Wednesday, October 29, 2008

လမ္းမွား

စိတ္ထဲမွာ ကသိကေအာက္နဲ ့ အျမင္မေတာ္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ။ ေျပာမယ္… ေျပာမယ္နဲ ့ မေျပာျဖစ္တာ… ခုေတာ့ မေအာင့္နိုင္လို ့ ေျပာလိုက္ပါျပီ။ တျခားေတာ့ မဟုတ္။ တခါတခါ အီးေမးလ္နဲ ့ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ ျမန္မာျပည္က မိန္းခေလး တခ်ိဳ ့ရဲ့ မေပၚတေပၚ၊ မလုံ ့တလံု… တခ်ိဳ ့က်ေတာ့ လံုးလံုးေပၚ၊ လံုးလံုးမလံု ပံုေတြပါပဲ။ အျမင္မေတာ္ရင္ မၾကည့္ပဲေနေပါ့လို ့ ေျပာလို ့ရေပမယ့္ ကြ်န္မက ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမိ်ဳးနဲ ့ ပတ္သက္ရင္ မေနနိုင္သူူ၊ လက္ရွိအေျခအေနကို သိခ်င္သူ၊ အထူးသျဖင့္ မိန္းခေလး တေယာက္ျဖစ္ေနလို ့ ျမန္မာျပည္က မိန္းခေလးေတြ အေၾကာင္း ထဲထဲ၀င္၀င္ စိတ္၀င္စားမိသူ… ေနာက္ မိခင္တေယာက္ အေနနဲ ့ လက္ရွိလူငယ္ေတြ ဘ၀ကို တေစ့တေစာင္း ေလ့လာခ်င္သူဆိုေတာ့ အရမ္းကို ဆိုး၀ါးလြန္းတဲ့ ပံုတခိ်ဳ ့ကလြဲလို ့ က်န္တာေတြကို ကြ်န္မ ၾကည့္မိပါတယ္။

ၾကည့္မိတိုင္း ကြ်န္မ ရင္ထဲ ခံစားခ်က္ႏွစ္မ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တမ်ိဳးကေတာ့ ေဒါသထြက္ စိတ္ပ်က္မိျခင္းနဲ ့ တမ်ိဳးကေတာ့ ၀မ္းနည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိျခင္းပါ။ အဲဒီ ဓာတ္ပံု (သို ့) ဗီြဒီယိုထဲက မိန္းခေလးေတြကို အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ၃ မိ်ဳးခြဲျခားနုိင္ပါတယ္။ ၁) ပိုက္ဆံ အရမ္းရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းက မိန္းခေလးမ်ား ၂) ပိုက္ဆံ အရမ္းမရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းက မိန္းခေလးမ်ား ၃) ရုပ္ရွင္မင္းသမီး၊ အဆိုေတာ္၊ ေမာ္ဒယ္ စတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းက မိန္းခေလးမ်ား က မ်ားပါတယ္။ အဲဒီ ၃ မိ်ဳးအျပင္ တျခား အသိုင္းအ၀ိုင္းကလဲ ပါတတ္ပါတယ္။

အသိုင္းအ၀ိုင္းကို လိုက္ျပီး ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလုိုုလုပ္ရလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကလဲ ကြဲျပားသြားမွာပါ။ ပိုက္ဆံ အရမ္းရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းက မိန္းခေလး တေယာက္က ေငြလိုခ်င္လို ့ လုပ္တာ လံုး၀မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ျဖစ္နိုင္ေခ်ရွိတာက ေခတ္မွီခ်င္လို ့ နိုင္ငံျခားဆန္ခ်င္လို ့… ေနာက္ေပၚျပူူလာျဖစ္ခ်င္လို ့။ ၀တ္စားဆင္ရင္မွ ု ေခတ္မွီတယ္ဆိုတာ မေပၚ့တေပၚ ၀တ္မွ ေခတ္မွီတယ္ဆိုျပီး လြဲမွားစြာ ေကာက္ခ်က္ခ်ျပီး အတုခိုး ၀တ္ဆင္ၾကတာပါ။ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း လိုက္လို ့ရေပမယ့္ မိန္းခေလးတေယာက္ရဲ့ အရွက္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစမယ္ ့အ၀တ္အစားကို မေရြးခ်ယ္သင့္ပါဘူး။ လံုလံုျခံုျခံုနဲ ့ အိေျႏၵ ရမယ္ဆိုရင္ ေဘာင္းဘီ၀တ္၀တ္၊ စကပ္၀တ္၀တ္ ၀တ္လို ့ရပါတယ္။ မႏွစ္က သၾကၤန္ပံုေတြမွာ အေတာ္အတင့္ရဲလာတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ေတြ ့ရေတာ့ သက္ျပင္းအခါခါ ခ်မိပါတယ္။ တခ်ိဳ ့က ကိုယ့္ကို လူ၀ို္င္းၾကည့္တာကို ဂုဏ္ယူျပီး တလြဲဆံပင္ေကာင္း ေဖာ္နိုင္သမွ်ေဖာ္ၾကေရာ။ အဲဒီေနာက္ အက်ိဳးဆက္ေတြကေတာ့ ရင္ေလးစရာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္က က်ပ္တည္းေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ သူမ်ားေတြထက္ ကံထူးစြာ ေငြေၾကးျပည့္စံုစြာ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾကေနနုိင္ပါလ်က္ ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ျမွင့္နုိင္ပါလ်က္နဲ ့ ကိုယ့္အႏၠရာယ္ ကိုယ္ဖိတ္ေခၚတဲ့ ၀တ္စားဆင္ရင္မွ ုမိ်ဳးကို သတိထားသင့္ပါတယ္။ မိဘေတြကလဲ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲတင္ျပီး ဆံုးမသြန္သင္သင့္ပါတယ္။ အင္း… မိဘေတြ ကိုယ္တိုင္က လမ္းမွားေပၚမွာ ဆိုရင္ေတာ့….။

ပိုက္ဆံအရမ္းမရွိတဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းက မိန္းခေလးေတြအတြက္ အေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါကလြဲလို ့ ေရြးစရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလို ့ တိမ္တိမ္ေလးေတြးမိေနေအာင္ သူတို ့အေျခအေန သူတို ့ပတ္၀န္းက်င္ကလဲ ဖန္တီးတာကို။ ေငြေၾကာင့္အဓိက မွားၾကတာပါပဲ။ သူမ်ား၀တ္သလို ၀တ္ခ်င္မယ္ သူမ်ားသံုးသလို သံုးခ်င္မယ္… တခ်ိဳ ့က်ေတာ့ စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္နာစရာေကာင္းလိုက္ သလဲေနာ္။ တကယ့္ေတာ့… သူတို ့မွာ ေရြးစရာလမ္းရွိပါတယ္။ အဲဒီလမ္းကို ျမင္နိုင္ဖို ့ ျမင္တတ္ဖို ့ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာေတြးေခၚဖို ့ရယ္… ေနာက္ တေယာက္ေယာက္က လမ္းညြွန္ေပးဖို ့လိုပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာေတြးေခၚနိုင္ဖို ့ ပညာသင္ဖို ့ အခြင့္အလန္းမရခဲ့ေတာင္ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြ မ်ားမ်ား ဖတ္ဖို ့လိုပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကိုယ့္အနီးနားမွာ အဲဒီိလို အေတြးမွားျပီး ျဖတ္လမ္းနည္းလိုက္မယ့္ မိန္းခေလးေတြမ်ားရွိရင္ မဆိုင္သလို ေနမယ့္အစား သြန္သင္ဆံုးမသင့္ပါတယ္… နာခံမယ့္ အေျခအေနရွိရင္ေပါ့။ ျဖတ္လမ္းက ေငြအရလြယ္ေပမယ့္… အႏၠရာယ္ေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနတာပါ။ ရိုးသားစြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရင္ ပင္ေတာ့ပင္ပန္းမွာေပါ့… ဒါေပမယ့္ လံုျခံုစိတ္ခ်ရပါတယ္။

