Friday, July 25, 2008

က ကာ ကား

“ကၾကီးေရ က ကၾကီးေရးခ်ာ ကာ ကၾကီးေရးခ်ာ၀စ္စႏွစ္လုံးေပါက္ ကား”
“က ကာ ကား”
ခုတေလာ သားဆီက ဒီအသံေတြပဲ ၾကားေနရသည္။ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ေတာင္ ခါတို္င္းလို ပုရြက္ဆိတ္နဲ ့ႏွံေကာင္ပံုျပင္၊ ယုန္နဲ ့လိပ္ပံုျပင္ေတြ မေတာင္းဆိုပဲ ေမေမ “ကု ကူ ကူး” ဆိုမယ္လို ့ ပူဆာတတ္သည္။ “က ကာ ကား” ကို အေတာ္ေလးရေနတာမို ့ “ကု ကူ ကူး”တဆင့္တက္ခ်င္သည္။ လက္ထဲကလဲ သင္ပုန္းၾကီးကို မခ်။ လက္တဘက္အုပ္ထားေသာ ခ်င္း၀တ္စံုကိုလဲ အေတာ္ေလး သေဘာက်ကာ ခ်င္းလူမ်ိဳးပုံပဲဆြဲခို္င္းသည္။ သားသားဗမာလူမ်ိဳးလုပ္မယ္ဆိုပူဆာလို ့ သူ ့အေဖပုဆိုးကို ေခါက္ျပီး ၀တ္ေပးေတာ့ ျပံုးျဖီးျဖီးႏွင့္။

ဒီလုိ အမူအရာေတြေျပာင္းလာတာ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ Sunday Schoolပို ့ျပီးထဲက ျဖစ္သည္။ ခုဆို ဘုရားရွိခုိးတာ အခ်ိဳးက်လာသည္။ ဘုန္းဘုန္းေတြနွင့္္ ပိုရင္းႏွီးလာသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ဘာသာတရားႏွင့္ ပိုရင္းႏွီးမွ ုရလာျပီး ျမန္မာယဥ္ေက်းမွ ုကို ပိုစိတ္၀င္စားလာသည္။ ျမန္မာလို ပိုေျပာလာေသာေၾကာင့္ ဘာသာစကားနွင့္ ဆက္ဆံေရး တိုးတက္လာသည္။ ဒိီလို အက်ိဳးထူးေတြ ယူေဆာင္လာေပးေသာ Sunday Schoolကို မသိေသးသည့္ မိဘေတြအတြက္ နဲနဲ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္သည္။




Sunday School က Toa Payoh ေက်ာင္းဟု ျမန္မာအမ်ားစု သိထားသည့္ Burmese Buddhist Temple Singapore မွာျဖစ္သည္။ ကြ်န္မသိရသေလာက္ တျခားျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ မွာလဲရိိွသည္ဟု သိရသည္။ Tiong Bahru ျမန္မာေက်ာင္းမွာေတာ့ ရ ႏွစ္အထက္ ကေလးမ်ားသာ လက္ခံသည္ဟု သိရသည္။


Toa Payohေက်ာင္း Sunday School က မူလတန္းအရြယ္ကေလးေတြ လက္ခံသည္။ ျမန္မာစာ ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္သည့္ အဆင့္ကို လိုက္ျပီး အတန္းခြဲထားသည္။ သားတို ့လုိ ျမန္မာစာ အဦးအစသင္သူမ်ားက တတန္းသတ္သတ္သင္ရသည္။ အားလပ္ရက္မွာ အနားမယူပဲ ပညာဒါန ေပးေ၀ေနၾကေသာ ဆရာမေလးမ်ား၏ ေစတနာမွာ အေတာ္ျမင့္ျမတ္လွျပီး ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းပါသည္။ အတန္းမစမီွ Sunday School တည္ေထာင္ေသာ ဘုန္းဘုန္းနဲ ့ အတူ ဘုရားရိွခိုးရသည္။ ၾသကာသကန္ေတာ့ ငါးပါးသီလယူရသည္။ အပတ္တိုင္း ရြတ္ဆိုေတာ့ အလြတ္ရလာသည္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္ဆို ပူေဇာ္ရသည္။ ထိျခင္းငါးပါးျဖင့္ ဘုရားရွိခိုးပံု မွန္ကန္ရန္ ဘုန္းဘုန္းက စနစ္တက်သင္ေပးသည္။ ေက်ာင္း၀တ္စံု တီရွပ္ဆင္တူေလးမ်ားနွင့္ ညီညီညာညာ ရိွခိုးၾကသည္မွာ အေတာ္ၾကည့္လို ့ေကာင္းပါသည္။


