ကၽြန္မနဲ႕ေကာင္မေလး

ကၽြန္မနဲ႕ေကာင္မေလးၾကား ထူးျခားဆန္းက်ယ္တဲ့ စိတ္ဆက္သြယ္မွူတခု ႐ွိေနသလို အၿမဲခံစားရတယ္။ ကၽြန္မ တခုခုကုိ ခံျပင္းေဒါသထြက္ေနခ်ိန္ ေကာင္မေလးက ဖုန္းဆက္ေပါက္ကြဲျပရင္ တိုက္ဆိုင္မွူအတြက္ အံ့ၾသရၿမဲ။ ကၽြန္မ တခုခုကို အျမင္မေတာ္ေထာ္ေလာ္ကန္႕လန္႕ျဖစ္ၿပီး ေကာင္မေလးဆီemailပို႕ရင္ တူညီတဲ့ခံစားမွူအတြက္ သူလဲအံ့ၾသရၿမဲ။ ၾကာလာေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ေတြဟိုးေအာက္ဆံုးထိ ဗုန္းကနဲက်ေနရင္ ေကာင္မေလးမ်ားျဖစ္ေနၿပီလားလို႕ စိုးရိမ္မိတယ္။ ကၽြန္မေပ်ာ္႐ြွင္လန္းဆန္းေနရင္ သူလဲေပ်ာ္ေနမယ္ဆို ၾကည္နူးမိတယ္။

ခ်စ္သူအတြက္ အေသးစိတ္ခံစားတာေရာ၊ လူေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စိတ္ထဲ႐ွိတဲ့အတိုင္း ေျပာခ်တတ္တာေရာ၊ ကိုယ္က်င့္တရားတန္ဖိုးျဖတ္မွူေရာ အေတာ္ေလးနီးစပ္တယ္။ ကၽြန္မ Heroေတြနဲ႕ ေကာင္မေလးHeroေတြ တထပ္ထဲပဲ။ ကၽြန္မ ေလးစားလို႕မရတဲ႕လူတခ်ိဳ႕ကို သူကလဲမေလးစား။ ကၽြန္မလက္ခံလို႕မရတဲ့အယူအဆေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေကာင္မေလးလဲလက္မခံ။ ေကာင္မေလးေလၽွာက္ခ်င္တဲ့လမ္းကကၽြန္မနဲ႕လားရာတူ။

ေကာင္မေလးက ခံစားခ်က္ေတြမၽွေဝခံစားေပးနိုင္မယ့္ အေဖာ္ျဖစ္လာတယ္။ သူရဲ႕မြန္းၾကပ္မွူေတြကို ကၽြန္မဆီမွာေပါက္ကြဲသလို ကၽြန္မရဲ႕ႃမိုသိပ္ျခင္းေတြ သူ႕ဆီမွာဖြင့္အံခ်။ စာတိုေပစေလးေတြ ေရးခ်တတ္တာတူေတာ့ တခါတခါကဗ်ာတစနဲ႕ သူနဲ႕ဆက္သြယ္။

ကိုယ္က်င့္တရား တန္ဖိုးျဖတ္မွူေတြၾကားကပဋိပကၡေတြ ျမင္ရၾကားရေတာ့ ေကာင္မေလးက ကိုယ့္ဆီကဗ်ာတပုဒ္နဲ႕ မခ်င္႕မရဲ ရင္ဖြင့္ခဲ့ဖူးတယ္။

ေကာင္မေလး>>
မဟူရာ နဲ႔ အနက္
အေမွာင္ နဲ႔ အမဲ
ဘယ္ဟာက ပိုလင္းသလဲ....လို႔
ေရြးခ်ယ္ေနၾကသူေတြၾကားထဲ
ငါ့ရဲ႕ အႁဖူေရာင္အလင္းတစ
မွိန္ေဖ်ာ့လို႔ သြားခဲ့ရဖူးတယ္။ ။

အမွန္တရားဆိုတာ အတၱနဲ႕အေရာင္ဆိုးလို႕ရတတ္သလား...ေကာင္မေလးနဲ႕ထပ္တူခံစားေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာမပီတဲ့ ကိုယ့္ခံစားခ်က္။

