အိတ္သြန္ဖာေမွာက္

(ခ်စ္တဲ့သက္ေ၀ေရ… သြန္ျပီေနာ္… သက္ေ၀ကို ခ်စ္လို ့ေရးတဲ့ပို ့စ္)

အဲဒီအိတ္ထဲမွာ ကိုယ္တုိင္ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မွတ္ရရ ထည့္ထားတဲ့ ေန ့စဥ္သံုး ပစၥည္းေတြ ရွိသလို ကိုယ္ေမ့ေလ်ာ့စြာ ျပန္သိမ္းဖို ့ေမ့ေနတဲ့ ပစၥည္းေတြလဲ ရွိေနမွာမို ့ သိခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္း ျပင္းျပသြားမိတယ္…။ ကုိယ္ေန ့တဓူ၀ သံုးေနတဲ့ ကုိယ္နဲ ့အတူ ကပ္ပါလာတဲ့ ဒီအိတ္ေလးထဲ ဘာေတြမ်ား ရွိေနမလဲဆို စိတ္လွဳပ္ရွားစြာနဲ ့ သြန္ခ်မိလိုက္တယ္…။

၁) သံုးပင္လိမ္ေနတဲ့ ၾကိဳးသံုးၾကိဳး ( ဖုန္းအားသြင္းတဲ့ၾကိဳးနွစ္ေခ်ာင္းနဲ ့နားၾကပ္ၾကိဳးတေခ်ာင္း)…

၂) Nokiaဖုန္းတလံုး… ကိုယ္မနွစ္သက္ပဲ ကိုယ့္ဆီေရာက္ေနတဲ့အရာ… ကုိယ့္ကို ၂၄နာရီ ထိန္းခ်ဴပ္ထားတဲ့ မုန္းစရာေကာင္းတဲ့အရာ… အတိုခ်ဴပ္ေျပာရရင္ ရံုးက hot line ဖုန္းပါ

၃) မရွိမျဖစ္ခရမ္းေရာင္ဘီးကေလး…. ဆံပင္ရွည္သူမို ့ပါ

၄) အသားေရာင္ဖုန္းအိတ္ကေလးနဲ ့ဖုန္းကေလး... ေနရာအနွံ ့အျပားမွာ ရွိတဲ့ ခ်စ္တဲ့မိသားစု… ေဆြမ်ိဳး… သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကိုယ္နဲ ့နီးနီးေလးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ အေရးၾကီးဆံုးအရာ

၅) နက္ျပာအေျပာက္ထီးကေလး… သူမပါရင္ အစိုးမရတဲ့ စကၤာပူမိုးက ကိုယ့္ကို အျငိွးၾကီးမေပါ့…

၆) စံုစီနဖာ အိတ္ကေလး… နွစ္ကန္ ့ပါတဲ့ အိတ္ကေလးမွာ တကန္ ့က ေသာ့… bank တုိကင္… thumb driveနဲ ့တျခားစံုစီနဖာ … ေနာက္တကန္ ့က နွဳတ္ခမ္းနီ Mascara နဲ ့ မွန္နဲ ့ဘီးတဲြထားတဲ့ဗူးကေလး…. အျမဲကားေပၚေရာက္မွ အဲဒီပစၥည္းေတြ သံုးရတာပါ… အိမ္ကထြက္ရင္ အခ်ိန္မရေတာ့ အျမဲသနပ္ခါးဘဲၾကားနဲ ့

၇) အဘထ နဲ ့ ပုဆိန္ ရွဴေဆးဗူး… ေခါင္းမူးတတ္တဲ့ကုိယ့္အတြက္ ေမ့ထားလုိ ့မရတဲ့ အရာေလးေတြ

၈) ေဆးဗူး ( အစာအိမ္ေဆး… ပုိးသတ္ေဆး… ေခါင္းမူးေျပေဆး… အကုန္တလံုးစီ ေဆာင္ထားတဲ့ ဗူးေလးပါ)

၉) Werther’s Original Cream Candies ဗူးေလးက သၾကားဓာတ္နဲ တတ္လို ့ေဆာင္ထားတာ… strepsils.. လည္ပင္းရုတ္တရက္နာလာရင္ ေသာက္ဖို ့

၁၀) နီညိဳေရာင္ wallet… IC , Bank Card, Credit Card, Member Card, …… ပိုက္ဆံနဲနဲ နဲ ့အေၾကြေတြ… သားအတြက္ မသံုးပဲသိမ္းထားေပးတဲ့ 2013 အေၾကြေစ ့ေတြ….

