Friday, March 27, 2009

၀ါသနာေလးမ်ား

ခုတေလာ အိမ္မွာေရာ ရံုးမွာပါ အလုပ္အရမ္းမ်ားေနလို ့ ေမာင္ေလးေမာင္မိ်ဳးတက္ဂ္ထားတဲ့ ၀ါသနာေလးမ်ားကို ခုမွပဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္က်သြားတာ ခြင့္လြွတ္ပါ ေမာင္မိ်ဳးေရ။ အမွတ္တရ တက္ဂ္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ။

**********

၀ါသနာေတြက အမ်ားသားဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြ ခြဲျပီး ဒီလို ခ်ေရးၾကည့္မိတယ္။

အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း

အေဖနဲ ့အေမက ဆရာ၊ဆရာမ ျဖစ္ခဲ့ဘူးလို ့လား မသိ။ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အလုပ္က ဆရာမ။ ျဖစ္လာေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ။ လုပ္ေနတာက ကြန္ျပဴတာ။ ေက်ာင္းတုန္းက အထိ စိတ္ကမေလ်ာ့ေသးဘူး။ ေက်ာင္းျပီးရင္ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ ျပန္လုပ္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္…။ ခုလဲ စိတ္မေလ်ာ့ေသးပါဘူး။ သားရဲ့ ဆရာမေလ။

အနုပညာ

ျမန္မာအကကို အရမ္း၀ါသနာပါတာ။ ငယ္ကေတာ့ အေမ့ကို ျမန္မာအက သင္ေပးဖို ့ ခဏခဏ ပူဆာဖူးတယ္။ အေမက အားမေပးဘူးေလ။ အေဖက မၾကိဳက္လုိ ့။ သူမ်ားေတြ TV မွာ က တာေတြ ့ရင္ သိပ္အားက်တာ။ ဘယ္သူမွ မသင္ေပးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ၾကိတ္ေလ့က်င့္တာ။ သၾကၤန္အကေလာက္ေတာ့ ရတယ္။ သမီးေလးေမြးရင္ ျမန္မာအကကို စနစ္တက် အကဆရာမနဲ ့ သင္ေပးမယ္လို ့ စိတ္ကူးထားတာ။ ေမြးလာေတာ့ သားေလး။

စာေရး၀ါသနာပါတာေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ အရင္ကေတာ့ စာမူေလးေတြပိုက္ျပီး တတိုက္၀င္ တတိုက္ထြက္။ လကုန္ရင္ ကိုယ့္စာေလးမ်ား ပါမလားလို ့ေမွ်ာ္လင့္။ မပါရင္ေမွ်ာ္။ ပါလာရင္ေပ်ာ္။ ခုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ၾကီးရွိေနေတာ့။ ေရးစမ္းပါေလ့ေနာ္။

အားကစား

ငယ္တုန္းက ကစားသန္သေလာက္ ၾကီးေတာ့ အပ်င္းၾကီးသြားတယ္။ အေျပးကေတာ့ ၀ါသနာပါဆံုး အားကစား။ အေျပးလဲသန္တယ္။ ငယ္တုန္းကပါ။ ခုေတာ့ နဲနဲေလး လမ္းသုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ေဟာဟဲေနျပီ။ ငယ္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးေန ့ အေျပးျပိဳင္ပြဲဆို ဆုခ်ိတ္ေနက်။

အလွအပ

အက်ီၤေလးေတြ ဖက္ရွင္ထြင္တာ ၀ါသနာ အရမ္းပါတယ္။ ဒီဇိုင္နာ သိပ္ျဖစ္ခ်င္တာ။ ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ သိပ္အခ်ိဳးက်ေအာင္ မ၀တ္တတ္ေပမယ့္ သူမ်ားကို ပံုဆန္းေလးေတြ ထြင္ေပးခ်င္တယ္။ ငယ္တုန္းကေတာ့ အရုပ္မေလးေတြ ၀တ္စံုမွာ ကိုယ္က ဒီဇိုင္နာေပါ့။ ၾကီးလာေတာ့ ညီမေလးရဲ့ ဒီဇုိင္နာ။ ခုထိ အိမ္ျပန္ရင္ သူ ့ခ်ဴပ္ဖို ့ အက်ီၤပံုေလးေတြ ဆြဲေပးေနရတုန္း။ တခါတေလ သူ ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါ အဆစ္ပါတယ္။ ျမန္မာအက်ၤီရင္ဖံုးဆန္းေလးေတြ ထြင္ရတာ အေပ်ာ္ဆုံးပဲ။

နားဆြဲလွလွေလးေတြ စုရတာလဲ ၀ါသနာပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ နားေပါက္ေတာ့ မရွိဘူး။ ကပ္နားကပ္ေခါင္းေလးေတြ ၀ယ္ျပီး ေျပာင္းတတ္တာ။ တတ္နည္းသိခ်င္ရင္ ပို ့စ္အေနနဲ ့ တင္ေပးမယ္ေနာ္။

အိမ္တြင္းမွ ု

ဇာထိုး၊ ပန္းထိုး ၀ါသနာပါတယ္။ အရင္က ပန္းထိုး၊ သိုးေမြွးထိုး၊ တက္တင္းထိုး အကုန္လုပ္တယ္။ ခုေတာ့ မ်က္စိပ်က္မွာ ေၾကာက္လုိ ့ သိပ္မလုပ္ျဖစ္ဖူး။

ငယ္က ၀ါသနာမပါခဲ့တဲ့ ပန္းပင္စို္က္တာ ခုေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာပါလာတယ္။ စိတ္ကို အေတာ္ၾကည္ႏူးမွ ုေပးနိုင္တဲ့ ၀ါသနာပါ။

အပန္းေျဖ၀ါသနာ

ခရီးသြားရတာ တမိသားစုလုံး ၀ါသနာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ၾကီးမွာတုန္းက ဘယ္ေလာက္သြားသြား မနွံ ့ဘူး။ သြားျပီးရင္း သြားခ်င္ရင္း။ အဲဒီလိုလူမွ ကြ်န္းေသးေသးေလးေပၚ ေရာက္ေနတာ။ တခါလာလဲ sentosa၊ တခါလာလဲ shopping centre။ မေလးရွားဗီဇာေလ်ွာက္ဦးမယ္။ သြားစရာဆိုလို ့ မေလးရွားပဲ ရွိတာကို။ ေလယာဥ္မူးတတ္ေတာ့ ေလယာဥ္အရွည္ၾကီးစီးရမယ့္ ခရီးဆိုေၾကာက္တယ္။ ပိုက္ဆံလဲ နဲေနတာ ပါပါတယ္။

