အၾကင္နာအိပ္မက္

ကၽြန္မရဲ႕ဆံခ်ည္မၽွင္ေလးတမၽွင္ ညီ့နာရီမွာၿငိပါသြားသည္။ အဲဒီဆံမၽွင္ေလးျပတ္ေတာက္သြားမွာ စိုးရိမ္စြာျဖင့္ ညီ့ကိုအကူအညီေတာင္းမိေတာ့ အံၾသသြားေသာညီ့အၾကည့္နဲ႕ဆံုသည္။ တေျဖးေျဖးညီ့အၾကည့္ေတြ ရီေဝေဝျဖစ္လာေတာ့ ရင္ေတြခုန္လာမိသည္။ ညီက ဆံမၽွင္ေလးကို သူ႕နာရီမွ ယုယုယယႁဖုတ္ေပးေတာ့ ေက်းဇူးတင္ဝမ္းသာမိသည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မၾကား႐ုံေလာက္ ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ ေမးခြန္းတခုေမးခဲ့သည္။
"မင္းဆံပင္ေလးေတြကို သိပ္ျမတ္နိုးတာပဲလား"
ကၽြန္မေခါင္းၿငိမ့္အေျဖေပးလိုက္ေတာ့ လိုခ်င္တာရသြားတဲ့ကေလးေလးလို ေလကေလးတခ်က္ခၽြန္၍ လက္ေတြ႕ခန္းထဲမွထြက္သြားသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ရင္ခုန္လွုိက္ဖိုသြားေသာ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုနားမလည္မိ။
"လက္ဖ်ားေတြ ေအးလို႕ပါလား...သတိေတာ့ထားေနာ္...ညီတို႕ကမိန္းမက်မ္းေက်တယ္"
ကၽြန္မလက္ကိုလာကိုင္ရင္း သူငယ္ခ်င္းကသတိေပးေတာ့ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ႃပံုးမိသည္။ အဲဒီေန႕က ညီနဲ႕ကၽြန္မရဲ႕ နိဒါန္းအစလို႕ နဲနဲေလးမွ မရိပ္မိခဲ့။
***********************************************
"ကၽြန္မရဲ႕ဆံပင္ေလး ႐ွင့္လက္ေကာက္မွာၿငိသြားၿပီ"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္...ခဏေလးတို႕ႁဖုတ္ေပးမယ္"
ရင္ထဲမွာႀကိတ္ၿပီးႃပံုးလိုက္မိသည္။ ကိုယ့္လိုဆံပင္ေတြ႐ူးသြပ္သူနွင့္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ခရီးတခု အတူသြားရမည္။ သူ႕ဆံပင္ေလးမျပတ္ေတာက္ပဲ လက္ေကာက္က ႁပုတ္သြားမွ အႃပံုးခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ႕ရသည္။
"မနၲေလးသြားမွာပဲလား...နံေဘးမွာ႐ြယ္တူမိန္းခေလးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္သြားတာပဲ"
ခပ္သြက္သြက္နဲ႕ ေဖာ္ေ႐ြပံုရတဲ႕သူနဲ႕ခဏေလး ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြလို ရင္းနွီးသြားသည္။ သူ႕နာမည္ကကဗ်ာဆန္ဆန္ အၾကင္နာတဲ့။ နံေဘးကအဖြားႀကီးက ညီအမလားေမးေတာ့မွ တေယာက္ကို တေယာက္ၾကည့္ၿပီးရီမိၾကသည္။ သူ႕ မ်က္လံုးနက္နက္ေတြ၊ မ်က္ခံုးထူထူေတြ ေနာက္အညိုေရာင္ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေတြ အားလံုးက ကၽြန္မနဲ႕အေတာ္ဆင္သည္။
***********************************************
"ညက ႐ွင္႕ညီက်ဳပ္ဆီဖုန္းဆက္တာ နားၿငီးေနတာပဲ"
