Friday, March 7, 2008

႐ုပ္႐ွင္ဆိပ္


ငယ္ငယ္က ႐ုပ္႐ွင္အရမ္းႄကိုက္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ႐ုပ္႐ွင္တကားၾကည့္ဖို႕ အေတာ္ စြန္႕စားခဲ႕ရသည္။ကၽြန္မအေဖနဲ႕အေမက ႐ုပ္႐ွင္ေတြ၊ ဝတၳဳေတြဖတ္ၿပီး ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ ရီးစားထားၿပီး မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္မွာ အလြန္စိုးရိမ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေပးမၾကည့္ခဲ့။ ကၽြန္မတို႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အ႐ြယ္က ေက်ာ္သူ၊ မို႕မို႕ျမင့္ေအာင္ အလြန္ေခတ္စားခဲ့တဲ့အခ်ိန္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မက မိဘစကားကို တိတ္တိတ္ကေလးဆန္႕က်င္လို႕ ႐ုပ္႐ွင္ခိုးၾကည့္သည္။ တကယ္ေတာ့ Media မ်ားသည္ ငယ္႐ြယ္နုနယ္ေသာ နွလံုးသားေလးမ်ားကို အေတာ္လြွမ္းမိုးသည္။ အနည္းဆံုး ဝတ္စားဆင္ယင္မွူမွ အမ်ားဆံုး အက်င့္သိကၡာထိ။ ကံေကာင္းစြာ အဲဒီေခတ္က ႐ုပ္႐ွင္ကား အေတာ္မ်ားမ်ားက အဆိပ္အေတာက္ကင္းသည့္ သာမာန္ အခ်စ္ကားခ်ိဳခ်ဳိေလးမ်ား၊ ဒါမွမဟုတ္ ပညာခပ္ပါးပါးေလးေပးထားသည့္ လူငယ္ဇာတ္လမ္းေလးမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အဲဒီေခတ္က ဖက္႐ွင္ကလဲ လံုလံုႃခံုႃခံု ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မိဘျဖစ္လာေသာအခါမွ ကၽြန္မမိဘေတြရဲ႕ စိုးရိမ္မွူကို နားလည္လာသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မသားေလးကို မၾကည့္ရဟု တားျမစ္ဖို႕ထက္ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တတ္ဖို႕ သင္ေပးျဖစ္လိမ့္မည္။ အခြင္႕အေရးရရင္ေတာ့ သားနဲ႕အတူ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္မည္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီဇာတ္ကား အေၾကာင္း အတူေဆြးေနြးမည္။ ဒီလိုစိတ္ကူးေတြ ေပၚလာခဲ့ရတာ အခုတေလာ ကၽြန္မၾကည့္ျဖစ္သည့္ ျမန္မာဗီြဒီယို၊ ႐ုပ္႐ွင္ကားမ်ားက ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့သည္။ျမန္မာကား အလြန္ႄကိုက္တဲ့ အတူေန ဝမ္းကြဲညီမေလးကို ျပရင္း ကၽြန္မလဲ ခုေနာက္ပိုင္း ျမန္မာကားေတြ အေတာ္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ဇာတ္ကားေတြ တကယ္ကို အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ အေတာ္ေလး ရင္ေလးမိသည္။ ကၽြန္မတို႕ ေခတ္က ႐ုပ္႐ွင္ေတြမွာ သံုးပြင္႕ဆိုင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းဆိုရင္ သံုးေယာက္လံုးက လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳ လြတ္လပ္သူ။ အလြန္ဆံုး ေစ့စပ္ထားတာေလာက္သာ။ ဒီေခတ္ကားေတြကေတာ အိမ္္ေထာင္႐ွိသူေတြၾကားက သံုးပြင္႕ဆိုင္။ ဒီထက္ဆိုးတာက တတိယလူေတြက Hero ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အိမ္္ေထာင္ေတြ ဘာေတြ မစဥ္းစားပဲ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္။ အိမ္္ေထာင္႐ွိသူကလည္း အရင္က ျမတ္နုိးလို႕ ယူထားသူက ႁပုန္းကနဲ အသစ္ေတြ႕တာနဲ႕ အခ်စ္စစ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးျဖစ္။ ၾကားထဲက အျပစ္မ႐ွိသူက ၿဗီလိန္ႀကီးလံုးလံုးျဖစ္။ ကၽြန္မ ဘုရားတမိပါသည္။ ဘယ္လိုေတြမ်ား ဘာသာတရား၊ ယဥ္ေက်းမွူေတြနဲ႕ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္ပါလိမ့္။ ခုခ်ိန္ ကၽြန္မမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္႐ြယ္ သမီးေလး တေယာက္မ်ား ႐ွိခဲ့ရင္ စိတ္ပူရလြန္းလို႕ နွလံုးေရာဂါပင္ ရသြားနုိင္သည္။ လက္လွမ္းမွီရာ အတူ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ေနသည့္ ညီမေလးကိုပဲ အဆိပ္အေတာက္ေတြ အေၾကာင္း႐ွင္းျပေနမိသည္။ အဲဒီ အဆိပ္အေတာက္ ဇာတ္လမ္းေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးေကာင္း သားသမီး ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ား ေရတိမ္နစ္ခဲ့ၿပီလဲ။ သာယာေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဘယ္နွစ္ခုမ်ားႃပိုကြဲခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ဇာတ္လမ္းထဲမွ ေျပာသည့္စကားမ်ားကလဲ ေပါ့ပ်က္ပ်က္။ ဟိုတေလာက အသိတေယာက္သမီး ဒီကိုေရာက္ကာစမို႕ ကူညီေပးရင္း သူ႕ေျပာဟန္၊ ေနပံုထိုင္ပံုနဲ႔၊ ဝတ္စားပံုက အဲဒီ႐ုပ္႐ွင္ထဲေတြကအတိုင္း။ ဆိုးတာက ေတြးပံုေခၚပံုေတြပါ အဆိပ္မိထားသည္။ အဲဒီမိန္းခေလးအတြက္ ကၽြန္မအေတာ္ ရင္ေလးလို႕ နဲနဲဆုံးမမိေတာ့ ကၽြန္မကို dateေအာက္ေနတဲ့ အဖြားႀကီးတေယာက္လို ခပ္႐ုိင္း႐ုိင္း တုန္႕ျပန္သည္။တေလာက ၾကည့္မိတဲ့ ဘိန္းႁဖူပညာေပးကားကေတာ့ နုိင္ငံျခားကားေတြကို အတုခိုးရင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္သည္။ ဘိန္းႁဖူတားျမစ္ေရးကို အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ေနသူက အခန္းတိုင္းမွာ နုိင္ငံျခားအရက္ကို ပုလင္းလိုက္ ေမာ့ျပသည္။ အရက္ေသာက္တာ အနၱရာယ္မ႐ွိသလို။ သက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ပ်က္စြာ ဆံုးတဲ့အထိ မၾကည့္ပဲ ပိတ္ပစ္မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္မညီမေလးၾကည့္ဖို႕ ကၽြန္မကအရင္ စီစစ္ရသည္။ အဆိပ္အေတာက္ မျဖစ္ေလာက္သည့္ကားမ်ားသာ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကည့္ေစသည္။တကယ္လို႕သာ စာေရးဆရာ၊ ဒါ႐ုိက္တာ၊ ထုတ္လုပ္သူမ်ားက မိမိဖန္တီးသည့္ အနုပညာ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ေစတနာထား စဥ္းစားေပးခဲ့လၽွင္ အဆိပ္အေတာက္႐ုပ္႐ွင္၊ ဗီြဒီယိုမ်ား ေပၚထြန္းလာစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိေပ။

