Monday, January 11, 2010

ထမင္းၾကမ္း ယပ္ခတ္မစားတတ္သူမ်ား

ကြ်န္မတို ့အိမ္ေဘးမွာ လမ္းမဘက္ကို သြားလို ့ရတဲ့ ျဖတ္လမ္းေလး တခုရွိတယ္။ ကြ်န္မတို ့အိမ္ေဘးက ဦးေလးၾကီးက မနက္ဆို အဲဒီလမ္းကေလးက အမိွ ုက္ေတြ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ တံျမက္လွည္း၊ ျပီးေတာ့ အမိွ ုက္ေတြ မီးရွိ ု့… သူမ်ားရွင္းျပီးသြားရင္ ျဖတ္လမ္းေလးက ရွင္းသန္ ့ျပီး ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္စရာ။ သူက ဘယ္သူ ့ကိုမွလဲ အေဖာ္လုပ္မေနဘူး… သူနိုင္သေလာက္ရွင္းတယ္… ဘယ္သူ ့မွလဲ အဲဒီလမ္းကို သူရွင္းထားတာပါဆို ဂုဏ္ေဖာ္ျပီး မေျပာေနတတ္ဘူး။ သူရွင္းတဲ့အခ်ိန္က မနက္ေစာေစာမို ့ တခ်ိဳ ့ဆို သူရွင္းလို ့ရွင္းမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ကြ်န္မတုိ ့အိမ္က ကပ္လ်က္ဆိုေတာ့ သူရွင္းတာေတြ ့တိုင္း သူ ့ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကြ်န္မအေဖနဲ ့အေမက သူတို ့အားရင္ အားသလို သူနဲ ့၀ိုင္းကူရွင္းေပးတတ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ ့အသက္က ၇၀ ေက်ာ္ ၈၀ နားနီးေနပါျပီ။ သူ ့ ဘာသာ အိမ္မွာ ေနတတ္သလို ေနေနရင္လဲ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ ့ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ လုပ္ေပးေနတာပါ။ မနက္ေစာေစာမွာ သူယူလိုက္တဲ့ ကုသိုလ္ေလးက သူ ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္ၾကည္နူးစရာေကာင္းလိုက္ပါသလဲ။ ဒါေပမယ့္ေလ… တခ်ိဳ ့လူေတြက အခက္သားလား။ ဦးေလးၾကီး ပုိက္ဆံတျပားမွ မရပဲ ေစတနာသက္သက္နဲ ့ ရွင္းေပးတာကို ဟိုလိုျဖစ္သေလး… ဒီလုိျဖစ္သေလး ေ၀ဖန္ၾကေသးတယ္။ တခါတေလ ေနထိုင္မေကာင္းလို ့ ကြ်န္မအေဖနဲ ့အေမကလဲ အလုပ္မ်ားေနလုိ ့ အမိွ ုက္ကေလးမ်ားရွ ုပ္ေနတာမ်ိဳးေတြ ့ရင္ ကုသိုလ္ျဖစ္လုပ္တဲ့ ဦးေလးၾကီးကပဲ တာ၀န္မေက်သလို ျမည္တြန္ေတာက္တီး တတ္ေသးတယ္။ အမိွ ုက္ပံုေလးသိပ္မရွိလုိ ့ ေနာက္ေန ့မွ ေပါင္းမီးရွိ ု့ဖို ့ထားတာမ်ားေတြ ့ရင္ လမ္းေဘးမွာ ဘယ္သူက အမိွ ုက္ပံုသြားလဲဆို ေ၀ဖန္ရံွ ့ခ်တတ္ေသးတယ္။ မခက္လား… ကိုယ္ေတာင္မွ မလုပ္နုိင္တဲ့အလုပ္ကို သူ ့ဘာသာ ေနေနရင္လဲ ရပါလ်က္ အပင္ပန္းခံ လုပ္ေနသူကို အားေပးခ်ီးေျမွာက္စကား မဆိုတဲ့ အျပင္ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ပစ္လုိက္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရုပ္ဆိုးလိုက္တဲ့ အျဖစ္လဲေနာ္။

