ေစာင့္ေနတယ္ေမာင္….

(ဒီပံုေလးကို ဒီေနရာက ယူပါတယ္။)

အဲဒီတုန္းက အခ်စ္နဲ ့နုိးထျပီး အခ်စ္နဲ ့အိပ္ရာ၀င္တတ္တဲ့ အရြယ္။ အခ်စ္သီခ်င္းေတြခံစား အခ်စ္၀တၳဳေတြမွာ ေမ်ာပါတတ္တဲ့ အရြယ္။ ပန္းကေလး ပြင့္တာ၊ သစ္ရြက္ေလး လွ ုပ္တာ၊ ခန္းစီးစေလး လြင့္တာက အစ ရင္ခုန္သံေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ အရြယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၇နွစ္က ပထမဆံုး ပံုနွိပ္ေဖာ္ျပခံခဲ့ရတဲ့ ရင္ခုန္ပြင့္က ကြ်န္မရဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ။ အိမ္ျပန္ေတာ့ စာအုပ္စင္ကို ေမြွေနွာက္ရင္း ျပန္ေတြ ့ခဲ့လို ့ အမွတ္တရ အေနနဲ ့ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ ့ေတြ ့တဲ့ အခါ အေတာ္ အခ်ိဳးေျပသြားတ့ဲ ပတ္၀န္းက်င္က လူေပြေလးတေယာက္ အေၾကာင္းကို ခ်ေရးမိခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ငါေရးတာ အေတာ္ကို ကေလးဆန္တာပဲလို ့ ျပံုးမိပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ့ လူငယ္ဘ၀က ကေလးဆန္တဲ့ လက္ရာေလး မွ်ေ၀ခံစားၾကည့္ပါဦး။

************************
ေမာင္… ေမာင္ သိပ္မွားေနျပီ။

ေမာင့္ရဲ့ မိန္းခေလး တဦးေပၚ ျမင္တဲ့ ေခတ္ေနာက္က်လြန္းတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ အျမင္ၾကီးကို ျပုျပင္ လိုက္စမ္းပါ။ အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ေတာ့ မိန္းခေလးေတြရဲ့ အသည္းကို လမ္းခင္းေလွ်ာက္ေနသူလို ့ နာမည္ၾကီးေနတဲ့ ေမာင့္ပညာေတြ သိပ္နုေသးတယ္…ေမာင္။

ဘယ္နဲ ့ေမာင္ရယ္…။ မိန္းခေလး တေယာက္ကို သူ ့ရဲ့ ျပင္ပ အမူအရာတင္ ၾကည့္ျပီး စိတ္ဓာတ္လည္း တထပ္တည္း ျဖစ္မယ္လို ့ ခန္ ့မွန္းရနုိင္မယ္တဲ့လား။ ေမာင့္ကို ဘယ္သူကမ်ား ဒီအယူအဆၾကီးကို နားသြင္းေပးခဲ့လဲ။ အဲဒီယူဆခ်က္ၾကီးဟာ ကြ်န္မနဲ ့က်မွ အလြဲၾကီး လြဲသြားတာကိုမ်ား ေမာင္ ယူက်ံဴးမရ ျဖစ္ေနလား။

သိမ္ေမြ ့ေျဖးညွင္းစြာ လမ္းေလ်ာက္တတ္ေသာ၊ ႏူးညံ့ေသာ စကားေတြကိုသာ ဆိုတတ္ေသာ၊ ပန္းပြင့္ေတြကို မပန္ရက္နိုင္ေအာင္ ခ်စ္ျမတ္နိုးတတ္ေသာ၊ ရွ ုပ္ေထြးေသာ လူအုပ္ၾကီးထဲမွာ လမ္းမေလွ်ာက္ရဲေသာ၊ ျမတ္နုိးေသာ အရာမ်ားကို အစြဲလမ္းလြန္ေသာ… ကြ်န္မကို ေမာင္ဟာ သာမာန္ မိန္းခေလး တေယာက္လုိ ထင္လိုက္တယ္ေလ။ ေမာင္ဟာ ကြ်န္မကို ေပ်ာ့ည့ံတဲ့ နွလံုးသားပိုင္ရွင္လို ့ တထစ္ခ်ၾကီး တြက္ခဲ့တာကိုး။ ေမာင့္ရဲ့ ကြ်န္္မမွာ မာနတရားေတြ ေရာေနွာေနတဲ့ ခပ္မာမာနွလံုးသားတခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာ ေမာင္မွ အကဲမခတ္နိုင္ပဲ။

