ေမာင္ေလး

စႏၵာပံုဆံပင္ကို ဆီေတြ ရြဲေနေအာင္လိမ္းျပီး ေဘးခြဲ တိတိက်က်ေလးခြဲကာ အေဖကိုယ္တိုင္ေခါင္းျဖီးေပးထားတဲ့ ရွပ္အက်ီီီၤနဲ ့ ေဘာင္းဘီတို အ၀တ္မ်ားတဲ့ ကြ်န္မကို ငယ္ငယ္က ေယာက်ၤားေလးလားလို ့ ေမးရင္ အေဖက ျပံုးေနတတ္တယ္။ သားဦး ေယာက်ၤားေလး လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ အေဖ့ဆႏၵ မျပည့္ခဲ့ေတာ့ ကြ်န္မကို ေယာက်ၤားေလး တေယာက္လုိ ဆင္ေပးခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တေယာက္ဟာ ေယာက်ၤားေလး ေသခ်ာတာမို ့ ကြ်န္မအ၀တ္ေလးေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းရေအာင္တဲ့။ အေဆာ့အကစားသန္တဲ့ ကြ်န္မကေတာ့ ဂါ၀န္ေလးေတြ မ၀တ္ရလဲ လြတ္လပ္စြာေဆာ့ေနရရင္ကို ေက်နပ္ေနသူ။

အေဖ့ဆႏၵေတြ တကယ္ျပည့္၀ခဲ့ပါတယ္။ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းၾကီးေတြ ပါးေဖာင္းေဖာင္းၾကီးေတြနဲ ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမာင္ေလးေမြးေတာ့ အေဖ့အေပ်ာ္မ်က္နွာ ကြ်န္မ မေမ့ဘူး။ ငယ္တုန္းက အရပ္ပုပုေလးနဲ ့ ၀တုတ္ေမာင္ေလးကို တရပ္ကြက္လံုးက ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတာ။ သေဘာေကာင္းတဲ့ သူကလဲ ဘယ္သူခ်ီခ်ီလိုက္။ နာမည္ေတြကလဲ စံုလို ့။ အညာသားေလး၊ တာတီဖိုး…။ အခြင့္ထူးခံေကာင္ေလးေပါ့။ အစားကလဲပုပ္။ ကစားစရာဆိုလဲ အထူးအဆန္း ေစ်းၾကီးတာမွ။ အေဖကလဲ အကုန္၀ယ္ေပးတယ္။ ဥာဏ္ေကာင္းသေလာက္ စာကပ်င္း။ ေက်ာင္းေနတဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ အေမနဲ ့ကြ်န္မ စာ၀ိုင္းသင္ေပးရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာ။ ေလးတန္းစာေမးပြဲတုန္းက တေန ့၂ဘာသာမို ့ စာေမးပြဲခန္းေစာင့္ခဲ့ရတာ မွတ္မိေသးတယ္။ တဘာသာျပီးသြားရင္ ဘာေျဖခဲ့သလဲ မေျပာပဲ မုန္ ့ဟင္းခါး ၂ပြဲ၊ အေအး ၂ခြက္ အရင္ေသာက္။ သင္လိုက္တာက ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း.. ေျဖလာတာက မ်က္လံုး။ အဲဒီလိုတလြဲေတြ လုပ္တတ္တာ။

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ လြယ္အိတ္ပဲေတြ ့ျပီး လူက အျမဲေပ်ာက္ေနတတ္တယ္။ အရပ္ကေလးက ပုပုေလးနဲ ့ ေဘာလံုးကန္ေတာ္လို ့ ကြင္းထဲမွာ လူေတြ အားေပးရင္း ရလာတဲ့ နာမည္က ဂ်ပုတဲ့။ မနက္က ျဖူေဖြးေဖြး ေက်ာင္းအက်ီၤေလးက ညေနက် ဂ်ီးလက္ေလးသစ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လို ့ စာက်က္ခိုင္းရင္ ဗိုက္ဆာျပီ၊ အိမ္သာတက္ခ်င္ျပီနဲ ့ သူ ့လက္ထဲေရာက္မွ ပ်င္းရိျခင္းေတြ အသစ္အသစ္တိုးလာတာေလ။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ စာၾကည့္ရင္ တီဗီြဆီပဲ မ်က္စိေရာက္ေနလို ့ ေဖေဖ့ရံုးခန္းထဲ သြားၾကည့္ခိုင္းေတာ့ ရံုးခန္းထဲက မွန္ဘီရိုုၾကီးက တဆင့္ျမင္ရတဲ့ တီဗီြကို ၾကည့္ျပန္ေရာ။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီဘီရိုၾကီးကို ေစာင္ၾကီးအုပ္ထားရတာ။

