“အနနၱဂိုဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္”၊ “ၾကီးသူကို ရိုေသ၊ ငယ္သူကို သနား၊ ရြယ္တူကို ေလးစား” …စတဲ့ အဆံုးအမေတြနဲ ့ ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူ၊ လိုက္နာခဲ့ရသူ ကြ်န္မလို ျမန္မာလူမ်ိဳး တေယာက္ အတြက္ ဒီိိိႏိုင္ငံက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြရဲ့ ဘ၀ကို ေတြ ့တိုင္း၊ ျမင္တိုင္း၊ ၾကားတိုင္း ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္သီးသီး ဆို ့ဆို ့နင့္နင့္ ခံစားရျမဲ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမွ ုေတြၾကား ဘယ္အရာကမ်ား လစ္ဟင္းေပ်ာက္ကြယ္ေနလဲလို ့ မဆံုးနိုင္ေမးခြန္းေတြနဲ ့လုံးလည္လိုက္စျမဲ။
ျမင္ကြင္း(၁)
လူစည္ကားေသာ ဘူတာရုံေတြမွာ အဖိုးအိုကိုေတြ ့ရတတ္သည္။ အက်ၤီဗလာ ေဘာင္းဘီတိုနဲ ့ဘာဂ်ာကို အဆက္မျပတ္မွ ုတ္ ေဘာလံုးေလးကစားျပရင္း ထမင္းတလုတ္အတြက္ ပိုက္ဆံရွာရသူ။ အသက္ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ အရြယ္ ဘယ္ေလာက္က်န္းမာသည္ ေျပာေျပာ ခုလုိ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဘယ္ရုန္းကန္ခ်င္ပါ့မလဲ။ သူကို ့ေတြလွ်င္ လူေတြက သူေဖ်ာ္ေျဖတာကို ျပံူးျပီး ပိုက္ဆံထည့္ၾကသည္။ ကြ်န္မကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျပံုးႏိုင္ပါ။ ပိုက္ဆံလွ ူဒါန္းတိုင္း ေခြ်းေတြျပန္ေနေအာင္ ပင္ပန္းေနသည့္ သူ ့ကို ၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္၀ဲရျမဲ။ ခုေတာ့ သူ ့ကို မေတြ ့ရတာ ၾကာျပီ။ တခုခုမ်ားျဖစ္သြားလားလို ့ ေတြးျပီးစိတ္ပူမိေသးသည္။
*****
ျမင္ကြင္း(၂)
ရုံးက သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ စကားေျပာရင္း အမွတ္တမဲ့ သိလိုက္ရသည္။ သူ ့အေမက ရုံးတရံုးမွာ သန္ ့ရွင္းေရး အလုပ္လုပ္သည္တဲ့။ ကြ်န္မ အေတာ္အံံၾသသြားသည္။ ရုံးမွာ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္သည္ဆိုသည္မွာ ဖုန္စုပ္၊ ၾကမ္းတိုက္၊ အိမ္သာေဆးတဲ့ အထိ။ Brandေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္တတ္ေသာ၊ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ အစားအစာေပါင္းစံုကို ရူးသြပ္ေသာ သူက အေမ့ကို ဒီအလုပ္မ်ိဳးလုပ္တာ လက္ပိုက္ၾကည့္္ေနေလာက္ေအာင္