ျပီးမွ ကိုယ့္အတန္းရိွရာကို စနစ္တက်သြားရသည္။ သားတို ့အတန္းမွာ အငယ္ဆံုးအတန္း ျဖစ္ျပီး အသက္ ၂ႏွစ္ အရြယ္ မွ အသက္ ၆ႏွစ္ အရြယ္ထိရိွသည္။ အတန္း စစခ်င္း လက္ကေလးမ်ား ပိုက္ျပီး မဂၤလာပါဆရာမ ဟုနွ ုတ္ဆက္လွ်င္ ကြ်န္မစိတ္ထဲ တြင္ ဟုိးငယ္ငယ္က ကေလးဘ၀ကို ျပန္လြမ္းမိသည္။ စိတ္၀င္စားလာေအာင္ သင္ပုန္းၾကီးမွ ကဗ်ာေလးေတြနွင့္ စသည္။ ဒီက ကေလးေတြက ျမန္မာစကားနားရည္မ၀ေတာ့ ဆရာမက နားလည္ေအာင္ ဥပမာေလးေတြနွင့္ ရွင္းျပရသည္။ ထုိအက်ိဴးေၾကာင့္ ျမန္မာစကား ပိုၾကြယ္၀လာၾကသည္။


တဦးခ်င္းမိတ္ဆက္၊ အေမးအေျဖလုပ္ေပးျခင္းျဖင္ ့ ဘာသာစကားကို က်င့္ေပးသည္။ ယဥ္ေက်းေအာင္ ေနထိုင္တတ္ဖုိ ့ သြန္သင္သည္။ တေယာက္တေပါက္ႏွင့္ ျမန္မာကျပားေျပာရာကေန ျမန္မာစကား စစ္စစ္ တေျဖးေျဖးေျပာတတ္လာသည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွသည္။ အဆိုတေက်ာ့ျပီးေတာ့ မျငီးေငြ ့ေအာင္ အေရးဘက္ ေျပာင္းသည္။ ၀လုံးကေလးမွ က၊ခ ေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းေရးတတ္လာသည္။ တခါ စာလံုးေလးေတြ ေပါင္းဆိုတတ္ေအာင္ ဆရာမက ခ်ေပးျပီး တပည့္ေတြက လိုက္ဆိုၾကသည္။ ဒီလို အခါမ်ိဳးမွာ အေရးပ်င္းတဲ့ သားအသံက အက်ယ္ဆံုးထြက္လာတတ္သည္။


အတန္းခ်ိန္ျပီးလွ်င္ အမွ်ေ၀ရန္ တဘက္အခန္းသို ့ ကူးရသည္။ အမွ်မေ၀ခင္ ဘုန္းဘုန္းက
မုန္ ့ေ၀ေတာ့ အားလံုးဘုန္းဘုန္းနား ၀ိုင္းေနၾကသည္။ ႏွစ္ခါ၊ သံုးခါျပန္ယူၾကႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းက ဒုတ္အၾကီးၾကီးနဲ ့ ေျခာက္မွ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ျပန္ေရာက္ၾကသည္။ အမွ်ေ၀ ဘုရားရွိခိုးျပီး ဘုန္းဘုန္းကို ကန္ေတာ့ျပီးမွ ျပန္ၾကသည္။


Sunday School မွ သားတိုးတက္လာတာကို ေတြ ့ေတာ့ ဘာသာစကား အခက္အခဲေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ေနေသာ မိဘေတြ၊ ယဥ္ေက်းမွ ုေတြ အတုခိုးမွားမွာ ကို စိုးရိမ္ေနေသာ မိဘေတြ၊ ျမန္မာကေမြးျပီး ျမန္မာလို မေျပာတတ္တာကို လက္မွိ ုင္ခ်ေနရေသာ မိဘေတြ၊ ဘာသာတရားေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္ေနေသာ မိဘမ်ားကို လက္တုိ ့တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။ အရင္က တလေနလို ့တခါမေရာက္ျဖစ္ေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ခုေတာ့ တပတ္တခါေရာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ကုသိုလ္ရျငိမ္းခ်မ္းရေသာေၾကာင့္ သားေရွြအိုးထမ္းသည့္ ဒီလို အခြင့္အေရးကို ဘာေၾကာင့္လက္လြွတ္ခံမလဲလို ့ အက်ိဳးေမွ်ာ္၍
ႏွိ ုးေဆာ္လိုက္ပါသည္။

