Thursday, September 4, 2008

အညာစကား

“က်ဴက်ဴ၀ါလားေလး စားခ်င္သာ”

အဲဒီလို ကြ်န္မက ဆိုရင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘာၾကီးမ်ား စားခ်င္ေနတာလဲဲ ဆိုျပီး နားလည္နိုင္မွာ မဟုတ္။ တေက်ာင္း တဂါထာ၊ တရြာ တပုဒ္ဆန္းတဲ့။ အထက္အညာေဒသက ျမန္မာလူမ်ိဳးစစ္စစ္မ်ား ေျပာသည့္ တခ်ိဳ ့ေ၀ါဟာရေတြကို ျမန္မာလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းပင္ နားမလည္နုိင္။ က်ဴက်ဴ၀ါလားဆိုတာ ကြ်န္မတို ့ေတာင္သာ၊ျမင္းျခံနယ္မွာ စာေလးေခြကို ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလို ေခၚလဲေတာ့ ကြ်န္မလဲ မသိ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္၀င္စားစရာေတာ့ အေကာင္းသားေနာ္။

ကြ်န္မက ရန္ကုန္မွာေမြးတဲ့ အညာသူ။ ရန္ကုန္လို ေနရာမွာ ေလယူေလသိမ္း ခပ္ေလးေလးနဲ ့ အားရပါးရ ေျပာတတ္တဲ့ အညာသူ အညာသားေတြ မၾကာခဏ ေတြ ့ရတတ္သည္။ အဲဒီအခါတိုင္း ကြ်န္မေရာ ကြ်န္မအေဖေရာက မေနနိုင္။ စိတ္ထဲက အရမ္းရင္းႏွီးျပီး အညာက မိုလားလို ့ စမိတ္ဆက္တတ္သည္။ “က်ဴပ္ေတာ့ နို၀င္ဘာ ခြင္ ေလာက္ ျပန္မယ္စိတ္ကူူးသာပဲ”။ ေသခ်ာျပီ။ ဒီလူ အညာသား။ “ခုနွစ္” ကို “ခြင္” လို ့ဆိုတတ္သလို “တာ” ကို “သာ”လို ့သာ သံုးတတ္သည္မွာ အညာသူအညာသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္။

ကြ်န္မက အညာေလသံ အရမ္း မေပါက္ေပမယ့္ တခ်ိဳ ့ အညာအသံုးအႏွ ုန္းမ်ားကို ၾကားရမွ သူငယ္ခ်င္းေတြက အထူးအဆန္းျဖစ္ၾကသည္။ “ငါ့အက်ီၤၾကည္သီးျပုတ္သြားလို ့” ဆိုလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းရယ္ၾကသည္။ ျပီးလွ်င္ မွားေနတယ္ ၾကယ္သီးလို ့ ျပန္ျပင္ေျပာလို ့ သင္ေပးၾကလဲ အခ်ိန္တန္ ၾကည္သီး ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ “ဘြဲ ့ယူတုန္းက ဂ်ိတ္လုံခ်ည္ အ၀ါေလး၀တ္တာ” လို ့ဆိုလွ်င္ ကြ်န္မ ပါးစပ္ထဲမွ ခ်ိတ္ကေန ဂ်ိတ္ျဖစ္သြားသည္ဆို ပြဲက်လို ့မဆံုး။ “ဂယ္လယ္ပဲဟင္း” ကိုေတာ့ ကြ်န္မအမ်ိဳးသားက “ကလယ္ပဲ”(ကုလားပဲ) ဘယ္ေလာက္ျပင္ေပးေပး မရ။ အက်င့္ပါျပီး ေဖ်ာက္ရခက္တာက တေၾကာင္း ကြ်န္မကိုယ္တိုင္က အဲဒီလို ေျပာရဆိုရတာကို ျမတ္နုိးအားရသည္က တေၾကာင္းေပါ့။

ကြ်န္မ ေဆြမ်ိဳးေတြက အညာမွာေန အညာမွာၾကီးသူေတြ ဆိုေတာ့ တကယ့္အညာစကား စစ္စစ္ေတြသာ ေျပာၾကသည္။ “င့ါကို ဒုတ္ခေညာင္းေလးရွာေပးစမ္းပါေအ… မီးေမြွးခ်င္လို ့” ဆိုတဲ့ ကြ်န္မ အေဒၚစကားကို ကြ်န္မက နားလည္စြာ ဒုတ္ေခ်ာင္းေလးရွာေပးရသည္။ “ဟဲ ့… ပိန္ေညွာင္ၾကီး… ဟိုမယ္.. ပိန္ေညွာင္ၾကီး”… တလြဲမထင္ပါနဲ ့။ ပိန္ေညွာင္ေညွာင္လူကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္။ မ်က္ႏွာက်က္က အိမ္ေျမွာင္ကို ဆိုလိုျခင္းပါ။ “ညည္း အိတ္ေထာင္ထဲ အေၾကြမရွိဘူးလား”… ေထာင္ေနတဲ့အိတ္မဟုတ္ပါ။ အက်ီီီၤအိတ္ကပ္ပါ။ “ညည္းတို ့ဆီက ခ်ဥ္ေစာ္ကား မ်ားအားမရပါ့ေအ… စားရတာဖြယ္တယ္တယ္ၾကီး”… တို ့ဘူး ကို
ခ်ဥ္ေစာ္ကားလို ့သာ ေခၚတတ္ၾကသည္။ “ကြ်န္ေတာ္္တို ့က မန္းေလးကို ဗိုရင္ ေရာက္သာေတာ့… ခင္ဗ်ားတို ့ေနာက္က်ခ်က္ရက္စက္သယ္… ဘိတ္ဆံုးပဲ ”… အရင္ဆံုးကို ဗိုရင္၊ ေနာက္ဆံုးကို ဘိတ္တဲ့။ မႏ ၱေလးကို မန္းေလးလို ့သာ ႏွ ုတ္စြဲသည္။