ဆက္တက္ဂ္ခ်င္သူမ်ားကေတာ့

၁) မမသိဂီၤ
၂) မမသီတာ
၃) သူငယ္ခ်င္းသက္ေ၀
၄) ညီမေလးေပါက္
၅) ညီမေလးနုစံ

တို ့ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးေပးေနာ္။ ေမွ်ာ္ေနမယ္။

တန္ခူး
4:00pm 27-Mar-2009

Monday, March 23, 2009

ပန္းပိ်ဳးလက္

ေညွာင္နာနာ စံပယ္ပင္ေလးကို ၾကည့္ျပီး တအိမ္လံုးေမေမ့ကို ၀ိုင္းေျပာၾကတယ္္။ ရွင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေမေမ့အပင္ေလးက မနက္ျဖန္ေတာင္ခံပါ့မလား၊ အရြက္ေတြ အေတာ္ေတာင္ ေျခာက္ေနျပီ… စံုေနေအာင္ ၀ိုင္းေျပာေတာ့ ေမေမက ၾကည့္ေန ရွင္ေအာင္စိုက္ျပမယ္လို ့ ယံုၾကည္ခ်က္ အျပည့္နဲ ့ေျပာတယ္္။ ပထမေတာ့ ေမေမ့စံပယ္ပင္ေလး အသက္ေငြ ့ေငြ ့နဲ ့။ မက်န္းမာ။ ကြ်န္မတို ့ တအိမ္လံုးကလဲ စိတ္၀င္တစားေစာင့္ၾကည့္လို ့။ ေမေမကေတာ့ ေရေလာင္းမပ်က္၊ ေပါင္းသင္မပ်က္၊ ေျမဆြမပ်က္။ ဘယ္ေလာက္ အ့့့ံၾသစရာေကာင္းလိုက္သလဲဆို အဲဒီနွစ္ စံပယ္ပြင့္ခိ်န္မွာ အဲဒီေညွာင္နာနာကေန က်န္းမာသန္စြမ္းသြားတဲ့ စံပယ္ပင္ေလးက စံပယ္ေတြ လိွ ုင္ေနေအာင္ ပြင့္ခဲ့တာ။ ခုဆို ကြ်န္မတို ့ ျခံေထာင့္မွာ စံပယ္ရံုၾကီး အၾကီးၾကီး ျဖစ္ေနေပါ့။ စံပယ္ပြင့္ခ်ိန္ဆို ဘုရားကို အမ်ားၾကီးကပ္လို ့ ရတဲ့အျပင္ တအိမ္လံုးက မိန္းခေလးေတြေခါင္းမွာ ေ၀ေနေအာင္ပန္… အိမ္နီးနားခ်င္း ၄ ၅အိမ္အထိ ေ၀လို ့ ရပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက စံပယ္နံ ့သင္းတဲ့ စံပယ္ရံုေအာက္က တန္းလ်ားေလးေပၚထိိုင္ျပီး စာက်က္ရတာ စိတ္ေတြၾကည္ျပီး ပိုရလြယ္သလိုပဲ။ အဲဒီက စလို ့ ေမေမရဲ့ ပန္းပိ်ဳးလက္ကို အ့ံၾသမိခဲ့ပါတယ္။

***********

ကြ်န္မ ေမေမရွိတဲ့ေက်ာင္းကို စေျပာင္းတ့ဲ နွစ္မွာ ေနာက္ထပ္ ပန္းေလးတအိုး ေမေမပိ်ဳးခဲ့တယ္။ အဲဒီပန္းေလးနာမည္က စန္းစန္းဦးတဲ့။ သူ ့မ်က္လံုးေတြက သူ ့ေက်ာင္းစိမ္းလံုခ်ည္ေလးလို အေရာင္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။ သနပ္ခါးမရွိတဲ့ သူ ့မ်က္နွာေလးက အျမဲပင္ပန္းႏြမ္းရိလို ့။ သူငယ္ခ်င္း မရွိတဲ့ သူ ့ကိုု အစက ကြ်န္မလို ေက်ာင္းသူအသစ္လို ့ ထင္ခဲ့ေသးတာ။ ကြ်န္မျပံဳးျပရင္ တခါတခါမွ ျပန္ျပံဳးျပတတ္တဲ့သူက ေမေမ့စာသင္ခ်ိန္ေတြဆို အျမဲျပံဳးျပီး နားေထာင္တတ္တယ္တဲ့။ ပထမေတာ့ ေမေမက တျခားစိတ္ေရာက္လို ့ ျပံဳးေနတယ္ ထင္ခဲ့တာ။ ေနာက္ပိုင္း သူ ့ပံုစံေလးကို စိတ္၀င္စားျပီး ေမေမက ပန္းအိုးေလးလို ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို ့ ေက်ာင္းေရွ ့မွာ ရာသီေပၚသီးနွံေတြ အထမ္းနဲ ့ေရာင္းတဲ့ ဦးေလးၾကီး သမီးဟာ စန္းစန္းဦးျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ ေမေမေျပာမွ သိခဲ့ရတယ္။ သူ ့ေမေမက အိမ္ကထြက္သြားကတည္းက သူ ့ေဖေဖက သားသမီး ၃ ေယာက္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေကြ်းရွာရတယ္တဲ့။ ဘ၀ဟာ ေငြပါပဲလို ့ အထင္ေရာက္ အားငယ္ေနတဲ့ စန္းစန္းဦးရဲ့ မွ ုန္၀ါးေနတဲ့လမ္းကို ကြ်န္မေမေမက အလင္းေရာင္ေပးခဲ့တယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပါးလ်ေနတဲ့ စန္းစန္းဦးမ်က္လံုးေတြ နွစ္၀က္ေလာက္မွာ အေရာင္ေျပာင္းလာတယ္။ လူတိုင္းကို ရင္းရင္းနွီးနွီး ဆက္ဆံျပီး သြက္လက္တဲ့ အျပံဳးေတြ ျပံဳးတတ္လာတယ္။ အဲဒီနွစ္က ကြ်န္မတို ့အတန္းထဲမွာ ပထ၀ီအမွတ္အမ်ားဆံုးက ဘယ္သူလို ့ထင္သလဲ။ ကြ်န္မေမေမရဲ့ ပန္းကေလး စန္းစန္းဦးပါပဲ။ အဲဒီကစလုိ ့ နွလံုးသားရွိတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ပ်ိဳးေထာင္တတ္တဲ့ ေမေမ့ပန္းပ်ိဳးလက္ကို ႏွစ္သက္အားက်မိခဲ့ပါတယ္။

***********

အေဖမၾကိဳက္တဲ့ ေယာက်ၤားေလးေပါတဲ့ RITမွာ တက္ရတဲ့ ပထမနွစ္တနွစ္လုံးက အေတာ္စိတ္ေလခဲ့တယ္။ အေဖက ဦးလူေပါဂိတ္ကေန ေက်ာင္းထဲကို ကား၀င္ေကြ ့လိုက္တာနဲ ့ ဆူတာ ေန ့တိုင္းနီးပါး။ ဒီေက်ာင္းၾကီးျမင္တိုင္း အေဖက ေဒါသထြက္။ ၾကာလာေတာ့ ေက်ာင္းေတာင္ ဆက္မတက္ခ်င္ေတာ့တဲ့ အထိ။ ခဏခဏငိုခဲ့ရတဲ့ ေန ့ေတြေပါ့။ ပထမနွစ္မွာ စိတ္ေတြေလေတာ့ အမွတ္မေကာင္း။ အေဖက တိုးလို ့ဆူ။ အေဖနဲ ့ကြ်န္မၾကား ပဋိပကၡေတြ အေတာ္မ်ားခဲ့တဲ့ အခိ်န္ေပါ့။ ဘာေမဂ်ာရရ အေၾကာင္းမထူးပါဘူးဆို စိ္တ္ေတြ ေအာက္ဆံုးထိ ေလ်ာ့ခ်ထားတာ။ စိတ္ေရာ လူေရာကို ဆြဲတင္ခဲ့တာကေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ ေမြးသမိခင္၊ ကြ်န္မရဲ့ဆရာမ ကြ်န္မေမေမပါ။ သူေျပာခဲ့တဲ့ ရိုးလြန္းတဲ့ စကားေလးတခြန္းကို ယေန ့ထက္ထိ မေမ့မေလ်ာ့ လိုက္နာေနဆဲပါ။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ထူးခြ်န္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္ ကိုယ့္ၾကိဳးစားမွ ုက ကိုယ့္ကို ျပန္အက်ိဳးျပဳမွာပဲတဲ့။ မယံုရင္ ဒုတိယနွစ္မွာ ၾကိဳးစားျပလိုက္ အနားမွာရွိေနတဲ့ ေဖေဖ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲသြားမလဲ စမ္းၾကည့္ရေအာင္တဲ့။ ေလေနတဲ့စိတ္ေတြကို စာထဲနွစ္ျပီး ၾကိဳးစားခဲ့တာ အမွတ္အေကာင္းဆံုး ေမဂ်ာကို ရခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မဘာလိုင္းရရ ၆နွစ္လံုးလံုး ဆူေနမယ္လို ့ ကြ်န္မထင္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖက ကြ်န္မေအာင္ျမင္မွ ုအတြက္ ေက်နပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကစလို ့ RITကို စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ ့ တက္ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မက ေမေမ့ပန္းပ်ိဳးလက္ကေလးရဲ့ ဂရုစိုက္မွ ု၊ ပ်ိဳးေထာင္မွ ုကို အျမဲမျပတ္ခံရတဲ့ ကံေကာင္းလြန္းတဲ့ ေမေမ့ရင္ေသြးပန္းကေလး မဟုတ္ပါလား။

