Saturday, October 31, 2009

ေ၀းခဲ့ေသာ္လည္း ပန္းခရမ္းျပာ



(အေပၚကပံုကိုသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီက အီးေမးလ္နဲ ့ရပါတယ္)

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အီးေမးပုိ ့လုိက္တယ္ ခရမ္းျပာ။ Youtube video clipေလးကို နွိပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငါ့နွလံုးသားေတြ ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ အပိုင္းအပိုင္းအစစ ေၾကမြလို ့။ ငါေၾကကြဲတယ္။ငါယူက်ံဴးမရျဖစ္တယ္။ငါငိုေနမိတယ္ ပန္းခရမ္းျပာေရ။

http://www.youtube.com/watch?v=9-80WGzkQog

ဟိုးတုန္းက ညေနခင္းမ်ား
ၾကည္ျပာကန္ေဘးမွာ သံစဥ္လွိ ုင္းခတ္
ေတးဖြဲ ့လြင့္ပ်ံ ့ေနတတ္စဥ္ ကမ္းမဲ့ပန္းေဗဒါမ်ား
ေရျပင္ေပၚမွာ မွီရာတည္ရာ စြန္ ့ခဲ့ေမ်ာလို ့ေနေတာ့တယ္

အိပ္မက္ထဲက ခရမ္းျပာ… စိတ္ကူးထဲက ခရမ္းျပာ… ဟိုးေရြွေရာင္အတိတ္ေတြထဲက ခရမ္းျပာ။ ေ၀းခဲ့ရရင္ေတာင္ အဲေလာက္ တေမွ်ာ္တေခၚေ၀းခဲ့ရလိမ့္မယ္လုိ ့… အရင္က ငါတကယ္သံသယမရွိခဲ့တာပါ။

ေၾကြသြားတဲ့နုပ်ိဳျခင္းမ်ား
ေလွာင္ရယ္သံၾကားမွာမတည္ျငိမ္ေသးခဲ့
ျငီးေငြ ့စိတ္ပ်က္ေနရစဥ္ အျပစ္မဲ့အလြမ္းေျခရာမ်ား
နာက်င္ေနသူရင္မွာထင္က်န္
တယုတယေထြးပိုက္ေနခဲ့သူ

ငါက အတိတ္မွာ ေနထိုင္သူ။ ဒီေတာ့ နုပ်ိဳျခင္းေတြ ေၾကြေၾကြသြားတာကို တမင္မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္လို ့။ အျဖဴေရာင္ဘာသာစကားေတြ ဘယ္သူနားမလည္လည္ တကုိယ္တည္း ဆိုညည္းေနမိတယ္။ ခရမ္းျပာရဲ့ ပစၥဳပန္ေတြ အဲေလာက္ အက်ည္းတန္ခ့ဲလိမ့္မယ္လုိ ့ ဘယ္သူက ရက္ရက္စက္စက္ နိမိတ္ဖတ္ခဲ့မလဲကြယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခရမ္းျပာရဲ့ပြင့္ဖတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႏြမ္းေၾကေျခာက္ေသြ ့သြားဦးေတာ့… ငါ့ရင္ထဲ တယုတယ ေထြးပိုက္ထားေနဦးမွာပါ ခရမ္းျပာရယ္။


ေ၀းခဲ့ျပီးပန္းခရမ္းျပာေရ
တခါတရံမွာ အိပ္မက္္လို
ပင္ညိဳညိဳရိပ္ေတြ
ျမျမက္စိမ္းစိမ္းေတြ
ဘယ္ဆီမွာလဲမသိေတာ့ပါ

