အခ်စ္ရိုင္းတုိ ့အခ်စ္ဦး

(တခ်ိဳ ့ဓာတ္ပံုမ်ားကို အကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ့ facebookမွ ကူးယူပါသည္)

စာမေရးျဖစ္တာ… စာမဖတ္ျဖစ္တာ… ဘေလာ့နဲ ့ေ၀းေနတာ… အေတာ္ကိုၾကာသြားခဲ့ပါျပီ။ အဲဒီဘ၀ၾကီးက ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ ့ ဘာအနွစ္သာရမွမရွိသလို စက္ရုပ္ဆန္လြန္းတယ္။

“ညေတြကလည္း… အိပ္ဘို ့အထိ မျငိမ္းခ်မ္းေတာ့ဘူး
စကားေတြကလည္း…ေျပာဘို ့အထိ မသိမ္ေမြ ့ေတာ့ဘူး
သီခ်င္းေတြကလည္း…ဆုိဘို ့အထိ မခ်ိဳျမိန္ေတာ့ဘူး
လမ္းေတြကလည္း… ေလွ်ာက္ဘို ့အထိ မေခ်ာေမြ ့ေတာ့ဘူး
ျမင္ကြင္းေတြကလည္း…ၾကည့္ဘို ့အထိ မစိုေျပေတာ့ဘူး…”

အဲဒီ ေျခာက္ကပ္ကပ္ေန ့ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ့ အီးေမးလ္တေစာင္ရခဲ့ပါတယ္။ ရင္ကို ထိလြန္းတဲ့ ကဗ်ာအရွည္ၾကီးနဲ ့။ အဲဒီကဗ်ာလဲဖတ္ျပီးေရာ အမ်ိဳးမတူတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ တျပိဳင္နက္ခံစားျပီး လူက လက္ရွိဘ၀ၾကီးနဲ ့ေ၀းကြာသြားသလို… ဒါမွမဟုတ္ အနွစ္နွစ္ဆယ္ေလာက္ ျပန္နုပ်ိဳသြားသလို… ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အလြမ္းေတြၾကားထဲ နစ္ျမဳပ္ရင္း… စက္ရုပ္ဆန္တဲ့ဘ၀က ခဏလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့တယ္။

ကိုသွ်ားေရ.. တကယ္လုိ ့မ်ား ၾသဘာလမ္းေလးမ်ား နင္ျပန္ရခဲ့ရင္
ေႏြးေအးမ်ားနင္ျပန္ရခဲ့ရင္
ခ်စ္သူတုိ ့လမ္းေလးမ်ား နင္ျပန္ရခဲ့ရင္
၀မ္းသရီး စစ္စတင္းမ်ား နင္ျပန္ရခဲ့ရင္
အယ္လ္တူးမ်ား နင္ျပန္ရခဲ့ရင္….
ငါနဲ ့ငါ့လို လြမ္းတတ္သူေတြ… ျပီးေတာ့ နင့္လုိ တမ္းတတ္သူေတြကို ေ၀မ်ွေပးဦးေနာ္….။ စိတ္ထင္တိုင္းသာ လုပ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ စြယ္ေတာ္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ မွီေငးရင္း ျမက္ေျခာက္ေတာၾကီး စိမ္းလန္းလာမယ့္တေန ့ကို ငါစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ထိုင္ေစာင့္ခ်င္မိရဲ့။ ေက်ာင္း၀န္းထဲက မထြက္တမ္းေလ။

လြမ္းတတ္သူေတြ မွ်ေ၀ခံစားဖို ့ ကဗ်ာေရးေကာင္းလြန္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ကဗ်ာေလးကို ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ တကယ္လုိ ့ RITမွာ ကြ်န္မတို ့နဲ ့ နွစ္ၾကီးနွစ္ငယ္ဆံုခဲ့သူမ်ား… ဒါမွမဟုတ္ တတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ဒီကဗ်ာဆရာကို ေမ့လိမ့္ဦးမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းတုန္းက မုန္ ့ဖိုးေလးနဲ ့၀ယ္ခဲ့ရတဲ့ လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖတ္ရသလို ရင္ခုန္သံေတြ ျပန္လတ္ဆတ္သြားေစတဲ့ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း ကိုသွ်ားရဲ့ကဗ်ာကို ခံစားၾကည့္ပါဦးေနာ္။

“ရူးေအာင္လြမ္းတယ္၊ ဘယ္ဆီ မွန္းဆ.. …
အရြယ္ေတာ္လန္းစ ရြက္နုတစ္ရြက္လို
တုိ ့ရဲ့… စြယ္ေတာ္နန္းက စက္မွဳတကၠသိုလ္….”

ရူးေအာင္လြမ္းေနခဲ့… လြမ္းေနဆဲ.. လြမ္းေနဦးမယ့္… ေက်ာင္းကို ခ်စ္သူေတြအတြက္….။

***********************

အခ်စ္ရိုင္းတုိ ့အခ်စ္ဦး

(၁)



မ၀ံ့ တ၀့ံ
မခ်င့္မရဲ
ခြဲရေတာ့မယ္ ။

သံေယာဇဥ္ေခ်ာင္း ၊ ျငိမ့္ေညာင္းစီးဆင္း
ေတြ ့ဆုံျခင္းအစ
ခဲြခြါရမည့္ကာလအထိ
မသိသလို ၊ သိသလုိပဲ
ခြဲခါျခင္းတစ္ခဏ
ေ၀းကြာျခင္းတသသ
ဘ၀အပုိင္းအျခား
ေလွကားတစ္ထစ္
ျဖစ္ျပီးမပ်က္၊ အမွတ္တရ ။