(ခ်စ္တဲ့ေမေမရဲ့ March 22 မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမြးေန ့အတြက္ ဒီပို ့စ္ေလးနဲ ့ကန္ေတာ့ပါတယ္)

တန္ခူး
5:24pm 23-Mar-2009

Friday, March 20, 2009

ေႏြဦးက့ံေကာ္

ဒီမွာ က့ံေကာ္ေတြ ပြင့္ျပန္ေပါ့…တပင္လံုးခဲေနေအာင္ ပြင့္တဲ့ ကံ့ေကာ္ေလးေတြၾကည့္ျပီး ထူးအိမ္သင္ရဲ့ ေႏြဦးကံံ့ေကာ္ သီခ်င္းေလးကို သတိရသြားမိတယ္… မနွစ္က ရိုက္ထားတ့ဲ ပံုေလးေတြနဲ ့ ကိုယ့္ဘာသာ စမ္းၾကည့္ထားတာေလး ခံစားၾကည့္ပါဦး…



တန္ခူး
10:24pm 20-Mar-2009

Tuesday, March 17, 2009

ငယ္ငယ္ကေႏြ

ညီမေလးေပါက္က သူ ့သမီးေခ်ာေလးအေၾကာင္းေရးတဲ့ပို ့စ္ေလးမွာ ငယ္ငယ္က ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရင္ ဘယ္လို အခ်ိန္ကုန္သလဲတဲ့။ ေပါက္ဆီမွာ ေကာ္မန္ ့၀င္ေရးရင္း ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္အေၾကာင္းေလး ပို ့စ္ တခုေရးဦးမယ္လို ့ စိတ္ကူးေပါက္သြားပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ ငယ္ကတည္းက ေႏြေရာက္ရင္ ေပ်ာ္တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တာ တခုထဲေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေျပာရရင္ေတာ့ ေႏြေလရူးေလးကိုလဲခ်စ္တယ္၊ ပရစ္ဖူးေလးေတြလဲခ်စ္တယ္။ ေႏြမွာပဲ ေမြးလို ့ ေႏြကိုပဲ သိပ္သံေယာဇဥ္ၾကီးေနမိလားမသိ။ ပူပူေလာင္ေလာင္ ရာသီဥတုၾကီးေတာင္ နွစ္သက္မိေနေတာ့တာ။ ေႏြမွာ ပြင့္တဲ့ပန္းေလးေတြ ဆိုလဲ အရမ္းၾကိဳက္။ ဒီမွာ ငု၊ပိေတာက္၊ ကံ့ေကာ္ေတြ ပြင့္တာေတြ ့ရင္ အိမ္သိပ္ျပန္ခ်င္တာပဲ။ မိုးစိုိစိုစြတ္စြတ္ၾကီးနဲ ့ ေႏြပန္းေတြပြင့္ေနတဲ့ ဒီနိုင္ငံမွာ ေႏြမွ မပီျပင္ပဲ။

ငယ္က ဒီေန ့ စာေမးပြဲျပီးလို ့ ေက်ာင္းပိတ္တာနဲ ့ အဲဒီညေနကစ ေဆာ့ေတာ့တာပဲ။ ေဆာ့လြန္းလို ့ ဦးေလးေတြတင္နင္းတဲ့ စက္ဘီးၾကားထဲ ေျခေထာက္ညပ္ခဲ့တာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ သစ္ပင္ေပၚတက္ တလံုမက်ည္းသီးခူးလို ့ အဆင္း ေခြးကိုက္ခံရတာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ ၆နွစ္သမီးနဲ ့ အေဖာ္ေကာင္းလို ့ မုန္ ့ဖိုးရတဲ့ တမတ္နဲ ့ ပထမဆံုးရုပ္ရွင္ခုိးၾကည့္ခဲ့လို ့ အဖိုးရဲ့ ခ်ယ္ရီသား ဒုတ္ေကာက္စာစားခဲ့ရတာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ ၾကက္ေတာင္အရိုက္ေကာင္းလို ့ ေအာက္က ေခြးကိုမျမင္ ေခ်ာ္လဲျပီး လက္က်ိဳးခဲ့တာလဲ ဒီေႏြမွာပဲ။ ဟဲဟဲ… ဒီေလာက္ဆို ဘယ္ေလာက္ အေဆာ့သန္လဲ ဆိုတာ ရိပ္မိေလာက္ပါျပီ။

မနက္မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ ကစားနည္းေပါင္းစံုနဲ ့ ကစားခဲ့တာ ထမင္းေတာင္ ခပ္ေမ့ေမ့။ ေသခ်ာမ၀ါးပဲ ထမင္းျမန္ျမန္ကုန္မွ ဆက္ကစားရမွာမို ့ ျမန္ျမန္စားခဲ့တာ။ ေရဆိုလဲ ျပီးစလြယ္ခ်ိဳး။ မနက္ေနေအးခ်ိန္ အေဖာ္ေတြ မနိုုးေသးရင္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚတက္ တေယာက္ထဲ စာသင္တိုင္းကစားပါတယ္။ ကားဂိုေဒါင္အထက္က ေခါင္မုိးက အျပန္ ့ျဖစ္ျပီး အိမ္မၾကီးထပ္ခိုးက အေပါက္ေလးက ထြက္လိုက္ရင္ ေခါင္မိုးေပၚတန္းေရာက္တာမို ့ ကစားလို ့သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာပါ။ အိမ္မၾကီးနံရံက ေက်ာက္သင္ပုန္းျဖစ္၊ သရက္ဖူးေတြက တပည့္။ စာမရေကာင္းလားဆို သရက္ဖူးေတြ ၾကိမ္လံုးနဲ ့ ရိုက္ပစ္လုိ ့ အေမသိရင္ အရိုက္ခံရပါတယ္။ မခ်စ္စုမ်ိဳးသရက္ေတြမို ့ ၾကီးလာရင္ အပင္ေပၚကမခူးပဲ ဆားဗူးေလး အနားမွာထား ဒီတို္င္းစားတာလဲ ကိုယ္ပါပဲ။