(Sunday School တည္ေထာင္သူ ဘုန္းဘုန္းနွင့္ ပညာကုသိုလ္ေ၀မွ်ေပးေသာ ဆရာမမ်ားအား အထူးေက်းဇူးတင္လ်က္)
တန္ခူး
5:00pm 15-Jul-
2008



20 comments:

Anonymous said...

အမေရ .. ဒီလုိေလးေတြျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲ သိပ္၀မ္းသာမိတယ္ ။ ခုတေလာ ျမန္မာျဖစ္ျပီး ျမန္မာလိုလည္း ေျပာတတ္ နားလည္ပါရဲ့နဲ့ အဂၤလိပ္လိုေျပာရတာ ပို comfortable ျဖစ္တယ္ဆို အဂၤလိပ္လို ေျပာၾကတဲ့ ျမန္မာတခ်ိုဳ ့ကို နားမလည္နုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာ ။

တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ့ အဲလို ထားေပးရင္ ဘာသာစကားကို လြယ္၂ေလး တတ္သလို ၊ ယဥ္ေက်းမႈစရိုက္ကိုလည္း နားလည္လာနိုင္မွာပါ ။ ခုလို ပံုေလးေတြနဲ့တကြ ျမင္ရတာ ၾကည္နူးစရာပါပဲ ။

စကၤာပူမွာ ေနရတာ ျမန္မာေတြအတြက္ အဲလိုဟာေလးေတြကေတာ့ ေကာင္းတယ္ေနာ္ ။ ျမန္မာဆိုင္ေတြဆိုလည္း အမ်ားၾကီး ။ ကိုယ့္ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္း အေသးစားေလး ရွိေနသလို ။ ဟိုတေန့က သူငယ္ခ်င္းနဲ့ ေျပာေနတာ .. ျမန္မာေတြ စလံုးမွာ ၁သိန္းေလာက္ေတာင္ ရွိပလား မသိဘူးလို့ ..

pandora said...

ေတြးၾကည့္ဖူးတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ျမန္မာစာေပကို ဒီေလာက္ ႏွစ္သက္တာ တေန႕ေန႕မွာ ကေလးရွိလာၿပီး ကိုယ့္ကေလးက ျမန္မာလို မေရးတတ္ မဖတ္တတ္ ဆိုရင္ ဘယ္လိုမွ ခံစားႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ ပန္ဒိုရာက စာေတြ ကဗ်ာေတြ ၀ါသနာပါေတာ့ ေဖေဖဆိုရင္ ၀မ္းသာေနတာေလ။

အခုဒီမွာက အေဖအေမေတြ အလုပ္လုပ္ၾကၿပီး ပိတ္ရက္မွ နားရတဲ့အခါ ကေလးေတြကို အဲဒီကို မပို႕ျဖစ္သူေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒီႏိုုင္ငံက တျခားႏုိင္ငံေတြနဲ႕စာရင္ ျမန္မာစာသင္ဖို႕ အခြင့္အလန္းက ေကာင္းေနပါေသးတယ္ေနာ္။ နီးစပ္ရာကို မ်ားမ်ား တိုက္တြန္းေပးပါ မတန္ခူးေရ။

nu-san said...

မတန္ခူးေရ.. ဖတ္ရတာ အင္မတန္ကုိ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသလုိ အဲဒီလုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ၊ ျမန္မာအသုိင္းအ၀ုိင္းေတြ ၾကားထဲမွာ ေနရတာလည္း ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုပါပဲ။ မိဘေတြအေနနဲ႔ကလည္း ကုိယ့္ကေလးကုိ အဲဒီလုိေလး ျမင္ရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမွာ အမွန္ပဲ..

