Tuesday, March 17, 2009

ငယ္ငယ္ကေႏြ

ညီမေလးေပါက္က သူ ့သမီးေခ်ာေလးအေၾကာင္းေရးတဲ့ပို ့စ္ေလးမွာ ငယ္ငယ္က ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရင္ ဘယ္လို အခ်ိန္ကုန္သလဲတဲ့။ ေပါက္ဆီမွာ ေကာ္မန္ ့၀င္ေရးရင္း ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္အေၾကာင္းေလး ပို ့စ္ တခုေရးဦးမယ္လို ့ စိတ္ကူးေပါက္သြားပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ ငယ္ကတည္းက ေႏြေရာက္ရင္ ေပ်ာ္တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တာ တခုထဲေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေျပာရရင္ေတာ့ ေႏြေလရူးေလးကိုလဲခ်စ္တယ္၊ ပရစ္ဖူးေလးေတြလဲခ်စ္တယ္။ ေႏြမွာပဲ ေမြးလို ့ ေႏြကိုပဲ သိပ္သံေယာဇဥ္ၾကီးေနမိလားမသိ။ ပူပူေလာင္ေလာင္ ရာသီဥတုၾကီးေတာင္ နွစ္သက္မိေနေတာ့တာ။ ေႏြမွာ ပြင့္တဲ့ပန္းေလးေတြ ဆိုလဲ အရမ္းၾကိဳက္။ ဒီမွာ ငု၊ပိေတာက္၊ ကံ့ေကာ္ေတြ ပြင့္တာေတြ ့ရင္ အိမ္သိပ္ျပန္ခ်င္တာပဲ။ မိုးစိုိစိုစြတ္စြတ္ၾကီးနဲ ့ ေႏြပန္းေတြပြင့္ေနတဲ့ ဒီနိုင္ငံမွာ ေႏြမွ မပီျပင္ပဲ။

ငယ္က ဒီေန ့ စာေမးပြဲျပီးလို ့ ေက်ာင္းပိတ္တာနဲ ့ အဲဒီညေနကစ ေဆာ့ေတာ့တာပဲ။ ေဆာ့လြန္းလို ့ ဦးေလးေတြတင္နင္းတဲ့ စက္ဘီးၾကားထဲ ေျခေထာက္ညပ္ခဲ့တာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ သစ္ပင္ေပၚတက္ တလံုမက်ည္းသီးခူးလို ့ အဆင္း ေခြးကိုက္ခံရတာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ ၆နွစ္သမီးနဲ ့ အေဖာ္ေကာင္းလို ့ မုန္ ့ဖိုးရတဲ့ တမတ္နဲ ့ ပထမဆံုးရုပ္ရွင္ခုိးၾကည့္ခဲ့လို ့ အဖိုးရဲ့ ခ်ယ္ရီသား ဒုတ္ေကာက္စာစားခဲ့ရတာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ ၾကက္ေတာင္အရိုက္ေကာင္းလို ့ ေအာက္က ေခြးကိုမျမင္ ေခ်ာ္လဲျပီး လက္က်ိဳးခဲ့တာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ ဟဲဟဲ… ဒီေလာက္ဆို ဘယ္ေလာက္ အေဆာ့သန္လဲ ဆိုတာ ရိပ္မိေလာက္ပါျပီ။

မနက္မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ ကစားနည္းေပါင္းစံုနဲ ့ ကစားခဲ့တာ ထမင္းေတာင္ ခပ္ေမ့ေမ့။ ေသခ်ာမ၀ါးပဲ ထမင္းျမန္ျမန္ကုန္မွ ဆက္ကစားရမွာမို ့ ျမန္ျမန္စားခဲ့တာ။ ေရဆိုလဲ ျပီးစလြယ္ခ်ိဳး။ မနက္ေနေအးခ်ိန္ အေဖာ္ေတြ မနိုုးေသးရင္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚတက္ တေယာက္ထဲ စာသင္တိုင္းကစားပါတယ္။ ကားဂိုေဒါင္အထက္က ေခါင္မုိးက အျပန္ ့ျဖစ္ျပီး အိမ္မၾကီးထပ္ခိုးက အေပါက္ေလးက ထြက္လိုက္ရင္ ေခါင္မိုးေပၚတန္းေရာက္တာမို ့ ကစားလို ့သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာပါ။ အိမ္မၾကီးနံရံက ေက်ာက္သင္ပုန္းျဖစ္၊ သရက္ဖူးေတြက တပည့္။ စာမရေကာင္းလားဆို သရက္ဖူးေတြ ၾကိမ္လံုးနဲ ့ ရိုက္ပစ္လုိ ့ အေမသိရင္ အရိုက္ခံရပါတယ္။ မခ်စ္စုမ်ိဳးသရက္ေတြမို ့ ၾကီးလာရင္ အပင္ေပၚကမခူးပဲ ဆားဗူးေလး အနားမွာထား ဒီတို္င္းစားတာလဲ ကိုယ္ပါပဲ။