အဲဒီသရက္ပင္က သရက္ကင္းေလးေတြ ေၾကြခ်ိန္ဆို ေျခတံရွည္အိမ္ေအာက္က ဂံုနီအိတ္ကာထားတဲ့ ကစားစရာ သရက္သီးေရာင္းတဲ့ဆိုင္က ကုိယ့္ဆိုင္ပါ။ သရက္ပင္ ၅ပင္ရွိတဲ့ အိမ္မို ့ သရက္ကင္းေတြက ေပါမွေပါ။ သရက္ကင္းေလးေတြကို ဆိုက္စံု ခင္းက်င္း ထားတာ ျမင္ရသူ၀ယ္ခ်င္စရာပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆိုင္က အျမဲလူစည္ျပီး ညေနဆိုင္သိမ္းခ်ိ္န္ဆို ထီလက္မွတ္ေတြ၊ ေၾကြပန္းကန္ေစ့ေတြနဲ ့ ပိုက္ဆံေတြ မနိုင္မနင္း။ ေရွ ့က သရက္သီးက တဖက္ေရာင္းရင္း ေနာက္ကလဲ အိုးပုတ္တမ္း ခ်က္ရျပဳတ္ရ ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ဆီ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာ၀ယ္ေတာ့ သူတို ့ေရာင္းတဲ့ သဲကို စကာစိတ္စိတ္ေလးနဲ ့စစ္ထားတဲ့ ဆန္၊ ဗူးရြက္ေျခာက္ေတြကို ေရနဲ ့ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ငံျပာရည္၊ ပိေတာက္ရြက္(သို ့) ေခါင္ရမ္းရြက္ကို ေရနဲ ့ေဖ်ာ္လို ့ ခပ္ခြ်ဲခြ်ဲျဖစ္ေနတဲ့ ဆီ၊ ငွက္ေပ်ာ္ခံြကို ျခစ္နဲ ့ျခစ္ထားတဲ့ ငါးဖယ္ျခစ္ေလး၀ယ္ အိမ္မွာ ဟင္းေတြခ်က္ေပါ့။

ေရခ်ိဳးျပီးရင္ ၾကီးၾကီးက သဲေတြ၊ ရြံ ့ေတြနဲ ့ အိုးပုတ္တမ္း မေဆာ့ခုိင္းေတာ့ပါဘူး။ အ၀တ္ျဖဴျဖဴေလးေပၚမ်က္လံုးေလးေတြ၊ ပါးစပ္ေလးေတြ တပ္ထားတဲ့ အရုပ္ေလးကို စက္ခ်ဴပ္ဆိုင္က ေတာင္းလာတဲ့ အစျပတ္ေလးေတြနဲ ့ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အက်ီၤေလးေတြ ၀တ္ေပးရင္း အရုပ္တိုင္းေဆာ့ခ်င္ေဆာ့။ ဒါမွမဟုတ္ ကတ္ထူျပားေပၚမွာ လွလွေလးဆြဲထားတဲ့ အရုပ္ေလးေတြကို အက်ီၤဒီဇိုင္းလွလွေလးေတြ ခ်ဳပ္ေပးတိုင္းေဆာ့ခ်င္ေဆာ့ေပါ့။ သူတို ့အတြက္ ေခါင္းအံုးေလးေတြ၊ ေမြွ ့ရာေလးေတြ ခ်ဳပ္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအမဆို မုန္ ့ေတြေပးျပီး သြားသြားမ်က္နွာလုပ္ရတာ။

ညေနစာစားျပီးတဲ့အခါ အိမ္ေရွ ့မွာ အေဖာ္တသင္းက အဆင္သင့္ ေရာက္ျပီ။ ေသြးေလးပူသြားေအာင္ “ဒီ” နဲ ့ စၾကမလား၊ ခို လား၊ ကုန္းလားေရလား နဲ ့စမလား၊ ေက်ာက္ရုပ္ေက်ာက္္ျပတ္လား။ နဲနဲေလး ေသြးပူလာ၊ လူစံုလာရင္ ထုတ္ဆီးတိုးဖို ့ ျပင္ၾကေရာ။ ထုတ္ဆီးတိုးကလဲ အရွိန္ရေလ တိုးလို ့ေကာင္းေလ။ ျငင္းသံေတြနဲ ့ လမ္းထဲမွာ စည္စည္ကားကား။ ညနဲနဲေမွာင္လာရင္ ဗူးသီးခုိးတိုင္း၊ ရုပ္ရွင္ဖြက္တိုင္းေျပာင္းေဆာ့။ အိမ္က အိပ္ဖို ့ မေခၚမခ်င္းေပါ့။ ေမာလာရင္ ၀ိုင္းထိုင္ၾကျပီး သရဲေၾကာင္းေျပာတိုင္း ကစားၾကတာ။ တေန ့လံုး အေဆာ့လြန္လို ့လား၊ သရဲေၾကာင္းေၾကာင့္လားမသိ ညက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ ့အိပ္မေပ်ာ္၊ အိမ္သာေတာင္ မသြားရဲ။

ရန္ကုန္မွာ ေဆာ့လို ့မွ အားမရေသး၊ အညာကို ျပန္ရပါျပီ။ အညာေရာက္ေတာ့လဲ ဟိုက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ မနားပါဘူး။ စည္းကမ္းၾကီးတဲ့ အေမ့အေဖ၊အေမေတြ အိမ္မွာ စဥ့္အိုးပုတ္ေလးေတြနဲ ့ အိုးပုတ္တမ္းေဆာ့… ဒါမွမဟုတ္ မက်ည္းေစ့ေတာက္တမ္းေဆာ့။ တ၀မ္းကြဲေမာင္နွမေတြ ေပါတဲ့ အေဖ့အေဖ၊အေမေတြ အိမ္မွာေတာ့ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ ေဆာ့ေတာ့တာပါပဲ။ ညဘက္ဆို သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို စင္လုိ အပံုၾကီးပံု ကတိုင္း၊ ခုန္တိုင္း ကစားၾကတာေပ်ာ္စရာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ အျမဲမင္းသမီးလုပ္ရမွေလ။ အဖိုးက်က္ခိုင္းထားတဲ့ အလီေတြရလို ့ကေတာ့ ၾကိဳက္သေလာက္ေဆာ့။ အဖြားကေတာ့ ထမင္းေလးေတြကို ေသခ်ာနယ္ဖတ္၊ အသားဖတ္ေသးေသးေလးေတြကို ပန္းကန္ေဘာင္ေပၚတင္၊ ထမင္းတလုပ္၊ အသားတဖတ္ ေျမးေတြကို တန္းစီေကြ်းတတ္ပါတယ္။ အညာက ျပန္ေတာ့ မ်က္ရည္ေလး စို ့တို ့တို ့။

ဒီလိုနဲ ့ အိမ္က ေရတြင္းေလးခမ္းသြားတဲ့ ေႏြက ကုန္ဆံုးသြားျပီး ေရတြင္ေလးလဲ ေရျပန္ျပည့္။ ေက်ာင္းေတြလဲ ျပန္ဖြင့္။ အခ်ိန္ကာလက အျမန္ကုန္ဖို ့ ဆုေတာင္းလို ့ ရသလား မသိတဲ့ အရြယ္မို ့ ဘုရားမွာ ေနာင္နွစ္ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစဘုရားလုိ ့ ဆုေတာင္း။ ခုေတာ့ အဲဒီျဖဴျဖဴစင္စင္ ေႏြရက္ေတြ လြမ္းလြန္းလို ့ အခ်ိန္ေတြ ေနာက္ျပန္ဆြဲလိုက္ခ်င္တာလဲ ကိုယ္ပါပဲ။ ေႏြနဲ ့ေ၀းခဲ့တာ အေတာ္ၾကာေပ့ါေလ။