ဘယ္ကလာလည္း ၊ ဘယ္နယ္ကလည္း
မိတ္ဆုံပဲြမလုိပါ
အညာအေၾက ၊ ေျမျပန္ ့ေတာင္တန္း
တစ္၀မ္းတည္းဘြား ၊ တုိ ့ေက်ာင္းသားေတြ
ေသြးစကားခင္း၊ ရင္းနွီးခင္မင္
သြားလာ၀င္ထြက္၊ လက္တြဲေဖးကူ
ျဖဴျဖဴစင္စင္၊ ျမဴမတင္ခဲ့
ခင္မင္မွဳပရ၀ုဏ္ကို
သံေယာဇဥ္နဲ ့လံုျခံဳစည္းတား
တကဲ့တစ္သားတည္း
ကြဲျပားတယ္ဆုိတာမရွိ
သိသလိုခင္၊ ခင္သလိုရင္း
ျဖည့္တင္းကူေထာက္
ေကာက္ေၾကာင္းမဲ့နွလံုးသားေလးေတြ ။

ေနရာတိုင္းမွာ ၊ ကာလနုနု
ျပဳစုေဆာက္တည္
ေငြခ်ိဳးျဖဴတို ့တုိင္းျပည္ငယ္
တကယ္ပါ ။

ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ ၊ မွန္မွန္ျဖတ္ကူး
အာရ္စီတူးထဲ ၊ ဆူးလွည္းစစ္ေၾကာင္းခင္း
“ဤေက်ာင္း၀န္းအတြင္း
လမ္းၾကိတ္စက္မ်ားေမာင္းနွင္ျခင္းမျပဳရ”
“ေဘးတုိက္မရပ္ပါနဲ ့ဗိ်ဳ ့
လူေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားလို ့ပါ”
“ယဥ္ယဥ္ေလး………………..ရူးေနတာ”
“အေျမွာက္ၾကိဳက္သလားလို ့ပါ
အေဆာင္ေရာက္မွ မွန္ျပန္ၾကည့္မေနနဲ ့ဦး”
ပိန္ပိန္၀၀ ၊ ျမင္သမွ်တို ့ထိ
တိတိက်က် ၊ ဟာသေခတ္ဦး
ဖူးပြင့္ဘူးတယ္ယံု ။

လွည္းတန္းအျပန္ ၊ မုိးပ်ံေတးသြား
သြားရင္းဟားရင္း၊ ေပ်ာ္ရင္းရြွင္ေနာက္
“ကားခဘယ္ေလာက္လဲ
အမုိးေပၚမွာ ဆယ္ေယာက္ ၊ အတြယ္ ငါးေယာက္”
ဘာကိုမွ မေၾကာက္ၾက…
“ေျခာက္ေယာက္ ငါးက်ပ္ ထားလိုက္ပါဗ်ာ”
ေနပူပူ ၊ မိုးရြာရြာ
ထိုင္ခံုမွာမထိုင္ခ်င္
ေကာင္မေလးေတြေတြ ့ရင္ ေအာ္လို ့ေအာ္
“ေရွ ့ကားကိုေက်ာ္မယ္ဆရာ
ဆိုက္ကားက လမ္းေတာင္းေနတယ္ဗ်ိဳ ့”
ေႏွးရင္လည္းတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
အေပ်ာ္ေခ်ာင္းေပါက္ခဲ့ရာ
မာလာ ၊ တံတားျဖဴ ၊ စြပ္က်ယ္စက္ ၊ ေျခာက္မုိင္ခဲြ
ရင္ထဲကေနရာေလးေတြ
ေရြွနဲ ့လည္းမလဲခ်င္
ေငြနဲ ့လည္းမလဲခ်င္
ဘယ္ေတာ့မွလည္းမခဲြခ်င္ ။

အင္ၾကင္းေျမနီလမ္း ၊ စမ္းတ၀ါး၀ါး
ေလွ်ာက္သြားဆူညံ ၊ သံစဥ္ကင္းမဲ့
ေအာ္ခဲ့ဟစ္ခဲ့ ၊ အတီးမဲ့အဆို
အငိုမဲ့အလြမ္း ၊ တစ္ခန္းျပီးတစ္ခန္း
ျဖတ္သန္းရွတ ၊ တသသေပါ့
တူးတူးကေတာ့ “ေက်ာင္းေတြပိတ္ရင္ေ၀း” တဲ့
တို ့ကေတာ့ “ေပြးေတြေပ်ာက္ေအာင္ကု”
ျပဴစုတင္ဆက္ ၊ မွတ္မိေစခ်င္
ညသံစဥ္မ်ား………
“အခန္းနံပါတ္ တစ္ဆယ့္ငါးမွာ ဖဲရိုက္ေနပါတယ္ဗ်ိဳ ့”
“ကြ်န္ေတာ္ကို မုန္းသူမ်ား
၀ရန္တာသို ့ ထြက္လာၾကပါ
သို ့မဟုတ္ပါက ၊ ခ်စ္သူဟုသတ္မွတ္မည္”
အမိန္ ့ေတာ္ေတြခ်မွတ္
အမွတ္တရ ၊ ဘ၀ရထား
ေရြ ့လ်ားစုန္ဆင္း ၊ သမိုင္း၀န္းမွာ
ပန္းခင္းေတြလည္း ေ၀ဘူးတယ္ ။

ဂႏၥမာေရွ ့ ၊ ေန ့ျဖဴေလးေတြ
ျဖန္ ့ခင္းေ၀ဆာ ၊ သာယာၾကည္ႏူး
ငွက္ေပ်ာ္ေပါင္း ဘူးသီးေၾကာ္ ၊ ေအာ္ဟစ္မွာယူ
ပူပူ ေလာင္ေလာင္ ၊ ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ား
“ခုနက ဒီေရွ ့မွာ ကားတိုက္သြားတာ
လံုးလံုးမေသဘူး……..
ဟုတ္လား
ျပားျပားၾကီးေသသြားတာ”
ရယ္စရာ ေမာစရာ၊ ဟာသဇာတ္ခင္း
ရင္းရင္းနွီးနွီး ၊ ျဖည့္ဆီးစုေပါင္း
ေက်ာင္းသီခ်င္းကို ၊ ကေဒါင္းဆိုညည္း
ေစာင္းအိုတီးခတ္ ၊ ထက္ေအာက္လြင့္ပ်ံ ့
“တစ္ခါတစ္ရံမွာ … အိပ္မက္လို
ပင္ညိဳညိဳရိပ္ေတြ…. ျမျမက္စိမ္းစိမ္းေတြ”
ေ၀းခဲ့ျပီး ပန္းခရမ္းျပာ
ဒါကိုလည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္..
တကယ့္ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္….။

