သားအေၾကာင္း ဟုိတစ ဒီတစ

ပထမဆံုး ကြ်န္မ ပို ့စ္အတင္က်ဲေနတာနဲ ့ အိမ္လည္မလာနိုင္တာကို ေတာင္းပန္ပါရေစ…။ လြမ္းတာအရမ္းပါပဲ…။ အထူးသျဖင့္ လည္ေနက်အိမ္ေလးေတြ မလည္နိုင္တာကိုေပါ့။ အသစ္ကေလးေတြ ဖတ္ခ်င္လိုက္တာ…။ ကြ်န္မ ေပ်ာက္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းက သားက ကြ်န္မအခိိ်န္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းပိို္က္ထားလို ့ပါ။ သားကို အရင္က ၃ နာရီေက်ာင္းကေန တေနကုန္ေက်ာင္းကို ေျပာင္းတဲ့ကာလ မို ့ပါ။ ေက်ာင္းကလဲ ကြ်န္မရံုးထဲမွာဆိုေတာ့ ကြ်န္မမွာ မနက္စာလဲ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မစားရ၊ ေန ့လည္စာလဲ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မစားရ၊ ခါတိုင္း ေန ့လည္အားခ်ိန္လို ခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါသူငယ္ခ်င္းေတြဆီလဲ မလည္ရ။ အေတာ္ကို စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းပါပဲ။ ပိတ္ရက္က်ေတာ့လည္း ျပန္ခါနီးျပီမို ့ shopping ထြက္ရတာနဲ ့ အခ်ိန္ကုန္။ ဟုတ္ကဲ့… ဆင္ေျခေတြ သိပ္မ်ားေနျပီလား မသိဘူးေနာ္။ ပို ့စ္အသစ္ေရးဖို ့က ေခါင္းထဲ ဘာမွ မထြက္ဘူး။ ေတြးလိုက္သမွ် သားအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ေနေတာ့တာ။ ဒီေတာ့ သားအေၾကာင္းေလးနဲ ့ အင္ဂ်င္ျပန္နွိ ုးပါရေစ(ခ်ိဳသင္းကို အားက်လို ့)။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ မ်ားေနရင္ ခြင့္လြွတ္ပါေနာ္။ ေနာက္ပို ့စ္မွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ မေရးဖို ့ ကတိေပးပါတယ္။

**********

သားနဲ ့ဂီတ

“ေမေမ ဦးဦးRဇာနည္ ဖြင့္ပါ”
“ေမေမ ငါေတာ့ ေမ့လို ့မရေတာ့ဘူး ၾကည့္မယ္”
“ေမေမ ဦးဦးစိုင္းစိုင္း နဲ ့ကမယ္”