ငါ့အတြက္ အျငိမ္းခ်မ္းဆံုး ရင္ခြင္ပါ။ ဒီရင္ခြင္မွာ ငါက ထာ၀ရ ခုိနားခ်င္သူ။ ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္ခရမ္းျပာရယ္… ငါနဲ ့အကြ်မ္းတ၀င္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပင္ညိဳရိပ္ေတြ… စိမ္းျမျမျမက္ခင္းေလးေတြ… ခု ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ… ဘယ္ဆီမွာလဲ… ေျဖပါဦးခရမ္းျပာ။ င့ါရင္ခြင္ကို ဘယ္သူက ဓားခြ်န္ခြ်န္နဲ ့ ေျခမြ ဖ်က္ဆီးသြားခဲ့သလဲ။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မနက္ျဖန္ရက္မ်ား
အဆင္မေျပနိုင္ေသးခင္
ယံုၾကည္တမ္းတ
အသိစိတ္လမ္းေလ်ာက္ေနျဖစ္စဥ္
စခန္းမဲ့နားခိုရာလည္း
ဘယ္ဆီဘယ္မွာရည္ရြယ္ရာကို
ခုထိလက္မေလ်ာ့နိုင္ဘူးကြယ္

ဘယ္ေတာ့မွ ခ်န္မထားရစ္ပါဘူး ခရမ္းျပာ။ ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက အသက္ျပင္းလြန္းလို ့ပါ။ မျဖစ္နုိင္တာကို ရူးသြပ္သူလုိ ့ ေလွာင္ရယ္ၾကပါေစ… ငါ့ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ အရည္မေပ်ာ္နိုင္ေအာင္ မာခဲေနၾကျပီ။ ေမာပန္းလြန္းလွတဲ့ ဒီခရီးရွည္ၾကီးမွာ ခရမ္းျပာမွ အနားမရွိေတာ့လဲ နားခိုရာရင္ခြင္မဲ့တဲ့ ငွက္ငယ္တေကာင္လို ငါ့ဘ၀ပါ။ အေတာင္ေတြ ေညာင္းလဲ ငါပံ်သန္းေနဦးမွာ။ ေ၀းခဲ့ေသာ္လည္း… ခရမ္းျပာ။ တခ်ိန္မွာ နီးၾကရဦးမွာလုိ ့ ငါေခါင္းမာစြာနဲ ့ ေအာ္ဟစ္ေနတုန္းပဲ…. ခ်စ္တဲ့ခရမ္းျပာရယ္။

(ခုတေလာ စိတ္ေတြ ေလတယ္။ အဲဒီ Video Clip ေလးကို ၾကည့္မိေတာ့ ပိုစိတ္ေလတယ္။ ခ်စ္ရတဲ့ ညီမေလး အိမ့္ခ်မ္းေျမ့က ခုတေလာဆိုျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြတဲ့ တက္ဂ္ထားတယ္။ အိမ့္ေရ… ခုတေလာ အိပ္မက္ထဲက လူတေယာက္လုိ ေယာင္ေယာင္၀ါး၀ါး ဆိုညည္းမိေနတဲ့ သီခ်င္းက ေ၀းခဲ့ျပီ ပန္းခရမ္းျပာတဲ့။ အဲဒီတပုဒ္ထဲကိုပဲ အရူးတေယာက္လုိ ထပ္ျပန္တလဲလဲ ဆိုညည္းမိေနတာပါ။ အိမ့္ေက်နပ္နိုင္ေကာင္းပါရဲ့ေနာ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္မမေတြေရာ ဘာသီခ်င္းေလးေတြ ဆိုညည္းေနမလဲ သိခ်င္ေနမိတယ္… မမခင္မင္းေဇာ္၊ မမေမျငိမ္း၊ မမသိဂီၤ၊ မမသီတာ… ျပီးေတာ့ မမသက္ေ၀)

10 comments:

Rita said...

ဆူနာမီေန႔ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ အေခြထဲမွာ ဆရာေမာင္စိန္ဝင္း ကိုယ္တုိင္ ဒီကဗ်ာ႐ြတ္တာ ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။

အဲလိုမ်ိဳး လြမ္းစရာ ႐ွိခ်င္လုိက္တာ လို႔ ေတြးမိတယ္။

သက္ေဝ said...

တန္ခူးေရ...

ကိုယ္ကေတာ့ အဲဒီ Video Clip ကို အစ အဆံုးၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ သတိၱမေကာင္း စိတ္မခိုင္တာေၾကာင့္ တဝက္တပ်က္နဲ႕ပဲ...
အခုလဲ ဘာေျပာရမယ္မွန္း မသိျပန္ဘူး...