အဲဒီသရက္ပင္က သရက္ကင္းေလးေတြ ေၾကြခ်ိန္ဆို ေျခတံရွည္အိမ္ေအာက္က ဂံုနီအိတ္ကာထားတဲ့ ကစားစရာ သရက္သီးေရာင္းတဲ့ဆိုင္က ကုိယ့္ဆိုင္ပါ။ သရက္ပင္ ၅ပင္ရွိတဲ့ အိမ္မို ့ သရက္ကင္းေတြက ေပါမွေပါ။ သရက္ကင္းေလးေတြကို ဆိုက္စံု ခင္းက်င္း ထားတာ ျမင္ရသူ၀ယ္ခ်င္စရာပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆိုင္က အျမဲလူစည္ျပီး ညေနဆိုင္သိမ္းခ်ိ္န္ဆို ထီလက္မွတ္ေတြ၊ ေၾကြပန္းကန္ေစ့ေတြနဲ ့ ပိုက္ဆံေတြ မနိုင္မနင္း။ ေရွ ့က သရက္သီးက တဖက္ေရာင္းရင္း ေနာက္ကလဲ အိုးပုတ္တမ္း ခ်က္ရျပဳတ္ရ ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ဆီ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာ၀ယ္ေတာ့ သူတို ့ေရာင္းတဲ့ သဲကို စကာစိတ္စိတ္ေလးနဲ ့စစ္ထားတဲ့ ဆန္၊ ဗူးရြက္ေျခာက္ေတြကို ေရနဲ ့ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ငံျပာရည္၊ ပိေတာက္ရြက္(သို ့) ေခါင္ရမ္းရြက္ကို ေရနဲ ့ေဖ်ာ္လို ့ ခပ္ခြ်ဲခြ်ဲျဖစ္ေနတဲ့ ဆီ၊ ငွက္ေပ်ာ္ခံြကို ျခစ္နဲ ့ျခစ္ထားတဲ့ ငါးဖယ္ျခစ္ေလး၀ယ္ အိမ္မွာ ဟင္းေတြခ်က္ေပါ့။

ေရခ်ိဳးျပီးရင္ ၾကီးၾကီးက သဲေတြ၊ ရြံ ့ေတြနဲ ့ အိုးပုတ္တမ္း မေဆာ့ခုိင္းေတာ့ပါဘူး။ အ၀တ္ျဖဴျဖဴေလးေပၚမ်က္လံုးေလးေတြ၊ ပါးစပ္ေလးေတြ တပ္ထားတဲ့ အရုပ္ေလးကို စက္ခ်ဴပ္ဆိုင္က ေတာင္းလာတဲ့ အစျပတ္ေလးေတြနဲ ့ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အက်ီၤေလးေတြ ၀တ္ေပးရင္း အရုပ္တိုင္းေဆာ့ခ်င္ေဆာ့။ ဒါမွမဟုတ္ ကတ္ထူျပားေပၚမွာ လွလွေလးဆြဲထားတဲ့ အရုပ္ေလးေတြကို အက်ီၤဒီဇိုင္းလွလွေလးေတြ ခ်ဳပ္ေပးတိုင္းေဆာ့ခ်င္ေဆာ့ေပါ့။ သူတို ့အတြက္ ေခါင္းအံုးေလးေတြ၊ ေမြွ ့ရာေလးေတြ ခ်ဳပ္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအမဆို မုန္ ့ေတြေပးျပီး သြားသြားမ်က္နွာလုပ္ရတာ။