ကြ်န္မပိုင္နုိင္စြာ ေျပာနိုင္ေသးတာ တခုရွိတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္မကိုေမာင္ တကယ္ ခ်စ္မိသြားခဲ့တယ္ ဆိုတာ။ မျငင္းနဲ ့ေမာင္။ ကြ်န္မတို ့ မိန္းခေလးေတြမွာ ေမာင္မသိေသးတဲ့ ကြ်မ္းက်င္မွ ုေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ ကြ်န္မလား။ ကြ်န္မလဲ ေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာပဲေပါ့။ ေမာင္ဟာ ကြ်န္မရဲ့ ဦးဆံုးခ်စ္သူပဲ။ ရူးရူးမူးမူးကို အစြဲလမ္းၾကီးစြာ ခ်စ္တာ။ ေမာင္ ေမးဦးမလား။ ဒါျဖင့္ ဘာလို ့ေမာင္ေက်ာခိုင္းသြားခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္တစက္မက်ခဲ့လဲလို ့။ ေျပာျပီးပါေရာလား။ ကြ်န္မမွာ မာနနွလံုးသားရွိတယ္ေလ။ သစၥာမဲ့တဲ့ အခ်စ္တခု အတြက္ ကြ်န္မ နွေမ်ာတသ လြမ္းေနလဲ အပိုပဲေပါ့ေမာင္။ ေမာင္ဟာ သစၥာတရားကို နားလည္လာတဲ့ေန ့ ကြ်န္မဆီ ျပန္လာမွာပဲ ဆိုတာ ယံုၾကည္ေနတယ္ေလ။

ရယ္ေတာ့ ရယ္ရတယ္ေမာင္။ လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိိမ္ေနၾကတာကို မသိမသာ ေနေနၾကတာေလ။ အဲဒီလူေတြထဲမွာ ေမာင္ဟာ ထိပ္ဆံုးကပဲ။ မိန္းခေလး တေယာက္ကို လပိုင္းေလာက္သာ တြဲတယ္ဆိုတဲ့ ေမာင့္ရဲ့ အထင္မၾကီးေလာက္တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ၾကီးတခုကို ဘာလို ့မ်ား လက္လြွတ္ ဆံုးရံွ ုးရမွာ ေၾကာက္ေနလဲ။ ဘာမ်ား မက္စရာရွိလို ့လဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ရည္းစားမ်ားသူလို ့ လက္မေထာင္ေနတဲ့ ေမာင့္အက်င့္ဆိုးတခုက ေမာင့္နွလံုးသားကို နွိပ္စက္လိမ့္မယ္။

ေမာင္…. တျခားသူေတြတုန္းကလို သံေယာဇဥ္ကင္းစြာ ကြ်န္မကို ျပတ္ေတာက္လိုက္ပါလား။ ဘာလို ့မ်ား ကြ်န္မ မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ယူထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို ေမာင္ျပန္မေပးသလဲ။ ဘာလို ့ ကြ်န္မရဲ့ မ်က္စိနဲ ့ ျမင္သာတဲ့ ေနရာေတြမွာ ကြ်န္မ မဟုတ္တဲ့ တျခားမိန္းခေလး တေယာက္နဲ ့ ျမူးတူးျပေနသလဲ။ ဒါဟာ သံေယာဇဥ္ မကုန္တဲ့ အမူအရာလို ့ ကြ်န္မယူဆတယ္။ ေမာင့္အျပံုးေတြ ေမာင့္အေပ်ာ္ေတြဟာ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ အတုအပေတြပါလို ့ ကြ်န္မ စြတ္စြဲတယ္။ ေမာင္ ဘာလို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ အျပံုးတုေတြကို ပင္ပန္းခဲယဥ္းစြာ ဖန္တီးေနလဲ။ သူလဲ သြားတာပါပဲကြာ ဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာေနခ်ိန္မွာ ေမာင့္အသံဟာ အနည္းငယ္ေတာ့ တုန္ေနရမယ္။ သံုးလဆိုတဲ့ အလြန္တိုေတာင္းတဲ့ ကာလေလး တခုမွာပဲ ေမာင့္အမူအရာ ေမာင့္လွ ုပ္ရွားမွ ု ေမာင့္ခံစားမွ ုေတြက္ု တက္နုိင္သမွ် ေလ့လာျပီး အကဲခတ္နိုင္ေအာင္ ၾကိုးစားခဲ့တယ္။ ေမာင္ဟာ ကြ်န္မထက္စာရင္ အကဲခတ္ရလြယ္တဲ့ လူတေယာက္ပဲ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ေမာင္ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး။

