Tuesday, January 15, 2008

ျမတ္နုိးရတဲ႔ေမာင္...



ကဗ်ာမဆန္
ကာရန္မလွေပမယ္႕
အနြံတာခံနားလည္ေပးတတ္သူမို႕
မေပးဖူးတဲ႔ပန္းတပြင္႔အတြက္
အျပစ္မတင္ရက္ပါေမာင္...။

ဝါသနာ
အရာရာကြဲျပားေပမယ္႔
စာနာစြာညိွယူေပးတတ္သူမို႔
မဖတ္ဖူးတဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္အတြက္
ရန္မလုပ္ရက္ပါေမာင္...။

အၾကင္နာ
လူတကာျမင္ေအာင္မျပတတ္ေပမယ္႔
ေစတနာရင္မွာအျပည့္နဲ႔သူမို႔
မာယာကင္းတဲ႔႐ုိးသားျခင္းေတြအတြက္
ေလးစားလ်ွက္ပါေမာင္...။

တြယ္တာ တာေတြ
သာယာစြာေတးမဆိုတတ္ေပမယ္႔
ေဝဒနာဘယ္အခါမွမေပးတတ္သူမို႔
မဖြဲ႔နြဲ႔တဲ႔သစၥာတရားေတြအတြက္
အခ်စ္ေတြတိုး
ျမတ္နုိးလ်ွက္ပါေမာင္...။

တန္ခူး
11:35PM 15-Jan-2008

12 comments:

Anonymous said...

ရုိးသားျခင္းနဲ႔ မဖြဲ႔ႏြဲ႔တဲ့သစၥာတရားဆုိတာ ေပးဖူးတဲ့ပန္းတပြင့္ထက္ ပုိလွတယ္။ ဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ထက္ ပုိရသေျမာက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမာင္ ဟာ ျမတ္ႏုိးစရာ။
ရုိးရုိးေလးနဲ႔ စာကုိလွေအာင္ေရးတတ္သူမုိ႔ ၂၀၀၈ မွာ တန္ခူးဆုိတဲ့ စာေပသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ တုိးရျပန္ၿပီ။
ခ်မ္းေျမ့ပါေစ

Anonymous said...

အရမ္းကိုေကာင္းတဲ့ကဗၽာေလး.....ၿမတ္နုိးစရာေကာင္းတဲ့ေမာင္, ေစတနာရင္မွာအျပည့္နဲ႔ေမာင္,အနြံတာခံနားလည္ေပးတတ္ေမာင့္ကို အခ်စ္ေတြတိုး တန္ဖိုးထား အၿမဲနားလည္ေနာ္ တန္ခူး.....

ကုိေပါ said...

အရမ္းလွတဲ့ ကဗ်ာေလးပါလားကြဲ႕။ သူနဲ႔လည္း အင္မတန္ ထုိက္တန္တဲ့ ကဗ်ာပါ။
(အဲဒီ တန္ခူးရဲ႕ ေမာင္ က ေက်ာင္းပြဲေတြမွာ အသဲခုိက္ေအာင္ေအးတဲ့ ေရခဲေရထဲ စိမ္ထားတဲ့ အေအးပုလင္းေတြ သူတေယာက္တည္း ဒုိင္ခံႏႈိက္ေပးေနကတည္းက၊ နားမလည္တဲ့ စာေတြ ရွင္းျပေဖာ္ရကတည္းက “သူမ်ား” ရင္ထဲခုိက္ေနတာ။….“သူမ်ား” က မိန္းကေလးမဟုတ္တာ တန္ခူး ကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ။ ဟိဟိ။)

Anonymous said...

ကဗ်ာေလးက လွလိုက္တာ။
တန္ခူးေရ.."ရြက္ေျခာက္ေလးေတြကိုဘဲ တယုတရ လိုက္ေကာက္ေနရတာဟာလဲ..တကယ္ေတာ့ခ်စ္တတ္တဲ့နွလံုးသားေတြအတြက္ သံစဥ္မလိုတဲ့ေတးတပုဒ္ပါဘဲေလ..။
(မေတာက္တေခါက္နဲ႔စပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ တန္ခူး နဲ႔ တန္ခူးရဲ႕ 'ေမာင္'အတြက္လက္ေဆာင္ေပးပါရေစ.)