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီဦးေလးၾကီးနဲ ့ အေျခခံအားျဖင့္တူတဲ့ ေစတနာရွင္ေတြကို စဥ္းစားမိတယ္။ ဟုိတေလာက စာေပေဟာေျပာပဲြသြားေတာ့ ေစတနာရွင္ စာေရးဆရာၾကီး ၃ေယာက္ေပးတဲ့ ေစတနာေတြ တေပြ ့တပိုက္နဲ ့ ျပန္လာရတာ ၁၅ေဒၚလာထဲ ေပးရတာေတာင္ အားနာမိတယ္။ အထူးသျဖင့္…. ဆရာေန၀င္းျမင့္။ ဆရာက အနာနဲ ့ေဆး တန္းတည့္ေအာင္ေပးတတ္လြန္းတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးတေယာက္လုိပါပဲ။ ရုပ္၀တၳဳေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ေနၾကတဲ့ တခါသံုးလူေနမွ ုစံနစ္တဲ့။ အက်ိဳးရွိလြန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေရြးျခယ္မွ ုနဲ ့အကြက္စိ ေထာင့္စိေအာင္ ေဟာတတ္လြန္းတဲ့ ဆရာရဲ့ ေစတနာ။ ကြ်န္မက ဆရာကို တိတ္တိတ္ကေလး နာမည္ေပးထားတာက ျမန္မာdictionaryၾကီးလုိ ့ပါ။ ၾကြယ္၀လုိက္တဲ့ ျမန္မာေ၀ါဟာရ၊ ခ်မ္းသာလိုက္တဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွ ု၊ ေပါမ်ားလိုက္တဲ့ ျမန္မာပီသမွ ု… ေရွးကဆရာ၊ဆရာမေတြ စာကိုမက စိတ္ကိုပါသင္သတဲ့။ ဆရာက ေတြ ့ေနျမင္ေနတဲ့ လူမွ ုေရးစနစ္ထဲက အမိွ ုက္ေတြကို ရွင္းေပးခ်င္တဲ ့ေစတနာရွင္။ စိတ္ထဲက ဆရာ့ကို ၾကည္ညိဳလြန္းလို ့ ထပ္ခါထပ္ခါ ရွိခုိးမိေနတဲ့ အထိပါ။

ထမင္းၾကမ္းေလးပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ယပ္ခတ္စားပါရေစတဲ့။ မၾကာခဏၾကားရတဲ့ စကားပါ။ ေအးေအးလူလူေလးပဲ ေနခ်င္တယ္ေပါ့။ တခ်ိဳ ့ေစတနာရွင္ေတြ အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပုိးသူေတြကေတာ့ ကိုယ္က ထမင္းၾကမ္းကို ယပ္ခတ္စားေနတဲ့အခါ ယပ္ခတ္စားဖို ့ ထမင္းၾကမ္းေလးေတာင္ မရွိတ့ဲသူေတြအတြက္ေတြးျပီး သူတို ့စားမယ့္ ထမင္းၾကမ္းကို ေ၀ငွၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျမင့္ျမတ္လိုက္တဲ့ ေစတနာေတြလဲေနာ္။ အထင္ရွားဆံုး ဥပမာျပရရင္ေတာ့ ကြ်န္မၾကည္ညိဳတဲ့ မင္းသားကိုေက်ာ္သူပါ။ သူ ့အေျခအေန၊ သူ ့ဘ၀က ထမင္းၾကမ္းေလး ယပ္ခတ္စားေနနိုင္ပါလ်က္ ထမင္းၾကမ္းမွ မရွိသူေတြအတြက္ သူ ့ဘ၀၊ သူ ့အခ်ိန္ေတြပံုအပ္ျပီး ေပးဆပ္ေနသူ။

