သူက…
ျငိမ့္ေညာင္းတဲ့
ေခတ္ေဟာင္းေတးတပုဒ္
ရွက္ျပံုးေလးမပြင့္တပြင့္
ရင္ဖုန္းေလးအျမဲ၀တ္ျပီး
ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြနဲ ့
ကာရန္ညီေအာင္လွတဲ့
မဟာဆန္သူေလးေပါ့…၊
သူက…
ေပါ့ပ္နဲ ့ကလပ္စစ္
ႏွစ္မ်ိဳးလံုးျဖစ္တယ္
ထက္ျမက္တဲ့မ်က္၀န္းနဲ ့
ႏူးညံ့တဲ့ႏွလုံးသား
ေပါင္းမိသြားေတာ့
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြေပၚက
အ့ံၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
အနုပညာေတြျပိုျပိုက်လာတတ္တဲ့
ပန္းခ်ီ၊ကဗ်ာ၊တူရိယာနဲ ့
ေလာကၾကီးကို
သာယာေစသူေလးေပါ့…၊
သူက
ေရာ့ခ္ဂိီတလို
ရင္ထဲရိွသမွ်
ပြင့္လင္းစြာခ်ျပတတ္သူ
သခၤ်ာ၊ကြန္ျပူတာဦးေႏွာက္က
ေယာကၤ်ားေတြေတာင္ရွံ ုးေလာက္တယ္
မယံုၾကည္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
တခါတခါ
အလြန္ခိိ်ဳျမတဲ့
ကဗ်ာဆရာမေလးေပါ့…၊
ကိုယ္ကေတာ့
မျပတ္သားလိုက္ပံုမ်ား
ကလပ္စစ္၊ေပါ့ပ္၊ေရာ့ခ္
အားလံုးRemix
ရင္ဖုန္း၊ရွပ္အကုန္၀တ္တတ္သူ
ကဗ်ာတို၊စာတိုနဲ ့
ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္
မေတာက္တေခါက္ေပါ့…၊
အဲဒီေလးေယာက္ရယ္
ခပ္ထူထူစာအုပ္ပံုၾကီးရယ္
လဘက္သုတ္တပြဲရယ္
အေ၀းကဂီတာသံရယ္
ကက္ဆက္ထဲကဗဒင္သီခ်င္းရယ္
ေနာက္…
ၾကယ္ေတြမစံုတဲ့ညရယ္
လြမ္းမိတယ္…။
တန္ခူး
27-Aug-2008 5:30pm
11 comments:
အဲဒီေလးေယာက္ေပါ႔ဗ်ာ။ Theatre အေပါက္၀ကေန ကိုယ္ေရာင္ တခ်က္ျပလုိက္တာနဲ႔ ရထားတြဲလုိဘဲ တန္းစီၿပီး အျပင္ကုိ ေျပးထြက္လာၾက…..(မဟာဆန္သူေလးကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ေနာက္ဆုံးကေန ဟုိလူ႕ကြယ္၊ ဒီလူ႕ကြယ္နဲ႔ လုိက္လာတာေပါ႔)။ ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ကလည္း အလုအယက္ ေမးလုိက္ၾကေသးတယ္။ “ဟဲ့….. နင္..ကဗ်ာစာအုပ္ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ ေရာင္းကုန္ခဲ့ၿပီလဲ” တဲ့။
ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွတဲ့ အဲသည္တုန္းက အခ်ိန္ေတြကို လြမ္းမိတာေတာ့ အမွန္ပါဘဲ။ း-)
သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္စလံုးမွာ ဆြဲေဆာင္မႈေလးေတြ တစ္ခုစီေတြ ့လိုက္ရတယ္ ။ ရင္ဖုန္းအက်ီၤဆံပင္ရွည္၂နဲ ့ မဟာဆန္သူ ၊ ဂီတကုိခ်စ္ျမတ္နိုးျပီး ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးနိုင္သူ၊ နုညံ့တဲ့ အခါေတြရွိသလို ရဲရင့္တယ္လို ့ထင္ရတဲ့ ကဗ်ာဆရာမေလး ၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အစ္မတန္ခူးလို ့ထင္တာပဲ း) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္လို ့ဆိုေပမယ့္ အစ္မရဲ့စာေတြကိုၾကိဳက္တယ္ ။
(အမ်ားၾကီးမေျပာတက္လို ့ ရမ္းတုတ္လိုက္တာ မွားသြားရင္ ေဆာတီး :P )
သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း ထင္ပ။
က်န္တဲ႔ ၃ေယာက္ေတာ႔ မသိေပမဲ႔ ေနာက္ဆုံး တေယာက္ကေတာ႔ တန္ခူး ထင္ပါရဲ႔။ မေတာက္တေခါက္မို႔ေပပဲ..