ဟန္ေဆာင္မႉေတြကင္းတဲ့
နွလံုးသားရဲ႕ျမစ္တစင္း
အၿမဲထာဝရ စီးဆင္းေစ....။

အေကြ႕အေကာက္မ်ားတဲ့ ခေယာင္းလမ္း
မာယာေတြ ဘယ္လိုၾကမ္းလည္း
တြဲေသာလက္တို႔ ခိုင္ၿမဲေစ.....။

'သစၥာ'ဆိုတဲ့ ေရၾကည္တေပါက္
နွစ္ေယာက္အတူ ေဝကာေသာက္လို႔
ဘဝအေမာတို႔ ေျပလြင့္ေစ.....။

သိုက္ႃမံုတခုကိုေဆာက္
လက္ေတြ႔ဘဝထဲ မခြဲအတူေလ်ွာက္ခဲ့တဲ့
နွလံုးသားတစံုရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း
ပူေလာင္မႉေတြအစဥ္ကင္း
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းတို႔ ရာသက္တိုင္ေစ...။ ။

Anonymous said...

မ..
ေမာင္ကဗ်ာ.. ၾကိဳက္တယ္။
မရဲ႕ ေမာင္ေကာ ၾကိဳက္လား မသိဘူး.. ျပေသးလား
ပန္းခ်ီေလးေတြက ခ်စ္စရာေလး…

တန္ခူး said...

commentေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုေဝလင္း။ ကိုေဝလင္းရဲ႕ စာေပသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခြင္႔ရတာ အရမ္းဝမ္းသာမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ကိုေဝလင္းက ကၽြန္မေလးစားရတဲ႔ စာေပဆရာ၊စာေပအကို ပါ။ လိုတာ႐ွိရင္ ျပုျပင္ေပးပါဦးေနာ္။

နွင္းပန္းေရ...နွစ္ကိုယ္တူဘဝေတြမွာ နားလည္မွူက အသက္မို႕ အျမဲ နားလည္နိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္။(တခါတခါေတာ႔ စိတ္ေကာက္တာေပါ႔ေနာ္ 8-))

ကိုေပါေရ...ေပ်ာ္စရာcommentေလးအတြက္ ေက်းဇူးေနာ္။ ကိုေပါခိုက္တဲ႔ 'သူ႔' ကိုေပးဖတ္လိုက္တယ္။

ထေနာင္းေရ...ထေနာင္းရဲ႔ လက္ရာေျမာက္တဲ႔ ကဗ်ာလက္ေဆာင္ေလးကို ရင္မွာ အျမတ္တနုိး သိမ္းထားလိုက္ျပီ။

အိမ္႔ေရ...ေနမေကာင္းတဲ႔ၾကားက လာလည္တာ ေက်းဇူးေနာ္။ ေမာင္႔ကို ျပျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆံုးေတာ႔ ျပံဳးေနတယ္။ ကဗ်ာကို ၾကိဳက္လို႕ ျပံဳးတာလား ကိုေပါcommentေၾကာင္႔လားေတာ႔ မသိဘူး။

pandora said...

အတူတူပဲ အတူတူပဲ အဟဲဟဲ
မတန္ခူးရဲ႕ ကဗ်ာေလးကိုပဲ ျပလိုက္မွ ထင္တယ္။
ကြန္မန္႕လာေရးတာေတာင္ ေနာက္က်သြားတယ္။
မေန႕ညက ဘေလာ့ဂ္ေတြ သိပ္မလည္ျဖစ္လိုက္။

စာေပသူငယ္ခ်င္းဆိုပါလား။ အေနာ္လည္းပါတယ္ေနာ္။

တန္ခူး said...

ပန္ေရ...အတူတူပဲလား? ဒါဆို ကဗ်ာေရးေတာ္တဲ႔ ပန္႔ရဲ႕သူ႔ အေၾကာင္း ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ေလာက္ဖတ္ခ်င္တယ္။ ေမြးေန႔တုန္းက ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပဲ ဖတ္ဘူးေသးတယ္။ တို႔ကဗ်ာထက္ ပန္ကိုယ္တိုင္စပ္တဲ႔ ကဗ်ာေလးကို သူက ပိုျမတ္နုိး မွာေပါ႔။

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလးလွလိုက္တာ။

တန္ခူး said...

ေက်းဇူးပါေကာင္းကင္ကို။

Anonymous said...

ကဗ်ာေလးကိုၾကိဳက္ပါတယ္

Anonymous said...

အရမ္းေကာင္းပါတယ္ခံစားခ်က္နဲ့လဲတိုက္ဆိုင္ပါတယ္