ေမာင္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္မလာတဲ့ အတြက္ အေတာ္ခံျပင္းမွာပဲေနာ္။ တစံုတရာ အရိပ္အေငြ ့ကို ၾကိုတင္မျပပဲ ရုတ္တရက္ၾကီး ေကာင္မေလး တေယာက္ကို တြဲလာျပီး ဒါတို ့ခ်စ္သူေလးဆိုျပီး ကြ်န္မကို မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ ေမာင့္အမူအရာက သိပ္ကေလးဆန္ လြန္းပါတယ္။ ေမာင္ ေမ့လြယ္တာလား။ ကြ်န္မေမာင့္ကို အေျဖေပးခဲ့တဲ့ ေန ့တုန္းကလဲ ေမာင္က ကြ်န္မလက္ကိုတြဲျပီး ကြ်န္မထက္ အသက္ၾကီးမယ့္ အမၾကီး တေယာက္ေရွ ့မွာ ဒါကိုယ့္ခ်စ္သူေလးလို ့ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက အမၾကီးရဲ့ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စို ့ေနတာကို ေတြ ့မိေသးတယ္။ တေယာက္သံုးျပီးသားနည္းကို ထပ္သံုးလိုက္တာဟာ သိပ္ကို ေပ့ါေလ်ာ့လြန္းပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ ့ပဲ နွစ္ခါမိတ္ဆက္ခံရဖူးတဲ့ ကြ်န္မကေတာ့ ေမာင့္ရဲ့ လွည့္ကြက္ ႏွစ္ခုမွာတင္ ေမာင့္ကို သိပ္သနားသြားမိတယ္။ ေမာင္ သိပ္ကို မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အဲဒီေန ့က ေမာင္ဟာ အခ်စ္ကို တန္ဖိုး မထားတတ္သူ၊ သစၥာကင္းမဲ့သူဆိုတာ သိလုိက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မမ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ေမာင္သိပ္နွစ္သက္တဲ့ အျပံုးတခု ဖုံးအုပ္လို ့ ထားတယ္ေလ။ ကြ်န္မရင္ဘတ္မွာ ထိုးထားတဲ့ ရင္ထိုးေသးေသးေလးဟာ ေမာင္အျမတ္တနိုး ၀ယ္ေပးထားတာ။ အဲဒီရင္ထိုးေလးကိုပဲ ေမာင့္ခ်စ္သူ အသစ္ေလးကို လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္တယ္။ ေမာင့္မ်က္နွာ အပ်က္ၾကီးပ်က္ျပီး လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတာ ကြ်န္မျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ပါေသးတယ္။ ေမာင္ထင္ထားတဲ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ အမူအရာတခုမွ ကြ်န္မဆီမွာ ျငိစြန္းမေနတာ ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ေမာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ား အခံရခက္သြားလားဟင္။

ေမာင္ရယ္… ေမာင္က သိ္ပ္စိတ္ေပ်ာ့လြန္းတဲ့ မိန္းခေလးလို ့ အထင္ၾကီးထင္တားခဲ့တဲ့ ကြ်န္မစိတ္ဟာ သိပ္ကို မာေနပါေရာလား။ “ေ၀နုက သိပ္စိတ္ေပ်ာ့တဲ့ မိန္းခေလးပါ.. မယံုရင္ၾကည့္.. သူငါ့ဆီကို အသနား ခံလာမွာ”… ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ကြ်န္မဆီ ေရာက္ေအာင္ဆိုတဲ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ ေမာင္ေျပာခဲ့သလဲ။ ဒါဟာ ေမာင္ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵတခုလို ့ ကြ်န္မ ေ၀ဖန္တယ္။ ဒီစကားကို ကြ်န္မျပန္ၾကားခ်ိန္မွာ ေမာင္ဟာ မိန္းခေလး တေယာက္ရဲ့ မာနကို ထိပါးတဲ့ စကားေတြမ်ိဳးလဲ သံုးနွ ုန္းတတ္တဲ့ လူတေယာက္ပါလားလို ့ အံ့ၾသမိရံု အျပင္ ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိခဲ့ဘူး။