ေန႔တိုင္းလာဖတ္ေနရတယ္ ညီမေရ။
သရုပ္ေပၚတဲ႔ ကဗ်ာေကာင္းေလးပါ။
အေနာ္တို႕ အုပ္စုလဲ အဲဂလိုမို႕ so amazing!
awwsome :)
တန္ခူးရဲ ့ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္၊ ေက်ာင္းၾကီးရယ္ ကို လြမ္းလိုက္တာ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္...
ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပြဲနဲ ့ ဗဒင္သီခ်င္းေတြနဲ ့ တစ္ထပ္ထဲဘဲေနာ္...။ စာေတြမႏိုင္မနင္း က်က္ရင္း၊ ေႏြးေအးမွာ ထိုင္ရင္း ဗဒင္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြက မေမ့ႏိုင္စရာပါ။
တန္ခူးေရ...
တန္ခူးက ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္
မေတာက္တေခါက္ လံုး၀မဟုတ္ရပါဘူး။ ရသမွ် အခ်ိန္ေလးေတြမွာ ကဗ်ာေတြ စာေတြကို လွလွပပ ဖန္တီးတတ္တဲ့၊ သားေလးအတြက္ ညအိပ္ရာ၀င္ ပံုျပင္ေတြကို ေျပာျပတတ္တဲ့၊ ေမာင့္အတြက္ အလြန္တရာမွ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ပါရမီျဖည့္ဘက္ကေလး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္လဲ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လို ဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေလး တစ္ေယာက္ပါ...။
သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ရဲ ့ခ်စ္ခင္စရာ ရုပ္ပံုလႊာ ေလးေတြကို ခန္ ့မွန္းျမင္ေယာင္လာတယ္။ အကုန္လံုးကေတာ့ အရည္အခ်င္း အလွအပ ကိုယ္စီနဲ ့ေနာ္။
အစ္မက ကဗ်ာလည္း အေရးေကာင္းသားပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာက္ေနတာက စာေမးပြဲေျဖေနရလို ့ဗ်။အစ္မတုိ ့မိသားစု က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
very nice
ေရးခ်င္ေဇာနဲ႔ ေရးလိုက္တာ စာလံုးေတြ ေရွ႔ေနာက္လြဲသြားလို႔ ပထမ comment ကို ဖ်က္လိုက္ေနာ္။
ကိုေပါေရ… လြမ္းစရာေနာ္… ေၾသာ္… အဲဒီေလးေယာက္မွာလဲ အပူကပ္စရာဆိုလို ့ ဒီေမာင္ေလးေတြပဲ ရွိတာကို… ကိုေပါတို ့လို အေပါင္းအသင္းဆန္ ့ မ်က္နွာခ်ိဴတဲ့သူဆို (နဲနဲေျမွာက္လိုက္တာ) ကဗ်ာစာအုပ္ေတြက ေဟာတအုပ္ ေဟာတအုပ္ မိုလား…
ေမာင္မ်ိဳးရမ္းတုတ္တာ မွန္ပါတယ္… တို ့ရဲ့ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္စာေတြ ၾကိုက္တယ္ဆိုလို ့ ၀မ္းသာပါတယ္… ေက်းဇူးပါေနာ္…
မ ေရ… ခုလို အားေပးစကား အတြက္ ေက်းဇူးပါ… ေန ့တိုင္းလာဖတ္တဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးႏွစ္ထပ္ေနာ္…
မယ္လိုဒီတို ့လဲ အဲလိုပဲလား… ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့ေနာ္… ပို ့စ္တခုေလာက္ေရးပါလား…
အိုးးး….ဒါဆို သက္ေ၀က တို ့နဲ ့တႏွစ္ထဲ ေက်ာင္းျပီးတာ ျဖစ္ရမယ္… ထင္ေတာ့ထင္သား… ဗဒင္batchေတြေပါ့ေနာ္… သက္ေ၀ေျပာတာနဲ့ ဟိုးမိုးေပၚေရာက္သြားျပီ… ေက်းဇူးပါ သက္ေ၀ေရ…
ေကာင္းကင္ကိုေရ… ကဗ်ာဂုရုၾကီးရဲ့ အားေပးစကား အတြက္ ေက်းဇူးပါ… စာေမးပြဲကို အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေအာင္ျမင္ပါေစလို ့….
မ ေရ… အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးေနာ္…ဟိ ဟိ…
မတန္ခူးက ကဗ်ာေရးလည္း ေကာင္းတာပဲ။ လြမ္းစရာၾကီး။
ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာ
ပံုရိပ္ေရ ခုလို အားေပးတာ ေက်းဇူးပါညီမေရ…
အိမ့္ေရ… ကဗ်ာေရးေတာ္တဲ့ အိမ့္ အားေပးတာ ေက်းဇူးပါေနာ္…
Post a Comment