၁၁) ကားေမာင္းသင္မယ္လုိ ့ စဥ္းစားျပီး လမ္းမွာ ဖတ္မယ္လုိ ့ထည့္ထားတဲ့ နွစ္မ်က္နာက မတက္တဲ့ Basic Theory of Driving စာအုပ္

အေပၚက ပစၥည္းေတြအားလံုးက ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားတာ သိထားတဲ့ ပစၥည္းေတြပါ… ေဘးဇစ္ကို ဆဲြၾကည့္လုိက္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ထြက္လာတာကေတာ့

၁၂) ပုလဲပုတီးတကံုးနဲ ့ပုလဲနားကပ္ေလးပါ… ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ ဟိုတေန ့ကရံုးက conference မွာ ၾကည့္ေကာင္းရွဴေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ၀တ္သြားျပီး conferenceျပီးေတာ့ ရွဳပ္လုိ ့ဆို အိတ္ထဲေကာက္ထည့္ထားျပီး ျပန္သိမ္းဖို ့ေမ ့ေနခဲ့တာ…

ကိုယ္ထင္သလားသေလာက္ ရင္ခုန္စရာမေကာင္းလုိ ့ သိပ္စိတ္မေက်နပ္ေသးပဲ နီညိဳေရာင္ wallet ဟိုေမြွဒီေမြွလုပ္ၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ္ေမ့ထားခဲ့တဲ့ Toto လက္မွတ္ေလးက ကိုယ့္ကို လွမ္းျပံဳးျပေနတယ္…။ တနၤလာေန ့တုန္းက ထြက္သြားတာမို ့ ဒီပို ့စ္ေလးကို ဒီတင္ရပ္လုိ ့ Toto result ေလးၾကည့္ပါရေစေနာ္…။ ထီေပါက္ရင္ ကိုယ့္ကို အိတ္သြန္ဖို ့ သတိေပးတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းသက္ေ၀နဲ ့ ဘေလာ့ေရာင္းရင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းျပဳစုပါမယ္… ။

တန္ခူး

10:21pm 29-Aug-2013

သားေလးေမြးေန ့ကုသိုလ္

ဒီနွစ္သားေမြးေန ့ အလွဴကို ပိတ္ရက္၄ရက္ ဆက္တုိက္ရတုန္း ၾကိဳလုပ္ျဖစ္လုိက္ပါတယ္။ သားေမြးေန ့အတြက္ ဘုန္းဘုန္းေတြ ပရိတ္ရြတ္ေတာ့ သူရတဲ့ ေမတၱာသုတ္ကို အက်ယ္ၾကီး လုိက္ရြတ္ေနလို ့ ဘုန္းဘုန္းေတြ အေတာ္ကို သေဘာက်သြားခဲ့ပါတယ္။ သားက despicable me 2 ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပီး ကတည္းက minionေလးေတြ တခ်ိန္လံုး စြဲလန္းေနတာမို ့ ဒီနွစ္သားရဲ့ birthday themeကို minionလို ့ သားကို ေျပာျပေတာ့ အလုိက္သိလြန္းတဲ့ ေမေမ့ကို သားက ေက်နပ္လို ့ေလ။ minion လို အ၀ါေရာင္ အက်ီၤေလးနဲ ့ အျပာေရာင္ေဘာင္းဘီေလး ရွာရ… birthday cakeကို minion ပံုေလး မွာရနဲ ့ေမေမျဖင့္ ပိတ္ရက္၄ရက္ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူးေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သားေပ်ာ္ေနတာေတြ ့ေတာ့လဲ ေမေမလဲ အေပ်ာ္ေတြကူးေပါ့။