အတန္းေ႐ွ႕က ေကာ္ရစ္တာမွာ ေပၚေပၚထင္ထင္ ေငးၾကည့္ေနေသာ ညီ့အၾကည့္တို႕ကို ဆံပင္႐ွည္ေတြနဲ႕ ဖုန္းကြယ္ဖို႕ ႄကိုးစားရင္း သူငယ္ခ်င္းစကားေၾကာင့္ ရင္ေတြအခုန္ျမန္သြားသည္။
"ပထမနွစ္တနွစ္လံုး ႐ွင့္ကိုသတိမထားမိခဲ့တာ ေနာင္တရတယ္တဲ့...ၿပီးေတာ့ ႐ွင့္မ်က္လံုးေလးနက္နက္ေလးေတြ၊ ႐ွင့္ဆံနြယ္ေလးေတြက သူ႕မ်က္စိထဲက မထြက္ဖူးတဲ့"
သူငယ္ခ်င္းစကားေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြပိုလွုပ္႐ွားသြားသည္။
"ၿပီးေတာ့ ဒီေန႕႐ွင့္ကို ဖြင့္ေျပာမယ္တဲ့"
အတန္းထဲကို ညီလွမ္းလာေတာ့ ေ႐ွ႕ကစာအုပ္ကို ဟန္ေဆာင္ဖတ္ေနမိသည္။ ေ႐ွ႕ကျဖတ္ေလၽွာက္ရင္း ကၽြန္မစာအုပ္ေပၚညီတင္သြားသည့္ စာအိတ္္ႁဖူႁဖူေလးကို ၾကည့္ရင္း အသက္႐ွူေတြရပ္သြားမလားထင္မိသည္။ စာအိတ္ေပၚက ညီ့လက္ေရးေသာ့ေသာ့ေတြနဲ႕ "သာယာ"တဲ့။ ညီ ကၽြန္မကို တကယ္ခ်စ္တာလား။ မေရရာမွူေတြၾကားက တစံုတခုကေတာ့ ေသခ်ာေနသည္။
***********************************************
မတိုင္ပင္ပဲ သိုးေမြွးခ်ည္ခင္ႁဖူႁဖူေလးကို အတူထုတ္မိေတာ့ တိုက္ဆိုင္မွူအတြက္ အံ့ၾသရျပန္သည္။
"အကၤ်ီေလးထိုးေနတာထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္...အၾကင္နာက တဘက္ေလးလား"
"အင္း...ဘယ္သူ႕ဖို႕လဲ...တို႕ကေတာ႕တို႕အတြက္ထိုးတာ"
"သူ႕အတြက္ပါ"
အၾကင္နာႃပံုးစိစိျဖစ္သြားသည္။ ညီအတြက္ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ဝတ္စကုတ္အႁဖူေလးကို ေမြးေန႕အမီွေပးခ်င္သည္။
"ဒါထက္...ဘာေၾကာင့္အျပာေရာင္မဟုတ္ပဲ အႁဖူေရာင္လဲ"
"အႁဖူေရာင္ႄကိုက္မယ္ထင္လို႕ပါ...သူကတို႕ကိုလက္ေဆာင္ေပးသမၽွ အႁဖူေရာင္ခ်ည္းပဲ...အၾကင္နာကေရာ"
"တို႕ကအႁဖူေရာင္crazy...ဒါေပမယ့္ဖိနပ္ေတာ့ အႁဖူေရာင္မစီးဘူး...ကိုယ္အရမ္းျမတ္နိုးတဲ့အေရာင္ကို ေျခေထာက္ေအာက္မွာ မထားခ်င္လို႕"
ဘာစကားမွမေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသသြားမိသည္။ အဲဒီလို စကားတခြန္းမ်ိဳးကို တပံုစံထဲၾကားခဲ့ဖူးသည္။ အႁဖူေရာင္သိုးေမြွးခ်ည္ေလးကို စိတ္ဝင္စားစြာထိုးေနသည့္ အႁဖူေရာင္အကၤ်ီေလးနဲ႕အၾကင္နာကို ၾကည့္ရင္း အေျဖ႐ွာမရခဲ႕သည့္ ပုစၧာတပုဒ္အတြက္။