“ၾကက္စင္းေကာ နွစ္ပဲြ”
“၀က္စင္းေကာ နွစ္ပြဲ”
တစ္ပဲြ ငါးက်ပ္ ၊ အိပ္ကပ္စမ္းၾကည့္
“က်ားပ်ံ” သိတယ္ ၊ မရွိခဏ
ေ၀ငွသံုးစြဲ ၊ ရြွင္လည္း လန္းလန္း
ခန္းလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ၊ အေဖၚတစ္သိုက္
“လုိက္ပဲြ ဒီဘက္က… လုိက္ပဲြ”
“ေရေႏြးအိုး… ေရေႏြးအိုး”
မရိုးနိုင္ေသာ ေတာင္းဆိုမွဳအားလံုး
ျပံဳးျပံဳး တုန္ ့ျပန္ ၊ မျငင္းဆန္ခဲ့
က်ားပ်ံေမာင္ေကာင္း ၊ အားလံုးေရာင္းမလား
၀ယ္… စား… ပစ္… မယ္ ။

“အရူးပါဗိ်ဳ ့”
“ေဟ့ေကာင္ ငေပါ”
ၾသဘာသံေတြ ၊ ဆူေ၀ပြက္ထ
မတားဆီးေၾကး ၊ ေလးဘက္ေလးတန္
၀ရံတာမွာ ၊ ေနရာလပ္မရွိ
အားေပးသူ အျပည့္နဲ ့
ငါတုိ ့ရဲ့ ၾသဘာလမ္းကေလး
ဘာေၾကး ညာေၾကး
ေလာင္းေၾကးနဲ ့ေလွ်ာက္သူမ်ား….
တစ္ပါးေသာအရပ္မွ
မ်က္နွာစိမ္းဧည့္သည္မ်ား…..
အားမနာနိုင္ ၊ တို ့နိုင္ငံေလ
စြယ္ေတာ္ေျမမွာ ၊ ဒီလုိပါပဲ
စြဲလန္းမွဳက ခ်စ္စရာ ။

“ငဖဲ”ရွိလား ၊ “ရွမ္းၾကီး”ရွိလား
“တရုတ္”ရွိလား ၊ “က်ားၾကီး”ရွိလား
ကင္တင္းသြားမယ္
“သားၾကီး”တို ့ေတာ့ ၊ “မွန္ေၾကာင္” ေခ်ာ့ေခၚ
အေဆာင္ထမင္းေသာ္မွ မစား
အင္းလ်ားသြားျပီတဲ့…
စည္စည္ကားကား ၊ သြားသြားလာလာ
ဆည္းဆာညေန ၊ ေျခဆန္ ့ခရီး
အျပီးမသတ္ ၊ တစ္ပတ္ျပီးတစ္ပတ္
တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္၊ မပ်က္ကြက္ၾက
သဇင္ အင္ၾကင္း ၊ ကံ့ေကာ္နွင္းဆီ
သရဖီ ဂႏၥမာ ……
ျပီးေတာ့
ကန္သာယာ ၊ ေရြွၾကယ္ ၊ မာလာ၀င္း
ထမင္းသုတ္ ၊ ေပါ့က် ၊ ဖန္ခ်ိဳ ၊ ပံုမွန္
ထံုးစံအတိုင္း၊ ေလလိွဳင္း ခုိစီး
“ဒီေကာင္ၾကီးေတာ့ ကုသိုလ္ေတြ ရဦးမွာကြ
သူ ့အေမကို ခဏခဏ ဘုရားလုိက္ပို ့တာ”
“မင္းတို ့မၾကားလုိက္ဘူးလား
မုန္ ့ပံုးေတြ ေစ်းတက္သြားျပီ”
အားမနာေၾကး ၊ ၾသဘာေပးခဲ့
က်န္ေသးသူမ်ား ၊ စကားမရွိ
အၾကည့္ဂြ်မ္းထိုး ၊ ေမးထိုးေမ ့ေင့ါ
ဆာလာေတာ့မွ
“လာၾကပါဦးဗိ်ဳ ့
ဒီေန ့စားမွာပါဗိ်ဳ ့
စပါးပ်ိဳးေနတုန္းလားဗ်”
ေရေႏြးအိုးမ်ား ၊ ရထားလြန္းပ်ံ
ေ၀ဖန္ပြက္ထ ၊ ခဏကြန္းခုိ
ကိုၾကီးတုိး ၊ ဘုိထီး ၊ ထူးအိမ္သင္
သံစဥ္ရွရွ ၊ တသႏြဲ ့ယိမ္း
တိမ္းပါးယစ္မူး ၊ အိပ္မက္ဦးေတြ
ဟုတ္တယ္… ဒါတို ့ရဲ့ အိပ္မက္ဦးေတြ ။

အရွည္ၾကီး… ဗိ်ဳ ့… အရွည္ၾကီး
ထပါဦးဗ်….
သန္းေကာင္ကို ေန ့မွတ္
ရပ္ကြက္ကိုလည္း အားမနာ
အုတ္က်င္းမွာ ၊ လွည္းတန္းမွာ
သူရာပဲြခင္း ၊ ျငင္းၾကခုန္ၾက
အားမရနုိင္ ၊ ယိုင္ထိုးတြဲထူ
မျငဴစူခဲ့ ၊ အျဖဴထည္မ်ား
ဘုရားလမ္းထဲ ၊ ရဲရဲေက်ာ္ျဖတ္
အေဖၚမက္….
ဘီပက္နဲ ့လည္း… ဒီထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ။

