ေမာင္နဲ ့ကြ်န္မ

ဂ်င္း၊ၾကက္သြန္ျဖူနံ ့့ေလးေမြွးေနတဲ့ ပုရစ္ေၾကာ္ၾကြပ္ရြရြေလးမ်ား ကြ်န္မအားရပါးရ တၾကြပ္ၾကြပ္၀ါးေနျပီဆိုရင္ ေမာင္က ၾကက္သီးေတြထျပီး မ်က္ႏွာလြွဲတတ္တယ္။ ဂဏန္းလက္မထဲက အသားကို စိတ္ရွည္ရွည္ထုတ္စားျပီဆို ေမာင္က မ်က္ႏွာေတြရွံ ု ့မဲ့ျပီး သားစားက်ဴးတဲ့ ဘီလူးတေယာက္လို ကြ်န္မကို ၾကည့္ေရာ။ ၾကက္ေျခေထာက္ဟင္းခ်ိဳခ်က္ရင္ ဟင္းခ်ိဳခြက္ထဲက ေျခေထာက္ေတြ ကြ်န္မပန္းကန္ထဲ ထည့္မွ ေမာင္က စိတ္ခ်လက္ခ်ေသာက္တယ္။ ကြ်န္မမို ့ မဆလာနံ ့ေမြွးေမြွးေလးနဲ ့ ဆိတ္ဦးေႏွာက္ဟင္းကို ျမိန္ေရလွ်က္ေရစားရင္ ေမာင္က ရက္စက္လိုက္တာလို ့ ပါးစပ္ကေတာင္ ထုတ္ေျပာတတ္တယ္။ အစားအေသာက္ဆို အဲဒီလို ေပါက္ကရေတြ စားရတာႏွစ္သက္တဲ့ ကြ်န္မနဲ ့ အရုိးႏူးေအာင္ေပါင္းထားတဲ့ ငါးသေလာက္ေပါင္းထဲက ႏူးေနတဲ့ အရိုးေတြကိုေတာင္ ႏြွင္စားတတ္တဲ့ ေမာင္နဲ ့က ဘယ္ေလာက္ထိ ေရွ ့သြားေနာက္လိုက္ညီလိုက္ပါသလဲ။

ေမ်ာက္ရွံ ူးေအာင္ေဆာ့သည့္ သားကိုေတြ ့ေတာ့ ေမာင္တို ့ဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြက ေမာင္ငယ္ငယ္ကနဲ ့ တျခားဆီပဲဆိုတဲ့ ေလသံတသံထဲ ထြက္ၾကေတာ့ ကြ်န္မ
ခပ္တည္တည္နဲ ့ ျငိမ္ေနရတယ္။ ေမာင္ငယ္ငယ္က ၾကမ္းေပါက္ေတာင္ မေက်ာ္ရဲေလာက္ေအာင္ ေအးေဆးျငိမ္သက္တယ္လို ့ ေမာင့္ေမေမက ခ်ီးက်ဴးရင္ ငယ္ဘ၀ရ့ဲ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ အေတြ ့အၾကံုေတြ ဆံုးရံွ ုးခဲ့တဲ႕ ေမာင့္ကို သနားမိတယ္။ ကြ်န္မ ငယ္ငယ္က အိမ္ေဘးအိမ္က အဆင္သင့္ ခူးျပီးသား မာလကာသီးကို ဘယ္ေတာ့မွ၀ယ္မစားပဲ အပင္ေပၚကိုယ္တိုင္တက္ခူးမွ ေက်နပ္တတ္တာကိုေတာ့ ထိပ္တန္းလ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္ အေနႏွင့္ ေမာင့္ေမေမကို မေျပာျဖစ္။ ေမာင့္ေမေမက ေမာင့္ကို အိမ္ေရွ ့မွာ ကစားစရာ တခုေပးထားရင္ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေဆာ့ေနေရာတဲ့။ ေမာင့္ငိုသံမ်ားၾကားရင္ ဧည့္သည္တေယာက္ေယာက္လာတာ ေသခ်ာတယ္တဲ့။ အဲဒီအခါတိုင္း ငယ္တုန္းက အညာမွာ အေဖာ္ေကာင္းလို အိမ္ကမသိေအာင္ တမတ္တန္းက ရုပ္ရွင္ခိုးၾကည့္္္တဲ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေတြးျပီး ၾကိတ္ျပံုးမိတယ္။

ဒီလို ရာဇ၀င္ေတြ ရိွတဲ့ေမာင္က ခုထိ ဧည့္သည္လာရင္ သားကို အေၾကာင္းျပျပီး အခန္းထဲ ၀င္ေရွာင္ေနတတ္တယ္။ ကြ်န္မသာ လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြကို ဒို္င္ခံဧည့္ခံရျမဲ။ နဂိုကလဲ စကားမ်ားတတ္သူဆိုေတာ့ ဧည့္သည္လာရင္ ကြ်န္မအသံနဲ ့ညံေရာ။ အလွ ူအတန္းမ်ားရွိရင္ ေမာင္က မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ တကုတ္ကုတ္လုပ္ ကြ်န္မက ဧည့္ခံနဲ ့ ေနာက္တေန ့က်ေတာ့ အသံေတြ၀င္တဲ့ အထိ။ ယုတ္စြအဆံုး ဖုန္းလာရင္ေတာင္ ကြ်န္မကို ထိုးေပးတတ္တဲ့အထိ ေမာင္က စကားေျပာရမွာ အလြန္ေၾကာက္။ ကြ်န္မကေတာ့ တခါတေလ မဆက္သြယ္တာၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ေနမထိထိုင္မသာနဲ ့ အဆက္အသြယ္လုပ္
သူ ့အေၾကာင္းကိုယ့္အေၾကာင္း ေ၀မွ်။ ခုမွေတြ ့ဖူး၊ ျမင္ဖူးသူေတြက ခဏၾကာရင္ ငယ္ေပါင္းေတြလို စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ ့တတ္တဲ့ ကြ်န္မကို ေမာင္က လက္ဖ်ားတခါခါ။

