Saturday, January 20, 2018

ရထားစီးၾကသူမ်ား ၂

"ေဘာက္ေထာ္" ဘူတာ။

အေမေျပာျပသည့္ မိသားစုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ေန ့ရက္ေတြမွာ အလြန္အေရးပါသည့္ ဘူတာေလးတခု။ အေဖနဲ ့အေမ အိ္မ္ေထာင္က်ေတာ့ အေဖက ဆင္းရဲလို ့ ခ်မ္းသာသည့္အေမ့ဘက္က သေဘာမတူတာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ဦးမွာ လွည့္မၾကည့္ခဲ့။ သုညကစခဲ့ေပမယ့္ ေမတၱာခင္းတဲ့လမ္းဆိုေတာ့ သူတို ့ေမာရမွန္းပင္မသိ။ သူမ်ားအိ္မ္မွာငွားေနရသည္။ အဲဒီအခ်ိန္က အေဖေရာ၊ အေမပါ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမေတြ။ သူတို ့ေန ့တိုင္း ၿမိဳ ့ပတ္ရထားစီးၿပီး ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္လုပ္သည္။ ေဘာက္ေထာ္ဘူတာမွာတက္၊ ေဘာက္ေထာ္ဘူတာမွာဆင္း။ ေဘာက္ေထာ္ဘူတာက အေဖတို ့အေမတို ့နဲ ့အေတာ္သံေယာဇဥ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဘူတာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျဖစ္ခဲ့သလဲဆို အေမကြ်န္မကိုယ္ဝန္လြယ္ထားရစဥ္ ေန႔ေစ့လေစ့ေမြးခါနီးအထိ ရထားစီးၿပီးေက်ာင္းသြားတဲ့အခါ ရထားလြတ္မစိုးလို ့ ေျပးရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ရထားေမာင္းသည့္ဦးေလးႀကီးက အေမ့ကို မွတ္မိေနၿပီး ေန႔တိုင္းေစာင့္ေခၚတတ္သည္တဲ့။ ဘာရယ္မဟုတ္ အဲဒီေန ့ရက္ေတြ အေမျပန္ေျပာတိုင္း မ်က္ရည္ဝဲတတ္သည္။

ငယ္ငယ္က ႀကီးႀကီးနဲ ့အတူ အဲဒီေဘာက္ေထာ္ဘူတာမွ ရထားစီးၿပီး ဟိုသြား၊ ဒီသြားေလွ်ာက္လည္ခဲ့ဘူးသည္မို ့ သည္ေဘာက္ေထာ္ဘူတာေလးက ငယ္ခ်စ္လို ့ဆိုႏိုင္သည္။ အကြ်မ္းတဝင္ ေဘာက္ေထာ္ဘူတာေလးနဲ ့ေဝးခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း၄၀နီးပါး။ ဒီက MRT ေန ့တိုင္းစီးၿပီး ေက်ာင္းသြားတဲ့သားက ျမန္မာျပည္ transportation system ကိုအလြန္စပ္စပ္စုစု သိခ်င္လွသည္။ သူလူမွန္းသိကာစကေန ဒီေန ့အထိ သူ ့အဖိုးကား၊ သူ႔အေဒၚကားနဲ ့သြားေနရေတာ့ တခါတေလ ဆိုက္ကားစီးဖို ့ ပူဆာတတ္သည္။ သားနဲ ့ တက္စီ စီးလ်င္ ေစ်းဆစ္လို ့မရ။ စကၤာပူေဒၚလာနဲ ့ျပန္တြက္ၿပီး သူက တက္စီေမာင္းသူကို ျပန္အားနာေနတတ္သူ။ သားစိတ္ဝင္တစားပူဆာသည့္ ၿမိဳ ့ပတ္ရထားကို ၿပီးခဲ့တဲ့အေခါက္က ေဆြမ်ိဳးေတြတေလွႀကီးနဲ ့စီးခဲ့ၾကသည္။

ေဘာက္ေထာ္ဘူတာကိုေရာက္ေတာ့ ဆံပင္ျဖဴျဖဴ၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊး၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေတြႏွင္ ့အိုမင္းရင့္ေရာ္လာသည့္ အဖိုးအိုႀကီးတေယာက္ႏွင့္ ျပန္ဆံုသလိုခံစားရသည္။ ဒီအေဆာက္အဦး၊ ဒီေလွခါး၊ ဒီသံလမ္းေတြက ကြ်န္မငယ္ငယ္ကအတိုင္းပါပဲလား။ ဘာမွမျပဳျပင္ေတာ့ ေနရာတကာမွာ ေဟာင္းႏြမ္းအိုမင္းယိုယြင္းျခင္းေတြနဲ ့။ ရထားလမ္းေပၚက ေပါင္းပင္ေတြက ေန ့တိုင္းသြားလာေနသည့္ ရထားလမ္းတခုမဟုတ္သလို။ ရင္ထဲဘာကိုဝမ္းနည္းမိမွန္းမသိ။

ရထားလက္မွတ္ဝယ္ေတာ့ တေစာင္၂၀၀။ အေျခခံလူတန္းစားတတ္ႏိုင္သည့္ ပမာဏမို ့ ေက်နပ္မိသည္။ ရန္ကုန္မွာေမြးသည့္ တူေတြကလဲ ရထားတခါမွမစီးဘူးေတာ့ သားနဲ ့မထူး၊ သူတို ့အတြက္ အကုန္အထူးအဆန္းခ်ည္း။ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့သူက ေနာက္၁၀မိနစ္ၾကာရင္ ရထားလာမည္လို ့ေျပာလိုက္သည္။ ၅မိနစ္အတြင္း ေရာက္လာေတာ့ မေမးမျမန္းနဲ ့ဝမ္းသာအားရတက္သြားသည္။