ဟိုတေန ့က ကြ်န္မညီမက “ဟယ္…ဟိုမယ္.. အေၾကာ္ပန္းေတြ လွခ်က္ေတာ့” လို ့ဆိုေတာ့ ေဘးက ရန္ကုန္သူ မ်က္စိလည္သြားသည္။ ဘယ္နွယ့္.. အေၾကာ္က ပန္းျဖစ္ရတယ္ေပါ့။ တရုတ္စကားပန္းေလးေတြက အေၾကာ္ပန္းလို ့အညာမွာ နာမည္တြင္သည္ေလ။ “မီးပူတိုက္” သည္ကို “မီးအိုးထိုး” လို ့ အားရပါးရဆိုတတ္တာက အမွတ္တမဲ့ဆို ေၾကာက္စရာ။ “ဟိုေကာင့္ၾကည့္ပါဦး… ဂိုက္ေပးၾကမ္းသာ”… ရန္ကုန္လို ဘာသာျပန္ရင္ ဟိုေကာင္… ပဲမ်ားလုိက္တာေပါ့။

အဲဒီလို အားရပါးရ ေျပာတတ္ ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲတတ္သည့္ အညာစကား၊ အညာေလသံေလးေတြကို ကြ်န္မ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ေမ့လို ့မရပါ။ ဆိုင္တခုခုမွာ ထိုင္ျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အလွ ူတခုခုမွာ ေတြ ့ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မ ရင္းႏွီးေနသည့္ ဒီေလယူေလသိမ္း ဒီအသံုးအႏွ ုန္းေလးမ်ား ၾကားလိုက္ရရင္ ေ၀းေနတာ ၾကာေနတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြ ျပန္ေတြ ့ရသလို မေနနိုင္မထိုင္နုိင္ အတင္းလိုက္ မိတ္ဆက္… အနည္းဆံုး အညာက ထင္တယ္ေနာ္လို ့ တခြန္းေလာက္ေျပာလိုက္ရမွ ေက်နပ္တာ ကြ်န္မကိုယ္ထဲမွာ စီးဆင္းေနတဲ့ အညာေသြးေတြ ေၾကာင့္ထင္ပါရဲ့ေနာ္။

တန္ခူး
1:45pm 4-Sep-2008

35 comments:

ကုိေပါ said...
This comment has been removed by the author.
ကုိေပါ said...

က်ေနာ္တုိ႔ လယ္ကုိင္း၊ေက်ာင္းေတာ္ရာဘက္မွာက်ေတာ့ ေန႔လည္စာ ထမင္းဘူးကုိ “ထမင္းထုပ္” လုိ႔ေခၚတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းလာေနေတာ့ “ထမင္းထုပ္” လုိ႔ အက်င့္ပါၿပီးေျပာမိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ုိင္းဟားၾကတယ္။ “မင္းရပ္ကြက္ မီးေလာင္လုိ႔ ထမင္းထုပ္ ရလာတာလားလုိ႔ ေမးၾကတယ္။”

ညကုိ ၫႇ၊ ေန႕ကုိ ေႏွ႕ ။ ေန႔လည္ကုိ ေႏွ႕လည္၊ ညေန ကုိ ၫႇေန တဲ့။ ဟထုိးသံေလးေတြ အလွ်ံပယ္ သုံးၿပီးေျပာတယ္။

ဆရာ၀န္ ကုိ ဆရာ၀င္၊ ၀က္၀ံ ကုိ ၀က္၀င္၊ ၀န္ႀကီး ကုိ ၀င္ႀကီး တဲ့။

အ၀တ္အစား ကုိ အ၀စ္အစား။ အက်ႌ၀စ္တယ္၊ ေဘာင္းဘီ၀စ္တယ္ ေပါ႔ေလ။

“ေဖာ့ဓါးလွီး”ေလး စားခ်င္လုိက္တာေျပာလုိ႔ ေဖာ့ဖိနပ္ကုိ လွီးၿပီး သြားမေကၽြးနဲ႔။ အဆဲခံရမယ္။ ဓါးနဲ႔လွီးတဲ့ ေရခဲေခ်ာင္းကုိ “ေဖာ့ဓါးလွီး”တဲ့။

Anonymous said...

ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္သားေတာင္ ဆရာမခင္ခင္ထူး၏အညာဓေလ့ပါေသာစာမ်ားကိုအေတာ္သေဘာက်မိတာ မတန္ခူးဆုိရင္ဆရာမစာမ်ားကုိ အလြန္ႏွစ္သက္ေနလိမ့္မယ္လုိ့ ထင္ပါတယ္။

P.Ti said...

အေမက ျမင္းျခံ ႏြားထိုးၾကီးဘက္ကဆုိေတာ့ မတန္ခူးတို႔နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးနီးပါတယ္။ အဲဒီမွာ သံုးတဲ့ေဒသ အေခၚက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေညာင္ဦးနဲ႔ မတူတာေလးေတြရွိတယ္....
တခါက သေဘၤာသီးလွီးေကၽြးတာ "ပင္းႏွမွည့္သီးေလး စားၾကည့္ခ်ိဳတယ္..." ပထမဘာေျပာတာလဲ နားမလည္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ ပင္၌မွည့္တဲ့အသီးကို အျမန္ေျပာေတာ့ ပင္းႏွမွည့္ ျဖစ္သြားတာကိုး...
ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔ စကားေျပာၿပီး သေဘာတူညီခ်က္ယူရင္... ေနာ္ လုိ႔ မေျပာပဲ ေႏွာ့ လုိ႔သံုးတတ္တယ္... ဥပမာ "ခ်ိဳတယ္ ေႏွာ့..." တဲ့....

