သားသား ၾကီးရင္ ဘာလုပ္မယ္

ဟိုတေန ့က သားေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ သားက သားသားၾကီးရင္ cook လုပ္မယ္လုိ ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေျပာလာပါတယ္။ ဘယ္လုိကေန ဒီအေတြးရသြားခဲ့သလဲလို ့ မသိခင္ ကြ်န္မကလဲ အေမပီပီ ေလာဘေလးနဲ ့ cook ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ ့သားရယ္… သား ဟင္းခ်က္တာ ၀ါသနာပါရင္ chef လုပ္ေပါ့လို ့ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။ သားက မရပါဘူး cook မွ cook ျဖစ္ေနေတာ့ သားစိတ္ခ်မ္းသာရင္ cook သာ cook လို ့ ျပန္ေျဖမိပါတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက အဲဒီေန ့က ေက်ာင္းမွာ cook အေၾကာင္းသင္တာကို။ အရင္က ေဖေဖနဲ ့ ေမေမလို အင္ဂ်င္နီယာၾကီး လုပ္မယ္လို ့ ေျပာေနက်ပါ။ အဲဒါလဲ သင္မထားပဲ သူ ့ဘာသာ ျဖစ္ခ်င္တာကို ေျပာတာပါ။ သူက ကြ်န္မတို ့ငယ္ငယ္ကလို ၾကီးရင္ဆရာ၀န္ၾကီးလုပ္မယ္လို ့ ေျပာလို ့ သင္လို ့ မရပါဘူး။ သူ ့စိတ္ထဲ လုပ္ခ်င္တာပဲ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာကေန ကာတြန္းထဲက ေမာင္တီထြင္ စက္ရုပ္ တီထြင္တာ အားက်ျပီး ေမာင္တီထြင္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ ခုေတာ့ cook ေပါ့။

သားရဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းနဲ ့ ပတ္သက္ျပီး သား၀ါသနာပါတာကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခိုင္းဖို ့ ကြ်န္မတို ့ ၂ေယာက္လံုး သေဘာတူျပီးသားပါ။ မိဘတိုင္းက သားသမီးတိုင္းကို အေကာင္းဆံုး၊ အျမင့္ဆံုးကို ျဖစ္ေစခ်င္ၾကေပမယ့္ သားသမီးက ၀ါသနာမပါတဲ့ အခါ တသက္လံုး စိ္တ္ေပ်ာ္ရြွင္မွ ုမရတဲ့အျပင္ တျခားဆိုးကိ်ဳးေတြပါ ရေစနိုင္ပါတယ္။

ကြ်န္မငယ္ငယ္ကေတာ့ ကြ်န္မအေဖက ဆရာ၀န္ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံခြက္ထဲကို သြင္းခဲ့တာမို ့ ဆရာ၀န္မျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါလူျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို ့ စိုးရိမ္ခဲ့မိဘူးပါတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း ဆရာ၀န္မျဖစ္မွာ ေၾကာက္စိ္တ္နဲ ့ စိတ္ဖိစီးမွ ုကို သိတတ္တဲ့ အရြယ္ထဲက ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ့္၀ါသနာ ဘာလဲဆိုတာေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တဲ့ အထိပါပဲ။ မွတ္မိသေလာက္ ကြ်န္မငယ္ငယ္က တခါမွ ေဆးကုတမ္း မကစားခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကြ်န္မ အမ်ားဆံုး ကစားတာက စာသင္တမ္းပါ။ ေသြးထြက္သံယိုလဲ မၾကည့္ရဲပါဘူး။ သူမ်ား ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားေနရရင္ ကိုယ္ပါ စိတ္ဆင္းရဲေနတတ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းစြာ ကြ်န္မ ဆရာ၀န္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အေဖ့ဆႏၵကို မျဖည့္နိုင္ခဲ့လို ့ ယူက်ံဴးမရ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ ခံစားခ်က္က လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနခဲ့တာကို တအံ့တၾသ သိလုိက္ရျပီးမွ… ေၾသာ္… ငါမွ ၀ါသနာမပါခဲ့တာကိုး လို ့ ေတြးမိေတာ့တယ္။