ကေလးေတြအမ်ားႀကီးနဲ ့တက္လာသည့္ ကြ်န္မတို ့ကို ရထားစီးေနၾကသူေတြက အံ့ၾသတႀကီးဝိုင္းၾကည့္ၾကသည္။ ဟိုစူးစမ္း၊ ဒီစူးစမ္းဆိုေတာ့ သူတို ့အျမင္ဆန္းေနတာျဖစ္မည္။ ရထားကို သားကဓာတ္ပံု႐ိုက္၊ ကြ်န္မက ဓာတ္ပံု႐ိုက္၊ ရထားစီးေနတုန္း ကြ်န္မဦးေလးအငယ္က Facebook ေပၚ Live လႊင့္ဆိုေတာ့ ျမန္မာေတြျဖစ္ၿပီး ရထားကိုဘာအထူးအဆန္းျဖစ္ေနၾကတာလဲ ထင္ၾကမည္။

စိတ္ေက်နပ္စရာေကာင္းတာက ရထားေပၚမွာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးလူမက်ပ္။မတ္တပ္ရပ္သူတခ်ိဳ ့ရွိေပမယ့္ အသက္ရွဳေခ်ာင္လွသည္။ ၿပီးေတာ့ သန္ ့သန္ ့ရွင္းရွင္းရွိလွသည္။ ကြ်န္မထံုးစံ ရထားစီးသူေတြကို အနည္းငယ္ေလ့လာ စကားစျမည္စေျပာသည္။ ဒါကိုယ့္တိုင္းျပည္ဆိုေတာ့ သိသိမသိသိ၊ ဘယ္သူနဲ ့ျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ဆက္စကားဆို စကားေျပာလို ့ရသည္မဟုတ္လား။ ကြ်န္မ မတ္တပ္ရပ္သည့္နားမွာ ထိုင္ေနသည့္ဦးေလးႀကီးက အသက္၆၀နီးပါးရွိမည္။ဆံပင္ေတြျဖဴ၊ အဝတ္အစားႏြမ္းပါးၿပီး ဒီအသက္အရြယ္အထိ အလုပ္လုပ္ေနပံုရသည္။ YBS နဲ ့ရထားေစ်းခ်င္းတူတူပဲေနာ္လို ့ ကြ်န္မကေမးေတာ့ ဦးေလးႀကီးက “မတူဘူးေလသမီးရဲ႕၊ ရထားက ၁၀၀ ၊ YBS က ၂၀၀၊ တဝက္သက္သာတယ္၊ လမ္းမပိတ္ဘူး၊ ကားေလာက္ အႏၲရာယ္မမ်ားဘူး၊ စီးရတာစိတ္ခ်မ္းသာတယ္" တဲ့။ ၿမိဳ ့ပတ္ရထားရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေလးေတြကို ေန ့တိုင္းစီးေနပံုရတဲ့ဦးေလးႀကီးဆီက ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲေက်နပ္ေပ်ာ္ရြင္မိသည္။

ဒီမွာ အေဒၚကေမးေတာ့သည္။ အမတို ့ဝယ္လာတဲ့လက္မွတ္ဘာေၾကာင့္ ၂၀၀ ျဖစ္ေနပါလိမ့္တဲ့။ ညီမဝမ္းကြဲက အထက္တန္းတြဲသပ္သပ္ရွိေနလားမသိလို ့စဥ္းစားသည္။ အဲဒီမွာပဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္ေနသည့္ ရံုးဝန္ထမ္းျဖစ္ပံုရတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးက ခပ္သြက္သြက္ဝင္ေျပာသည္။၂၀၀ ဆိုတာ Aircon ရထားတဲ့။ သူေျပာမွ ေစာလာသည့္ရထားကို မွားစီးခဲ့ၾကတာ သေဘာေပါက္သည္။

မၾကာခင္ ရထားတစီးရဲ႕ဆည္းလည္းေတြ ဟိုကဒီက ေပၚလာသည္။ ျမန္မာမုန္ ့မ်ိဳးစံုအသည္၊ ပဲျပားသုပ္ေရာင္းတဲ့အသည္၊ ဒဏ္ေၾကေဆးေရာင္းတဲ့အသည္၊ ပန္းသီးသည္၊ လိေမၼာ္သီးသည္၊ သံပုရာသီးသည္၊ ကြမ္းယာသည္စံုလို ့ ထံုးစံအတိုင္း ေဝေဝဆာဆာ၊ ကဗ်ာတပုဒ္လို ကာရံနဲ ့ေရာင္းၾကသည္။ သားကို ႀကိဳေျပာျပမထားေတာ့ သားကတအံ့တၾသနဲ ့အသည္တသည္ခ်င္းစီကို စိတ္ဝင္တစားၾကည့္သည္။ ေဘးနားက ေကာင္မေလးက အသုပ္ဝယ္စားေတာ့ စံုစီနဖာအကုန္ပါသည့္ဗန္းထဲမွ ပစၥည္းေတြ တခုၿပီးတခုထည့္ ရထားေပၚတင္ အသုပ္အၿပီးအစီးသုပ္ေပးေနတာ သူ ့အတြက္အေတာ္ထူးဆန္းေနသည္။