သားတကယ့္ေမြးေန ့က တနၤလာေန ့က်တာမို ့ ခါတုိင္းလို ေက်ာင္းမွာ ေမြးေန ့လုပ္ဦးမလား ဆိုေတာ့ ေမေမပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးလို ့ မလုပ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သိတတ္လာတဲ့စိတ္ေလးကို ေတြ ့ရေတာ့ ၀မ္းသာၾကည္နူးမိပါတယ္။ သားတကယ့္ေမြးေန ့မွာ သားလဲ စိတ္အရမ္းထက္သန္ အျမတ္ဆံုးဒါန ကုသိုလ္လဲ ျဖစ္တဲ့ ဇီ၀ိတဒါန ကုသိုလ္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနိုင္ငံမွာက ျမန္မာနိုင္ငံလို ဘုရားသြား ငွက္ငါးလြွတ္ရတာ သိပ္ေတာ့ မလြယ္ကူလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရွင္လတ္လတ္ေတြကို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ စားခ်င္တဲ့ ငါးအရွင္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္မွာ အသတ္ခံရေတာ့မယ့္ ငါးေလးေတြ ၀ယ္လြွတ္ရတာ တကယ့္ေသမယ့္ေဘးက ကယ္တင္ရတာမို ့ ျပဳရတဲ့ကုသိုလ္အတြက္ အေတာ္ ပီတိျဖစ္စရာပါ။ ဒီအၾကံေလးကို စေပးခဲ့တာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ပါ။ သားငယ္ငယ္က ခဏခဏ ေနမေကာင္းျဖစ္ေတာ့ ဇီ၀ိတဒါန အလွဴလုပ္လို ့ အၾကံေပးခဲ့တာပါ။ ျမန္မာျပည္က မိဘေတြဆီ လြွတ္ခိုင္းလို ့ရေပမယ့္ သားလက္ေလးနဲ ့လြွတ္ေစခ်င္တာမို ့ ငါးအရွင္ေရာင္းတဲ့ဆုိင္မွာ အသားစားဖို ့အတြက္ ေသဖို ့လက္မွတ္ရျပီးသား ငါးေလးေတြကို ကယ္တင္ခဲ့ရတာ… အဲဒီတုန္းက သားျဖင့္ ပထမဆံုး အေတြ ့အၾကံဳမို ့ စိတ္ေတြလွဳပ္ရွား ၾကည္နူးခဲ့တာေလ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အဲဒီလို ခဏခဏ ကုသိုလ္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။



ရံုးကျပန္လာေတာ့ ညစာစားျပီးတာနဲ ့ သားေလးကို ေခၚျပီး အိမ္နားက SHENG SIONGဆိုင္ကို သားအမိသားအဖ သံုးေယာက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ သတၱ၀ါေလးေတြနဲ ့ ပတ္သက္ရင္ အစိုးရိမ္လြန္တတ္လြန္းတဲ့ သားေဖေဖက အဖံုးပါတဲ့ ပလပ္စတစ္ဗံုးကို အရင္၀ယ္ပါတယ္။ ခါတုိင္းလို အဖုံုးမပါရင္ ဘယ္အခိ်န္မ်ား ခုန္ထြက္မလဲလို ့ သဲထိတ္ရင္ဖို ျဖစ္ရလြန္းလို ့ပါ။ ဒီေန ့ငါးေတြက အေကာင္အၾကီးၾကီးေတြ ျဖစ္ေနတာမို ့ ပလပ္စတစ္ဗံုးနဲ ့ ဆန္ ့မယ့္ ငါး၂ေကာင္ ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ငါးေရာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးေတြ ၀ုန္းကနဲ ဒိုင္းကနဲ သတ္လုိက္မွာေၾကာက္လို ့ အေသအခ်ာ ရွင္းျပျပီးမွ ေရထည့္ခုိင္းျပီး ၀ယ္ရတာပါ။



