ေ၀းခဲ့ေသာ္လည္း ပန္းခရမ္းျပာ

(အေပၚကပံုကိုသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီက အီးေမးလ္နဲ ့ရပါတယ္)

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အီးေမးပုိ ့လုိက္တယ္ ခရမ္းျပာ။ Youtube video clipေလးကို နွိပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငါ့နွလံုးသားေတြ ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ အပိုင္းအပိုင္းအစစ ေၾကမြလို ့။ ငါေၾကကြဲတယ္။ငါယူက်ံဴးမရျဖစ္တယ္။ငါငိုေနမိတယ္ ပန္းခရမ္းျပာေရ။

http://www.youtube.com/watch?v=9-80WGzkQog

ဟိုးတုန္းက ညေနခင္းမ်ား
ၾကည္ျပာကန္ေဘးမွာ သံစဥ္လွိ ုင္းခတ္
ေတးဖြဲ ့လြင့္ပ်ံ ့ေနတတ္စဥ္ ကမ္းမဲ့ပန္းေဗဒါမ်ား
ေရျပင္ေပၚမွာ မွီရာတည္ရာ စြန္ ့ခဲ့ေမ်ာလို ့ေနေတာ့တယ္

အိပ္မက္ထဲက ခရမ္းျပာ… စိတ္ကူးထဲက ခရမ္းျပာ… ဟိုးေရြွေရာင္အတိတ္ေတြထဲက ခရမ္းျပာ။ ေ၀းခဲ့ရရင္ေတာင္ အဲေလာက္ တေမွ်ာ္တေခၚေ၀းခဲ့ရလိမ့္မယ္လုိ ့… အရင္က ငါတကယ္သံသယမရွိခဲ့တာပါ။

ေၾကြသြားတဲ့နုပ်ိဳျခင္းမ်ား
ေလွာင္ရယ္သံၾကားမွာမတည္ျငိမ္ေသးခဲ့
ျငီးေငြ ့စိတ္ပ်က္ေနရစဥ္ အျပစ္မဲ့အလြမ္းေျခရာမ်ား
နာက်င္ေနသူရင္မွာထင္က်န္
တယုတယေထြးပိုက္ေနခဲ့သူ

ငါက အတိတ္မွာ ေနထိုင္သူ။ ဒီေတာ့ နုပ်ိဳျခင္းေတြ ေၾကြေၾကြသြားတာကို တမင္မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္လို ့။ အျဖဴေရာင္ဘာသာစကားေတြ ဘယ္သူနားမလည္လည္ တကုိယ္တည္း ဆိုညည္းေနမိတယ္။ ခရမ္းျပာရဲ့ ပစၥဳပန္ေတြ အဲေလာက္ အက်ည္းတန္ခ့ဲလိမ့္မယ္လုိ ့ ဘယ္သူက ရက္ရက္စက္စက္ နိမိတ္ဖတ္ခဲ့မလဲကြယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခရမ္းျပာရဲ့ပြင့္ဖတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႏြမ္းေၾကေျခာက္ေသြ ့သြားဦးေတာ့… ငါ့ရင္ထဲ တယုတယ ေထြးပိုက္ထားေနဦးမွာပါ ခရမ္းျပာရယ္။


ေ၀းခဲ့ျပီးပန္းခရမ္းျပာေရ
တခါတရံမွာ အိပ္မက္္လို
ပင္ညိဳညိဳရိပ္ေတြ
ျမျမက္စိမ္းစိမ္းေတြ
ဘယ္ဆီမွာလဲမသိေတာ့ပါ

ငါ့အတြက္ အျငိမ္းခ်မ္းဆံုး ရင္ခြင္ပါ။ ဒီရင္ခြင္မွာ ငါက ထာ၀ရ ခုိနားခ်င္သူ။ ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္ခရမ္းျပာရယ္… ငါနဲ ့အကြ်မ္းတ၀င္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပင္ညိဳရိပ္ေတြ… စိမ္းျမျမျမက္ခင္းေလးေတြ… ခု ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ… ဘယ္ဆီမွာလဲ… ေျဖပါဦးခရမ္းျပာ။ င့ါရင္ခြင္ကို ဘယ္သူက ဓားခြ်န္ခြ်န္နဲ ့ ေျခမြ ဖ်က္ဆီးသြားခဲ့သလဲ။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မနက္ျဖန္ရက္မ်ား
အဆင္မေျပနိုင္ေသးခင္
ယံုၾကည္တမ္းတ
အသိစိတ္လမ္းေလ်ာက္ေနျဖစ္စဥ္
စခန္းမဲ့နားခိုရာလည္း
ဘယ္ဆီဘယ္မွာရည္ရြယ္ရာကို
ခုထိလက္မေလ်ာ့နိုင္ဘူးကြယ္

ဘယ္ေတာ့မွ ခ်န္မထားရစ္ပါဘူး ခရမ္းျပာ။ ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက အသက္ျပင္းလြန္းလို ့ပါ။ မျဖစ္နုိင္တာကို ရူးသြပ္သူလုိ ့ ေလွာင္ရယ္ၾကပါေစ… ငါ့ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ အရည္မေပ်ာ္နိုင္ေအာင္ မာခဲေနၾကျပီ။ ေမာပန္းလြန္းလွတဲ့ ဒီခရီးရွည္ၾကီးမွာ ခရမ္းျပာမွ အနားမရွိေတာ့လဲ နားခိုရာရင္ခြင္မဲ့တဲ့ ငွက္ငယ္တေကာင္လို ငါ့ဘ၀ပါ။ အေတာင္ေတြ ေညာင္းလဲ ငါပံ်သန္းေနဦးမွာ။ ေ၀းခဲ့ေသာ္လည္း… ခရမ္းျပာ။ တခ်ိန္မွာ နီးၾကရဦးမွာလုိ ့ ငါေခါင္းမာစြာနဲ ့ ေအာ္ဟစ္ေနတုန္းပဲ…. ခ်စ္တဲ့ခရမ္းျပာရယ္။

(ခုတေလာ စိတ္ေတြ ေလတယ္။ အဲဒီ Video Clip ေလးကို ၾကည့္မိေတာ့ ပိုစိတ္ေလတယ္။ ခ်စ္ရတဲ့ ညီမေလး အိမ့္ခ်မ္းေျမ့က ခုတေလာဆိုျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြတဲ့ တက္ဂ္ထားတယ္။ အိမ့္ေရ… ခုတေလာ အိပ္မက္ထဲက လူတေယာက္လုိ ေယာင္ေယာင္၀ါး၀ါး ဆိုညည္းမိေနတဲ့ သီခ်င္းက ေ၀းခဲ့ျပီ ပန္းခရမ္းျပာတဲ့။ အဲဒီတပုဒ္ထဲကိုပဲ အရူးတေယာက္လုိ ထပ္ျပန္တလဲလဲ ဆိုညည္းမိေနတာပါ။ အိမ့္ေက်နပ္နိုင္ေကာင္းပါရဲ့ေနာ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္မမေတြေရာ ဘာသီခ်င္းေလးေတြ ဆိုညည္းေနမလဲ သိခ်င္ေနမိတယ္… မမခင္မင္းေဇာ္၊ မမေမျငိမ္း၊ မမသိဂီၤ၊ မမသီတာ… ျပီးေတာ့ မမသက္ေ၀)