ခဏေနေတာ့ အေၾကာေဆးေရာင္းတဲ့အသည္က ဒီတြဲမွာေက်ာက္ခ်ေနလို ့ဆို သံပုရာသီးသည္အမ်ိဳးသမီးက ေစာင္းပါးရိပ္ေျခေျပာသည္။ တီဗြီမွာေၾကာ္ျငာရင္ေတာင္ အခ်ိန္နဲ ့သူ ့အလွည့္ကိုယ့္အလွည့္ရွိသည္တဲ့။ ပညာသားပါပါေျပာလိုက္ေတာ့ ေဆးေရာင္းတဲ့သူ တြဲကူးသြားသည္။ ခဏေနေတာ့ သူ ့သံပုရာသီးေတြကို ၫွစ္ျပၿပီး ဘယ္ေလာက္အရည္ရႊမ္းလဲဆို ဆင္ႀကီးႀကီးလဲေရခ်ိဳးေပးလို ့ ရတယ္၊ ဆင္ေသးေသးလဲေရခ်ိဳးေပးလို႔ရတယ္ဆိုပဲ။ သားကေၾကာ္ျငာတတ္ပံုကိုသေဘာက်လို ့ေနၿပီး ကြ်န္မကိုတိုးတ္ိုးလာေျပာသည္။ “very creative” တဲ့။

လမ္းေဘးျမင္ကြင္းေတြကေတာ့ မသာယာလွ။ တခ်ိဳ ့ေနရာေတြ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားနဲ ့တူသည္။ ကန္စြန္းခင္းႀကီးေတြေတြ ့ေတာ့ သားကသူႀကိဳက္တဲ့အရြက္ေတြ အခင္းလိုက္ အမ်ားႀကီးေတြ ့ ရလို ့ခူးလို ့ရလားေမေမလို ့ေမးေသးသည္။ ဆင္းရမယ့္ဘူတာေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြ မရပ္ခင္မဆင္းၾကဖို ့လက္ေတြတြဲ၊ သတိေတြေပးရင္း ရွဴပ္ရွက္ခပ္ေနတဲ့ ကြ်န္မတို ့ေဆြမ်ိဳးတသိုက္ကို ရထားေပၚကလူေတြက ျပံဳးၾကသည္။ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့၊ ဘယ္ေလာက္ေဖာ္ေရြတဲ့တိုင္းျပည္လဲေနာ္။ ဒီႏိုင္ငံက MRTေပၚမွာဆို ႏိုင္ငံႀကီးသားေတြရဲ႕ မ်က္ေစာင္းဒဏ္နဲ ့တင္ ကြ်န္မတို ့လဲက်ႏိုင္သည္။

မယ္လမုဘုရားကို ဘူတာကေနေျခလ်င္သြားေတာ့ ငယ္ငယ္မူလတန္းမတက္ခင္ အရြယ္က ႀကီးႀကီးလက္ေလးဆြဲၿပီး ဒီခရီးကို အတူသြားခဲ့သည့္ ကိုယ္ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္မိသည္။ ေဆြမ်ိဳး ၉ေယာက္၊ ကုန္က်စရိတ္ ၁၈၀၀က်ပ္နဲ ့မယ္လမုဘုရားဖူးသြားသည့္ ဒီခရီးက ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္၊ တန္လဲတန္၊ ကုသိုလ္လဲရမို ့အမွတ္တရပင္။ သားက ရထားစီးရတာ အရမ္းသေဘာက်ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးသည္။ ေမေမ ရထားစီးရင္း wet market သြားသလို၊ food court သြားသလိုပဲေနာ္တဲ့၊ သူတို ့က ကိ္ုယ္ရွိရာလာေရာင္းေတာ့ အခ်ိန္ကုန္လဲသက္သာ၊ လူလဲသက္သာတယ္ေနာ္ ၿပီးေတာ့ ဘယ္စီးစီး စကၤာပူေဒၚလာ ၅ျပားနဲ႔ညီတဲ့ျမန္မာေငြပဲေပးရတာလို ့ အဂၤလိပ္လိုမွတ္ခ်က္ခ်သည္။ ဟုတ္ပါရဲ႕။ သားေျပာမွ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ၿမိဳ ့ပတ္ရထားရဲ႕အားသာခ်က္ကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျမင္ေတာ့သည္။

တကယ္ေတာ့ အသစ္ေတြဆီလွမ္းစရာမလိုေသးပါ။ လက္ရွိအဆင္ေျပေနတာေလးကို ပိုလို ့ေကာင္းေအာင္ မြမ္းမံၿပီး ရထားစီးေရ ခပ္စိပ္စိပ္ေလးသာ စီစဥ္လိုက္ရင္ ရထားစီးသူေတြ ဒီထက္ပိုမ်ားၿပီး လမ္းပိတ္ဆို ့မွဳျပႆနာလဲ အနည္းနဲ ့အမ်ားေျပလည္လာႏိုင္လိ္မ့္မည္လို ့ေမွွ်ာ္လင့္မိသည္။

တန္ခူး
10:36am
19 Jan 2018

( ဒီ post ကို ဘာလို ့ရထားစီးၾကသူမ်ား၂ လို ့ေပးခဲ့လဲဆိုေတာ့ ဒီေခါင္းစဥ္နဲ ့ပဲ အရင္က ကြ်န္မblog မွာစာတပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးလို႔ပါ)

Wednesday, January 17, 2018

ဒိုင္ယာနာ, ျမနႏၵာနဲ ့ကြ်န္မတို ့မိန္းခေလးမ်ား

"ေလာကမွာ လူနည္းနည္းေလးနဲ ့ပန္းေတြအမ်ားႀကီးရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ၊သိပ္ေအးခ်မ္းမွာပဲ_”

ျမနႏၵာ
( ေမာင္၊ ကိုကိုႏွင့္ျမနႏၵာ)

တကယ္ေတာ့ ဒီေန ့က အလုပ္အရမ္းမ်ားတဲ့ေန ့... ဒါေပမယ့္ ဖတ္လက္စ "ေမာင္၊ကိုကိုႏွင့္ ျမနႏၵာ" ကိုပဲ စိတ္ကေရာက္ေနေတာ့ အလုပ္ေတြခဏပစ္ၿပီး ေပေပေတေတ အက်င့္ဆိုးေလးကို မထိန္းပဲလႊတ္ေပးလိုက္တယ္... ၂ႀကိမ္ဖတ္ဖူးၿပီးသားေပမယ့္ ဒီတခါျပန္ဖတ္ေတာ့လဲ မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ ခံစားခ်က္ေတြ အသစ္ျပန္ျဖစ္တယ္...

