Tuesday, May 26, 2009

သဇင္နဲ ့ျပန္လည္ဆံုေတြ ့ျခင္း




ျမက္ရိုင္းေတြၾကား
ငါခ်စ္တဲ့သဇင့္အား
အရွင္လတ္လတ္ ျမွပ္နွံထားတယ္။

သဇင္ကေတာ့
ငါ့ကိုေပြ ့ဖက္
ငိုေၾကြးရင္း
နွ ုတ္ဆက္တယ္။

သဇင့့္ရင္ခြင္ကိုဖြင့္အျပ
ငါ့နွလံုးသားေတြ
တစစီက်ိဳးက်ကုန္တယ္။

သင္းပ်ံ ့ထံုေမြွး
သနပ္ခါးနံ ့ေလးေတြရယ္…
ေဖြးဆြတ္ျဖဴစင္
ရယ္သံလြင္လြင္ေလးေတြရယ္…
ရင္ခုန္လိွ ုက္ဖို
ဂီတာသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြရယ္…
မျပတ္မသား
မွ ုန္၀ါး၀ါးေျခရာေလးေတြရယ္…
အေအးျမဆံုး
သဇင္သူအျပံဳးေလးေတြရယ္…
……..
……..ေတြရယ္….
……..
……..ေတြရယ္….
……..
……..ေတြရယ္….
ျမက္ရိုင္းေတြၾကား
အရွင္လတ္လတ္ ျမွပ္ခံထားတဲ့
သဇင့္ရင္ထဲ
ေၾကေၾကကြဲကြဲ
ယေန ့ထက္တုိင္
သိမ္းထားတယ္။

တန္ခူး
3:47pm 26-May-2009
(ဒီတေခါက္ျပန္တုန္းက ျမက္ရိုင္းေတြၾကားေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ သဇင္ေဆာင္ေလးရဲ့ ပံုရိပ္ကို အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုေလးရိုက္ရင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ရတဲ့ ေၾကကြဲမွ ုကို ခ်ေရးမိျခင္းပါ)

16 comments:

nu-san said...

ေက်ာင္းတက္တုန္းက တကၠသုိလ္အေဆာင္မွာ အရမ္းေနခ်င္တာ။ မေနခဲ့ရဘူး..အခု မတန္ခူးရိုက္ထားတဲ့ သဇင္ေဆာင္ ဓာတ္ပုံရယ္ ကဗ်ာေလးရယ္ ဖတ္ျပီး ရင္ထဲတမ်ိဳးပဲ.. :(

tg.nwai said...

တန္ခူးရယ္..အဲဒီအတုိင္းပါပဲ.. တန္ခူးလို မဖြဲ႔တတ္လုိ႔။ ေရာက္ေနက်.. အဲဒီဘက္ကိုေရာက္တုိင္း ျမက္ေတာထဲက သဇင္မွာ အရိပ္အေယာင္ေလးေတြ ျဖည္႔စြက္ ျမင္ေယာင္ရင္း။ ေက်ာင္းႀကီးေရွ႕ကျဖတ္တုိင္းလည္း အထပ္ထပ္ကာရံခံထားရတဲ႔ တုိ႔ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ၾကည္႔ၿပီး တိတ္တိတ္ေၾကကဲြ...။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

သဇင္ေဆာင္က အဲဒီလိုေတာင္ ျဖစ္ေနသလားးးး
လြမ္းစရာႀကီးေနာ္.. မေနဖူးေပမယ့္ အဲဒီေရွ႕က ခဏခဏျဖတ္ေနရတာေလ..

Taungoo said...

ၾကားရံုသာ ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ အတိတ္ရဲ့ အရိပ္တစ္ခုပါပဲဗ်ာ

သက္ေဝ said...

ဘယ္လိုမွ ပံုေဖၚၾကည့္လို႕ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့တဲ့ ယေန႕သဇင္ပါလား တန္ခူးေရ...
ေၾကကြဲစရာ...

တေန႕လံုးျပံဳးေနခဲ့သမွ် ဒီပိုစ့္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္မျပံဳးႏိုင္ေတာ့ဘူး.. သိလား... :-(

Anonymous said...

သဇင္က ..ျမက္ေတာထဲေရာက္ေနပါ့လားးး

ေသခ်ာ မေနခဲ့ဘူးေပမဲ့..အေဆာင္မွာခိုးအိပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ညေတြ...
အေဆာင္ဒင္နာညေတြ...နဲ့အတူ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းတယ္..အမေရ..။

ျမတ္ႏိုး

Anonymous said...