ေအာက္တစ္နဲ ့အရမ္းေကာင္း
အလြမ္းေက်ာင္း တက္ခဲ့ရသူေတြ…
တစ္ညလံုး တစ္ကိုးကင္းနဲ ့
ကင္တင္းမွာ အေျဖရွာ
မေသခ်ာရင္နာခဲ့သူေတြ…
ေအာက္ျပဳတ္ နဲ ့စြတ္လုိက္
လိုက္ရဲတာလည္းသတၱိ
ေျပးရဲတာလည္းသတၱိတဲ့
မခ်ိတင္ကဲေျပာလိုေျပာ….
ေအာ္နာ ဆြဲရင္း အိပ္ေပ်ာ္
သင္ပုန္းမွာေမာ္ကြန္း၀င္
၀မ္နင္ကို ေဂဇတ္မွတ္
ေအာင္စာရင္း ၾကိဳထြက္ခဲ့သူေတြ…
ဘက္စံုတြက္ခ်က္ ၊ အေျဖခက္လည္း
အမွတ္ျခစ္ေတာ့ ၊ ခရက္ဒစ္ဆို
ဘယ္လုိ ေျဖလိုက္တာလည္းဟင္ ။

နံက္္ေလးနာရီ အေရာက္
ေနာက္က်သူကို မေစာင့္ပါ
ေက်ာင္းသာကဒ္ယူလာခဲ့ပါ
ခင္မင္မွဳယူလာခဲ့ပါ
ပြင့္လင္းမွဳယူလာခဲ့ပါ
ေပ်ာ္ရြွင္မွဳနွင့္ ခ်စ္ခင္မွဳမွအပ
မူးယစ္ေစတတ္ေသာအရာမ်ား မမွီ၀ဲရ
စည္းကမ္းခ်က္ေတြခ်မွတ္လုိ ့
မိသားစု ပစ္ကနစ္ထြက္ခဲ့စဥ္….
“တပင္တုိင္ ကပါဗိ်ဳ ့
ေမ်ာက္က ကျပပါဗိ်ဳ ့”
ျမိဳ ့ေမတၱာခံယူမဲ့သားေလ
မိတ္ကပ္မ်ားနဲ ့ေဖြးေဖြးၾကည္ ၊ နွဳတ္ခမ္းနီက တရဲရဲ
ေစာင္ကြက္က်ဲကို ေတာင္ရွည္လုပ္
ေျခထုတ္ လက္ေျမွာက္ ၊ ေျခာက္ကပ္ကပ္ အသံေသးေသးနဲ ့
“ေငြေသာင္ယံမွာ ျမဴးတူးၾကတဲ့ ေငြငန္းရိုင္းတို ့ သခင္မ”
ရွာေဖြခက္ခဲစြာ
ေဒ၀စၧရာလား ၊ ပိစိလား ၊ ဂမုန္းလား
မခဲြျခားတတ္ေတာ့
တို ့သူငယ္ခ်င္းအားလံုး
အလွဆံုးခ်ည္း ျဖစ္ေနၾကတာကိုး ။

အေဆာင္ေနာက္မွာ
ကားတေစၧ ေျခာက္ေနျပီ
ဒါ… ေပ်ာက္ေနတဲ့ သဲလြန္စေပါ့
ကလပ္(စ)မသိ၊ လက္ဘ္မသိၾက
တစ္ခ်ိဳ ့ဒူးေထာက္ ၊ တစ္ခ်ိဳ ့ဗိုက္ေမွာက္
မေၾကာက္တတ္သူေတြက သစ္ပင္ေပၚမွာ
ခါခ်ဥ္မေၾကာက္ ၊ ပရြက္နီမေၾကာက္
ေျမြမေၾကာက္ ၊ ကင္းမေၾကာက္
အေၾကာက္အလန္ ့မရွိ
ရွိသမွ်ျခံဳ အကုန္တိုး
ေဆြေမ့ မ်ိဳးေမ့
အေဆာင္ထမင္းလြတ္ခဲ့ရတဲ့ေန ့ရက္ေတြ ။

ထံုးျဖဴရိုးရိုး ဗမာေဆး
ဗမာေဆး ၊ အာေမြွး၊ ဖာလာ
တစ္ေယာက္ တစ္ယာစီ
ေထြးရင္းနီရဲ
အခ်င္းခ်င္းလည္းမွီခဲ့ၾကရာ….
ဆင္ဆင္ ၊ ဆင္မင္း ၊ နွင္းဆီ ၊ ဂ်ိဳးသိမ္း
အုန္းဆံၾကိဳးမီး ၊ တို ့ျပီးရွိဳက္ဖြာ
ဘတ္စ္ကားေစာင့္ခဲ့ၾကရာ
ငါတုိ ့ရဲ့အားကစားမွတ္တိုင္
ထိုင္လိုက္ ထလိုက္ ၊ သြားလိုက္ ေစာင့္လုိက္
စရုိက္မ်ိဳးစံု ၊ ယံုၾကည္ေပါင္းစပ္
မိုးစက္ပြင့္ခူး ၊ ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ ့
ေက်ာင္းရနံ ့လည္းေ၀ဘူးတယ္ ။