ညေနစာစားျပီးတဲ့အခါ အိမ္ေရွ ့မွာ အေဖာ္တသင္းက အဆင္သင့္ ေရာက္ျပီ။ ေသြးေလးပူသြားေအာင္ “ဒီ” နဲ ့ စၾကမလား၊ ခို လား၊ ကုန္းလားေရလား နဲ ့စမလား၊ ေက်ာက္ရုပ္ေက်ာက္္ျပတ္လား။ နဲနဲေလး ေသြးပူလာ၊ လူစံုလာရင္ ထုတ္ဆီးတိုးဖို ့ ျပင္ၾကေရာ။ ထုတ္ဆီးတိုးကလဲ အရွိန္ရေလ တိုးလို ့ေကာင္းေလ။ ျငင္းသံေတြနဲ ့ လမ္းထဲမွာ စည္စည္ကားကား။ ညနဲနဲေမွာင္လာရင္ ဗူးသီးခုိးတိုင္း၊ ရုပ္ရွင္ဖြက္တိုင္းေျပာင္းေဆာ့။ အိမ္က အိပ္ဖို ့ မေခၚမခ်င္းေပါ့။ ေမာလာရင္ ၀ိုင္းထိုင္ၾကျပီး သရဲေၾကာင္းေျပာတိုင္း ကစားၾကတာ။ တေန ့လံုး အေဆာ့လြန္လို ့လား၊ သရဲေၾကာင္းေၾကာင့္လားမသိ ညက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ ့အိပ္မေပ်ာ္၊ အိမ္သာေတာင္ မသြားရဲ။

ရန္ကုန္မွာ ေဆာ့လို ့မွ အားမရေသး၊ အညာကို ျပန္ရပါျပီ။ အညာေရာက္ေတာ့လဲ ဟိုက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ မနားပါဘူး။ စည္းကမ္းၾကီးတဲ့ အေမ့အေဖ၊အေမေတြ အိမ္မွာ စဥ့္အိုးပုတ္ေလးေတြနဲ ့ အိုးပုတ္တမ္းေဆာ့… ဒါမွမဟုတ္ မက်ည္းေစ့ေတာက္တမ္းေဆာ့။ တ၀မ္းကြဲေမာင္နွမေတြ ေပါတဲ့ အေဖ့အေဖ၊အေမေတြ အိမ္မွာေတာ့ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ ေဆာ့ေတာ့တာပါပဲ။ ညဘက္ဆို သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို စင္လုိ အပံုၾကီးပံု ကတိုင္း၊ ခုန္တိုင္း ကစားၾကတာေပ်ာ္စရာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ အျမဲမင္းသမီးလုပ္ရမွေလ။ အဖိုးက်က္ခိုင္းထားတဲ့ အလီေတြရလို ့ကေတာ့ ၾကိဳက္သေလာက္ေဆာ့။ အဖြားကေတာ့ ထမင္းေလးေတြကို ေသခ်ာနယ္ဖတ္၊ အသားဖတ္ေသးေသးေလးေတြကို ပန္းကန္ေဘာင္ေပၚတင္၊ ထမင္းတလုပ္၊ အသားတဖတ္ ေျမးေတြကို တန္းစီေကြ်းတတ္ပါတယ္။ အညာက ျပန္ေတာ့ မ်က္ရည္ေလး စို ့တို ့တို ့။

ဒီလိုနဲ ့ အိမ္က ေရတြင္းေလးခမ္းသြားတဲ့ ေႏြက ကုန္ဆံုးသြားျပီး ေရတြင္ေလးလဲ ေရျပန္ျပည့္။ ေက်ာင္းေတြလဲ ျပန္ဖြင့္။ အခ်ိန္ကာလက အျမန္ကုန္ဖို ့ ဆုေတာင္းလို ့ ရသလား မသိတဲ့ အရြယ္မို ့ ဘုရားမွာ ေနာင္နွစ္ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစဘုရားလုိ ့ ဆုေတာင္း။ ခုေတာ့ အဲဒီျဖဴျဖဴစင္စင္ ေႏြရက္ေတြ လြမ္းလြန္းလို ့ အခ်ိန္ေတြ ေနာက္ျပန္ဆြဲလိုက္ခ်င္တာလဲ ကိုယ္ပါပဲ။ ေႏြနဲ ့ေ၀းခဲ့တာ အေတာ္ၾကာေပ့ါေလ။

တန္ခူး
3:21pm 17-Mar-2009

21 comments:

ZT said...