တဦးခ်င္းဆီမွာ သူ ့အေျခအေနနဲ ့သူ ေပးဆပ္နိုင္တဲ့ ပမာဏက မတူၾကေပမယ့္ သူတို ့နွလံုးသားထဲက ေစတနာေတြကို အရင္းခံၾကတာပါ။ တခ်ိဳ ့က အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ဘ၀ရဲ့ အစိတ္အပိုင္းကို ေပးဆပ္ၾကသလို၊ တခ်ိဳ ့က ဘ၀တပိုင္းကိုေပးဆပ္ၾကတယ္… တခ်ိဳ ့ကေတာ့ တဘ၀လံုး ပံုေအာေပးဆပ္ၾကသူေတြပါ။ သူတို ့ရဲ့ ေပးဆပ္နိုင္မွ ုေၾကာင့္ တစံုတေယာက္ကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အားအရျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဒုကၡတြင္းမွ ကယ္ယူလိုက္နုိင္သည္ျဖစ္ေစ ျမင့္ျမတ္တဲ့ နွလံုးသားေအာက္ေျခက ထုထည္ၾကီးမားလြန္းတဲ့ ေစတနာကို အရင္းခံေနတာမို ့ ေစတနာခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ ထမင္းၾကမ္းယပ္ခတ္မစားတတ္္သူေတြကို ကြ်န္မ ဒီပုိ ့စ္ေလးနဲ ့ဦးညြွတ္လိုက္ပါတယ္။

(ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္တဲ့ ေစတနာခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ အိမ္ေဘးက ဦးေလးၾကီးအတြက္ အမွတ္တရ…)
တန္ခူး
11:55pm 10-Jan-2010

19 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

အမေျပာမွ ေတြးမိတယ္။
ထမင္းၾကမ္းေလး ယပ္ခတ္စားခ်င္တယ္လို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာခဲ့မိပါတယ္။ ကိုယ့္လို ထမင္းၾကမ္းေတာင္ မစားႏိုင္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကို စာနာရမွာကို မစဥ္းစားမိဘူး။
တခ်ဳိ႕ကလည္း ေျပာတတ္ၾကေသးတယ္။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ႀကီးေတာ္ႏြား မေက်ာင္းႏိုင္ဘူးတဲ့။ ႀကီးေတာ္ႏြားေတြ လြတ္ေနတာျမင္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသင့္ရင္ ေက်ာင္းေပးရမွာပဲ ထင္တယ္ေနာ္။ တကယ္ေတာ့ တာ၀န္သိတဲ့သူမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ တာ၀န္မသိတဲ့သူအတြက္ေတာ့ ဘာတာ၀န္မွ မရွိဘူးေပါ့။

မတန္ခူးအိမ္ေဘးက ဦးေလးႀကီး အပါအ၀င္ ထမင္းၾကမ္းယပ္ခတ္ မစားတတ္တဲ့သူေတြကို အမနဲ႔အတူ ဦးညႊတ္လိုက္ပါတယ္။

khin oo may said...

သက္ၿပင္းေလးခ်သြားသည္။

kay said...

ခံစားခ်က္ ေတြ .. ေလးစား မူေတြ တူပါတယ္..မ- ေရ..
တေလာကပဲ ေန၀င္းျမင့္ စာတခ်ိဳ႕ ဖတ္ျဖစ္ေသးတယ္။ အနုုပညာရသ ပိုုင္နိုုင္မူ ကေတာ့.. ေနရာတခုု သီးသန္႕ပါပဲ။
ဒါနဲ႕..သားေလး က.. ထူးဆန္းေတြကိုု စိတ္၀င္စားတတ္တာ.. သိပ္သေဘာက်တယ္..သမန္ကာလ ွ်ံကာ.. ကေလးဘာ၀ ထက္ ပိုုတဲ့.. ေလးနက္ တဲ့ စိတ္ကေလး ကိုု က်မေတာ့.. သေဘာက်တယ္.. ( အရင္ပိုု႕စ္ ထဲက..ေျပာမလိုု႕..ေပါင္းေျပာလိုုက္တာ း)

စကားစပ္လိုု႕.. စာေပ ေဟာေျပာပြဲပံုုတခ်ိဳ႕မွာ..ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္ေဆြဦး လဲ ေတြ႕ရတယ္ေနာ္..။ အလည္အပတ္ ေရာက္ေနပီးသား ဆရာမၾကီးကိုု..ဘာလိုု႕မ်ား ပြဲအစီအစဥ္ထဲ မထဲ့ တာလည္းလိုု႕ ေတြးေနမိတယ္။ က်မ တိုု႕ က..ခင္ေဆြဦး စာအုုပ္ေတြ နဲ႕ လူျဖစ္ခဲ့တာေလ..။

PAUK said...