အေဆာင္ညရဲ့ ၊ ဂီတသံစဥ္
ခ်ိဴလြင္လြင္ပ်ံ ့ ၊ လြမ္းရနံ ့ထံု
ရင္ခုန္လွဳပ္ရွား ၊ ခံစားမွ်ေ၀
ၾကားသိေစလို
“သီဆိုေနမယ္ မင္းဘို ့သီခ်င္းေတြ
တစ္ညလံုးပဲ အင္းလ်ားလမ္းမေပၚမွာေလ”
တစ္ဘ၀လံုးလည္း မင္းအား တမ္းတေမွ်ာ္ကာေန
ရည္ရြယ္ေလလည္း ၊ အေသခ်ာခက္
လက္တုန္ ့ျပန္မွဳ ၊ အနုအရင့္
တားခြင့္ရစည္း ၊ ၾကိဳျပီးမသိ
သတၱိမွ မရွိရဲ ခဲ့ေတာ့
“’ဒီလိုမိုးသည္းထဲမွာ
နွဳတ္ဆက္ထြက္ခြါ ရီေ၀တဲ့အၾကည့္ကို
ျပန္လည္ကာ ျမင္ေယာင္တိုင္း အသည္းမွာ စူးနစ္ခဲ့” ရသူေတြ
“ေလာကရဲ့ လမ္းမ်ားေပၚ ေလ်ွာက္သြားရင္းနဲ ့ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္
မျပီးေသးတဲ့ ခရီးတစ္ခု အဆံုးထိေရာက္ဘုိ ့” ၾကိဳးစားေနၾကသူေတြမွာ
ေႏြးေထြးလံုျခံဳရာ ၊ အေမ့အိမ္ဆိုတာကို တမ္းတ
ဘ၀စခဲ့ရျပန္ျပီ…..
ဒီေနရာရဲ့ ဒီညမွာ
ကာရန္မဲ့ ရင္ခုန္သံ အသစ္ေတြ
နွစ္ခ်ိဳ ့ေလေလ ခုိင္မာေလေလ
အလြမ္းည အိပ္မက္ရွည္ပါပဲကြယ္ ။

ပါလာခ်ိန္ေတြ ၊ ေနကုန္သည့္တိုင္
ထိုင္ေနမိၾက ၊ ဘ၀ဆိုတာ
ေတြးစရာလား ၊ ေမ့ခ်န္ထားခဲ့
အားလံုးအတူတူ……..
အျဖဴေရာင္ ခင္မင္မွဳပန္းတစ္ပြင့္
ရင္ျဖင့္ရင္းနွီး ၊ ပြင့္ျပီးမေၾကြ
ေ၀ေနလုိက္တာ….
ေရြွဟသၤာမွာ လမ္းေလ်ွာက္
ေရြွၾကယ္မွာ လဘက္ရည္ေသာက္
ေရြွအင္ၾကင္းမွာ ေခ်ာင္းေပါက္
ေကာက္ေၾကာင္းမဲ့ ဘ၀ေလးေတြ
ကံတရားေဖးမေနခုိက္
ထိုက္တန္ေနလြန္းလိုက္တာ
ကဗ်ာဆန္တဲ့ အိပ္မက္ရွည္ရယ္….
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၊ ဘယ္ဘ၀မွာ
တို ့ရွိမွာလည္း ၊ မသိနုိုင္ဘူး
ဘယ္သူမွ မသိနုိင္ခဲ့ၾကဘူး ။

သမိုင္း၀န္း အင္ၾကင္းေဆာင္မွာ
ဂမုန္းတုိ ့အဖဲြ ့ေရာက္ပါျပီလားလို ့
ဘယ္သကၠရာဇ္မ်ားအထိ
စံုစမ္းခြင့္ရွိနုိင္ဦးမွာလည္း….
တခ်ိန္ခ်ိန္ဆို ၊ အိပ္မက္လိုလို
တကၠသိုလ္မွာ ၊ ဘာေတြက်န္ခဲ့ေသးလည္းဟင္လုိ ့
ရင္ခုန္သံမွန္တမ္းနဲ ့
လြမ္းရံုေလာက္ပဲ တတ္နုိင္ၾကေတာ့မယ္ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေခတ္တေခတ္မွာ
တကၠသိုလ္ဆိုတာ ၊ ငါတုိ ့ရဲ့အခ်စ္ဦး
အခ်စ္ရိုင္းတို ့အခ်စ္ဦးအျဖစ္
ၾကမ္းရိုင္းနုထြတ္တဲ့ နွလံုးသားတုိင္းမွာ
သမုိင္း တင္ရစ္ခဲ့ျပီ ။

(၂)



ကံတရားရယ္………
ငါတုိ ့မွာ ဘာအျပစ္မ်ားရွိလုိ ့လည္း ။


အခ်ိန္တန္ျပီ ၊ ျမန္လြန္းလိုက္တာ
သာယာနုထြတ္ ၊ ပစၥဳပန္ေတြ
ေပ်ာ္ရြွင္ျခင္းဖြဲ ့ ပစၥဳပန္ေတြ….
အတိတ္လို ့ သတ္မွတ္ၾကရေတာ့မယ့္
ေႏြးေထြးၾကည္သာ ၊ ၾကင္နာရြွန္းစို
တကၠသိုလ္ေလ….
တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္လို ့ပဲ
ရင္ထဲ ပဲ့တင္ လိွဳင္းခတ္ေတာ့မယ္
ခ်ိဳျမိန္၀င္းပ ၊ ရြရြသင္းၾကဴ
ဘ၀ရဲ့ကာလျဖဴေတြ
ေ၀၀ါး၀ါး အနာဂတ္ အတြက္
ေပးဆပ္စြန္ ့လြွတ္ၾကရေတာ့မယ္ကြယ္ ။