တူတာေလးေတြကေတာ့ "ေရတြန္းထဲ တြင္းခ်လိုက္ရ..." တုိ႔
"လြန္မိုးနဲ႔ ထြင္းအိျဒၷာဗိုလ္ ဇာတ္ကား လႊတ္ေကာင္းတယ္" တုိ႔ေပါ့...

ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ကို မနက္ၾကီးလုိ႔ သံုးမိေတာ့ မနက္ကေလး ရွိေသးလား လုိ႔ အေမခံရဖူးတယ္....

ေနာက္ၿပီး ငါတုိ႔ အိမ္၀ိုင္းထဲမွာလုိ႔ေျပာေတာ့ ရန္ကုန္ကလူေတြ ၀ိုင္းဟားၾကေရာ... ျပန္ေျပာခ်င္တာနဲ႔ ရန္ကုန္မွာဘယ္လုိေခၚလဲ လုိ႔ ေမးလုိက္ေတာ့ "ျခံ လုိ႔ေခၚတယ္" တဲ့... "ငါတုိ႔ အညာမွာ ျခံကို တိရိစၧာန္ေတြကိုထားမွ ေခၚတာလုိ႔.. ႏြားျခံတုိ႔ ဆိတ္ျခံ တုိ႔... လူေတြေနတာ ၀ိုင္း လုိ႔ေခၚတယ္... " လုိ႔ျပန္ေျပာလုိက္တယ္....

စကားမစပ္။ ။ ကိုေပါက လယ္ကိုင္းဘက္ကကိုး.. ေက်ာင္းေတာ္ရာ ဘုရားပြဲကို ႏွစ္တိုင္းနီးပါးေရာက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ၀က္ျမစ္ဥျပဳတ္ပဲ... ကၽြန္ေတာ္ လယ္ကိုင္းကိုေခၚပံုေလးဖတ္ၾကည့္ပါဦး...
http://www.pti31.com/2007/07/petis-way-of-memorizing.html

Anonymous said...

လႊတ္ ေကာင္းဗ်ာ
ခင္မ်ားညွယ္ ေရးတတ္တာၾကီးကုိ

ေမသဇင္ said...

ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ အညာစကားေလးပါပဲ။ ေက်ာင္းမွာတုန္းကေတာ့အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က သူငယ္ခ်င္းေတြစံုေတာ့ သူတို.စကားေလးေတြ ၾကားနာဖလွယ္ခဲ႔ဖူးတာ ျပန္သတိရေသးတယ္။ တစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုစားၾကေတာ့ တစ္ေယာက္က ခါၾကက္ဥ ဆုိၿပီးမွာလုိက္တယ္။ တျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ခါၾကက္ဥဆိုတာ ဘာပါလိမ့္ဆိုၿပီး သိခ်င္ေနတာေပါ့။ အခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ မေမးေတာ့ပဲ လာခ်မွ ၾကည့္မယ္ဆုိၿပီး ေစာင့္ေနတာ.. ဟဲဟဲ.. ေနာက္ေတာ့ carrot ကိုေျပာတာကိုး။

Anonymous said...

အိုေအ .. က်ဳပ္တုိ႕ကေတာ့ ထမင္းကို ဇြင္းနဲ႕ စားရသာ တယ္အားမရေပါင္.. ဂိုက္ထုတ္တုန္းသာ မဟန္သာလို႕ စားရတာပ...တဲ့။ အေမၾကီး (အဘြားရဲ႕ ညီမ) ေျပာဖူးတာေလး ျပန္ၾကား ေယာင္မိတယ္ အမေရ

စူး said...

အမေရ.. မနက္ျဖန္ခါ ထမင္းစားလာပါလား..
မနက္ၾကီး မွလာေနာ္..။
လႊတ္ေကာင္းတဲ့ ဟင္းေတြခ်က္ထားတယ္။
ဟီး သူမ်ားေျပာတာၾကားဘူးတာ။

လႊတ္ေကာင္းတဲ့ ေရးခ်က္မို႔ လႊတ္ၾကိဳက္တယ္..ဟီး

Anonymous said...

အမတန္ခူးေရ စာေရးေကာင္းခ်က္ေတာ့ လြန္ပါေရာလား..
ညီမေက်ာင္းတက္တုန္းက “ခြန္“ “ထြန္း“ ေတြ မပီလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းျပင္ေျပာခိုင္းတယ္။ ညီမက တမင္တကာ မျပင္ဘူးအမရဲ႕ အညာသူအစစ္ပီသခ်င္လို႔ေလ။ ညည္းအညာသူလားလို႔ ရန္ကုန္သူေတြကေမးရင္ “ဟုတ္တယ္ အညာသူထဲကမွ ငါက အညာသူအစစ္ၾကီးလို႔“ ေျပာတာဗ်။ ဘယ္ၿမိဳ႕ေတြေက်ာင္းသြားတက္တက္ အညာပံုကို မေဖ်ာက္ျပစ္ဘူး။ ရန္ကုန္မွာ သနပ္ခါးပါးကြက္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ သူမ်ားေတြက ရယ္ၾကတယ္။ ညီမကေတာ့ သနပ္ခါးပါးကြက္မပါတဲ့ေန႔ဆို ပါးမွတခုခုလိုေနသလိုျဖစ္တာ။
အညာကိုခင္တယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာမိပါတယ္ အမတန္ခူးေရ။ အခါအခြင့္သင့္ရင္ တမာေတြေပါတဲ့ အညာေတာကို လာလည္အံုးေနာ္။

ဇနိ said...

အမေရ ဧရာမ အႀကီးႀကီး၊ တက္တက္မ အေစာႀကီးေတြေရာ သိလား။
က်ေနာ္လည္း အညာသားပါပဲ။
း)

Anonymous said...