ေမာင္

ခပ္လွမ္းလွမ္းက ပန္းခရမ္းေရာင္စြယ္ေတာ္ေတြက နိုင္ငံေရးသိပၼံ ဘာသာရပ္ထက္ စြဲျငိစရာေကာင္းတာေၾကာင့္ ဒီLေဆာင္က အခ်ိန္ေတြ မဖ်က္ျဖစ္တာပဲလား…။ အမွတ္တမဲ့နဲ ့ Lေဆာင္ မွန္ျပဴတင္းကို ၾကည့္မိေတာ့ ျမင္ေတြ ့ေနက် ေကာင္ေလးနံေဘးက လူတေယာက္ကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွိသြားခဲ့တယ္။ လိွ ုင္းခပ္ၾကီးၾကီးေတြပါတဲ့ ဆံပင္အၾကီးၾကီးရယ္… ေအာက္နားေလးမွာ ဘဲဥပံုလိုျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္မွန္ၾကီးၾကီးရယ္… ျပီးေတာ့ အဆင္ၾကီးၾကီး ဟာေ၀ယံရွပ္ရယ္… ။ အေတာ္ခင္စရာေကာင္းတဲ့သူပဲ။

သူငယ္ခ်င္းက စာအုပ္ေပၚမွာ တခုခုေရးျပီး ကုိယ့္ကို လွမ္းေပးတယ္။ စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ ဒီလို စာအုပ္နဲ ့ စကားေျပာတတ္တာ အက်င့္ျဖစ္ေနျပီ။ “ဟုိမွာ မ်က္ကပ္” တဲ့။ အဲဒီေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္လံုးေတြက နွာေခါင္းနားအေတာ္ကပ္ေနတာမို ့ ကိုယ္တို ့အုပ္စုမွာ Nick Name ေပးခဲတဲ့ ထူးက ေပးခဲ့တဲ့ နာမည္။ ထူးစာအုပ္ေပၚမွာ ကိုယ္ျပန္ေရးလိုက္တယ္။ “သူ ့ေဘးက တေယာက္က ဆံပင္က အၾကီးၾကီးပဲေနာ္… ရယ္ရတယ္… ခင္စရာပဲ” လုိ ့။ ထူးနဲ ့ထိုက္ ကိုယ့္စာဖတ္ျပီး ဟုိလူၾကီးဆီ အၾကည့္ေရာက္ျပီး တခစ္ခစ္ရယ္ၾကတယ္။ အဲဒီလူၾကီးကေတာ့ မ်က္ကပ္ေဘးမွာ သစၥာရွိစြာနဲ ့ အပါးေတာ္ျမဲလုိ ့။

မွတ္စုစာအုပ္ေအာက္က ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းစာအုပ္ေလး အၾကည့္ေရာက္သြားျပီး စိတ္ထဲက တုိးတိုးေလး ညည္းမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက စေတြ ့ျပီး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိခ့ဲမိတဲ့ အဲဒီလူၾကီးက ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေတြ စဲြမက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆိုတတ္လိမ့္မယ္လို ့ ကိုယ္သံသယမရွိခဲ့တာ အမွန္ပဲ။

*****************************

1-3/16 အခန္းေရွ ့မွာ လူၾကားထဲ ပါတိတ္အဆင္ၾကီးၾကီး ရွပ္အက်ီ္ကို အျပင္ထုတ္၀တ္ျပီး ပုဆိုးတိုတိုနဲ ့ အဲဒီလူၾကီးကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လိုက္ရေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုယ္ျပံဳးမိတယ္။ သူ ့ကိုေတြ ့လုိက္ရင္ အျမဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ ့ အေတာ္ေအးေအးလူလူ ေနတတ္မယ့္ပံု။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ လက္တဘက္ထဲ လြွဲေလ်ွာက္တတ္တာကို ကိုယ္ကလဲ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ သတိထားမိေသးရဲ့။

ခုေလာေလာလတ္လတ္ ၀ယ္ထားတဲ့ လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ေလးထဲက ကိုသွ်ားကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖတ္ေနရင္း ဆရာေရာက္လာေတာ့ ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားတဲ့ ပါတိတ္အက်ီ္ၾကားၾကားကုိ လွမ္းေတြ ့လိုက္ရတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္း 8-1/2မွာ… ေႏြးေအးမွာ… ကားပတ္ကင္မွာ… မ်က္ကပ္နဲ ့အတူ ေတြ ့ရစိတ္လြန္းေတာ့ မ်က္မွန္ၾကီးၾကီးေအာက္က အဲဒီလူၾကီးရဲ့ မ်က္ရစ္မပါတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ ့ေတာင္ ကိုယ္ကရင္းနွီးလာသလို။

*****************************

တြဲတဲ့သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္နဲ ့ ေမဂ်ာ ကြဲသြားရေတာ့ ရင္ထဲဟာတာတာ။ အတန္းထဲ ၀င္လာသူေတြကို တေယာက္ျပီးတေယာက္ေငးရင္း လိုက္မွတ္ေနတုန္း… ျဗဳန္းဆို အဆင္ၾကီးၾကီး စီ၀ုိင္စီအက်ီ္ၾကီးနဲ ့ အဲဒီလူၾကီးကို ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုယ္၀မ္းသာသြားမိတယ္။ သူနဲ ့ကိုယ္ စကားမယ္မယ္ရရ မေျပာဖူးပါပဲ ေဆြလိုမ်ိဳးလို ကိုယ့္စိတ္ထဲ ရင္းနွီးေနမိတာ ထူးဆန္းသားလား။ မ်က္မွန္ေအာက္က မ်က္လံုးေတြက ကိုယ့္ဆီအေရာက္ သူကေယာင္ေယာင္ေလး ျပံဳးျပသြားတယ္။ သူ ့ပံုၾကည့္ရတာ ကိုယ္ဒီေမဂ်ာရတာ သိျပီးေနသလို။ ျပီးေတာ့… ေမဂ်ာကဲြသြားတဲ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းေလးအတြက္ ေၾကကြဲေနသလို။

ပထမနွစ္ကတည္းက မတြဲျဖစ္ေပမယ့္ ရင္းနွီးလက္စရွိတဲ့ ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ကို ျပံဳးျပလုိက္တယ္။ စကားေဖာင္ဖဲြ ့တတ္တဲ့ ကိုယ့္အက်င့္အတုိင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ ့။ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ ့ ျမန္မာအက်ီၤေလးေတြ ၀တ္တတ္တဲ့ အျမဲျပံဳးေနတတ္တဲ့ မဟာဆန္သူေလးရယ္… ရွပ္အက်ီ္ပြပြေလးေတြ အျမဲ၀တ္တတ္တဲ့ ေယာက်ၤားေလးနဲ ့တူတဲ့ ေကာင္မေလးရယ္… မ်က္မွန္ေလးနဲ ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းစကားေျပာတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးရယ္… ျပီးေတာ့ ကိုယ္ရယ္။ အဲဒီလူၾကီးနဲ ့ကိုယ္တုိ ့ေတြ အမ်ိဳးေတာ္ရလိမ့္မယ္လုိ ့ မထင္မွတ္ခဲ့ဘူး။

