Thursday, March 12, 2009

သားသား ၾကီးရင္ ဘာလုပ္မယ္

ဟိုတေန ့က သားေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ သားက သားသားၾကီးရင္ cook လုပ္မယ္လုိ ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေျပာလာပါတယ္။ ဘယ္လုိကေန ဒီအေတြးရသြားခဲ့သလဲလို ့ မသိခင္ ကြ်န္မကလဲ အေမပီပီ ေလာဘေလးနဲ ့ cook ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ ့သားရယ္… သား ဟင္းခ်က္တာ ၀ါသနာပါရင္ chef လုပ္ေပါ့လို ့ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။ သားက မရပါဘူး cook မွ cook ျဖစ္ေနေတာ့ သားစိတ္ခ်မ္းသာရင္ cook သာ cook လို ့ ျပန္ေျဖမိပါတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက အဲဒီေန ့က ေက်ာင္းမွာ cook အေၾကာင္းသင္တာကို။ အရင္က ေဖေဖနဲ ့ ေမေမလို အင္ဂ်င္နီယာၾကီး လုပ္မယ္လို ့ ေျပာေနက်ပါ။ အဲဒါလဲ သင္မထားပဲ သူ ့ဘာသာ ျဖစ္ခ်င္တာကို ေျပာတာပါ။ သူက ကြ်န္မတို ့ငယ္ငယ္ကလို ၾကီးရင္ဆရာ၀န္ၾကီးလုပ္မယ္လို ့ ေျပာလို ့ သင္လို ့ မရပါဘူး။ သူ ့စိတ္ထဲ လုပ္ခ်င္တာပဲ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာကေန ကာတြန္းထဲက ေမာင္တီထြင္ စက္ရုပ္ တီထြင္တာ အားက်ျပီး ေမာင္တီထြင္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ ခုေတာ့ cook ေပါ့။

သားရဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းနဲ ့ ပတ္သက္ျပီး သား၀ါသနာပါတာကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခိုင္းဖို ့ ကြ်န္မတို ့ ၂ေယာက္လံုး သေဘာတူျပီးသားပါ။ မိဘတိုင္းက သားသမီးတိုင္းကို အေကာင္းဆံုး၊ အျမင့္ဆံုးကို ျဖစ္ေစခ်င္ၾကေပမယ့္ သားသမီးက ၀ါသနာမပါတဲ့ အခါ တသက္လံုး စိ္တ္ေပ်ာ္ရြွင္မွ ုမရတဲ့အျပင္ တျခားဆိုးကိ်ဳးေတြပါ ရေစနိုင္ပါတယ္။

ကြ်န္မငယ္ငယ္ကေတာ့ ကြ်န္မအေဖက ဆရာ၀န္ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံခြက္ထဲကို သြင္းခဲ့တာမို ့ ဆရာ၀န္မျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါလူျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို ့ စိုးရိမ္ခဲ့မိဘူးပါတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း ဆရာ၀န္မျဖစ္မွာ ေၾကာက္စိ္တ္နဲ ့ စိတ္ဖိစီးမွ ုကို သိတတ္တဲ့ အရြယ္ထဲက ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ့္၀ါသနာ ဘာလဲဆိုတာေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တဲ့ အထိပါပဲ။ မွတ္မိသေလာက္ ကြ်န္မငယ္ငယ္က တခါမွ ေဆးကုတမ္း မကစားခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကြ်န္မ အမ်ားဆံုး ကစားတာက စာသင္တမ္းပါ။ ေသြးထြက္သံယိုလဲ မၾကည့္ရဲပါဘူး။ သူမ်ား ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားေနရရင္ ကိုယ္ပါ စိတ္ဆင္းရဲေနတတ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းစြာ ကြ်န္မ ဆရာ၀န္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အေဖ့ဆႏၵကို မျဖည့္နိုင္ခဲ့လို ့ ယူက်ံဴးမရ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ ခံစားခ်က္က လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနခဲ့တာကို တအံ့တၾသ သိလုိက္ရျပီးမွ… ေၾသာ္… ငါမွ ၀ါသနာမပါခဲ့တာကိုး လို ့ ေတြးမိေတာ့တယ္။