***********************************************

လမ္းလည္ေခါင္မွာ ဖိနပ္ျပတ္တာေလာက္ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတာ မ႐ွိ။ ကံေကာင္း၍ ဖိနပ္ဆိုင္က မနီးမေဝးမွာ။ သိပ္ဂ႐ုစိုက္တတ္သည့္ခ်စ္သူက ကၽြန္မအတြက္ ဖိနပ္တရံေ႐ြးေပးေနသည္။ အႁဖူေရာင္ဖိနပ္တရံျဖစ္ဖို႕မ်ားသည္။ ခ်စ္သူစျဖစ္သည္႕ေန႕မွ ယေန႕ထိ ညီေပးသမၽွလက္ေဆာင္ေလးေတြက အႁဖူေရာင္ေလးေတြ။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ဝယ္လၽွင္ အေပမခံသည့္ အႁဖူေရာင္ဘယ္ေတာ့မွမဝယ္ျဖစ္။ ဘယ္အေရာင္ရယ္လို႕ စြဲစြဲလန္းလန္း မဟုတ္ပဲ မ်က္စိထဲလွတဲ့အေရာင္သာ ဝယ္ျဖစ္သည္။
"ဒါေလးစီးၾကည့္ပါလားသာယာ"
ညီလက္ထဲက ဖိနပ္ေလးက ကိုယ္ထင္သလို အႁဖူေရာင္ျဖစ္မေနခဲ့ေတာ့ အံ့ၾသသြားမိသည္။
"ညီ...ဘာလို႕အႁဖူေရာင္ဖိနပ္ေလးမေ႐ြးတာလဲ"
ညီမ်က္နွာ အလိုမက်စြာနဲ႕ ကၽြန္မနားမလည္နိုင္သည့္စကားတခြန္းဆိုသည္။
"သာယာ...ကိုယ္ျမတ္နိုးတဲ့အေရာင္ကို ေျခေထာက္ေအာက္မွာ ထားမလို႕လား"
ရင္ထဲက ေမးခြန္းေတြ။ ညီျမတ္နိးတာလား။ ကၽြန္မျမတ္နိးတာလား။ ေသခ်ာတာက အႁဖူေရာင္ကို ကၽြန္မျမတ္နိးပါတယ္လို႕ ညီ့ကိုတခါမွမေျပာခဲ့။ တစံုတခုက ပိရိစြာ မွားယြင္းေနခဲ့ၿပီ။
***********************************************
"ေဟး...သိုးေမြွးကိုအဲလို ဆက္တိုက္မထိုးရဘူးေလ...မ်က္စိပ်က္မွာေပါ့...ပတ္ဝန္းက်င္႐ွူခင္းေတြလဲေငးဦး"
အၾကင္နာေပးတ့ဲ လဘက္သုတ္ဗူးေလးကို လွမ္းယူရင္းႁပူတင္းေပါက္မွ စိမ္းလန္းေသာ႐ွူခင္းေတြ အတူေငးၾကသည္။
"ေတာပန္းေလးေတြလွတယ္ေနာ္"
"အၾကင္နာက ပန္းေတြခ်စ္တတ္လား"
"ခ်စ္တာေပါ့...ပန္းဆိုရင္အကုန္ခ်စ္...ျမက္ပန္းေလးေတြကအစ"
"တို႕ကပန္းေတြသိပ္မသိဘူး...စံပယ္၊နွင္းဆီေလာက္ပဲ"
"သာယာရယ္...ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ပန္းေလးေတြကိုစိတ္မဝင္စားတာ အံ့ၾသေရာ...တို႕က ျမင္ရေတြ႕ရခဲတဲ့ပန္းေလးေတြဆို ပိုေတာင္ခ်စ္ေသး...ဥပမာ..ကရမက္ပန္းတို႕ေသာ္ကပန္းတို႕ေလ"
"ေသာ္ကပန္း.."
"သာယာ ေသာ္ကပန္းကိုသိလား...အပင္အႀကီးႀကီးကေန ငုပန္းလို ကဗ်ာဆန္ဆန္တြဲက်ၿပီးပြင့္တဲ့ ပန္းနီနီေလးေတြေလ...အနံ႕ေလးက တကယ့္ေဖ်ာ့သင္းသင္းေလး...တို႕သိပ္ခ်စ္တာ"
ထူးဆန္းလိုက္တဲ့ တိုက္ဆိုင္မွူေတြ။ ညီနဲ႕ကၽြန္မၾကားက ေခ်ာေမြ႕ေျပျပစ္တဲ့ အခ်စ္လမ္းေလးမွာ အဲဒီေသာ္ကပန္းေတြက သံသယဆိုတဲ့ ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ကို သယ္္ေဆာင္လာခဲ့ဖူးသည္။
***********************************************
"သာယာ...ဒီမွာၾကည့္စမ္း...သာယာ့အတြက္"
ညီ့လက္ထဲက အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ပန္းနီနီေတြ။ ပန္းသိပ္မခ်စ္တတ္ေပမယ့္ ခ်စ္သူကေပးတဲ့ လက္ေဆာင္မို႕ တယုတယယူမိသည္။
