Monday, December 15, 2008

ၾကီးၾကီး

ကြ်န္မခုတေလာ အလုပ္ကလဲရွုပ္၊ stressကလဲမ်ား၊ အိမ္က အမ်ိဳးသားကလဲ အလုပ္ကိစၥနဲ ့ ခရီးရွည္ထြက္နဲ ့ သံေယာဇဥ္ၾကီးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဘက္ကို လွည့္ဖို ့ အခ်ိန္မရျဖစ္ေနပါတယ္။ သတင္းစကားမွာ ဘေလာ့ဂ္မွ ခဏခြင့္ယူပါမယ္လို ့ေျပာခ်င္ေပမယ္ ့ စိတ္ကမျပတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ရရင္ေရးမယ္ဆိုျပီး ေတးေတးထား မေရးျဖစ္နဲ ့ ခ်စ္တဲ့မိတ္ေဆြေလးေတြနဲ ့ အေတာ္ကို ေ၀းေနသလို ခံစားရပါတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ၾကိုၾကားၾကိုၾကား လည္ျဖစ္ေပမယ့္ ရံုးမွာ အေတာ္ကိုေနွးေနတာမို ့ တခ်ိဳ ့ဆို ဖတ္လို ့ကိုမရ၊ တခ်ိဳ ့ဆို ေကာ္မန္ ့တင္လို ့မရနဲ ့ အဲဒီဒုကၡကလဲ တမ်ိဳး။ တခုခုေတာ့ တင္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုျပီး ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က စိတ္ထဲရွိတာေလးတင္ျပီး ျပန္ဖတ္မိေတာ့ အားမလို အားမရျဖစ္ရပါတယ္။ ကြ်န္မတင္ျပပံု အေတာ္ညံ့လို ့ ဆိုလိုခ်င္တာကို ပီပီျပင္ျပင္ မေဖာ္ျပနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မဆိုလိုခ်င္တာ တေျဖးေျဖးနဲ ့ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ၾကား ယံုၾကည္မွ ုေတြ ပ်က္ျပားလာေအာင္ မလံုျခံုေတာ့တဲ့ ကမာၻၾကီးအေၾကာင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မတင္ျပပံု ည့့့ံဖ်င္းမွ ုေၾကာင့္ အသက္ၾကီးသူနဲ ့ ေဂးေတြရဲ့ လူ ့အခြင့္အေရးကို ထိခိုက္သလို ျဖစ္သြားတာ အထူးေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက ကြ်န္မရဲ့ ပို ့စ္ေတြမွာ ကြ်န္မအေဒၚလုိ ့ သံုးနွံ ုးခဲ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ့ ေက်းဇူးရွင္၊ ကြ်န္မဘ၀ရဲ့ အေရးပါဆံုးသူတေယာက္က ေဂးျဖစ္ေနေတာ့ ကြ်န္မ ဒီပို ့စ္ျပန္ဖတ္ျပီး အေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ခုေတာ့ ေရးမယ္ေရးမယ္လို ့အားခဲထားတဲ့ ကြ်န္မရဲ့ အေဒၚ (သို ့) ဦးေလးအေၾကာင္းကို ေရးရင္း ညံ့ဖ်င္းသြားတဲ့ အရင္ပို ့စ္အတြက္ အေလ်ာ္ေပးပါရေစ။ နားလည္ေပးသူ၊ ေကာ္မန္ ့ေလးမ်ားနဲ ့ အားေပးသူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ပါ။

*****************************
ၾကီးၾကီး

ကြ်န္မ ၁နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အရြယ္မွာ ၾကီးၾကီးကို အေမက အညာက ေခၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ၾကီးၾကီးက ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္။ ဆံရစ္၀ိုင္းေလးနဲ ့ ပုဆိုးေလးကို ထမီလို ၀တ္တဲ့ ခပ္ႏြဲ ့ႏြဲ ့ေကာင္ေလးက အေဖရဲ့ တ၀မ္းကြဲညီငယ္ေလးပါ။ တမ်ိဳးလံုးမွာ သူမွ ထူးထူးျခားျခား မိန္းခေလးစိတ္ေပါက္ေနခဲ့တာမို ့ ေယာက်ၤားေလးေပါတဲ့ အေဖတို ့ အမ်ိဳးေတြထဲမွာ သူ ့ကို ညီအကိုေတြက အားမလို အားမရျဖစ္ခဲ့ျပီး တခ်ိဳ ့အကိုေတြ၊ညီေတြ ဆို မေခၚမေျပာပဲေတာင္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အေမကေတာ့ သနားစရာ အဲဒီေကာင္ေလးကို ကြ်န္မကို ထိန္းေပးဖို ့ အိမ္မွာ ကူညီဖို ့ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္မလူမွန္းသိတတ္စ အရြယ္က်ေတာ့ ၾကီးၾကီးက ဂ်ဴးလိယက္လို ခါးေလာက္ရွိတဲ့ ဆံပင္စင္းစင္းရွည္ရွည္ၾကီးနဲ ့ အဲဒီေခတ္က ၀ါ၀ါ၀င္းေရြွတို ့ ခင္သန္းနုတို ့၀တ္သလို လည္ပင္းမွာ စတစ္ေကာ္လံျမင့္ျမင့္ၾကီးေတြကို ဖက္ရွင္က်က် ၀တ္တတ္တဲ့ ကြ်န္မစိတ္ထဲ ဦးေလးလို ့ ဘယ္လိုမွ သေဘာထားလို ့မရတဲ့ ကြ်န္မ အေဒၚျဖစ္လာခဲ့ပါျပီ။ အေမက သူ ့ကိုခ်စ္ေတာ့ ဆင္ေပးရင္း ျပင္ေပးရင္းနဲ ့ တကယ္ မိန္းခေလး တေယာက္နဲ ့ ခြဲမရေအာင္တူသြားေတာ့ အေဖကေတာ့ အေမဖ်က္ဆီးတယ္ဆိုျပီး တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ ၀ဋ္ေၾကြးပါသူမို ့ သူ ့စိတ္က ဘယ္လိုမွ ျပင္လို ့မရပါဘူး။