ပန္းေရာင္ေရဗံုးထဲက ငါးနွစ္ေကာင္ကို ၾကည့္ျပီး သားေပ်ာ္ေနလုိက္ပံုမ်ား။ စကားေတြလဲ ေျပာေနလိုက္ေသးတာ။ ဘာမွမေၾကာက္နဲ ့ေနာ္… ငါးေလးေတြ ဟင္းခ်က္မခံရဘူး… BBQလဲ အလုပ္မခံရဘူး… သတ္လဲအသတ္ မခံရဘူး… ေရကန္အက်ယ္ၾကီးထဲမွာ ေပ်ာ္ရေတာ့မွာတဲ့။ သားေမေမ ကိုယ့္မွာေတာ့ ငါးေတြ ခုန္ထြက္သြားမွာလဲေၾကာက္ အသက္ရွဴမြန္းမွာလဲေၾကာက္နဲ ့ တလမ္းလံုး အလုပ္ေတြမ်ားေနတာ။ နဲနဲေမွာင္သြားလုိ ့ သားေဖေဖက Chinese gardenထဲထိ ကားေမာင္းပို ့ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သားအမိသားအဖ သံုးေယာက္ တံတားေလးျဖတ္ျပီး ေရအစပ္မွာ ငါးေလးေတြ လြတ္ခဲ့တာ။ ေရျပင္အက်ယ္ၾကီးထဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကူးခတ္သြားတဲ့ ငါးေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး ျပဳတဲ့ကုသိုလ္အတြက္ ၾကည္နူးမွဳကို ဘယ္လို ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။



ခ်စ္တဲ့သားေလးရဲ့ ဒီျမတ္ေသာ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေၾကာင့္ ၉နွစ္ေျမာက္ေမြးေန ့မွသည္ ေနာင္နွစ္ေပါင္း ရာေက်ာ္ထိ ဒီခ်စ္ေဖေဖ ခ်စ္ေမေမတို ့နဲ ့အတူ က်န္းမာခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရြွင္စြာ ဘာသာ သာသနာအက်ိဳးေတြ လုပ္ေဆာင္နိုင္ပါေစလို ့။

(ခ်စ္သားေလး ၉နွစ္ျပည့္အမွတ္တရ)

တန္ခူး

19-Aug-2013 10:30pm

ဖိနပ္ေလးတရံ

လုိက္ကာ ေအာက္ပုိင္းေလးက လြတ္ေနတဲ့ ေနရာက ျမင္ရတဲ့ ေျခေထာက္ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလး ကစျပီး အဖိုးက အဖြားကို စြဲလန္းခဲ့တာလို ့ ကြ်န္မအဖြား၀မ္းကြဲက သူတို ့ဇာတ္လမ္းေလးကို ၾကည္ၾကည္နူးနူး ေျပာျပတိုင္း အသက္ရ၀ေက်ာ္တာေတာင္ မို ့မို ့သြယ္သြယ္ေလးနဲ ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အဖြားေျခေထာက္ေလးေတြကို တို ့ထိအားက်မိျမဲ…။ တကယ္လုိ ့သာ အဖြားေနရာမွာသာ ကြ်န္မသာဆို လိုက္ကာေနာက္မယ္ ေယာက်ၤားတေယာက္လို ့ ထင္မွတ္မွားေလာက္ေအာင္ ကြ်န္မက ေျခေထာက္ရုပ္ဆုိးဆိုးေတြ ပိုိင္ဆုိင္ထားသူေလ။ ေျခေထာက္ ကားကာားျပားျပားနဲ ့ေျခသဲပုတိုတိုေလးေတြနဲ ့ မုိ ့ ဘယ္လို ဖိနပ္မ်ိဳး၀တ္၀တ္ ထူးျခားလွမလာဘူး။ ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ သူမ်ားေျခေထာက္လွလွေလးေတြ အားက်ျပီး ေျခသဲေလးေတြ အရွည္ထား ေျခသဲနီေရာင္စံုေလးေတြနဲ ့ ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါတယ္။ စင္ဒရဲလား ပံုျပင္ထဲက စင္ဒရဲလားရဲ့ stepsister ေတြ ဖိနပ္မေတာ္တာၾကားတိုင္း ငါ့လိုေျခေထာက္ေတြ ေနမွာေပါ့လို ့ အျမဲေတြးမိပါတယ္။