ကြ်န္မညီမကေတာ့ ငယ္ကတည္းက ေဆးကုတမ္း အေတာ္ကစားတတ္သူပါ။ ေသြးထြက္သံယိုေတြလဲ မေၾကာက္တတ္သူ။ တခုခုဆို ကြ်န္မလို စိတ္ဆင္းရဲလိုက္ဖို ့က အရင္မလာပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရဲရင့္သူပါ။ ကြ်န္မတုန္းက ဆရာ၀န္ မျဖစ္ခဲ့လို ့ စိ္တ္ဓါတ္က်သြားတဲ့ အေဖက အငယ္ဆံုးက်ေတာ့ သိပ္မတြန္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲ သူ ့၀ါသနာက သူ ့ကို တြန္းအားေပးခဲ့တာမို ့ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆရာ၀န္ကို ၀ါသနာပါသူပါ။ လူနာေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့သူ၊ ခြဲခန္း၀င္ရမွာ အျမဲတက္ၾကြေနတတ္သူပါ။ ကြ်န္မျပန္ရင္ သူ ့လူနာေတြ အေၾကာင္း၊ သူ ့ေဆးရံု အေၾကာင္းကို သြားေလရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီး ေျပာတတ္သူပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ စိတ္မခုိင္သူပီပီ နားေထာင္တိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ကြ်န္မ အထက္က ေျပာတဲ့ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း တထပ္ထဲ မက်တဲ့ အခါ ျဖစ္လာတဲ့ ဆိုးက်ိဳးကို သူ ့ဆီက အေတာ္ၾကားရပါတယ္။ တျခားေနရာေတြမွာ ဆိုးကိ်ဳးေတြ အနည္းနဲ ့အမ်ားရွိေပမယ့္ က်န္းမာေရးေလာကကေတာ့ အေတာ္အႏၱရာယ္ၾကီးလြန္းပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့ နိုင္ငံမွာ အမွတ္မ်ားမွ ဆရာ၀န္လိုင္းကို ၀င္နုိင္တာမို ့ ဂုဏ္ရွိရံုသက္သက္ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ခ်င္သူေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ေတာင္ မိဘေတြက ဆရာ၀န္ေလးနဲ ့မွ ဆိုတာမိ်ဳးပါ။ ကြ်န္မညီမ ေဆးရံုမွာ ေဟာက္စ္ဆင္းတဲ့ ဆရာ၀န္ေလာင္းေလးတခ်ိဳ ့က အဲဒီလို ထင္ပါရဲ့။ လူနာကို ဒရစ္သြင္းျပီး လူနာေစာင့္ကို ကုန္ရင္ ဒီလိုျဖဳတ္လိုက္လို ့ ေျပာျပီး ပစ္သြားတယ္တဲ့။ လက္လြတ္စပယ္နိုင္လြန္းတဲ့ တာ၀န္မဲ့မွ ုပါ။ ေဆးတည့္မတည့္ ေသခ်ာမစမ္းပဲ ရမ္းသမ္းထုိးလိုက္တယ္တဲ့။ အၾကီးေတြက မသင္လို ့ မဟုတ္ပါပဲ သူတို ့ရဲ့ ေပါ့ဆမွ ုပါ။ ဂ်ဴတီကုတ္ေလး၀တ္၊ နားၾကတ္ေလးကိုင္ရံုေလာက္တင္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ျပီလို ့မ်ား ယူဆထားေလသလား။ တျခား ဒီထက္ဆိုးထက္ အေသးစိတ္ေတြကိုေတာ့ မေျပာသင့္လို ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း တထပ္ထဲမက်တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အျပင္ ေစတနာဆင္းရဲၾကလို ့လဲ ပါပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ၀ါသနာ ပါပါ မပါပါ ေစတနာေလးထည့္လုပ္ရင္ အကိ်ဳးရွိမွာ အမွန္ပါပဲ။

ဟိုတေလာက ဒီနိုင္ငံမွာ ဆရာမနဲ ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ေလးရဲ့ ဇာတ္လမ္းက ဟုိးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွိကေလးအေမ ဆရာမက သူ ့တပည့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ေကာင္ေလးနဲ ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဆရာမက တာ၀န္အရွိဆံုးပါ။ ဆရာအလုပ္ဆိုတာ နာ ၃ နာ ေရွ ့ထားျပီး ကိုယ့္တပည့္ေတြကို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ ဆံုးမသြန္သင္ရမယ့္ အလုပ္ပါ။ ကိုယ္က်င့္တရားက အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့ အလုပ္ပါ။ ဒီဆရာမကေတာ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း သက္သက္ အတြက္ ထမင္း၀ရံု ဆရာမလုပ္သူ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ဒါဟာ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တထပ္ထဲ မက်တဲ့အျပင္ ေစတနာဆင္းရဲမွ ုရဲ့ အက်ည္းတန္တဲ့ ျပယုဂ္ပါ။

ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သားသားၾကီးရင္ သား၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္ကိုသာ လုပ္ခိုင္းဖို ့ ရည္ရြယ္ထားတာပါ။ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္ဖို ့မလို၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ဖို ့မလိုပါဘူး။ သူ ့အလုပ္က သူ ့ပတ္၀န္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳနိုင္ရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။ အေျခအေနမေပးလို ့ သူ၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္မ်ား လုပ္ခြင့္မရခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကုိ ေစတနာ ထားတတ္ဖို ့ ခုကတည္းက ေျဖးေျဖးခ်င္း သင္ယူဖို ့ ဆံုးျဖတ္မိပါတယ္။

တန္ခူး
5:43pm 12-Mar-2009

27 comments:

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္ အမေရ။ မိဘေတြရဲ႕ ကိုယ့္သားသမီးအေပၚ ၾကီးလာရင္ ဆ
ရာဝန္ျဖစ္ေစခ်င္စိတ္ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေစခ်င္စိတ္ထက္ ကေလးရဲ႕ ဝါသနာအရင္းခံက ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ အရင္ေခတ္လူၾကီးေတြကေတာ့ အတင္းအက်ပ္ပံုစံသြင္းခဲ့တာမ်ိဳး ရွိၾကေပမဲ့ အခုေခတ္ educated ျဖစ္လာၾကတဲ့ မိဘေတြက ကေလးဆႏၵကိုပဲ ဦးစားေပးစဥ္းစားလာၾကတာမ်ားလာၾကတယ္။ တို႔ကေလးကိုေတာ့ ပညာေရး ၊ စီးပြားေရးဘက္ကိုမွ မဟုတ္ဘူး၊ သူက အားကစားဘက္ကိုပဲ စိတ္အားထက္သန္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ေအာင္ပဲ ကိုယ့္ဘက္ကအတတ္ႏီုင္ဆံုး ျဖည့္ဆည္းေပးသြားဖို႔ စဥ္းစားထားတယ္။

ကုိေပါ said...

ဘာပဲ ၀ါသနာပါပါ၊ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ကုိယ္၀ါသနာပါရာကုိ ကုိယ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ရရင္အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ခက္တာက က်ေနာ္က်ေတာ့ အလုပ္ဆုိရင္ ဘယ္အလုပ္မွ ၀ါသနာမပါ။ း-)

လင္း said...

၀ါသနာပါရာ ကို လုပ္ခြင့္ရတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ္ထင္တာပဲ။ အခုအရြယ္ကေတာ့ ငယ္ပါေသးတယ္ေလ။ တကယ္ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲဆိုတဲ့ ဆႏၵ အမွန္ကို သိေသးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

သီဟသစ္ said...

၀ါသနာပါတာကုိ လုပ္ခြင့္ရရင္ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ အခက္အခဲ ရွိခဲ့ရင္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္မွာေလ။

သူမ်ားေရြးေပးတဲ့လမ္းေၾကာင္းဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဆုိတာၾကီးနဲ႔ ျပီးေနေတာ့မွာ။

Taungoo said...

ကမာၻေက်ာ္ စားဖိုမွဴးေတြဟာ အမ်ားစုက အမ်ိဳးသားေတြပါတဲ့ ၾကားဖူးတာပဲ အမေရ း)
ေက်ာင္းက သင္ခန္းစာထဲမွာ ရုပ္ရွင္ အေၾကာင္းမ်ား သင္ခဲ့ရလို႔ သားသားက ရုပ္ရွင္မင္းသားပဲ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့
မတန္ခူးတို႔ ရွဴတင္ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနရမွာ ေတြးမိေသးေတာ့တယ္။

tg.nwai said...