*****************************

“ညည္းတို ့ကို ငါက programming ရွင္းျပမယ္… ငါ့ကို ညည္းတို ့က Microwave ရွင္းျပ”

ကိုယ္တို ့ကို အဲဒီလူၾကီးက သူ ့တူမေတြကို စကားေျပာသလို ညည္းတို ့လုိ ့ နာမ္စားသံုးျပီး ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူနဲ ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လြယ္လြယ္ကူကူ ခင္မိသြားသလားမသိ။ သူနဲ ့စကားေျပာရတာ ကိုယ့္ေဆြကိုယ္မ်ိဳးနဲ ့ စကားေျပာရသလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတယ္။ ဘာအထာမွမရွိ။ သူ၀တ္ထားတဲ့ အ၀ါေရာင္ေတာက္ေတာက္ တီရွပ္ေပၚက ကာတြန္းရုပ္ေလးၾကည့္ျပီး သူ ့အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္က အ၀ါေရာင္ထင္ရဲ့လို ့ ကိုယ္ကအေတြးနယ္ခ်ဲ ့ေနမိတယ္။

သူနဲ ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္မွ သူ ့ပံုစံနဲ ့မဆီမဆိုင္ သိခဲ့ရတာေတြ…. လူကသာ လူၾကီးပံုျဖစ္ေပမယ့္ သူက ကိုယ့္ထက္ေတာင္ ၆လ ငယ္ေသးတာရယ္… သူ ့အိမ္ကေၾကာင္ေလးေတြ အေၾကာင္းေျပာျပတဲ့အခါ သူ ့မ်က္လံုးေတြျပံဳးေနတာရယ္… ျပီးေတာ့ သူဂီတာကို ခံုခံုမင္မင္ တီးတတ္တာရယ္… ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းေတြ အရူးအမူးၾကိဳက္တတ္တာရယ္။

*****************************

ေက်ာင္းေရွ ့တိုင္လံုးၾကီးေတြ ေနာက္ခံထားျပီး လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာေနၾကတဲ့ ကိုယ္တို ့ ၄ ေယာက္ရဲ့ ေက်ာင္းသူဘ၀လြတ္လပ္ျခင္းေတြ အထင္းသား ေပၚလြင္ေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးျပန္ၾကည့္ ျဖစ္ရင္ အဲဒီလူၾကီးကို လြမ္းတတ္တယ္။ (သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ အလြမ္းနဲ ့ပါ)။ အဲဒီဓာတ္ပံုေလးကို ကိုယ္တို ့ေနာက္ဆံုးနွစ္က သူရိုက္ေပးခဲ့တာ။

ေနာက္ဆံုးနွစ္အမွတ္တရ စာအုပ္ေလးထုတ္ေတာ့ သူ ့ေအာ္တိုစာမ်က္နွာမွာ ကိုယ္က သူ ့အတြက္ ေကာင္မေလးတေယာက္ရွာေပးဖို ့ တာ၀န္ယူခဲ့တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဦးေလး လူပ်ိဳၾကီးတေယာက္အတြက္ တူမက ၾကင္ယာရွာေပးခ်င္ရံုသက္သက္ပါ။ ေက်ာင္းျပီးလို ့ အလုပ္၀င္တဲ့အထိ သင့္ေတာ္တာေလးမ်ားေတြ ့ရင္ ကိုယ္က သူ ့ကို သတိရေနမိတယ္။

ျပန္ေတြ ့တဲ့အခါ သူ ့ဆံပင္အၾကီးၾကီး ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီဆံပင္အၾကီးၾကီးကို လြမ္းလိုက္တာ။ ကိုယ္ သူ ့ကို စခင္မိတဲ့အထဲမွာ ဆံပင္အၾကီးၾကီးက စတာမိုလား။ ျပီးေတာ့ အဆင္ၾကီးၾကီး အက်ီၤေတြ သူ ့ကိုယ္ေပၚမွာ မေတြ ့ရပဲ ရွပ္အျဖဴလက္ရွည္ကို ပုဆိုးထဲ ထည့္၀တ္လို ့… ကိုယ့္စိတ္ထဲ အရင္က ကိုယ္တို ့ဦးေလးမဟုတ္ေတာ့သလို… ခပ္စိမ္းစိမ္းနဲ ့။ လူၾကီးအေတာ္ဆန္သြားတဲ့သူက ကြန္ျပဴတာေတြၾကားထဲမွာ ေပ်ာ္ေနခဲ့ခ်ိန္… ကို္ယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက ကေလးဆန္တဲ့အက်င့္ေတြ မေပ်ာက္ပဲ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္နဲ ့ အလုပ္ခြင္မွာ လူၾကီးမျဖစ္တျဖစ္။

*****************************

အမွတ္မထင္ သူနဲ ့ျပန္ဆံုတဲ့အခါ ရင္ထဲပိုလို ့ ေႏြးေထြးခဲ့မိတယ္။ ေက်ာင္းကို လြမ္းနာက်ေနတဲ့ ကိုယ္က ေက်ာင္းတုန္းက အရမ္းရင္းနွီးတဲ့ သူ ့ကို ျပန္အေတြ ့ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ ့လို ့မကုန္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းေတြလဲ ေျပာျဖစ္ၾကေသးရဲ့။ ခပ္၀ါး၀ါး အနာဂတ္လမ္းတခုေပၚ ကိုယ္တုိ ့ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္။

တစံုတခုေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူနဲ ့ကိုယ္ မၾကာခဏ ျပန္ဆံုမိခဲ့တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ညေနရံုးကျပန္ေရာက္ခ်ိန္ဆို သူ ့ဖုန္းသံကို ကိုယ္က ေမွ်ာ္တတ္လာတယ္။ ကိုယ္တကယ္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတာ။ အရင္က သူဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ဖို ့ သတိမရပဲ ခုမွ ေန ့တိုင္းလုိလို ဖုန္းေတြ ဆက္ေနခဲ့ရတာလဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဖုန္းဆက္သူက နားေထာင္သူျဖစ္ျပီး… ကိုယ္က ကိုယ့္အက်င့္အတိုင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ ့ ေနတတ္တာ။ သူ ့ဖုန္းသံေတြ စိတ္လာေတာ့ ေမေမက သံသယစကား တခြန္းေျပာခဲ့တယ္။ သံသယ…. ကိုယ္တုိ ့နွစ္ေယာက္ၾကားက အျဖဴေရာင္နံရံတခု ပါးသထက္ပါးလ်လာတာ ကိုယ္တကယ္ သတိမထားမိခဲ့တာပါ လူၾကီးေရ။