မခ်ိဳ ့တဲ့တာ ေသခ်ာသည္။ အေမက အသက္ဘယ္ႏွႏွစ္လဲဆိုေတာ့ ၆၅ တဲ့။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ အေမအလုပ္မလုပ္ရင္ အေမ့အိမ္စရိတ္ ဘယ္သူေပးမလဲတဲ့။ ကြ်န္မမွာ စကားလံုးေတြ ရွားပါးကုန္သည္။
*****
ျမင္ကြင္း(၃)
အဖြားအိုက အဖိုးအိုကို တြဲေနက်။ တုန္ခိ်ခိ်ေျခလွမ္းမ်ားကို လူရွ ုပ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္က အခ်ိန္ဆင္းရဲသည့္ လူငယ္တခ်ိဳ ့က စိတ္မရွည္။ ျပည့္ေနေသာအမွိ ုက္ပံုးကို ေတြ ့ေတာ့ အဖုိးအို၊အဖြားအိုရဲ့ မြဲေျခာက္ေျခာက္ မ်က္လုံးေလးေတြ အေရာင္လက္သြားသည္။ အဖိုးက အမွိ ုက္ပံုးထဲမွ အေအးသံဗူး၊ သတင္းစာအေဟာင္းေတြကို ရွာ၊ အဖြားက အဖိုးကမ္းေပးေသာ သံဗူးေလးေတြကို ေျခေထာက္နဲ ့ဖိျပားျပီး သူတို ့ရဲ့ ညစ္ႏြမ္းႏြမ္းအိတ္ထဲကို ထည့္သည္။ ဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စားလက္စ ထမင္းေတြ မ်ိဳမက်။ ဒီနုိင္ငံမွာ ေတြ ့ေနက်ျမင္ကြင္းေပမယ့္ ကြ်န္မရင္ထဲက ဆုိ ့နင့္မွ ုက အျမဲအသစ္ျဖစ္တတ္သည္။ ခဏေနေတာ့ သူတို ့လက္ထဲမွာ ညစာအတြက္ ေငြစေလးေတြ။ တကယ္လို ့မ်ား ညစာအတြက္ မလံုေလာက္ေသာညေတြ ဆိုရင္…။
*****
ျမင္ကြင္း(၄)
အသက္ ၈၀ေက်ာ္ ေယာကၡမၾကီးကို မက်န္းမာလို ့ လူအိုရုံပို ့လုိက္ျပီလို ့ ကြ်န္မ အရာရွိက လာေျပာေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္စြာ မ်က္လုံးျပူးသြားမိသည္။ သူ ့ေယာကၡမၾကီး ေနမေကာင္းေနတာ ၾကာလွျပီ။ ခုေတာ့ လူအိုရုံတဲ့။ လူအိုရုံမွာက အျမဲ ေစာင့္ေရွာက္မဲ့သူ ရွိေတာ့ ပိုအဆင္ေျပသည္တဲ့။ အရင္က သူတို ့တအိမ္လံုးကို ေယာကၡမၾကီးက ခ်က္ျပုတ္ေကြ်းခဲ့သည္။ လုိတုန္းကေတာ့ တမ်ိဳး… မလိုေတာ့စြန္ ့ပစ္ျပီ။ ကြန္ဒိုမွာေနျပီး တႏွစ္တခါ ကမာၻပတ္ေနသူေတြက အေမကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ ့ မစြမ္းသာေတာ့ဘူးလား။
သူ ့ကိုေန ့တိုင္းေတာ့ သြားေတြ ့မွာေပါ့ေနာ္လို ့ လွ်ာရွည္မိေတာ့ အခ်ိ္န္ဘယ္မွာလဲတဲ့။ အလြန္ဆုံးတလ တခါေပါ့တဲ့။ လူအိုရုံထဲက သားသမီးေတြ၊ ေျမးေတြ အလာကို ေမွ်ာ္ေနမယ့္ ေမတၱာငတ္တဲ့မ်က္၀န္းတစံုကေတာ့။
*****
ျမင္ကြင္း(၅)
