April ေနြရယ္ တန္ခူးရယ္

ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္၃၀ေက်ာ္ ဒီလိုေန႕မွာ မၾကာခင္က်ေရာက္လာမယ့္ သႀကၤန္အႄကိုေတးေတြ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ေလနုေအးနဲ႕အတူ ေနြကိုခ်စ္ေသာ၊ တန္ခူးကိုခ်စ္ေသာ ကေလးေလးတေယာက္ ေလာကႀကီးထဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သႀကၤန္အႄကိုေန႕ေဆး႐ုံကဆင္းေတာ့ အနွီးႁဖူႁဖူေလးထဲကေန သႀကၤန္႐ွူခင္းကို မ်က္လံုးႁပူးႁပူးေလးနဲ႕ ေငးေမာေနခဲ့တယ္တဲ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီေန႕က သႀကၤန္အႄကိုပိေတာက္ေတြ လွူိင္လွူိင္ပြင့္ၾကတယ္ဆိုပဲ။

မိခင္ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ကတည္းကေရာ၊ အေမ့နို႕စို႕ခ်ိန္ထိ ဗူး႐ြက္ပဲေသြးေတာင္းခဲ့လို႕ မလွမပ "ဗူး႐ြက္"ဆိုတဲ့ ငယ္နာမည္ေလး ရခဲ့တယ္။ (ခုထိလဲ သူ႕အေမက ဗူး႐ြက္အရမ္းႄကိုက္တဲ့ံသမီးအတြက္ လူႄကံု႐ွိတိုင္း ပို႕ေပးေနရတာ မဆန္းပါဘူးေနာ္) အဲဒီကေလးေလးက ဘယ္ေလာက္အအိပ္မက္သလဲဆို ပုခက္ေပၚကလိမ့္က်တာေတာင္ မငိုပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဆက္အိပ္ေနတတ္တယ္တဲ့။

အဲဒီေကာင္မေလးက ေလးနွစ္မျပည့္ခင္ထိ စကားသြက္သြက္ မေျပာတတ္ခဲ့ေပမယ့္ ေလးနွစ္ေက်ာ္ေတာ့ စကားမ်ားလြန္းလို႕ နားေတာင္ၿငီးယူရတယ္တဲ့။ သိတတ္လာတဲ့ အ႐ြယ္ငယ္ငယ္ေလးထဲက မွန္တယ္ထင္ရင္ ေခါင္းမာတတ္လြန္းလို႕ စိတ္ႀကီးတဲ့အေဖရဲ႕ ႐ုိက္နွက္ျခင္းကို မၾကာမၾကာခံရေလ့႐ွိခဲ့တယ္။ အသားနာတာေတာင္ မ်က္ရည္တစက္မက်တဲ့အထိ ေခါင္းမာသူက တခါတခါ သူသိပ္ခ်စ္တဲ့အေဖရဲ႕စကားတခြန္းနဲ႕တင္ ထိ႐ွနာက်င္မ်က္ရည္က်တတ္ျပန္ေရာ။

ေမ်ာက္႐ွူံးေအာင္ကစားသန္သူ၊ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ကစားသန္သူလဲျဖစ္တယ္။ သိပ္ခ်စ္၊ သိပ္စိုးရိမ္လြန္တဲ့အေဖေၾကာင့္ ေရမကူးတတ္၊ စက္ဘီးမနင္းတတ္ေပမယ့္ သစ္ပင္တက္ေတာ့ အေတာ္ကၽြမ္းတယ္။ အဲဒီလို သစ္ပင္တက္ေကာင္းမွူေၾကာင့္ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ ေခြးကိုက္ခံရတာ။ အေဆာ့အကစားမက္ေတာ့ လက္က်ိဳးတာေတာင္ ေက်ာက္ပတ္တီးနဲ႕ ေဆာ့ေကာင္းတုန္း။ မုန္႕ဖိုးရတဲ့တမတ္နဲ႕ အေဖာ္ေကာင္းလို႕ အိမ္ကမသိေအာင္ ႐ုပ္႐ွင္ခိုးၾကည့္ေတာ့ အဖိုး႐ုပ္႐ွင္႐ုံထဲ ဒုတ္နဲ႕လိုက္။ လြတ္လပ္ေရးပြဲဆို ေဝလီေဝလင္းထဲက အိမ္ေ႐ွ႕ကကြင္းထဲေရာက္၊ ညေနေစာင္းက်မွ အားကစားႃပိုင္တာကဆုရတဲ့ ပလပ္စတစ္ခြက္မိ်ဳးစံုနဲ႕အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။ မိန္းခေလးနဲ႕မတူ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ေဆာ့သူမို႕ အဲဒီအ႐ြယ္က ဥာဏ္ေကာင္းေပမယ့္ အဆင့္က ဘယ္ေတာ့မွထိပ္ဆံုးမေရာက္ခဲ့။