ေျခေထာက္ေတြ မလွလို ့ ဖိနပ္လွလွေလးေတြ ဖက္ရွင္က်က် စီးရမွာ ၀ါသနာမပါတာလား… ဖိနပ္လွလွေလးေတြ မခ်စ္တတ္လို ့ပဲ အရုပ္ဆုိးဆုိး ေျခေထာက္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ရတာလား…။ ဖိနပ္လွလွေလးေတြဟာ အျမဲတမ္း ကိုယ္နဲ ့သူစိမ္းျပင္ျပင္ပါပဲ။ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ကေန ဘြဲ ့ရတဲ့အထိ ကြ်န္မသစၥာရွိရွိနဲ ့ အျမဲမေျပာင္းပဲ ၀တ္ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္ေလးတရံက အနက္ေရာင္ ယင္းမာ နံပါတ္ခုနွစ္ပါ။ ဖိနပ္ပါးေလးက ေျခလွမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္တတ္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေစတဲ့အျပင္ ခုိင္ခံလြန္းလို ့ ေငြအကုန္အက်လဲ သက္သာလွပါတယ္။ အဲဒီတမ်ိဳးထဲကိုသာ စီးခဲ့လို ့ ဖိနပ္ဆုိင္သြားတိုင္း ကြ်န္မ ဟိုေရြးဒီေရြး ဦးေနွာက္စား စရာမလိုပါဘူး။ ကြ်န္မ အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္က အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္မနွစ္သက္တဲ့ အျဖဴေရာင္ေလးကို ေျခေထာက္ေအာက္မွာ မထားခ်င္လုိ ့အနက္ေရာင္ေလးပဲ ေရြးျခယ္၀တ္ခဲ့တာပါ။ ဘယ္ေလာက္ထိ အဲဒီဖိနပ္ေလးတရံကို စြဲလန္းသလဲဆို စာေရးရင္ေတာင္ ကြ်န္မဇာတ္ေကာင္ ေကာင္မေလးကိုလဲ ဒီဖိနပ္ေလးပဲ စီးခိုင္းခဲ့တာပါ။

ဒီနိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ကြ်န္မနဲ ့ ကြ်န္မခ်စ္တဲ့ ဖိနပ္ေလးတရံ ေ၀းခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္မအလုပ္က ေျခေခ်ာင္းေတြေပၚတဲ့ ဖိနပ္ကို ၀တ္ခြင့္မေပးတာမို ့ ကြ်န္မေျခေထာက္နဲ ့ သင့္ေတာ္မယ့္ ဖိနပ္ေတြ ေရြးရတာ အေတာ္ကို ဒုကၡမ်ားလွပါတယ္။ တခ်ိဳ ့လဲ ေျခေခ်ာင္းေတြ နာလြန္းလို ့ တခါနွစ္ခါ ၀တ္ျပီး ေခ်ာင္ထိုးထားလုိက္ရတာရွိသလို တခ်ိဳ ့က်ေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ ေျခလွမ္းျမန္ျမန္ေတြေနာက္ မလုိက္နိုင္ပဲ ခဏနဲ ့လမ္းခြဲလုိက္ရတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ေစ်းေပါတာ ေစ်းၾကီးတာနဲ ့ မဆိုင္ပဲ ကြ်န္မေျခေထာက္နဲ ့သာ ဆုိင္တာမို ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ဖိနပ္ေလးေတြကိုလဲ ရိုးမယ္မဖြဲ ့ရက္ပါဘူး။ ဖိနပ္တရံနဲ ့ အဆင္မေျပျဖစ္တုိင္း ငယ္ခ်စ္ယင္းမာေလးကို တသသ လြမ္းမိတာပါပဲ။