အမ ျမင္းျခံဘက္မွာ ဆိုက္ကားကိုဆိုက္တြဲလို႕ေခၚတယ္တဲ့..
အမတို႔ဘက္မွာေရာေခၚလား...
ကၽြန္မတို႔မုဒံုမွာေတာ့ သီးစံုဟင္းကို “အာကလန္ပါကလန္”လို႔ေခၚတယ္..
ေၾကာင္ေတြ၊ေခြးေတြေသးေသးေလးေတြဆိုရင္
ေၾကာင္သားေလး၊ေခြးသားေလးတဲ့
ကေလးေတြဆိုရင္ ကေလးသားေလးတဲ့
အမရဲ႕ ကေလးသားေလးေရာ ေနေကာင္းလား..

Moe Cho Thinn said...

အမေလး..သူမ်ားေတြ ေရးလိုက္ၾကတာ ကုန္ပါေရာလား။
ညီမေလးေရ.. ဒီပို႔စ္ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းခ်က္က အလြင္ပဲ (အလြန္ပဲ)။
ႀကိဳက္ခ်က္ေတာ္။
ခ်စ္ေသာ
အမ- မခ်ိဳသင္း
(အမက အညာသူမဟုတ္ေပမဲ႔ အညာသားစစ္စစ္ႀကီးက ေမြးလာတဲ႔ ၀ာ၀က္ေရာ ေလးပါ :P)

Moe Cho Thinn said...

ညီမေရ
ဖတ္ရတာေပ်ာ္လို႔ တေခါက္ထပ္လာဖတ္သြားတယ္။ :P

Anonymous said...

အစ္မက အညာသူစစ္စစ္ၾကီးပဲ ဒီေလာက္ၾကာတာေတာင္ စကားအသံုးႏႈန္းေတြက ေျပာင္းမရဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ၾကံဳဖူးတယ္ အညာဘက္ကလူေတြနဲ ့ ခံုေသးေသးေလးဆို “ခံုေပါက္စနေလး ” တဲ့ ေနာက္ေတာ့ “ ဒီလူၾကီးကေတာ့ေတာ္.” ဟီး အဲ့လိုၾကီးအဖြားတစ္ေယာက္အသံကိုစြဲျပီးေျပာေနတာ က်ေနာ္ျဖင့္ရယ္ရတာ အူပါနာတယ္ စကားလည္းဆန္း အသံအေနထားလည္းဆန္းတဲ့ အညာသူ အညာသားေတြ သေဘာေကာင္းၾကတာေတာ့ အမွန္ပဲ း)

Anonymous said...

မတန္ခူးေရ.. ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး။ ဆရာမခင္ခင္ထူး စာေတြထဲမွာေတာ့ ဖတ္ဖူးတယ္။ "တ" နဲ႕ "သ" ဖလွယ္ေျပာတာ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ "ေကာင္းခ်က္ေတာ့" လုိ႕ေျပာတာ။ ေနာက္ ခင္ခင္ထူးစာထဲမွာ ပုံရိပ္သေဘာက်တာ တခုက "လွ်ာေလွ်ာ္လိုက္ဦးမွ" ဆုိတဲ့စကား။
ခု အေၾကာ္ပန္းဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းနဲ႕ ဂု္က္ေပးၾကမ္းတယ္ ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းကုိ သေဘာက်သြားျပီ။ အိတ္ေထာင္ ဆုိတဲ့စကားကုိေတာ့ ပုံရိပ္လည္း ၾကားဖူးတယ္။

ကလိုေစးထူး said...

စာအတြက္ ကြန္မန္႔မေရးခင္ ေတာင္းပန္စရာ တခုရိွတာက က်ေနာ္က တခ်ိန္လုံးလိုလို `တန္ခူး´ လို႔ပဲ ေခၚခဲ့မိတာကုိပါပဲ။ ေစာေစာကမွ အမမိုးခ်ိဳသင္း ဘေလာ့ဂ္က ကြန္မန္႔ကို ေတြ႔ေတာ့မွ က်ေနာ္ထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတာကို သိရတယ္။ အရင္ကလဲ က်ေနာ့္ထက္ အသက္မ်ားႀကီးေနမလားလို႔ ေတြးမိေပမယ့္ `တန္ခူး´ ဆုိတဲ့ နာမည္ကို အေရွ႕ကေန `မ´ တပ္ေခၚလိုက္ရင္ သိပ္ၿပီးေတာ့ မရင္းႏွီးဘူးလို႔ ခံစားရတာရယ္၊ အားပါးတရ မရိွလွဘူးဆုိၿပီးရယ္ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ေတြးၿပီး `တန္ခူး´ ဆုိတာပဲ ေခၚမိတာ။ အခုေတာ့ ဘယ္လိုဆက္ေခၚသင့္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ :D အမတန္ခူး လို႔ ေခၚရင္ေကာင္းမလားဘဲ။ ဒါမွ အသက္ၾကီးတာ ပုိေပၚလြင္သြားေအာင္ေလ။ :P


အညာစကား ပုိ႔စ္ကေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ ဗဟုသုတတမ်ိဳးတုိးတယ္။ တမ်ိဳ႔တရြာ တဂါထာလို႔ ေျပာမယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ နယ္ဘက္မွာက်ေတာ့ ရွ နဲ႔ ဆ သံကုိ မပီၾကဘူး။ ဥပမာ... ရိွတယ္ ဆိုရင္ ဆိတယ္။ ရွင္းတယ္ေနာ္ ဆိုရင္ ဆင္းတယ္ေနာ္။ အဲဒီလုိ မပီတာေတြက တခါတေလက်ရင္ ကေမာက္ကမေလးေတြ ျဖစ္တတ္လို႔ေပ်ာ္ဖုိ႔ေတာ့ ေကာင္းသား..။

kay said...