ၾကီးၾကီးက ေတာမွာေမြး ေတာမွာၾကီးခဲ့တာမို ့ အတန္းပညာကို ၈တန္းေအာင္တဲ့ အထိသင္ျပီး ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္ျပီး ပတ္၀န္းက်င္ေလ့လာမွ ု အားေကာင္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အက၊ ပန္းခ်ီ၊ မိတ္ကပ္၊ ဇာထိုး၊ ပန္းထိုး၊ ပန္းအလွျပင္ စတာေတြကို စနစ္တက် သင္တန္းမတက္ရပဲ စာအုပ္ေတြဖတ္၊ ေလ့လာတာ အေတာ္ကို ကြ်မ္းက်င္ပါတယ္။ သူေရာက္လာျပီး ခဏၾကာမွာ ကြ်န္မကို ပိန္ေညွာင္ေညွာင္ေလးကေန ၀တုတ္တုတ္ ေကာင္မေလး ဘ၀ေရာက္သြားေအာင္ စိတ္ရွည္ျပုစုတတ္သူပါ။ အေမလက္လြွဲရတဲ့ အထိ ဟင္းအမယ္မ်ိဳးစံုကို အရသာထူးေအာင္ ခ်က္တတ္ပါတယ္။ စကားေျပာေကာင္းသူမိို ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ဘာဟင္းခ်က္သလဲ ေမးရင္ သူေျပာတာနဲ ့တင္ စားခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတတ္ပါတယ္။

မနက္ဖက္ ကြ်န္မ မိဘေတြ ရံုးသြားရင္ သူက ခ်က္ျပုတ္ျပီးစီးျပီး ကြ်န္မကို မနက္စာေကြ်း ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါးေလး ေဖြးေနေအာင္လိမ္းေပးျပီး အိပ္ခါနီးမွာ ပံုေျပာျပတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့အသံကလာတဲ့ ပံုျပင္လက္ေဆာင္ထဲကလို အသံေနအသံထားနဲ ့ စိိတ္၀င္စားေအာင္ ေျပာတတ္သူမို ့ သူပံုေျပာတာကို ကြ်န္မတို ့ေမာင္ႏွမ ၃ ေယာက္လံုး နွစ္သက္ၾကပါတယ္။ ထူးျခားတာက သူ ့အသံက ေယာက်ၤားတေယာက္ အသံနဲ ့လံုး၀ မတူပါဘူး။ မာမာေအး၊ တင္တင္ျမ၊ ခ်ိဳျပံုး၊ ခင္ညြန္ ့ရီ၊ ရီရီသန္ ့ သီခ်င္းေတြကို အေတာ္တူေအာင္ ဆိုနိုင္ပါတယ္။ အရွိ ုက္အငင္က အစေပါ့။ ကြ်န္မကေတာ့ မာမာေအးသီခ်င္းနဲ ့မွ အ္ိပ္တတ္သူပါ။ ညေနဘက္ ေဖေဖတို ့ ေမေမတို ့ျပန္မလာခင္ ေျခလက္သန္ ့စင္ျပီး အက်ီၤီအသစ္လဲေပးျပီး အိမ္ေရွ ့မွာ ေဖတို ့ေမတို ့ ျပန္အလာကို ၾကိုေစပါတယ္။ တအိမ္လံုးကို သန္ ့ရွင္းျပီး ဧည့္ခန္း စားပြဲမွာ ျခံထဲက ပန္းေတြနဲ ့ ပန္းအိုးလွလွ တလံုးထိုးထားတတ္ပါတယ္။ သူ ့မွာ အနုပညာမ်က္စိရွိေတာ့ ဂမုန္းရြက္ေလးေတြကအစ ပြင့္တူရြက္တူပန္းေလးေတြ အဆံုး ျမင္သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထိုးတတ္ပါတယ္။ ဧည့္ခန္းထဲက ဆက္တီခံုေလးေတြက ကုလားထိုင္စြတ္ေလးေတြမွာ သူ ့လက္ရာ အ၀တ္စေလးေတြနဲ ့ပံုေဖာ္ထိုးထားတဲ့ ဂ်ပန္မရုပ္ေလးေတြဆို တခ်ိဳ ့ဧည့္သည္ေတြေတာင္ အပ္ခ်င္လာတဲ့ အထိ လက္ရာေျမာက္လွပါတယ္။

သူက အေဖ့ဥပေဒပညာလဲ အမွတ္တမဲ့ မေနဘဲ ေလ့လာလိုက္ေသးတာ။ ညေနဘက္ အေဖအမွ ုသည္ေတြ လာျပီဆို အေဖျပန္မလာေသးခင္ သူက ေကာင္းေကာင္း ဧည့္ခံတတ္ပါတယ္။ တရားမအမွ ုက ဘယ္လို၊ ရာဇ၀တ္မွ ုက ဘယ္လိုနဲ ့ တကယ့္အားကိုးရတဲ့ Marketing Manager တေယာက္လိုပါပဲ။ သူ ့ကိုယ္သူလဲ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ ေက်ာ့ေမာ့ေနေတာ့ တခ်ိဳ ့သိပ္မသိတဲ့ အမွ ုသည္ေတြဆို ဆရာကေတာ္လို ့ ေခၚမိတဲ့အထိပါပဲ။ အဲဒီအခါ သူက တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ ့ ကြ်န္မက ဆရာ့ညီမပါလို ့ ျပန္ရွင္းျပတတ္ေသးတယ္။ ဆရာနဲ ့မေတြ ့လို ့ ဆရာကေတာ္ဆီမွာခ့ဲတယ္လို ့ အေဖကို သြားေျပာရင္ အေဖက ေဒါသေတြ ထြက္ေနေရာ။ အေမနဲ ့ကြ်န္မတို ့ ေမာင္ႏွမေတြက ေတာ့ ၾကိတ္ရယ္ေပါ့။