ခုံျမင့္ဖိနပ္ေတြနဲ ့ မယဥ္ပါးတာေၾကာင့္ပဲလား ေျခေခ်ာင္းေတြကို ဖိနွိပ္ခ်ဴပ္ထားရလုိ ့ပဲလား မသိပါဘူး… ဒီႏွစ္မွာ ေျခေထာက္နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က ေျချမင့္ဖိနပ္ေတြ မ၀တ္ရလုိ ့ေျပာလုိက္မွပဲ ထြက္ေပါက္ရပါေတာ့တယ္။ ရံုးက ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ ့ flip flop ဖိနပ္ေလးကို ယင္းမာဖိနပ္ေလးအစား အစားထိုးရပါတယ္။ ဆရာ၀န္က အရမ္းျပားတဲ့ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြလဲ မစီးရဘူး ဆိုလို ့ ကြ်န္မစြဲလန္းလြန္းတဲ့ ယင္းမာဖိနပ္ေလးနဲ ့ျပန္ဆံုခြင့္မွ ရွိပါဥိီးမလားလုိ ့ ေတြးပူမိပါတယ္။ အစဲြအလန္းဆိုတာ ဘယ္အရာမွ မေကာင္းေပမယ့္ နွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာၾကာ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္မစိတ္သြားရာကိုယ္ပါေအာင္ အျမဲကူညီေပးခဲ့ဲတဲ့ ကြ်န္မငယ္ခ်စ္ ယင္းမာဖိနပ္ေလးတရံကို ဘယ္ေတာ့့မွ မေမ့နိုင္တာ အျပစ္လားေနာ္။

တန္ခူး

9:10pm 7-Aug-2013

(စာၾကြင္း ။ ဘေလာ့အရင္ ေခတ္က ခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါေမာင္နွမေတြ တက္ဂ္ဂိမ္းေလးေတြ ေရးၾကတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို တေယာက္နဲ ့တေယာက္ပိုလို ့ ရင္းနွီးေစတာမို ့ အျမဲလြမ္းေနတတ္ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခ်စ္တဲ့ညီမေလးခြန္ျမလွိဳင္က ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚ တက္ဂိမ္းေလး တက္ထားတာေတြ ့ေတာ့ အရမ္းကို ၀မ္းသာသြားတာပါ။ ညီမလွိဳင္ေရ… အမကို အမွတ္တရ တက္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ)

စြယ္ေတာ္ရိပ္နဲ ့ ပဲြၾကိဳက္ခင္

“ပြဲဦးကရန္… ခုနွစ္သံခ်ီဆြယ္… အုိ... သြားလိုက္ၾကတာ… လူေတြမနဲတယ္… လာေလ ေစာေစာသြားမွ… တို ့ေနရာရမယ္”

အလကၤာေက်ာ္စြာေစာင္းဦးဘသန္းရဲ့ အနုပညာ လက္ရာေျမာက္ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အဲဒီ ပြဲၾကိဳက္ခင္ သီခ်င္းေလးမ်ား ၾကားရရင္ ကိုယ့္မ်ား ေစာင္းဆိုထားသလား ထင္ရလုိ ့ အျမဲျပံဳးမိပါတယ္။ ငယ္တုန္းက ရပ္ကြက္ထဲ ပြဲဆိုတဲ့ အသံၾကားလုိက္တာနဲ ့ ရင္ေတြခုန္လို ့ ေရွ ့ဆံုးကေန အားရပါးရ ေမာ့ၾကည့္နိုင္ဖို ့ ၾကိဳးစားရတာ အေမာပါ။ ခုေခတ္နဲ ့ယွဥ္ရင္ ကြ်န္မတို ့ငယ္ငယ္က ေပါလိုက္တဲ့ ပြဲေတြ။ သီတင္းကြ်တ္၊ တန္ေဆာင္တုိင္၊ ျပာသို၊ တေပါင္း၊ လြတ္လပ္ေရးေန ့၊ ျပည္ေထာင္စုေန ့၊ အမ်ိဳးသားေန ့… သၾကၤန္… စံုလို ့။ ပြဲၾကိဳက္တဲ့ကြ်န္မ အကဲပိုပံု ေပပံုေတပံုက ပြဲေဟ့ဆို နတ္ကနားပြဲ၊ ကုလားမီးနင္းပြဲကအစ အလြတ္မေပးပဲ ၾကည့္ခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ပြဲဦးကရန္ ခုနွစ္သံခ်ီတာနဲ ့ အေဖ့ၾကိမ္းသံနဲ ့ အေမ့မ်က္လံုးတို ့က ကြ်န္မကို သတိေပးတဲ့ အေနနဲ ့ ေရာက္လာျမဲပါ။