၂ ႏွစ္ကေန စထားလုိ႔ရတယ္ဆုိေတာ့ တကယ္ေကာင္းတယ္ေနာ္.. ငယ္ငယ္ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာ၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ မကင္းကြာေတာ့ဘူးေပါ့.. အဲဒီလုိ ေက်ာင္းေလးေတြ ေနရာအႏွံ႕ ႏုိင္ငံအႏွံ႔မွာ မ်ားမ်ားေပၚထြက္လာႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရမယ္.. :)

Anonymous said...

အမေရ က်ေနာ္ေရးထားတဲ့စာေလးထဲကလို မျဖစ္ပဲ အခုလိုမ်ိဳး ဗမာကေလးေတြ ဗမာစာကို ပိုေျပာတတ္ေရးတတ္ဖတ္တတ္ျပီး တန္ဖိုးထားတတ္မယ္ဆိုရင္ ဒီသင္တန္းေက်ာင္းေတြ ေထာင္ေသာင္းမက ရွိေစခ်င္လိုက္တာဗ်ာ

ကလိုေစးထူး said...

ဒီေစ်းဆိုင္မွာ ဒီတခါတည္ခင္းထားတာက အမိုက္စားပါပဲဗ်ိဳ႔။ က်ေနာ္ေတာ့ ပုံတပုံျခင္းစီနဲ႔၊ စာတပိုဒ္ျခင္းစီကုိ လုိက္ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကည္ႏူးမိတယ္။ က်ေနာ္ အခုေရာက္ေနတဲ့ ျပည္နယ္မွာဆိုလဲ ျမန္မာေတြ မနည္းလွေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ကေလးေတြ လုံး၀ကို ျမန္မာစကားမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး (ဒီအေၾကာင္းကို တစြန္းတစလဲ ေရးခဲ့ဖူးတယ္)။ ဒါေပမယ့္ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္လို ျမန္မာကြန္ျမဴနတီ ေကာင္းေကာင္း ရိွတဲ့ေနရာမွာက်ေတာ့လဲ တန္ခူးေရးျပတဲ့ ေက်ာင္းလုိ ေနရာမ်ိဳးေလးေတြ ရိွပါတယ္။

Taungoo said...

အမတန္ခူးေရ
ဒီလိုသတင္းၾကားမိေပမယ့္ ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။ ခုမွ ဓါတ္ပံုေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ကေလးေလးေတြ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ၾကက္သီးေတာင္ထမိပါတယ္။ အမသားကေလးရဲ့ ျမန္မာေသြးျပလာတာကို သိလိုက္ရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဒီေလာက္ ပီတိျဖစ္မိရင္ မိဘေတြဆို ဘယ္ေလာက္ဝမ္းသာ ေက်နပ္လိုက္မလဲဆိုတာ မွန္းဆမိပါတယ္ဗ်ာ။ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ တည္ေထာင္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ဆရာေတြ နဲ႔ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလးေတြကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးႏိုင္ၾကတဲ့ မိဘေတြ အားလံုးအားလံုးအတြက္ ေလးေလးနက္နက္ကို သာဓုေခၚဆိုလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ

ႏိုင္ငံတကာမွာ သာသနာေတာ္နဲ႔အတူ ျမန္မာစာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳ ထြန္းကားျပန္႔ပြားလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကိဳးပမ္းႏိုင္ၾကပါေစ.....

ေမတၱာျဖင့္

ကုိေပါ said...

အိမ္က သမီးကေတာ့ ဗမာစကားေတာ့ တဖက္ကမ္းခတ္ပါရဲ႕။ သုိ႔ေသာ္...အေရးအဖတ္ေတာ့ မတတ္ေသး။ နည္းနည္းႀကီးလာရင္ သမီးကလည္း စိတ္၀င္စားခဲ့မယ္ဆုိရင္ သင္ေပးဘုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ရွားပါးလွတဲ့ တနဂၤေႏြအားလပ္ခ်ိန္ကေလးကုိ.........

စူး said...

တေန့ေန့မွာ အဲလိုမ်ိဳး လုပ္ဖို့ ရည္ရြယ္ထားရင္း ဓာတ္ပံုေတြၾကည့္ပီး ၾကည္ႏူးေက်နပ္ ၀မ္းသာ မိပါေၾကာင္း
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို လက္တို့ လိုက္ပါမည့္ အေၾကာင္း
အမတန္ခူးကိုေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း
...ေၾကာင္း...