ဇာတ္လမ္းက႐ိုး႐ိုးေလးပါ... မိဘေတြပံုစံခြက္ထဲမွာ မွန္ဘီ႐ိုထဲက အလွျပအ႐ုပ္ကေလးတ႐ုပ္လို ေနခဲ့ရတဲ့, ဘဝမွာ ကိုယ္ပိုင္ေရြးျခယ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိရွာတဲ့ျမနႏၵာရယ္, သူနဲ ့အေျခအေနခ်င္းကြာဟတဲ့ကဗ်ာဆရာေလးလင္း ေခၚ ေမာင္ရယ္, ၿပီးေတာ့ မိန္းမေတြကို တန္ဖိုးမထား, အေလးမထားပဲ, အိုင္ေတြ ့တိုင္းေျခေဆးတတ္တဲ့ ဘြဲ ့ထူးဂုဏ္ထူးအႀကီးႀကီးနဲ ့ဆရာဝန္ကိုကိုတို ့ရဲ႕၃ပြင့္ဆိုင္အခ်စ္ဇာတ္လမ္း... ဆရာမၾကည္ေအးရဲ႕နာမည္ႀကီးဝတၳဳမို ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ဖူးၿပီးသားျဖစ္မွာပါ... ဒီpost ေလးကို ေရးရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ မိန္းခေလးေတြအတြက္ပါ...

ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဖတ္ခဲ့တုန္းက ေမာင့္ကို သနားခဲ့တယ္... ဒုတိယအႀကိမ္ဖတ္ေတာ့ ေမာင့္ကို အားမလိုအားမရျဖစ္ခဲ့တယ္... ခုတတိယအႀကိမ္ဖတ္ေတာ့ ေမာင့္ရဲ႕စည္းကမ္းရွိမွဳနဲ ့ထိန္းခ်ဴပ္ႏိုင္မွဳကို တန္ဖိုးထားမိတယ္... ေမာင္သာ ခံစားခ်က္အတိုင္းစီးေမ်ာရင္ ျမနႏၵာရဲ႕ဘဝက တမ်ိဳးတဖံုေျပာင္းသြားႏိုင္ေပမယ့္ ေမာင္က စည္းက္ိုမေက်ာ္ခဲ့... သူတို ့၂ေယာက္ရဲ႕ relationship ေလးက သမီးရီးစားမဟုတ္, အထိအေတြ ့မပါတဲ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္အေဖာ္စစ္စစ္ေလးမို ့ ခ်စ္စရာ... ျပန္ေတြ ့ၾကေတာ့လဲ သံေယာဇဥ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ ၂ေယာက္လံုးအိ္မ္ေထာင္ရွင္ေတြ, ကိုယ္ပိုင္မိသားစုေတြနဲ ့ဆိုတဲ့အသိနဲ ့ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ေရွ ့ထားၿပီး စည္းေလးထားဆက္ဆံၾကတာ... ျမနႏၵာကို စြဲလန္းဖူးခဲ့သူ, သူ ့ကဗ်ာေတြမွာ အၿမဲျမနႏၵာအရိပ္ေတြဖုန္းလႊမ္းေနခဲ့ဖူးေပမယ့္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သူ ့ဇနီးေလးအေပၚသစၥာရွိရွိခ်စ္ခင္စံုမက္စြာေပါင္းသင္းတာ... တကယ္ေတာ့ ေမာင္က ကိုကို ့ေလာက္ပညာေတြမတတ္, ႏိုင္ငံျခားဘြဲ ့ႀကီးေတြမရေပမယ့္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာမွာ ကိုကို ့ထက္ အပံုသာသူပါ...

ပထမဆံုးအႀကိမ္ဖတ္တုန္းကလဲ ကိုကို ့ကို အရမ္းမုန္းတယ္... ဒုတိယအႀကိမ္ဖတ္ေတာ့ ပိုလို ့မုန္းတယ္... ခုတတိယအႀကိမ္ဖတ္ေတာ့ ကိုကို ့ကိုခါးသက္တယ္... မိန္းမတေယာက္ကိုတမ်ိဳးခ်စ္လို ့ရတယ္ဆိုတဲ့ကိုကိုက မိန္းမတို ့သည္တံတားေအာက္မွာျဖတ္စီးသြားေသာေရပမာပင္တဲ့... မိ္န္းမတေယာက္ရဲ႕ျဖစ္တည္ျခင္းဟာ သူ ့အတြက္ေဖ်ာ္ေျဖေရးသက္သက္... ႐ုပ္ဝါဒီဆန္လြန္းတဲ့ေယာက်ၤားတေယာက္, ႏွလံုးသားမဲ့လြန္းတဲ့ေယာက်ၤားတေယာက္လို ့ခံစားမိတယ္...

အဲဒီေယာက်ၤားကိုမွ ခင္ပြန္းေတာ္ခဲ့ရတဲ့ ကံၾကမၼာနဲ ့ျမနႏၵာ... ျမနႏၵာ ကိုကို ့ကို စခ်စ္သြားခဲ့ၿပီး ကိုကိုက တျခားႏိုုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံျခားသူတေယာက္နဲ ့ေပ်ာ္ပါးေနခ်ိန္မွာ သားဦးေလးကိုတေယာက္ထဲေမြးခဲ့ရတဲ့ဘဝ...သူ ့ဘဝမွာ ခါးသက္မွဳေတြက အမ်ားသား... အခါခါေသၿပီး အခါခါျပန္လည္ရွင္သန္တတ္တဲ့ ျမနႏၵာရဲ႕စိတ္ဓါတ္ေလးကို မဖတ္ဖူးေသးတဲ့မ္ိန္းခေလးေတြကို ျပန္လည္ေဝမွ်ခ်င္လို ့ပါ...