တန္ခူးေရ..သားသားက ငယ္ေသးေတာ႔ သူစိတ္ထဲ သေဘာက်တာေတြ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ ထင္တယ္ေနာ္..သမီးငယ္လည္း အဆိုေတာ္ လုပ္ခ်င္လုိက္..ဆရာ၀န္လုပ္ခ်င္လုိက္..တခါတခါလည္း သူ႔ဆရာမကို ခ်စ္လုိ႔ ဆရာမ လုပ္မယ္လည္းေျပာတယ္..။

သူတုိ႔ေတြ ၀ါသနာပါတာကိုပဲ ပံ႔ပိုးေပးဖုိ႔ပဲ စိတ္ကူးထားတာပါပဲ..။ ေခတ္ခ်င္းက မတူေတာ႔ဘူးေနာ္..။

တန္ခူးေျပာသလုိပါပဲ..ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေစတနာေလးထည္႔လုပ္တတ္ေအာင္ သင္ထားေပးရဦးမယ္..။

သက္ေဝ said...

ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕ တန္ခူးေရ...
ၾကီးလာရင္ Fire Fighter (or) Policeman လုပ္မယ္ လို႕ ဆိုေလတဲ့သူလဲ ရွိေသးသေလ...
အခ်ိန္နဲ႕ အမွ်ေျပာင္းလဲေနတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ အာ႐ံုထဲ ေပၚသ၍ေပါ့ေလ...
အမွန္ကေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ Hero ေတြကို သူတို႕ အားက် အတုခိုးခ်င္တဲ့ အျပစ္ကင္းလွတဲ့ ခ်စ္စရာ စိတ္ကေလးေတြပါ...

ThuHninSee said...

ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဖိုးသူေတာ္လုပ္မယ္အၿမဲေျပာတယ္။
ဘာစိတ္ကူးေပါက္လုိ႔လဲမသိဘူး။ ဘုန္းႀကီး၀တ္မွာဆုိလဲ ေတာ္ရဲ႔။
အခုထိေတာ႔ ဖိုးသူေတာ္မျဖစ္ေသးဘူး။

Anonymous said...

သားသား လူလည္ေလး အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုျဖစ္ခ်င္ေနတာပဲ း) စူပါမင္းကားၾကည့္ရင္ေကာ စူပါမင္းျဖစ္ခ်င္တယ္ေျပာမလားမသိ ဟီးးး ဒီအရြယ္က ဘာပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ေျပာေျပာ ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာပါပဲ အစ္မတို႔လို ျပည့္စံုျပီး ပညာတတ္တဲ့မိဘ ၂ ဦးရဲ့သားေလးကလည္း လမ္းေၾကာင္းမွန္မွန္နဲ႔ အနာဂတ္ ခရီးေလး လွေနမွာလို႔က်ေနာ္ယံုၾကည္တယ္ သားသားေရ့ cook ျပီးရင္ ဦးကိုလည္းေကြ်းဗ် အိမ္မွာ ဟင္းမေကာင္းတာ ၁ လေလာက္ရွိျပီး ေခါင္းေပါင္းျဖဴျဖဴေလးနဲ႔စာဖိုမွဴးေလး သားသားေရ့ အာဘြားးး :P

PAUK said...

အင္း...
က်ေနာ္ ဘာျဖစ္ခ်င္လည္း မသိခဲ့ဘူး..
ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဆိုတာလဲ မမွတ္မိဘူး..
အခု..
ခ်န္းခ်န္းကေတာ့..
သင္တန္းတစ္ခုကို တက္ဖို႔ရာ ပူစာေနတာ..
၃ရက္ ၃ည နဲ႔ ၃မနက္ ရွိပါျပီ..
ခုထိေတာ့ ခြင့္မျပဳေသးပါဘူး..
ေစ်းၾကီးလြန္းလို႔ပါ...

ခင္မင္းေဇာ္ said...

အမသားကလဲ ဘာျဖစ္ျဖစ္သူက ကမၻာႀကီးနဲ႕ ကိုင္တုပ္တာပဲ။ ကမၻာေက်ာ္စက္ဘီးသမားလုပ္ခ်င္လိုက္.. ကမၻာေက်ာ္ၿပိဳင္ကားေမာငး္သမားျဖစ္ခ်င္လိုက္နဲ႕ ..
မၿငိမ္ေသးပါဘူးဟာ.. ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာပဲ

မီယာ said...