တတိယ အသုိင္းအ၀ိုင္းက သူေတြကေတာ့ မိန္းခေလးေတြ အဲဒီလို အရွက္တရားကင္းျပီး လမ္းမွားလိုက္ၾကျခင္းမွာ တာ၀န္မကင္းသူေတြပါ။ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး၊ အဆိုေတာ္၊ ေမာ္ဒယ္ ဆိုရင္ လွလွေလးဆိုေတာ့ သူတို ့ကို အားက်တတ္ပါတယ္။ တခိ်ဳ ့ဆို ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတေယာက္ကို ၾကိုက္မိျပီဆို အရူးအမူးျဖစ္ျပီး သူလြွမ္းမိုးမွ ုကို ခံရပါတယ္။ သူ၀တ္သလိုေလး၀တ္မွ သူေနသလိုေလးေနမွဆိုျပီး အတုခိုးၾကေရာ။ ၾကိုက္မိတဲ့ မင္းသမီးက လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီဆို သြားျပီ။ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကို မေမ့သင့္သလို ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမွ ုကိိုလဲ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့… ကိုယ့္ေနာက္မွာ ကိုယ့္ကို ထမင္းေကြ်းထားတဲ့ ပရိသတ္ရွိတယ္။ အဲဒီ ပရိသတ္ကုိ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစမယ္ ့ အေနအထိုင္ အေျပာအဆိုေတြ တတ္နိုင္သမွ် ေရွာင္ရွားသင့္ပါတယ္။ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ မျမင္ကြယ္ရာဆိုတာ အေတာ္ရွားသြားပါျပီ။ လက္ကိုင္ဖုန္းေလး တခ်က္နွိပ္လုိက္ရံုနဲ ့ ကိုယ့္ဇာတ္ရွုပ္ေတြက ဗူးေပၚသလို ေပၚတာပါ။ ဒီေတာ့ လူေရွ ့ေရာ လူ ့ကြယ္ရာမွာ အေနအထိုင္ ထိန္းသိမ္းနိုင္မွ ေတာ္ရံုက်ပါမယ္။ အဲဒီလိုေတြ လုပ္မွ နာမည္ပိုၾကီးတယ္ ပိုေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတဲ့ လြဲမွားတဲ့ အယူအဆေတြကိုလဲ လြွင့္ပစ္သင့္ပါျပီ။ ရုပ္ျပ ကိုယ္ျပျပီး အလြယ္လုိက္ရင္ ခဏပဲေပါ့။ အနုပညာ၀မ္းစာျပည့္ေအာင္ ၾကိုးစားအားထုတ္တာမွ ေရရွည္ခံမွာပါ။ အနုပညာက အဓိက မဟုတ္ပဲ တျခား မသမာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရင္ေတာ့ တမ်ိဴးေပ့ါ။
ျမန္မာ မိန္းခေလးဆိုတာ အရွက္နဲ ့လူလုပ္တယ္။ ၀တ္စားဆင္ယင္မွ ု ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ ့တယ္။ အေနအထိုင္ အသြားအလာက အစ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ။ ဘယ္ေလာက္ လွတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေလးေတြလဲ။ ေခတ္ၾကီးက ေျပာင္းေနျပီ ဓာတ္ျပားေဟာင္းေတြ လာမဖြင့္နဲ ့လို ့ဆိုခ်င္ဆို ေကာင္းတဲ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းေတြကို ပစ္ပယ္လို ့မွ မရပဲ။ ကိုယ္ဘာသာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္မယ္… ကိုယ္ေနခ်င္သလို ေနမယ္ ကုိယ့္ကိစၥလို ့ လြယ္လြယ္ေျပာလို ့ရေပမယ့္ ကိုယ့္လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္က ကိုယ့္အမ်ိဳးဂုဏ္သိကၡာကို ဖ်က္ေနသလိုမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္တာ၀န္ၾကီးေနျပီဆိုတာ သတိထားသင့္ပါတယ္။ ျမန္မာမိန္းခေလးေတြ အားလုံး ထက္ျမက္ရဲရင့္ျပီး စြမ္းေဆာင္နိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ေမြးျမူရင္း အမ်ိဳးဂုဏ္တင့္ေအာင္ ျမွင့္နိုင္တဲ့ မိန္းခေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိုးစားၾကပါစို ့လို ့ ခ်စ္ခင္စြာ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

(စာၾကြင္း - တန္ခူးက ေျပာသြားတာမ်ား လြယ္လိုက္တာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီကိစၥက ဒီထက္နက္နဲ က်ယ္ျပန္ ့တယ္… အထူးသျဖင့္ အသိုင္းအ၀ိုင္း နံပါတ္ ၂ နဲ ့ ပတ္သက္လို ့ေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့… အဲဒီလိုမ်ား ေျပာခဲ့ရင္ ျပံုးျပံုးေလး ခံဖို ့အသင့္ပါ။ ေျဖရွင္းရသေလာက္ ေျဖရွင္းၾကည့္တာပါ။ ေစာင့္ေနရင္ ပိုမ်ားဆိုးသြားမလားလို ့။ ေျပာေတာ့ လြယ္တယ္ေနာ္။ အသိုင္းအ၀ိုင္း နံပါတ္ ၂ က ဒီဘေလာ့ဂ္ကို ဘယ္လို လာဖတ္မလဲ။ သူမဖတ္လဲ သူအိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ဖတ္ေတာ့ သူ ့ကို ေျပာျပလို ့ရတာေပါ့ေနာ္။ သူ ့အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ မဖတ္လဲ သူ ့တနိုင္ငံထဲသားခ်င္းေတြ ဖတ္ျပီး အဆင့္ဆင့္ ျပန္ေျပာလို ့ရတာေပါ့ေနာ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးနဲ ့ ေရးၾကည့္တာပါ။ အမွားပါရင္ ခြင့္လြွတ္ပါ)

တန္ခူး
1:20pm 29-Oct-2008

Saturday, October 25, 2008

သို ့…ေမာင္…

ခ်စ္ျခင္းသက္သက္ျဖင့္သာ လက္တြဲခဲ့ေသာ ေမာင့္ဆီမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားပဲ ရခဲ့သည့္ ရေနသည့္ ရေနဦးမည့္ ေႏြးေထြးသည့္စာနာနားလည္မွ ု… ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမသည့္မွ်ေ၀ခံစားမွ ု… ျမဲျမံခိုင္ၾကည္သည့္သစၥာတရား ကိုယ္ခ်င္းစာတရား……တို ့အတြက္ ေမာင့္အား ေက်းဇူးတင္ပါသည္ဆိုလွ်င္ သူစိမ္းမ်ား သိပ္ဆန္သြားမလား…။ ကြ်န္မအား အခ်စ္ကို ခံစားနားလည္တတ္လာေအာင္ ဘ၀ကိုေက်နပ္၀မ္းေျမာက္တတ္လာေအာင္ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့သည့္ ေမာင့္ရဲ့ ဒီေန ့ဒီရက္မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမြးေန ့မွသည္ ေနာင္နွစ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာအထိ ့ လံုျခံုေႏြးေထြးသည့္မိသားစုဘ၀ေလးနဲ ့အတူ ေပ်ာ္ရြွင္ေသာ ေမြးေန ့ေပါင္းမ်ားစြာ ရရွိနုိင္ပါေစလို ့…။ ေရးခဲ့ဘူးသည့္ ကဗ်ာေလးအား ေမာင့္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးပါရေစ….

ျမတ္နုိးရတဲ႔ေမာင္...

ကဗ်ာမဆန္
ကာရန္မလွေပမယ္႕
အနြံတာခံနားလည္ေပးတတ္သူမို႕
မေပးဖူးတဲ႔ပန္းတပြင္႔အတြက္
အျပစ္မတင္ရက္ပါေမာင္...။


ဝါသနာ
အရာရာကြဲျပားေပမယ္႔
စာနာစြာညိွယူေပးတတ္သူမို႔
မဖတ္ဖူးတဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္အတြက္
ရန္မလုပ္ရက္ပါေမာင္...။

အၾကင္နာ
လူတကာျမင္ေအာင္မျပတတ္ေပမယ္႔
ေစတနာရင္မွာအျပည့္နဲ႔သူမို႔
မာယာကင္းတဲ႔႐ုိးသားျခင္းေတြအတြက္
ေလးစားလ်ွက္ပါေမာင္...။

တြယ္တာ တာေတြ
သာယာစြာေတးမဆိုတတ္ေပမယ္႔
ေဝဒနာဘယ္အခါမွမေပးတတ္သူမို႔
မဖြဲ႔နြဲ႔တဲ႔သစၥာတရားေတြအတြက္
အခ်စ္ေတြတိုး
ျမတ္နုိးလ်ွက္ပါေမာင္...။

တန္ခူး
11:55pm 25-Oct-2005)
(ေမာင့္ေမြးေန ့အမွတ္တရ)

Thursday, October 23, 2008

သားေရးတဲ့ပန္းခ်ီ

ေမ်ာက္ကေလး တေကာင္လို ဟိုခုန္ဒီပ်ံ အေဆာ့သန္တဲ့ သားေလး ျငိမ္ေနျပီဆို သြားၾကည့္လိုက္… စာရြက္တရြက္နဲ ့ပံုေလးေတြဆြဲေနတဲ့အခ်ိန္… ဒါမွမဟုတ္ ကြန္ျပူတာနဲ ့ပံုေလးေတြ ဆြဲေနတဲ့ အခိ်န္ပါပဲ။ ကြ်န္မေရာ သူ ့အေဖပါ ပန္းခ်ီမေတာ္ ပန္းခ်ီ၀ါသနာ မပါေပမယ့္ သားေလးကေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ပန္းခ်ီေတြကို အေတာ္စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ကစားစရာ၀ယ္ေပးရင္ ကစားစရာထက္ ထည့္တဲ့ဗူးေပၚက ပံုေလးေတြကို စိတ္၀င္စားတတ္လို ့ ပန္းခ်ီမ်ား ၀ါသနာပါမလားလို ့ ထင္ခဲ့တာ ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ခဲတံကိုင္တတ္တဲ့ အရြယ္ကစျပီး ဆြဲလိုက္တဲ့ ပံု။ တျခားကစားစရာထက္ ပံုဆြဲကိရိယာကို ၾကာၾကာစိတ္၀င္စားတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္မက သားကို အနုပညာတခုခု ၀ါသနာပါေစခ်င္တာ ကိုယ္ကပံုသြင္းရမလား ေအာက္ေမ့တယ္ သူ ့၀ါသနာက သူ ့သဘာ၀အတိုင္း ေပၚလြင္လာတာပဲေလ။