*****************************

အျဖဴေရာင္ ဗလာစာရြက္ေပၚမွာ ခပ္ရွင္းရွင္းေရးထားတဲ့ ကဗ်ာသိပ္မဆန္လွတဲ့ စာတေစာင္ကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ အလြတ္ရတဲ့ အထိ ကိုယ္ဖတ္ေနမိခဲ့တယ္။ ဘယ္အရာတခုက ကိုယ္တို ့နွစ္ေယာက္ၾကားကို ခပ္ဆိတ္ဆိတ္၀င္လာျပီး ပါးလ်ေနတဲ့ နံရံပါးပါးကို ျဖိဳခ်ခဲ့သလဲ။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ေမးခြန္းေတြ ေမးလိုက္။ အေျဖေတြေျဖလိုက္။ သံေယာဇဥ္ေတြကို ေရလုိက္နဲ ့။ တေယာက္ထဲ ရူးခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ။

ကိုယ့္နာမည္ကို တိုးတိုးေလးတလံုးထဲ သူေခၚတဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ သူ ့ကို ေပးဖို ့အေျဖတခု ဘာေၾကာင့္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့သလဲ။ ထူးဆန္းလိုက္တာ လူၾကီးေရ။ ဆယ္နွစ္လံုးလံုး ကိုယ့္နံေဘးမွာ သူရွိေနတုန္းက ဘယ္မွာ သြားေရာက္ခိုပုန္းေနခဲ့တဲ့ အဲဒီအရာက ခုက်မွ ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္တို ့နွစ္ေယာက္ၾကားကို ရုတ္တရက္ ေရာက္လာခဲ့သလဲ။ သူေပးခဲ့တဲ့ အေကာင္ေလးတေကာင္နဲ ့တူတဲ့ ေဘာပင္ လိေမၼာ္ေရာင္ေလးကို မသံုးရက္ပဲ တိတ္တိတ္သိမ္းထားမိခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကိုယ္တကယ္မသိေတာ့ဘူးေလ။

*****************************

ကိုယ္က ေစာင့္ဆို သူက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ကိုယ္က လာဆိုမွ သူလွမ္းလာခဲ့တယ္။ သူမ်ား သမီးရီးစားေတြလို ေပ်ာ္ရြွင္လြတ္လပ္မွ ု မရွိတဲ့ ကိုယ္ေပးတဲ့ဘ၀မွာ သူေနသားက်ေအာင္ ေနေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ္က ေနရစ္ခဲ့ဥိီး ဆုိေတာ့လဲ သူမတားရက္ပဲ တေယာက္ထဲ ေနခဲ့တယ္။

တကယ္ဆို ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ကပဲ ရူးမတတ္လြမ္းခဲ့တာ။ ကိုယ္တုိ ့ နွစ္ေယာက္ဆံုေနက် အင္းလ်ားကန္နံေဘးက သစ္ပင္ေလးကို ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ ထိုင္ခံုေလး။ အင္းလ်ားကန္နံေဘးဆိုလို ့ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလးမွ မဟုတ္တာ။ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ လူသူရွ ုပ္ေထြးတဲ့ ကိုယ္တို ့ရံုး အ၀င္၀က ခုံတန္းေလးေပါ့။ သူနဲ ့ျပန္ဆံုရဦးမွာလား… ျပန္မဆံုရေတာ့ဘူးလား… ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေနာက္ ေလာဘတၾကီးလုိက္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္က တကိုယ္ေကာင္းဆန္သူပါ ခ်စ္သူေရ။ တခါတခါ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို လြွင့္ပစ္ျပီး ကုိယ့္လက္ေလးကို ဖြဖြဆုတ္ကိုင္တတ္တဲ့ သူ ့ဆီသာ ထြက္ေျပးလုိက္ခ်င္မိတယ္။ လြမ္းတယ္ေမာင္။

*****************************

သူက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို တဖြဖြမဆိုတတ္ေပမယ့္ အခက္အခဲေတြနဲ ့ရင္ဆိုင္ရရင္ မတည္မျငိမ္ေသြးပ်က္တတ္တဲ့ ကိုယ့္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ လူၾကီးဆန္လာေအာင္ မသိမသာ ပံုသြင္းေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားမိတဲ့အခါ… သူ ့ကို ကုိယ္အတန္တန္ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ သူက ဒါလုပ္လုိ ့ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ အမိန္ ့ မေပးခဲ့ေပမယ့္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ပါးနပ္စြာ ခ်ျပေပးခဲ့တာ ကုိယ္ေတာင္ မရိပ္မိလုိက္ပဲ… ရိပ္မိသိရွိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က သူခ်ျပေပးခဲ့တဲ့ လမ္းေပၚမွာ အေတာ္ေတာင္ ခရီးေရာက္ခဲ့ျပီေလ။

သူ ့ဆီက ရင္ခုန္လိွ ုက္ေမာစရာ ကဗ်ာဆန္ဆန္လက္ေဆာင္ဘာတခုမွ မရခဲ့ဘူးေပမယ့္… သူ ့အေတြ ့အၾကံဳေလးေတြ ေ၀မွ်ရင္း… သူ ့အေတြးအေခၚေလးေတြ ျဖန္ ့ေ၀ရင္း… ေလာကၾကီးကို ရင္ဆိုင္တတ္ဖို ့ သူေပးခဲ့တဲ့အင္အားတခုဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ လက္ေဆာင္တခုပါပဲ။ သူေပးခဲ့တဲ့ သူေပးေနဆဲျဖစ္တဲ့ သူေပးေနဦးမယ့္ အိမ္ေထာင္တခုရဲ့ အဆီအနွစ္ျဖစ္တဲ့ လွပတဲ့ သစၥာတရားနဲ ့ ေအးျမတဲ့ေမတၱာတရား လက္ေဆာင္ေလးေတြထက္ ကိုယ္က ဘာမ်ားလိုအပ္ဦးမွာလဲ။

ဖခင္နဲ ့တူေသာခင္ပြန္း…
အကိုနဲ ့တူေသာခင္ပြန္း…
သူငယ္ခ်င္းနဲ ့တူေသာခင္ပြန္း…
ကိုယ့္ရဲ့ ခ်စ္ေသာေမာင္… ဒီေမြးေန ့မွသည္ ခ်စ္တဲ့ မိသားစုေလးနဲ ့အတူ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာစြာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ ့ ေမြးေနေပါင္း ရာေထာင္ေသာင္းတိုင္ပါေစလုိ ့…။

(25-Oct-2009 မွာ က်ေရာက္တဲ့ ခ်စ္ေသာခင္ပြန္းေမြးေန ့အမွတ္တရ)

တန္ခူး
10:26pm 26-Oct-2009

တ for တန္ခူး

ခ်စ္မမၾကီး မခင္မင္းေဇာ္က တက္ဂ္ထားတာေလးပါ။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္ လြယ္တယ္ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ေရးၾကည့္မွ အေတာ္ ဦးေနွာက္စားရပါတယ္။ အမွတ္တရတက္ဂ္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ ခ်စ္မမေရ။