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ဒီလုိ စာေရာ ဘာသာေရးေရာ သင္ေပးတဲ့ ေနရာရွိတာ ၾကည္ႏူးစရာပါ။ သာဓုေခၚ ပါတယ္ဗ်ဳိ႕။

Anonymous said...

မတန္ခူးေရ..
ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ၊ ဦးတည္ခ်က္ေတြ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုအတြက္ ႏႈိးေဆာ္ေပးထားတဲ့ ဒီပိုစ့္ေလးဟာ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ပါ။
ကေလးငယ္ေတြေရာ၊ မိဘေတြကေရာ.. ဒီသင္တန္းေလးကို အရွည္သျဖင့္ တစ္စိုက္မတ္မတ္ လုပ္ႏိုင္ၾကရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ပါ။

ဒါေပမယ့္ မတန္ခူးေရ... ကိုေပါ ေျပာသလိုပါဘဲ...။ ကေလးေတြအတြက္ ရွားပါးတဲ့ အားလပ္ရက္ကေလး တစ္ပါတ္ တစ္ရက္မွာ သူတို ့ေလးေတြကို နားေစခ်င္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီက ကေလးေတြ Primary School စတက္ရတဲ့အခါမွာ Mother Tongue ဆိုတဲ့ Chinese သင္ခန္းစာကို မလြဲမေသြ သင္ၾကရတယ္ေလ..။ အဲဒီအခါမွာ ကေလးေတြဆီမွာလဲ Stress ေတြ ႐ွိသလို မိဘေတြ ဆီမွာလဲ အဲဒီအတြက္ Stress ေတြ အေတာ္ပိလာၾကတာကို ေတြ ့ရတယ္။ မိဘအမ်ားစုက ကိုယ္တိုင္မသင္ႏိုင္၊ မသင္တတ္ၾကတဲ့အတြက္ က်ဴရွင္ေတြထားၾကရတယ္။
မိဘေတြေရာ ကေလးေတြပါ ပင္ပန္းၾကပါတယ္။ အတန္းၾကီးေလ၊ စာေတြျမင့္လာေလ.. ပိုပင္ပန္းေလပါဘဲ..။
ဒါေပမယ့္လဲ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္
ဗုဒၶဘာသာ နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ဒီ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း နဲ ့ ျမန္မာစာ သင္တန္း ဆိုတာေလးကို တစ္ပါတ္မွာ တစ္ရက္ေလးေတာင္ လိုက္မပို ့ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးလား
လို ့ ေမးစရာရွိပါတယ္။
မိဘ ဆိုတာမ်ိဳးက ကိုယ့္သားသမီးနဲ ့ပတ္သက္လာရင္ ျဖစ္လာတဲ့ အတၱ ဆိုတာ ဘာနဲ ့မွ မတူေအာင္ ျပင္းထန္တဲ့ အတၱမ်ိဳး ကိုယ္စီရွိတတ္ၾကတာ ဘယ္မိဘမွ ျငင္းႏိုင္မယ္မထင္ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ မိဘတိုင္းဟာ ကိုယ့္သားသမီးကို သူတို ့ရဲ ့ အသက္အ႐ြယ္အလိုက္ သက္ဆိုင္ရာ ပညာ အရပ္ရပ္တိုင္းကို သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ေစခ်င္ ၾကတာခ်ည္းပါဘဲ..။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနနဲ ့ အခ်ိန္အခါ အေနအထားအရ ေလွ်ာ့လိုက္ရတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနပါေသးတယ္..။