ညေတြကလည္း… အိပ္ဘို ့အထိ မျငိမ္းခ်မ္းေတာ့ဘူး
စကားေတြကလည္း ေျပာဘို ့အထိ မသိမ္ေမြ ့ေတာ့ဘူး
သီခ်င္းေတြကလည္း ဆုိဘို ့အထိ မခ်ိဳျမိန္ေတာ့ဘူး
လမ္းေတြကလည္း ေလွ်ာက္ဘို ့အထိမေခ်ာေမြ ့ေတာ့ဘူး
ျမင္ကြင္းေတြကလည္း ၾကည့္ဘို ့အထိ မစိုေျပေတာ့ဘူး
အေတြးေတြကလည္း လင္းလက္တဲ့အထိ မေတာက္ပေတာ့ဘူး
ပန္းေတြကလည္း လွပတဲ့အထိမပြင့္ၾကေတာ့ဘူး
သစ္ရြက္ေတြကလည္း စိမ္းလန္းတဲ့အထိ မေ၀ဆာေတာ့ဘူး
ေလညွင္းကလည္း ေအးျမတဲ့အထိ မတိုက္ခတ္ေတာ့ဘူး
ေနာက္ဆံုးေန ့ေတြက
တကၠသိုလ္ရဲ့ မိုးေကာင္းကင္မွာ
ျပာစေလးေတြ
ေလမွာေ၀့လုိ ့…
ျမက္ေျခာက္ပင္ေတြ ဆီက လာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
အရာရာ ရင့္အိုႏြမ္းလ်
ညကလည္း တကယ့္ည
သစၥာတရားမွ အပ
မည္သည္ကိုမွ် အိပ္စက္ခြင့္ မျပဳခဲ့တဲ့ည ။

စာေရးပါ ဖုန္းဆက္ပါ
ၾကံဳရင္လည္း ၀င္ခဲ့ပါ
တမင္လည္းလာခဲ့ပါ
လိပ္စာေတြ ထပ္ေနေအာင္ေပးၾက
ဟာသေတြ ဟန္လုပ္ေျပာၾကရင္း
ေက်ာင္းသီခ်င္းကို ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ ေနာက္ဆံုးဆို
အတိတ္ကို အရိပ္လို ရွိေစခ်င္ရယ့္ကြယ္….. ။

ရင္ထဲဆို ့နင့္
မခ်င့္မရဲ
ခြဲခဲ့ရျပီ………………။

(၃)



လြမ္းမိေတာ့မွ
ရွိသမွ်အရာ
သတိရစရာခ်ည္းပဲေနာ္ ။

မေနတတ္တာလား ၊ အေနခက္တာလား
မေက်နပ္တာလား ၊ အေျဖတတ္တာလား
ဘ၀ကို အနုိင္နဲ ့ပုိင္းလို ့ရပါသလား……
ဦးေအာင္သြားနွင့္တာလား “တက္ထြတ္” ေရ…
အျဖစ္တုိင္း အတြက္ အပ်က္ကို လက္ခံခဲ့ေပမယ့္
မိုးေရထဲက ကတိသံၾကိဳးေတြ အတြက္ေတာ့
မင္းနားလည္ခြင့္လြတ္ တတ္မွန္းသိလည္း
ငါ… တစ္သက္လံုးရွက္ေနရေတာ့မွာ… ။

ေ၀ဘူေတာင္ေျခမွာ
ငါတုိ ့ခ်စ္တဲ့ “ဗလ”
စာရြက္ထဲက အရုပ္ကို
စုတ္တံနဲ ့ဆြဲ ထုတ္တတ္သူရယ့္..
စက္မွဳတကၠသိုလ္ မ်က္နွာစာ
မဟာတိုင္လံုးၾကီးေတြေရွ ့မွာ
ကာရန္မဲ ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
မင္းသရုပ္ေဖၚခဲ့ဦး။

ရန္ကုန္ေမွာ္ဘီ
ကူးခ်ည္ သန္းခ်ည္နဲ ့
တကဲ့ဘ၀ထဲက လွမင္း
“နွင္းစက္နဲ ့လမ္း” ကိုဆို
သမီးေလးကိုေခ်ာ့သိပ္ေလ…
အိပ္မက္လွလွေလးေတြမက္ျပီးရင္
သြားခ်င္တာသြား ၊ မွားမသြားေၾကး
စြယ္ေတာ္ေ၀းလည္း ၊ ေသြးခ်င္းနီးနီး
ငါတို ့ တစ္ခရီးတည္းေနာ္ ။

ဟိုး… ေကာ့ကရိတ္မွာ
ငါတုိ ့ခ်စ္တဲ့ ”ေလာပန္”
အျပန္ခက္တဲ့လမ္းကုိေရြး…
စီးပြားေရးပဲ တြယ္ကပ္လုပ္
ေခါင္းကုတ္ေနရျပီလား...
သားေကြ်းမွဳ မယားေကြ်းမွဳမွာ
သာယာၾကည္ႏူးေနတတ္ခဲ့ျပီလား
ဖုန္းမဆက္ သတင္းမၾကား
မင္းဘာေတြမ်ားလုပ္ေနလည္း ။

ကိုၾကီးမ်ိဳးေရ
ဖန္ခါးေျမမွာ ၊ ေရြွလသာရင္
အရင္ကလို ၊ ကိုသီဟဆိုင္
ထိုင္ရင္းေငးေမာ ၊ အေတာမသတ္
ေတာဇာတ္လည္းက ၊ ျမိဳင္ထလည္းထြက္
အရက္လည္းေသာက္ ၊ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
ေရာက္တတ္ရာရာ ၊ ထင္ရာျမင္ရာ
ဘာရယ္မဟုတ္၊ မရွ ုပ္မရွင္း
မိုးအလင္း… ျငင္းရေအာင္ ။

မိထီၱလာ ကန္ေတာ္ေအာက္မွာ
ဖါးေကာက္ရင္း ငါးမွ်ား….
ဘ၀မွာ နွစ္လမ္းသြားရွိပါသလား…
တရားရွိသူ အတြက္လည္း တရားရွိခဲ့
တရားမဲ့သူ အတြက္လည္း တရားရွိခဲ့..
မရွိျခင္းနွင့္ ၊ ခင္းက်င္းစတင္
သည္ဇာတ္စင္ကို ၊ ျပင္ဆင္ဆက္သြင္း
“၀င္းကို ၊ ခင္သီတာ” ၊ အၾကင္နာအိပ္မက္
ညတိုင္းမက္ေနာ္ ၊ သားအတြက္လည္း
ထက္ထက္ျမက္ျမက္
ဓါးတစ္လက္ေသြး ေပးခဲ့ဦး။