တန္ခူး
3:21pm 17-Mar-2009

Thursday, March 12, 2009

သားသား ၾကီးရင္ ဘာလုပ္မယ္

ဟိုတေန ့က သားေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ သားက သားသားၾကီးရင္ cook လုပ္မယ္လုိ ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေျပာလာပါတယ္။ ဘယ္လုိကေန ဒီအေတြးရသြားခဲ့သလဲလို ့ မသိခင္ ကြ်န္မကလဲ အေမပီပီ ေလာဘေလးနဲ ့ cook ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ ့သားရယ္… သား ဟင္းခ်က္တာ ၀ါသနာပါရင္ chef လုပ္ေပါ့လို ့ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။ သားက မရပါဘူး cook မွ cook ျဖစ္ေနေတာ့ သားစိတ္ခ်မ္းသာရင္ cook သာ cook လို ့ ျပန္ေျဖမိပါတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက အဲဒီေန ့က ေက်ာင္းမွာ cook အေၾကာင္းသင္တာကို။ အရင္က ေဖေဖနဲ ့ ေမေမလို အင္ဂ်င္နီယာၾကီး လုပ္မယ္လို ့ ေျပာေနက်ပါ။ အဲဒါလဲ သင္မထားပဲ သူ ့ဘာသာ ျဖစ္ခ်င္တာကို ေျပာတာပါ။ သူက ကြ်န္မတို ့ငယ္ငယ္ကလို ၾကီးရင္ဆရာ၀န္ၾကီးလုပ္မယ္လို ့ ေျပာလို ့ သင္လို ့ မရပါဘူး။ သူ ့စိတ္ထဲ လုပ္ခ်င္တာပဲ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာကေန ကာတြန္းထဲက ေမာင္တီထြင္ စက္ရုပ္ တီထြင္တာ အားက်ျပီး ေမာင္တီထြင္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ ခုေတာ့ cook ေပါ့။

သားရဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းနဲ ့ ပတ္သက္ျပီး သား၀ါသနာပါတာကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခိုင္းဖို ့ ကြ်န္မတို ့ ၂ေယာက္လံုး သေဘာတူျပီးသားပါ။ မိဘတိုင္းက သားသမီးတိုင္းကို အေကာင္းဆံုး၊ အျမင့္ဆံုးကို ျဖစ္ေစခ်င္ၾကေပမယ့္ သားသမီးက ၀ါသနာမပါတဲ့ အခါ တသက္လံုး စိ္တ္ေပ်ာ္ရြွင္မွ ုမရတဲ့အျပင္ တျခားဆိုးကိ်ဳးေတြပါ ရေစနိုင္ပါတယ္။

ကြ်န္မငယ္ငယ္ကေတာ့ ကြ်န္မအေဖက ဆရာ၀န္ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံခြက္ထဲကို သြင္းခဲ့တာမို ့ ဆရာ၀န္မျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါလူျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို ့ စိုးရိမ္ခဲ့မိဘူးပါတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း ဆရာ၀န္မျဖစ္မွာ ေၾကာက္စိ္တ္နဲ ့ စိတ္ဖိစီးမွ ုကို သိတတ္တဲ့ အရြယ္ထဲက ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ့္၀ါသနာ ဘာလဲဆိုတာေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တဲ့ အထိပါပဲ။ မွတ္မိသေလာက္ ကြ်န္မငယ္ငယ္က တခါမွ ေဆးကုတမ္း မကစားခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကြ်န္မ အမ်ားဆံုး ကစားတာက စာသင္တမ္းပါ။ ေသြးထြက္သံယိုလဲ မၾကည့္ရဲပါဘူး။ သူမ်ား ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားေနရရင္ ကိုယ္ပါ စိတ္ဆင္းရဲေနတတ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းစြာ ကြ်န္မ ဆရာ၀န္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အေဖ့ဆႏၵကို မျဖည့္နိုင္ခဲ့လို ့ ယူက်ံဴးမရ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ ခံစားခ်က္က လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနခဲ့တာကို တအံ့တၾသ သိလုိက္ရျပီးမွ… ေၾသာ္… ငါမွ ၀ါသနာမပါခဲ့တာကိုး လို ့ ေတြးမိေတာ့တယ္။

ကြ်န္မညီမကေတာ့ ငယ္ကတည္းက ေဆးကုတမ္း အေတာ္ကစားတတ္သူပါ။ ေသြးထြက္သံယိုေတြလဲ မေၾကာက္တတ္သူ။ တခုခုဆို ကြ်န္မလို စိတ္ဆင္းရဲလိုက္ဖို ့က အရင္မလာပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရဲရင့္သူပါ။ ကြ်န္မတုန္းက ဆရာ၀န္ မျဖစ္ခဲ့လို ့ စိ္တ္ဓါတ္က်သြားတဲ့ အေဖက အငယ္ဆံုးက်ေတာ့ သိပ္မတြန္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲ သူ ့၀ါသနာက သူ ့ကို တြန္းအားေပးခဲ့တာမို ့ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆရာ၀န္ကို ၀ါသနာပါသူပါ။ လူနာေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့သူ၊ ခြဲခန္း၀င္ရမွာ အျမဲတက္ၾကြေနတတ္သူပါ။ ကြ်န္မျပန္ရင္ သူ ့လူနာေတြ အေၾကာင္း၊ သူ ့ေဆးရံု အေၾကာင္းကို သြားေလရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီး ေျပာတတ္သူပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ စိတ္မခုိင္သူပီပီ နားေထာင္တိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ကြ်န္မ အထက္က ေျပာတဲ့ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း တထပ္ထဲ မက်တဲ့ အခါ ျဖစ္လာတဲ့ ဆိုးက်ိဳးကို သူ ့ဆီက အေတာ္ၾကားရပါတယ္။ တျခားေနရာေတြမွာ ဆိုးကိ်ဳးေတြ အနည္းနဲ ့အမ်ားရွိေပမယ့္ က်န္းမာေရးေလာကကေတာ့ အေတာ္အႏၱရာယ္ၾကီးလြန္းပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့ နိုင္ငံမွာ အမွတ္မ်ားမွ ဆရာ၀န္လိုင္းကို ၀င္နုိင္တာမို ့ ဂုဏ္ရွိရံုသက္သက္ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ခ်င္သူေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ေတာင္ မိဘေတြက ဆရာ၀န္ေလးနဲ ့မွ ဆိုတာမိ်ဳးပါ။ ကြ်န္မညီမ ေဆးရံုမွာ ေဟာက္စ္ဆင္းတဲ့ ဆရာ၀န္ေလာင္းေလးတခ်ိဳ ့က အဲဒီလို ထင္ပါရဲ့။ လူနာကို ဒရစ္သြင္းျပီး လူနာေစာင့္ကို ကုန္ရင္ ဒီလိုျဖဳတ္လိုက္လို ့ ေျပာျပီး ပစ္သြားတယ္တဲ့။ လက္လြတ္စပယ္နိုင္လြန္းတဲ့ တာ၀န္မဲ့မွ ုပါ။ ေဆးတည့္မတည့္ ေသခ်ာမစမ္းပဲ ရမ္းသမ္းထုိးလိုက္တယ္တဲ့။ အၾကီးေတြက မသင္လို ့ မဟုတ္ပါပဲ သူတို ့ရဲ့ ေပါ့ဆမွ ုပါ။ ဂ်ဴတီကုတ္ေလး၀တ္၊ နားၾကတ္ေလးကိုင္ရံုေလာက္တင္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ျပီလို ့မ်ား ယူဆထားေလသလား။ တျခား ဒီထက္ဆိုးထက္ အေသးစိတ္ေတြကိုေတာ့ မေျပာသင့္လို ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း တထပ္ထဲမက်တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အျပင္ ေစတနာဆင္းရဲၾကလို ့လဲ ပါပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ၀ါသနာ ပါပါ မပါပါ ေစတနာေလးထည့္လုပ္ရင္ အကိ်ဳးရွိမွာ အမွန္ပါပဲ။