မိဘက သားသမီးလုပ္ခ်င္တာ ၀ါသနာ ပါရာ ကုိ ပံ့ပုိးေပးဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္... ဒါမွလည္း ပုိ တုိးတက္မွာပါ... အမေရ ဆရာ၀န္ မျဖစ္ရင္ လူမျဖစ္ေတာ့သလုိ ငယ္ငယ္က ရုိက္သြင္းထားတာေတြ ျပန္သတိရရင္ သိပ္ စိတ္နာတယ္။

nu-san said...

အမရဲ႕ သားသားအေပၚထားတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က တကယ္ေကာင္းပါတယ္.. ကေလးဘာျဖစ္ခ်င္လည္းဆုိတာၾကည့္ျပီး မိဘက ပံ့ပုိးကူညီေပးမွ ကေလးလည္း အဆင္ေျပ မိဘလည္း စိတ္ခ်မ္းသာရမွာပါ.. ဒီမွာလည္း ဒီလုိပဲ အမ.. မိဘေတြက ကုိယ့္ကေလး ၀ါသနာပါတာကုိ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးျပီး ဆရာေကာင္းေတြနဲ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက တစုိက္မတ္မတ္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကား ေပးၾကတယ္.. ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ေတြဆုိရင္ ၁၆၊ ၁၇၊ ၁၈ ေလာက္ေတြနဲ႔ အသက္ငယ္ငယ္မွာပဲ နာမည္ၾကီး pro တန္း၀င္ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္... အဲဒါတစ္ခုေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ေလးစားအတုယူရမယ္.. :)

Moe Cho Thinn said...

ေအာ္..ကံေကာင္းလိုက္တဲ႔ သားသားပါလား။ မိေရာဖေရာ စိတ္တူကိုယ္တူ သား၀ါသနာပါတာ လုပ္ေစမယ္၊ အားေပးမယ္ဆိုေတာ႔ ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ႔စရာပါပဲ။ သားသားက သူ၀ါသနာပါရာမွာ ထူးခၽြန္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ အမေရ..
အခုအခ်ိန္ကေတာ႔ အကုန္ ျဖစ္ခ်င္ေနတာပါ။ ငယ္ေသးတာကိုး။ ခ်ိဳသင္းတုန္းကလဲ စုံလို႔။ ကရာေတး ဆရာမ တဲ႔၊ spy တဲ႔၊ မင္းသမီး လုပ္မယ္ဆိုတာက ပါေသးတာပါ။ အမေတြက တကယ္ထင္ၿပီး မင္းသား ၀င္းဦး အေဖ႔ဆီလာလည္ရင္ အခန္းထဲ ဖြက္ထားၾကတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္၊ ကေလး သရုပ္ေဆာင္ ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ တဲ႔ .. :D

Anonymous said...

Ama, I asked Shin and she replied me she want to be "Fire fighter" so I never asked that question again::))

ဇနိ said...

ကေလးေတြကငယ္ေတာ့ စြဲမိစြဲရာ - ထင္မိထင္ရာ - ဝါသနာပါတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္မွာေၾကာက္ရေသးတယ္။
- Lion King ဇာတ္ကားၾကည့္ၿပီး ျခေသၤ့ႀကီးျဖစ္ခ်င္တာမ်ိဳးေပါ့...

မိဘကလည္း သားသမီးကို ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဖက္ကို ေရာက္ေအာင္ အတင္းအက်ပ္မဟုတ္ဘဲ လမ္းျပေပး အေယာင္ျပေပး လုပ္သင့္တယ္ထင္ပါတယ္။

ZT said...

ကြ်န္ေတာ္ Microtrends ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာေလး တစ္ခု သတိရမိတယ္။ ဒီေခတ္ၾကီးက သားသမီးကို ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ေအာင္ ပံုသြင္းရတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူတို႕ ဝါသနာပါတဲ့ အရာမွာပဲ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ေဘးကေန ပံုသြင္းေပးရတဲ့ ေခတ္မ်ိဳးပါတဲ့။

ေမျငိမ္း said...