မိန္းခေလးတေယာက္အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရးကံမေကာင္းျခင္းဟာ အဆိုးဆံုးလို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္... အတိတ္ဘဝက ကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ အိမ္ေထာင္ေရးကံမေကာင္းတဲ့အခါ ဘဝကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ၾကမလဲ... အမိုက္မဲဆံုးရင္ဆိုင္ၾကတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသၾကတယ္... အစြန္းေရာက္ေျဖရွင္းတတ္သူေတြက ခင္ပန္းကိုသတ္တယ္... တဒၤဂ သတိလက္လႊတ္မွဳက တဘဝစာအထိခံစားရတဲ့, ေျဖရွင္းနည္းလို ့ေခၚလို ့မရတဲ့ မိုက္မဲမွဳေတြပါ... အမ်ားစုကေတာ့ သိပ္လြန္လြန္းလာရင္ ကြာရွင္းလိုက္ၾကတယ္... ကိုရီးယားကားယဥ္ေက်းမွဳေတြ စီးေမ်ာလာတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေျဖရွင္းနည္းကေတာ့ တရားဝင္မကြာရွင္းပဲ ေနာက္တေယာက္နဲ ့တြဲၾကတယ္... တခ်ိဳ ့က်ေတာ့ စိတ္က်ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ဘဝကို အရွံဳးေပးလို ့ဘိုသီပတ္သီနဲ ့ေနခ်င္သလိုေနပစ္ၾကတယ္...

ျမနႏၵာဘယ္လိုေနလဲၾကည့္ပါဦး... ကိုကိုမိန္းမေပြတာက နည္းနည္းမွမဟုတ္တာ... ေတြ ့ရာေနရာမွာ ေတြ ့ရာမိန္းမနဲ ့တြဲပလိုက္တာမ်ိဳး... ၂ေယာက္ေလာက္က အတည္တက်ယူလိုက္ေသးတယ္... ႏိုင္ငံျခားသူနဲ ့ကေလးတေယာက္က ရေသးတယ္... ျမနႏၵာေၾကကြဲတာေပါ့... သူလဲလူပဲေလ... ငိုေႂကြးတယ္... ခံျပင္းတယ္... ဒါေပမယ့္ သူ ့သားသမီးေလးေတြအတြက္ ကိုကိုနဲ ့မကြဲပါဘူး... ညျပန္မအိပ္တတ္တဲ့ကိုကိုမရွိတဲ့ညေတြ ျမနႏၵာအထီးက်န္တာေပါ့... အထီးက်န္တဲ့အခါ အလုပ္ေတြ မရပ္မနားလုပ္တယ္... သူတတ္သိတဲ့အလုပ္ေတြပါ... အလုပ္မ်ားေနတဲ့သူတေယာက္အတြက္ အထီးက်န္ေဝဒနာက သက္သာတာေတာ့အမွန္ပါ... သိပ္သည္းမခံႏိုင္တဲ့အခါ သားေလးနဲ ့အေဝးမွာ အာရံုေျပာင္းေနတယ္... ေယာက်ၤားေပြရွဴပ္လို ့ စိတ္ဒံုးဒံုးက်ၿပီး မျပင္မဆင္မေနဘူး... အမ်ားေငးယူရေအာင္ အၿမဲေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့, လွလွပပေလးေနတယ္... သံေယာဇဥ္ေဟာင္းနဲ ့ျပန္ေတြ ့လို အထီးက်န္ေနတဲ့စိတ္ကို မလႊတ္ပစ္လိုက္ဘူး... စည္းကမ္းရွိရွိေနတယ္...သူ ့ဆီျပန္လာေအာင္ မဆြဲေဆာင္ဘူး... အပူ႐ုပ္မရွိဘူး... ငိုတာေတာင္ႀကိတ္ငိုတယ္... ျဖစ္လာတဲ့အေျခအေနကို လက္ခံတတ္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကုစားေနတာ အတုယူစရာပါ...

ျမနႏၵာကို ဖတ္ရင္း သတိရမိတာက အိမ္ေရွ ့မင္းသမီးေလးဒိုင္ယာနာပါ... ခ်ားလ္ရဲ႕ရက္စက္မွဳေတြခံရတဲ့အခါ စိတ္ေတြ ဟိုးေအာက္ေျခအထိ က်ခဲ့ေပမယ့္ သူအလုပ္ေတြလုပ္တယ္... သူ ့တိုင္းျပည္အတြက္, ကမာၻႀကီးအတြက္ ပရဟိတေတြ မ႐ပ္မနားလုပ္ရင္း အထီးက်န္မွဳေဝဒနာကို သူကုစားခဲ့တယ္...

အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပလို ့အေဖာ္မဲ ့အထီးက်န္ေနတဲ့မိန္းခေလးေတြ ျမနႏၵာလို, ဒိုင္ယာနာတို ့လို အလုပ္ေတြပိုလုပ္ၾကည့္ပါလား... ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကိ္်ဳးျပဳတဲ့အလုပ္ေတြဆို ကုသိုလ္လဲရ, အထီးက်န္ေဝဒနာလဲ သူ ့အလိုလိုကုစားၿပီးသားျဖစ္မွာပါ...