ေသခ်ာတာကေတာ့ စိတ္ေလေနတာ တန္ခူးတေယာက္ထဲမဟုတ္ဖူးလို႕သာ မွတ္ယူလိုက္ပါေနာ္.. အတန္အသင့္ေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရပါလိမ့္မယ္...။

Tag ကိုလဲ ေရးေပးပါ့မယ္...
ေလာေလာဆယ္မွာ အိပ္ခ်ိန္မွအပ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အေခါက္ေခါက္ နားေထာင္ေနမိတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ရွိေနတယ္...

Anonymous said...

အရင္ရက္ကတည္းက ၾကည့္ျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္တာ၊
အဲဒီေက်ာင္းကမဟုတ္တဲ့ ကိုယ္ေတာင္ ဒီေလာက္ခံစားေနရတာလို႕၊
အဲဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူစိတ္ထိခိုက္မွာစိုးလို႕ တမင္မျပဘူး၊

Anonymous said...

ေရးေပးမယ္ တန္ခူးေရ...
အမခင္မင္းေဇာ္

Sonata Cantata said...

ဗြီဒီယို ေ၀မွ်တဲ့သူကိုေရာ၊ တန္ခူးကိုေရာ
အခ်င္းခ်င္း သိၿပီးသားေတြေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာခဲ့ပါရေစ
I love RIT.
We love RIT.

တန္ခူးေရ တဂ္စာ ေရးၿပီးပါၿပီ
ေက်ာင္းတုန္းက အိမ္စာသာ အေႂကြးထားတာ း)

Shinlay said...

RITမွာမတက္ခဲ့ရေပမဲ့ ပတ္သက္ဘူးခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေတြ ႐ွိခဲ့ဘူးေတာ့....လြမ္းမိသလို၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ တန္ခူးေရ။။။

Moe Cho Thinn said...

ေက်ာင္းတံခါးပိတ္၊ စာသင္ခန္းေတြ ပ်က္စီး၊ စာအံသံေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနရတဲ႔ ေခတ္ပ်က္ၾကီးထဲမွာ သူတို႔ဖ်က္တိုင္း ကိုယ္ မပ်က္စီးေစဘဲ အျမဲ ၾကိဳးစားေနဖို႔ ပန္းတိုင္ မေပ်ာက္ဖို႔ လိုတယ္ လို႔ ဒီ video clipေလး ၾကည္႔အၿပီးမွာ ပို စဥ္းစားဆင္ျခင္မိတယ္ မမေရ..

nu-san said...

RIT မွာ မတက္ခဲ့ေပမယ့္ video clip ကုိ ၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး မမ တန္ခူးရယ္.. :(

မိုးနီလာ said...

ေက်ာင္းကိုေမလတုန္းကေရာက္ခဲ့တယ္..ေနခဲ့တဲ့ဆရာမ
အေဆာင္က ကိုယ့္ရဲ့အခန္းကိုအလြမ္းေျပၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္။
အခုေတာ့ ေက်ာင္းမွာေရာ. dept မွာေရာ..ကိုယ္ခ်စ္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကမရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီမွာ.
အခုဒီ video clip ကိုဳကည့္ျပီး ရင္ထဲမွာပိုျပီးခံစားရတယ္

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

မ....

ပုံကေလးေကာ၊ ယူက်ဴ႕နဲ႕ေကာ တင္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အရမ္းလြမ္းဆြတ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ တကၠသိုလ္ဆုိတာကို ေျခခ်ရုံေျခခ်ဖူးခဲ႔တာ ေနာင္တရတယ္။ အနာဂတ္ကိုသာၾကိဳျမင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ နည္းနည္းေတာ႔ အခ်ိန္ေတြကိုဆြဲၿပီး ေနခဲ႔မိမွာပဲ။ ခုေတာ႔လည္း ကိုယ္ေရြးတဲ႔လမ္းေပၚမွာ ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း...
ျပန္မရနိုင္တဲ႔ အရြယ္၊ အခ်ိန္ နဲ႔ ပင္ညိဳညိဳရိပ္ေတြ
ျမျမက္စိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔
ေဗဒါပင္ေတြကို

လြမ္းေနမွာပါ...