သူ ဘယ္ေလာက္ နာမည္ၾကီးသလဲဆို ကြ်န္မတို ့ ရပ္ကြက္ တရပ္ကြက္လံုးသာမက ရပ္ကြက္နီးခ်င္းေတြကပါ သူ ့ကို သိၾကပါတယ္။ သူမို ့ မနက္ဖက္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရင္ တခါတေလက်ေတာ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ ေျခမ်က္စိထိရွည္တဲ့ က်စ္ဆံျမီးနဲ ့ ရင္ဖံုးအက်ီ္္ၤလက္ရွည္ေလးနဲ ့ အေၾကာင္းမသိတဲ့ အဖြားၾကီးေတြဆို မိန္းခေလး အစစ္ ထင္ျပီး ခ်ီးက်ဴး သေဘာက်လို ့မဆံုး။ တခါတေလက်ေတာ့ အလိပ္ၾကီးၾကီးေတြ ေကာက္ထားတဲ့ stepေတြနဲ ့ ဆံပင္နဲ ့ လိုက္ဖက္စြာ ရွပ္အက်ီၤ အကြက္ၾကီးၾကီးကို ထမီတိုတိုနဲ ့ ၀တ္ထားျပန္ေတာ့ ခ်ာလီရဲ့ နတ္မိမယ္ အလား။ တခါတေလက်ေတာ့ ဆံထံုးေလးထံုးျပီး နွင္းဆီေလး တပြင့္ ကဗ်ာဆန္ဆန္ပန္ထားျပီး ေျခတလွမ္း ကုေဋတသန္းလို ခပ္ဖြဖြေလးေလွ်ာက္ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလးျပံုး။ ဖက္ရွင္ထြင္တတ္တဲ့ ေနရာမွာ အေတာ္ကို ေတာ္လြန္းလို ့ အေျခအေနသာေပးရင္ ခုေခတ္ဒီဇိုင္နာေတြထက္ေတာင္ ေအာင္ျမင္နိုင္ပါတယ္။

ရပ္ကြက္ထဲက မဂၤလာေဆာင္၊ အလွ ူဆို အပ်ိဳေလးေတြ အိမ္မွာ တန္းစီေနၾကတာ။ မိတ္ကပ္၊ ဆံပင္ ေမတၱာနဲ ့ ျပင္ေပးတာေလ။ သီတင္းကြ်တ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္ဆိုရင္ေတာ့ စင္ေပၚတက္မယ့္ သူေတြအတြက္ လက္မလည္ေအာင္ ျပင္ေပးရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ျပဇာတ္ထဲက ရုပ္ဖ်က္သရုပ္ေဆာင္ရမယ့္ မိတ္ကပ္လဲျဖစ္ေသး။ ကြ်န္မေမာင္ေလး ရွင္ျပုေတာ့ အညာရြာေလးမွာ လုပ္တာ ဘယ္မိတ္ကပ္ျပင္ဆရာမွ မေခၚပဲ တမ်ိဳးလံုး သူနဲ ့ခ်ည္းျပီးသြားတာ။ ေျပာရရင္ ကြ်န္မ မဂၤလာေဆာင္မွာ အညာက ကြ်န္မေဆြမ်ိဳးေတြ အားလံုး မိတ္ကပ္၊ဆံပင္ သူပဲျပင္ေပးတာ။ သူျပင္ေပးထားတာက နာမည္ေက်ာ္ မိတ္ကပ္ဆရာေတြ ျပင္တာထက္ေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းေနေသးတယ္။ ကြ်န္မ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ ဒီဇိုင္နာက သူပါပဲ။ ဂုတ္၀ဲ ဆံပင္ေလးေတာင္ ဆံထံုးလွလွေလး ျဖစ္ေအာင္ ထံုးတတ္တ့ဲ ကြ်န္မကို သူငယ္ခ်င္းေတြက အ့့့ံၾသၾကတာ။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ လ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္ကို သူတို ့မွ မသိပဲ။ ခပ္စိမ္းစိမ္းေလး ေနပ့ါမယ္ထဲက မို ့မို ့ျမင့္ေအာင္လို က်စ္ဆံျမီးေလး တေစာင္းက်စ္ ျခံထဲက စံပယ္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ ပန္ေပးတတ္တာလဲ သူ ့လက္ခ်က္ပါပဲ။

ေခတ္မွီတဲ့ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးနဲ ့ေနရသလို သူနဲ ့ေနရတာ ကြ်န္မသိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္မတန္ပဲ ရီးစားမထားဖို ့ ၾကိတ္ဆံုးမတတ္ေသးပါတယ္။ ေက်ာင္းစာကလြဲလို ့ တျခားစာမဖတ္ရလို ့ ကန္ ့သတ္ထားတ့ဲ အိမ္မွာ ဖတ္သင့္တဲ့ အျပင္စာေတြ ၾကိတ္ဖတ္ခိုင္းခဲ့တာ ၾကီးၾကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္းလို ့ပဲ ဆက္၍ေခၚမည္ခိုင္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးက စလို ့ ကြ်န္မကို အျပင္စာေတြနဲ ့ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာပါ။ စာဖတ္နာတဲ့ သူညြွန္းတဲ့ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြ်န္မအတြက္ အဖိုးမျဖတ္နုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ကြ်န္မရဲ့ စာေရးခ်င္တဲ့ ၀ါသနာကို အမ်ားဆံုး ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့တာလဲ သူပါပဲ။ ကြ်န္မက ၀တၳဳေလးေတြ ၾကိတ္ေရး သူ ့ကိုေပးဖတ္ သူက အယ္ဒီတာလုပ္နဲ ့။ မဂၢဇင္းတိုက္ေတြကို အိမ္က မသိေအာင္ ပို ့။ အေရြးခံရေတာ့မွ မိဘေတြကို အသိေပးခဲ့တာပါ။ ကြ်န္မစာမေရးေတာ့တာ သိေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္တုိင္း စာျပန္ေရးဖို ့ တိုက္တြန္းတတ္ပါတယ္။