ခုေနာက္ပိုင္း သူ ့စိတ္ကူးနဲ ့သူဆြဲတဲ့ ပံုေလးေတြက အဓိပၸါယ္ေလးေတြနဲ ့မို ့ အေတာ္အံံ့ၾသမိပါတယ္။ အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္ရင္ ေလွ်ာက္ျခစ္ထားတယ္ ထင္ရေပမယ့္ သူ ့ကို ဘာပံုဆြဲတာလဲေမးရင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ သူေျပာျပမွ ပံုေလးက ပိုေပၚလြင္သြားေရာ။ သူ ့လက္ရာေလးေတြကို မွ်ေ၀ခံစားၾကည့္ပါဦးေနာ္။

ေအာက္က ပံုကေတာ့ သူ ့ပံုသူ ကြန္ျပူတာက ပံုဆြဲတဲ့ game နဲ ့ဆြဲထားတာပါ။ ေမာက္စ္နဲ ့ဆြဲထားတာပါ။




ဒါကေတာ့ သူတို ့ေက်ာင္းက playground ပါတဲ့။ တခုခ်င္းက ဘာပံုေလးေတြလဲ ဆိုတာ ကြ်န္မနဲ ့သူ ့အေဒၚလို္က္ေမးျပီး သူ ့အေဒၚက သူ ့ရွင္းျပခ်က္အတိုင္း အညြွန္းေလးေတြ တတ္ေပးထားပါတယ္။




ကြ်န္မအရင္ ပို ့စ္မွာ ေျပာခဲ့ဘူူးတဲ့ Merlion ပံုေပါ့။ Merlion ပါးစပ္ေရထြက္(သူ ့ေခၚတဲ့အတိုင္း ေရးျပတာပါ)၊ Singapore အလံတိုင္၊ မီးပန္း၊ သူ ့ကို ကြ်န္မ ၀ယ္ေပးတဲ့ သီခ်င္းဆိုတဲ့Merlionအရုပ္ေလးေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။




တနၤဂေႏြေန ့တိုင္း သြားရတဲ့ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္း။ သူ ့ဘာသာဆြဲျပီး ေမေမ ဒါဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလို ့ လာျပမွ ကြ်န္မ အံ့ၾသသြားမိတယ္။ ေက်ာင္းအ၀င္၀မုဥ္ဦး၊ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္၊ နဂါးနွစ္ေကာင္နဲ ့ ကြ်န္မသူ ့ကို အျမဲ အေမြွးတိုင္ပူေဇာ္ခို္င္းတဲ့ အေမြွးတိုင္ဖလားၾကီးေတာင္ ပါလုိက္ေသး။




သူတို ့ေက်ာင္းမွာ ငွက္ေတြ အေၾကာင္း သင္ရေတာ့ ျပန္ဆြဲျပတဲ့ ပံုပါ။ ၁ = ၾကက္ဖၾကီး၊ ၂ = ၾကက္ေပါက္ေလး ၂ ေကာင္၊ ၃ = ဘဲေပါက္ေလး ၃ ေကာင္၊ ၄ = ပ်ံေနတဲ့ ငွက္ေလးေလးေကာင္ပါတဲ့။




ဒါကေတာ့ ကြ်န္မ အအံံံ့ၾသဆံုး ပံုေပါ့။ သူ ့စိတ္ကူးနဲ ့သူ ကြန္ျပူတာနဲ ့ဆြဲထားတဲ့ ရွ ုခင္းပံုေလးပါ။ အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးရယ္၊ သာေနတဲ့ ေနမင္းၾကီးရယ္၊ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ခရမ္းေရာင္ ငွက္ေလးေတြရယ္၊ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးရယ္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးရယ္၊ ပန္းေရာင္ပန္းေလးရယ္… ျပီးေတာ့ သားသားရယ္။ ဘယ္ေလာက္လွတဲ့ စိတ္ကူးေလးနဲ ့ပန္းခ်ီေလးလဲေနာ္။



သားရဲ့ တိုးတက္လာတဲ့ ပန္းခ်ီလက္ရာေလးေတြ ၾကည့္ျပီး သား၀ါသနာကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးဖို ့ ခုထဲက ၾကံစည္စိတ္ကူးေနမိတယ္။ သားကို ပညာတတ္ၾကီးလဲျဖစ္ေစခ်င္သလုိ အားကစားတခုခုလဲ ထူးခြ်န္ေစခ်င္ျပီး… အနုပညာတခုခုလဲ ကြ်မ္းက်င္ေစခ်င္တဲ့ ကြ်န္မ သိပ္မ်ားေလာဘၾကီးေနလား မသိပါဘူးေနာ္။

တန္ခူး
9:15pm 23-Oct-20008

Monday, October 20, 2008

ေဖာင္ဖ်က္သင့္ မဖ်က္သင့္

ခုတေလာ သတင္းစာေတြရဲ့ ေခါင္းၾကီးပိုင္းမွာ ကမာၻၾကီး စီးပြားေရးက်တဲ့ သတင္းေတြပဲ ပလူပ်ံေနတယ္။ ေန ့ခ်င္းညခ်င္းကို စီးပြားေရးက က်လာတာ။ ကိုယ္လဲ သိပ္နားမလည္တဲ့ ကိစၥမုိ ့ စီးပြားေရးနဲ ့ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ဘာမွ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မသိတာလား သိသိနဲ ့မထူးေတာ့ဘူးဆို ထြက္လာတာလား… ျမန္မာေတြေတာ့ ဒီနိုင္ငံကို ၀င္လာမစဲ တသဲသဲပဲ။ ေဖာင္ဖ်က္ျပီးမွ လာၾကရမွာဆိုရင္ မလာရေသးသူေတြ နဲနဲေတာ့ စဥ္းစားဖို ့ ဒီပို ့စ္ကို ေရးလိုက္ရတာပါ။

ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ၅ ၆လ ေလာက္က အေတာ္အဆင္ေျပေသးတယ္။ အိမ္ေဘးအိမ္က ေကာင္ေလးအလုပ္လာရွာေတာ့ ကိုယ္ကလဲ တတ္အားသမွ် အိမ္စာရိတ္ မကုန္ေအာင္ ကိုယ့္အိမ္မွာ ေနခိုင္းျပီး ကူညီေပးရတယ္။ ရမလိုလုိ မရမလိုလိုနဲ ့ ကိုယ္က stayကုန္ခါနီးေလ စိတ္ေတြပူ။ သူကေတာ့ ျပန္ေတာင္ အားေပးေနေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရမွာ ေသခ်ာတယ္တဲ့။ ေတာ္ေသးရဲ့… stayကုန္ဖို ့ ၃ ၄ ရက္ေလာက္လို ကပ္ရသြားတာ။

ဒါေပမယ့္… ေခတ္ၾကီးက လပိုင္းအတြင္းေျပာင္းသြားတာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လ ေလာက္က ကိုယ့္ဆရာမ သမီးေလး အလုပ္လာရွာေတာ့ အေတာ္ ထိုင္းသြားတယ္။ အ့ံေတာင္ အံ့ၾသတယ္။ သူ ့ခမ်ာ အေမအိုၾကီးလုပ္ေကြ်းခ်င္သူဆိုေတာ့ ရေစခ်င္တာေပါ့။ ပထမပိုင္း အင္တာဗ်ဴးေတြရလုိက္ျပီး ေနာက္ stay တလက်ေတာ့ အင္တာဗ်ဴးကို မရေတာ့တာ။ ပြဲစားနဲ ့အပ္… ပြဲစားမကယ္နိုင္။ ဒီၾကားထဲ… မေလးေရွာင္ျပီး ျပန္၀င္ရင္ stay ရတယ္ ေျပာလို ့ ျပန္၀င္ခြင့္ ဗိီဇာေလွ်ာက္ေတာ့ မရ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီမလာခင္ ဗီဇာကို ဒီက Agentကို လွမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းတာမို လို ့တဲ့။ PR ျဖစ္ျဖစ္ citizen ျဖစ္ျဖစ္ ေထာက္ခံရင္ ၀င္ခြင့္ ထပ္ရတယ္တဲ့။ အခ်င္းခ်င္း လက္တို ့သတိေပးလိုက္ၾကပါဦး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့… အလုပ္မခ်ိတ္မိိပဲ ျပန္သြားရေရာ။ ငိုေနတဲ့ သူ ့ကို ဘယ္လို အားေပးရမွန္းကို မသိဘူး။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ စီးပြားေရးက်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရာက္လာသလို ျဖစ္သြားတာ။