ပိတ္ထားေသာတံခါးေနာက္ကြယ္မွ…။ တုန္ခ်ိခိ်အေမအိုၾကီးကို အခိုင္းအေစလို စကားေျပာေနသည့္ သမီး။ အေမေရခ်ိဳးတာ ၾကာလို ့ဆိုကာ ေရဖိုးကုန္မွာ ေၾကာက္၍ အျပင္ကေန ေရကို ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဆပ္ျပာေတြနဲ ့အေမထြက္ေမးေတာ့ အေမကို သင္ခန္းစာေပးသည့္ သမီးမ်က္ႏွာက ရုိက္ခ်င္စရာ။ အေမကေတာ့ မရုိက္ရက္။ မ်က္ရည္ေ၀့သီေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားနဲ ့ ေငးၾကည့္လို။ ဒါတကယ့္ အျဖစ္အပ်က္တဲ့။ ဒီနုိင္ငံက ပိတ္ထားေသာတံခါးေနာက္ကြယ္မွ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ။ ကြ်န္မ TVမ်က္ႏွာျပင္ကို ေၾကာခိုင္းလိုက္သည္။ အဲဒီေလာက္ အသဲမမာပါ။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေၾကေၾကကြဲကဲြ။
*****
ျမင္ကြင္း(၆)
အိမ္ေဘးအိမ္မွာ အ၀တ္လာေလွ်ာ္ေနက် အေဒၚၾကီးကို မုန္ ့ဟင္းခါးဆိုင္မွာ ေတြ ့ေတာ့ အေမက ႏွ ုတ္ဆက္သည္။ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ မနဲစားေနရသည့္ သူ ့ကို မုန္ ့ဟင္းခါးဆိုင္မွာ ေတြ ့တာ အေတာ္ထူးဆန္းသည္ကို။ အေမအိုၾကီးမုန္ ့ဟင္းခါးစားခ်င္တယ္ဆုိလို ့ ရွိတဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ ့လာ၀ယ္တာတဲ့။ ျမန္မာျပည္ အလည္ျပန္တုန္း ေတြ ့လိုက္ရတဲ့ ဒီအျဖစ္ေလးက ရင္မွအနာကို သက္သာေစသည္။ သူ ့ေစတနာက သူ ့ကို လက္ငင္း အက်ိဳးေပးပါသည္။ အေမက တအိမ္လုံးအတြက္ မုန္ ့ဟင္းခါးကုသိုလ္လုပ္လုိက္ေတာ့ သူ ့မွာ ၀မ္းသာလို ့။ မုန္ ့ဟင္းခါးမစားရတာ ႏွစ္နဲ ့ခ်ီေနျပီတဲ့။ လူမဲြေသာ္လည္း ေစတနာ၊ေမတၱာခ်မ္းသာသူ။
*****
ကုန္ဆံုးခါနီး ဘ၀ေန ့ရက္ေတြမွာ အသက္ရွင္ ေနထုိင္ဖို ့အတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကရသည့္… ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ေၾကကြဲေသာ အထီးက်န္ေန ့ရက္မ်ားျဖင့္သာ ျပီးဆံုးသြားရသည့္ သူတို ့၏ ဘ၀မ်ားကို ေတြ ့ရေတာ့ မိခင္၊ ဖခင္ကို အိမ္ဦးခန္းမွာထားျပီး ေကြ်းေမြးျပုစုတတ္သည့္ ကြ်န္မတို ့ႏိုင္ငံ၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ယဥ္ေက်းမွ ု အတြက္ ဂုဏ္ယူမိသည္။
(ဘယ္ႏို္င္ငံမွာမဆုိ လူတဦးခ်င္းဆီေပၚမူတည္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ဒီနိုင္ငံကေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒါမ်ိဳးအျဖစ္ေတြ ေတြ ့ရလြန္း၍ ရင္ဖြင့္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္မ၏ ပုပၸလိက ခံစားခ်က္သက္သက္သာ ျဖစ္၍ အမွားပါလွ်င္ ခြင့္လြွတ္ၾကပါရန္)
