Thursday, December 27, 2007

တာ၀န္ေက်တဲ့ ျမန္မာေလး


ဒီနုိင္ငံကေက်ာင္းေတြမွာ မိဘ၊ဆရာ၊ကေလး ေတြ႕ဆံုေဆြးေနြးပြဲေတြကို ပံုမွန္မၾကာခဏလုပ္ေပးေလ႔႐ွိတယ္။အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္က ကေလးရဲ႔အားနည္းခ်က္၊အားသာခ်က္ေတြကို မိဘနဲ႔ဆရာေဆြးေနြးျပီး ဒီထက္တိုးတက္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲလို႔ တိုင္ပင္ၾကတာပါ။ ေက်ာင္းသားအသစ္စက္စက္သားရဲ႕ေက်ာင္းက ဖိတ္ေခၚလို႕ က်ြန္မတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံလဲ ပထမဆံုးအေတြ႔အၾကံူအျဖစ္ သြားခဲ႔ၾကတယ္။ ေက်ာင္းေနသက္တမ္း ၃လအတြင္း သားရဲ႕တိုးတက္မွူေတြဘယ္ေလာက္ရွိလဲ၊အဆင္ေျပရဲ႕လား၊အရမ္းေဆာ့တဲ့သားမို႕ ဘာေတြမ်ားအတိုင္ခံရမလဲလို႕ ရင္တထိတ္ထတ္နဲ႕။
ဆရာမက ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သားကအရမ္းလိမၼာယဥ္ေက်းေၾကာင္း၊ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆို ဆရာမအားလံုးကိုႏွူတ္ဆက္ျပီး ဆရာမေတြကျပန္ႏွူတ္မဆက္ခ်င္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ေစာင္႕ျပီးမွျပန္တတ္ေၾကာင္း ေတြကိုေျပာေတာ့ က်ြန္မေရာခင္ပြန္းပါ ပီတိအျပံုးေတြနဲ႕။ျမန္မာလူမ်ိဳးတေယာက္ပီသစြာ ယဥ္ေက်းလိမၼာေအာင္ အသက္ ၃ႏွစ္နဲ႕နားလည္ေအာင္ က်ြန္မတို႕ၾကိုးပမ္းရကိ်ဳး အနည္းငယ္ေတာ့နပ္ျပီ။
ဆရာမက အားသာခ်က္ေတြေဆြးေႏြးျပီး ဒါေပမယ့္ေလးခံလာေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္။ သားကဆက္ဆံေရး အားနည္းတယ္၊အဓိကဘာသာစကားျပႆနာ လို႕ဆိုတယ္။အိမ္မွာဘာ ဘာသာစကားနဲ႕ေျပာသလဲလို႕ေမးေတာ့ ျမန္မာစကားလို႕ မဆိုင္းမတြေျဖမိတယ္။ဆရာမက ဘာသာစကားက်ြမ္းက်င္ေအာင္ အိမ္မွာပါ အဂၤလိပ္လိုေျပာဖို႕ေတာင္းဆိုတယ္။က်ြန္မနဲ႕ခင္ပြန္း တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္မိၾကတယ္။ ဆရာမကို ဟုတ္ကဲ့လို႕ကတိေပးခဲ့တဲ့ ခင္ပြန္းကို အျပန္လမ္းမွာေမးၾကည့္မိတယ္။ က်ြန္မကေတာ့ သားကိုျမန္မာလိုပဲ ေျပာမွာပဲ၊ေမာင္ေရာလို့္ဆိုေတာ့ ေမာင္လဲသားကိုျမန္မာလိုပဲ ေျပာမွာပဲဆိုျပီး ျပံုးမိၾကတယ္။
သားေလးစကားေျပာတတ္တဲ့အရြယ္မေရာက္ခင္ကတည္းက က်ြန္မတို႕ၾကိုတင္စီမံကိန္းခ်ထားခဲ့ၾကတာပါ။အေျခအေနအရ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာေနရေပမယ့္ သားေလးကျမန္မာလူမ်ိဳးပါ။သားေလးလက္ထက္မွာ ျမန္မာစကားမေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္
ထိန္းသိမ္းဖ႕ို က်ြန္မတို႕မိဘေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။အခ်ိန္တန္ရင္ အဂၤလိပ္စကားက က်ြမ္းက်င္သြားမွာပါ။က်ြန္မတို႕ေတာင္ ၅တန္းမွ အဂၤလိပ္သင္ရျပီး ေလ့လာရင္းနဲ႕တတ္သြားေသးတာပဲ။
ႏိုင္ငံျခားမွာေမြးတဲ့ ျမန္မာကေလးတခ်ိဳ႕က ျမန္မာလိုေျပာတာကို နားသာလည္ျပီး ျပန္မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆို ျမန္မာလိုေျပာရတာကိုပဲ ရွက္ေနတတ္ၾကပါတယ္။အဲဒီလို ကေလးေတြေတြ႕တိုင္း က်ြန္မေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။အဲဒီလို ကေလးေတြမ်ားေလေလ က်ြန္မတို႕ဘာသာစကားေပ်ာက္ကြယ္ဖို႕မ်ားေလေလပါပဲ။တရုတ္လူမ်ဳိးနဲ႕ကုလားလူမ်ဳိးေတြက ဘာသာစကားထိန္းသိမ္းတဲ့ေနရာမွာ အတုယူဖို႕ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ဘယ္ႏုိင္ငံဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္ သူတို႕ဘာသာစကားကို မေပ်ာက္ပ်က္ေစပါဘူး။
က်ြန္မအတြက္ေတာ့ သားေလးနာမည္ကိုေခၚလို႕ ခင္ဗ်ာလို႕ထူးသံေလးဟာ ဘ၀အေမာေတြကိုေျပေစပါတယ္။ဆြမ္းအုပ္နီနီအေမရြက္လုိ႕အစခ်ီတဲ့ ျမန္မာကဗ်ာေလးကို မက္မက္ေမာေမာဆိုတတ္တဲ့ သားေလးဟာ
တာ၀န္ေက်တျဲ့မန္မာကေလးတေယာက္ပါပဲ။