ဟိုတေန ့က အီးေမးလ္တခု ေရာက္လာတာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ဒီကို အလုပ္လာရွာတဲ့ သူတေယာက္ အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ ဒီမွာတင္ ဆံုးသြားတယ္။ စိတ္ပင္ပန္းမွ ုဒဏ္က အေတာ္ဆိုး၀ါးသြားပံုရတယ္။ ကေလးငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ မိန္းမကို ထားျပီး အလုပ္လာရွာတာတဲ့။ အဲဒီေန ့က သူတို ့မိသားစုေလး အေၾကာင္းေတြးျပီး ထမင္းေတာင္ မစားနိုင္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ လာဖို ့ အစီအစဥ္ရွိသူမ်ားကို ၾကိုသတိေပးပါရေစ။ အေျခအေနကို စံုစမ္းျပီးမွ လာၾကပါ။ လက္ရွိအလုပ္ကို ထြက္စရာမလိုပဲ ခဏလာ ၾကိုးစားလိ္ု ့ရတယ္ဆုိ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္။ ေခတ္က ျပန္ဆိုးစျပုလာေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီး ထြက္မလာသင့္ေတာ့ပါဘူး။ ခုလက္ရွိ တခ်ိဳ ့companyေတြေတာင္ လွ ုပ္တုပ္တုပ္ဆိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာၾကပါဦးလို ့။

ေနာက္တခု သတိေပးခ်င္တာ fresh graduate ေလးေတြကိုပါ။ ေက်ာင္းျပီးတာနဲ ့နိုင္ငံျခားထြက္မယ္ဆိုျပီး … သင္တန္းေတြ ေလွ်ာက္တတ္ေနမယ့္ အစား အလုပ္တခုခုကို ၀င္လုပ္လိုက္တာ ပိုအက်ိဳးရွိပါတယ္။ အလုပ္ တကယ္လုပ္ဖူးသူနဲ ့မလုပ္ဖူးသူ မိိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွ ုက မတူပါဘူး။ ျပီးေတာ့… အဂၤလိိ္ပ္စာကို ေလ့က်င့္ပါ။ သင္တန္းမွာ အမ်ားနဲ ့လိုက္ေအာ္ရံုနဲ ့မရပါဘူး။ ပါးစပ္က အသံထြက္ေျပာမွ နားက ေသခ်ာနားေထာင္မွ အေလ့အက်င့္ရမွာပါ။

ကိုယ့္အေျခအေနက ေဖာင္ဖ်က္ရေတာ့မွ ရမယ့္ အေျခအေနဆိုရင္ ၾကိုတင္ျပင္ဆင္မွ ုေတြ ေသခ်ာလုပ္ျပီးမွ လာသင့္ပါတယ္။ အလုပ္တခု ရဖို ့ကို ေလ်ာ့မတြက္သင့္ပါဘူး။ ခုလို က်ပ္လာတဲ ့ အေျခအေနမွာ ကိုယ္က ကိုယ့္ျပိုင္ဘက္ထက္သာမွ အေရြးခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုဆို ဖီလစ္ပိုင္၊ တရုတ္၊ ကုလားေတြ အျပင္ စကၤာပူျပိိုင္ဘက္ေတြက မ်ားလာတာမို ့ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို သူတို ့ထက္သာေအာင္ ေသြးထားဖို ့လိုပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္မတို ့ ျမန္မာေတြက တကယ္လုပ္နုိင္ျပီး အေျပာမွာ ဒုကၡေရာက္တတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္တတ္လဲဆိုတာ ကိုယ္ေျပာနိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကပါ။ အဆင္သင့္ျဖစ္မွ ေဖာင္ဖ်က္ၾကပါလို ့ တိုက္တြန္းပါရေစ။

တြဲဖတ္ေစခ်င္တဲ့ပို ့စ္- ျမန္မာတခ်ိဳ႕နဲ႕ အလုပ္အင္တာဗ်ဴး


တန္ခူး
4:45pm 20-Oct-2008

Friday, October 17, 2008

အမွန္တရားရဲ့ အရသာ



လူေတြက အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္နိုးၾကတယ္… အမွန္တရားကို ေဖြရွာၾကတယ္… အမွန္တရားကို လိုခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း အမွန္တရားကို ေတြ ့တဲ့အခါ... ျမင္နိုင္ဖို ့၊ ၾကားနို္င္ဖို ့၊ လက္ခံနိုင္ဖို ့… ခံနိုင္ရည္ တကယ္ရွိပါသလား… အဆင္သင့္ေရာ ျဖစ္ျပီလား…။ တခါတေလ အမွန္တရားက ကိုယ္ထင္ထားတာနဲ ့ တျခားစီျဖစ္ေအာင္ လြဲေခ်ာ္ေနတတ္တာေလ။ ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ ေနရာတကာ အမွန္တရားကို သိရတဲ့အခါ ေပ်ာ္ရြွင္နိုင္ပါဦးမလား…။ ဒါဆို အမွန္တရားကို ဖုန္းကြယ္တာကို အားေပးရာက်ေနလား…။ အမွန္တရားကို အျမဲသိေနရဖို ့က သဘာ၀က်သလား…။ နာက်င္ေစမယ့္ အမွန္တရားေတြကို ေၾကာက္တတ္သလား။

အစခ်ီတာၾကီးက နဲနဲၾကီးသြားသလားလို ့…။ ဒီအေၾကာင္းေရးမယ္ဆို ေတြးစရာေတြက မဆံုးနိုင္ေအာင္ ပါေတာ့မွာ။ ေက်းဇူးျပုျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲ ဖတ္ေပးပါေနာ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုတေလာ ၾကည့္ျဖစ္ေနတဲ့ TVကလာတဲ့ game showေလးကေန အေတြးပြားသြားတာပါ။ “The Moment of Truth ” တဲ့ ။ အပြင့္လင္းဆံုးေမးခြန္းေတြကို မခြ်င္းးမခ်န္ အမွန္အတိုင္းသာ ေျဖခဲ့ရင္ အျမင့္ဆံုးဆု ေဒၚလာသန္းတ၀က္ထိ ရနိုင္တဲ့gameေပါ့။ ကိုယ္ေျဖတဲ့အေျဖက လိမ္ေျဖခဲ့ရင္ေတာ့…။

Gameထဲမွာ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြက တကယ့္ အတြင္းေရးကို ႏိွ ုက္ႏိွ ုက္ခြ်တ္ခြ်တ္။ “မင္း သူနဲ ့ လက္ထပ္ခဲ့တာ မွားတယ္လို ့ ေနာင္တရခဲ့ဘူးသလား” တဲ့။ “ရခဲ့ဘူးပါတယ္… ဟုတ္ကဲ့” ဆိုတဲ့ အေျဖက မွန္တယ္လဲ ဆိုေရာ မ်က္ရည္ေတြ ရစ္၀ဲျပီး
ယူက်ံဴးမရျဖစ္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေနရာ ပူး၀င္ခံစားမိတယ္။ ခါးသီးလြန္းတဲ့ အမွန္တရား။ ရင္ကို နာက်င္ေစတဲ့ အမွန္တရား။ ဒီလို သိလိုက္ရတဲ့အခါ ယံုၾကည္မွ ုေတြက ပါးလ်သြားေတာ့မွာ။ ဒါေပမယ့္… ဒါအမွန္တရားေလ။ လက္ခံနိုင္ဖို ့ အင္အားေမြးကို ေမြးရေတာ့မွာေပါ့။

“မင္းအမ်ိဳးသမီးလက္ထဲကေန တျခားမိန္းမနဲ ့ ေဖာက္ျပန္ဘူးသလား” ။ ေသလုိက္ပါေတာ့…။ အဲဒီအေျဖတခုက ႏွလံုးသားကို အေသသတ္မဲ့ အေျဖ။ ေမးခြန္းေမးတဲ့ သူက ေယာကၤ်ား အေျဖ မေပးခင္ မိန္းမဘက္လွည့္ေမးေသးတယ္္။ “ ဘယ္လို ထင္သလဲ” တဲ့။ “ယံုၾကည္မွ ု ရွိေနတဲ့ အျပံုးနဲ ့ “သူဒီလို ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး” တဲ့။ ေသြးေအးတဲ့ ေယာက်ၤားက အမွန္တရားကို ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာသြားတယ္။ “ဟုတ္ကဲ့… ငါေဖာက္ျပန္ဘူးပါတယ္” တဲ့။ ခုနက မိန္းမဆီက ယံုၾကည္မွ ုေတြ မ်က္ရည္အျဖစ္ေျပာင္း ေခ်ာင္းစီးသြားတယ္။ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ ကိုယ္ကေတာ့ ဒီတခါမွာ
ဒီgameကို ေက်းဇူးတင္သြားတယ္။ နို ့မို ့ ဘယ္အခ်ိန္ထိမ်ား ေဖာက္ျပန္သူ တေယာက္ရဲ့ လွည့္စားမွ ုကို ခံေနဦးမလဲ။ ဒီအမွန္တရားက သိသင့္တဲ့ အမွန္တရား။ လူပံုလည္မွာ က်ဳပ္ဒီေလာက္ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားပါတယ္ ဆိုတာ ဖြင့္ခ်လိုက္ရသူအတြက္ အရွံုး။