အားပါး- အညာ သား ေတြ ခ်ည္းပါပဲလား။
က်မ ကေတာ့.. အညာ မေရာက္ တေရာက္.. ။
*အဲ့လို* ေဒသိယ စကား ေလး ေတြ.. အရပ္တိုင္းမွာ..ရွိ ၾကတယ္ ေနာ္။ ခ်စ္စရာ ေလး ေတြေပါ့။

ဟိုသီခ်င္းေလး တပုဒ္ သတိရသြားျပန္ပီ။ ညည္းလိုက္အံုးမယ္။

-ေရႊညာသူ ေရႊညာသား...ေနထိုင္ပံု ၾကည့္ပါလား...
ရုိးရုိးသာ ေျပာေပ..ရွင္းရွင္းသာ ေျပာေပ.. သေဘာလည္းျဖဴ..မေနာလည္းျဖဴ.. (ေရႊညာသူ. ) ၂က်မ တို႕ေျမကို ..အလည္လာ ဖိတ္ခ်င္သူ.. --

Anonymous said...

အမတန္ခူးေရ.. ေခ်ာခ်က္ကေတာ့ ငါးရွဥ္႕က အမ ေခၚရသေတာ့.. လက္ထဲ ေရာက္ပဟလို႕ ဖမ္းဆုပ္ လုိက္ရင္ေတာင္ ေခ်ာထြက္သြားတာ.. လႊတ္လမ္းမ်ားပါ့ေတာ္..

ေမျငိမ္း said...

မတန္ခူးေရ.. Tag ထားတာေလး ေရးပါဦးေနာ္.. ေပ်ာ္စရာေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးးးး

သက္ေဝ said...

ရန္ကုန္မွာေမြး ရန္ကုန္မွာၾကီး.. မိဘေတြကလဲ ရန္ကုန္ကပဲမို ့ အဲဒီ့ အသံုးအႏႈံးေတြနဲ ့ မနီးစပ္ခဲ့ပါ..။ ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ ့ စာေတြထဲမွာေတာ့ ဖတ္ဖူးပါရဲ ့..။ အခု တန္ခူးေရးျပေတာ့မွဘဲ ခ်စ္စရာ ေပ်ာ္စရာ စကားအဆန္းေလးေတြ သိရတာ...။ ေက်းဇူး..။
အခုလဲ.. သက္ေ၀က က်ဴက်ဴ၀ါလားေလး စားခ်င္သာ... ဘယ္မွာရမလဲ တန္ခူးေရ...။

nu-san said...

မတန္ခူးပုိ႔စ္ဖတ္ျပီး အညာေဒသ စကားသုံးေလးေတြ သိသြားရတာေပါ့ေနာ္။ ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ႕ မအိမ္ကံဖတ္မိေတာ့မွ အညာဘက္က စကားေတြကုိ ရင္းႏွီးတာ မ ရ.. အျပင္မွာေတာ့ အသိမရွိလုိ႔ သိပ္ျပီးမၾကားဖူးဘူး။ မတန္ခူးေျပာေတာ့မွ က်ဴက်ဴ၀ါလားေတာင္ စားခ်င္လာျပီ.. ဟိ..ဟိ.. :D

ဒုတ္ခေညာင္းေလးရွာေပးပါတဲ့လား အမေရ.. တခါမွ မၾကားဖူးဘူးရယ္.. ျပီးေတာ့ အိမ္ေျမွာင္ကုိ ပိန္ေညွာင္လုိ႔ေခၚတယ္တဲ့လား..ေနာက္ျပီး ဘယ္ဘက္က သုံးတဲ့စကားလည္းေတာ့ မသိဘူး.. ထမင္းအုိး ဆူတာကုိ ထမင္းအုိးက ေအာ့အန္တယ္လုိ႔ ေျပာတယ္ဆုိ ဟုတ္လားဟင္... အမေရ.. “အညာသားေက်ာကုံး” ဆုိတာ သိလား.. အဲဒါ ဘာမုန္႔လဲ.. ရန္ကုန္မွာ ဘယ္လုိေခၚလဲဟင္.. ဒီမွာ ေတာင္ငူသားက လာေမးေနတယ္.. က်ေနာ္လည္း မသိဘူး.. ဗိုရင္ကေတာ့ သူလည္း တခါတေလ ေျပာေနတာ ၾကားဖူးတယ္။ :D

မေရ.. သတိတရနဲ႔လာလည္တာ ေက်းဇူးပါေနာ္.. :)

သစ္နက္ဆူး said...

ဆရာေန၀င္းျမင့္ရဲ ့ ဇာတ္ေကာင္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ မိျပီကြ...။
ကဲစိတ္ဆိုးမေနနဲ ့ေတာ့....စာအေရးအသားကို သေဘာက်ေနတာၾကာျပီ.....
ခု က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္အသစ္ေလးမွာ...
တန္ခူးတင္မကဘူး....မိသားစုတစ္ျပံဳလံုးကို
လင့္ခၤ လိုက္ျပီ...
က်ေနာ့္ ျခံဳေလးလည္း လာလည္ဦး....။

သစ္နက္ဆူး said...

ဆရာေန၀င္းျမင့္ရဲ ့ ဇာတ္ေကာင္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ မိျပီကြ...။
ကဲစိတ္ဆိုးမေနနဲ ့ေတာ့....စာအေရးအသားကို သေဘာက်ေနတာၾကာျပီ.....
ခု က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္အသစ္ေလးမွာ...
တန္ခူးတင္မကဘူး....မိသားစုတစ္ျပံဳလံုးကို
လင့္ခၤ လိုက္ျပီ...
က်ေနာ့္ ျခံဳေလးလည္း လာလည္ဦး....။

သစ္နက္ဆူး said...