ကြ်န္မကို လူေတြနဲ ့ ဆက္ဆံတတ္ဖို ၊့ ေလာကၾကီးကို အေကာင္းျမင္တဲ့ မ်က္လံုးနဲ ့ ၾကည့္တတ္ဖို ့၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ေအာင္ မဆုတ္မနစ္ဇြဲနဲ ့ၾကိုးစားဖို ့ အင္အားေတြ အမ်ားဆံုးေပးခဲ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ပါ။ ကြ်န္မက အရမ္းေၾကာက္တတ္ေတာ့ ဟိုးငယ္ငယ္ေလး ကတည္းကေန တကၠသိုလ္ ပထမနွစ္အထိ ညဘက္ေတြ စာက်က္ရင္ ကြ်န္မနံေဘး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ ့ စာအုပ္တအုပ္ ဖတ္ျပီး ေစာင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ ့ဘ၀ရဲ့ ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ဒီဘ၀ေရာက္ေနေပမယ့္ သူမ်ားအေပၚ ကူညီတတ္ျပီး စိတ္ထားအလြန္ေကာင္းတတ္သူမို ့ ေနာင္ဘ၀မွာ ဒီ၀ဋ္က ၾကြတ္မယ္လို ့ ကြ်န္မ ယံုၾကည္မိပါတယ္။ မိဘကို ရိုေသေလးစား သိတတ္တဲ့ ေနရာမွာလဲ အတုယူထိုက္သူပါ။ ကြ်န္မမိဘျပီးရင္ ကြ်န္မဘ၀ရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ၾကီးၾကီးရဲ့ ေက်းဇူးေတြက ဆပ္လို ့ မကုန္ေအာင္ ၾကီးမားလွပါတယ္။ အတိ္တ္ဘ၀ရဲ့ ၀ဋ္ေၾကြးအရ ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေရာက္ လက္ရွိီဘ၀မွာ မိမိစိတ္ကို တတ္နိုင္သမွ် ျဖူစင္သန္ ့ရွင္းေအာင္ ထားတတ္ဖို ့က အေရးၾကီးဆံုးဆိုတဲ့ ဘ၀ရဲ့ သင္ခန္းစာကို ေပးခဲ့တဲ့ ၾကီးၾကီးကို ဒီပို ့စ္ျဖင့္ ရိုေသစြာကန္ေတာ့ပါတယ္။

တန္ခူး
4:09pm 15-Dec-2008




46 comments:

ကုိေပါ said...

ဒီပုိ႔စ္ကုိေရးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ တန္ခူးေရ။ အေလ်ာ္ေပးတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း အခုပုိ႔စ္က ျပန္ရလုိက္တဲ့ တန္ဘုိးက အင္မတန္ႀကီးမားပါတယ္လုိ႔ ေျပာလုိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဟုိးတေလာက ေယာင္နင္းဘရက္ဒ္ www.yawningbread.org မွာ ေဂးေတြအေၾကာင္းဖတ္ရမွ သူတုိ႔ရဲ႕ ဒုကၡနဲ႔ ဘ၀ေတြကုိ ပုိမုိနားလည္ စာနာသေဘာေပါက္လာတာပါ။

ျမန္မာလူမႈ၀န္းက်င္မွာေရာ၊ ျမန္မာမဟုတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ေတြမွာ ေဂးေတြအေပၚ နားလည္စာနာစိတ္မရွိဘဲ ႏွိမ္ၿပီး ခြဲျခား ဆက္ဆံတာမ်ဳိးေတြ ႀကီးစုိးေနတယ္။

အဲသလုိ လူကုိ လူခ်င္း ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတြဟာ လူအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားရမယ္ဆုိတဲ့ ဗုဒၶတုိ႔ ေယ႐ႈခရစ္တုိ႔ရဲ႕ အဆုံးအမေတြနဲ႔လည္း မကုိက္ညီပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္… ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ျဖဴသည္ျဖစ္ေစ၊ မဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ က်ားမမဟူ မည္သူ႕ကုိမဆုိ လူသားတေယာက္အေနနဲ႔ ထားသင့္ထားအပ္တဲ့ လူသားဂုဏ္သိကၡာကုိ ေလးစားျခင္းဆုိတဲ့ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈဟာ လုိအပ္ပါတယ္။ လူတေယာက္ရဲ႕ Sexual Orientation ေခၚတဲ့ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ ကြဲျပားျခားနားမႈဟာ အဲသည္လူတေယာက္အတြက္ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ စသျဖင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းငွာ မသင့္ဘူးလုိ႔ တုိးတက္ယဥ္ေက်းလာတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ သိျမင္သုံးသပ္လာၾကပါတယ္။

အခုလုိမ်ဳိး အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ပညာေပးပုိ႔စ္မ်ဳိးေလးေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကုိေပါ

Anonymous said...