မတန္ခူးေျပာမွ ေသခ်ာ ေတြးမိေတာ့တယ္။။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

I agree, good post ...:D
I like Kyaw thu too for his moral.

ေတာင္ေပၚသား said...

အမေရ စာေလးဖတ္ျပီးေတြးေနမိတယ္ ေက်းဇူးပါပဲ သတိတရ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ လူကုိလူျခင္း သိတတ္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ း)


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

rose of sharon said...

ဦးေလးၾကီးကိုေလးစားမိပါတယ္....

ထက္ said...

မွန္လိုက္တာ မတန္ခူးေရ..
ကိုေက်ာ္သူတို႔လဲ ရွားမွ ရွားလူေတြေၾကာင့္ ေတာ္ေသးတာေပါ႔လို႔ေတြးမိပါတယ္..
အေရးအသား အေတြးအေခၚ အလြန္ေကာင္းတဲ႔ပို႔စ္ပါပဲ..

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

အစ္မ တင္စားသြားတာ တအားလွတာပဲ။ “ထမင္းၾကမ္း ယပ္ခတ္ မစားတတ္သူမ်ား”တဲ့...။ သူတို႔ေတြမရွိရင္ လူ႔ေဘာင္ေလာကႀကီး ဘယ္ေလာက္မ်ား အရုပ္ဆိုးသြားလိုက္မလဲေနာ္...

သစ္နက္ဆူး said...

မတန္ခူးေရ..
ပို ့စ္ေလးကို ေလးေလးစားစား ရင္ နဲ ့ဖတ္သြားပါတယ္..။

P.Ti said...

လူမႈေရးလုပ္ငန္းကို အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေနၾကတဲ့လူေတြ အားလံုးကို ဦးညႊတ္လိုက္ပါတယ္။

ေစတနာမပါပဲ ဟန္ေဆာင္လုပ္လို႔မရတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနက်လို႔ ပိုေတာင္ေလးစားမိပါေသးတယ္။

Moe Cho Thinn said...

ခုတေလာ ခ်ိဳသင္းလဲ အဲဒီလို လူေတြအေၾကာင္း ေတြး ေတြး မိေနတာ..။ သူတို႔က ေအးေအး ဖာသိဖာသာ ေနႏိုင္ပါရက္နဲ႔ အတၱကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္သူေတြမို႔ ေလးစားခ်စ္ခင္ရတယ္။ တကယ္ကို အေလးအျမတ္ ျပဳပါတယ္။

Anonymous said...

By reading from alot of myanmar blogs,

My comment is that alot of myanmar middle aged married women are trying to escape from their married life by writing their dreams juz to escape from their real world and trying to pretend to be noble-mindset but actually they are really not and Run into their family business finally with narrowed minded in their very own real world...

juz comment...

တန္ခူး said...

ေမေရ… တာ၀န္သိတဲ့သူမွာ တာ၀န္ရွိသတဲ့လား… ေကာင္းလိုက္တဲ့ ညြွန္းဆိုခ်က္ေလးညီမရယ္….ေက်းဇူးပါညီမေရ…

မမ ေရ… ဘာလို ့သက္ျပင္းခ်သြားတာလဲ…

ေကေရ… ခံစားခ်က္ေတြ ေလးစားမွ ုေတြ တူတာ အမွန္ပဲေနာ္.. အမခင္မင္းေဇာ္စကား ယူသံုးရရင္ ရင္ဘတ္တူသူေတြေပါ့… ဟုတ္တယ္ေကေရ… ဆရာေန၀င္းျမင့္ရဲ့ အနုပညာရသပိုင္နုိင္မွ ုက အံ့မခန္းပါပဲ…
သားအေတြးအေခၚေတြက တခါတေလ ထူးဆန္းေနတယ္ေကေရ… ၾကီးရင္ဘယ္လိုလာမလဲေတာ့ မသိဘူးေလ…
ဆရာမေဒၚခင္ေဆြဦးကို ေတြ ့ရေတာ့ ေက ေတြးသလို အမလဲ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္… အမအထင္ေတာ့ ပဲြစီစဥ္သူေတြလဲ ေနာက္မွ သိလုိက္တာမ်ားလားမသိဘူးလို ့…