အညာစကားမို ့လို ့ထပ္ေရာက္လာတာ..
ဂုဏက ကြန္မန့္က ၂ေခါက္ေတာင္....
က်ေနာ္တို ့ဆီမွာ မိသပ္ တို ့ငသပ္ တို ့ဆို တာ ရွိတယ္...
အာ့ဒါ ေယာက်ာၤေလး၊ မိန္းမေလး ေတြကို ေခၚတာ။
ေစ်းတက္ေရာင္းတဲ ့အေဒၚၾကီးေတြ ရြာျပန္ဆင္းေတာ့မယ္...၀ယ္ထားတဲ ့ေစ်းေတာင္းကလည္း မနိုင္မနင္းဆို...ေတြ ့တဲ ့လူ ေခၚေတာ့တာဘဲ...ဟဲ ့ ငသပ္ ေတာင္းတစ္ခ်က္ပင့္ေပးစမ္း...လို ့ေျပာတာ။
ကိုယ့္ နာမည္မဟုတ္လို ့ မသိဘဲ ဆက္သြားမီရင္ ...
ေၾသာ္ ..ဟဲ ့ ငသပ္ နင့္ကို ေခၚေနတာ မၾကားဘူးလားဆိုျပီး....လက္ေမာင္းဆြဲျပီး အတင္း ကို
ေတာင္းပင့္ ခိုင္းေတာ့တာ..။
က်ေနာ္ တစ္ျခားနယ္မွာ...ဆံပင္ညွပ္ဘို ့သြားေတာ့ စပင္လို ့ေျပာေတာ့ ၀ိုင္းရီၾကတယ္...
ပိုက္ဆံကို ပက္ဆံ။
တခါက ေၾကြဇလံု တလံုးေပးဆိုေတာ့ မြန္ျပည္နယ္ကခေလးမ မိသပ္ရြာလည္ေနတာ....တအိမ္လံုးႏွံ ့ေနေအာင္ရွာတာ...သူတို ့ဆီမွာက အစ္...တဲ့ဗ်ာ....။

pandora said...

ေအာက္အရပ္ကေန လာလည္ မွတ္သားသြားပါေၾကာင္း

တန္ခူး said...

ကိုေပါေရ… ကြ်န္မတုိ ့ဘက္မွာလဲ ထမင္းထုပ္လို ့ ေျပာၾကတယ္… “န္” ကို “င္” လို ေျပာတာခ်င္းလဲ တူတယ္… ဒါေပမယ့္ ဟထိုးေတာ့ မသံုးဘူး… ဟထိုးသံုးတာ ေအာက္ျပည္မွာပဲလို ့ထင္ေနတာ… ကိုေပါေျပာမွပဲ အညာမွာလဲ သံုးမွန္းသိရတယ္… ေက်ာင္းတုန္းက က်ိဳက္လတ္ဇာတိ ဆရာၾကီးေဒါက္တာစန္းတင့္ အဲဒီလို သံုးတာ သတိထားမိတယ္…

ဟုတ္ပါတယ္ Anonymousေရ… ဆရာမခင္ခင္ထူးက ကြ်န္မရဲ့ အၾကိုက္ဆံုး စာေရးဆရာထဲက တေယာက္ပါ… ဆရာမက ကြ်န္မတို ့နယ္ဘက္ကမို ့ အသံုးအနွုန္းေတြက တထပ္ထဲ… ဖတ္ရတာ အားရစရာပါ… ခုလဲ ေရြွအျမုေတက မအိမ္ကံကို လတိုင္းရင္ခုန္စြာနဲ ့ဖတ္ေနရတာ…

ကိုပီတိေရ… အဲဒါဆို ကိုပီတိကလဲ ကြ်န္မတို ့နဲ ့ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေပါ့… အမွန္ပဲ…မနက္ၾကီးတို ့…ေနာ့တို ့… အိမ္၀ိုင္းတို ့… ကိုပီတိထပ္ျဖည့္ေပးလိုက္မွ ပိုျပည့္စံုသြားတယ္… ျပီးခဲ့တဲ့ စေနကပဲ အညာက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ့ အလွ ူမွာ ၀က္ေျမဥစားလိုက္ရေသးတယ္… ဒီမွာ ၀ယ္လို ့ရတယ္…

ကိုမာေရးသွ်င္နဲ ့… ေက်းဇူးတင္ခ်က္…

အဟုတ္ပဲ မေမသဇင္ေရ… မုန္လာဥနီကို ခါၾကက္ဥလို ့ေခၚတယ္… ကြ်န္မက်န္ေနခဲ့တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္… ခုလို ျဖည့္စြက္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ… ေနာင္လဲ လာလည္ဖို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္…

လိွ ုင္ေရ… အဘြားေတြေတာင္ ျပန္လြမ္းသြားတယ္…

လြွတ္ေက်းဇူးတင္တယ္..ျမတ္နိုးေရ…

မဇနိေရ… အမ ကေလးေမြးတုန္းက အမအေဒၚ ဒီကိုလာေတာ့ ဘယ္သြားသြား သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားနဲ ့ပဲ… လူေတြ ၾကည့္လဲ ဂရုမစုိက္ဘူး… ခုလဲ သားနဲ ့ေက်ာင္းတူတူတက္တဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့ အေမ(ပခုကၠဴက) ေန ့တိုင္း ေက်ာင္းလိုက္ပို ့ရင္ ပါးကြက္ၾကားနဲ ့… သိပ္ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတဲ့ အညာသူစစ္ေတြေပါ့… ဒီႏွစ္အိမ္ျပန္ရင္ တမာေတာကို လြမ္းလြန္းလို ့ျပန္ဦးမယ္ ညီမေရ… သနပ္ခါးတုံးနဲ ့ပုန္းရည္ ၀ယ္ခဲ့မယ္ေနာ္…

ကိုဇနိေရ… ဧရာမ အႀကီးႀကီး၊ တက္တက္မ အေစာႀကီးေတြကို သိတာေပါ့… ကြ်န္မတို ့ဘက္မွာလဲ အဲဒီလို သုံးတယ္… ကိုဇနိနဲ ့က အနီးေလးကို… ခုလို ျဖည့္စြက္ေပးတာ ေက်းဇူးေနာ္…

မပင္နီေရ… နာမည္ေလးက ျမန္မာဆန္လုိက္တာ… ဟုတ္ပါတယ္… ဆိုက္တြဲလို ့ေခၚတယ္… အားလံုး ၀ိုင္းျဖည့္စြက္ေပးမွ ပိုျပည့္စံုသြားတယ္ေနာ္… မုဒံု အသံုးအႏွ ုန္းေတြ ရင္းႏွီးတယ္… ေက်ာင္းတုန္းက မုဒံုက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိတယ္…တို ့ရဲ့ကေလးသားေလးေနေကာင္းပါတယ္… ေနာင္လဲ လာလည္ပါဦး ညီမေရ….