တစ္ျခားသူေတြေတာ့မသိဘူး အစ္မတန္ခူးရဲ့ ၾကီးၾကီး အေၾကာင္းေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတာပဲ ။ ေတာ္လည္းေတာ္တယ္ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြ သိပ္ျပီး ပစ္ပယ္ၾကမယ္မထင္ဘူး( ထင္တာေနာ္) ထိုင္းမွာောတ့ သူတို႔ေတြကို ေနရာေပးပါတယ္ ရုပ္ရွင္ေတြ ေၾကာ္ျငာေတြ ေနာက္ေတြ႔ဆံုးေမးျမန္းတာေတြ မွာ သူတို႔ေတြကိုမၾကာမၾကာေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ္က အမ်ားၾကီးေတာ့မသိဘူး အျပင္ပိုင္းရုပ္လႊာနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေကာင္းတဲ့သူေတြဆိုရင္ေတာ့ ၾကီးငယ္မေရြး ေပါင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီပို့စ္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ အစ္မ

khin oo may said...
This comment has been removed by the author.
khin oo may said...

kom: ေလနုေအးကိုေတာ႕သြားဖတ္ၿ႔ပီးပါၿပီး ကိုေပါ ေဆြးေနြးေနတာ ေတြ႕တာနဲ႕ ၿပန္လာခဲ႕တယ္။

Anonymous said...

သိပ္ေကာင္းတဲ႔ ပိ္ု႔စ္ပါပဲ... တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ေတြက အရင္ဘဝက ဝဋ္ေၾကြးေတြကို ျပန္ေပးဆပ္ေနရတာပါ...

nu-san said...

ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး အမရယ္.. အရင္ ဘ၀ေတြက ၀ဋ္ေၾကြးေတြပါပဲ.. အမသာေရွ႕က စကားမေၾကာင္းခဲ့ဖူးဆုိရင္ အမ ၾကီးၾကီးကုိ ေယာကၤ်ားေလးလုိ႔ ထင္မိမွာ မဟုတ္ဘူး..

Anonymous said...

အမႏုစံေျပာသလို တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
အမတန္ခူးက စာေရးလည္းေကာင္း အေၾကာင္းအရာကလည္းေကာင္းေတာ့ ဖတ္ရတာ ခံစားရတယ္။

PAUK said...

မတန္ခူးကိုအားက်လိုက္တာ..
ၾၾ

ေဗဒါရီ said...

မတန္ခူးေရ ... ကိုေပါေျပာသလိုပါပဲ ... ၾကီး ငယ္၊ က်ားမ .. မေရြး အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈရွိဖို႔က အဓိကပါပဲ။
ကၽြန္မ သင္ရတဲ့ UK ရဲ႕ Employment Law မွာ အလုပ္ခန္႔အပ္တဲ့ေနရာမွာ အသက္အရြယ္ခြဲျခားျခင္း၊ လိင္ခြဲျခားျခင္း စတာေတြဟာ ဥပေဒနဲ႔ မညီဘူးလို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ အမ်ဳိးထဲမွာေတာ့ မတန္ခူးရဲ႕ ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ေယာက္်ားလ်ာ တေယာက္ရွိပါတယ္။ သူကလည္း ေယာက္်ားတို႔ တပ္အပ္တဲ့ လက္သမား ပညာတို႔ ေဆးသုတ္ ေဆးမႈတ္တာတို႔ .. ပံုႏွိပ္စက္ပညာတို႔ အကုန္ရတယ္။ ကၽြန္မတို႔လည္း သူ႔ကို ဦးတပ္ေခၚတာပဲ။ ေနာက္ေနာက္ ေျပာင္ေျပာင္လဲ မလုပ္ရက္ၾကဘူး။ ခုေတာ့ ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ။
မတန္ခူးစာ ဖတ္ရေတာ့ အဲဒီဦးကို သတိရမိတယ္။

P.Ti said...

မတန္ခူးစာေရးတာေကာင္းလွပါတယ္။ သူတို႔အေၾကာင္းေတြက စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းၿပီ သနားစရာလည္းေကာင္းပါတယ္။

kay said...

မတန္ခူး ၾကီးၾကီးက..ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳး အေျခအေနေတြက..အတင္းေျပာင္းယူလို႕မရပါဘူး။ ခုေျပာၾကသလို..၀တ္ေၾကြး ..မဟုတ္ရင္လဲ.. genetic imprint မွားယြင္းတာလား- ထူးျခားဆန္းၾကယ္တာလား။ လူ႕အခြင့္အေရးေတြ သိပ္အေလးထားတဲ့ ဒီဖက္ေခတ္ေတြမွာေတာ့..ခု..မတန္ခူး ဆုေတာင္းသလို..၀တ္ရွိရင္ ေက်ပါေတာ့လုိ႕..သနားစရာ ေတာင္းေပးရင္ေတာင္..တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္ေနျပီလားမသိ။ Transgender ဆိုျပီး..ဒီအတိုင္းပဲ လက္ခံေနၾကျပီေလ။ မိန္းမဘ၀ ကေန ေယာက္က်ားစိတ္ေပါက္ေနတဲ့..က်မတို႕ဆရာတေယာက္အေၾကာင္းကိုေတာင္..`ေဂး´ ဆိုတဲ့ ပို႕စ္တခု ေရးဘူးေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့..မတန္ခူး ေမေမ ျပဳစု အသံုးခ် တတ္တာလဲ..ေတာ္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးဖို႕ေကာင္းတယ္။

ThuHninSee said...