မပန္ဒိုရာေျပာသလို ကိုယ္တိုင္က ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမို ့ ကိုယ့္သားသမီးက ျမန္မာလို မေရးတတ္၊ မဖတ္တတ္ရင္ ဘယ္လိုမွ ခံစားႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး ဆိုတဲ့သူမ်ိဳးေတြကိုလဲ အမ်ားၾကီးေတြ ့ဖူးတယ္။
အိမ္ေထာင္မရွိေသးတဲ့ အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးေတြ၊ ကေလးမ႐ွိေလးတဲ့ လင္မယားစံုတြဲေတြကလဲ ျမန္မာစာမတတ္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြကိုေရာ ကေလးမိဘေတြကိုပါ အထင္ေသးတဲ့အၾကည့္နဲ ့ ခပ္သေရာ္ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ရင္း ကိုယ္သာ ကေလးရလာရင္ ျမန္မာစာေတာ့ သင္ကိုသင္မွျဖစ္မယ္ လို ့ တင္းတင္းမာမာ ေျပာၾကတာေတြလဲ ေတြ ့ဖူးပါရဲ ့..။
အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြကို ေတြ ့ရင္ တကယ္ပါ.. သူတို ့ေတြမ်ား ကေလးရလာၿပီးရင္ ဘယ္လိုမ်ား သင္ၾကား ထိန္းေက်ာင္း ပဲ့ျပင္ သြန္သင္ၾကမယ္ ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခ်င္ပါတယ္ေလ..။
အလုပ္ထဲမွာ သူ ့ထက္ငါ ရာထူးေကာင္းေကာင္းရေရး.. လခမ်ားမ်ားရေရး.. အိမ္ေကာင္းေကာင္း၀ယ္ႏိုင္ေရး.. ကားေကာင္းေကာင္းစီးႏိုင္ေရး.. အစရွိတဲ့ ခ်ဥ္ျခင္းေတြနဲ ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းေတြ ရရွိ ျဖစ္တည္ေစဖို ့ ေယာက်ၤားေတာင္ မယူႏိုင္၊ ကေလးေတာင္ မေမြးႏိုင္ တဲ့ သူမ်ိဳးေတြဆီက ဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြ ၾကားရတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို နားကေလာမိပါတယ္ မတန္ခူးေရ..။ ဒါေၾကာင့္မို ့ ဒီ Comment ကို ရွည္ရွည္ကဲကဲ ၀င္ေရးမိပါတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မတန္ခူး ေရးထားတာ၊ ႏႈိးေဆာ္ထားတာကို ေလးစားပါတယ္။ တန္ဖိုးလဲထားပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာကို လုပ္ရင္း သူမ်ားေတြကို အသိေပး ႏႈိးေဆာင္ထားတဲ့ ဒီပိုစ့္ေလးကိုလဲ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. မတန္ခူးေရ..။

သက္ေဝ said...

ၾကားရ သိရ ေတြ ့ရ ျမင္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေလးေနာ္...။
႐ႈေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကၾကည့္ရင္း ေရးထားၾကတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကိုလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္သြားပါတယ္ တန္ခူးေရ...

Sonata Cantata said...

ဒီ post ကိုေတာ့ Comment ေရးကိုေရးရမယ္လို႔ စိတ္ကူးမိတယ္။ Comment ေတြလည္း ေစတနာပါပါ ေ၀ေ၀ဆာဆာေတြ႔ရတယ္။
က်မ အလုပ္လုပ္တုန္းက Annie ဆိုတဲ့ ယိုးဒယားမေလးနဲ႔ ဆံုဖူးတယ္။ နာမည္အျပည့္အစံုကေတာ့ Annie Ankasuwan ပါ။ သူက စကၤာပူကို Primary အရြယ္ကတည္းက ေက်ာင္းလာတက္တာဆိုေတာ့ တ႐ုတ္လို တတ္ေနတာ အံ့ၾသစရာမရွိပါဘူး။ သူ႔အေဖကလည္း တ႐ုတ္လူမ်ိဳးလို႔ေျပာပါတယ္။ သူ႔အေမကေတာ့ ထိုင္းလူမ်ိဳးေပါ့။ သူ႔ အလုပ္စားပြဲမွာ Thai Typing လက္ကြက္ဇယား ကပ္ထားတာေတြေတာ့၊ (က်မ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ျမန္မာ font type မရိုက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။) သူ႔ကို ေမးမိပါတယ္။ “Annie ဒီမွာ တေလွ်ာက္လံုးေနတာ ထိုင္းလို တတ္ေသးလား” လို႔ေပါ့။ သူက “အင္းေလ မိသားစုနဲ႔က ထိုင္းလိုပဲ ေျပာတယ္။ ငါက ကာတြန္းႀကိဳက္ေတာ့ ထိုင္းလို ကာတြန္းစာအုပ္ေတြဖတ္တယ္။ Animation ေတြကိုလည္း ထိုင္းလိုပဲ Download လုပ္ၿပီးၾကည့္တာ ဆိုေတာ့ မေမ့ေတာ့ဘူးေပါ့” တဲ့။ Annie ဟာ genius တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဘာသာ၊ စကားကို ေဘးခ်ိတ္ မထား႐ံုနဲ႔တင္ က်မ သူ႔ကိုေလးစားပါတယ္။