ကေလးဘဝတုန္းက ေဆာ့ခဲ့တာေတြကိုေတာင္ ျပန္သတိရသြားတယ္။ :)

Anonymous said...

အခုေခတ္ကေလးေတြက မေဆာ့ၾကရေတာ့ဘူးေနာ္။ လြယ္အိတ္ေျပာင္းလြဲျပီး တစ္ေက်ာင္းျပီးတစ္ေက်ာင္း လမ္းမတန္းမွာလည္း မစည္ေတာ့။ ကစားနည္းေတြလည္း မရွိေတာ့။ တီဗြီဂိမ္း ကြန္ျပဴတာဂိမ္း ကိုရီးယားကားေတြနဲ႕ အခုေတာ့.....
အမတန္ခူးက အဲ့ေလာက္ေဆာ့ရင္ ေပတူးက်န္ေလးေနမွာေနာ္ (စသြားတာပါ အတည္ေျပာင္သြားတာပါ) :P

P.Ti said...

အမေရးတာ ပီျပင္တယ္... အမလုိပဲ ေႏြေရာက္ရင္ေပ်ာ္တယ္... ေႏြရာသီဆုိ ေဆာ့တာ အိပ္ခ်ိန္ေလာက္အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။ တခ်ိန္လံုး ရပ္ကြက္ထဲက လမ္းေပၚမွာခ်ည္းပဲ... :D

Anonymous said...

ကိုရြာသားေလး ေျပာသလိုပဲ ခုေနာက္ပိုင္းေႏြေတြက ခေလးေတြ က်ဴရွင္ေျပးေနရတာနဲ႔ ကုန္ေနတာပါပဲ ေဆာ့ခ်ိန္ေတာင္သိပ္မရွိ က်ေနာ္လည္းေႏြေရာက္ရင္ေပ်ာ္တယ္ သၾကၤန္ကေတာ့ ျမန္မာတိုင္းရဲ့စိတ္ကုိလန္းဆန္းေစတယ္ထင္ပါ့ ဒီႏွစ္သၾကၤန္လည္းမျပန္ျဖစ္ဘူး အစ္မေရ့ ။ အစ္မၾကီးကသာ ေပတူေအာင္ေဆာ့ေပမယ့္ သားသားက်ေတာ့ ဘာလို႔ျငိမ္၂ေလး ပန္းခ်ီေတြထိုင္ဆြဲေနပါလိမ့္ အေဖတူလို႔ျဖစ္မယ္ း)

tg.nwai said...

တန္ခူးေရးတဲ႔ ေႏြက တကယ္ပဲ တို႔ေတြ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြကို ျပန္လြမ္းသြားလုိက္တာ...။

ကိုယ္႔ကေလးေတြက်ေတာ႔ သဲမကိုင္နဲ႔ ေျမၾကီးနဲ႔ ေရေတြနဲ႔ ဘာလုိ႔ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ ေဆာ႔ေနတာလဲ.. သန္ေတြ ထ ေတာ႔မွာပဲ..အပူရွပ္ေတာ႔မွာပဲ..လာလာ..
အထဲ၀င္..တီဗီြေလးၾကည္႔ေနပါလား..ကြန္ပ်ဴတာကိုင္ပါလား..
ေနာက္နွစ္အတြက္ စာေတြ ျပင္ဆင္ေတာ႔ေလ..ဘာဘာညာညာေတြ..

အင္း..မတရားဘူးေနာ္...ကိုယ္ေတြတုန္းက်ေတာ႔ ကေလးဘ၀ရဲ႕ အရသာကို ေကာင္းေကာင္ းခံစားခဲ႔ၿပီးေတာ႔..။

Moe Cho Thinn said...