“မင္းဟာ မင္းမိဘေတြ အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတခုလို ့ ခံစားရလား”။ အေမၾကီးက သားအေျဖကို စိတ္လွ ုပ္ရွားစြာနဲ ့ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္။ ကိုယ့္ရင္ေသြးနာက်င္တာ မၾကည့္ရက္တဲ့ အေမတေယာက္ အတြက္ လွပတဲ့ အေျဖပဲျဖစ္ပါေစလို ့ ဆုေတာင္းမွ မဆံုးေသး “ခံစားရခဲ့တယ္…” တဲ့။ ေခါင္းေလး တျငိမ့္ျငိမ့္နဲ ့မ်က္ရည္၀ိုင္းသြားတဲ့ မိခင္တေယာက္ရဲ့ ခံစားမွ ုကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အေဖက ရိုက္ရင္ ေနာက္တေန ့ အေဖနဲ ့အေမ အျပင္က ျပန္မလာခင္ ကြ်န္မသည္ ဦးxxx နွင့္ ေဒၚxxxတို ့ရဲ့ သမီးအရင္း မဟုတ္ပါလို ့ စာရြက္ေပၚေရး အိမ္ေရွ ့ခန္းမွာ ကပ္ထားတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကို ဒီလိုေမးခြန္းမ်ိဳး ေမးလာခဲ့ရင္ေကာ။ မိဘျဖစ္လာမွ မိဘေမတၱာကို ပိုနားလည္လာတတ္ကလဲ အမွန္တရားတခုပဲ မဟုတ္ပါလား။

တခါတေလက်ေတာ့လဲ အမွန္တရားက ခ်ိဳျမေနျပန္ေရာ။ “မင္းရဲ့ ရီးစားေဟာင္းက မင္းရင္ထဲမွာလြွမ္းမိုးတုန္း… အေျခအေနေပးရင္ ျပန္ဆက္ခ်င္တုန္း” ဆိုတာကို “ဟုတ္ကဲ့” လို ့ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလး မ်က္လံုးေလးေတြ ျပံုးသြားတယ္။ အဲဒီအျပံုးထဲမွာပဲ အခ်စ္က ေပ်ာ္၀င္စီးေမ်ာလို ့။ ဒါမ်ိဳးေလးေတြ လုပ္စမ္းပါလို ့ ေျပာလို ့မွ မဆံုးေသး ရက္စက္တဲ့ ေမးခြန္းက ဆက္လာတယ္။ “မင္းရီးစားေဟာင္းကို အရင္ခ်စ္သူဘ၀က လွည့္စားလိမ္ညာခဲ့ဘူး သလား” တဲ့။ “ဟုတ္ကဲ့” ။ ခုနက ေပ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလး ပါးစပ္ေလးဟ အံံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။

ဒီလူကလဲ မွန္ မွန္နိုင္လြန္း။ အေျဖေတြ တခုျပီး တခု မလိမ္ညာပဲ အမွန္ေျဖေလေလ သူ ့နားက သူနဲ ့ရင္းႏွီးသူေတြ နာက်င္ေလေလ။ ေနာက္ဆံုး အေမၾကီးက ေတာ္ေလာက္ပါျပီ… ဘယ္သူ ့ႏွလံုးသားကိုမွ ဆက္ျပီး မနာက်င္ေစခ်င္လို ့ပါတဲ့။ အမွန္တရားကို လက္ေျမွာက္ အရံွ ုးေပးလိ္ုက္ရျခင္း။

ဒီshowဟာ ကိုယ္က်င့္တရား မေဖာက္ျပန္၊ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္ သိမ္ေမြ ့တဲ့ သူေတြ နဲ ့ဆို အေတာ္ၾကည္ႏူး စရာေကာင္းမွာပါ။ သူတို ့က အမွန္တရားေတြနဲ ့ ေနထိုင္သူေလ။ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္စီးသူ စိတ္ထားေပ်ာ့ညံ့ ယို္င္နဲ ့လြယ္သူေတြ အတြက္ေတာ့ အေတာ္ ရုပ္ဆိုးေစတဲ ့ game တခုေပါ့။ တကယ္လို ့မ်ား အမွန္တရားနဲ ့ စိတ္လွ ုပ္ရွားခ်င္ရင္ ကိုယ္တေယာက္ထဲ online ေပၚမွာ အရင္ကစား ၾကည့္ေပ့့ါ။ ျပီးရင္… ေျပာျပဦးေနာ္… အမွန္တရားရဲ့ အရသာ။
(ေမးခြန္းမ်ားကို ျမန္မာယဥ္ေက်းမွ ုနဲ ့နီးစပ္ေအာင္ အၾကမ္းဖ်င္း ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္)

တန္ခူး
11:00pm 17-Oct-2008

Tuesday, October 14, 2008

ငယ္ငယ္တုန္းက သီတင္းကြ်တ္



ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီေန ့လိုေန ့မတိုင္ခင္ တပတ္အလိုကတည္းက ေမေမက အက်ီၤလွလွေလးေတြ ၀ယ္ေပးဖို ့ စေကာ့ေစ်းက ဦးေလးၾကီးဂါ၀န္ဆိုင္ကို ေခၚသြားေနက်…။ ေမေမေရြးေပးတဲ့ ဂါ၀န္ေလးေတြ၀ယ္ျပီး သီတင္းကြ်တ္ပြဲေတာ္ အတြက္ ၾကိုေတြးျပီး ေပ်ာ္ေနေရာ။ အဲဒီတုန္းက ဂါ၀န္ ၃ ထည္မွ တရာ…(အံ့ၾသသြားလား… ကေလးတို ့ေရ)။ အျပန္က်ေတာ့ ေဖေဖက ေက်ာက္ကုန္း ကုန္းဆင္းက ဆိုင္မွာ မီးပံုးေလးေတြ ၀ယ္ေပး…။ ေမာင္ေလးက သူမ်ားထက္ထူးတဲ့ သေဘၤာၾကီးေတြ၊ အေျမွာက္ကားၾကီးေတြမွ ပူဆာတာ…။ ေဖေဖကေတာ့ သားေလး ဒီတေယာက္ထဲရွိတာဆို ၀ယ္ေပး…။ ကိုယ္ကေတာ့ တြန္းလို ့ရတဲ့ ယုန္ေလးျဖစ္ျဖစ္… ၾကက္ကေလးျဖစ္ျဖစ္ ရျပီ။ ညီမေလးကေတာ့ ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲကေန တခစ္ခစ္နဲ ့ အရုပ္ေလးေတြ ၾကည့္ျပီးသေဘာက်လို ့…။

လမ္းထဲမွာေတာ့ အကိုၾကီးေတြက တက္တက္ၾကြၾကြ မီးထြန္းဖိုု ့တုိင္ေတြျမွပ္ဖို ့ တြင္းေတြတူးၾက…။ မီးၾကိုးေတြ သြယ္ၾက…။ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲအတြက္ မ႑တ္ထိုးၾက…။ ပြဲပါတဲ့ႏွစ္ေတြဆို ပိုစည္စည္ကားကား…။ အိမ္ေရွ ့က တူးမာတို ့အိမ္မွာ ညဘက္ဆို ဆိုင္းသံ၊ဗံုသံ တညံညံနဲ ့… အကတိုက္၊ ယိမ္းတိုက္၊ျပဇာတ္တိုက္…။ ညဆို အိမ္ကေပ်ာက္လို ့လိုက္ရွာရင္ ခါတိုင္းလို ဦးေႏွာက္သိပ္မစားရ။ အကတိုက္တဲ့ေရွ ့ ပါးစပ္ေလးဟ ေငးေနမယ့္ ကိုယ့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ေတြ ့ရမယ္ေလ…။ ျပဇာတ္မန္ေနဂ်ာ ကိုကုလားကေတာ့ သိမ္ၾကီးေစ်းသြားျပီး ျပဇာတ္အတြက္လိုအပ္တဲ့ ေသနတ္အတုတို ့၊ ေသြးအတုတို ့၊ ပန္းအတုေတြ ၀ယ္..။ အိမ္ေဘးက အခ်က္အျပုတ္တာ၀န္ခံ မနုတို ့အဖြဲ ့ကေတာ့ ကုန္ေျခာက္ေတြစု…။ လျပည့္ေန ့မေရာက္ခင္ကတည္းက အေတာ္ကို စည္စည္ကားကား သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း…။