ကြ်န္မကိုဆို သခ်ၤာအမွတ္ ၁၀၀ မျပည့္ခဲ့ရင္ အိိမ္ေတာင္မေရာက္ေသးဘူး တေဒါက္ေဒါက္နဲ ့ ေခါက္ခဲ့တဲ့ အေဖ ေမာင္ေလးအလွည့္က်ေတာ့ ဂရိတ္ေတြ ေလ်ာ့ခ်ပစ္ရတယ္။ ၈၀ ေလာက္ဆို ေက်နပ္ျပီေပါ့။ သကၤန္းေတာင္ မနုိင္ေသးခင္ အေဖတို ့ အဖိုးအဖြားတို ့က
လွ ူခဲ့ေတာ့ ျမင္းပုပုေလး စီးခ်င္တယ္ဆိုလို ့ အေတာ္ရွာယူရတာ။ ဖိုးသူေတာ္ေလးေပါ့။ အဲဒီ ဖိုးသူေတာ္ေလးက ၾကီးလာေတာ့ ကိုရင္ ခဏခဏ ၀တ္ျပီး တရားအေတာ္ထိုင္တာ။ ကုိရင္တခါ ၀တ္ျပီးတာနဲ ့ ထြက္လာလိုက္တဲ့ အရပ္ၾကီးေၾကာင့္ ဂ်ပုဆိုတဲ့ နာမည္လဲေပ်ာက္ေရာ။ သူက ကြ်န္မထက္ ၅ နွစ္ငယ္သူ။ သူတို ့ေခတ္မွာ ဂိုက္ဆိုတာ ေခတ္မစားေသး။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္တန္းမွာ ကြ်န္မေရာ ေမေမပါ မနိုင္လို ့ ေဆးေက်ာင္းက ေကာင္ေလးတေယာက္ကို ဂိုက္သေဘာမိ်ဳးငွားခဲ့ရတယ္။ ေမေမက အျမဲေျပာတယ္…ဂိုက္ဆိုတာ သူ ့သားက စခဲ့တာတဲ့။

သေဘာေကာင္းျပီး အလွ ူအတန္းကလဲ ရက္ေရာ။ သနားတတ္ျပီး စိတ္ကႏူးညံ့လြန္ေနေတာ့ ေယာက်ၤားေလး ျဖစ္ျပိီး တခ်ိဳ ့ကိစၥေတြမွာ မ်က္ရည္ေလး ၀ဲခ်င္ျပီ။ အပ်ိဳျဖစ္ကတည္းက အိမ္ျပင္ထြက္ခဲတဲ့ ကြ်န္မတို ့ညီမ ၂ ေယာက္ကိုေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက မာနၾကီးသည္တဲ့။ ေမာင္ေလးက်ေတာ့ အေတာ္လူခ်စ္လူခင္ေပါတာ လမ္းထိပ္က ၀က္သားကင္ ဒုတ္ထိုးသည္ အစ၊ တိုရွည္ေရာင္းတဲ့ ကုလားမၾကီး အလည္၊ ဓမၼာရံုက အဘိုးၾကီးေတြ အဆံုး သူနဲ ့မသိတာ မခင္တာ မရွိ။ စားပြဲထိုးေလးေတြကေတာ့ ေဘာင္းဘီ တကားကားနဲ ့ သူ ့ကို နာမည္ေပးထားတာ ကိုမင္းသားတဲ့။ တေန ့တေန ့ လာလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက တဖြဲဖြဲ။ ၾကာေတာ့ ကိုယ္လဲ မမွတ္မိေတာ့။ တခုေကာင္းတာက သူက ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မျဖစ္တတ္။ သူနားေနတဲ့ သူေတြ အျမဲျပံုးေနရေအာင္ အာ၀ဇြန္း ရြွင္သူ။ သူအိမ္မွာကပ္ရင္ ကြ်န္မတို ့ ညီမ ၂ ေယာက္နဲ ့ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္တည့္လိုက္။ ျပန္တည့္သြားရင္ေတာ့ ေပါက္ကရေတြ ဆက္တိုက္္ေျပာ တ၀ါး၀ါး ပြဲက်ေနရတာ။