အ႐ြယ္နဲနဲရလာေတာ့ စာလိုခ်င္စိတ္ေလးေတာ့ ပို႐ွိလာခဲ့ေပမယ့္ သူမ်ားေတြ ကာတြန္းဖတ္ေနတုန္း ဝတၳဳေတြခိုးဖတ္။ စာေရးခ်င္တဲ့ပိုးေလးစရလာခဲ့ေတာ့ ေက်ာင္းကစာစီစာကံုးႃပိုင္ပြဲဆို မလြတ္တမ္း။ စာေရးတဲ့အေဖက ဒါေတာ့အားေပးခဲ့ေပမယ့္ အျပင္စာေတာ့မဖတ္ခိုင္းခဲ့။ စိတ္ကူးေတြစယဥ္တတ္ေတာ့ အေဖရဲ႕စည္းကမ္းေတြနဲ႕စၿပီး ပဋိပကၡျဖစ္။ အဲဒီတုန္းက လြတ္လပ္မွူေတြကိုုအငမ္းမရ မက္ေမာၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲကဘဝဆိုၿပီး နာက်ည္းခ်က္ေတြကို ကဗ်ာမျဖစ္တျဖစ္ေရး။ အေဖရည္႐ြယ္ခ်က္ဆနၵေတြလား၊ ကိုယ့္ပန္းတိုင္လား မေသခ်ာတဲ့ေဝဝါးမွူေတြနဲ႕ ပံုစံခြက္ထဲက မိန္းခေလးတေယာက္။ အေဖ့ဆနၵေတြကို မျဖည့္ဆီးနိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ အခ်ိန္ေတြကုန္မွေနာင္တေတြရ။

ေလာကႀကီးမွာ အေဖကကိုယ့္ကိုအခ်စ္ဆံုးဆိုတာ ခံစားလို႕ရခဲ့ေပမယ့္ အခ်စ္လြန္မွူေတြကို ခ်ဴပ္ခ်ယ္မွူေတြလို႕ လူငယ္လိုဘာသာျပန္။ အေဖမုန္းတဲ့ ေယာက်ာၤးေလးေပါလြန္းတဲ့ တဣသိုလ္မွာ ဆယ္စုနွစ္ေတြၾကာတဲ့အထိ ေယာက်ားၤေလးသူငယ္ခ်င္းက လက္ခ်ိဴးေရလို႕ရေအာင္နဲပါး။ လြတ္လပ္မွူကိုခိုးယူၿပီး ဝါသနာအရ စာသင္ခ်ိန္ေတြဖ်က္ၿပီး Magazineတိုက္ေတြ တတိုက္ဝင္တတိုက္ထြက္။ စာတို၊စာစေတြ အေဖမိသြားလို႕ မီး႐ွူိ႕ပစ္ေတာ႕ နွလံုးသားေတြေလာင္ကၽြမ္းလို႕ေပါ့။ ပထမဆံုးပံုနွိပ္ေဖာ္ျပခံရမွ တားမရတဲ့ဝါသနာ အေဖနားလည္လာၿပီး အားေပးခဲ့ေတာ့ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ စာေရးသူေပါက္စ။ တကယ္ေတာ့ ဟိုေနရာစပ္စပ္၊ ဒီေနရစပ္စပ္ လူမွူေရးအလုပ္ေတြလုပ္ခ်င္တာ၊ စာေရးဝါသနာပါတာ၊ လူေတြနဲ႕ရင္းနွီးလြယ္တာေတြ အားလံုးက အေဖ့အေမြ။ မွန္တယ္ထင္ရင္ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္း ေျပာခ်တတ္တဲ့အေမ့အေမြနဲ႕ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သိပ္ခင္စရာေကာင္းသူတဲ့။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သိပ္စြာၿပီးမာနႀကီးသူတဲ့။