ျမနႏၵာ ဝိုင္ေသာက္တယ္, ပါတီတက္တယ္, ကတယ္, ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္, ဖဲ႐ိုက္တယ္... ဒီထြက္ေပါက္ေတြ သူလုပ္ခဲ့ေသးပါတယ္... အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တဲ့ထြက္ေပါက္ေလာက္ မဆိုးဝါးေပမယ့္ မယူသင့္တဲ့ထြက္ေပါက္ေတြပါ... ယူသင့္တဲ့ထြက္ေပါက္ကို ကြ်န္မအေပၚမွာေျပာျပခဲ့ပါၿပီ... စာတပုဒ္ဖတ္တဲ့အခါ, ႐ုပ္ရွင္တကားၾကည့္တဲ့အခါ စာထဲက ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္အရ အဆိုးနဲ ့အေကာင္းဒြန္တြဲေနတတ္ပါတယ္... ကိုယ္က အဆိုးကိုယူမလား, အေကာင္းကိုယူမလား... ကိုယ့္အေပၚပဲမူတည္တာမို ့ ကိုယ့္ဘဝကို အဆိပ္ျဖစ္ေစမယ့္ သို ့မဟုတ္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို အဆိပ္ျဖစ္ေစမယ့္ အဆိုးေတြမယူမိဖို ့စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္ၾကပါေစ...

တန္ခူး
9:04pm
17-Jan-2018

Tuesday, January 16, 2018

ေျဖာင့္ခ်က္

ဟိုးမိုးေကာင္းကင္မွာ
၁၃ေတြၿခိမ္းတဲ့ေန ့က
ကိုယ့္အက်ႋျဖဴျဖဴေလး
မီးကြ်မ္းသြားခဲ့တယ္...

ေရာင္စံုဖန္ခြက္ေလးေတြကို
၁၃ေတြလႊတ္လြတ္ခ်ေတာ့
ကိုယ့္ဖဝါးေလး
ေသြးေတြစြန္းခဲ့တယ္...

အဝါေရာင္ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလးကို
ဝိညာဥ္မဲ့ေစတဲ့၁၃ေၾကာင့္
ပန္းေျခာက္ေလးေပၚ
မ်က္ရည္စီးခဲ့တယ္...

Chocolate Coated ႏွလံုးသားတခုကို
တံခါးမေခါက္ပဲ
ကိုယ့္အိမ္ထဲအေရာက္
ပို ့ခဲ့တဲ့၁၃...

အခ်စ္အခ်စ္လို ့
ေအာ္ေရာင္းေနတဲ့၁၃ေရ
ဘဝတခုလံုးေပးဝယ္လိုက္ရတာက
ဗ်ဴဟာမာယာ အပုပ္အသိုးေတြ...

ခဏခဏမက္တဲ့
အိပ္မက္ဆိုးေတြထဲ
ေကာင္းကင္ႀကီးက
၁၃ေတြရြာရြာခ်တိုင္း
ကိုယ္ဟာအကြယ္အကာမဲ့
ဒဏ္ရာေတြနဲ ့
တဆိတ္... မ်ားလြန္းၿပီ၁၃ရယ္...

ညကလကိုခဏဖြက္လို ့
ျပကၡဒိန္ထဲက၁၃ေတြ
အၿပီးထုပ္ပိုးၿပီး
စၾကာဝဌာအျပင္ဘက္
လႊင့္ပစ္ခဲ့တယ္...။

တန္ခူး
8:41am 16-Jan-2018

Monday, January 15, 2018

အခ်စ္ရွိသလား

Do you have love?

ခုတေလာ သားက အခ်စ္အေၾကာင္း လာလာေဆြးေႏြးေတာ့ သားကို ႀကိတ္စူးစမ္းေလ့လာရင္း သားရဲ႕ထူးဆန္းတဲ့အေတြးေတြကို ျမင္ရတာက စၿပီး ဒီစာေလးေရးဖို ့စဥ္းစားမိတာပါ... High School ေက်ာင္းသား သားပတ္ဝန္းက်င္မွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုး ဟိုတစ ဒီတစ ၾကားရၿပီထင္ပါတယ္...

"ေမေမ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္မရွိဘူး... တကယ္ေတာ့ လူေတြက သူတို ့မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ က်န္ရစ္ခဲ့ေစခ်င္လို ့ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာ... ခ်စ္လို ့မဟုတ္ဘူး" တဲ့...

သားေျပာတာ တစိတ္တပိုင္းမွန္ေပမယ့္ အကုန္မမွန္ဘူးသားရဲ႕... ေမေမ အခ်စ္အေၾကာင္းစာတပုဒ္ေရးမယ္... ဒါေပမယ့္ ေမေမေရးမယ့္အခ်စ္က love between every relationship လို ့သားကို အၾကမ္းဖ်င္းေျပာခဲ့ပါတယ္...

အခ်စ္ဆိုတာ လူတေယာက္ခ်င္းစီက သူ ့အေတြ ့အၾကံဳအရ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပၸါယ္ဖြဲ ့ဆိုၾကတာမို ့ ခုကြ်န္မေရးမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာလဲ ကြ်န္မအျမင္သက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္း အရင္ဆံုးအသိေပးပါရေစေနာ္...

အခ်စ္ဆိုတာ ၂မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္နဲ ့ သူတပါးကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္... relationship တိုင္းမွာ ကြ်န္မေျပာတဲ့၂မ်ိဳးက ၿပိဳင္တူညီတူမွ်တူ ရွိေနဖို ့ခဲယဥ္းလြန္းလွတယ္... တခုက အၿမဲအေလးသာၿမဲ...

မိဘနဲ ့သားသမီး, ေမာင္ႏွမသားခ်င္း, ဆရာနဲ ့တပည့္, လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္, သူငယ္ခ်င္း, ခ်စ္သူ, လင္မယား... စတဲ့စတဲ့ relationship တိုင္းမွာ တခ်ိဳ ့က ကိ္ုယ္ကခ်စ္တတ္သူလို ့ထင္ေပမယ့္ တကယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ေနၾကတာပါ... ဥပမာေျပာရရင္ ကိ္ုယ့္သားသမီးကို တေသြးတသံတမိန္႔ ကိုယ္ေျပာတာ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့မိဘေတြဟာ သားသမီးကို ေကာင္းတာျဖစ္ေစခ်င္လို ့ ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ တကယ္က သူတို ့ကိုယ္သူတို ့ခ်စ္ေနၾကတာပါ... သားသမီးေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ခံစားမွဳ, ႏွလံုးသားကို လ်စ္လ်ဴရွဴထားလိုက္တာဟာ သားသမီးေတြကို ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ...