အရင္က Barney… Hi5… Micky Mouse စတာေတြ ပူဆာတဲ့ သားက ခုေတာ့ အဲဒီလို အသစ္ေတြ ပူဆာတတ္လာလို ့ ကြ်န္မ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ သူ ့အေဒၚ ကြ်န္မ၀မ္းကြဲညီမက သူၾကိုက္တဲ့ သီခ်င္းေခြေတြကို သားနဲ ့အေဖာ္စပ္ရင္း ခုေတာ့ သားလဲ စြဲေနျပီေပါ့။ Rဇာနည္ သီခ်င္းလိုက္ဆိုျပီး “အဆင္ေျပရင္ လက္ခုပ္တီးေပးၾကပါလား” ဆိိုတဲ့ ေနရာက အစလိုက္ေအာ္ အလြတ္ရေနေတာ့တာ။ ဖိုးခ်စ္နဲ ့သားစိုး ဆိုတဲ့ ေရြွအိိုးစည္ သီခ်င္းဆို “ေဟ့… ဖိုးခ်စ္ေရ… ေဟ့…သားစိုးလား” ကအစ “လွ ုပ္လို ့ရျပီ” အဆံုး အစအဆံုး တပုဒ္လံုးကို ဆိုလို္က္ ကလိုက္နဲ ့ အေတာ္ကို နွစ္ျခိုက္ေနတာၾကည့္ျပီး သားနဲ ့ကြ်န္မၾကားက ကြာဟမွ ုကို သတိသြားထားမိပါတယ္။ ကြ်န္မက ဟစ္ေဟာ့ကို ခံစားလို ့မရ။ သားကေတာ့ စိုင္းစိုင္းမွ စို္င္းစိုင္း။ “ဘာလုပ္မွာလဲေျပာ… လာမရွ ုပ္ပါနဲ ့ေတာ့” ဆိုတာမ်ား စိုင္းစိုင္းလို ေဆာင့္ေဆာင့္ ေအာင့္ေအာင့္ တေထရာထဲ ဆိုနိုင္သည္။ ကြ်န္မၾကိုက္သည့္ ခင္ေမာင္တိုး၊ ထူးအိမ္သင္၊ ေဟမာ ဖြင့္လွ်င္ သူက အန္တီျဖူျဖူဖြင့္ပါတဲ့။ အန္တီျဖူျဖူဆိုတာ ျဖူျဖူေက်ာ္သိန္းကို သူက ခ်စ္စနိုးေခၚတာပါ။ ကြ်န္မက ျမို ့မ ဖြင့္လွ်င္ သူက အိုး… ဒီဇင္ဘာဖြင့္ပါတဲ့။ ေတာ္ေသးရဲ့… ICၾကိုက္တာေတာ့ နဲနဲညိွလို ့ရလို ့။ ကြ်န္မကမွ ေခတ္နဲ ့သိပ္အဆက္မျပတ္ခ်င္လို ့ ဟစ္ေဟာ့အေခြေတြ ၾကည့့္ျဖစ္ေသးတယ္။ သားအေဖကေတာ့ ဖြင့္တာနဲ ့နား၀င္ပီယံ မျဖစ္လို ့ ဆို နွာေခါင္းရံွ ့ေတာ့တာပဲ။ တေယာက္မ်က္နွာ တေယာက္ၾကည့္ရင္း သားကို ျမန္မာဂီတကို ခ်စ္တတ္ေအာင္ ဘယ္လိုသင္ရပါ့လို ့ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ အင္း… သၾကၤန္သီခ်င္း ခပ္ျမူးျမူးေတြက စရမယ္ထင္ပါ့။ ဟိုတေခါက္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ သားကို အိုးစည္ေလး ၀ယ္ေပးျပီး ရင္းနွီးေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ ၀ါးလက္ခုပ္ေလး ၀ယ္ေပးမွလို ့ စဥ္းစားထားမိတယ္။ အနည္းဆံုး စည္းေလး ၀ါးေလးက စနားလည္ရင္ မဆိုးေသး။ တေျဖးေျဖး တဆင့္တက္လို ့ ပတၱလား၊ ေစာင္း ေပါ့။ သားေလး စိတ္မ၀င္စားရင္ တြန္းလုပ္ဖို ့ စိတ္မကူးတာေၾကာင့္ သူ ့အလိုလို ျမန္မာဂီတကို ခ်စ္တတ္လာပါေစလို ့ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။

**********

သားနဲ ့ စည္းကမ္း

ကြ်န္မ သားကို တေနကုန္ေက်ာင္း ပို ့ျဖစ္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက စည္းကမ္းနဲ ့ ေနေစခ်င္လို ့ပါ။ အိမ္မွာ အကုန္ လိုတရေနတဲ့သားက စည္းကမ္းနဲ ့ တေျဖးေျဖး ေ၀းလာသလိုပါပဲ။ သူ ့အေဒၚက သူ ့ကို ခ်စ္လြန္းလို ့ အလိုလိုက္ေတာ့ ေရကအစ သူမ်ား ခြက္ကိုင္ေပးမွ ေသာက္တဲ့အထိ ငပ်င္းေလး ျဖစ္လာပါတယ္။ မိဘေတြနဲ ့ ေတြ ့ရခ်ိန္ကနဲေတာ့ ကြ်န္မ စည္းကမ္းလုပ္လဲ အရာမထင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အက်ီီၤလဲ သူမ်ား၀တ္ေပးမွ၊ ဖိနပ္လဲ သူမ်ားစီးေပးမွ ဆိုေတာ့ သူမ်ား အေပၚ မီွခိုလြန္းေနတဲ့ အက်င့္ကို ျပင္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို ့ဆံုးျဖတ္ျပီး သနားနားနဲ ့ပဲ တေနကုန္ေက်ာင္းပို ့ဖို ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတာပါ။