ငယ္တုန္းက ေယာက်ၤားေလးမွ ဆိုတဲ့ ေဖေဖက ၾကီးေတာ့ သူနဲ ့မတည့္ေတာ့။ သူက ေခတ္လြန္တဲ့ အ၀တ္အစားေတြမွ ၾကိုက္သူ။ ေဖေဖက စာအုပ္ၾကီးသမား။ ရွပ္အက်ီီီၤကို ၾကယ္သီးေစ့တပ္ျပီး ၀တ္မွ ၾကိုက္တဲ့ေဖေဖနဲ ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ျပူးျပူးျပဲျပဲ အရုပ္ၾကီးေတြ ပါတဲ့ တီရွပ္ေတြမွ ႏွစ္သက္တဲ့ သူနဲ ့က တက်က္က်က္။ ဗိုေကေလး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အေဖက ထားေစခ်င္ သူက ဆံပင္ရွည္ေခတ္တုန္းက ဆံပင္ရွည္၊ ဒီဘက္ပိုင္း ေခါင္းတုန္းဆံပင္ေပါက္ ပံုစံေခတ္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီပုံစံ။ တခါတေလ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ နီရဲရဲၾကီးနဲ ့ ထြက္ရင္ထြက္လာတတ္တာ။ တခါက သူက အရုပ္ၾကီးလ်ာထြက္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီတိုၾကီးနဲ ့ အိပ္ရာက ထလာေတာ့ အညာက ဦးေလးက ရွက္ျပီး မၾကည့္ရဲလုိ ့တဲ့။

ဒီေတာ့ အေဖနဲ ့သူ တက်က္က်က္ မျဖစ္ရေအာင္ ေမေမရယ္ ကြ်န္မတို ့ ညီမ ၂ ေယာက္ရယ္က ညိွေပးရတယ္။ သိပ္ၾကီးလဲ ေခတ္ေရွ ့မေျပးလြန္း သိပ္ၾကီးလဲ လူၾကီးမဆန္လြန္းတဲ့ အ၀တ္ေတြ ၀တ္ခိုင္း။ သူက ခဏပါ။ အိမ္က ထြက္သြားေတာ့ ရိုးရိုးေလး ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ သူအိပ္ထဲက နားကြင္းေတြ၊ ဆြဲၾကိုးေတြနဲ ့ သူ ့စိတ္ၾကိုက္ပံုျဖစ္သြားေရာ။ ညေန ေဖေဖလာၾကိုခါနီးက်ေတာ့ ေဖေဖ့အၾကိုက္ပံုေလးေပါ့။ အဲဒီလို ထူးျခားတဲ့ သူ ့ပံုေၾကာင့္ သူ ့နဲ ့ေက်ာင္းေနဖက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ ့ကို သိၾကတယ္။ သူရဲ့ လည္ရွည္ဖိနပ္ၾကီးေတြနဲ ့ တြဲလို ့ေပါ့။ ကြ်န္မ ဒီေရာက္ကာစက သူမွာလို ့ Queensway က လမ္းသရဲေလးေတြ က်က္စားတဲ့ ေနရာ လည္ရွည္ဖိနပ္ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရေသးတယ္။