ဟုတ္တယ္ တန္ခူးေရ.. ကေလးကို ၀ါသနာပါတာ လုပ္ခြင့္ေပးဖို႔ တကယ္ စိတ္ေမြးထားႏိုင္မွ ရမယ္..
အမကေတာ့ သားၾကီးက အရြယ္ေရာက္ျပီမို႔ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ေပးဖို႔ .. မိဘအေနနဲ႔ ၀င္ျပီး မလႊမ္းမိုးဘဲ ေနႏိုင္ဖို႔ တကယ္ စိတ္ထားႏိုင္ေနျပီ..။
တခုပဲ အမစိတ္ထဲရွိတာက တဦးတည္းေသာ ရင္ေသြးေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္တာပဲ.. တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေပါ့..။ မိဘအတြက္ေရာ.. ကေလးအတြက္ေရာ အဲဒီတဦးတည္ေးသာ ကေလးက စိတ္ပင္ပန္းေစတာ အမွန္ပဲ..။ ဟဲဟဲ.. ဒုကၡေပးခ်င္တာ.. ပင္ပန္းေဖာ္ညွိတာ မဟုတ္ပါ.. P:

Ðaywalker[Soul] said...

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀ါသနာပါတာကို လုပ္ခြင့္ဆံုးရံႈးခဲ႔တယ္။ ေနာက္ကေလးေတြကို ကုိယ္႔လိုမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး၊ အစ္မရဲ႕သားေလးအတြက္ ဝမ္းသာမိတယ္။

Anonymous said...

အစ္မၾကီးလည္း အိမ္ကေလးကိုျပင္ထားပါလား မိုက္တယ္ း)

Anonymous said...

မိဘေနရာက ခံစားနားလည္ေပးမွုကို ျမင္လုိက္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာဗ်ာ။ က်ေနာ့မိဘေတြလည္း ဘာမဆုိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားတတ္တယ္။ တခါတေလ သူတို႕ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေပးပါလို႕ျပန္ေျပာယူရေရာ။
ဆရာမေမျငိမ္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္အမေရ။ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သားသမီးျဖစ္ရတာ မေကာင္းဘူးဗ် (ဒါကကုိယ္ေတြ႕)

သစ္နက္ဆူး said...

မတန္ခူး
သားေလးဘ၀ေရွ ့ေရးနဲ ့၀ါသနာကို စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ျပဳထားတာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္..
က်ေနာ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ အေဖတို ့က အင္ဂ်င္နီယာ..သို ့မဟုတ္ စစ္ဘက္မွာဘဲျဖစ္ေစရမယ္ဆိုျပီးပံုသြင္းၾကတယ္...အမိန္ ့ဆန္ဆန္ေပါ့....
ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ ့အနုပညာကိုေတာ့ အျမဲလိုက္ပိတ္ပင္ျပီးဖ်က္ဆီးၾကတယ္...
ကိုယ့္အသက္ ၁၆ႏွစ္ေလာက္မွာ အိမ္ကအျပီးအပိုင္ထြက္ခြာျပီး ကိုယ္၀ါသနာပါတာကိုလုပ္ခြင့္ရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္..
ဒါေတာင္ က်ေနာ္ ကေနတဲ ့သတင္းၾကားရာထိလိုက္ျပီး
ဇာတ္ဆရာေတြကိုျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မႈနဲ ့အျမဲ အမႈဖြင့္ ျပႆနာရွာေတာ့၊ ေအာင္ျမင္မႈကို နံပါတ္၁ တန္းထိတက္ဘို ့ခက္ခဲခဲ့တယ္။။
သားေလး...ကံေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ...ေနာက္ဘ၀ဆိုတာရွိခဲ ့ရင္ေတာင္ ဒီလိုမိဘေတြဆီမွာ လူျဖစ္ခ်င္မိပါတယ္...။

သက္ေဝ said...
This comment has been removed by the author.
သက္ေဝ said...

သားသားအေၾကာင္း Comment ေတြ တစ္ေခါက္ ထပ္လာဖတ္ပါတယ္...
ဘေလာ့ဂ္ေလးကို အလွဆင္ထားတာ လွတယ္ဗ်ိဳ႕..။

Anonymous said...

အိမ္ကႏွစ္ေယာက္လည္း ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာ စံုတကာစိေအာင္ ေပါက္ကရေတြ ေျပာတတ္လြန္းလို႔ ေကာ္မန္႔ထဲေတာင္ ထုတ္မေရးရဲဘူး တန္ခူးေရ...ရယ္လည္းရယ္ရတယ္။

kay said...