တန္ခူး
3:45pm 17-Jul-2008
18 comments:
အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေက်ာ္သြားမယ့္အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြကုိ အမွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ေအာင္ မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ တင္ျပပုံအေရးပါပုံကုိလည္း သတိထားလုိက္မိတယ္။
ဟုတ္ပါ့ေနာ္။ စလံုးက..အေရွ႕တိုင္းယဥ္ေက်းမူ ျဖစ္သင့္ပါရက္..မိအိုဖ အို ေတြကို..စိတ္ရွည္သီးခံမူ သိပ္ နည္းတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္..လူငယ္ေတြ ကိုပဲ..ေနရာ ေပးလြန္းတယ္။ ေျပာမိတယ္။ ဘယ္အလုပ္..မွာပဲျဖစ္ျဖစ္..၃၀- ၄၀ ၾကားလူရြယ္ေတြ ခ်ည္းပဲ။ လူၾကီး ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ လည္း ဆိုေတာ့.. taxi driver ေတြ hawker ေတြ ပဲ ျဖစ္ကုန္တယ္ထင္တယ္။ age discrimination လို႕ေျပာ ရမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ ေနာက္ပီး..အဘိုးၾကီး အဘြား ၾကီး ေတြ အဲလို...တိုက္ခန္း ေလး ေတြထဲမွာ..အစုတ္ပလုပ္ ေတြ နဲ႕..ေန ေန ၾကတာ..အမ်ား ၾကီးပဲ ။ တခါ ေတြ႕ဖူးတဲ့..ဘိုးဘြား ၂ ေယာက္ဆို..မနက္..သူမ်ားေတြ အလုပ္သြားခ်ိန္.. ဓါတ္ေလွခါး ထဲမွာ..တုန္၂ ခ်ိ၂ နဲ႕ အျမဲေတြ႕တယ္.. တေနရာ အလုပ္သြားတယ္ေပါ့။ အမိုကို မွာ ။ ေနာက္ၾကံု ေတာ့ Tampinese ေရာက္ ေတာ့.. လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တခု မွာ..အဘိုးၾကီး..စားပြဲ သိမ္း ေနတာ ေတြ႕ေတာ့..ေဟာ-ေဟာ..ဟိုအဘိုးၾကီး ဆို ျပီး..၀မ္းသာ အား ရ လက္ညိဳးထိုးရင္း..အမေလး..ဒီေလာက္ အေ၀းၾကီး ကိုလာ လုပ္ ရတယ္လို႕..သနားေနတာ..ဆက္သြား ေတာ့မွာ..မလွမ္း မကမ္း ဘူတာေဘးမွာ..သူ႕ အဘြားၾကီးက..တစ္လွ်ူးေလးေတြ ထိုင္ ေရာင္းလို႕။ ငိုခ်င္ လိုက္တာ ဆိုတာ။
စကား မစပ္- အခ်စ္ အေၾကာင္း ေတြ လာေငးသြားတာ..ဘာ ရ သြားလည္း..အဟဲ..။
“အနနၱဂိုဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္”၊ “ၾကီးသူကို ရိုေသ၊ ငယ္သူကို သနား၊ ရြယ္တူကို ေလးစား” ဆိုတဲ့ကြ်န္မတို ့ႏိုင္ငံ၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ယဥ္ေက်းမွ ု အတြက္ ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူမိ ပါတယ္တန္ခူးရယ္.....