အိမ္မွာ တီဗီြၾကည့္လုိက္ ကစားစရာေတြ စိတ္ၾကုိက္ ကစားလိုက္ ဘ၀ကေန အခ်ိန္မွန္စား၊ အခ်ိန္မွန္အိပ္၊ ကိုယ္တုိင္ေရခ်ိဳး၊ ကိုယ္တိုင္စား ကို္ယ့္အားကိုယ္ကိုး ရတဲ့ ဘ၀ကို ရုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းသြားေတာ့ သူ အေတာ္ေလးကို စိတ္ညစ္ေနပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေက်ာင္းက ရံုးမွာမို ့ ေန ့လည္ဘက္ေတြ ကြ်န္မသြားၾကည့္လို ရပါတယ္။ ကို္ယ္အိပ္မယ့္ ေမြွ ့ယာကို ကိုယ္တိုင္ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္၊ အိပ္ျပီးရင္ ကို္ယ္တိုင္ ျပန္သိမ္း။ ကစားခ်ိန္မွ ကစား။ အဲဒီလို ေနရတာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ျပီး သူေနခ်င္သလို ေနဖို ့ ၾကိုးစားတတ္ေသးတယ္။ ညေနက် ကြ်န္မက သူ ့အေဖကို တေန ့ျဖစ္တာေတြ ေျပာေနတုန္း ျငိမ္ေနတဲ့သူက ထေျပာပါတယ္။ “ဒုကၡေရာက္ေနတယ္” တဲ့။ သူစကားၾကားျပီး ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ ကြ်န္မတို ့ ၂ေယာက္လံုး ရယ္မိပါတယ္။

သူစိမ္းေတြၾကားထဲ ေနရေတာ့ အေမကို အနားမွာ ေနေစခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္မက ေမေမအလုပ္လုပ္ရဦးမယ္၊ သားေက်ာင္းမွာ လိမ္လိမ္မာမာေနလို ့ ေျပာရင္ ေမေမအလုပ္လုပ္ဘူးလို ့ ဂ်ီက်တတ္ပါတယ္။ ကြ်န္မက ေမေမအလုပ္လုပ္္မွ သားကို အရုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ၀ယ္ေပးလို ့ရမွာ၊ သားစားခ်င္တဲ့ မုန္ ့ေတြ ေကြ်းလို ့ ရမွာ ဆိုေတာ့ အရုပ္ေတြလဲ မယူေတာ့ဘူး၊ မုန္ ့ေတြလဲ မစားေတာ့ဘူးတဲ့။ ကြ်န္မ မ်က္ရည္၀ဲတဲ့ အထိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ ပါတယ္။ ဟုိတေန ့က သူ ့အေဖသြားၾကိုေတာ့ ေမေမပိုက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီးသြားရွာေနတာလို ့ သူ ့အေဖကို ျပန္ရွင္းျပတယ္တဲ့။

သူ ျမန္ျမန္ ေနသားက်သြားဖို ့ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ မ်က္နွာ၊ ငိုေနတဲ့ မ်က္နွာကို မၾကည့္ရက္ေပမယ့္ စည္းကမ္းမဲ့၊ သူမ်ားေပၚ အျမဲအားကိုးေနရတဲ့ ကေလးမ်ိဳးေလး မျဖစ္ေစခ်င္လို ့ ရင္နာနာနဲ ့ပဲ ဆက္လွ ုပ္ရွားေနရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သားေရာ ကြ်န္မပါ စိတ္ေရာ လူပါ အေတာ္ ပင္ပန္းေနပါတယ္။ ညေရာက္ရင္ သားအမိ၂ေယာက္ တုံးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။ ခုေတာ့ မနက္ပို ့ရင္ ခါတိုင္းလို ဂ်ီသိပ္မက်ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ ့ တေျဖးေျဖး တိုးတက္လာမယ္ ထင္ပါရဲ့။ အင္း… ေဆြေတြ မ်ိဳးေတြ အဖိုးအဖြားေတြ ၾကားထဲ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ေက်ာင္းဆို သူ အဲဒီေလာက္ ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူးလို ့ ထံုးစံအတိုင္း ေတြးမိေနပါေသးတယ္။

**********
တန္ခူး
10:43 am 03-Nov-2008