သဇင္ “သားၾကီး”၊ ညခရီးသြား
အင္းလ်ား္ “သားၾကီး”၊ ဘူးသီးေၾကာ္စား
ဂႏၥမာ “သားၾကီး”၊ ခရီးလမ္းဆံုး
တျဖီးျဖီး တျပံဳးျပံဳး…
တစ္သက္လံုး လက္တြဲေနာ္
တစ္ဘ၀လံုးေပ်ာ္ဘို ့အတြက္
သစ္ပင္စိုက္ပါ…
အနာဂတ္ကိုလည္း
မင္းတတ္သလုိသာ ဘာသာျပန္လုိက္ေတာ့… ။

ေဘာၾကီးေရ….
အင္းစိန္မွာ တင္းတိမ္ပါျပီလား..
“သဇင္မင္း” သြားမွာလား
“အရွည္ၾကီး” ဆိုင္သြားမွာလား
ငါ လည္း အားပါတယ္…
ဆုိင္မွာပဲ ဒီဇိုင္းေတြ ျပီးေအာင္ဆြဲတာေပါ့
အေရးမပါတာေတြ ဆက္လုပ္ရင္း
ကိုယ့္သီခ်င္းကို ဆိုရေအာင္ ။

“မွန္ေၾကာင္” ”အရိုး” ၊ ကိုေအာင္မိုးတို ့
ခိုကိုးရာရွာ ၊ ေအးခ်မ္းပါစ…..
“က်ားၾကီး” ”ဘီပီ” ၊ ေမခဆီလွမ္း
ထိုညခ်မ္းမ်ား ၊ လြမ္းအားပါစ…
“ငဖဲ” ”ရွမ္းၾကီး” ၊ ၀မ္းမီး၀င္း၀င္း
ေန ့ခင္းေရဖလား ၊ ညကားထမင္းအိုး
ဂ်ိဳးကပ္သပ္ခြာ ၊ ၾကည္ႏူးပါစ…
“ကိုမိုးသူ” “၀င္းကို” ၊ လိုအင္တြက္ခ်က္
ေလာကဓါတ္မွာ ၊ နွံ ့စပ္ပါစ…..
“ကုလား” “ကိုနုိင္၀င္း” ၊ ဗ်တ္တသင္းလည္း
တစ္ကိုးကင္းမွ ၊ လြတ္ကင္းပါစ….
“လိွဳင္မ” “ျမဴဟိန္း” ၊ ကဗ်ာယိမ္းခင္း
ေက်ာင္းသီခ်င္းဆို ၊ နုပ်ိဳပါစ….
“အမၾကီး” “ဦးစန္းရီ” ၊ တည္ၾကည္ေလးနက္
ဘ၀ဇာတ္ခံု ၊ ျပည့္စံုပါစ….
“ေဌးေဌးနိုင္” ေရ၊ “သန္းသန္းေ၀” ေကာ
ေလာက ဖတ္စာ၊ ေက်ညက္ပါစ…
“က်ားပ်ံေမာင္ေကာင္း” ၊ ကြမ္း“ဦးေသာင္း” တို ့
ေရာင္းေရး၀ယ္တာ ၊ ေျပလည္ပါစ…
“သားၾကီး” “အေမာင္”၊ သိုးနွစ္ေကာင္လည္း
အျဖဴေရာင္ည ၊ ဆံုခြင့္ရေစ….. ။

မုတၱမပင္လယ္ေကြ ့မွာ
ရွာသူကိုေတြ ့ပါျပီလား…
ညီမေလး”ပိစိ”ေရ
သံလြင္ေရစီးေနသမွ်
ညည္းမေသေစရဘူး
အစားအေသာက္ေလ်ွာ့ပါ
အအိပ္အေနေလ်ွာ့ပါ
က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါ
အနာဂတ္မွာ ၊ တို ့ခ်စ္စရာ
တကၠသိုလ္ဆုိတာ ရွိတယ္ ။

ပင္လယ္ေအာ္ကိုေပြ ့ယူ
ေက်ာက္ျဖဴက “အပုေလးေပ”
ပင္လယ္ဆားငန္ေရလိွဳင္း
ေဘာ္ေငြေရာင္ျမင္းရိုင္းကို
ကဆုန္ဆုိင္း ခရီးထြက္သူရဲ့
မနက္ျဖန္အတြက္
သတ္မွတ္ရက္ ရွိပါျပီလား ။

ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ ၊ ေမွ်ာ္ၾကည့္ဖမ္းဆုပ္
ဧရာလိွဳင္းပုတ္သံတို ့နဲ ့
ဟသၤာတ ဆိုတဲ့ျမိဳ ့ကေလး…
“ဂမုန္း” တို ့ “မစိုး”တို ့ ေမြးရပ္ေျမ…
သူတို ့တစ္ေတြ ၊ ဇာတိေျမမွာ
ဧရာ၀တီရဲ့ နွင္းဆီနီအတိတ္ကို
မ်က္ေစ့မွိတ္ဖတ္ၾကား
အိပ္မက္တမ္း ကစားေနၾကျပီလားကြယ္ ။

ေနရပ္မသိသူေတြ
ေျပာင္းေရြွ ့သြားၾကသူေတြအတြက္
မဆံုနုိင္ျခင္းမ်ားမွ တစ္ဆင့္
ေက်းဇူးျပဳ၍ ပုိ ့ေပးပါလို ့
လိပ္စာတပ္ စာေရး
ဒီလုိနဲ ့ပဲ ေ၀းၾကရေတာ့မွာလား ကြယ္ ။

(၄)