ေမာင္သိထားစမ္းပါ။ ခုေခတ္မိန္းခေလးေတြဟာ အခ်စ္ကို ဘ၀လို ့ မသတ္မွတ္ၾကေတာ့ဘူး။ အခ်စ္တခုထဲနဲ ့ ဘ၀ကို မို္က္မဲစြာ ေရစုန္မေမွ်ာတတ္ၾကဘူး။ အခ်စ္ေၾကာင့္ မိန္းမ မာနကို မပ်က္ျပားေစၾကဘူူး။ နွလံုးသားကြဲအက္ခဲ့ဘူးသူေတြကလဲ ေ၀ဒနာကို လ်စ္လ်ဴရွ ုျပီး ဘ၀ကို မခံခ်င္စိတ္နဲ ့ ရဲရဲၾကီး ဆန္တက္ၾကတယ္ အခ်စ္ဆိုတဲ့ တခုထဲမွာတင္ ဘ၀ကို ႏွစ္ျမုပ္ မထားပဲ တိုးတက္မွ ုကို ရွာၾကတယ္။ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားေပမယ့္ အခ်စ္ေၾကာင့္ေတာ့ ေအာက္က်မခံဘူး ေမာင္။ အဲဒီလို မိန္းမမ်ိဳးထဲမွာ ေ၀နုပါတယ္။ ေမာင္ စြပ္စြဲပါဦးလား။ မင္းတို ့ တကယ္ မခ်စ္တတ္ၾကေသးလို ့ပါကြာလုိ ့။ ခ်စ္တတ္တာေပါ့ေမာင္ရယ္။ ဘယ္သူ တဦးတေယာက္ကိုမွ ခ်စ္မလာနိုင္ေတာ့တဲ့အထိ ေမာင့္အေပၚမွာ အခ်စ္ေတြပံုျပီး ခ်စ္ခဲ့တယ္။ အခုခ်ိန္ထိလဲ ခ်စ္ေနတုန္း။ အနာဂတ္မွာလဲ ခ်စ္ေနဦးမွာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်စ္အတြက္နဲ ့ ေတြေ၀တတ္တဲ့ ေမာင့္အပါးမွာ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို ့ဆိုတာ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မထည့္ခဲ့မိဘူး။ ယုံ…ေမာင္…။ ကြ်န္မက မာန အၾကီးသား ေမာင္ရဲ့။

အျဖူေရာင္နဲ ့ေမာင့္ကို ဘယ္သူ ့ကို ပိုခ်စ္သလဲလို ့ ေမာင္ေမးခဲ့တုန္းက ကြ်န္မ အေျဖမေပးပဲ ရယ္ေမာေနခဲ့တယ္ေနာ္။ သက္မဲ့တခု ျဖစ္တဲ့ အျဖူေရာင္နဲ ့ေတာင္ အခ်စ္ျပိုင္ေနလို ့ ေမာင့္ကို ကြ်န္မ ေက်နပ္ခဲ့ရေသးတယ္။ ကြ်န္မကလဲ ကြ်န္မပဲေလ။ ကြ်န္မရဲ့ အ၀တ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္ေတြ အကုန္လံုးမွာ အျဖူေရာင္ေတြခ်ည္း ေနရာယူထားတာကိုး။ ကြ်န္မ အျဖူေရာင္ကို အစြဲအလမ္း လြန္ေပမယ့္ ေျခညွပ္ဖိနပ္ကိုေတာ့ အျဖူေရာင္ မစီခဲ့ဘူး။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္မနွစ္သက္လြန္းတဲ့ အရာကို ေျခေထာက္ေအာက္မွာ မထားခ်င္လို ့ေလ။ ေမာင္ကေတာ့ ကြ်န္မအေၾကာင္းျပခ်က္ကို သေဘာက်ျပီး ရယ္ေမာပါေလေရာ။ ခ်စ္သူတေယာက္ကိို ဒီလိုစြဲျမဲစြာ ခ်စ္ေနခ်င္တာေပါ့ ေမာင္ရယ္။ ေမာင့္မွာ သစၥာတရား တခုသာ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရင္ အသက္ထက္ဆံုး ေမာင့္လက္ကို မျဖုတ္တမ္း တြဲထားမွာပါ။ ေမာင္ဟာ လူတေယာက္ကို တကယ္ခ်စ္မိသြားျပီလို ့ ၀န္ခံဖို ့ ဘာလို ့ဆြံ ့အေနလဲ။ အခ်စ္ဟာ သတၱိိကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္ေလ။ ေမာင့္ဆီမွာ သတၱိေတြ ရွိလာနိုင္မွာပါ။ တခ်ိန္က်ေတာ့ ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ ေမာင္ကပဲ ကြ်န္မဆီကို ကြ်န္မရဲ့ ဖိတ္ေခၚမွ ုမရွိပဲ အေျပးေရာက္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေမာင္ ကြ်န္မအေပၚ ခ်စ္ေနတဲ့ အခ်စ္ေတြ ထုထည္ၾကီးမား ေပါက္ကြဲလာမယ့္ တေန ့။ အဲဒီေန ့ကို ေမ်ွာ္ေနမိတယ္။