တန္ခူး

5:00PM 27-Dec-2007

11 comments:

Anonymous said...

ဝါသနာအရ စာေရးတယ္ဆိုေပမယ့္ မိသားစုကိုလည္း ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနဲ႔ အေလးထားတဲ့ ဘေလာက္ေလးမို႔ ၾကည္နူး ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ခ်စ္တတ္ေသာတန္ခူး..မိသားစုေလးနဲ႔ အၿမဲေပ်ာ္႐ြင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလ်က္....

တန္ခူး said...

ေပးတဲ႔ဆုနဲ႔ျပည္႔ပါေစ ထေနာင္းေရ

ေမဓာ၀ီ said...

မခိုင္ေရ ... ဒီစာေလးကို ဖတ္ျပီး မခိုင္ကို ေလးစားမိပါတယ္။
တဆက္တည္း အေမရိကားေရာက္ေနတဲ့ အကို၀မ္းကြဲလင္မယား အေၾကာင္းလဲ ေတြးမိတယ္။ သူတို႔ သမီးေလးက ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ၄ ႏွစ္ထဲမွာ ေရာက္ေနျပီ။ မိဘ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ကေလးကို ဗမာလို သိပ္မေျပာေတာ့ ကေလး ဗမာစကား သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ ေဖေဖ ေမေမ မေခၚပဲ ဒက္ဒီ မာမီ ပဲေခၚသတဲ့။ ဗမာစာလည္း သင္မေပးၾကဘူးတဲ့။ ၾကာရင္ ကေလးက ဗမာစာ နဲ႔ ဗမာစကား လံုးလံုး သိေတာ့မွာ မဟုတ္လို႔ ကေလးအတြက္ အေ၀းကေနျပီး စိတ္ေမာေနမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကေလးမွာ အျပစ္မရွိပါဘူး။ ဒါဟာ မိဘေတြရဲ႕ တာ၀န္နဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ပါပဲ။ မခိုင္ရဲ႕ သားေလးဟာ တာ၀န္ေက်တဲ့ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ သြန္သင္ဆံုးမမႈ ေၾကာင့္ တာ၀န္ေက်တဲ့ ျမန္မာ့သားေကာင္းကေလး ျဖစ္လာရတာပါ။ မခိုင္နဲ႔တကြ မခိုင္ ခင္ပြန္းကိုပါ ေလးစားေၾကာင္း ေျပာပါရေစရွင္။

တန္ခူး said...