ဒီလိုပါပဲ... မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း, သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာလဲ တခ်ိဳ ့က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္လြန္းလို ့ သူမ်ားခ်စ္တာခံခ်င္ၾကတယ္... လုပ္ေပးလိုက္တဲ့အလုပ္တိုင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ေနာက္က ကပ္ပါတယ္... ဟင္းေလးခ်က္ေကြ်းမယ္, ပစၥည္းေလးလက္ေဆာင္ေပးမယ္, ယုတ္စြအဆံုး စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ က်ေအာင္ေျပာမယ္... အဲဒီအျပဳအမူေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြပါေနတယ္... တဘက္လူက ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတိုင္း မလုပ္ရင္ သြားၿပီ... တဘက္လူက သူ ့စိတ္ႀကိဳက္အတိုင္း မလိုက္ရင္ အဲဒီလူအဆိုးျဖစ္ၿပီ... တကယ္ေတာ့ သူက သူ ့ကိုယ္ပိုင္ေပတံနဲ ့ သူမ်ားကို တိုင္းၿပီး ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္လို ့ ေၾကျငာေနေပမယ့္ သူတကယ္ခ်စ္တာ သူ ့ကိုယ္သူပါ...

လင္မယားေတြၾကားမွာေတာ့ အသိသာဆံုးေပါ့... ခ်စ္လို ့လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကတယ္ ဆိုတဲ့ လင္မယားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူကကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္ထင္လို ့, သူခ်စ္တာ ဂ႐ုစိုက္တာခံခ်င္လို ့, သူ ့ဆီက အခ်စ္လိုခ်င္လို ့ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္လို ့ လက္တြဲထားၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ... တခ်ိဳ ့ဆို ကိုယ့္ကို မခ်စ္ေတာ့မွာစိုးလို ့, ကိုယ့္ကိုပစ္သြားမွာစိုးလို ့ဆိုတဲ့ အေၾကာက္နဲ ့ ကိုယ့္ေယာက်ၤားအရက္ေသာက္ေနလဲ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး မတားပဲ သူ ့ကို ပိုခ်စ္ေအာင္ နားလည္မွဳရွိတယ္ဆိုတာ ျပခ်င္လို ့ဆို အျမည္းေလးလုပ္ေပး, အရက္ေလးငွဲ ့ေပးေပါ့... ေရာဂါရသြားမွျဖင့္ သူ ့ခမ်ာေရာဂါေဝဒနာ ဒဏ္ခံရရွာမယ္ဆိုတာေတြထိ မေတြး...အမုန္းခံမတားျမစ္... ကြ်န္မျမင္ဖူးတာ ေယာက်ၤားက ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ေရာဂါႀကီးတခုခံစားလို ့ အရက္နဲ ့လံုးဝမတည့္တာေတာင္ မုန္းမွာေၾကာက္လို ့ဆို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့ တခ်ိဳ ့အမ်ိဳးသမီးေတြပါ... သူတို ့ ကိ္ုယ့္ကိုယ္ကို ပိုခ်စ္ၾကသူေတြေပါ့... တကယ္ေတာ့ ေအးလဲအတူ အပူလဲမွ်ၾကဖို ့ ဘဝ၂ခုေပါင္းခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား....

ခ်စ္သူေတြမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္တာလား, သူ ့ကိုခ်စ္တာလားဆိုတာ ေဝခြဲရခက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့... ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေနေစခ်င္တာနဲ ့ အျပန္အလွန္ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေပးေနေတာ့ တကယ္ခ်စ္သလား, အနစ္နာခံသလား ေဝခြဲရအေတာ္ခက္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ တကယ္ၾကည့္ရင္ ျမင္လို ့ရပါတယ္... ငါကေတာ့ သူ ့ကိုလြမ္းလိုက္ရတာ သူကေတာ့ ဘာသိဘာသာႀကီးလား... ငါ့ကိုဒီလိုလုပ္လို ့ ငါစိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္လို ျဖတ္မယ္ကြာ ဆိုတာမ်ိဳး... ကိုယ့္ခ်စ္သူမွာ love အခ်စ္ရွိလား ေသခ်ာၾကည့္ရင္ အမွားနဲႏိုင္ပါတယ္...

ဘယ္relationship မ်ိဳးမဆို give & take concept က လံုးဝမေကာင္းပါဘူး... ကြ်န္မ မႀကိဳက္ဆံုးေဆာင္ပုဒ္တခုက "သင္ေကာင္းလ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္မဆိုးပါ" ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ပါပဲ... အဲဒီစာသားထဲမွာကို အေပးနဲ ့အယူႀကီးက ပါေနၿပီေလ... တဘက္လူဆီက ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ပါေနၿပီ... ေပးဆပ္ျခင္းဟာ တဘက္လူကိစၥ အရင္မစဥ္းစားခင္ ပထမဆံုးၿငိ္မ္းခ်မ္းတာ ကိုယ့္ကိုယ္ပါ... ကိုယ့္ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္လို ့ကို ကိုယ္လုပ္ေပးတာ, ေစတနာမွန္လို ့ကို ကိ္ုယ္ေပးတာ ဘာျပန္ရစရာလိုေသးလို ့လဲေနာ္...