လမ္းထိပ္ အ၀င္၀ကို တလမ္းနဲ ့တလမ္း အျပိုင္အလွဆင္ၾက။ တနွစ္နဲ ့တနွစ္ကလဲ မထပ္ေစရ။ ကေလးဆိုေတာ့ ငါတုိ ့ ဂိတ္က ပိုလွ သူတို ့ဂိတ္က ပိုလွနဲ ့ျငင္းၾကခုန္ၾကေပါ့။ လျပည့္ေန ့မတိုင္ခင္ တရက္လိုထဲက မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးေအာင္ စထြန္းၾကေရာ..(အံ့ၾသသြားလား… ကေလးတို ့ေရ)။ အသံခ်ဲ ့စက္ကလည္း ဆင္ျပီးသားဆိုေတာ့ ဦးေအးၾကိုင္တို ့က လျပည့္ေန ့အစီအစဥ္ေတြ ေၾကျငာလိုက္ သီခ်င္းေလးေတြ ဖြင့္လိုက္နဲ ့။ တခ်ိဳ ့က ငွားထားတဲ့ မိုက္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးနဲ ့ Testing 1 2 3, Hello Testing 1 2 3 လုပ္ရတာလဲ အေမာ။ မနုတို ့အဖြဲ ့က ၾကက္သြန္ႏြွာ၊ ၾကက္သားကိုင္၊ ဆန္ေရြး… စအလုပ္ရွ ုပ္ေနၾကေရာ…။ ကိုယ္တို ့ကေတာ့ အဲဒီေန ့ကတည္းက ေမေမ၀ယ္ေပးတဲ့ ဂါ၀န္ေလး၀တ္၊ ေဖေဖ၀ယ္ေပးတဲ ့ မီးပုံုးေလးတြန္းျပီး ရြာရိုးကိုးေပါက္ စေလွ်ာက္ျပီ…။ အဆန္းၾကို္က္တဲ့ ေမာင္ေလးမီးပံုးေၾကာင့္ သူ ့ေနာက္မွာ ကေလးေတြက ရထားတန္းၾကီးလို ပါလာတာ သူက ခပ္ျပံုးျပံုးနဲ ့ ဂုဏ္ယူလို ့ေလ…။

လျပည့္ေန ့ကေတာ့ မနက္လင္းအားၾကီးထဲက စပီကာသံ ဆူဆူညံညံ။ အာရုဏ္ဆြမ္းအတြက္ တအိမ္ကို ဟင္းတခြက္ပို ့ၾကရေတာ့ တရပ္ကြက္လံုး နိုးေနၾကျပီ။ ေမေမကေတာ့ အညာသူပီပီ ၀က္ပုန္းရည္ဟင္းေလး ခ်က္ပို ့ေနက်။ တရားနာထဲက ထမီေလး၀တ္ ေမေမ့ေနာက္ လိုက္သြားျပီး လက္အုပ္ေလးခ်ီ ဟိုေငးဒီေငး။ ဘုန္းၾကီးျပန္ၾကြေတာ့ စပီကာထဲက မင္းေအာင္တို ့ အနိုင္တို ့…အျပိုင္အဆိုင္ထြက္လာတယ္…။ ဒီဘက္လမ္း အနိုင္၊ ဟိုဘက္လမ္းက မင္းေအာင္၊ ေနာက္တလမ္းက တြံေတးသိန္းတန္…။ “ကိုေရ…စိုးသေဘၤာေပၚတက္ခဲ့မယ္ေနာ္”… “မတက္ခဲ့နဲ ့စိုး” “ဟယ္လို… ကိုကုလား..ဟယ္လုိ … ကိုကုလား… ေရာက္ရာအရပ္က အျမန္ဆံုး မ႑တ္ရွိရာ လာခဲ့ပါ” “ကေလးေတြ… ကေလးေတြ မ႑တ္ေပၚမွာ မခုန္ပါနဲ ့” “ခ်က္ျပုတ္ေရးအဖြဲ ့က ေကာင္ေလးေတြ ဒီမွာ ေရကုန္ေနျပီ”…. အဲဒီလို သီခ်င္းသံၾကားထဲမွာ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ ဆက္သြယ္ဖို ့ေတာင္ စပီကာသံုးၾကတာ ရယ္လဲရယ္ခ်င္စရာ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္စရာပါ။

ေန ့ဆြမ္းကပ္ျပီးတဲ့အခါ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ စပါတယ္။ အဖိုးေတြက ရွပ္အျဖူသန္ ့သန္ ့ေလးေတြနဲ ့ အဖြားေတြက ရွန္သားျဖူျဖူေလး၀တ္ျပီး သနပ္ခါးေလးေတြနဲ ့ သူတို ့ၾကည့္ရတာ အေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ…။ ေဖေဖက နွစ္တိုင္း လူၾကီးေတြ ကန္ေတာ့ခ်ိဳးကို ေရွ ့ကတိုင္ေပးေနက်။ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ အဖိုးတေယာက္က ဆုေပး၊ ဆံုးမစကားေျပာ…။ ျပီးေတာ့ တလမ္းလံုး မ႑တ္ထဲမွာ တိုးတိုးေ၀ွ ့ေ၀ွ ့နဲ ့ ထမင္းစားၾက…။ ၾကက္သားဗူးသီး ကာလသားခ်က္ေလးနဲ ့ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ ၾကြတ္ၾကြတ္ေလးနဲ ့ ထမင္းက ေလ်ာကနဲေလ်ာကနဲ ျမိန္ခ်က္…။

ညေနေစာင္းေတာ့ အိမ္က အေဒၚက မိတ္ကပ္ဗူးေတြ သယ္ျပီး ဆိုမယ့္ ကမယ့္ သူေတြ မိတ္ကပ္လိမ္း ဆံပင္ျပင္ဖို ့ တူးမာတို ့အိမ္ေျပးေတာ့ ကိုယ္ကလဲ စပ္စုခ်င္တာနဲ ့ သူ ့ေနာက္က မေယာင္မလည္လိုက္သြား…။ အေဒၚက မိတ္ကပ္စိုးစိုး စတိုင္နဲ ့ တမ်က္နွာျပီး တမ်က္နွာ လိမ္းေတာ့တာပဲ။ ျပဇာတ္မင္းသမီးကိုေတာ့ နဲနဲ အခ်ိန္ေပးျပင္… ျပဇာတ္မင္းသားကိုလဲ ေပါင္ဒါေလး နဲနဲတို ့...။ သူငယ္ေတာ္ကမယ္ ့ ကို၀င္းသိန္းတို ့အဖြဲ ့က်ေတာ့ ပါးကြက္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြ ညီညီညာညာကြက္… ။ ျပဇာတ္ဆရာ ကိုကုလားကေတာ့ အဂၤုလိမာလ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္အတြက္ မုန္ ့ၾကြတ္ေခ်ာင္းေလးေတြကို လက္ညိွးေလးေတြနဲ ့ တူေအာင္ သီလို ့…။ အေဒၚက မိတ္ကပ္ျပင္ရာက ပြဲၾကည့္စင္ေရွ ့ ေနရာဦးဖို ့ အမွတ္ရလိုက္ေသးတယ္…။ နဲနဲေမွာင္လာေတာ့ ျပင္ဆင္တဲ့နားက ထလာျပီး အိမ္က မီးပံုးဆြဲျပီး ထြက္ေတာ့ တာပဲ။ တလမ္းလံုး လမ္းတဘက္ တခ်က္မွာ ဗန္ဒါရြက္ေလးေတြဆိုင္ျပီး ဖေယာင္းတို္င္ေလးေတြ စီစီညီညီ ထြန္းၾကရတာ ေပ်ာ္စရာ။ ေမာင္ေလးတို ့ အုပ္စုကေတာ့ မီးပံုးေတြ ေဘးခ်ျပီး ေျဗာက္အိုးေဖာက္ေနျပီ။

ေဖေဖနဲ ့ေမေမကို ေမာင္နွမေတြ ကန္ေတာ့ၾကျပီး မုန္ ့ဖိုးေတြလဲရေရာ ရပ္ကြက္ ပြဲေစ်းတန္းေလးဆီ ေျပးတာပဲ…။ မသန္းႏြဲ ့ရဲ့ ငွက္ေပ်ာေပါင္း၊ အေမေက်ာ့ရဲ့ မုန္ ့ၾကတ္တိုက္၊ မနုရဲ့ အသုတ္စံု… မုန္ ့ဖုိးေျပာင္မွ အေဒၚဦးထားတဲ့ ဖ်ာေနရာဆီ အေျပးအလြွားသြား…။ ကိုကုလားေတာင္ အစီအစဥ္ ေၾကျငာေနျပီ။ အဖြင့္သီခ်င္းဆိုေတာ့မွ ကိုယ့္အေဒၚ ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ သိရတယ္…။ လမ္းထဲက အပ်ိဳေတြလွလိုက္တာ မင္းသမီး အစစ္ေတြ အတိုင္း။ ကို၀င္းသိန္းတို ့ ပြင့္တူရြက္တူေတြ ေခါင္းထိပ္တည့္တည့္ပန္ျပီး သူငယ္ေတာ္ကသြားတာ ရယ္စရာ…။ ပန္းပိေတာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ အကိုၾကီးနဲ ့ အမၾကီးက ပီျပင္လြန္းလို ့ တကယ္ၾကိုက္ေနသလားေတာင္ ထင္ရတယ္ (ထင္တာ မွန္ပါတယ္… အဲဒီေန ့ညပဲ ခိုးေျပးသြားၾကတာေလ… မွတ္မိေနေသးတယ္)…။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေရ ခုေတာ့ ငယ္ကြ်မ္းေဆြက သီတင္းကြ်တ္ပြဲတိုင္းရဲ့ ဇာတ္၀င္ေတးလို ျဖစ္ေနျပီ…။ ေနာက္ပိုင္း ျပဇာတ္မတိုင္ခင္ ေမေမက အိပ္ရေအာင္ လာေခၚေတာ့ ဘူးခံျငင္းတယ္…။ မ်က္လံုးကလဲ ျပူးက်ယ္လို ့…။ ပြဲခင္းထဲ လာေရာင္းတဲ ့ မုန္ ့ေလေပြ ကလဲ ေကာင္းမွေကာင္း။