တန္ခူး
07-Mar-2008

10 comments:

Kaung Kin Ko said...

အဆိပ္အေတာက္ ေတြ အေၾကာင္း ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ

Anonymous said...

အဆိပ္ၿပင္းသည္......

pandora said...

အႏုပညာေတြက ေခတ္ရဲ႕ထင္ဟပ္ခ်က္ ဆိုရင္ေရာ..
အျပင္မွာလည္း ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ ေနၾကတယ္ ဆိုတာ..
ခက္တယ္ေနာ္..။

စူး said...

အမေရ.. ျမတ္ႏိုး ဘေလာ့ပီးသြားပါပီ အမကိုလင့္ထားပါတယ္။ လာဖတ္ပီး အားေပးပါေနာ္ အမ

စူး said...

အမ.. ဘေလာ့လိပ္စာ ေမ့သြားလို့ပါ

www.yuyamyatnoe.blogspot.com

ကုိေပါ said...

တန္ခူးေရ…..လူ႔ဘ၀မွာ ျဖစ္တတ္ပ်က္တတ္တာေတြကုိ အႏုပညာေျမာက္ေအာင္ ႐ုိက္ကူးျပရင္ေတာ့ မဆုိးလွပါဘူး။ ေဟာလီး၀ုဒ္က ႐ုပ္ရွင္ေတြမွာလည္း “Bridges of Madison County “ တုိ႔။ “English Patient” တုိ႔မွာ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈေတြ ပါေပမယ့္ ၾကည့္လုိ႔ ေကာင္းေနျပန္ေရာ။ သုိ႔ေသာ္ အႏုပညာေျမာက္ေပမယ့္လည္း အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္တာ ေကာင္း၏ ဆုိတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ေပးေနတာမ်ဳိးေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေပါ႔ေနာ္။ ေနာက္တခုက ယဥ္ေက်းမႈလည္း ကြာမယ္ထင္တယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာက အခုဆုိရင္ Single Mother ေတြတုိ႔၊ Living Together ဆုိတာေတြက အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လက္ထပ္ၿပီး အိမ္ေထာင္တခု ထူေထာင္ျခင္းဟာ လြတ္လပ္မႈကုိ ကန္႔သတ္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆလာသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးဘဲ။ အဲဒါေတြက ပုဂၢလ လြတ္လပ္မႈ၊ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ ျဖစ္လုိ႔ အျပစ္ေျပာလုိ႔ မရဘူး။ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈမွာကေတာ့ အဲဒီအယူအဆေတြနဲ႔ မရင္းႏွီးဘူး။

သုိ႔ေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တာမ်ဳိးကုိေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈတုိင္းမွာ အမ်ားအားျဖင့္ လက္မခံၾကပါဘူး။ ဒါကလည္း သူတပါးရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္၊ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ကုိ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ခ်င္လုိ႔ မႀကဳိက္ၾကတာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ လူသားႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ အျပန္အလွန္ထားရွိတဲ့ ကတိသစၥာကုိ မေစာင့္ထိန္းတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေၾကာင့္ လူေတြရဲ႕ ပင္ကုိယ္စ႐ုိက္သဘာ၀အရကုိ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ႏုိင္၊ လက္မခံႏုိင္ၾကတာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ လူအမ်ားစုရဲ႕ ပင္ကုိယ္သဘာ၀မွာ “လွည့္ျဖားျခင္း၊ သစၥမတည္ျခင္း၊ အၫႇာအတာကင္းျခင္း ေတြကုိ မႏွစ္သက္တတ္တဲ့” ပင္ကုိယ္သေဘာဗီဇ ပါလာဟန္တူပါတယ္။ လူသားဆန္တဲ့ ဗီဇလုိ႔ဘဲ ေခၚၾကပါစုိ႔။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကြာရွင္းၿပီးမွ သူ႔လမ္းသူ သြားၾကတာမ်ဳိးက်ေတာ့ အေနာက္မွာေရာ (အခု အေရွ႕တုိင္းမွာပါ) သိပ္မဆန္းၾကေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေသာ ျဖစ္ရပ္ေတြမွာေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈေပမယ့္လည္း ခြင့္လႊတ္လုိ႔ ရႏုိင္တဲ့ ေက့စ္ေတြ ရွိႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဥပမာ မခ်စ္မႏွစ္သက္ဘဲ အတင္းတစုံတခုေသာ ဖိအားေၾကာင့္ လက္ထပ္လုိက္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာဆုိရင္ေပါ႔။

အခု တန္ခူးရဲ႕ ပုိ႔စ္က ျမန္မာဗီဒီယုိကားေတြကုိ အေျခခံေရးတာျဖစ္လုိ႔ ျမန္မာလူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ အံ၀င္ဂြင္က်ရွိပါတယ္။

Anonymous said...