ေပါက္ေရ… ေသခ်ာေတြးေပးတာ ေက်းဇူးပါညီမရယ္…

အမေရ… ေက်းဇူးပါအမရယ္… အၾကိဳက္ခ်င္းေတြတူတယ္ဆိုတာ ဟိုတေန ့က ကတည္းက သိလုိက္တယ္မေရ…

ကိုေတာင္ေပၚသားေရ… ဟုတ္တယ္ေနာ္… လူကိုလူခ်င္း သိတတ္ျခင္းက အေကာင္းဆံုးပါပဲ… ခုလုိ လာလည္တာေက်းဇူးပါ… ေနာင္လဲ လာလည္ဖို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္…

ညီမေရ… ဒီတေခါက္အိမ္ျပန္ေတာ့ ဦးေလးၾကီးလမ္းေလးၾကည့္ျပီး ဦးေလးၾကီးကို လြမ္းမိတာ အရမ္းပဲ…

ညီမထက္ေရ… ခုလို လာလည္ျပီး တခုတ္တရ ေကာ္မန္ ့ေပးတာ ေက်းဇူးပါညီမေရ…

ညီမေလးေရြွျပည္သူေရ… ဟုတ္ပါရဲ့ညီမရယ္… လူ ့ေဘာင္ေလာကၾကီးကုိ ေမတၱာတရားနဲ ့အလွဆင္သူေတြပါ…

ကိုဆူးေရ… ေပ်ာက္လွခ်ည့္လား… ဘေလာ့ကိုလဲ သြားမရဘူး… မေရးေတာ့ဘူးလား… အဲဒီလုိမလုပ္ပါနဲ ့ေနာ္… အိမ္ေျပာင္းသြားရင္လဲ လိပ္စာအသစ္ေလးေပးပါဦး…

ကိုပီတိေရ… ေစတနာမပါပဲ တကယ္ကို လုပ္လုိ ့မရတဲ့အလုပ္ပါ… ေက်းဇူးပါ…

ခ်ိဳသင္းေရ… အတၱကိုေက်ာ္လြွားနိုင္သူေတြ… အမပို ့စ္ေခါင္းစဥ္ေလး အဲလိုေျပာင္းေပးဖို ့ေတာင္ ေကာင္းတယ္ေနာ္…

Anonymousေရ… ကြ်န္မရဲ့ စာေလးတပုဒ္ေၾကာင့္ တစံုတေယာက္ကို အက်ိဳးရွိေစလို ့တဲ့ တစံုတေယာက္ရင္ထဲ ေအးျမျငိမ္းခ်မ္းသြားေစလုိတဲ ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကလဲြရင္ တျခားဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိဘူးပါဘူး… လူၾကားေကာင္း ပရိတ္နာရံုသက္သက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ တန္ဖုိးရွိလွတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အသံုးမခ်တတ္ပါဘူး… Anonymousေျပာတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွိလူလတ္ပိုင္း မိန္းမဘေလာ့ဂါေတြကလဲ ကြ်န္မနဲ ့ထပ္တူပဲျဖစ္ၾကမွာပါ… ကြ်န္မဟာ ကြ်န္မမိသားစုကိုယ္က်ိဴးေလးသာ ကြက္ၾကည့္တတ္သူဆိုရင္ ဒီလုိပို ့စ္မိ်ဳးကို လံုလံုလဲလဲေရးရဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး… တကယ္လုိ ့ Anonymousက ေလနုေအးနဲ ့မစိမ္းဘူးဆိုရင္ ကြ်န္မေရးတဲ့စာေတြက တဆင့္ ကြ်န္မဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ သိနိုင္မယ္လို ့ထင္ပါတယ္… ခုလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေကာ္မန္ ့ေပးတာ ေက်းဇူးပါ… တကယ္လုိ ့မ်ား Anonymousမွာ ဘေလာ့တခုရိွခဲ့တယ္ဆိုရင္လဲ နာမည္ေဖာ္ျပီး ေကာ္မန္ ့ေပးလို ့ရပါတယ္…. Personal ေတြမပါပဲ ကိုယ့္အျမင္သူ ့အျမင္လြတ္လပ္စြာေဆြးေႏြးၾကတာမ်ိဴးကုိ ကြ်န္မစိတ္မဆိုးတတ္ပါဘူး…

Anonymous said...