ရြာရိုးကိုးေပါက္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဟုိပဲြေျပးၾကည့္ ဒီပြဲေျပးၾကည့္ စိတ္ထင္တိုင္းက်ဲခဲ့တာ အသက္၁၃နွစ္လဲ ျပည့္ေရာ အေဖက ခြင့္မျပဳေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီကစ ပြဲၾကိဳက္တဲ့ကြ်န္မ ပြဲသံၾကားရင္ အေတာ္ခံစားခဲ့ရတာပါ။ အေဖတို ့အေမတို ့တုန္းကေတာ့ မန္းေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ဘ၀မယ္ ေဆာင္းတြင္းအျငိမ့္ညေတြကို တ၀ၾကီးၾကည့္ခဲ့ရျပီး ကိုယ့္မွ ပြဲေတြနဲ ့ေ၀းရေလျခင္းလို ့ တေယာက္ထဲ မေက်မနပ္ ေတြးမိခဲ့ေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုပြဲေရာက္ရင္ေတာ့ အေဖက က်ိဳကၠဆံကြင္းထဲမွာ ျမိဳ ့ေတာ္သိန္းေအာင္ သို ့မဟုတ္ ဂီတပေဒသာ၊ ရုပ္ရွင္ပေဒသာလို ပြဲမ်ိဳးေတြ သူနဲ ့အတူ လုိက္ျပတတ္သလို သၾကၤန္ဆိုလဲ သံခ်ပ္ပြဲေတြ သူနဲ ့အတူ လုိက္ျပတတ္တာမို ့ ပြဲနဲ ့ သူစိမ္းျပင္ျပင္ေတာ့ မဟုတ္လွဘူးေပါ့ေလ။



ဒီနုိင္ငံေရာက္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ေတာ့ ပြဲၾကိဳက္ပိုးေလးက ျပန္ထလာပါတယ္။ ဟိုပဲြေလးလဲ ၾကည့္လုိက္ခ်င္ ဒီပြဲေလးလဲ ၾကည့္လုိက္ခ်င္ပါ။ ၾကည့္လဲျပန္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အမ်ိဳးသားက ဂီတအနုပညာ ကိုယ့္ထက္ေတာင္ ၀ါသနာပါေပမယ့္ လူရွဳပ္ရွဳပ္ဆို သိပ္မေနတတ္သူမုိ ့ ပြဲၾကည့္ခ်င္ရင္ အေတာ္ပူဆာရပါတယ္။

“အရပ္ထဲ ဇာတ္ပြဲကေနတယ္… ေအာ္… ဆိုင္းသံဗံုသံဆူညံ… မသြားနဲ ့ခ်စ္တဲ့သူရယ္… ဇာတ္သီခ်င္း.. လက္ငင္းဖြင့္ျပမယ္ကြယ္”

သူက ဂီတာေလးတီးလုိက္ သီခ်င္းေလးညည္းလုိက္နဲ ့ ေအးေအးေဆးေဆးေနသူ။ ကြ်န္မၾကိဳက္တဲ့ ျမန္မာသံစဥ္ေတြကိုလဲ အေသအခ်ာဆိုနိုင္သူ။ ခက္တာက ပြဲၾကိဳက္ခင္ကြ်န္မ။ ပြဲသြားရမွေလ။ ပဲြဆိုတဲ့ ဆြဲေဆာင္နုိင္မွဳကလဲ မေသးေနာ္။ လူွရွဳပ္ရွဳပ္မို ့ စိတ္မပါလက္မပါနဲ ့ လိုက္ခဲ့ရတဲ့သူ သူေတာင္ ဆိုင္းသံေလးပ်ိဳးလုိက္တာနဲ ့ နဂိုဂီတျမတ္နိုးမွဳအခံစိတ္ေလးေပၚလာျပီး ပြဲေခၚရာေနာက္ပါသြားေတာ့တာပါပဲ။