္
သနားပါတယ္ အမရယ္ေနာ္..။
အဲလိုမ်ိဳးဘာျဖစ္လို့ပါလိမ့္ေနာ္..။ ေၾကာက္စရာၾကီး
ျမတ္ႏိုးကေတာ့ အသက္ၾကီးတဲ့ အခ်ိန္ကို ဂ်ပန္မွာ ၾကီးေနခ်င္တယ္။ ေနာက္မွေရးရမယ္ ဒီက သက္ၾကီးရြယ္အို အေၾကာင္းေတြကိုး။
ျမန္မာျပည္မွာ အဘြားၾကီးေတြ ေစ်းေရာင္းေနတာ ပိုက္ဆံေတာင္းေနတာေတြ့ရင္ အသက္ၾကီးလာေတာ့ လွဴတတ္လာတယ္။ ကိုယ္တိုင္လဲ ၾကီးကံေကာင္းဖို့လဲ ဆုေတာင္းတတ္လာတယ္။
၀ဋ္ဆိုတာေတြက လည္တတ္ၾကတာ သူတို့ေတြ အၾကင္နာတရား မရိွၾကပါလားကြယ္။
ကေလးေတြ ကို ခုကတည္းက သင္ခန္းစာေပးတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြ မ်ားမ်ားေျပာျပေပး အမေရ..။
မလြယ္ပါလားေနာ္။
အမေရးတဲ့ ဟန္ကို သိပ္ၾကိဳက္တယ္။
မတန္ခူးေရ.. ေရးထားတာေလးေတြ ဖတ္ရင္း ရင္ထဲမွာ နင့္ကနဲပဲ.. တုိ႔ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာမုိ႔လား မသိဘူး။ မိဘကုိ လုပ္ေကၽြးျပဳစုတဲ့ သားသမီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းရဲဘူးလုိ႔ လက္ခံထားတယ္။ ေခတ္ေတြ ဘယ္လုိပဲ ေျပာင္းေျပာငး္ သားသမီးေကာင္းစားတာကုိ မနာလုိတဲ့ မိဘဆုိတာ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကုိယ့္ဘက္က သိတတ္တာေတာင္ မိဘေက်းဇူးဆုိတာ ဆပ္မကုန္ဘူးမုိ႔လား.. ဒါေၾကာင့္ အခုလုိ သက္ၾကီး ရြယ္အုိေတြ ဒုကၡေရာက္တာျမင္ရရင္ စိတ္မေကာငး္ဘူး။ တုိင္းျပည္က တုိးတက္လာေလ လူေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ေန႔စဥ္၀င္ေငြရွိမွ ရပ္တည္လာႏုိင္မွာ။ ဒီမွာ ရွိတဲ့ အဖုိးအဖြားေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေနာ္.. ဒါေပမယ့္ အစုိးရ ေထာက္ပံ့ေၾကးကလည္း နည္းတယ္လုိ႔ NHK ရဲ႕ program တစ္ခုမွာ ေျပာသံၾကားဖူးတယ္။ အရင္တုန္းကဆုိ အသက္ၾကီးရြယ္အုိေတြက ေဆးခနး္သြားရင္ ပုိက္ဆံေပးစရာမလုိဘူး..အခုေတာ့ အဲဒီ rule ကုိ ျပင္လုိက္တယ္လုိ႔လည္း သတင္းမွာ ၾကားမိတယ္.. ဒါေၾကာင့္ တုိ႔ေတြ ရုံးမွာဆုိ သန္႔ရွင္းေရး လာလုပ္ၾကတဲ့သူေတြက အဖြားအရြယ္ေတြပဲ။ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ ၇၀ ေတြေပါ့။ ေနာက္ျပီး လုံျခံဳေရးဆုိရင္လည္း အသက္ ၇၀ နီးပါးရွိေနတဲ့ ဖုိးဖုိးၾကီးေတြ။ မေန႔ကလည္း store ဆုိင္ရဲ႕ ေငြေကာင္တာမွာ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဖုိးဖုိးၾကီးကအေတာ္ေလးကုိ အသက္ၾကီးေနျပီ။ တုန္ခ်ိတုန္ခ်ိပဲ။ ေနာက္ျပီး ဒီမွာ Taxi driver ေတြက အဘုိးၾကီးေတြမ်ားတယ္။ သူ႕တုိ႕ကုိ ၾကည့္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ေတာ္ရုံ ဒီအရြယ္ေတြ အလုပ္မလုပ္ၾကေတာ့ဘူးလု႔ိ ေတြးမိတယ္။
ဒီမွာကလည္း ေန႔စဥ္၀င္ေငြမရွိရင္ ရပ္တည္ဖုိ႔အဆင္မေျပႏုိင္ဘူး။ အတုိးေတြ အခြန္ေတြက တက္ေနမွာေလ.. ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဆုိ homeless ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေ၇ာ။ အုိဇာတာ မေကာင္းဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့...