T for Takhu…

1. What is your name : Takhu (တန္ခူးလမွာ ေမြးသူမို ့ေလ…)

2. A four Letter Word : Time (အခ်ိန္နဲ ့ဒီေရသည္ လူကို မေစာင့္တဲ့…)

3. A boy's Name : Twitpi (ေဟာ္လီ၀ုဒ္မင္းသား မဟုတ္ပါဘူး… ျမန္မာျပည္က နာမည္ေက်ာ္ တြတ္ပီ)

4. A girl's Name : Tabitha Nauser (Singapore Idol 2009 contestant ပါ… အသက္ ၁၇နွစ္ထဲ ရွိေသးတဲ့ လွလဲလွ ခ်စ္စရာလဲေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလး… ဒါေပမယ့္ လူၾကိဳက္နဲတာ အံ့ၾသစရာ… ကိုယ္ကေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ေလ…)

5. An occupation : Teacher (လုပ္ခ်င္ျပီး မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္…)

6. A color : Tomato (သားရဲ့ အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ေလ…)

7. Something you'll wear : Tree Bulk (ေန ့တုိင္း သနပ္ခါးမလိမ္းရရင္ မေနနုုိုင္ပါဘူး…)

8. A food : Tea leaf salad (အၾကိဳက္ဆံုး… ဘယ္အခ်ိန္ထေမးေမး စားခ်င္တယ္… ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ေ၀းခဲ့ရတာၾကာေပါ့ေလ…)

9. Something found in the bathroom : Towel ( တဘက္က ေရခ်ိဳးရင္ မရွိမျဖစ္ေလ…)

10. A place : Toa Payoh Buddhist temple ( ဘုရားတရားမေမ့တတ္သူပါ…)

11. A reason for being late : Traffic jam (ျဖစ္ေနက်… မိုးရြာတဲ့ေန ့ဆုိ ပိုဆိုးေသး…)

12. Something you'd shout : Tell me the truth (လိမ္လြန္းလို ့… သည္းမခံနုိင္ဘူး…ဘယ္သူ ့ေျပာလဲ သေဘာေပါက္တယ္မိုလား…)

13. A movie title : The Princess Diaries (မင္းသမီးေလးကလဲလွ ဇာတ္ကားေလးကလဲ ျမဴးျမဴးေလးမို ့ တီဗီြမွာ လာတိုင္းၾကည့္ျဖစ္တယ္… ဘုရင္မၾကီးကိုလဲၾကိဳက္တယ္…)

14. Something you drink : tea (Myanmar) (ေရေႏြးၾကမ္းကို ဆိုလိုတာပါ…)

15. A musical group : The eagles (ျမန္မာသီခ်င္းေတြအမ်ားၾကီး ေကာ္ပီလုပ္ထားလို ့လား မသိဘူး… ၾကိဳက္တယ္… ရင္းနွီးတယ္…)

16. An animal : Tiger (တနၤလာက်ားေလ… ကိုယ့္ေန ့နံေပါ့…)

17. A street name : TPE (ဘာလို ့လဲ မသိဘူး… အေရာက္အေပါက္နဲ လုိ ့ထင္တယ္… အဲဒီ express way ကသြားရတာေပ်ာ္တယ္…)

18. A type of car : Trolly (အျမင့္ၾကီးမမွန္းရဲပါဘူး… ကိုယ္ဟာ ဘ၀သမားပါ…)

19. The title of a song : Take me home ( ကာရာအိုေကမွာ အဂၤလိပ္သီခ်င္းဆိုခိုင္းရင္ ဒါပဲရလို ့ ဆိုရတာလဲ လြယ္လို ့ ဆုိေနက်…)

20. A verb : Try (တေန ့တလံ ပုဂံဘယ္ေရြ ့မလဲတဲ့… အားမေလ်ာ့နဲ ့… ၾကိဳးစားၾကပါစို ့ေနာ္…)

**************
တ for တန္ခူး

1. What is your name : တန္ခူး (တ တမာပင္ ရြာအ၀င္…ဟုတ္ပါဘူး…တ တန္ခူး ဘေလာ့ရူး… ဟိဟိ…)

2. A four Letter Word : ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ (ေကာင္းေကာင္းေျပာပါ…အဲလိုေတြ ေလ်ွာက္မေျပာနဲ ့… မၾကိဳက္ဘူး…)

3. A boy's Name : တြတ္ပီ (သိပ္ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့ေကာင္ကေလး…)

4. A girl's Name : တင္ဇာေမာ္ (girl ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး… အၾကိဳက္ဆံုးအဆိုေတာ္ထဲက တေယာက္…)

5. An occupation : တူရိယာပညာရွင္( တကယ္ေတာ့ ၀ါးလက္ခုပ္ေတာင္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မတီးတတ္ပါဘူး… စႏၵယားေလးတီးျပီး မာမာေအး သီခ်င္းေလးေတြ ညည္းခ်င္ရံုသက္သက္ပါ…)

6. A color : ေတာက္ေတာက္ခါးခါး ( ထင္ေပၚေအာင္လို ့ေလ… မယံုပါနဲ ့… တထည္မွ မရွိပါဘူး…)

7. Something you'll wear : တရုတ္ပိတ္ (RIT ပထမနွစ္၊ ဒုတိယနွစ္တုန္းက သိပ္ေပၚျပဴလာျဖစ္ခဲ့တာေပါ့… အဆင္နုတ္နုတ္ေလးေတြဆို ခုထိခ်စ္တုန္း…)

8. A food : တို ့ဘူးသုတ္ (အထမ္းသည္တို ့ ေမွာင္ေမွာင္သည္တို ့ေရာင္းတာဆို ပိုၾကိဳက္တယ္…)

9. Something found in the bathroom : တစ္ရွ ုးေပပါ (အိမ္သာနဲ ့ေရခ်ိဴးခန္းတြဲလ်က္မို ့ပါ…)

10. A place : ေတာင္ၾကီး (ဒီတေခါက္ျပန္ရင္သြားခ်င္တာ… မေရာက္တာၾကာျပီေလ…)

11. A reason for being late : တိုးရၾကိတ္ရ(saleဆိုသြားလိုက္တာ တိုးေနၾကိတ္ေနတာနဲ ့ အိမ္ျပန္ေနာက္က်သြားတယ္… မဆူနဲ ့ေနာ္…)

12. Something you'd shout : ေတာ္တန္တိတ္ (ဆက္မေျပာပါနဲ ့ေတာ့… နားေထာင္ဖို ့ စြမ္းအားကို မရွိလုိ ့ပါ… ဘယ္သူ ့ကို ေျပာတာလဲ…သေဘာေပါက္)

13. A movie title : တခါကတဘ၀(ခင္သီတာထြန္း ဆံပင္စင္းစင္းေလးနဲ ့သိပ္လွတဲ့ကား… ၾကည့္ဖူးလား…)

14. Something you drink : တြင္းေရ (အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ တြင္းေရေလးေသာက္လုိက္ရတာကိုက အရသာတမ်ိဴး… ေရကို အနံ ့အရသာမရွိဘူးလို ့ဘယ္သူေျပာလဲ… တြင္းေရေလးက ေအးျပီးခ်ိဴျမေနတာ…)