ကၽြန္မ>>
အေမွာင္ကလင္းသတဲ့
အလင္းကေမွာင္သတဲ့
အႁဖူကမဲသတဲ့
အမဲကႁဖူသတဲ့
အတၱဖုန္းလြွမ္းေတာ့
ေလာကနိယာမေတြေတာင္လြဲမွား
ဘယ္မွာလဲ...အမွန္တရား။

ေမၽွာင္လင့္ျခင္းေတြ မွူန္ဝါးလာတဲ့အခါ၊ အနာဂတ္ေတြ မျပတ္သားတဲ့အခါ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပါးလ်လာတဲ့အခါ စိတ္ေတြက ဟိုးေအာက္ဆံုးထိ ထိုးက်သြားတတ္တယ္။ ေကာင္မေလးက သူ့႕ရဲ႕စိတ္ကို ကဗ်ာတပုဒ္နဲ႕copyကူး ကၽြန္မဆီပို႕လြွတ္ဘူးတယ္။

ေကာင္မေလး>>
တခါတရံမွာ အစိုးမရ
တခါတရံမွာေတာ့ အနက္ဆံုးထိက်။

တခါတရံမွာ ဦးေနွာက္နဲ႔ေစခိုင္းလို႔မရ
တခါတရံမွာေတာ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ၾကည္ရြွင္ပ်။

တခါတရံမွာ အတၱနဲ႔အက်ဥ္းက်
တခါတရံမွာေတာ့ အမွန္တရားေနာက္လိုက္ခဲ့ရ။

တခါတရံမွာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ ပဋိပကၡ
ဒါဟာ..မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့ သဘာဝ။...

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီေန႕က ေအာက္ႁပုတ္က်ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ေတြ ကဗ်ာထဲထည့္ ေကာင္မေလးဆီပို႕ျဖစ္တယ္။

ကၽြန္မ>>
စိတ္ဆိုတာ
ေသတၱာတခုထဲထည့္
ေသာ့ခတ္ထားလို႕လဲမရ

စိတ္ဆိုတာ
တိုင္တခုနဲ႕တြဲ
ခ်ည္ေနွာင္ထားလဲမရ

စိတ္ဆိုတာ
ပင္လယ္ေရထဲနွစ္
ေမၽွာပစ္လို႕လဲမရ

အဲဒီစိတ္က
တခါတခါကိုယ္နားကေပ်ာက္
တခါတခါေကာင္းကင္ကိုေရာက္
တခါတခါေျမျပင္ေအာက္
ေမြွလိုေမြွ ေနွာက္လိုေနွာက္
စိတ္ေျခရာေတြေကာက္ရင္း
ငါလဲ...လမ္းေတြေပ်ာက္။

အဲဒီသတင္းၾကားေတာ့ အားငယ္ဝမ္းနည္း ႃပိုယိုင္လဲမတတ္ပဲ။ သတင္းအမွားျဖစ္ပါေစလို႕ဆုေတာင္းရင္း မျပည့္တဲ့အခါ အစားထိုးမရတဲ့ဆံုး႐ွူံးမွူအတြက္ အေမမာ့ကိုတမ္းတရင္း ေကာင္မေလးနဲ႕ ကၽြန္မ ကဗ်ာေတြနဲ႕ငိုေႂကြးၾကတယ္။

ေကာင္မေလး>>
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ဘဝေတြရဲ့
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အတြက္
ယံုၾကည္ရင္း ေ႐ွ့ဆက္ဖို႔
အလင္းအားေပးမယ့္....
ၾကယ္ေတြ...ေႂကြလြန္းတယ္္။ ။

ကၽြန္မ>>
ဒီတခါၾကယ္တစင္း
တျပည္လံုးလင္းေစသူမို႕
တတ္နိုင္ရင္...
မေႂကြေအာင္တား
ေကာင္းကင္ေပၚျပန္ထားလိုက္ခ်င္တယ္။

ကၽြန္မနဲ႕ေကာင္မေလးၾကား ထူးျခားဆန္းက်ယ္တဲ့ စိတ္ဆက္သြယ္မွူတခု ႐ွိေန တာေသခ်ာတယ္။

တန္ခူး
6:00pm 09-Apr-2008
(ေကာင္မေလးအတြက္ အမွတ္တရ)