ဟုတ္တယ္ မတန္ခူး- အာရွသားမိဘေတြမွာ အရိုးစြဲေနတဲ့.. အဲဒီ ဆႏၵ က.. ရွိေနေသးတာပဲ။ ဒါကလဲ မဆန္းပါဘူးေလ။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလဲ..ကိုယ္ဘာကို ၀ါသနာပါ ခံုမင္တယ္ဆိုတာ..၃၀ ေလာက္မွ ေတြ႕တတ္ၾကေတာ့.. အတန္းပညာေတြ တကၠသိုလ္ေတြ တက္ျပီးရင္ေတာင္..ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတတ္ေသးတာပဲ။
အခုေခတ္မွာ ပိုက်ယ္ျပန္႕လာတာက.. multidisciplinary ျဖစ္လာပီမို႕..ငါ ဒါၾကီးနဲ႕ ဘြဲ႕ရထားလို႕..ဟိုဟာေတာ့မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ မ်ိဳးလဲ နဲပါးလာတာ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပဲ။

တန္ခူး said...

အမွန္ပါပဲ သြန္းသြန္းေရ… ခုေနာက္ပို္င္း မိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲဒီလို ခံယူလာတာ ၀မ္းသာစရာပါေနာ္..လာလည္တာ ေက်းဇူးပါ… ေနာက္လဲ လာခဲ့ပါဦးေနာ္…

အတူတူပဲကိုေပါေရ… ဘေလာ့ထိုင္ေရးဆို တေနကုန္ေရးမယ္… program ေရးဆို မေရးခ်င္ဘူးေလ…

ဟုတ္ပါတယ္လင္းေရ… ဒီအရြယ္က တေန ့တမ်ိဳးနီးပါးေၿပာင္းေနတာေလ…

သူမ်ားေရြးေပးတဲ့ လမ္းေၾကာင္းလိုက္ေနရရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပါ ယံုၾကည္မွ ုလဲ နဲသြားတယ္ေနာ္ ကိုသီဟသစ္ေရ… ေက်းဇူးတင္ပါတယ္… ေနာင္လဲ လာလည္ပါဦးေနာ္…

ကိုေတာင္ငူေျပာသလုို ျဖစ္ေနရင္ဒုကၡ… ေအးေလ.. သူကမင္းသားဆိုရင္လဲ မင္းသားအေမေပါ့…

မ ေရ… ကြ်န္မအခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆို ဟိုးငယ္ငယ္ကေန အထက္တန္းေက်ာင္းသူအထိ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးပဲ လုပ္မယ္ေျပာတာ… ခုေတာ့ ဒီမွာ ကြန္ျပဴတာနဲ ့တပင္တုိင္မင္းသမီးျဖစ္ေနျပီေလ… သူတို ့၀ါသနာကို ပ့့ံပိုးေပးမွ သူတို ့ဘ၀ေလးေတြလဲ လမ္းေၾကာင္းမွန္မလားလို ့ပါ မ ရယ္…

ဟုတ္တယ္သက္ေ၀ေရ… အျပစ္ကင္းတဲ့ ဆႏၵေလးေတြေပါ့ေနာ္… ယူနီေဖာင္း သေဘာက်တာလဲ ပါမယ္ထင္တယ္…

၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ေလးကို သေဘာက်လို ့ ေနမွာေပါ့မြန္ေရ…

ေမာင္မိ်ဴးေရ… Ben 10 ျဖစ္လိုက္ cook ျဖစ္လိုက္ပဲ… သူတကယ္ခ်က္တတ္လို ့ကေတာ့ ေမာင္မ်ိဳးကို ဒီအလည္ေခၚျပီး ေကြ်းမယ္စိတ္ခ်…

ေပါက္ေရ… သူ ့အတြက္ အကိ်ဴးရွိမယ္ဆို ကိုယ္အသံုးေခြ်တာျပီး ေပးတက္လိုက္ပါညီမေရ…

ကမာၻေက်ာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေလးက ရည္ရြယ္ခ်က္ျမင့္မားတာေပါ့ မ ေရ… ဟုတ္တယ္ေနာ္… ျငိမ္တဲ့အထိေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ…