ဟိုတေလာက ဒီနိုင္ငံမွာ ဆရာမနဲ ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ေလးရဲ့ ဇာတ္လမ္းက ဟုိးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွိကေလးအေမ ဆရာမက သူ ့တပည့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ေကာင္ေလးနဲ ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဆရာမက တာ၀န္အရွိဆံုးပါ။ ဆရာအလုပ္ဆိုတာ နာ ၃ နာ ေရွ ့ထားျပီး ကိုယ့္တပည့္ေတြကို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ ဆံုးမသြန္သင္ရမယ့္ အလုပ္ပါ။ ကိုယ္က်င့္တရားက အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့ အလုပ္ပါ။ ဒီဆရာမကေတာ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း သက္သက္ အတြက္ ထမင္း၀ရံု ဆရာမလုပ္သူ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ဒါဟာ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တထပ္ထဲ မက်တဲ့အျပင္ ေစတနာဆင္းရဲမွ ုရဲ့ အက်ည္းတန္တဲ့ ျပယုဂ္ပါ။

ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သားသားၾကီးရင္ သား၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္ကိုသာ လုပ္ခိုင္းဖို ့ ရည္ရြယ္ထားတာပါ။ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္ဖို ့မလို၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ဖို ့မလိုပါဘူး။ သူ ့အလုပ္က သူ ့ပတ္၀န္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳနိုင္ရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။ အေျခအေနမေပးလို ့ သူ၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္မ်ား လုပ္ခြင့္မရခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကုိ ေစတနာ ထားတတ္ဖို ့ ခုကတည္းက ေျဖးေျဖးခ်င္း သင္ယူဖို ့ ဆံုးျဖတ္မိပါတယ္။

တန္ခူး
5:43pm 12-Mar-2009

Monday, March 9, 2009

ဖ်ာလိပ္နတ္

ငယ္ငယ္က မိန္းခေလးေတြ ဆံုၾကျပီလားဆိုရင္ ဖ်ာလိပ္နတ္ေမးဖို ့ ၾကံတာပဲ။ အိမ္မွာ လူၾကီးေတြ မရွိတဲ့အခ်ိန္ အရြယ္မတိမ္းမယိမ္း မိန္းခေလးေတြလဲ မ်ားေနျပီဆို ကြ်န္မၾကီးၾကီးက ဖ်ာလိပ္နတ္ေမးၾကမလားေဟ့လို ့ အေဖာ္စပ္လိုက္ အားလံုးက သေဘာမတူတဲ့သူ မရွိ။ ၾကီးၾကီးကလဲ လူၾကီးေတြ ျပန္မလာခင္ ကဗ်ာကရာ ဖ်ာေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးလိပ္၊ သူ ့ပစၥည္းကိရိယာေတြနဲ ့ ဖ်ာလိပ္နတ္လွလွေလး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေတာ့တာပဲ။ ဒီဇင္ဘာကာခ်ယ္တံနဲ ့ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ မ်က္ခံုးေကြးေကြးေလး မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလး… မ်က္ေတာင္ ထူထူေလးေတြေတာင္ ပါလိုက္ေသး။ နွ ုတ္ခမ္းနီေလး မခို ့တရို ့ဆိုးလို ့။ ဖ်ာလိပ္ေပၚမွာ သူ ့ဆံပင္တုေတြထဲက လွေပ့ဆိုတဲ့ ဆံပင္တုေလး တခုတင္။ အက်ီၤက်ေတာ့ ေမေမ့အက်ီၤ (သို ့) ကြ်န္မအက်ီၤနဲ ့ လံုခ်ည္ေလး ၀တ္ေပး။ ဖ်ာလိပ္နတ္ေခ်ာေခ်ာေလး ျဖစ္ေရာ။ ကြ်န္မထင္တယ္… ကြ်န္မတို ့ဖ်ာလိပ္နတ္က ၾကီးၾကီးရဲ့ အျပင္အဆင္ေကာင္းမွ ုေၾကာင့္ ကြင္းပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။

အဓိကက ဖ်ာလိပ္နတ္ေမးရင္ အနားမွာ ေယာက်ၤားေလး မရွိရဘူး။ တကယ္လို ့မ်ား ေမးေနတုန္း ေယာက်ၤားေလးသံၾကားရင္ ေယာက်ၤားေလး တေယာက္ေယာက္မ်ား ၀င္လာရင္ ဖ်ာလိပ္နတ္က စိတ္ဆိုးျပီး ထြက္သြားေရာတဲ့။ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ။ သူ ့စည္းမ်ဥ္းေတာ့ လိုက္နာလိုက္တာပဲ။ တခါက ေမးေနတုန္းတန္းလန္းၾကီး ကြ်န္မေမာင္ေလးက ဟိုဘက္ခန္းက ေခ်ာင္းၾကည့္လို ့ဆို ဖ်ာလိပ္နတ္ စိတ္ဆိုးသြားဖူးတယ္။ စိတ္ဆိုးတာ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ဟိုယမ္းဒီယမ္း မယမ္းေတာ့ပဲ ရပ္သြားတာ။ သူ ့အလိုလို ထြက္သြားတာေပါ့။ ၾကီးၾကီးကေတာ့ ဟိုရြတ္ဒီရြတ္နဲ ့ေတာင္းပန္။ ေမာင္ေလးက ရယ္လိုက္တာ အူေတြတက္ေနေရာ။ အဲဒါ ၾကီးၾကီး စိတ္ဆိုးျပီး ရပ္လိုက္တာ.. ဖ်ာလိပ္နတ္ရပ္တာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။

တခါတုန္းကေတာ့ ေမးေနတုန္း တန္းလန္းၾကီး ေဖေဖတို ့ ေမေမတို ့ျပန္လာလို ့ အတင္းရပ္ပစ္လိုက္ရတာ။ အဲဒီတုန္းက ဖ်ာလိပ္နတ္က မထြက္ဘူးတဲ့။ ၾကီးၾကီးက ျပန္ၾကြပါ… ျပန္ၾကြပါနဲ ့ အတင္းျပန္လြတ္… ကြ်န္မကေတာ့ ေဖေဖဆူမွာစိုးလို ့ ျမန္ျမန္ျပန္ထြက္ေစခ်င္ေနတာ.. ေနာက္ဆံုး… ဆံပင္ျဖုတ္ ဆံပင္ျဖုတ္ဆို ၾကီးၾကီးေျပာေတာ့ ဆံပင္ၾကီး ၀ိုင္းျဖုတ္ၾကေရာ။ အဲဒီမွပဲ ရပ္ေတာ့တယ္။ ေမာင္ေလးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ၾကီးၾကီးရပ္တာတဲ့။