လာပါျပီ… ကိုကုလားရဲ ့ ျပဇာတ္ ။ သူ ့ကိုယ္တိုင္ ဒါရုိက္တာလုပ္ျပီး သူကိုယ္တိုင္ ဇာတ္လိုက္မင္းသမီးရဲ့ အကိုေနရာက သရုပ္ေဆာင္…။ စကားေျပာဟန္က ျမတ္ေလးအတိုင္း…။ သူ ့မွာ အနုပညာဗီဇက အျပည့္…။ ခက္တာက ပြဲခင္းထဲမွာ ေမာင္တင္ဦးမပါ… ေမာင္နႏၵမပါ… ။ သူ ့ခမ်ာ မီးခဲျပာဖံုး…။ လူဆိုးနဲ ့ဖုိက္ၾကေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း… ။ ေနာက္ပိုင္း အဂုၤလိမာလဇာတ္က သရုပ္ေဆာင္ေတြ အားလံုးမာန္ပါပါလ်က္ မိန္းမလ်ာမေအးၾကြယ္ကို အေမလုပ္ခိုင္းေတာ့ သနားရမယ့္အစား တ၀ါး၀ါး ပဲြေတြက်… ။ မနက္လင္းအားၾကီးမွ ပြဲကျပီးတယ္… ။ လၾကီးကေတာ့ သာေနတုန္း…။ ကိုယ့္ဖ်ာကိုလိပ္ျပီး ခပ္ေႏွးေနွး ေျခလွမ္းေတြနဲ ့ အိမ္ျပန္ၾကတယ္…။ ျပီးေတာ့… အိပ္မက္ထဲမွာလဲ သီတင္းကြ်တ္… ။

(သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန ့မွာ ဘေလာ့ဂ္ေရာင္းရင္းတို ့ ကို္ယ္စိတ္နွစ္ျဖာက်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို ့… )

တန္ခူး
5:00pm 14-Oct-2008 (သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန ့)

Sunday, October 12, 2008

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ



သူငယ္ခ်င္းေလး သက္ေ၀တက္ဂ္ထားတဲ့ အခ်စ္ဆိုသည္မွာကို မအားတဲ့ၾကားထဲက အျပီးေရးေပးလိုက္ပါတယ္… သန္ရာသန္ရာမိုလား… ဒီအေၾကာင္းဆို ေရးရတာကို စိတ္၀င္တစားပဲ… ခုထိ အခ်စ္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တုန္း… အခ်စ္ရုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္တုန္း…အခ်စ္၀တၳဳေတြ ဖတ္တုန္းေလ… သက္ေ၀ေရ… ေက်းဇူးအထူးပါ….

*************
ေမေမကေတာ့ အေဆာင္ေရွ ့က တမာပင္ေအာက္မွာ တိုက္ပံုေလး ပုခံုးခ်ိတ္ျပီး ေန ့စဥ္ရက္ဆက္ ေငးေမာေနတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးကို သနားရာက အခ်စ္စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ့သတဲ့…

ေဖေဖကေတာ့ ေျခမ်က္စိထိရွည္တဲ့ ဆံႏြယ္ေတြေပၚမွာ ကေလးေလးတေယာက္လုိ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚမွာ… ျပီးေတာ့ ဟန္ေဆာင္မွ ုကင္းတဲ ့မ်က္၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေပၚမွာ… သူ ့အခ်စ္ေတြ စတင္ခဲ့သတဲ့…

(သူတို ့က ကေလးေတြကို အဲေလာက္ အေသးစိတ္မေျပာပါဘူး… ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆက္စပ္ျပီး အဲဒီလို ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလးေတြး မိသြားတာ…)

ကိုယ္ကေရာ… ကိုယ့္အတြက္ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ…

အခ်စ္ကို ၾကားဖူးနား၀ရွိလာတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ကာတြန္းေတြထဲမွာလို ၀တၳဳေတြထဲမွာလို သီခ်င္းေတြ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာလို… ခပ္ေခ်ာေခ်ာအကိုၾကီးတေယာက္နဲ ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာအမၾကီး တေယာက္ မျမင္ရမေနေအာင္ တြယ္ျငိသြားျခင္းက အခ်စ္ေပါ့… အဲဒီတုန္းက အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ သစ္ပင္တက္ရတာေလာက္ေတာင္ ရင္ခုန္စရာမွ မေကာင္းပဲ…

ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ လက္ေဆာင္ရတဲ့ ပန္းနီနီေတြထဲမွာ လိုလို…
ဖုန္းထဲက ၾကားရတဲ့ တိုးညွင္းညွင္းေလသံထဲမွာ လိုလို…
ညတိုင္း ပ်ံ ့လြင့္လာတတ္တဲ့ အိမ္ေရွ ့က ဂီတာသံထဲမွာလိုလို…
ကိုယ္မေျပာပဲ ဖုံးေပးထားတဲ့ စာအုပ္အဖံုးလွလွေတြထဲမွာ လိုလို…
အဲဒီလို ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးနဲ ့ပဲ…
အေမကေတာ့ ေျပာတယ္… အဲဒါ စိတ္ကစားတာ စိတ္လွ ုပ္ရွားတာ... အခ်စ္မဟုတ္တဲ့…
ဟုတ္မွာပါ… အဲဒီတုန္းက အခ်စ္ဆိုတာ ထုတ္ဆီးတိုးရတာေလာက္ ရင္မခုန္ခဲ့တာ အမွန္ပဲေလ…

တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့…
၀ါသနာအရ ကုန္ၾကမ္းေလးေတြ ရွာရင္း… ကိုယ္တိုင္ တကယ္မၾကံုေတြ ့ဘူးတဲ့ အခ်စ္ကို လူတတ္ၾကီးလုပ္ျပီး ကဗ်ာေတြ စာေတြ ေရးလိုက္သမွ် အခ်စ္အေၾကာင္း…
ပတ္၀န္းက်င္က အခ်စ္ေတြကို အငွားခံစားလား ခံစားရဲ့… ကိုယ့္ဆရာၾကီးရဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတာင္ မခ်န္ အားလံုး ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္ယူေရးတာ… အခ်စ္ဆိုတာ ကုန္ၾကမ္း.. ကုန္ၾကမ္းဆိုတာ အခ်စ္ပဲ… တေယာက္နဲ ့တေယာက္ သံေယာဇဥ္ၾကီး ခ်စ္လ်က္နဲ ့ ေငြေၾကးျပည့္စံုတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေရြးသြားတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေကာင္မေလးအစား ေဒါသထြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဂုဏ္ေတြ ေငြေတြလား… ကဗ်ာေတြ စာေတြ ျပင္းထန္သြားတယ္… ဟိုလူကို ေရြးမလိုလို ဒီလူကို ေရြူးမလိုလိုနဲ ့ ၾကိုးရွည္ရွည္လွန္ထားတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ ရူးမတတ္ခံစားေနရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရ႔ဲ့ ရင္ဖြင္သံ နားေထာင္ရျပန္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ျပိုင္ပြဲတခုလားလို ့ မခ်င့္မရဲစာေတြ ေရးမိျပန္တယ္… အခ်စ္ဆိုတာ စာသင္ခုံေပၚက ကဗ်ာတစလား… ေျခရာထပ္ေအာင္ တေကာက္ေကာက္လိုက္တတ္တဲ့ ဇြဲၾကီးမွ ုတခုလား… အမည္ေဖာ္ရခက္တဲ့ စူးရွရွ မ်က္၀န္းေတြလား… စကၠဴျမွားေပၚက ခံစားမွ ုတစြန္းတစလား... ဟန္ေဆာင္ဖုန္းကြယ္ထားတဲ့ ရီေ၀ေ၀အၾကည့္ေတြလား… အဲဒီတုန္းက အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ စာေမးပဲြေအာင္စာရင္း ထြက္တာေလာက္ ရင္ခုန္စရာ မေကာင္းခဲ့ျပန္ဘူး…