ကြ်န္မခ်စ္တဲ့ အညာသားစစ္စစ္ၾကီးက ေမြးတာမို ့ ပိုခ်စ္မိတာေပါ့… အေဖတို ့ကြ်န္မတုိ ့က ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာ အစြဲသားလား… ဟိဟိ… လြဲခ်က္ကေတာ့…ခ်ိဳသင္းလို ့ပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေခၚမယ္ေနာ္… ေပ်ာ္တယ္ဆိုလို ့ ၀မ္းသာပါတယ္ ခ်ိဳသင္းေရ… တန္ခူးက ခ်ိဳသင္းလို ေပ်ာ္စရာေတြ ေရးတတ္ခ်င္တာ…

ေမာင္မ်ိဳးေရ…ဟုတ္ပ… တကယ့္အညာသူအစစ္ပါ… အေဖေရာ အေမေရာ တနယ္ထဲေလ… ေမာင္မ်ိဳးမွာ အဲလို သေဘာေကာင္းတဲ့ ေယာက္ဖေလးေတြ နွစ္ေယာက္ေတာင္မိုလား…

ပံုရိပ္ေရ… ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ့ အေရးအသားေတြက အညာရဲ့Imageေပ့့ါ… ဆရာဦးတင္မိုး …ဆရာမခင္ခင္ထူးတို ့နဲ ့ ေရခံေျမခံတူတူမို ့ အရမ္းဂုဏ္ယူမိပါတယ္…

ကိုေစးထူးေရ… တန္ခူးလို ့ပဲ ဆက္ေခၚပါ(ႏုတာေပါ)့… တန္ခူးက ကေလာင္နာမည္မို ့ ေခၚလို ့ရပါတယ္… ကိုေစးထူး ကြ်န္မထက္ အမ်ားၾကီးငယ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မဘေလာ့ဂ္စ မေရးခင္ထဲက သိပါတယ္…ကို တတ္ျပီးေခၚရတာေတာ့ ေရးတဲ့စာေတြက အမ်ားၾကီးmatureျဖစ္လို ့ ေလးစားသမွ ုနဲ ့ေခၚမိတာပါ… ကိုေစးထူးတုိ ့နယ္က ေတာင္ငူ၊ ပ်ဥ္းမနားနဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္ေနာ္… အဲဒီဘက္ေတာ့ ခ်နဲ ့ရွ ဖလွယ္ေျပာတာ…

မေကေရ… အဲဒီေရဒီယိုသီခ်င္းေလး ကြ်န္မသိပ္ၾကိုက္တာ…

လွိ ုင္ေရ… ဟိဟိ… တကယ့္ အညာသူေလသံေလးပါလား… တကယ္ေခ်ာတယ္လို ့လဲ သတင္းရထားပါ့….

မ ေရ… သတိတရtagေပးတာ ေက်းဇူးပါ… ေပ်ာ္စရာေလးမို ့ ေရးရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္….

သက္ေ၀ေရ…ဒီမွာ ျမန္မာ က်ဴက်ဴ၀ါလားေတာ့ မလြယ္ဘူးထင္တယ္… အညာက်ဴက်ဴ၀ါလားဆို သာေတာင္ မလြယ္ေသး… ကုလားက်ဴက်ဴ၀ါလားေတာ့ ရနိုင္လိမ့္မယ္… ဒီတခါ အညာျပန္ရင္ ၀ယ္ခဲ့မယ္ေနာ္….

နုေရ… ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ့ အညာသူအညာသား ကြ်န္မေဆြမ်ိဳးမ်ားက ပိုျပီး အညာေလ၊အညာေျမရနံ ့သင္းတယ္… နုဖတ္ဘူးလား… မအိမ္ကံကေတာ့ ကိုရီးယားကားေတြကေတာင္ အရွံ ုးေပးရမယ္… သိပ္ေကာင္း… အညာသားေက်ာကံုးဆိုတာ မုန္ ့ကြ်ဲသဲ ကို ေျပာတာ ျဖစ္မယ္… မဲေနလို ့ေလ…

ကိုသစ္နက္ဆူး… အနုပညာသားစစ္စစ္ တေယာက္က အညာကဆိုေတာ့ ပိုျပီး ခင္သြားမိတယ္… ေရးထားတာေတြ အကုန္ေကာင္းပါတယ္… ငသပ္တဲ့လား… ေခၚပံုေလးက စိတ္၀င္စားစရာ… ငသပ္=ခ်ာတိတ္ ေပါ့ေနာ္… linkေပးတာ ေက်းဇူးပါ ဥေရာပေရာက္ အညာသားေလးေရ…

ပန္ေရ… မေတြ ့တာ အေတာ္ေတာင္ၾကာေပါ့ေနာ္… ေက်းဇူးပါ…

Anonymous said...

မမ
ဖတ္လို.ေကာင္းလိုက္တာ
အျမဲတမ္း အားေပးေနမယ္ေနာ္.

ေ၀

တန္ခူး said...

ေ၀ေရ… ေက်းဇူးပါညီမရယ္… အျမဲအားေပးေနမယ္ဆိုလို ့ ၀မ္းသာရပါတယ္…

Anonymous said...