"လွလိုက္တာေနာ္...သာယာတခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး...ဒါဘာပန္းလဲညီ"
"ဟင္...သာယာမသိဘူး...ညီကသာယာသိမယ္ထင္တာ...ဒီပန္းေတြေတြ႕ရင္သာယာ အရမ္းကိုေပ်ာ္႐ြွင္စိတ္လွူပ္႐ွားသြားမယ္ ထင္တာ"
ညီက ပန္းကေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး တစံုတခုကို ဆံုး႐ွုံးလိုက္ရသလို ေငးငိုင္သြားသည္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာလဲ တစံုတခုဆံုး႐ွူံးသြားခဲ့သည္။
"ညီ့ကို ဒီပန္းေတြနဲ႕ဘယ္သူက စမိတ္ဆက္ေပးခဲ့သလဲဟင္"
မေမးခ်င္ဆံုး ေမးခြန္းတခုက သူ႕အလိုလိုႃပိုက်လာသည္။ ညီက အေဝးတေနရာကိုေငးရင္း အိပ္မက္ထဲကလူတေယာက္လို ေျဖသည္။
"ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ပါ"
***********************************************
"ဟယ္ခုမွသတိထားမိတယ္...သာယာဆြဲႄကိုးေလးနဲ႕ တို႕ဆြဲႄကိုးေလးက တပံုစံထဲ"
အလံုးလံုးေလးေတြ ခပ္က်ဲက်ဲပါေသာ အၾကင္နာဆြဲႄကိုးေလးကို အေတြ႕ နွလံုးေသြးေတြ ခဏရပ္တန္႕သြားသည္။ အဲဒီ တခုၿပီးတခု တိုက္ဆိုင္မွူေတြကပဲ နွလံုးသားကို ဓားခၽြွန္ခၽြွန္ျဖင့္ေမြွေနွာက္ေနသလို။
"အၾကင္နာကို ဘယ္သူဝယ္ေပးတာလဲ"
"ေဖေဖဝယ္ေပးတာ...ၾကာလွၿပီ ၈ တန္းထဲက...သာယာဆြဲႄကိုးေလးကေတာ့ သစ္ေနတာပဲ...ဝယ္တာမၾကာေသးဘူးထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္...တို႕ခ်စ္သူကေမြးေန႕လက္ေဆာင္ေပးထားတာ"
အဲဒီဒီဇိုင္းေလးကို ညီကိုယ္တိုင္ ပံုဆြဲၿပီး ပန္းတိမ္ဆိုင္မွာ သြားအပ္ေတာ့ ညီရဲ႕အေလးအနက္ထားမွူအတြက္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ၾကည္နူးမွူေတြ ဒီေနရာမွာကုန္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ။
"သာယာခ်စ္သူက သာယာကိုအေတာ္ခ်စ္ပံုပဲေနာ္"
ကၽြန္မလဲ သံသယတခ်ိဳ႕ကလြဲရင္ အၾကင္နာနဲ႕မေတြ႕ခင္ အခ်ိန္ထိ အဲဒီလို ထင္ေနခဲ့သည္ေလ။
"အၾကင္နာ့မွာ ခ်စ္သူ႐ွိလား"
"ခ်စ္သူ..ဟားဟား..႐ွိခဲ့ဘူးတယ္...ကေလးတုန္းက...not seriousပါ"
အၾကင္နာက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး။ အေလးအနက္မထားခဲ့ေၾကာင့္ပဲ ကြဲကြာသြားခဲ့တာလား။
"ဘာလို႕ကြဲခဲ့ၾကတာလဲဟင္"
"တကယ္မခ်စ္လို႕ေပါ့သာယာရယ္"
အၾကင္နာ့အတြက္ အတိတ္ဟာ အဲဒီေလာက္ ေမ့ေပ်ာက္လြယ္သလား။
"အပန္းမႀကီးရင္ တို႕ကိုအၾကင္နာ့ခ်စ္သူရဲ႕ နာမည္ေလးေျပာျပပါလား"
"ဒါေလးမ်ားသာယာရယ္...သူ႕နာမည္ကတလံုးထဲ....xxxx"
မၾကားေတာ့။ အၾကင္နာဘာေတြ ဆက္ေျပာေနလဲမၾကားေတာ့။ အေျဖထြက္သြားေသာ ပုစာၦတပုဒ္အတြက္ ေၾကကြဲသြားေသာ နွလံုးသား။ လုပ္ရက္လိုက္တာညီ။