ေငြကိုပဲ တန္ဖိုးထား ကိုးကြယ္ျပီး မိဘေတြကို ပစ္ပယ္တဲ့သူေတြ မ်ားလာတာ အရမ္းဝမ္းနည္းစရာပါ။
ေကာင္းပါတယ္။ ဖတ္လိုက္ရတာ စိတ္မွာမေကာင္းဘူးဆိုေပမဲ့ ကိုယ့္ကို သတိေပးသလို ခံစားရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း မိအုိ၊ဖအိုေတြနဲ႔ကိုး။
တန္ခူးေရ..
ေန ့တစ္ဒူ၀ ျမင္ေတြ ့ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို ထပ္ၿပီး မီးထိုးျပလိုက္သလိုပါဘဲ..။
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာဆို ေ၀ဖန္ခ်င္စိတ္ေတြ အမ်ားၾကီး..။
ဒါေပမယ့္လဲ.. ဒါေပမယ့္လဲ..
ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာေလး ကိုယ္လုပ္ေပးႏိုင္ဖို ့ဘဲ ၾကိဳးစား စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။
လာဖတ္ၿပီးတာၾကာေပါ့။ အခုမွ ေျခရာခ်လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီလို သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ အလုပ္လုပ္တဲ့ကိစၥကို ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ စၿပီး သတိထားမိပါတယ္။ သူတို႕ သားသမီးေတြက ဒီလိုပဲ ၾကည့္ေနလားေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႕ နီးစပ္ရာ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီလို အလုပ္လုပ္ခြင့္ရတာကိုက သူတို႕အတြက္ အထူးအခြင့္အေရး ေပးထားတာဆိုပဲ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ သူတို႕ ဘယ္လိုရပ္တည္ရမလဲတဲ့။ ဘာမွမလုပ္ပဲေနရင္ ေရာဂါေတြ ပို၀င္လာမယ္ ဆိုပဲ။ တဖက္ကလည္း သူတို႕လုပ္တဲ့အလုပ္ေတြမွာ ေႏွးေကြးတာနဲ႕ efficiency က်တယ္။ အခုေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဟာ္ကာဆိုင္ေတြမွာေတာ့ အန္တီ အန္ကယ္ေတြ မေတြ႕ျပန္ဘူး။ ျပည္ႀကီးက ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြ လုပ္ၾကတာ မ်ားမ်ားလာတယ္။ သူတို႕ကမွ အဂၤလိပ္လို ေျပာမရ ဆိုမရနဲ႕ ပိုခက္ေတာ့တာ။
ဒီက အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အန္တီ အန္ကယ္ေတြကို ေတြ႕ေတာ့ ကိုယ့္ဆီက ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ ဘိုးဘြားေတြကို သတိရတယ္။ (က်ပ္တည္းလာတဲ့ အခုေခတ္ေတာ့ ကိုယ့္ဆီမွာလည္း တျဖည္းျဖည္း မလြယ္ေတာ့ဘူး ထင္ရဲ႕.။)
ဒီႏိုင္ငံမွာ အုိရမွာ ေၾကာက္လာတယ္။ အသက္ႀကီးလာလို႕ စုေငြ အလံုအေလာက္ မရွိရင္ ဒုကၡပဲ။ ေဆးဖိုး၀ါးခေတြကလည္း ႀကီးေတာ့ တခုခုဆိုရင္လည္း စုေဆာင္းေငြထဲက အလံုးအရင္းပါသြားမွာကို စိုးရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေၾကာက္လန္႕ၿပီး က်န္းမာေရး အာမခံ ဘာအာမခံ ညာအာမခံေတြ ေလွ်ာက္၀ယ္ရမယ္ဆိုရင္လည္း စုေငြက ပါးလာျပန္ေရာ။
ေတြ ့ေနျမင္ေနက်ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ခိုးလို ့ခုုလု ျဖစ္လြန္းလို ့ပါ ကိုေပါေရ…
မေကေရ.. အမွန္ပဲ… အသက္အရြယ္ၾကီးလာတာနဲ ့ အေရးပါမွ ုကနဲလာတယ္… ကိုယ့္သားသမီးကို ေစ်းၾကီးတဲ့ကစားစရာ၀ယ္ေပးဖို ့ မႏွေမ်ာေပမယ့္ အေဖအေမအတြက္ က်ေတာ့ ႏွေမ်ာတတ္ၾကတဲ့ ယဥ္ေက်းမွ ုက ကြ်န္မတို ့နဲ ့က်ေတာ့ သူစိမ္းျပင္ျပင္…
အခ်စ္အေၾကာင္းေတြ ေငးျပီး ရတာယူလာခဲ့တာ… ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါလာတာလဲ အခ်စ္ပဲ…
ဟုတ္ပါတယ္ ႏွင္းပန္းေရ… ဒါဂုဏ္ယူစရာပဲ မိုလား….