… ကြ်န္မဟာ ကြ်န္မမိသားစုကိုယ္က်ိဴးေလးသာ ကြက္ၾကည့္တတ္သူဆိုရင္ ဒီလုိပို ့စ္မိ်ဳးကို လံုလံုလဲလဲေရးရဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး…

ကြ်န္မေရးတဲ့စာေတြက တဆင့္ ကြ်န္မဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ .................That's why I said " By reading alot of Blogs..".......

.Personal ေတြမပါပဲ ကိုယ့္အျမင္သူ ့အျမင္လြတ္လပ္စြာေဆြးေႏြးၾကတာမ်ိဴးကုိ ကြ်န္မစိတ္မဆိုးတတ္ပါဘူး…

I sincerely don't really think that It's Not Possible in these Myanmar Blogs Sphere...

U 'll all hate me all your life By saying " SIncere Comments.."...

U all don't honestly have these kinds of Developed-attituded Yet...

Sad to say...

သက္ေဝ said...

တန္ခူးေရ...

ဒီပိုစ့္ကို ဖတ္ၿပီးတာၾကာပါၿပီ... တခ်ိဳ႕ Comment ေတြဖတ္ၿပီး ဘာေရးရမွန္းမသိလို႕ လာမေရးျဖစ္တာပါ။
စိတ္ထဲမွာ ေရးထားတာေတြကေတာ့ ပိုစ့္တခုစာေတာင္ မကေအာင္ မ်ားေနတာပါ...

ေစတနာေကာင္းနဲ႕ ေရးထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးမို႕ ေစတနာေတြကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဦးေလးၾကီးရဲ႕ ေစတနာ၊ အဲဒီ ဦးေလးၾကီးကို အသိအမွတ္ျပဳ ေပးတဲ့ တန္ခူးရဲ႕ေစတနာေတြေၾကာင့္ ပိုစ့္ေလးက သိပ္လွေနတာ အမွန္ပါပဲ...

ခြန္ျမလိႈင္ said...

အမ်ားအကိ်ဳး ရြက္သည္ပိုးက ခႏိုးခနဲ႕ ဆိုကဲ့ရဲ႕လဲ မဖဲ့မေစာင္း ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို စိတ္ေကာင္းႏွင့္ယွဥ္ ေရွးရႈႏွင္ေလာ့

(ေရႊဟသၤာ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး)

ဘုရားေသာ္မွ မေနရ၊ မင္းက ဘာမို႕လဲ
(တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဘဒၵႏ ၱ ၀ိစိတၱသာရာ ဘိ၀ံသ)
အမတန္ခူးေရ... ေကာမန္႕ေတြ ဖတ္ရင္း ရြတ္ျဖစ္ သြားတယ္။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ေျမနီလမ္းကေလးတစ္ခုမွာ သူ႔အိမ္က အုတ္နီခဲေလးေတြယူလာၿပီး တူတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထုၿပီး တစ္ေယာက္တည္းလမ္းျပင္တတ္တဲ႔ ေက်ာင္းဆရာႀကီး တစ္ဦးကို သတိရလိုက္မိတယ္။

မေလး မ စာေတြ လာဖတ္ေပမယ္႔ ကြန္႔မန္႔မေရးျဖစ္တာၾကာေပါ့။
ေနေကာင္းလားမ .. သတိရတယ္

ကိုလူေထြး said...

ေစတနာခ်မ္းသာသူဟာ ေလာကမွာ စိတ္အခ်မ္းသာဆံုး ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာျခင္းက ပူေလာင္တယ္ေလ...

းဝ)