တကယ္တမ္း အခ်စ္နဲ ့ၾကံုေတြ ့ရေတာ့…
အရင္က ခပ္ရဲရဲၾကည့္ခဲ့ဘူးတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကို မၾကည့္ရဲခဲ့ဘူး….
အရင္က ရင္းႏွီးေနခဲ့တဲ့ အသံကလဲ ထူးျခားဆန္းက်ယ္စြာ အေတာ္ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းေနျပန္တယ္….
အရင္ကထက္ စကားေတြ ပိုေျပာခ်င္တယ္…
အရင္ကထက္ ပိုဂရုစိုက္ ခံခ်င္တယ္…
အရင္ကထက္ သူအေၾကာင္းပိုစိတ္၀င္စားသြားတယ္…
အရင္ကထက္ သူ ့ကိုပိုစိုးရ္ိမ္မိတယ္…
အရင္ကထက္ သူ ့ကိုပိုတြယ္တာမိတယ္…
အရင္ကထက္ ပိုလြမ္းတတ္လာတယ္…
စဥ္းစားစရာ မလိုတဲ့ အေျဖတခုက ကိုယ့္ရင္ထဲ အလိုလိုေရာက္လာခဲ့တယ္…
ျပီးေတာ့… သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ နံရံပါးပါးကို သူနဲ ့အတူျဖိုလဲွ ပစ္ခဲ့တယ္…
အခ်စ္ဆိုတာ… ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ႏွလံုးသားထဲကို ေျခလွမ္းဖြဖြေလးနဲ ့ ကိုယ္မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး ၀င္လာျပီး ကိုယ့္ႏွလုံးသားကို လြွမ္းမိုးေစညြွန္သိမ္းပိုက္လုိက္တာကို ကိုယ္ကေက်နပ္စြာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမိတဲ့ ထူးျခားဆန္းက်ယ္တဲ့ခံစားမွ ုတခုေပါ့…

ဆက္တက္ဂ္ခ်င္သူမ်ားကေတာ့
၁) မေမျငိမ္း
၂) ညီမေလးခြန္ျမလွိ ုင္
၃)ညီမေလး ပံုရိပ္
၄)ညီမေလး ဂ်စ္တူး
၅) ကိုေစးထူး
၆) ေကာင္းကင္ကို
၇) ရြာသားေလး၀ိုင္တီယူ
၈) ကိုပီတိ
၉) ကိုေတာင္ငူ
၁၀) ကိုပုလုေကြး

တို ့ပဲ ျဖစ္ပါတယ္… ေရးေပးရင္ သိပ္ေက်းဇူးတင္… သိပ္ေပ်ာ္မွာေပါ့… ေရးေပးပါေနာ္...(ညီမေလးအိမ့္ခ်မ္းေျမ့ေလးေရးတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းဖတ္ခ်င္ေပမယ့္ ခရီးထြက္မယ္ဆိုလို ့ အလိုက္တသိ မတက္ဂ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး)

တန္ခူး
1:35am 12-Oct-2008

Tuesday, October 7, 2008

ဖေယာင္းတိုင္ႏွစ္တိုင္



ဖေယာင္းတိုင္တတိုင္
ေရေပၚဆီတို ့ရဲ့စားပြဲ၀ိုင္းေပၚက
ေရြွေရာင္ကလပ္တခုထက္
ဘ၀ေမ့ေန ့လိုက္တာ
ခဏအနားရ ထားတဲ့
လွ်ပ္စစ္မီးေခ်ာင္းကိုေတာင္
မခုိးမခန္ ့လွမ္းျပံုးလို ့
ငါမွေတာ္၀င္တယ္တဲ့
အဆီျပန္မ်က္နွာနဲ ့
သခင့္္အလိုက်
ကြ်န္ပါး၀ျပေနလုိက္ပံုက
သခၤါရတရားကိုလဲေမ့
မူးယစ္ရီေ၀အရည္ေတြၾကား
ငါးပါးသီလေဖာက္ျပားဖို ့
အားေပးအားေျမွာက္လင္းေပးရင္း
သူ ့အခိုးေငြ ့ေတြထဲ
သူပါေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္…။

ဖေယာင္းတိုင္တတိုင္
မြဲေျခာက္ေျခာက္စားပြဲ၀ို္္င္းေလးေပၚက
နို ့ဆီဗူးခြံထက္
သူ ့ဘ၀ကိုေက်နပ္ေနလိုက္တာ
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့
လွ်ပ္္စစ္မီးေရာင္အတြက္
စြမ္းအင္ရွိသမွ်သံုးလို ့
ငါအလင္းေပးပါရေစတဲ့
အရိုးခံမ်က္နွာနဲ ့
သခင့္္အလိုက်
သစၥာရွိလုိက္ပံုက
ေက်းဇူးတရားကိုလဲမေမ့
ရိုးသားမွ ုေတြသာခ်မ္းသာတဲ့
ဒီမိသားစုၾကား
ေအးအတူပူအမွ်လင္းေပးရင္း
သူ ့အလင္းေရာင္ေတြထဲ
သူပါလင္းလက္သြားတယ္…။

တန္ခူး
10:00am 07-Oct-2008

Thursday, October 2, 2008

လာ… လြမ္းၾကစို ့


ကြ်န္မက ေက်ာင္းနဲ ့ပတ္သက္ရင္ ထိလြယ္ ရွလြယ္ လြမ္းလြယ္သူ…။ ခုထိလဲ တခါတခါ ေတြေ၀ေငးျပီး အတိတ္ေျခရာေတြ လိုက္ေကာက္ေနတုန္း…။ တခါတခါက်ေတာ့ ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ ေျပာရင္း လြမ္းေနတုန္း…။ လြမ္းတိုင္းသာ စကားလံုးေတြ အန္ခ်ရရင္ ဒီဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြ ထပ္ေနလို ့ ဖတ္သူေတြေတာင္ ျငိီးေငြ ့သြားၾကမွာ…။ အလြမ္းေတြက မဆံုးတမ္း… မအိုတမ္း။ အစဲြအလန္းက ဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲဆို ဒီေက်ာင္းထြက္ဆို ရင္ထဲက ႏွစ္နွစ္ကာကာ အလိုအေလ်ာက္ခင္သြားတာ။ ဒီေက်ာင္းကထြက္တဲ့ အနုပညာသမားေတြဆိုလဲ သူမ်ားထက္ပိုျပီး သာသာထိုးထိုး အားေပးမိတာ သိပ္ေတာ့ မတရားလွဘူးဆိုတာလဲ ၀န္ခံပါတယ္…။ ဒီေန ့မနက္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အီးေမးလ္နဲ ့ ပို ့လိုက္တဲ့ ဒါရိုက္တာခ်ိဳတူးေဇာ္ရဲ့ လြမ္းဆိပ္ဆိုတာေလး ဖတ္ျပီး မတရား လြမ္းသြားတာ… အေတာ္ကိုလြမ္းသြားတာ… အလြမ္းအဆိပ္သင့္လို ့ မလုပ္နုိင္ မကိုင္နိုင္နဲ ့…။ ကိုခ်ိဳတူးေဇာ္က ကြ်န္မတို ့နဲ ့ မတိမ္းမယိမ္းဆိုေတာ့ အလြမ္းေတြကလဲ မတိမ္းမယိမ္း…။ ၀တၳဳေလးလား… ဘေလာ့ဂ္ တခုခုေပၚကလား… ဒါမွမဟုတ္ ဖိုရမ္ထဲကလား… ဂ်ာနယ္ထဲကလား… ဘယ္ကမွန္း အတိအက် စံုစမ္းဖို ့ေတာင္ မေစာင့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ အလြမ္းဆိပ္ေတြတက္ေနလို ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးေပၚမွာ လင့္ခ္ေပးလိုက္တာကို ကိုခ်ိဳတူးေဇာ္ ခြင့္လြွတ္နိုင္ေကာင္းပါရဲ့…။ အျပစ္ရွိရင္ ေက်ာင္းကိုခ်စ္မိသူ အခ်င္းခ်င္းမို ့ နားလည္ေပးနိူင္ေကာင္းပါရဲ့…။ ကိုခ်ိဳတူးေဇာ္ေရ… ကြ်န္မကလဲ ဖန္ဆင္းရွင္ကို လိုက္ရွာမိေနသူ…။ ၾကီးေတာင့္ၾကီးမားနဲ ့ လြမ္းစိမ့္သူပါ…။ ကြ်န္မေနာက္ဆံုးႏွစ္က ေရးခဲ့ဘူးတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ထဲကလို ပခံုးထက္က လြယ္အိတ္စုတ္စုတ္ ဘယ္ခါမွ မျပုတ္ထြက္သြားေအာင္ သံမွိ ုနဲ ့ရိုက္ထားခ်င္သူ…။ ခ်စ္ဦးသူ ငယ္ခ်စ္ေဟာင္း အဲဒီေက်ာင္းၾကီးကို အားလံုးလြမ္းခ်င္တိုင္းလြမ္းဖို ့ ဒီေနရာေလးကို ေ၀မွ်ေပးလိုက္တယ္ေနာ္…။ လာ...လြမ္းၾကပါစို ့…။

တန္ခူး
10:15am 2-Oct-2008