Foreign Language တစ္ခုခုကို တတ္ထားတာဟာ ဘ၀ခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းရာမွာ Tool တစ္ခုကို ရထားသလိုပဲလို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ မိခင္ဘာသာကို ကၽြမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ျခင္းရဲ႕ အကိ်ဳးေတြကိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ တစ္စုတစ္စည္းတည္း တင္ျပဖို႔မွာ က်မ မတတ္ႏိုင္တဲ့အရာပါ။ က်မ ၾကည္ညိဳတဲ့ ဥပမာ တစ္ခုကေတာ့ ၀ိပႆနာ တရားျပဆရာႀကီး S. N. Goenka ပါဘဲ။ ဆရာႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္မွာေမြး ျမန္မာျပည္မွာ ႀကီးျပင္းတဲ့ ဟိႏၵီလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္လို႔ သိရွိရပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ မိမိ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ ေဒသရဲ႕ ဘာသာစကားမွာလည္း ကၽြမ္းက်င္၊ မိခင္ဘာသာျဖစ္တဲ့ ဟိႏၵီဘာသာ၊ စာေပကိုလည္း တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္မႈေၾကာင့္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းႀကီးကို အံ့မခန္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း အကိ်ဳးတရားေတြကေတာ့ က်မ ဉာဏ္ႏွင့္ ႏိႈင္းဆလို႔ မမွီႏိုင္ပါဘူး။

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ေလးပါပဲ။ အေဝးေရာက္ ျမန္မာကေလးငယ္မ်ား ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ႏိုင္ၾကပါေစ...

Anonymous said...

အမတန္ခူးေရ “က ကာ ကား“ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြ နားထဲၾကားေယာင္လာမိတယ္။ ျမန္မာျပည္မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ျမန္မာစာသင္ေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းေလးေတြ ရွိေနတာ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ႏုနယ္တဲ့ ကေလးေတြ ျမန္မာစာနဲ႔ မေ၀းေတာ့တာလည္း ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ စနစ္တက်သင္ေပးေနတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြၾကည့္ရင္း ပညာဒါနဘုန္းဘုန္းနဲ႔ ဆရာမေတြကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ပို႔စ္ေ၀မွ်တဲ့ အမကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

Anonymous said...

ဒီလို ေက်ာင္းေလး ထူေထာင္သူမ်ားနဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပံုနဲ႕ အခက္အခဲ ေလးမ်ား အေၾကာင္းရယ္၊ ဒီလိုေက်ာင္းကို တက္ရတဲ့ အတြက္ ကေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ ကေလးေတြကို သိခ်င္ပါရဲ႕ မတန္ခူးေရ...

MELODYMAUNG said...

Lorong 1ကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွပဲထင္တယ္ေနာ္
၃ထပ္ရွိတာ ဘယ္အထပ္မွာ သင္တာလဲမသိဘူးေနာ္

ဒီပုိ႕စ္ေလးဖတ္ရတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ေရာက္ေနတုန္း ဒီအပါတ္ဆန္းေဒး သြားလိုက္ဦးမယ္ဗ်

တန္ခူး said...

ဂ်စ္ေျပာတဲ့သူမ်ိဳးေတြ အမလဲျမင္ဖူးတယ္… သူတို ့အိမ္သြားလိုက္ရင္ ျမန္မာအိမ္လို ့ကို မခံစားရဘူး… ဟုတ္ပါတယ္ဂ်စ္ေရ… တည္ေထာင္တဲ့သူေတြကုိ ေက်းဇူးတင္စရာပါ…

ပန္ေရ… ပန္မွာ အဲလိုစိတ္ေလးရွိေနမွေတာ့ ပန္ ့မ်ိဳးဆက္ေလးေတြ ျမန္မာစာ ခ်စ္တတ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္.. အဓိက ကစိတ္ပဲေလ….

နုေရ… တို ့လဲ အဲလိုဆုေတာင္းမိတယ္… ဒါမွ အမ်ိဳးမေပ်ာက္မွာေလ…

ဟုတ္ပါတယ္… ရြာသားေလးရယ္… ကိုယ့္ဘာသာစကားကို ထိန္းသိမ္းဖို ့က အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္မိုလား….