ေမာင့္စိတ္ဓာတ္ေတြ မျပတ္သားတာ၊ ေမာင့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မွားေနတာဟာ ေမာင့္ရဲ့ ေခ်ာေမာလြန္းတဲ့ ရုပ္ရည္ေၾကာင့္လားလို ့ အဆက္အစပ္မရွိ ေလွ်ာက္ေတြးမိေသးတယ္။ ေယာက်ၤားအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ေငးေလာက္တဲ့ ေမာင့္ရုပ္ရည္ကို ကြ်န္မသိပ္မနွစ္သက္ဘူး။ ေယာက်ၤားေလး တေယာက္မွာ ၾကမ္းတမ္းမွ ု အနည္းငယ္ေတာ့ ရွိရမယ္ေလ။ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ ့လြန္းေနတဲ့ ေမာင့္ရုပ္ကို ကြ်န္မ တကယ့္ကို မနွစ္သက္ခဲ့တာ။ ဘာလဲ… ေမာင္က ကြ်န္မကို ညာေနတယ္ ထင္လို ့လား။ ကြ်န္မေမာင့္ကို ခ်စ္မိသြားတာဟာ ဒီရုပ္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ ့ဘာသာ ခ်စ္ခ်င္လုိ ့ ခ်စ္သြားတာ။ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုေပၚလာမွန္းမသိတဲ့ ခို္င္ျမဲတဲ့ အခ်စ္တခုနဲ ့ခ်စ္သြားတာ။ ေမာင္နားလည္လား… ေမာင့္ရုပ္ရည္တခုေၾကာင့္ ေမာင့္အနားကို ကြ်န္မ အရွက္နည္းစြာ ေရာက္လာဦးမယ္ မထင္နဲ ့။