***********************************************
နား႐ြက္ေနာက္ဖက္နားက တိုကပ္ေနေသာဆံပင္ေတြကို နားမလည္နိုင္ေသာ၊ ေနာက္အနည္းငယ္ေဆြးေျမ႕ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ညီၾကည့္ေနေတာ့ ေက်နပ္စြာႃပံုးမိသည္။
"ဆံပင္ေတြနွေမ်ာဖို႕ေကာင္းေပမယ့္ သာယာကဒီလို ပံုေလးနဲ႕လဲလိုက္တာပဲ"
တကယ္လားညီ။ ဟန္ေဆာင္ေနတာလား။
"ဒီမွာၾကည့္ညီ...ဒီဆြဲႄကိုးေလးလွလားဟင္...ညီလုပ္ေပးတဲ့ ဆြဲႄကိုးေလးကိုပဲ ဖ်က္ၿပီးျပန္လုပ္လိုက္တာ"
"လွပါတယ္...အဲဒီတုန္းကတည္းကမႄကိုက္ရင္ ေျပာခဲ့ေရာေပါ့သာယာရယ္"
ညီ့အသံေတြ အနည္းငယ္တုန္ရင္ေနသလို။ ထူးဆန္းတဲ့ ကၽြန္မအႁပုအမူေတြအတြက္ တစံုတခုကို ရိပ္မိေနသလို။
"ညီ့ကို သာယာတခုေမးခ်င္တယ္"
ဒါဟာ ကၽြန္မရဲ႕ေနာက္ဆံုးေကာက္႐ုိးတမၽွင္ပါညီ။
"ေမးေလသာယာ"
"ညီ သာယာ့ကိုဘာလို႕ခ်စ္တာလဲ"
ေျဖေတာ့ညီ။ ကၽြန္မနွလံုးသားကို အေသမသတ္မယ့္ အေျဖတခု။ ကၽြန္မမာနေတြကို နင္းဖ်က္မေျခတဲ့ အေျဖတခု။ ေက်းဇူးႁပုၿပီး။
"ဒီေမးခြန္းမေျဖခင္ ညီတခုဝန္ခံ.."
"ဟင့္အင္း...တျခားဘာမွ မေျပာနဲ႕...ဒီေမးခြန္းပဲေျဖပါ"
အ႐ွူံးေတြကို ထပ္မၾကားရပါေစနဲ႕။ ဝန္ခံစရာေတြက ကၽြန္မအတြက္ေတာ့အ႐ွူံး။
"သာယာရဲ႕ ႐ုိးသားတဲ့နွလံုးသားေလးကို ခ်စ္တာ...သာယာရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းတ့ဲစိတ္ဓါတ္ေလးကိုခ်စ္တာ...သာယာရဲ႕ဟန္ေဆာင္မွူကင္းတဲ့ႁဖူစင္ျခင္းေလးကိုခ်စ္တာ...သာယာကသာယာမိုလို႕ခ်စ္တာပါ"
အို...။ေက်းဇူးတင္လိုက္တာညီ။ ညီမ်က္ဝန္းထဲက အတိတ္ေတြကင္းစင္ ေလးနက္မွူေတြ။ ညီ့အေျဖထဲက ယံုၾကည္ရတဲ့အင္အားေတြ ကၽြန္မနွလံုးသားထဲကို စိမ့္ဝင္စီးဆင္းသြားၾကေပါ့။ ညီ့ပုခံုးေလးေပၚ ေခါင္းတင္ရင္း ပါးျပင္ေပၚက်လာတဲ့ မ်က္ရည္တုိ႕ကို မတားဆီးမိ။
ညီကကၽြန္မလက္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တိုးတိုးေလးဆိုသည္။
"ညီ အၾကင္နာအိပ္မက္က နိုးထခဲ့တာၾကာခဲ့ပါၿပီ သာယာရယ္...ညီ့ဘဝရဲ႕လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေလးေလးနက္နက္ခ်စ္မိသူဟာ သာယာတေယာက္ထဲပါ"
အဲဒီညီ့စကား တခြန္းနဲ႕တင္ ေနာင္အခါ သာယာတဲ႕ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဘဝေလးထဲကို သံသယဆိုတာ ႁမူတမွူန္မၽွမေပက်ံရလို႕ ကၽြန္မယံုၾကည္စြာ သစၥာဆိုမိသည္။

(ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ေလးကို ႄကိုက္လြန္း၍ postေခါင္းစဥ္အျဖစ္ ယူသံုးပါသည္)
တန္ခူး
12:55pm 24-Apr-2008