ျမတ္နိုးေရ… တို ့ကေတာ့ ကိုယ့္နိုင္ငံပဲျပန္ခ်င္တယ္… ဂ်ပန္က သက္ၾကီးရြယ္အိုအေၾကာင္း ေ၀မွ်ပါဦး… ေစာင့္ဖတ္ေနမယ္… ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကီးျပင္းရတာဆိုေတာ့ သားေလးေတာင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္မသိပါဘူး… ဆံုးမပဲ့ျပင္ရမွာက ကိုယ့္တာ၀န္ေပါ့….
နုေရ… မိဘကုိ လုပ္ေကၽြးျပဳစုတဲ့ သားသမီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းရဲဘူးလုိ႔
တို ့လဲ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္တယ္… တိုးတက္မွ ုရဲ့အားနည္းခ်က္ေတြလား… ဒီမွာေတာ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ အတြက္ ေစ်းႏွူန္းသက္သာတာကလြဲရင္ ဘာမွ အလကားမရဘူး နုေရ…
မိဘဆိုတာ ဘုရားနဲ ့တဂုိဏ္းတည္းထား ကိုးကြယ္ရတယ္ဆိုတာ သူတို ့မွာ မရွိဘူး ေကာင္းကင္ကိုေရ…
ကိုတားျမစ္ထားေသာေရ… မိအိုဖအိုေတြကို လုပ္ေကြ်းျပုစုရျခင္းကိုက မဂၤလာတပါးပါ…
သက္ေ၀ေရ… ဟုတ္ပါတယ္… တဦးခ်င္း ကိုယ္တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီေပးရင္ အမ်ားၾကီး အကိ်ဳးရွိမွာပါ…
တူတူပဲ ပန္ေရ… ဒီနိုင္ငံမွာ အိုရမွာတကယ္ေၾကာက္တယ္… ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာဆိုေတာ့ ကိုယ့္သားဆီကေတာင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားဘူး… အိုရင္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ရပ္တည္ဖို ့ ကိုယ့္အထုပ္ေလးကိုယ္္စုထားရတယ္… ျပည္ၾကီးေတြက တကယ့္ေနရာအႏွံ ့ျဖစ္လာျပီး ၀ယ္လို ့ျခမ္းလို ့သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး… ၁ ၂ ၃ ၄ ေတာင္ မေျပာတတ္ေတာ့ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲေနာ္…
ျမင္ကြင္း (၅) ေလာက္အထိ လူက ရင္ေမာေမာနဲ႔ ဖတ္လာရၿပီးေတာ့မွ ျမင္ကြင္း(၆)ကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ နည္းနည္းေလး သက္သာရာရသြားေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ အ့ံၾသတာက စကၤာပူလုိ ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတာကို အ့ံၾသမိတယ္။ ဗဟုသုတ တမ်ိဳးလဲ ရတာေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြရဲ့ အေျခအေနေတြကိုေတာ့ ဒီဗြီဘီရုပ္သံ သတင္းမွာ တခါၾကည့္ဖူးတယ္။ ဒါေတာင္ အခု တန္ခူးတင္တဲ့ ပုိ႔စ္ထဲမွာ ပါသလို အိမ္တြင္းေရး အေျခအေနေတြ မပါေသးပါဘူး။
ဒီႏုိင္ငံမွာက်ေတာ့ ခႏၵာကုိယ္ပုိင္း ဆုိင္ရာကိုပဲ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သက္ေတာင့္ သက္သာရိွပါတယ္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာက်ေတာ့ အထီးက်န္ဆန္တာေတြ ရိွမယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ့္အိမ္နားမွာက ဘုိးဘြားရိပ္သာ တခုရိွေတာ့ တခါတေလက်ရင္ အဘုိးအို၊ အဘြားအို