သူက ငယ္ငယ္က အဆိုေတာ္ရူး။ တခါတခါ စိတ္ရူးေပါက္ရင္ Guns and Roses သီခ်င္းဖြင့္ အိမ္က တံျမက္စည္းကို မိုက္လုပ္၊ ဂီတာလြယ္ျပီး အိမ္ေရွ ့ေျပးလိုက္ အိမ္ေနာက္ေျပးလိုက္နဲ ့ အိမ္ကို စတိတ္စင္လို သေဘာထား ကဲေနေတာ့တာ။ လမ္းမက ျဖတ္သြားတဲ့သူေတြဆို ရပ္ၾကည့္ရတဲ့အထိ။ ေပါက္ကြဲဆူညံတဲ့ သီခ်င္းေတြၾကိုက္တဲ့သူက မ်ိဳးေက်ာ့ျမိုင္သီခ်င္း ေအးေအးေလးေတြဆိုရင္ အေတာ္နားေထာင္လို ့ေကာင္းတယ္။ ကြ်န္မ ေရးတဲ့စာေတြဆို အျမဲရွ ံ ့ခ်တယ္။ ကေလးဆန္လို ့တဲ့။ သူက တာရာမင္းေ၀တို ့ နီကိုရဲတို ့ဆို အသဲအမဲ။ ကြ်န္မ ဘေလာ့ဂ္ေရးေတာ့ အရွက္မရွိ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြ လိုက္ေျပာေနလို ့တဲ့ ဆူေသးတယ္။ ခု သူ ့အေၾကာင္းေတြ ေတြ ့ရင္ ကြ်န္မကို ဘာလုပ္မလဲမသိ။

သူတျခားနိုင္ငံသြားေတာ့ အိမ္ၾကီးက အေတာ္ေသြ ့ေျခာက္ က်န္ေနခဲ့တယ္တဲ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္။ သၾကၤန္ဆို သူက ဦးေဆာင္လုပ္ေနက်ဆိုေတာ့ သူမရွိတဲ့ သၾကၤန္က အေတာ္ အထီးက်န္တယ္ဆိုပဲ။ သူဟုိကို ေရာက္ေတာ့ အိ္မ္ကိုလြမ္းလို ့ တရွံ ု ့ရံွ ု ့ငို။ ကြ်န္မနဲ ့က ဖုန္းနဲ ့ ေပါေပါသီသီ ေျပာနိုင္တာမို ့ အားေပးရတယ္။ ဟိုမွာ ေနတာၾကာတဲ့ အခါ သူအမ်ားၾကီး လူၾကီးဆန္လာတာေတြ ့မွ ၾကိတ္ျပီး ၀မ္းသာမိတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္ ျမန္မာျပည္မျပန္ခင္ ကြ်န္မဆီ ၀င္လာေတာ့ အရင္ကလို ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကားေတြ မ၀တ္ေတာ့။ Country Shirt အပြင့္နုတ္နုတ္ေလးေတြနဲ ့ ဂ်င္းေလးေတြ လူၾကီးဆန္ဆန္ ၀တ္လာတယ္။ ကြ်န္မတို ့ညီအမမွာ နားေပါက္မရွိေပမယ့္ သူကေတာ့ ဟိုေရာက္မွ ေဖာက္လိုက္တဲ့ နားေပါက္နဲ ့။ စိန္နားကပ္ၾကီးကို ကြ်န္မအမ်ိဳးသားက ေဖေဖအျမင္မေတာ္မွာ ေၾကာက္လို ့ ခြ်တ္သြားခိုင္းတယ္။ ကြ်န္မမ်က္စိထဲေတာ့ နဲနဲယဥ္ေနျပီေလ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားနဲ ့မတူတဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေမာင္ေလး တေယာက္ရထားတာ တခါတခါ စိတ္လဲညစ္မိသလို၊ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္မိပါတယ္။ ေခတ္လြန္ဖက္ရွင္ေတြ ၾကိုက္ေပမယ္ ့ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းမရွိ မိဘကို ဒုကၡမေပးတဲ့ အျပင္ မိဘကိုပါ လုပ္ေကြ်းေနတဲ့ ေမာင္ေလး တေယာက္ ၃၃နွစ္ေျမာက္ ေမြးေန ့မွ သည္ ေနာင္နွစ္ေပါင္း ရာေက်ာ္တိုင္ေအာင္ ေပ်ာ္ရြွင္စိတ္ခ်မ္းေျမ ့ဖြယ္ ေမြးေန ့ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္နုိင္ပါေစလို ့ ဆုေတာင္းေပးမိပါတယ္။

(အေ၀းေရာက္ ေမာင္ေလးရဲ့ ေမြးေန ့အမွတ္တရ)

တန္ခူး
3:20pm 25-Nov-2008