ကြ်န္မညီမကေတာ့ ငယ္ကတည္းက ေဆးကုတမ္း အေတာ္ကစားတတ္သူပါ။ ေသြးထြက္သံယိုေတြလဲ မေၾကာက္တတ္သူ။ တခုခုဆို ကြ်န္မလို စိတ္ဆင္းရဲလိုက္ဖို ့က အရင္မလာပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရဲရင့္သူပါ။ ကြ်န္မတုန္းက ဆရာ၀န္ မျဖစ္ခဲ့လို ့ စိ္တ္ဓါတ္က်သြားတဲ့ အေဖက အငယ္ဆံုးက်ေတာ့ သိပ္မတြန္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲ သူ ့၀ါသနာက သူ ့ကို တြန္းအားေပးခဲ့တာမို ့ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆရာ၀န္ကို ၀ါသနာပါသူပါ။ လူနာေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့သူ၊ ခြဲခန္း၀င္ရမွာ အျမဲတက္ၾကြေနတတ္သူပါ။ ကြ်န္မျပန္ရင္ သူ ့လူနာေတြ အေၾကာင္း၊ သူ ့ေဆးရံု အေၾကာင္းကို သြားေလရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီး ေျပာတတ္သူပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ စိတ္မခုိင္သူပီပီ နားေထာင္တိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ကြ်န္မ အထက္က ေျပာတဲ့ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း တထပ္ထဲ မက်တဲ့ အခါ ျဖစ္လာတဲ့ ဆိုးက်ိဳးကို သူ ့ဆီက အေတာ္ၾကားရပါတယ္။ တျခားေနရာေတြမွာ ဆိုးကိ်ဳးေတြ အနည္းနဲ ့အမ်ားရွိေပမယ့္ က်န္းမာေရးေလာကကေတာ့ အေတာ္အႏၱရာယ္ၾကီးလြန္းပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့ နိုင္ငံမွာ အမွတ္မ်ားမွ ဆရာ၀န္လိုင္းကို ၀င္နုိင္တာမို ့ ဂုဏ္ရွိရံုသက္သက္ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ခ်င္သူေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ေတာင္ မိဘေတြက ဆရာ၀န္ေလးနဲ ့မွ ဆိုတာမိ်ဳးပါ။ ကြ်န္မညီမ ေဆးရံုမွာ ေဟာက္စ္ဆင္းတဲ့ ဆရာ၀န္ေလာင္းေလးတခ်ိဳ ့က အဲဒီလို ထင္ပါရဲ့။ လူနာကို ဒရစ္သြင္းျပီး လူနာေစာင့္ကို ကုန္ရင္ ဒီလိုျဖဳတ္လိုက္လို ့ ေျပာျပီး ပစ္သြားတယ္တဲ့။ လက္လြတ္စပယ္နိုင္လြန္းတဲ့ တာ၀န္မဲ့မွ ုပါ။ ေဆးတည့္မတည့္ ေသခ်ာမစမ္းပဲ ရမ္းသမ္းထုိးလိုက္တယ္တဲ့။ အၾကီးေတြက မသင္လို ့ မဟုတ္ပါပဲ သူတို ့ရဲ့ ေပါ့ဆမွ ုပါ။ ဂ်ဴတီကုတ္ေလး၀တ္၊ နားၾကတ္ေလးကိုင္ရံုေလာက္တင္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ျပီလို ့မ်ား ယူဆထားေလသလား။ တျခား ဒီထက္ဆိုးထက္ အေသးစိတ္ေတြကိုေတာ့ မေျပာသင့္လို ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း တထပ္ထဲမက်တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အျပင္ ေစတနာဆင္းရဲၾကလို ့လဲ ပါပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ၀ါသနာ ပါပါ မပါပါ ေစတနာေလးထည့္လုပ္ရင္ အကိ်ဳးရွိမွာ အမွန္ပါပဲ။

ဟိုတေလာက ဒီနိုင္ငံမွာ ဆရာမနဲ ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ေလးရဲ့ ဇာတ္လမ္းက ဟုိးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွိကေလးအေမ ဆရာမက သူ ့တပည့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ေကာင္ေလးနဲ ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဆရာမက တာ၀န္အရွိဆံုးပါ။ ဆရာအလုပ္ဆိုတာ နာ ၃ နာ ေရွ ့ထားျပီး ကိုယ့္တပည့္ေတြကို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ ဆံုးမသြန္သင္ရမယ့္ အလုပ္ပါ။ ကိုယ္က်င့္တရားက အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့ အလုပ္ပါ။ ဒီဆရာမကေတာ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း သက္သက္ အတြက္ ထမင္း၀ရံု ဆရာမလုပ္သူ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ဒါဟာ ၀ါသနာနဲ ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တထပ္ထဲ မက်တဲ့အျပင္ ေစတနာဆင္းရဲမွ ုရဲ့ အက်ည္းတန္တဲ့ ျပယုဂ္ပါ။

ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သားသားၾကီးရင္ သား၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္ကိုသာ လုပ္ခိုင္းဖို ့ ရည္ရြယ္ထားတာပါ။ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္ဖို ့မလို၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ဖို ့မလိုပါဘူး။ သူ ့အလုပ္က သူ ့ပတ္၀န္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳနိုင္ရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။ အေျခအေနမေပးလို ့ သူ၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္မ်ား လုပ္ခြင့္မရခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကုိ ေစတနာ ထားတတ္ဖို ့ ခုကတည္းက ေျဖးေျဖးခ်င္း သင္ယူဖို ့ ဆံုးျဖတ္မိပါတယ္။

တန္ခူး
5:43pm 12-Mar-2009