ဟုတ္ပါ့မီယာရယ္… ခံစားခ်က္ေတြတူေနျပီေနာ္…

နုေရ… အမကေတာ့ ကိုယ့္တုန္းက အေတာ္ပူပင္ခဲ့ရလို ့ သားကို သိပ္အျမင့္ၾကီး မမွန္းဘူးညီမရယ္… မိဘဆိုတဲ့ သဘာ၀အတိုင္း ကိုယ့္သားသမီးကို အျမင့္ဆံုးေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္ေပမယ့္ သူ ့အေပၚတာ၀န္ၾကီး ပိမွာလဲစိုးမိတယ္… လမ္းညြွန္ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရမွာေပါ့ညီမရယ္…

ခ်ိဴသင္းက ခ်စ္စရာေလးမို ့ ကေလးသရုပ္ေဆာင္ေလးဆို ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းမွာပဲ… အမငယ္ငယ္က သတင္းေထာက္လုပ္ခ်င္သလိုေပါ့…

ဒုကၡေရာက္သူေတြကို ကယ္တင္ခ်င္တဲ့ စိတ္အေျခခံမို ့ ေကာင္းပါတယ္ Htay ေရ…

ကိုဇနိေရ… လမ္းျပအေယာင္ျပဖို ့ နည္းလမ္းေတြ ခုကတည္းက စဥ္းစားမိတယ္…

အမွန္ပဲ ကိုZTေရ… ေခတ္ၾကီးက ေျပာင္းလာျပီေနာ္… စကားမစပ္ ဖူးနုသစ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးက စိတ္ကုိၾကည္လင္ လန္းဆန္းေစတယ္… ေအးေအးေဆးေဆး လာခဲ့ပါဦးမယ္… ကြ်န္မဆီလဲ မၾကာမၾကာလာဖို ့ ဖိတ္ေခၚပါတယ္…

မ ေရ… အင္း… သားကို တဦးတည္းေသာသားေလး မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး မ ရယ္… ဒါေပမယ့္ မရဲ့ ညီမက အသက္ၾကီးျပီ မ ရဲ့…

ကိုDaywalkerေရ… ဟုတ္တယ္ေနာ္… ကြ်န္မတို ့ငယ္ငယ္က ၀ါသနာပါတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို တားျမစ္ျခင္းခံခဲ့ရတယ္… ခုလိုလာလည္တာ ေက်းဇူးပါ… ေနာင္လဲ လာလည္ဖို ့ ဖိတ္ပါရေစ…

ေမာင္မ်ိဳးေရ… ဆရာေကာင္းေတြ ရွိတယ္ေလ…

ရြာသားေလးက ကံေကာင္းတာေပါ့ေနာ္… အင္း… မမေမျငိမ္းကိို ေျဖသလိုပဲ… ရြာသားေလးအမက အသက္မေခေတာ့ဘူးေလ…

ကိုသစ္နက္ဆူးေရ… ၀ါသနာကို အပိတ္ပင္ခံရတဲ့ ဘ၀ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္… အခက္အခဲေတြၾကားက ကိုယ့္၀ါသနာကို စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္တဲ့ ကိုသစ္နက္ဆူး စိတ္ဓါတ္ကို ေလးစားမိပါတယ္…

သက္ေ၀ေရ… ဒီလိုပဲ ဟိုေမးဒီစမ္းနဲ ့… အဲဒီဘက္အခ်ိန္ေပးလို ့ အိမ္ကလူက စူပုတ္ပုတ္…

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထက္ျမက္တဲ့ေဖေဖနဲ ့ေမေမရဲ့ သားေလးေတြမို ့ ထက္ျမက္မယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာေတာင္ မလိုပါဘူး မ ရယ္…

ဟုတ္တယ္ေကေရ… ျပီးေတာ့ ခုေခတ္ကေလးေတြက ပုိရဲလာၾကတယ္… ဒီနယ္ပယ္ကေန ဟိုနယ္ပယ္ကို ေျပာင္းရဲတဲ့ သတၱိေတြပိ္ုရွိလာတယ္… အမထက္ငယ္တ့ဲ လုပ္ေဖာ္ကိုက္ဖက္ တေယာက္ဆို အရင္ ကြန္ျပဴတာကေန ခုေတာ့စာရင္းကိုင္ျဖစ္သြားျပီ… ကိုယ္ဆို လုပ္ရဲမွာ မဟုတ္ဘူးေလ….