အမွန္ပဲ မတန္ခူးေရ ေႏြကို ကေလးတိုင္း ေမွ်ာ္တယ္။ ေက တခါက ေျပာတာ အမွတ္ရမိတယ္။ ခ်ိဳသင္းတို႔ ကေလးဘ၀တုန္းက ေျမႀကီးနဲ႔ အေတာ္နီးစပ္ေသးတယ္ တဲ႔။ အိမ္ထဲမွာခ်ည္း ေက်ာင္းစာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ရရွာတဲ႔ ခုေခတ္ကေလးေတြကို သနားမိတယ္။

Anonymous said...

အမတန္ခူးက ကစားနည္းေတြကို စံုေနတာပါ့လား။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ေတြကို သတိရမိသြားတယ္။ အဝတ္စနဲ႔ အရုပ္မေလးေတြ နိနိမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေသတၱာေပါက္စေလးနဲ႔ သိမ္းထားတာ။ ခုေတာ့ မရွိေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဆံပင္ေတြဆို အရွည္ႀကီးေတြ။ ႏႈတ္ခမ္းနီျဖစ္ေအာင္ ခ်ည္အနီေလးနဲ႔ လုပ္ထားတာ။ ကေလးဘဝ ေႏြကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး အမရယ္။

PAUK said...

မတန္ခူးေရ....
ခ်န္းခ်န္းတို႔ သနားဖို႔ေကာင္းတယ္..
ကစားစရာမရွိဘူး..
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ အိမ္နဲ႔ ေကာင္းနဲ႔ က်ဴရွင္နဲ႔ ပဲ
ျပီးေနရတယ္..
ဒီတစ္ေခါက္ ျပန္တုန္းက သူျမန္မာမွာပဲ ေနခဲ့ခ်င္တယ္တဲ့
ျမန္မာမွာပဲ ေပ်ာ္တယ္တဲ့...

ngapiy said...

ကၽြန္ေတာ္ ကို ၁၉၉၀ မွ ေမြး တာ ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကစားနည္း ေတြ က အတူတူ ပဲ ။ ေတာမွာ မို႔ လား ေတာ႔ မသိဘူး ။
ငယ္ငယ္ က ကစား ခဲ႕ တာေတြ ကို ေတာင္ ျပန္ သတိရ သြား တယ္ ။ :)

khin oo may said...

သတိရသြားသည္။

မီယာ said...

ငယ္ငယ္က ကစား အခ်ိန္ဇယား အတုိင္းပါပဲလား... မုိးလင္းက မုိးခ်ဳပ္ေဆာ့တယ္ လုိ႔ အဆူခံခဲ့ရတာေပါ့... အရုပ္ကေလးေတြ နဲ႔ ေဆာ့ခ်င္စိတ္က မကုန္ေသးဘူးရယ္... တူမေလးကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး အရုပ္ေတြ ၀ယ္ရတာလည္း အရသာတခု အမေရ...

ေမဓာ၀ီ said...

မခိုင္ရဲ႕ ငယ္ငယ္ကေႏြကို ဖတ္ၿပီး ေမလဲ ငယ္ငယ္က ေႏြကို လြမ္းမိတယ္။
အခ်ိန္ေတြေျပာင္း ... လူေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္ ... ေႏြကေတာ့ အခ်ိန္မွန္လာဆဲ ... အရင္လို ပူေနဆဲပဲေနာ္ ... ။
မခိုင္ရဲ႕ ေႏြသ႐ုပ္ေဖာ္ေလးက ေပ်ာ္စရာ ... ခ်စ္စရာ ... လြမ္းစရာေလး ... ။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ပုံရိပ္လည္း ငယ္ငယ္က ပုံေျပာတမ္းေဆာ့တယ္။ သရဲအေၾကာင္းလည္း ေျပာၾကတယ္။ အစ္မငယ္ဘ၀က ေပ်ာ္စရာႀကီး။
ဒါနဲ႔ ေရးၿပီးၿပီ အစ္မေရ။ ၾကာသြားတာ စိတ္မရွိပါနဲ႔ ေနာ္။

nu-san said...