ေက်းဇူးပါေမ...ေမ႔တူမေလးကငယ္ေသးေတာ႔ ခုခ်ိန္သူ႕မိဘေတြဗမာစကားေျပာရင္္pick upလုပ္နုိင္မွာပါ...ေျပာၾကည္႕ပါလားဟင္...
ကိုယ္ေလးစားရတဲ႕ ျမန္မာစာေပဗဟုသုတ ၾကြယ္ဝျပီး၊ အေရးအသားက်ြမ္းက်င္တဲ႕'ေမ'လာလည္တဲ႕အတြက္ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာမိပါတယ္...ေနာက္လဲအျမဲလာလည္ဖို႕ဖိတ္ေခၚပါတယ္

Anonymous said...

အမက ေကာ့မန္႔ေရးသြားေသာ္လည္း လင့္ခ္မထားခဲ႔လို႔ စင္ဒရဲလားကို ဖိနပ္တစ္ဖက္ကိုင္လို႔ ရွာရသလို ရွာလိုက္ရတာ ခုေတာ့ ေတြ႔ပါျပီ း)
ကၽြန္မ ကိုလင့္ခ္လုပ္ထားလို႔လဲ ေက်းဇူးေနာ္..
ေနာင္လဲအျမဲလာေနမွာပါ
မဂၤလာနွစ္သစ္ပါေနာ္။

ေမဓာ၀ီ said...

မခိုင္ေျပာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျမာက္သြားျပီ ... ဟဲဟဲ ... ။
အားတဲ့အခါ အျမဲ လာလည္မွာပါ မခိုင္ ... ။ အသစ္ေလးေတြလည္း ေရးဦးေနာ္ ... ။
ႏွစ္သစ္ မဂၤလာ ျဖစ္ပါေစ ... ။

ကုိေပါ said...

Happy New Year!
Wishing good health, peace and prosperity to you and your family.

Yours,
KP & HT

Anonymous said...

အခုမွေရာက္ျဖစ္တယ္။ အေတြးေကာ အေရးပါ ေလႏုေအးပါပဲ။ မိသားစုရိပ္ကေလး ျဖာေနေတာ့ ဘေလာ့က ပုိလွသြားတယ္။
လင့္ထားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး..။
မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ။

တန္ခူး said...

အရမ္းအလုပ္႐ွူပ္ေန၍Blogထဲမေရာက္ျဖစ္ပဲ ဒီေန႔မွေရာက္ျဖစ္ရာ မေမ်ွာ္လင္႔ပဲ က်ြန္မေလးစားေသာ ဧည္႔သည္ေတြလာလည္သြားလို႕ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာမိပါတယ္...။

အိမ္႔ေရ...လာလည္တဲ႕အတြက္ေက်းဇူးပါေနာ္...ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ခံစားမွူနုနုေလးေတြကို ရသေျမာက္ေအာင္ ေရးနိင္တဲ့ အိမ္႔ရဲ႕Blogေလးက မလာရမေနနိုင္ေအာင္ အျမဲဆြဲေဆာင္ထားတယ္...။မၾကာမၾကာလာလည္ေနာ္...။

ေမေရ...အျမဲလာလည္မယ္ဆိုလို႕အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေပးတဲ႔ဆုနဲ႕ျပည္႔ပါေစ...။

ကိုေပါနဲ႔ညီမေလးေရ...Same to you

ေလးစားရတဲ႔ကိုေဝလင္း...နွင္းခါးမိုးနဲ႕တိတ္တိတ္ကေလးရင္းနွီးေနတာ ၾကာပါျပီ...။လက္ဖ်ားခါေလာက္ေအာင္ ေျပာင္ေျမာက္တဲ႕ကဗ်ာေတြေရးတတ္တဲ႔ အနုပညာသမားတေယာက္က က်ြန္မBlogကို လာလည္တဲ႔အတြက္ အရမ္းဝမ္းသာမိပါတယ္...။ေနာက္လဲလာလည္ဖို႔ဖိတ္ေခၚပါတယ္...။

အားလံုး နွစ္သစ္မွာ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ...။

လင္း said...

ျမန္မာျပည္ရဲ ့အေ၀းမွာရိွေနေပမဲ ့ကိုယ့္ရင္ေသြးကို ျမန္မာ
အေငြ ့အသက္ေတြႀကားမွာ ႀကီးျပင္းေစခ်င္တဲ့စိတ္ကို
တကယ္ဘဲေလးစားပါတယ္။

တန္ခူး said...

comment ေလး အတြက္ ေက်းဇူးပါလင္းရယ္။ ခ်စ္စရာ အမွတ္တရမ်ားစြာရဲ႔ Blogပိုင္႐ွင္ေလး လာလည္တဲ႔ အတြက္ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ ေနာင္လဲ လာလည္ေနာ္။