အခုဆို ဟုိႏိုင္ငံမွာသြားၿပီး ေျပာင္းလို႔ ရတယ္ေနာ္။
ေတာ္လိုက္တာ .. ကုိယ္႔ထက္ေတာင္ မိန္းမ ပီသ ေနေသးတယ္။ အဲလိုႀကီးႀကီးမ်ိဳး ရခ်င္လုိက္တာ။

Anonymous said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ... မမတန္ခူးယံုၾကည္သလို ဒီေလာက္စိတ္သေဘာျဖဴစင္သူဟာ ေနာက္ဘ၀ေတြမွာ (၀ဋ္ေၾကြးကုန္ရင္) အခုလိုအျဖစ္ကေန က်ိန္းေသလြတ္ေျမာက္မွာပါ။ တကယ္ေတာ႔ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကို မပစ္ပယ္သင့္ၾကပါဘူး။ သူတို႔လည္း လူထဲကလူျဖစ္တဲ႔အတြက္ ခ်စ္တတ္၊ သနားတတ္၊ ၾကင္နာတတ္၊ ကူညီတတ္ၾကပါတယ္။

Anonymous said...

မတန္ခူးေရ အစ္မရဲ႕ ၾကီးၾကီးအေၾကာင္းက တကယ္ စိတ္၀င္စား စရာေကာင္းပါတယ္။

သက္ေဝ said...

တန္ခူးေရ...

ထူးျခားတဲ့ ပိုစ့္ေလး အတြက္ ေက်းဇူးပါ။
တို ့လဲ ေတြ ့ဖူးတယ္..။ အဲဒီသူမ်ိဳးေတြဟာ သာမန္ ေယာက်ၤား မိန္းမေတြထက္ ပိုၿပီး ထူးခြ်န္တတ္တယ္ ဆိုတာ တကယ္ပါပဲ...။ သူတို ့က ၾကိဳးလဲ တအားၾကိဳးစားၾကတယ္..။ သူတို ့ကိုယ္ သူတို ့လဲ အရင္ဘ၀ေတြက ဝဋ္ေၾကြးေၾကာင့္လို ့သိေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကုသိုလ္ေရးေတြမွာလဲ သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီး တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္တတ္ၾကတယ္...။ အလႈအတန္း ရက္ေရာၾကတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ သူတို ့ ဘ၀ေလးေတြက သနားစရာေကာင္းပါတယ္...။ ဒါကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက နားမလည္ မညွာတာ မစာနာဘဲ ႏွိမ္ခ်တတ္ၾကေသးတယ္ေနာ္...။

အတိ္တ္ဘ၀ရဲ့ ၀ဋ္ေၾကြးအရ ဘယ္လို ဘ၀မ်ိဳး ေရာက္ေရာက္ လက္ရွိဘ၀မွာ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ တတ္နိုင္သမွ် ျဖူစင္သန္ ့ရွင္းေအာင္ ထားတတ္ဖို ့က အေရးၾကီးဆံုး ဆိုတဲ့ စကားေလးကို သေဘာ အက်ဆံုးပါဘဲ...။

Moe Cho Thinn said...

အမတန္ခူးေရ
ႀကီးႀကီးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ သူ႔ရဲ႔ ေမတၱာနဲ႔ စိတ္ေစတနာေၾကာင္႔ ေယာက်ာၤး မိန္းမဆိုတာႀကီး ေပ်ာက္ၿပီး အမနဲ႔အတူ ခ်ိဳသင္းတို႔ပါ ခ်စ္ခင္မိရေအာင္ အေရးေကာင္းသလို တကယ္လဲ သူေတာ္ပါတယ္။ မတန္ခူး ကံေကာင္းလိုက္တာ။
သူအားသာတဲ႔ အခ်က္ကို အမ ေမေမက ပ်ိဳးေထာင္ ေပးတတ္လို႔ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိရတာ လို႔ ျမင္မိတယ္။ အႏွစ္သာရသာလွ်င္ အဓိကလို႔ ခံစားရတယ္။

tg.nwai said...

တန္ခူးစာေရးေကာင္းတာ.. လက္စသတ္ေတာ့ စာေရးဆရာမကိုး။
ေယာက်ာၤးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္.. လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ တန္ဖုိးရွိရွိ ျဖတ္သန္းဖုိ႔က အဓိက လုိ႔ ထင္တာပါပဲ။ ဘယ္လုိမွ ေျပာင္းလို႔ မရေအာင္ ျဖစ္လာတာကေတာ့ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာအရေရာ .. အတိတ္ကံေတြ ေၾကာင့္ေရာ ျဖစ္လာတာမို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကပါ လက္ခံလုိက္ဖို႔ လုိမယ္ ထင္ရဲ႕။

ႀကီးႀကီးက တန္ခူးတို႔ကို တကယ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ အားေပးခဲ႔တာပဲေနာ္.. တန္ခူး ေမေမတုိ႔ ခ်စ္ခင္ခဲ႔လုိ႔ ႀကီးႀကီးလည္း ကံေကာင္းပါေသးတယ္ေလ..။

စိတ္ထားေကာင္းတဲ႔ ႀကီးႀကီး ၀ဋ္ေၾကြးရွိရင္ သည္ဘ၀မွာပဲ ေက်ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္ တန္ခူးေရ။

သစ္နက္ဆူး said...