သဇင္ ပင္ျမင့္ခြာလွမ္းတဲ့ေရႊသဇင္
ေရႊမွုန္ကိုစားေမႊးဖြားေလသလားသဇင္
ေျမႏွင့္ရန္ဘက္ ခက္လက္စိမ္းျမ
မိုးမခဘူးသဇင္

အမေရ ေၾသာ္သဇင္ သဇင္

khin oo may said...

စိတ္မေကာုငး္ပါ

T T Sweet said...

သဇင္တင္မဟုတ္ပါဘူး တန္ခူးရယ္။ ေက်ာင္းၾကီးဖက္ေရာ ေရာက္ခဲ႕ေသးလား။ .... .... .... .... .... .... .... ..... .....

(ေၿပာစရာ စကားမရွိၿပီ ... ေၿပာရရင္ ကြန္႔မန္႔ကေန ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ ၿဖစ္သြားေတာ႔မွာ ...)

sonata-cantata said...

ေအာ္ သဇင္ဆိုတာ ျမက္ရိုင္းလိုပါလား
ကခဂဃင... စဆဇဈည...
(အ႐ူးတေယာက္ သီခ်င္းေအာ္ဆိုသြားတာ မ်က္စိထဲ ျမင္ေစ)

Moe Cho Thinn said...

လူငယ္ေတြရဲ႔ အနာဂတ္ေတြကိုလဲ ဒီလိုပဲ ပစ္စလတ္ခတ္ ထားခဲ႔တာ..

Maung Myo said...

ျဖစ္နိုင္ရင္ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အတိတ္ေတြအားလံုးကို ေျမျမႈပ္ခ်င္ၾကတာျဖစ္မယ္ ဒါေပမယ့္ မေပ်ာက္မပ်က္နဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြကေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲရွိေနၾကတုန္းပဲေနာ့္ ။ သဇင့္အတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ။

P.Ti said...

တက္ဖူးခဲ့သူတိုင္း ေနဖူးခဲ့သူတိုင္း တသက္တာ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး နဲ႔ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားဘ၀ပဲ ေနာ္...

ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း မိန္းထဲေရာက္ေအာင္ သြားမိတာပဲ...

ကိုလူေထြး said...

"အရွင္လတ္လတ္ ျမွဳပ္ႏွံခံထားရတယ္" ဆိုတဲ့ စကားေလးက တည့္တည့္ၾကီးလာမွန္တယ္...

သစ္နက္ဆူး said...

မတန္ခူး...
ေမႊးပ်ံ ့ပြင့္ဖူးတတ္ေသာ ပန္းေပါင္းမ်ားစြာ...
ဒီေခတ္မွာေတာ့..
ျမက္ရိုင္းေတာမွာ ေၾကမြစြာေပါ့...။

ခြန္ျမလိႈင္ said...

၅ႏွစ္သမီးတုန္းက သဇင္ေဆာင္က အန္တီညိဳကို ဧည့္လာေတြ႕ရင္း အိမ္နားကေက်ာင္းကို မတက္ေတာ့ဘူး အန္တီညိဳနဲ႕ပဲ ဒီေက်ာင္းမွာ တက္ေတာ့မယ္လို႕ ေျပာလုိ႕ လူၾကီးေတြ ၀ိုင္းရီခဲ့ၾကဖူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိ္န္က တပတ္တခါ ေက်ာင္းၾကီးထဲက ေႏြးေအးကို တမင္သက္သက္ လာၿပီး ညစာ စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူေတြ စည္ကားတဲ့ မီးထိန္ထိန္ညေတြေပါ့ ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ေပ်ာ္လြန္းလို႕ အန္တီညိဳ တေယာက္ မိန္းကေလးတန္မဲ့ တတန္းကို ၂ႏွစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တုိင္ပင္ၿပီး တမင္သက္သက္ ေနခဲ့တယ္။ ကိုယ္ တကယ္ တက္ရေတာ့ သဇင္က ပင္ျမင့္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ခ်ံဳၾကား ေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။ ေႏြးေအးက လူက်ဲက်ဲ။ ၾသဘာလမ္းၾကီးကို ကြန္ကရစ္နဲ႕ ျမက္ ေရာခင္းထားတယ္။ ဘတ္စ္ကတ္ေဘာကြင္းထဲ ေျခအခ်၊ ေရက ဖိနပ္ေပၚ တိုးၿပီး တက္လာေပါ့....