သဘာ၀လြန္ ရုပ္ရွင္ကားမွာမ်ား ေမာင္နစ္ေမ်ာေနလွ်င္ အနားမွာဆင္ေအာ္ေနေတာင္ မၾကားေတာ့။ ကာတြန္းကားေတြကိုေတာ့ သားထက္ေတာင္ ႏွစ္ျခိုက္တတ္ေသး။ အခ်စ္ကားႏုနုေလးေတြ ၾကည့္ျပီး စကားတခြန္း၊ မ်က္ေတာင္တခတ္မွအစ အေသးစိတ္ ခံစားတတ္ေသာ ကြ်န္မကို ေမာင္က ဟာသလုပ္တတ္တယ္။ ကြ်န္မမ်ား ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာရင္ သားကို အေဖာ္လုပ္ျပီး ရယ္ေမာလို ့မဆံုး။

အားလပ္ခ်ိန္ေတြဆို ေမာင္က တီဗီြေရွ ့မွာ အားကစားလုိင္းကို မလြတ္တမ္းၾကည့္ျပီး အပန္းေျဖ။ ကြ်န္မကေတာ့ စာအုပ္တအုပ္ကို အသဲအသန္ဖတ္၊ မဖတ္ရင္ Blog ထဲ စုန္းစုန္းျမုပ္။ ေမာင္က ေဘာလံုးသမား တေယာက္ေယာက္ရဲ့ ကစားပံုကို မခ်င့္မရဲ ေျပာလိုက္ရင္ ကြ်န္မက ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးနဲ ့ေထာက္ခံရသလို ေမာင္ရယ ္ဒီcomment ေလးက ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္ ဖတ္ၾကည့္ပါဦးဆိုရင္ ကြ်န္မစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေမာင္က ဖတ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေပးရတယ္။ အဲဒီေလာက္ ၀ါသနာေတြ ကာရံညီလြန္းတဲ့ ေမာင္နဲ ့ကြ်န္မပါ။

ေမာင္နဲ ့ကြ်န္မ ရွားရွားပါးပါး တူတာဆိုလို ့ သီခ်င္းေလးေတြ ခ်စ္တတ္တာပဲ ရွိတယ္။ ေမာင္ၾကိုက္တဲ့ အဆိုေတာ္ေတြနဲ ့ ကြ်န္မၾကိုက္တဲ့ အဆိုေတာ္ေတြကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား တထပ္ထဲ။ ေမာင္ျမတ္ျမတ္ႏိုးနိုးဆိုညည္းတတ္တဲ့ သီခ်င္းေတြက ကြ်န္မရူးသြပ္သည့္ သီခ်င္းေတြ။ ေမာင္ ဂီတာတီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ထူးျပီး အေဖာ္စပ္စရာမလို ကြ်န္မက အနားေရာက္ျပီးသား။

ေမာင္နဲ ့လက္မထပ္ခင္က သူမ်ားေတြ ေျပာတဲ့ ရုပ္ခ်င္းတူရင္ ဖူးစာဆံုတတ္တယ္ ဆိုတာၾကီးကို စိတ္ပူျပီး ေမာင္နဲ ့ဘယ္ေနရာမ်ား တူလဲဆိုတာ ညွိၾကည့္ရတာအေမာ။ ေမာင္ကျဖူ၊ ကြ်န္မကညို… ေမာင္က မ်က္အိမ္က်ဥ္း၊ ကြ်န္မက မ်က္အိမ္က်ယ္…
ေမာင္က ႏွ ုတ္ခမ္းပါး၊ ကြ်န္မက ႏွ ုတ္ခမ္းထူ… ေမာင္က နွာေခါင္းခြ်န္၊ ကြ်န္မက ႏွာေခါင္းလံုး… ဘယ္ေနရာမွ တူတာ ရွာမေတြ ့တဲ့အခါ ရုပ္ခ်င္းတျခားစီိနဲ ့ ခ်စ္ခင္စြာ ေပါင္းသင္းေနၾကသူေတြကို ေတြ ့ရမွ စိတ္သက္သာရာ ရသည္ေလ။

အဲဒီလို ရုပ္ခ်င္းေရာ အၾကိုက္ခ်င္းပါ တြင္တြင္ၾကီး ကြဲေနၾကတဲ့ ကြ်န္မနဲ ့ေမာင္ရဲ့ ႏွစ္ေယာက္တဘ၀… ခု ဆုိ သားေလးနဲ ့သံုးေယာက္တဘ၀ေလး သာယာခိုင္ျမဲေနျခင္းရဲ့
လ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္မွာ နားလည္မွ ုနဲ ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကလြဲလုိ ့ ဘာမ်ားျဖစ္နိုင္ဦးမွာလဲ။

တန္ခူး
9:10pm 29-Jul-2008