အသက္ေလးနဲနဲရလာေတာ့ အရင္ကလို ပြဲဆို မရိုးမရြျဖစ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးက သိပ္အေျခအေန မဆိုးေတာ့ပါဘူး။ ပြဲတိုင္းမသြားျဖစ္ေအာင္ ေနနုိင္ေပမယ့္ မေနနုိင္တဲ့ပြဲ တခုကေတာ့ စြယ္ေတာ္ရိပ္အျငိမ့္ပြဲပါ။ ကြ်န္မတို ့ စက္မွဳတကၠသိုလ္ ၀ါသနာရွင္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ဦးေဆာင္ ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ပြဲေလးပါ။ အနုပညာ၀မ္းစာ ျပည့္၀တဲ့အျပင္ ပါရမီပါတယ္လုိ ့ေတာင္ ဆိုရမလုိပါပဲ။ မင္းသမီး အစ လူရြွင္ေတာ္အလယ္ ယိမ္း၊ ျပဇာတ္အဆံုး ဘယ္ေနရမွ ဟာကြက္ လြတ္ကြက္မရွိေအာင္ ေကာင္းနိုင္လြန္းတာပါ။ ပ်က္လံုးေတြကလဲ အဆင့္ရွိ ထိမိလွပါတယ္။ ျမန္မာ့ ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳေလးေတြကို အသားေပးထားတာမို ့ ကိုယ့္တုိင္းျပည္နဲ ့ ေ၀းေနတဲ့ ကြ်န္မသားေလးအတြက္ အံ့ၾသစရာေတြ ျပည့္လုိ ့ပါ။ စြယ္ေတာ္ရိပ္လုိ ့ဆိုတာနဲ ့ အေဖေရာသားပါ သိပ္အေဖာ္စပ္ေနစရာမလို အေျပးလုိက္ၾကတာမို ့ ပြဲၾကိဳက္ခင္ ကြ်န္မကေတာ့ ဟန္အေတာ္က်ေနတာေပါ့ေလ။



“အေပ်ာ္ဆိုတာရယ္… ေငြကုန္ခံနုိင္ရင္… အေကာင္းဆံုးပဲ.. ပြဲၾကိဳက္တဲ့ခင္နွမရယ္… အအိပ္ပ်က္တယ္… အစားပ်က္တယ္… ဓာတ္ျပားတျပားေလာက္ ဖြင့္ကာေနေတာ့ကြယ္”

စြယ္ေတာ္ရိပ္သုခုမည 2013မွာ ျပန္လာေတာ့မယ္ လက္မွတ္ေတြ ေရာင္းေနလဲဆုိေတာ သိပ္စဥ္းစားမေန ငယ္တုန္းက ဇာတ္ခံုေရွ ့မွာ ဖ်ာခင္းေနရာဦးသလို ေရွ ့ဆံုးတန္းက လက္မွတ္အေျပးေလး၀ယ္တဲ့ ကြ်န္မကို အိမ္ကလူက ေငြကုန္တယ္ေျပာလဲ ထိန္းမရေတာ့ပါဘူး။ ပြဲရူးမလို ့ အရပ္ထဲကေျပာၾကပါေစ ကြ်န္မကေတာ့ စြယ္ေတာ္ရိပ္ဆိုတာနဲ ့ စိတ္မေလ်ာ့ပါဘူး။ ပြဲမၾကိဳက္တတ္သူေတြေတာင္ စြယ္ေတာ္ရိပ္အစြမ္းေၾကာင့္ ဘ၀အေမာေတြ အေ၀းေျပး လန္းဆန္းသြားရမွာ ေသခ်ာသမို ့ အတူၾကည့္ရေအာင္ လက္မွတ္၀ယ္ဖို ့ တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။

“အရပ္ထဲကေျပာလွပါျပီ… ဒီပြဲရူးေၾကာင့္ခက္လွခ်ည္ရဲ့… ရွက္လွေပါ့ခင္ရယ္… ေျပာေပမယ့္လို ့… ဘယ္ခါမေလ်ာ့တယ္”

(စြယ္ေတာ္ရိပ္အဖဲြ ့ရဲ့ ဓာတ္ပံုေလးမ်ားကို သံုးခြင့္ေပးေသာ မေရြွစင္မကို ေက်းဇူးပါ)

တန္ခူး

4:05pm 3-Aug-2013