စုံတြဲေတြ တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနတာ၊ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္းပဲ ေဖးေဖးမမနဲ႔ လက္တြဲကူေနၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။ တခ်ိဳ႔ အဘိုးအဘြားေတြက်ေတာ့လဲ ေခြးကေလး တေကာင္နဲ႔ အေဖာ္ျပဳၿပီး၊ လမ္းကေလး နည္းနည္းေလွ်ာက္လုိက္၊ အဲဒီေခြးကေလးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာလုိက္နဲ႔ ေတြ႔ရတယ္။
ကိုေစးထူးေရ… ဟုတ္ပါတယ္… တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတခုမွာ ဒီလိုေတြ ့ရတာ ကြ်န္မလဲ အံ့ၾသမိပါတယ္…
They are already animal, no more human inside them. Just the animal with the human skin. So sad for them...
ေလနုေအးဆိုတာ မိန္းခေလးလား ေယာက္်ားေလးလား မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ထဲမွာ ထင္ဟပ္ေအာင္ ျပသႏိုင္တာကို အထူးပဲ ေလးစားမိတယ္။ ကုိယ္ပိုင္ လက္ေတြ႕ခံစားရတာေလးေတြ ဖတ္ရတာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္အျပည့္နဲ႔ ကူညီခ်င္စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ ျပဳျပင္ခ်င္စိတ္ေတြလဲ ေပါက္ဖြါးလာေစပါတယ္။ စကားလံုးအသစ္ ရွာမေတြ႔ေသးလို႔ ေက်းဇူးပါေနာ္ လို့ပဲ ေျပာခဲ့ပါရေစဗ်ာ
good idea
thz for pointing out
I just saw your site. When I read your posts. I felt so many kinds of feeling. Yes, your post is very good. But as u know, It's the law of Kanma ( Law of Cause and Effect). I hope if you are a buddhist, you can understand what I mean.
Anyway, Thanks for for your post. And try to post more.
က်ေနာ္တို႕လဲအျမဲျမင္ေနရတယ္ဗ်ာ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို MRT ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ဒီလိုေတြျမင္ေနရတာရင္မွာမခ်ိပါဘူး ေလႏုေအး(အကိုလားအမလားေတာ့မသိလို႕ဒီတိုင္းပဲေခၚခ်လိုက္ျပီေနာ္) ေျပာတာမွန္ပါတယ္ က်ေနာ္အျမင္ေတာ့ စလုံးက အေရွ႕တိုင္းရင္ေက်းမႉမရွိတာထက္ ေငြကိုငမ္းငမ္းတက္ေနတဲႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနတယ္လို႕က်ေနာ္ယူဆပါတယ္ ပညာသာသင္ေနရတာဗ်ာ လုံးဝမေနခ်င္ဘူး ျပန္ရမဲ့အခ်ိန္ကိုပဲလက္ခ်ိဳးေရေနမိတယ္
I am a student in Japan. Your posts are totally right as in Japan, I saw many places, very very old men and women are woking. Japan is developed totally but in our eyes, old people also have to work in Japan view makes me hurt. May be they want to be healthy and so, they do. It is only merely reason. The main reason is they have to do too according to high living cost in Japan.
Post a Comment