15. A musical group : တေယာကိုတင္ရီ (ဟိဟိ… တ၀မ္းပူနဲ ့ စတာ ဒါပဲ စဥ္းစားလို ့ရတယ္… အမွန္ေျပာရရင္ တေယာကို သိပ္မခံစားတတ္ဘူး)

16. An animal : ေတာက္တဲ့…ဟုတ္ပါဘူး… တစ္တီတူး…ဒါလဲမေကာင္းဖူး… တီေကာင္… ဟင္း…ပိုေတာင္ဆိုးေသး (ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့…)

17. A street name : တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း (ရင္ထဲ အျမဲရွိတဲ့ လမ္းကေလးပါ…)

18. A type of car : တက္စီ (အခ်ိန္လုရတဲ့အခါ နွေမ်ာေမ်ာနဲ ့စီးရတဲ့ ကားေပါ့…)

19. The title of a song : တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္း (ခ်ိဳျပံဳးဆိုတာ အၾကိဳက္ဆံုး… ဘာလို ့လဲ မသိဘူး နားေထာင္မိတိုင္း ငိုခ်င္တယ္…)

20. A verb : တိုးတက္ေအာင္ၾကံေဆာင္ (အဟဲ…အဆံုးပိတ္ေလးကို တည္တည္တံ့တံ့နဲ ့ ပိတ္လိုက္တာ…)

ဆက္တက္ဂ္ခ်င္သူမ်ားကေတာ့

၁) ညီမေလး ေက ( ကၾကီးက ေရးလို ့ေကာင္းမယ္ ထင္လုိ ့ပါ… တက္ဂ္တာ တက္ဂ္ရတာ စိန္ပန္းနဲ ့ကံ့ေကာ္ အဆက္ျပတ္သြားရင္ ဒုကၡ… နွစ္မ်ိဳးလံုးျပိဳင္တူေရးေနာ္… နွိပ္စက္တာ ဟုတ္ဘူးေနာ္)
၂) ညီမေလး မိုမိခ်ီ ( ဒီနာမည္အသစ္ေလးနဲ ့ တခါမွ မတက္ဂ္ဖူးလို ့)
၃) ညီမေလး ခြန္ျမလိွ ုင္ ( ပိုၾကဴးေလးအတြက္ ဖတ္စာေလးကို ၾကိဳက္သြားလို ့လိွ ုင္ေရ)
၄) ေမာင္ေလး ရြာသားေလး (Y က ခက္မယ္ဆိုတာေတာ့ သိပါတယ္… နွိပ္စက္တယ္လုိ ့ မထင္ပါနဲ ့ေနာ္)
၅) ေမာင္ေလးပုလုေကြး ( Pကလဲ လြယ္မယ္… ပ ကလဲ လြယ္မယ္… တခါမွ မတက္ဂ္ဘူးလို ့ လြယ္လြယ္ေလးနဲ ့ စတက္ဂ္လိုက္တယ္ ပုလုေရ)

ေပ်ာ္စရာေလးမို ့ ေရးေပးၾကပါေနာ္… ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

တန္ခူး
9:50am 15-Oct-2009

ပိႏၷဲေစ့ဟင္း

ပိတ္ရက္ ေစ်းသြားရင္ သမားရိုးက်ဟင္းေတြ ခ်က္ရတာ ျငီးေငြ ့လို ့ ဘာေလးမ်ား ထူးထူးဆန္းဆန္း ရွိမလဲလို ့ မ်က္စိကစားတတ္တာ ကြ်န္မအက်င့္။ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ေစ်းေရာက္ေတာ့ ပိႏၷဲမြွာ အၾကီးၾကီးေတြ ေတြ ့တာနဲ ့ ပိႏၷဲေစ့ဟင္း ခ်က္စားဖို ့ သြားသတိရပါတယ္။ ထမင္းျမိန္တဲ့ ဟင္းတခြက္ျဖစ္တဲ့ အျပင္ သက္သက္လြတ္စားသူမ်ား အတြက္လဲ သက္သက္လြတ္ခ်က္လို ့ ရတာမို ့ ဘေလာ့ေရာင္းရင္းတို ့အတြက္ ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။

ပိႏၷဲေစ့ဟင္းကို ကြ်န္မကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာ RITတုန္းက တြဲခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ရခိုင္မေလးပါ။ သူတို ့အိမ္မွာ ထမင္းသြားစားရင္းနဲ ့ ပိႏၷဲေစ့ဟင္းကို အစဲြၾကီးစြဲခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီတုန္းက ခုလို အစာအိမ္ေရာဂါမရွိေသးေတာ့ ပိႏၷဲေစ့ဟင္းခပ္ျပင္းျပင္းေလးကို ငရုတ္သီးငါးေျခာက္ေက်ာ္ စပ္စပ္ေလးနဲ ့ တရွ ုးရွ ုူး တရွဲရွဲ ျဖစ္ေအာင္ စားရတာမ်ား ခုျပန္ေတြးေတာင္ အရသာရွိတုန္း။ ခုေတာ့ ပိႏၷဲေစ့ဟင္းစားခ်င္ရင္ အခ်ိဳခ်က္ပဲ ခ်က္စားျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ သိပ္မစားတတ္တဲ့ ကြ်န္မခင္ပြန္းေတာင္ ခံတြင္းေတြ ့တဲ့ဟင္းမို ့ ဘေလာ့ေရာင္းရင္းတို ့လဲ နွစ္သက္လိမ့္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ပိႏၷဲေစ့ဟင္းက သာမာန္ဟင္းေတြလိုပဲ လြယ္လြယ္ကူကူ ခ်က္လို ့ရတဲ့ ဟင္းပါ။ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကေတာ့ ပိႏၷဲမြွာ၊ ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ဆီ၊ ဆား (သက္သက္လြတ္အတြက္ ဆား၊ အခ်ိဳခ်က္အတြက္ ငံျပာရည္၊ အစပ္ခ်က္အတြက္ ငါးပိ)၊ နွမ္း၊ အစပ္ခ်က္အတြက္ ငရုတ္သီးစိမ္း ၄ ၅ ေတာင့္ပါပဲ။

ပိႏၷဲမြွာထဲက ပိႏၷဲေစ့ေလးေတြ ထုတ္ျပီး ေရစင္ေအာင္ ေဆးပါ။ ျပီးေတာ့ ဆားအနည္းငယ္ထည့္ျပီး နူးသည္အထိျပဳတ္ပါ။ အရမ္းေပ်ာ့ေအာင္ မထားရပါဘူး။ ႏူးတဲ့အခါ အခြံၾကည္ေလးေတြ ႏြြွာျပီး နွစ္ျခမ္းခြဲပါ။