မမရဲ႕ ေႏြအေၾကာင္းဖတ္လုိက္ရတာ ရင္ထဲမွာ လြမ္းျပီး က်န္ခဲ့တယ္.. ဟင္းခ်က္တမ္း ေစ်းေရာင္းတမ္း ကစားခဲ့တာလည္း အမွတ္ရတယ္.. တူတူပုန္းတမ္းလည္း ကစားတယ္.. ျပီးေတာ့ ညဘက္ဆုိ အိမ္ထဲမွာ ရုပ္ရွင္ဖြက္တမ္း ဇယ္ေတာက္တမ္း လည္း ကစားတယ္.. ေႏြေရာက္ျပီဆုိ သရက္သီး မရမ္းသီးေပၚခ်ိန္ဆုိေတာ့ အဲဒါေတြ ငံျပာရည္နဲ႔ နယ္စားရတာ အရသာတစ္ခုပဲ... ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ရန္ကုန္ျပန္ခ်င္လာျပီး အမေရ.. :)

သက္ေဝ said...

ကိုယ္ငယ္ငယ္က ေမာင္ႏွမ နဲလို႕လားေတာ့ မသိဘူး၊ တန္ခူးတို႕ေလာက္ေတာ့ မေဆာ့ခဲ့ရတာ အမွန္ပဲ...
သို႕ေသာ္လည္း တန္ခူးရဲ႕ေႏြကို ဖတ္ရေတာ့ နဂိုထဲက အိမ္ျပန္ခ်င္ေနသူမို႕ ထင္ပါရဲ႕... လြမ္းေနမိတယ္...။

ေအာင္ရင္ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းေလးထဲကလိုေပါ့..
ေႏြ... အလြမ္းမီးကို... ေတာက္ေလာင္ၿမိဳက္ေစ... တဲ့...။

သစ္နက္ဆူး said...

မတန္ခူး..
တကယ့္ေႏြပါဘဲ...
ဖတ္ေနရင္း လြမ္းဟိုက္ဟိုက္ၾကီး ျဖစ္လာတယ္...
လြမ္းတယ္ဗ်ာ..။
လူ၅ေယာက္ဖက္စာေလာက္ရွိတဲ ့ လက္ပံပင္ အျမစ္ဆံုၾကီးေတြ ၾကားမွာ..
အားငယ္မႈ အထီးက်န္မႈေတြနဲ ့ေနခဲ ့ရတဲ ့ေန ့ေတြကိုပါ ျပန္လြမ္းသြားပါတယ္..။
ဒိေလာက္အေဆာ့သန္တဲ ့သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ဆိုရင္ နဲနဲေတာ့ လန္းမယ္ထင္တယ္...။

Kaung Kin Ko said...

အစ္မ ငယ္ငယ္က လည္း အေဆာ့သန္သကုိး

Anonymous said...

ေႏြကိုလည္း ေႏြမို႔ ခ်စ္ရ၊ မိုးကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္၊ ေဆာင္းက်ေတာ့လည္း တမ်ိဳးေလးေပါ့ ..ခ်စ္တာပါပဲ...(ကိုယ္တို႔ ဆီမွာေပါ့ေလ) ဒီမွာလည္း ေနပူေတာ့ အ၀တ္ေျခာက္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။ မိုးရြာေတာ့လည္း ေအးတာေပါ့ေလ။
(ဒီအမႀကီး မဆီမဆိုင္ေတြ ေရးေနတာ ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္)

Anonymous said...

က်ေနာ္ Tag ထားတယ္ဗ် အစ္မၾကီး း)

Htoo Aung Lwin said...

ကန္႔ေကာ္နဲ႔ေလးလာရႈသြားတယ္ေနာ္။ ေမြးမွေမြးပဲ

Rita said...

childhood ကို သတိရလိုက္တာ!
ကၽြန္မလဲ ေႏြမွာေမြးတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ျပည္နဲ႕ အညာ တလွည့္စီႀကီးလာတာပဲ။ ေဆာ့တဲ့ကစားနည္းေတြလဲ တူတူပဲ။ ေစ်းေရာင္းတမ္း၊ အိုးပုတ္နဲ႕ ဟင္းခ်က္တမ္း (ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ထမင္းဟင္း သိပ္ခ်က္တာပဲ)၊ အ၀တ္နဲ႕လုပ္တဲ့ အ႐ုပ္မတမ္း။ ေႏြမွာ ရနံ႕တမ်ိဳးရွိတယ္ လို႕ထင္တယ္ (ျမန္မာျပည္မွာ ေျပာတာပါ)