မတန္ခူး
အခုပို ့စ္ေလးေရးတင္လိုက္တဲ ့အတြက္ တည့္မတ္စြာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ ့ျမင္တတ္သူလို ့သတ္မွတ္ျပီး
ပိုေလးစားမိပါတယ္...
က်ေနာ့္ဘ၀မွာ အမ်ားၾကီးေတြ ့ဘူးတယ္..
တစ္ခ်ိဳ ့ေတြက ခြဲျခားႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံၾကေပမယ့္
အဲဒီစိတ္ဓါတ္ေတြကို က်ေနာ္က မၾကိဳက္ဘူးဗ်...
သူတို ့ကို နားလည္ေပးၾကည့္ပါ...။
ကံ ရဲ ့ျဖစ္တတ္တဲ ့သေဘာကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ လက္ရွိလူျဖစ္ေနတဲ ့သူ ့မွာ အျပစ္မရွိပါဘူး...
အဌားခႏၶာမွာ ၀င္ေနၾကတဲ ့ဘ၀မွာ မိခင္၀မ္းထဲ
၀င္စားခ်ိန္ကစလို ့...သူပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်နိုင္တဲ ့ဘ၀မွ မဟုတ္တာ...လက္ရွိဘ၀မွာ ဒီကိုယ္ ဒီစိတ္ျဖစ္ေနရတာ အတိတ္ကံ က ဖန္လာတာေလ...
ဒါက သံသရာ အျမင္ပါ...ေဆးပညာအရဆိုရင္ မိခင္ ဖခင္နဲ ့ဆိုင္ပါတယ္...။
၀မ္းထဲက ပဋိသေႏၶမွာ က်ားေဟာ္မုန္းဓါတ္ မ်ားျခင္း ၊
မေဟာ္မုန္းဓါတ္မ်ားျခင္းဟာ မိဘနဲ ့ဘဲဆိုင္ပါတယ္..
ေဆးပညာအျမင္နဲ ့ဆို ေဟာ္မုန္းဓါတ္ရာခိုင္နႈံး မ်ားရာဘက္ကို ဗီဇျပတာပါဘဲ...
က်ေနာ္က ေဆးပညာရွင္မဟုတ္ေတာ့ အၾကမ္းဖ်င္းဘဲ ေျပာနိုင္တာပါ...
ကံတရားနဲ ့ဘဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ေဆးပညာနဲ ့ဘဲ ၾကည့္ၾကည့္ ငါသာ သူ ့ေနရာမွာ လူျဖစ္ခဲ ့ရင္ ဆိုတဲ ့အေတြးနဲ ့ၾကည့္ရင္ သူတို ့ေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ပါလိမ့္မယ္...
ေလာကၾကီးလဲ ပိုလွလာမွာပါ...။
ၾကီးၾကီးကိုလဲ ေလးစားပါတယ္...
ၾကီးၾကီး သာအစက မရွိခဲ ့ရင္....
မတန္ခူး ဆိုတာေတာင္ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာဗ်...။

Kaung Kin Ko said...

အစ္မတန္ခူးေရ။ လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္။

ေမျငိမ္း said...

ဟုတ္ပ မတန္ခူးရယ္..ၾကီးၾကီးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ..။ အမကေတာ့ နဂိုတည္းက သူတို႔ေတြနဲ႔ ေနေလ့ရွိခဲ့ေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ျပႆနာလို႔ မထင္မိဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္တခ်ိဳ႕ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းတာပဲ ရွိပါတယ္။ မတန္ခူးရဲ႕ၾကီးၾကီး က်န္းမာခ်မ္းသာစြာ.. အသက္ရွည္ပါေစ..လို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

Nu Thwe said...

မတန္ခူးရဲ႕ ႀကီးႀကီးက ေတာ္လည္းေတာ္ ခ်စ္စရာလည္းေကာင္း။ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတို႔ကို သူတို႔ ခႏၶာကိုယ္ အမွားထဲကို ၀င္စားေမြးဖြားလာတယ္လို႔ ခံစားၾကရတတ္ပါသတဲ႔။ gender ေျပာင္း ၀တ္စားေနထုိင္ခြင္႔ မရမခ်င္း ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတယ္လို႔ ထင္ၾကပါသတဲ႔။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ဘ၀မွာ သူတို႔ ေနတတ္ေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး သူတို႔ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း တစ္နည္းနည္းနဲ႔ အက်ိဳးျပဳေနရင္ ၀မ္းသာစရာပါ။ ယူေကမွာ မၾကာမီေလးကတင္ပဲ ျပည္သူထဲက ပါရမီရွင္ အဆိုၿပိဳင္ပြဲ Britain's got the Pop factor မွာ ေနာက္ဆံုးႏိုင္သြားတာ ေယာက်္ားဘ၀ကေန ထုိင္းမွာ ခြဲစိတ္ကုသၿပီး မိန္းမဘ၀ ေျပာင္းလိုက္တဲ႔ Geraldine ဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႕အေၾကာင္းကို သတင္းစာေတြက ေဖာ္လိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူကိုယ္တိုင္ ၀န္ခံေျဖရွင္းလို႔ ျပည္သူေတြက အျမင္ၾကည္လင္စြာ လက္ခံၾကပါတယ္။ ျပည္သူ ေပးတဲ႔ မဲ Vote နဲ႔ အဲဒီၿပိဳင္ပြဲကို သူ ႏိုင္သြားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဆင္႔မွာ တယ္လီဖံုးကေန ေပးတဲ႔ မဲေပါင္း (၅၂)သန္း ရွိခဲ႔ပါသတဲ႔။ က်ား မ က်ားမ မက်ား ဘာျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကသာ အဓိက ျဖစ္ပါတယ္။

Anonymous said...

အစ္မၾကီးေရ့ ေနေကာင္းလား အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတယ္ဟုတ္ း) သားသား ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ေနျပီထင္ပါ့ ။

Kaung Kin Ko said...

အစ္မေရ။ ပုိ ့စ္အသစ္မေတြ ့ပါလား။ ေပ်ာက္ေနတယ္ေနာ္။ သားေလးေကာ ေနေကာင္းရဲ ့လား။ အကုန္လံုး က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။

စူး said...

အမေရ့.. ခရီးသြားပီလား
ေနေကာင္းရဲ့လား က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါေနာ္..