ကြ်န္မတို ့က ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို ့ ေမးသာေမးခ်င္တာ မပင့္တတ္ဘူး။ ရယ္ဒီျဖစ္သြားတဲ့ ဖ်ာလိပ္နတ္ကို အားလံုးလက္ေပၚမွာတင္ျပီး ၾကီးၾကီးက ပင့္။ ခဏၾကာေတာ့ ယိမ္းလာေရာ။ တကယ္ပဲ နတ္၀င္လုိ ့ ယိမ္းထာလား ကြ်န္မတို ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ လက္ေတြပဲ မျငိမ္လို ့ ယိမ္းတာလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယိမ္းေနတာေတြ ့ေတာ့ စိတ္ေတာ့ အလွ ုပ္ရွားသား။ ေမးခြန္းေတြကေတာ့ စံုေနတာပဲ။ စာေမးပဲြမွာ ဂုဏ္ထူးပါသေလာက္ အေရအတြက္ ယိမ္းျပပါဆို ယိမ္းတယ္။ roll ေကာင္းရင္ ဘယ္နွစ္ခ်က္ယိမ္းပါ။ ကြ်န္မ ဒီေန ့ထက္ထိ မွတ္မိေနတာ RITကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေေမးတဲ့အေခါက္ပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကြ်န္မတို ့သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္အျပင္ အရမ္းေအးတဲ့ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္လဲ ပါတယ္။ ဒီအုပ္စုထဲက အရင္အိမ္ေထာင္က်မယ့္သူကို အစဥ္လိုက္ ယိမ္းျပပါလို ့ ကြ်န္မတို ့က ေမးၾကတယ္။ အရမ္းေအးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ထဲမွာမွ ပိုေအးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ပထမဆံုးအိမ္ေထာင္က်မယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မတို ့ အေတာ္အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေလးကလဲ ရွက္လုိ ့ေပ့ါ။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေလးက တကယ္ကို အရင္ဆံုးအိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ တိုက္ဆိုင္မွ ုလဲေနာ္။ ခုဆို သားသမီး ၃ ေယာက္နဲ ့ အိမ္ရွင္မၾကီးလံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးအေၾကာင္းၾကားမိတိုင္း ဖ်ာလိပ္နတ္ေမးတာ သြားသြား သတိရမိပါတယ္။

ကြ်န္မအေဖက ေဗဒင္ေမးတာ၊ နတ္ေမးတာ လံုး၀မၾကိုက္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ ျဖစ္ေအာင္ေနလို ့ အရမ္းသတိေပးတယ္။ ကြ်န္မအေဖနဲ ့အေမ အိမ္ေထာင္က်ျပီး ရန္ကုန္မွာ ေနေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက နတ္အုန္းဆြဲခိုင္းတယ္။ ကြ်န္မအေဖက အိမ္မွာ ဘုရားစင္ကလြဲရင္ ဘာမွမထားဘူး။ ကြ်န္မတို ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဖေဖ ေျပာတာ သိပ္နားမလည္ေသးေတာ့ အကုန္ခုိးလုပ္တာ။ ဖ်ာလိပ္နတ္ေမး.. ခဲတံနတ္ေမး… အၾကားအျမင္ ၃ခြန္းေမး… ကာလီမယ္ေတာ္… ကိြဳင္ရင္မယ္ေတာ္… စံုေနတာပဲ။ ကြ်န္မအိ္မ္ေထာင္က်ေတာ့ အမ်ိဳးသားကလဲ ေဖေဖ့အတိုင္း။ ဒီေရာက္ခါစက တခုခုဆို ကိြဳင္ရင္မယ္ေတာ္ဆီ စာသြားသြားခ်တယ္။ သူ ့ကို အေဖာ္စပ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလိုက္လို ့ စိတ္ေကာက္ရေသးတယ္။ ခုေတာ့ အသက္နဲနဲလဲရလာေတာ့ ေဖေဖတို ့ေလာက္မေတြးတတ္ေတာင္ နဲနဲေတာ့ သေဘာေပါက္လာတယ္။ သိပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေဗဒင္ဆိုလဲ အရင္ကလို အသဲအသန္ ယၾတာေခ်တာေတြ ဘာေတြ သိပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ စံဇာဏီဘိုတနွစ္စာ စာအုပ္ေလးေတာ့ ဒီနွစ္၀ယ္ေသးတယ္။ ေနာင္နွစ္ေတာ့ မ၀ယ္ေတာ့ဘူးလားလိုု ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ… ငယ္ဘ၀က ဖ်ာလိပ္နတ္ေမးတဲ့ အေတြ ့အၾကံုေလးေတာ့ ရုပ္ရွင္ခိုးၾကည့္တဲ့ အေတြ ့အၾကံုေလးလို ျပန္ေတြးမိ ျပန္ျပံုးမိ ျပန္လြမ္းမိတာ အမွန္ပဲ။

တန္ခူး
12:34pm 11-Feb-2009

Tuesday, March 3, 2009

လြမ္းတဲ့အလြဲမ်ား

မမသိဂၤီက တက္ထားေတာ့ အလြဲေတြ အေတာ္မ်ားတဲ့ အူလည္လည္ေတြ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္တတ္တဲ့ ကုိယ့္အတြက္ ေရးစရာေတြက အစီအရီျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေက်ာင္းျပီးအလုပ္၀င္ကာစက ခုထိလြမ္းေနဆဲ အလြဲေလးေတြကို ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ မမသိဂၤီေရ မွတ္မွတ္ရရ တက္ဂ္ေပးတာ ေက်းဇူးပါေနာ္။

**********

ေက်ာင္းျပီးတာနဲ ့ အလုပ္တန္း၀င္ေတာ့ လူၾကီးမျဖစ္၊ ကေလးမျဖစ္။ အေတာ္ေတာ့ ကိုးလို ့ကန္ ့လန္ ့နိုင္သည္။ အလုပ္၀င္ကာစက အပ်ိဳၾကီး အင္ဂ်င္နီယာမမက အေျခာက္တိုက္ ေခၚဆူသည္။ ကေလးလို မေနရ၊ မ၀တ္ရတဲ့။ တနွစ္ၾကီးတနွစ္ငယ္ အင္ဂ်င္နီယာအငယ္ေတြက အုပ္စုလိုက္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက ဘရုတ္က်သည့္ အက်င့္ေတြက အလုပ္ထိပါခ်င္ေသးသည္။

အလုပ္ကလဲ ေယာက်ၤားေလးဆို လက္ခ်ိဳးေရလို ့ရသည္။ မိန္းခေလးေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ အေတာ္ လြတ္လပ္သည္။ ကေလးေတြေရွ ့ မွင္ေသေသေနရေပမယ့္ ကေလးေတြ ကြယ္ရာက်ေတာ့ ကိုယ္က ကေလးျပန္ျပန္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ဒီဘက္ စက္ရံုမွာ လုပ္စရာနည္းရင္ ဟိုဘက္စက္ရံုက အမအခန္းမွာ ေအာက္စက္(VCR) ေတြ သြားသြားျပင္ (တကယ္ေတာ့ ေဆာ့တာပါ) သည္။ ျပင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း အေခြေလးလဲၾကည့္ရင္း၊ လစ္ရင္လစ္သလို ဂိမ္းေလးလဲ ေဆာ့တတ္ပါသည္။ ကိုရီးယားအင္ဂ်င္နီယာေဘာ့စ္က တခါတခါေတာ့ လြွတ္ေပးထားသည္။ တခါတခါေတာ့ ၾကိတ္ၾကိတ္ဆူသည္။ သူ ့ကို ကိုယ္တို ့က အင္ဂ်င္နီယာ အပ်ိဳၾကီးမမေတြေလာက္ေတာ့ မေၾကာက္။