ေမာင္… မျပတ္သားနိုင္ပဲ ျပတ္သားလို္က္တဲ့ ပံုစံနဲ ့ ေမာင္ဟာ ကြ်န္မဆီကို ဘာေၾကာင့္ စတင္ဆက္သြယ္ခ်င္ရတာလဲ။ ေမာင့္ကိုေမာင္ေရာ ဆန္းစစ္ၾကည့္မိရ့ဲလား။ ဆက္သြယ္ခ်င္လဲ ေပၚေပၚထင္ထင္ေပါ့ ေမာင္ရယ္။ ေယာက်ၤားပီပီ သတၱိရွိရွိ ဆက္သြယ္လိုက္ပါလား။ အခုေတာ့ “ဟယ္လို” ဆိုတဲ့ ကြ်န္မအသံေလးကို ၾကားခ်င္ရံုသက္သက္နဲ ့ ဘာအသံမွ မတုန္ ့ျပန္ပဲ ဖုန္းခ်ပစ္တတ္တဲ့ ေမာင့္အက်င့္ကို ကြ်န္မသိေနျပီေလ။ ေမာင္က ေမာင္မွန္းမသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ေနလဲ အဲဒီလူဟာ ေမာင္ပါပဲလို ့ ကြ်န္မေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာနိုင္တယ္။ ေမာင္ ကြ်န္မနဲ ့ နီးကပ္စြာ ရိွေနခဲ့စဥ္ အခ်ိန္ေတြက ဘာစကားမွ မေျပာပဲ ေတြေ၀ေနခိ်န္ဆို ေမာင့္အသက္ရွ ုသံဟာ ျပင္းေနတတ္တယ္။ ေမာင္ဟာေလ… ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာလို ့မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေပးခ်င္ေနရတာလဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မက ေမာင့္လို အေပါင္းအသင္းေတြ ထဲမွာ ဂုဏ္မယူသင့္တာကို ဂုဏ္ယူျပီး မေျပာတတ္ဘူး။ ေမာင္ ေ၀နုဆီ ဖုန္းဆက္တာ ၄ ခါရွိျပီးလို ့ ေျပာမိခဲ့ရင္ ဒီစကားဟာ ေမာင့္ဆီျပန္ေရာက္ျပီး ေမာင္သတၱိနဲစြာနဲ ့ ျငင္းေနဦးမွာ ကြ်န္မသိေနတယ္။

ေမာင္သတိထားမိလား….ေမာင္ ကြ်န္မအေပၚမွာ ၾကိုတင္ျမင္ထားတ့ဲ အမူအရာေတြဟာ ကြ်န္မဆီမွာ မရွိပဲ ေမာင့္ဆီကို ေရာက္ေနျပီေလ။ ေယာက်ၤားေတြဟာ မိန္းမေတြထက္ ထိန္းခ်ဴပ္မွ ု အားနည္းတယ္ေမာင္ရဲ့။ ကြ်န္မတို ့ မိန္းခေလးေတြဟာ လူ ့ဘ၀ကို ထိန္းခ်ဴပ္မွ ုေတြနဲ ့အတူ ေရာက္ရိွလာခဲ့လို ့ ေတာ္ရံုတန္ရုံ ခံစားရတာဆိုရင္ အသားက်ေနျပီ။ ေမာင္ဘာလုိ ့မ်ား ေအာင့္အည္းထိန္းခ်ဴပ္လို ့မရတဲ့ အခ်စ္ဆိုတာကို ဖံုးဖိေနလဲ။ ေမာင့္အမူအရာေတြဟာ ေမာင့္အတြင္းစိတ္ကို ဖြင့္လွစ္ျပလိုက္သလိုပါပဲ။ ေမာင္ကြ်န္မအတန္းေရွ ့မွာ ကြ်န္မသိပ္နွစ္သက္တယ္လို ့ ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ ကုတ္အက်ီၤ ရွည္ရွည္ၾကီးကို ၀တ္ျပီး ကြ်န္မကို ဂရုမစိုက္သလိုနဲ ့ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာျပီး ဘာလို ့ လာေနရတာလဲ။ တခ်က္တခ်က္ အလစ္ဖမ္းျပီး ခိုးၾကည့္တတ္တဲ့ ေမာင့္အၾကည့္ေတြကို ကြ်န္မသိသြားရင္ေတာ့ နွ ုတ္ခမ္းၾကီး ဖိကိုက္ျပီး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ေလ။ ဒီအခိ်န္မွာ ကြ်န္မဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ရယ္စရာတခုကို အလ်င္အျမန္ ၾကံဖန္ရွာျပီး ရယ္ပစ္လိုက္ရတယ္။