အသင့္ေထာင္းထားတဲ့ ၾကက္သြန္ျဖဴနီကို ထံုးစံအတုိင္း နႏြင္းမွ ုန္ ့၊ အေရာင္တင္မွ ုန္ ့ထည့္ျပီး ဆီသတ္ပါ၊ အစပ္ခ်က္အတြက္ဆို အသင့္ေထာင္းထားတဲ့ ငရုတ္သီးစိမ္းေလးေတြပါ ထည့္ဆီသတ္ရပါမယ္။ ၾကက္သြန္ညိွးျပီး ေမြွးလာတဲ့အခါ ငံျပာရည္(သို ့) ဆားအနည္းငယ္ (အစပ္ခ်က္အတြက္ဆို ငါးပိ) ထည့္ေပးျပီး ခဏေမြွပါ။ ျပီးတဲ့အခါ ပိႏၷဲေစ့ေလးေတြ ထည့္ျပီး လံုးပါ၊ ၅မိနစ္ေလာက္လံုးျပီး ေရအနည္းငယ္ထည့္ျပီး ေရခမ္းခါနီးအထိ ပြက္ပါေစ။





ေရခမ္းခါနီးမွာ နွမ္းေလးေတြ ျဖဴးထည့္ရပါမယ္။ ျပီးေတာ့ နွမ္းေလးေတြ နံွ ့သြားေအာင္ ေမြွေပးပါ။ နွမ္းနဲ ့ ပိႏၷဲေစ့ေလးေတြ ခပ္ေထြးေထြးျဖစ္သြားတဲ့အခါ ခ်လို ့ရပါျပီ။ အစပ္ခ်က္အတြက္ဆို ဆီသတ္တုန္းက ဆီေလ်ွာ့ထည့္ျပီး အရည္စပ္စပ္ေလးနဲ ့ခ်ရင္ ပိုစားေကာင္းပါတယ္။








တြဲဖက္စားလို ့ေကာင္းတဲ့ဟင္းကေတာ့ အာျဗဲေျခာက္ေက်ာ္ ၾကြတ္ၾကြတ္ေလးနဲ ့ေပါ့။ ပိႏၷဲသီးမ်ား လြယ္လြယ္ကူကူ ၀ယ္လို ့ရခဲ့ရင္ စမ္းၾကည့္ပါလားမိတ္ေဆြ။ ထမင္းျမိန္မွာ အာမခံတယ္ဗ်ိဳ ့။

တန္ခူး
9:38pm 13-Oct-2009

ေမ့တတ္သူ

သားတို ့ေက်ာင္းက lost and found ေကာင္တာေလးမွာ ေျခအိတ္ေသးေသးေလးေတြ၊ ေဘာင္းဘီေသးေသးေလးေတြ၊ ကလစ္ေလးေတြ ေတြ ့ေတာ့ ကြ်န္မျပံဳးမိပါတယ္။ ကေလးေလးေတြဆိုေတာ့ ဘယ္ကိုယ့္ပစၥည္းကို ေသခ်ာ ထိန္းသိမ္းတတ္ဦးမလဲ။ ကြ်န္မဆို အသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီး တကၠသိုလ္ေရာက္တဲ့အထိ ေပ်ာက္လို ့ေကာင္းေနတုန္းေလ။

ကြ်န္မငယ္ငယ္ မွတ္မွတ္ရရ ၃တန္းတုန္းကေပါ့။ အေမက ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ေအာက္က ဘေလာက္စ္အျဖဴေလး၀တ္၊ ျပီးရင္ အေပၚက အစိမ္းေရာင္ ဂါ၀န္လက္ျပတ္ေလး ထပ္၀တ္… အဲဒါမ်ိဳးေလးဆင္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့ေခတ္တုန္းက ဘယ္၀တ္စံုဘယ္လုိပံုဆို သတ္မွတ္မထားပါဘူး။ အျဖဴအစိမ္းျဖစ္ရင္ျပီးေရာ… ၆တန္းေရာက္မွ ရင္ဖုန္းနဲ ့ထမီ၀တ္ရတာပါ။ ၃ တန္းေရာက္ေတာ့ သူမ်ားေတြ စကတ္၀တ္တာ အားက်တာနဲ ့ အေမ့ကို ပူဆာပါတယ္။ အေမကလဲ အျဖဴေရာင္လက္ေဖာင္းအက်ီၤေလးနဲ ့ စကတ္ကားကားအစိမ္းေရာင္ေလး ၀ယ္ေပးတယ္။ တခါမွ စကတ္မ၀တ္ဖူးေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္ရြွင္စြာနဲ ့ ၀တ္သြားတာေပါ့။ ျပႆနာက ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ စတာပါ။ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆို ငု၀ါပင္ၾကီးေအာက္ လြယ္အိတ္ကို ပစ္ခ်၊ အိမ္က လာမၾကိဳမခ်င္း ေဆာ့တတ္တဲ့ ကြ်န္မ… စကတ္ၾကီး တခါမွ မ၀တ္ဖူးေတာ့ စိတ္ထဲ ေျပးရလြွားရတာ မလြတ္လပ္ဖူးဆိုျပီး စကတ္ကိုခြ်တ္ လြယ္အိတ္ေပၚတင္၊ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးနဲ ့အက်ီၤအျဖဴေလးနဲ ့ အားရပါးရေျပးလြွားေဆာ့ေတာ့တာပါပဲ။ ဦးေလးလာၾကိဳေတာ့ လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ ခပ္တည္တည္နဲ ့ လိုက္မလို ့ လုပ္တုန္း ဦးေလးက စကတ္္ဘယ္မွာလဲဆိုမွ သတိရပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္မစကတ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီပံုစံေလးအတုိင္း အိမ္ေရာက္ေအာင္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ စကတ္္ဗလာနဲ ့ကြ်န္မကို အေမက ဆူျပီး ဒဏ္ေပးတဲ့ အေနနဲ ့ ၅တန္းအထိ စကတ္လံုး၀ ၀ယ္မေပးေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအျဖစ္ကေတာ့ ေမ့တတ္တဲ့ ကြ်န္မရာဇ၀င္တြင္တဲ့ အျဖစ္မို ့ ဒီေန ့ထက္ထိ သတိရတုိင္း အေမက ျပန္ေျပာျပတတ္ပါတယ္။

သူမ်ားေတြမ်ား ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ပစၥည္းေလးေတြ ထိန္းသိမ္းတတ္လုိက္ၾကတာ။ ကြ်န္မညီမေလးက အစပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ ေမာ့ေမာ့ ေမာ့ေမာ့နဲ ့။ လသာ၂တုန္းက ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ မဟာေလွခါးက က်ပ္က်ပ္သပ္သပ္ ဆင္းတဲ့အခါ ခဏခဏ ေပ်ာက္တတ္ပါတယ္။ နွစ္ထပ္ကြန္ဗာဘူးလွလွေလး ၀ယ္ေပးလိုက္ တေန ့မခံပါဘူး။ မနက္ကယူသြား ညေနျပန္ပါမလာေတာ့ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြလို စာေရးကိရိယာ လွလွေလးေတြ ကြ်န္မဆိီမွာ မရွိပါဘူး။ မေပ်ာက္တဲ့ သံကြန္ဗာဘူးပဲ ကိုင္ရပါတယ္။ အေရာင္စံုတဲ့ ထီးလွလွေလးလဲ တပတ္ေလာက္သာခံျပီး ေပ်ာက္တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ မိုးကာအက်ီ္နဲ ့ စခန္းသြားရေတာ့တာေပ့ါ။