ခုေနာက္ပိုင္း Facebook ယဥ္ေက်းမွဳနဲ ့အတူ ပရဟိတဖက္ရွင္ေတြပါ ေခတ္စားလာၾကတယ္... ပရဟိတ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္ ့တကယ္လုပ္တဲ့သူေတြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလြန္နည္းၾကပါတယ္... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးနဲ ့ ပရဟိတလုပ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တခုခုလြဲေခ်ာ္ေနၿပီေပါ့ေနာ္... တကယ္ေပးခ်င္သလား... ျပတ္ေအာင္ေပးပလိုက္ပါလို ့ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္... ငါက ပရဟိတ လုပ္ေနတာ... ငါလိုလူမ်ိဳးကို ေက်းဇူးမတင္ဘူးဆို သြားၿပီေပါ့ေနာ္... ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့သူေတြကို တကယ္ခ်စ္တာလား... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္လို ့ သူမ်ားေတြကခ်စ္ေစခ်င္လို ့အျပလုပ္တာလား အေတာ္ကိုကြာပါတယ္...

ဒီလိုပါပဲ Facebook ယဥ္ေက်းမွဳထြန္းကားလာတဲ့အခါ ေကာ္မန္ ့ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ လိုခ်င္ၾကေတာ့ virtual world မွာ fake relationship ေတြ မ်ားလာတယ္... ကိုယ့္နဂိုပံုစံ real image ေပၚမွာ အေရခြံလွလွေလးေတြ ျခံဳျပလာၾကတယ္... စ႐ိုက္ၾကမ္းတဲ့သူကလဲ အျပယဥ္ေက်းလာတယ္... ရက္စက္တတ္တဲ့သူက ၾကင္နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္လာတယ္... အရမ္းအႏၲရာယ္မ်ားပါတယ္... ေၾကာင္ၾကာၾကာေရမငုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ relationship မွာ complications ေတြျဖစ္လို ့ ဇာတ္သိမ္းေတြက block တာနဲ ့ unfriend လုပ္တာနဲ ့ အက်ည္းေတြတန္ကုန္ၾကပါတယ္...

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တာအျပစ္လားလို ့ ကြ်န္မကိုမ်ားေမးလာခဲ့ရင္ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးလို ့ ကြ်န္မေျဖမွာပါ... ကြ်န္မလဲ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မခ်စ္ပါတယ္... ကြ်န္မေျပာခ်င္တာက relationship တိုင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္စိတ္အားႀကီးေနရင္ တကယ္မခ်စ္တတ္ေတာ့ ေရရွည္မွာ impact ျဖစ္ႏိုင္တာကို ေျပာခ်င္တာပါ... အဆိုးဆံုးကေတာ့ အတၱအရမ္းႀကီးလာရင္ အခ်စ္ေပ်ာက္သလို, respect အျပန္အလွန္ေလးစားမွဳလဲ ေပ်ာက္သြားတာပါ... ကြ်န္မေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္ပါ... ဒါေပမယ့္ သူတပါးကို မထိခိုက္မနစ္နာေစပါနဲ ့လို ့...

သင့္မွာအခ်စ္ရွိသလား Do you have love?

ရွိတယ္လို ့အလြယ္တကူေျဖၾကမွာပါ... သင့္မွာ သူတပါးကို ကိ္ုယ္ခ်င္းစာတတ္, စာနာသနားတတ္, မွ်ေဝခံစားတတ္တဲ့အခ်စ္ရွိပါသလား... အဲဒီလို အခ်စ္ရွိရင္ every relationship becomes beautiful relationship ျဖစ္လာမွာပါ... လူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တကယ္လိုအပ္တာဟာ စကားခ်ိဳခ်ိဳေတြေျပာတတ္တဲ့ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားတခုမဟုတ္ပါဘူး... တကယ္ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားတခုပါ...

တန္ခူး
6:00pm
15 Jan 2017

မွန္

ကြဲက်သြားခဲ့လဲ
အပိုင္းအစေတြထဲက
ၿမဲေနတဲ့သစၥာ။

တန္ခူး
2:15am
15-Jan-2018

Monday, January 8, 2018

ကိုယ္ကစလို ့ျပဳျပင္ပါ

အေမွာင္ကိုမႀကိဳက္ရင္
အလင္းျပသူကိုမေစာင့္နဲ ့
ကိုယ္ကအလင္းျပႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ...

ေနပူတာမႏွစ္သက္ရင္
အရိပ္ေပးမယ့္သူကိုမေမွ်ာ္နဲ ့
ကိုယ္ကအရိပ္ေပးသူျဖစ္ေအာင္အားထုတ္ပါ...

သီလပ်က္သူကိုမႏွစ္ၿမိဳ ့ရင္
အျပစ္ဖို ့လို ့ကဲ့ရဲ႕မဆိုနဲ ့
ကိုယ္သာသီလလံုေအာင္ေစာင့္ထိန္းပါ...

လဲၿပိဳတာကိုလက္မခံႏိုင္ရင္
ေဖးကူသူကိုမေငးနဲ ့
ကိုယ္ကကိုယ့္ကိုမလဲၿပိဳေအာင္ရဲရင့္ပါ...

အလိ္မ္အညာကိုနာက်င္ရင္
မလိ္မ္ညာတတ္သူကိုမရွာနဲ ့
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကမလိ္မ္တတ္ေအာင္က်င့္ၾကံပါ...

သူ ့ေၾကာင့္ငါေၾကာင့္
မင္းေၾကာင့္ဒင္းေၾကာင့္လို ့
ထိုးတဲ့လက္ညွိးေတြခဏသိမ္းလို ့
ကိုယ္ကိုယ့္ကိုအေသအခ်ာဆန္းစစ္
ေမတၱာအႏွစ္ေတြနဲ ့
ကိုယ္ကစလို ့ျပဳျပင္ပါ...။

တန္ခူး
11:33pm
7-Jan-2018