ရင္ခုန္တတ္တဲ့နွလံုးသားကေတာ့ အိပ္ေထာင္မႁပုရဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္တခုနဲ႕ တြင္တြင္ႀကီးဆန္႕က်င္လို႕။ သံေယာဇဥ္ေတြ အထပ္ထပ္ရစ္ေနွာင္ခဲ့ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဘဝမွ ခ်စ္သူ။ ကံေကာင္းတာေတာ့ မႁငူစူတတ္တဲ့ခ်စ္သူေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြယူလို႕ရခဲ့တယ္။ နားလည္ေစာင့္ဆိုင္းေပးခဲ့တဲ့ခ်စ္သူေၾကာင့္ ႐ုန္းကန္မွူေတြက နဲနဲေတာ့သက္သာခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ သဘာဝတရားနဲ႕ ေနသားက်သြားခဲ့တဲ့အခါ အေဖကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ေပးတဲ့ မဂၤလာဝတ္စံုနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘဝနိဒါန္းစခဲ့သူ။

အဲဒီေခါင္းမာတတ္ခဲ့တဲ့မိန္းမတေယာက္ကို မိဘေမတၱာအျပည့္အဝ နားလည္လာေစတာကေတာ့ အဲဒီမိန္းမနဲ႔ ေခါင္းမာတာကလြဲလို႕တျခားဘာတခုမွမတူတဲ့ သားေလးတေယာက္။ ယုၾကည္ရာကို တစြတ္ထိုးမလုပ္ျဖစ္ေအာင္ တားျမစ္နုိင္ခဲ့သူ၊ ဖေယာင္းေလးလိုေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ဘဝကို ပံုသြင္းတဲ့အနုပညာတခုကို တတ္ေျမာက္ေစခဲ့သူ၊ ေလာကႀကီးနဲ႕ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ တြန္းအားေပးခဲ့သူကေတာ့ သားကေလး။

အနွစ္သံုးဆယ္ အေတာ္စြန္းသြားတဲ့အခါ အရင္ကအေရးႀကီးခဲ့တဲ႕အရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလဲ ေနာက္ဆံုးေရာက္ခ်င္ေရာက္၊ ယံုၾကည္ရာေတြလဲ မွူန္ဝါးဝါးနဲ႕၊ ငယ္ကစိတ္ကူးယဥ္တဲ႕ဘဝတခုတေတာ့ ေဆးျပယ္သြားတဲ့ ပန္းခ်ီတခ်ပ္လို။ လိုခ်င္တာေတြရခဲ့ၿပီလား၊ ေရာက္ေနတဲ့ဘဝမွာ ေက်နပ္ရဲ႕လား၊ ဘယ္သူ႕အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ....မဆံုးနိုင္တဲ့ေမးခြန္းေတြနဲ႕ အသက္တနွစ္တိုးလို႕ ေမြးေန႕တခုကိုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပန္ေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငယ္ကလို ပိေတာက္ရနံ႕ေတာ့ရင္ခုန္ဆဲ၊ သႀကၤန္ေတးသံမွာ လြင့္ေမ်ာဆဲ၊ Aprilေနြကို ျမတ္နုိးဆဲ။

တန္ခူး
11:42pm 06-Apr-2008