တန္ခူးေရ...အဆိပ္ကအျပင္းစားဘဲေနာ္။
ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႉဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ လက္ခံနိုင္စရာ မ႐ွိပါဘူး။ေကာင္းမြန္ျဖစ္သင့္ တဲ့အရာ တခုမဟုတ္တာေတာ့အေသအခ်ာပါဘဲ။ မေတာ္တဆတစံုတရာစိတ္နဲ႔မွားယြင္းမႉျဖစ္သြားခဲ့ရင္ေတာင္ အသိတရားနဲ႔ျပန္ထိမ္းသင့္တယ္။ကိုယ့္စိတ္သာယာမႉေလးတခုအတြက္တဖက္မိသားစုရဲ႕မ်က္ရည္နဲ႔ေတာ့မလဲသင့္ဘူးေပါ့။(ေယာက္က်ားဘဲျဖစ္ျဖစ္၊မိန္းမဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ )
ျမန္မာ႐ုပ္႐ွင္ေတြ၊ဝတၱဳေတြ ကလည္းလူေတြက ဘဲေရးၾကတာဆိုေတာ့အဲဒီ ေရးတဲ့သူကိုယ္တိုင္က သူဘာကိုတန္ဖိုးထားသလဲ ဆိုတဲ့အေပၚမူတည္မွာေပါ့ေလ။ အဲဒီလိုဘဲၾကည့္တဲ့၊ယူတဲ့သူဘက္ကလည္းသူဟာဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလဲဆိုတဲ့အေပၚလဲမူတည္အုန္းမွာပါ။
ဒါေပမယ့္တန္ခူးေရ..ေဖာက္ျပန္ခ်င္စိတ္႐ွိေနသူမွာေတာ့ ဝတၱဳ ရယ္ ၊႐ုပ္႐ွင္ရယ္ေၾကာင့္မွမဟုတ္ပါဘူး..အခုလိုတိုးတက္လာတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ 'ကာ' စရာ တျခားထန္းလက္ေတြ အပံုႀကီး႐ွိေနမွာပါဘဲ။ အဓိက ကေတာ့ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ပါ။
ေနာက္ပ႔ိုစ္မ်ားကိုေစာင့္ေမၽွာ္အားေပးလ်က္....


ထေနာင္း

တန္ခူး said...

ေကာင္းကင္ကိုေရ...ေက်းဇူးပါ။

နွင္းပန္းေရ...ပထမ ဒီpost ေခါင္းစဥ္ကို 'အဆိပ္ၿပင္းသည္' လို႔ေပးဖို႔ စဥ္းစားေသးတယ္။ ဗီြဒီယိုကား နာမည္နဲ႔တူမွာမိုလို႔ မေပးျဖစ္လိုက္ဖူး။

ပန္ေရ...အျပန္အလွန္႐ွိေနမလားပဲေနာ္။ အနုပညာေတြက ေခတ္ရဲ႕ထင္ဟပ္ခ်က္ ျဖစ္နုိင္သလို အနုပညာရဲ႕ေရာင္ျပန္ဟပ္မွူကလဲ ေခတ္ကိုထိခိုက္ေစနုိင္တာပဲေနာ္။

ျမတ္နိုးBlogေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ အၿမဲေရာက္ျဖစ္မွာ။

ကိုေပါေရ...ဒီpostကို ဗုဒၶဘာသာျမန္မာမိဘတေယာက္ေနရာက ခံစားၿပီးေရးခဲ့တာပါ။ ဘာသာေရးအရေရာ၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွူအရေရာ၊ မိဘတေယာက္အေနနဲ႔ပါ ဘယ္လိုမွ လက္ခံလို႕မရပါ။ မိဘတိုင္းက သားသမီးတိုင္းကို အေကာင္းဆံုးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ အျပင္မွာ ျမင္ရ၊ ၾကားရ တာေတြ ၾကည့္ၿပီး ငါသာ သူတို႕မိဘေတြ ေနရာမွာဆိုတဲ့ အေတြးက ဒီpostရဲ႕ အေျခခံပါ။ ျဖစ္ၿပီးသြားတာေတြ ဆင္ျခင္နုိင္ေအာင္၊ မျဖစ္ေသးတာေတြ ႄကိုတင္ကာကြယ္နိုင္ေအာင္ ရည္႐ြယ္ေရးခဲ႔ျခင္းပါ။

ထေနာင္းေရ...ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီ စိတ္ေၾကာင့္ပဲ မမွားသင့္တာေတြ မွားတတ္သလို၊ အဲဒီ စိတ္ကပဲ ဆင္ျခင္တံုတရားေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဴပ္နိုင္စြမ္း႐ွိပါတယ္။

Unknown said...

အမ တန္ခူးေရ

ကၽြန္ေတာ္ ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖိုရမ္တစ္ခုမွာ တင္ေပးလိုက္ခ်င္လို႔ယူသြားပါတယ္။ အမတန္ခူးဆိုတဲ့ နာမည္ေရာ အားလံုးထည့္ေပးပါတယ္။

အမခြင့္ျပဳႏိုင္တယ္ဆိုမွ ထည့္မွာပါ။ အခုေတာ့ ကူးယံုပဲ ကူးထားပါတယ္။

တန္ခူး said...

ကိုထက္ေအာင္ေရ… ကြ်န္မ ဒီေကာ္မန္ ့ေလးကို အခုမွ ျမင္လို ့ျပန္တာ ေနာက္က်သြားတာ ခြင့္လြတ္ပါ… ယူသံုးလို ့ရပါတယ္… ေက်းဇူးပါ…