လႊတ္ေကာင္းခ်က္.. :P
စကားေျပာတာ အားပါတယ္ေနာ္.. ရုိးသားတဲ့စိတ္ထားေလးပိုေပၚတယ္.. ေဝေလးဦးေလး ကအညာမွာ သူ႕သားေလးေတြနဲ႕လာလည္ရင္သူတုိ႕ေျပာတဲ့စကားေလးေတြ
နားေထာင္ျပီး ရယ္ေနရတယ္ သေဘာက်လုိ႕..
အိမ္ေျမွာင္ကိုပိန္ေညွာင္ေခၚတာလား :P
ဆရာမခင္ခင္ထူးစာေတြ ေဝေလးလဲၾကိဳက္တယ္..

တန္ခူး said...

လြွတ္ေက်းဇူးတက္ခ်က္ေတာ့… ေနာင္လဲလာလည္ေနာ္… က်ဳပ္တုိ ့က ဖြယ္ေရြပါတယ္ ေ၀ေလးရယ္…

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ကၽြန္ေတာ္ကလည္းအညာသားလို.ေျပာရမွာေပါ့။ ပ်ဥ္းမနားဆိုေတာ့ အညာဟုတ္လား၊မဟုတ္လားမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေမြးစားအေမကေတာ့ အညားသားလို.မေျပာရဘူး။ လဖၠက္သုတ္ဆိုရင္ ဇြန္းကိုမခ်ေတာ့ဘူးတဲ့ အညာသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လဖၠက္သုတ္ႀကိဳက္ၾကတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို.ဆီမွာ အိမ္နဲ.၀ိုင္းေရာင္းရန္ရွိသည္ပဲ ၾကားဖူးတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ခ်နဲ.ရွ မပီပါဘူး။ ဥပမာ- ခ်ဥ္ဟင္းဆိုရင္ ရွင္ဟင္းလို.ထြက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဇာတိမွာက ေျပာေနၾကတာမသိဘူး၊ ရမ္ကုန္ေရာက္မွ သိတာ။ ကၽြန္ေတာာ္ကို စၾကတာ ရွစ္တယ္တဲ့၊ ခ်စ္တယ္ကို ဒီလိုပဲအသံထြက္တယ္တဲ့။ ကိုယ္ကေတာ့ မသိပါဘူး။ ေျပာလာတာ ၁၅ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီပဲ။ ၿပီးေတာ့ စကားဆံုးရင္ ေနာ့ ပါတတ္တယ္။ ရန္ကုန္က ပဲျပဳတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို.ဆီမွာ ပဲေပါင္း၊ ပဲကတီပါျပဳတ္ကို ပဲျပဳတ္။ မုန္႕ၾကာခြက္ကို မုန္႕ႀကီးစေလာင္း၊ တိုရွည္ကို ေဒၚဆယ္တဲ့ ေဒၚဆယ္ဆိုတဲ့ အဖြားႀကီးစေရာင္းခဲ့လို႔ေနမယ္။စဥ္းစားရင္ရွိအံုးမွာပါ။ ေျပာရင္းနဲ႕လဖၠက္သုတ္ေတာ္စားခ်င္လာၿပီ။

Ðaywalker[Soul] said...

အညာစကားကုိ လာေရာက္ခံစားသြားပါတယ္။ အခ်ိန္ရမယ္ဆိုရင္ ဒီစာမ်က္ႏွာေလးကို လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ပါရေစဗ်ာ... http://yinmarbin.myanmarbloggers.org

thapyaynyo said...

တစ္နွစ္ၿပည္႕ခါနီးမွလာဖတ္ရတယ္အစ္မေရ၊ ဒီpost ေလးကိုၾကိက္မိတယ္။ အညာေဒသကိုလြမ္းမိတယ္။ ၿမန္မာၿပည္အထက္ပိုင္းကို ေအာက္ပိုင္းေဒသထက္ပိုခင္တြယ္မိ လို႕ပိုလြမ္းသြားတယ္။ ဒါေပမဲ႕ၿမန္မာတစ္ၿပည္လံုးကိုခ်စ္ပါတယ္။ မပင္နီေၿပာသလိုပဲ မြန္ၿပည္နယ္ဘက္ကသူေတြက ေခြးေပါက္ေလးေတြဆို ေခြးသားေလးလို႕ေၿပာတယ္။ ညီမတို႕အေမက ေမာ္လၿမိဳင္ကေလ၊မြန္ေတာ႕မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမ႕ဲ ရန္ကုန္မွာေနတာၾကာေတာ႕အဲလိုေၿပာတာမၾကားရေတာ႕ဘူး။ သူေရာက္စက အဲလိုေၿပာရင္ အေဖ႕အမ်ဳိးေတြကရယ္ၾကတယ္တဲ႕။ အိုးေသးေသးေလးကို အိုးသားေလး၊ ဓားအေသးဆိုလဲ ဓားသားေလးတဲ႕၊ တံခါးဂ်က္ထိုးတာ၊ခ်တာကို ဘြန္ထိုးတယ္တဲ႕။အဖြားတို႕ေတာ႕အဲလိုေၿပာၾကတံုး၊ေမာ္လၿမိဳင္သြားလည္ရင္ၾကားရတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ညီမတို႕လည္းအတုခိုးၿပီး အိမ္မွာအဲလိုေၿပာေနၾကတယ္။

Anonymous said...

ဆိပ္ျဖဴက အလည္လာတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုေရမုန္႔ ဝယ္ေကြ်းေတာ့ ေျပာတယ္

"ေရမုန္႔၊ ေရမုန္႕"နဲ႕ ဘာလဲလို႕ "မုန္႕ေရ " ေတြပါေရာ.. တဲ့။

ေရမုန္႔ကို မုန္႔ေရတဲ့၊
မုန္႔ေရေတြပါလား လို႔ မေျပာပဲ မုန္႔ေရေတြပါေရာ တဲ့.။

AUNGZEYA said...

Delicious post and comments.