အိပ္မက္ဆိုလည္း ၊ မစြဲမလန္း
ရွင္ခန္းျဖတ္ေတာက္ ၊ ေမ့ေလာက္ေသးရယ့္….
စိတ္ကူးဆိုလည္း ၊ အေတြးထဲထား
စကားမေခြ် ၊ ေနေနေသးရယ့္…
ပံုျပင္မဟုတ္ ၊ သမုိင္းရုပ္စံု
ရင္ခုန္ဆူပြက္ ၊ တစ္သက္မက
အမွတ္ရတယ္….. ။

ဘယ္မွာလည္း
ငါ့ကို ၾသဘာလမ္းေလး ျပန္ေပး
ငါ့ကို ေမတၱာေပါင္းကူး ျပန္ေပး
ငါ့ကို ေႏြးေအး ျပန္ေပး
ငါ့ကို ကန္သာယာ ျပန္ေပး
ငါ့ကို ခ်စ္သူတုိ ့လမ္းကေလး ျပန္ေပး
ငါ့ကို ဒီေဖၚတီးနိုင္း ျပန္ေပး
ငါ့ကို သဇင္ေဆာင္ ျပန္ေပး
ငါ့ကို ဂ်ီေဟာ ျပန္ေပး
ငါ့ကို ဦးေလးေအာင္ ျပန္ေပး
ငါ့ကို ၀မ္းသရီး စစ္စတင္း ျပန္ေပး
ငါ့ကို အယ္လ္တူး ျပန္ေပး
ငါ့ကို သမိုင္း၀န္း ျပန္ေပး
ငါ့ကို အာရ္စီတူး ျပန္ေပး
ငါ့ကို ဘီပီအုိင္ မွတ္တုိင္ ျပန္ေပး
ငါ့ကို ပစၥည္းမဲ့ ဂိတ္ ျပန္ေပး
ငါ့ကို င့ါကို၊ မငိုပါဘူး
ရူးေအာင္လြမ္းတယ္၊ ဘယ္ဆီမွန္းဆ
အရြယ္ေတာ္လန္းစ ရြက္နုတစ္ရြက္လို
တို ့ရဲ့… စြယ္ေတာ္နန္းက စက္မွဳတကၠသိုလ္….

သတိရလို ့၊ ခဏအေရာက္
အၾကည့္ေကာက္ေၾကာင္း ၊ ေနရာေဟာင္းဆီ
ဦးတည္စုဆုံ…
တို ့ခုိလံွဳေႏြးေထြးေနက်
ေက်ာင္းေရွ ့က မွတ္တုိင္ေလး…
ျမက္ရိုင္းေတာၾကားက
ခ်စ္သူ ့အေဆာင္….
ခန္းဆီးမဲ့အခန္းငယ္မ်ား
၀ိညာဥ္မဲ့ ေအဘီစီဒီအီးအက္ဖ္ဂ်ီ…
ေခါင္းေလာင္းအက္ေနေသာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး…
ကင္တင္း ရုပ္ၾကြင္း အစအနမ်ား…
လမ္းမေပၚေရာက္ေနတာမွ
ဘယ္သြားရမွန္းမသိရွာတဲ့
ႏြမ္းေျခာက္ေျခာက္ ရြက္၀ါေလးေတြ…
အရာရာဟာ ေအးစက္ေနခဲ့ပါျပီကြယ္…
လြမ္းဆြတ္ ေမာလ်ေနသူတစ္ေယာက္သာ
ျမင္ျမင္ရာ ေၾကကြဲစိတ္နဲ ့
အတိတ္ကိုအသက္သြင္း…
ေက်ာင္းသီခ်င္းကို တိုးတိုးဆို…
မဟာတိုင္ျမင့္ၾကီးေတြကို တိုင္တည္လုိ ့…. ။

“ေစာင့္ေမွ်ာ္ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြနဲ ့
မင္းကိုမင္း အဆံုးရွံဳးမခံနဲ ့ေလ…
ငါလည္း… တစ္ခါက ရယ္ေမာသံေတြကို ျပန္ၾကားခ်င္စိတ္နဲ ့
အတိတ္ကို တမ္းမက္ေနဆဲပါ…
မျဖစ္နုိင္တာေတြ ၊ မရွိနုိုင္တာေတြကိုေတာင္မွ
အိပ္မက္အျဖစ္၊ စိတ္ကူးအျဖစ္နဲ ့
နွစ္သိမ့္ေပ်ာ္နိုင္ေသးတာ
တည္ရွိသမွ်အားလံုးကို လက္ခံလုိက္ပါ…
ျမစ္အစင္းစင္းကေတာ့
ျမစ္ေၾကာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းကို
ေရစီးနက္နက္ ထြင္းေဖါက္
ပင္လယ္ဆီေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ၾကတာပဲ…
သမိုင္းဆုိတာ ရွိတယ္…
ပန္းပြင့္ေတြကမွ မလွပေစခဲ့တဲ့သစ္ပင္အတြက္
သစ္ရြက္ေတြနဲ ့စိမ္းလန္းခြင့္
ေမွ်ာ္လင့္ၾကရေအာင္” တဲ့
ေက်ာင္းအိုၾကီးကို နွဳတ္ဆက္
စြယ္ေတာ္ပင္အိုၾကီးကို နွဳတ္ဆက္
ျမက္ေျခာက္ေတာၾကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္လုိ ့
ေရညိွေျခာက္ေတြေပၚျဖတ္နင္းရင္း
ေက်ာင္း၀န္းထဲက ထြက္ခဲ့တယ္…
လူ ့ဘ၀ဆိုတာ အတြက္
ထပ္မံရွာေဖြစရာမ်ား
ေတြ ့လို ေတြ ့ျငားနဲ ့ေပါ့…………………။ ။

ကိုသွ်ား

***********************

ကိုသွ်ားကဗ်ာကို တန္ခူးက ျပန္လည္ေ၀မ်ွပါသည္။
12:55am 21-Aug-2010