တေန ့ ေအာက္စက္ျပင္သည့္ အခန္းထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလး ဂိမ္းေဆာ့ေနရင္း စိတ္ေတြပါလာလိုက္တာ ေဆာ့ေနသည့္ ဂိမ္းမွလြဲျပီး ဘာမွမသိေတာ့။ ေနာက္ကေန နာမည္လာေခၚတာကို ေနစမ္းပါ ဒီမွာနုိုင္ခါနီးေနျပီေတြဘာေတြ ျပန္ေျပာလို ့။ အခန္းရွင္ မမက ဘာမွ မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ ရယ္ေနျပီ။ မမက ဘာလို ့ဒီေလာက္ သေဘာက်ေနတာလဲ လို ့ ကိုယ္ကေတာင္ျပန္ေမးလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္က ေခၚသံနဲနဲက်ယ္မွ ဂိ္မ္းကို လြွတ္ခ်ျပီး ကမန္းကတန္း ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကိုရီးယားေဘာ့စ္။ အိုးမိုင္ေဂ့့့ါ။ သူ ့ကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ထဲက တေယာက္ထင္ျပီး ဂိမ္းေဆာ့မပ်က္ခဲ့တာ။ ဆူမယ့္ျပင္တဲ့ သူ ့မ်က္နွာကလဲ ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန ့ကစျပီး အမိန္ ့ထုတ္လုိက္တာက ဟိုဘက္ရံုကို မကူးရတဲ့။ ေက်ာင္းထဲက တတြဲတြဲ သူငယ္ခ်င္းၾကီးနဲ ့ ဟိုတရံု၊ ဒီတရံုဆိုေတာ့ လြမ္းလိုက္တာ။ ထမင္းစားခ်ိန္ပဲ ေတြ ့ရေတာ့တယ္။ ကိုယ္လုပ္မိတဲ့ အလြဲက ေကာင္းေကာင္းဒဏ္ခတ္ခံရတာ။

အမွတ္မရွိေတာ့ လစ္ရင္လစ္သလို ရံုကူးဖို ့ ၾကံေသးတာ။ ကိုရီးယားေဘာ့စ္ကလဲ သူခိုးဖမ္းဖို ့ သူ ့စားပဲြေပၚမွာ မွန္ေလးေတာင္ ေထာင္ထားလိုက္ေသး။ သူမရွိဘူးထင္ျပီး ခိုးကူးလိုက္တာ မွန္ထဲက မ်က္လံုးေသးေသးေလးေတြလဲ ေတြ ့ေရာ ျပံဳးျပျပီး ခပ္တည္တည္နဲ ့ ေနာက္ျပန္လွည့္ရတဲ့ အခါေပါင္းက မနည္းဘူး။ ဟိုဘက္ရံုက သူငယ္ခ်င္းၾကီးက အခ်က္ေပးရင္ ရံုခိုးကူး။ တရက္ေတာ့ ရံုခိုးကူးေကာင္းတာ ေဘာ့စ္က ရိပ္မိျပီး လုိက္ရွာပါေလေရာ။ TV ရံုက လိုင္းထဲမွာ အင္ဂ်င္နီယာတန္မယ့္ ေဘာ့စ္နဲ ့တူတူပုန္းတမ္းေဆာ့တာ။ လိုင္းထဲက လူၾကီးေတြက ကိုယ့္ထက္အၾကီးေတြဆိုေတာ့ သူတို ့ကေတာင္ ဖြက္ေပးေသးတယ္။ လာေနျပီ၊ သြားျပီ အခ်က္ေတြျပေပးရင္း အဲဒီေန ့က ေဘာ့စ္လက္ထဲက သီသီေလးလြတ္သြားတာ။

ရံုမကူးရေတာ့ ဟိုဘက္ရံု၊ ဒီဘက္ရံု တယ္လီဖုန္းနဲ ့ ဆက္သြယ္ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ဘရုတ္က်လဲဆို ဟိုဘက္ရံုက သူငယ္ခ်င္းက ဘာစကားမွ မေျပာပဲ တယ္လီဖုန္းထဲကို ေလနဲ ့မွ ုတ္တယ္။ လူမျမင္ရေပမယ့္ သူလုပ္တယ္ဆိုတာ တတ္အပ္သိေတာ့ စိတ္ထဲမခံခ်င္။ ၂ ခါ ၃ခါ ခံရေတာ့ ေနာက္တခါလာရင္ ကိုယ္က ဦးေအာင္ ေလနဲ ့မွ ုတ္မယ္လို ့ ၾကံထားတာ။ ေနာက္တခါ ဖုန္းလဲလာေရာ ဟိုဘက္က အသံမၾကားခင္ ဒီဘက္က ေလနဲ ့ဖူးဖူးဆိုမွ ုတ္တာ။ ကိုယ္နုိင္ျပီဆိုျပီး ေပ်ာ္ေနတုန္း ဟိုဘက္က အသံထြက္လာတယ္ “ေဒၚ…. ကြ်န္ေတာ္ေအာင္ေငြပါ… အလုပ္ကိစၥေဆြးေႏြးခ်င္လုိ ့ပါ” တဲ့။ ေသေတာ့။ ကို္ယ္ေလနဲ ့ မွ ုတ္တဲ့အခ်ိန္က်မွ အလဲြၾကီးလြဲ။ ကားေတြအုပ္ခ်ဴပ္သူက ကိုယ့္ကို ေလးေလးစားစား ေဒၚတပ္ေခၚ။ ကိုယ္က ေလနဲ ့မွ ုတ္။ မွင္ေသေသနဲ ့ အလုပ္အေၾကာင္း ဆက္ေျပာခ်င္ေနေပမယ့္ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ စိတ္ထဲကလိလိ။ အဲဒီအလြဲေလးကေတာ့ ဒီေန ့ထက္ထိ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ေတြ ့တိုင္း ေျပာမိေနတဲ့ အမွတ္တရအလြဲေလးပါ။

(စာၾကြင္း။ အဲေလာက္ ဘရုတ္က်လို ့ ဘယ္ခ်ိန္သြားအလုပ္လုပ္လဲ မထင္လိုက္ပါနဲ ့ေနာ္။ စက္ေတြ စိတ္ေကာင္း၀င္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ဘရုတ္က်တာပါ။ စက္ေတြ စိတ္ပုပ္တဲ့အခါက်ရင္ ေျခသလံုးေတြ ေတာင့္တဲ့အထိ ျပင္ခဲ့ရတာပါ။ တကယ္)

တက္ဂ္ဂိမ္းမကစားရတာၾကာလို ့ ခ်စ္တဲ့ ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြကို အားရပါးရဆက္တက္ဂ္ပါရေစ

၁) ညီမေလးခ်ိဳသင္း
၂) နိနိတို ့စံုတြဲ
၃) ေမာင္ေလးေမာင္မ်ိဳး
၄) ညီမေလးျမတ္နိုး
၅) ညီမေလးပံုရိပ္

တန္ခူး
3:02pm 03-Mar-2009