မ်က္မွန္စတပ္ရေတာ့ မ်က္မွန္နဲ ့မလိုက္တဲ့ ကိုယ့္ရုပ္ၾကီး စိတ္ပ်က္လြန္းလို ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက စာၾကည့္ခိ်န္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ မတပ္ပါဘူး။ အေဖက အျမဲမတပ္ရင္ ပါ၀ါတုိးမယ္ေျပာလဲ အေဖ့ေရွ ့တပ္ျပီး ကြယ္ရာမွာ ျဖဳတ္ထားတတ္ပါတယ္။ ရ တန္း စာေမးပဲြ သခ်ၤာေျဖျပီးေတာ့ မ်က္မွန္ၾကီး စာသင္ခုံထဲေမ့က်န္ခဲ့ေတာ့ မ်က္မွန္မတပ္ပဲေနတာ မိပါေလေရာ။ စာေမးပဲြတြင္းၾကီး ခ်က္ခ်င္းမ်က္မွန္ေျပးလုပ္ရတာမို ့ အေဖအေတာ္ေဒါသထြက္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီလို ခဏခဏေပ်ာက္လဲ ကြ်န္မက အမွတ္သညာနဲတုန္းပါပဲ။ RIT ေရာက္ေတာ့လဲ ေပ်ာက္ေကာင္းတုန္း။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူမ်ားေတြ ေက်ာင္းသားကဒ္ျဖဴျဖဴေလးကိုင္ေနခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ ေက်ာင္းသားကဒ္က အညိဳေရာင္စာရြက္ၾကီးပါ။ ပထမတခါ ေပ်ာက္တုန္းက အျဖဴေရာင္ေလးျပန္ေပးေပမယ့္ ဒုတိယတၾကိမ္က်ေတာ့ ေက်ာင္းသားေရးရာက ေမ့တတ္လြန္းတဲ့ ကြ်န္မကို အညိဳေရာင္ စာရြက္ၾကီးနဲ ့သာ တန္တယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး ဒဏ္ခတ္ခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီအညိဳေရာင္ စာရြက္ၾကီးေတာင္ ထပ္ေပ်ာက္ေတာ့… အင္း… သူတို ့ဆံုးျဖတ္တာမွန္ပါသည္ေပါ့။

တခါမ်က္မွန္ေပ်ာက္တာလဲ မမွတ္ပါဘူး။ ဒုတိယနွစ္စာေမးပြဲတြင္းၾကီး မ်က္မွန္္တခါထပ္ေပ်ာက္ပါေသးတယ္။ သတိရတဲ့အခ်ိန္က ညၾကီးမွ။ ဘယ္လိုမွ မ်က္မွန္ျပန္လုပ္ဖို ့ အခ်ိန္မရေတာ့တာမို ့ ညၾကီးမင္းၾကီး RITကို ျပန္သြားရပါတယ္။ အေစာင့္ဦးေလးၾကီးကို ရွင္းျပျပီး စာေမးပြဲခန္းထဲ မ်က္မွန္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရပါတယ္။ ကံေကာင္းေတာ့ မ်က္မွန္ေလးက ဘယ္မွေလွ်ာက္မသြားပဲ သူ ့သခင္လာေခၚတာကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ့ ေမ့တတ္တဲ့ ဇာတ္လမ္း အဲဒီမွာ တခန္းရပ္ခဲ့တာပါ။ အေဖဆံုးမတဲ့ စကားကို တသက္လံုးစဲြေအာင္ မွတ္ခဲ့လို ့ပါပဲ။ “ခဏခဏျပန္ျပန္ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာ အမွတ္သညာ မထားလို ့… ကိုယ္ကေမ့တတ္ရင္ ထ သြား ျပန္ ၾကည့္ အက်င့္ကိုလုပ္… က်င့္ခါစေတာ့ ေပ်ာက္ေနဦးမွာပဲ… ေနာက္ပိုင္း အက်င့္ပါသြားေတာ့ အားစိုက္စရာမလို သူ ့အလိုလို သတိထားမိသြားတာပဲ… ဒီအသက္အရြယ္အထိ သတိတရားမရွိတာ ရွက္ဖို ့ေကာင္းတယ္…” ။ အဲဒီေန ့က ေမ့တတ္ေပ်ာက္တတ္တာနဲ ့ ပတ္သက္ျပီး စရွက္တတ္တဲ့ေန ့ပါ။ ျပီးေတာ့ စာက်က္ရမယ့္အခ်ိန္မွာ ေပါ့ဆမွ ုေၾကာင့္ အခိ်န္ေတြ ဆံုးရွံ ုးသြားတာလဲ ယူက်ံဴးမရ နွေမ်ာမိခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကြ်န္မပစၥည္းမေပ်ာက္ေတာ့ပါဘူး။

အသက္အရြယ္ငယ္လို ့ မထိန္းသိမ္းတတ္တာနဲ ့ အသက္အရြယ္ၾကီးလို ့ ေမ့တတ္တာက လြဲရင္.. ၾကားအရြယ္ေမ့တတ္တဲ့ ေရာဂါက ကုစားလို ့ရတာ ကိုယ္ေတြ ့ပါ။ ပ်က္အစဥ္ျပင္ခဏဆိုသလို ျပင္လိုက္တဲ့ေန ့က မပ်က္ေတာ့တဲ့ ေန ့ပါပဲ။ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက လြဲလို ့ေပါ့ေနာ္။

(စာၾကြင္း: ခုတေလာ ဘေလာ့ေပၚအေရာက္အေပါက္နဲေနတာ ခြင့္လြွတ္ပါေနာ္… ေမ့ေနလို ့မဟုတ္ပါဘူး… ရင္ထဲမွာ အျမဲရွိေနပါတယ္… အထူးသျဖင့္ ဖတ္ေနက် ဘေလာ့ေလးေတြကို အရမ္းလြမ္းမိတယ္… မိတ္ေဆြအသစ္ေလးေတြ လာလည္တာေတြ ့ရေတာ့ ၀မ္းသာမိတယ္… သူတို ့အိမ္ေလးေတြလဲ သြားလည္ျဖစ္ေအာင္ လည္ပါမယ္… ခု ရံုးမွာ ပေရာဂ်က္အသစ္ျပီးသြားေတာ့ နဲနဲအသက္ရွ ုျပန္ေခ်ာင္ေနပါျပီ။ ပံုမွန္ျပန္ေရးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါမယ္… ျပီးေတာ့… အိမ္ေျပာင္းသြားတဲ့မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြရဲ့ ဘေလာ့လိပ္စာအသစ္ေတြနဲ ့ မိတ္ေဆြသစ္ေတြရဲ့ ဘေလာ့လိပ္စာေလးေတြလဲ တင္ပါ့မယ္… နဲနဲေဟာင္းေနတဲ့ အက်ၤီေလးလဲ လဲပါဦးမယ္… လာလည္ၾကသူမ်ားအားလံုး ေက်းဇူးပါ)

တန္ခူး
10:37am 7-Oct-2009