အမတို႔မိသားစုေလး ႏွစ္သစ္မွစ၍ ေအးခ်မ္းျခင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အစရိွတဲ့ မဂၤလာရိွေသာစကားမ်ားႏွင့္သာ ေတြ႕ၾကံဳပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္..အမေရ..

အမေရ.. ေရွ႔ေလ်ွာက္ ဘေလာ့မလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူးအမေရ.. ႏွစ္သစ္ကေန စပီး ပိုအလုပ္ရွုပ္တာ သၾကၤန္အထိပါ အမေရ..။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားတဲ့အခါေတာ့ အမဆီ လာပါ့မယ္..

သက္ေဝ said...

တန္ခူးေရ...
ဘယ္ေတြေပ်ာက္...
လြမ္းေနတယ္...

Life is for Success said...

Ma tha Ku,
If convience, please write another post how she train on ur brother. Should be now u can open her own shop. So she can more enjoy on her life and you can give back her kindness...
with rgrds

စူး said...

http://nineninesanay.blogspot.com/2008/12/wallach.html

plz read for your son,
This post is really nice and imitate .

Moe Cho Thinn said...

အမတန္ခူးေရ.. လြမ္းတယ္။
ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေအာင္ျမင္ပါေစလို႔ အမတို႔ မိသားစုေလးကို ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ခ်စ္ေသာ
ညီမ ခ်ိဳသင္း

ဇနိ said...

အမေရ
မဂၤလာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ...

စူး said...

¯`*•.¸,¤°´'`°¤,¸.•*´¯) ¸,¤°´'`°•.¸O¸.•°´'`°¤,¸ ♥Happy New Year!2009.¸¸¤°´'` (_¸.•*´'`°¤¸'¸¤°

အမေရ... မဂၤလာရိွေသာႏွစ္သစ္
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ

ကုိေပါ said...

ေပ်ာ္ရႊင္ေသာႏွစ္သစ္ပါ တန္ခူးေရ......... ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာလည္း တမိသားစုလုံး က်န္းမာခ်မ္းသာၿပီး ေလႏုေအးကလည္း တသြင္သြင့္ေနာ့ေနဆဲကုိ ႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မတန္ခူး ေပ်ာက္ေနတယ္ေနာ္။ အားလုံး အဆင္ေျပပါေစ။ ႏွစ္သစ္ မဂၤလာပါ။

pandora said...

မဂၤလာႏွစ္သစ္မွာလည္း ေလႏုေအးေလး တႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေနာ့ဆဲျဖစ္ပါေစ

သက္ေဝ said...

တန္ခူးေရ...
၂၀၀၉ ရဲ႕ ေန႕ရက္ေတြတိုင္းကို ခ်စ္ေသာေမာင္၊ ခ်စ္ေသာ သားသားေလးနဲ ့ အတူတူ
အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ လို ့
ဆုေတာင္းပါတယ္...

nu-san said...

မတန္ခူးေရ.. ရန္ကုန္ျပန္ေနတယ္ ထင္တယ္.. :)

အမေရ.. မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ.. မိသားစုေတြ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္.. Happy New Year 2009!!

wai lin tun said...

ေပ်ာက္ေနလုိ႔ ႏွစ္သစ္အကူးမွာ လာႏွဳတ္ဆက္သြားပါတယ္ တန္ခူးေရ။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ စာေတြလည္းေရးပါအုန္း။ အေခါက္တုိင္း ကြန္မန္႔မေရးျဖစ္ေပမယ့္ အၿမဲလာအားေပးေနတဲ့ အမာခံပရိသတ္ပါဗ်ာ။

Anonymous said...

မဂၤလာနွစ္သစ္ပါေနာ္..

Anonymous said...

Happy New Year အစ္မေရ့ တစ္မိသားစုလံုး ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

Kaung Kin Ko said...

အစ္မ အၾကာၾကီးဘယ္ေပ်ာက္။ ေနမွေကာင္းရဲ ့လား။

Anonymous said...

အမေရ မေတြ႕တာၾကာျပီ။ ေနမွေကာင္းရဲ့လားဗ်ာ။ အဆင္ေျပပါေစေနာ္

Moe Cho Thinn said...

မတန္ခူးေရ
လြမ္းလို႔ လာခဲ႔ျပန္ၿပီ။ စိတ္လက္ၾကည္သာမွ၊ အခ်ိန္အားမွ စာေရးပါ။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ သတိရလို႔ လာလည္တာပါ။ အစစ အဆင္ေျပပါေစေနာ္။
ခ်စ္ေသာ
ခ်ိဳသင္း

Anonymous said...

အမတန္ခူးေရ ေပၚလာႏိုးေပၚလာႏိုးနဲ႔ ေမွ်ာ္ရတာေမာပါေပါ့။
အိမ္ျပန္ေနတာလား။
အမတို႔မိသားစု ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ။

Unknown said...

"Wut" is not a basic trigger of being gay. Who exactly knows they committed something in their former lives. Hormone proportion is a major reason. All people don't have to feel pity upon them. They are also human beings like all of you. They have all ability as u have. In your life, have you ever seen gay begger or idiot or undutiful family member? They have to try better than others because other always look down to them.

မီးေတာင္ said...

ဒီလိုႀကီးႀကီးရတာေတာ္ေတာ္ေလးကံေကာင္းတယ္ေနာ္။
အားက်မိပါတယ္ ။

Anonymous said...

Awesome web site, I hadn't come across laynuaye.blogspot.com before during my searches!
Continue the good work!

Anonymous said...

top [url=http://www.c-online-casino.co.uk/]casino[/url] check the latest [url=http://www.realcazinoz.com/]online casinos[/url] free no consign bonus at the best [url=http://www.baywatchcasino.com/]baywatchcasino
[/url].