ကိုေစးထူးေရ… ကြ်န္မအမ်ိဳးသားရဲ့ ညီမ၀မ္းကြဲေလးေတြလဲ ဒီလိုပဲ… နားသာလည္တယ္ မေျပာတတ္ၾကဘူး…

ကိုေတာင္ငူေရ… ေပးတဲ့ဆုနဲ ့ျပည့္ဖို ့ ထပ္ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္… ခုလုိလာလည္တာ ေက်းဇူးပါ… ေနာင္လဲ လာလည္ဖို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္…

ကိုေပါေရ… သင္ခ်ိန္ ၁ နာရီခြဲထဲပါ… ညေနပိုင္း ၆း၃၀ ကေန ၈း၀၀ မို ့သိပ္ၾကီး အခ်ိန္မယူပါဘူး… ကေလးေတြ အားလံုးေပ်ာ္ၾကတာမ်ားပါတယ္…

ခုထဲက planေတြခ်ေနျပီေပါ့ျမတ္နုိးေရ… ေနာက္တာေနာ္

ဟုတ္ပါတယ္ ပံုရိပ္ေရ… တကယ္ကို ၾကည္ႏူးစရာပါ… ခုလို လာလည္တာ ေက်းဇူးပါ… ေနာင္လဲ လာလည္ဖို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္…

မေကသီေရ… အခက္အခဲေတြကို နားလည္ပါတယ္… တျခားဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာလဲ
ဖြင့္ဖို ့အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္း သိရတာမို ့ အိမ္နားနီးနီးဆို အခ်ိန္သိပ္မေပးရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္… အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ကေလးေတြ စိတ္ထဲ ေက်ာင္းဆိုတဲ့stressၾကီးမခံစားရပဲ ေပ်ာ္ေနၾကတာပါ… တတိုင္းျပည္ထဲသားခ်င္းေတြဆံုရတာ ေမာင္ႏွမေတြလိုပဲ… ခုလို လာလည္တာ ေက်းဇူးပါ… ေနာင္လဲ လာလည္ဖို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္…

ေက်းဇူးပါသက္ေ၀ေရ… ဟုတ္တယ္ေနာ္… comment ေတြက စိတ္၀င္စားစရာ…

မ ေရ…ေက်းဇူးပါ… မ ေပးတဲ့ဥပမာေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ထိမိပါတယ္… ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အက်ိဳးတရားေတြ အတြက္ ၾကုိးစားအားထုတ္ၾကပါစို ့လုိ ့အားလုံးကို တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ မ ရယ္…

ဟုတ္ပါတယ္ ကိုတားျမစ္ထားေသာေရ… မတတ္သာလို ့ေ၀းေနခ်ိန္မွာ အမိ်ဳးဘာသာသာသနာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာပါ…

ေက်းဇူးပါ မဇနိေရ… အနာဂတ္မွာ ေနရာအႏွံ ့ေပၚထြန္းလာပါေစလို ့….

လွိ ုင္ေရ… ၾကိုးစားၾကည့္ေပးမယ္ေနာ္…

ကြ်န္မ ျပန္တာမ်ားေနာက္က်သြားပလား မသိဘူးေနာ္… မယ္လိုဒီေမာင္ မျပန္ေသးဘူးဆိုရင္ လာခဲ့ပါ… Ah Hood Road က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပါ… ေျမေအာက္ထပ္မွာ ညေန ၆ နာရီခြြဲကေန ၈နာရီထိသင္ပါတယ္… ခုလို လာလည္တာ ေက်းဇူးပါ… ေနာင္လဲ လာလည္ဖို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္…

Kaung Kin Ko said...

ဒီပို ့စ္ေလး အခုမွ ဖတ္ဖူးတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာပါပဲ။

Anonymous said...

hi Ma,thanks for your sharing.
i am also planning for my girl but she is now only 10 months.

တန္ခူး said...

ေကာင္းကင္ကိုေရ… ေက်းဇူးပါေနာ္… ေကာ္မန္ ့ေလးကို ခုမွ ျမင္ျပီး ျပန္တာ ေနာက္က်သြားလို ့ ခြင့္လြတ္ပါ…

ေ၀ေရ… ေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဆို ရျပီ… ၾကိုဆိုေနတယ္ေနာ္… မီးမီးေလးကို…