ေဆးလိပ္ေသာက္က်င့္ မရွိတဲ့ ေမာင္ဟာ သုခိတာ ေဆးေပါ့လိပ္ၾကီးကို မကြ်မ္းက်င္စြာ
ဖြာရွိ ုက္ျပီး ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ ဆိုးေနတာကေရာ။ ေမာင့္ရ့ဲ မတည္ျငိမ္တဲ့ စိတ္ကို ေဆးလိပ္နဲ ့ဖံုးဖိဖို ့ ၾကိုးစားေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ကြ်န္မသိပ္ၾကိုက္တဲ့ ရုပ္ရွင္ကားတကား ရံုတင္တာနဲ ့ ရုပ္ရွင္လက္မွတ္ ၃ ေစာင္ဟာ ကြ်န္မလြယ္အိတ္ထဲ ေရာက္ေရာက္ ေနတတ္တာေရာ ေမာင့္လက္ခ်က္ပဲမိုလား။ လြယ္အိတ္ကို ဂရုတစိုက္ အေသအခ်ာ မထားတတ္တဲ့ ကြ်န္မအက်င့္ကို ေမာင္သိထားတယ္ေလ။ ကြ်န္မဆီကုိ စာတိုက္ကေန လက္နွိပ္စက္စာလံုးနဲ ့ ကဗ်ာေတြ ေရးေပးေနတာေရာ။ ေမာင္ရယ္… ကြ်န္မ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)ရဲ့ ကဗ်ာေတြ သိပ္ၾကိုက္နွစ္သက္တယ္ ဆိုတာ ေမာင္ကလြဲလို ့ ဘယ္သူ ့ကိုမွ မေျပာမိေသးဘူး။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကြ်န္မအိမ္က ကားလာမၾကိုမခ်င္း ဆိုင္ကယ္အသစ္စက္စက္ၾကီးကို ျပင္ေနသလိုလို၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ စကားေျပာေနသလိုလို… ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းမွာ စာက်က္က်င့္ မရွိတဲ့ ေမာင္က စာအုပ္တအုပ္ကို သဲၾကီးမဲၾကီး ဖတ္ေနသလိုလိုနဲ ့ အလုပ္ေတြ ၾကံဖန္ရွ ုပ္ေနတတ္တာေရာ။ မိန္းခေလးေတြကို အထင္ေသးတတ္တဲ့… ေနာက္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ အထင္ၾကီးလြန္းတဲ့ ေမာင္ဟာ အခုေတာ့ ကြ်န္မဆိုတဲ့ ေ၀နုကို တကယ္ခ်စ္မိသြားျပီး အၾကီးအက်ယ္ ခံစားေနရျပီ မဟုတ္လား။ စိတ္မေကာင္းပါဘူးေမာင္ရယ္။ ေမာင့္ကို အခ်စ္က ျပုျပင္ေပးသြား ပါလိမ့္မယ္။

ေမာင္ ေကာင္မေလးေတြနဲ ့ လံုး၀မတြဲေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ သတင္းက ကြ်န္မဆီကို ေမြွးပ်ံ ့စြာ ေရာက္လာတယ္။ ေမာင္ရယ္… ဒါနဲ ့မ်ား ကို္ယ့္ကိုယ္ကို နွိပ္စက္ေနရေသးတယ္။ ေမာင္ရဲ့ မာနၾကီးတဲ့ ခ်စ္သူဟာ ေမာင္ရွိရာကို ဘယ္ေတာ့မွ လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္မဟာ အျပစ္ရွိသူ တေယာက္မွ မဟုတ္တာ။ အျပစ္ရွိသူေမာင္ကသာ ကြ်န္မရွိရာလာျပီး ကြ်န္မကို ေတာင္းပန္ရမွာေပါ့။ ကြ်န္မကလဲ ေမာင့္ရဲ့ ေတာင္းပန္စကား တခြန္းနွစ္ခြန္းေလာက္နဲ ့တင္ ေက်ေအးလိုက္မွာပါ။ ေမာင့္နွ ုတ္က ေတာင္းပန္စကား ထြက္လာမယ့္ေန ့ကို ကြ်န္မစိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္ေနပါတယ္။ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ခုပဲၾကည့္ေလ။ ကြ်န္မ ပရယ္တီကယ္လုပ္တာကို အရင္တုန္းကလို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ မဟုတ္ပဲ မ်က္ေတာင္မခတ္ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေမာင့္မွာ သတၱိေတြ ရွိလာျပီေလ။ ေမာင္ ကြ်န္မနား ေရာက္လာေတာ့မွာပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ မိန္းခေလးေတြ ထားသင့္တဲ့ မာနတခုနဲ ့ ခြင့္လြွတ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းကို ေျပာဖို ့ ေစာင့္ေနပါတယ္…ေမာင္။

************************
(စာၾကြင္း။ ဒီထဲက ေမာင္က အျပင္က ကြ်န္မရဲ့ ေမာင္မဟုတ္ပါေၾကာင္း)

တန္ခူး
11:00pm 24-Jan-2009