ဘေလာ့နဲ ့ေ၀းေနလိုက္တာ အေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ ဘာေၾကာင့္အဲဒီေလာက္ အၾကာၾကီးေ၀းေနရခဲ့သလဲဆုိတာ ေနာက္ေတာ့ ရွင္းျပပါ့မယ္။ တာ၀န္မေက်ဆံုး ဘေလာ့ဂါတေယာက္ကို အမွတ္တရ ဘေလာ့သူငယ္ခ်င္းေတြထဲ ထည့္ျပီး တက္ဂ္ေပးတဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကီးလြန္းတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းသက္ေ၀ကို ေက်းဇူးပါ။ အေတာ္ေနာက္က်မွ ေရးျဖစ္တာကို သက္ေ၀နားလည္ေကာင္းပါရဲ့ေနာ္။ ခုလို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ ့ေစာင့္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ။ ဘေလာ့နဲ ့အေနေ၀းလို ့မ်ား ေမ့သြားမယ္လုိ ့ထင္သလား ေရာင္းရင္းတို ့ေရ။ အားလံုးကို ရင္ထဲအျမဲလြမ္းေနတယ္ဆိုတာ မယံုရင္ သက္ေသျပမယ္ေနာ္။
က - ခံစားခ်က္ေတြကို ထိထိမိမိစကားလံုးေတြနဲ ့ပံုေဖာ္တတ္တဲ့၊ ေ၀ါဟာရေတြၾကြယ္၀လြန္းတဲ၊ ကဗ်ာေရးေကာင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ကဗ်ာေတြကို လြမ္းသလို၊ အေရးအသားသြက္တဲ့ ကိုကလုိေစးထူးရဲ့ နဂ်ယ္ေကာင္ေလးကိုလဲ သတိရတယ္။ အေရးခက္တဲ့ သေရာ္စာေတြ ထိထိမိမိေရးတတ္တဲ့ ကိုေပါရဲ့ ပိေတာက္ရိပ္ေအာက္ တေခါက္ေလာက္ေတာ့ အလည္ေရာက္ခ်င္ေသးရဲ့။ ထူးျခားထက္ျမက္တဲ့၊ ဗဟုသုတစံုလင္တဲ့၊ စာေပး၀မ္းစာျပည့္၀တဲ့… ျပီးေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြျပင္းထန္စူးရွတဲ့ ညီမေလးေကရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းတဲ့ ေတြးစရာပို ့စ္ေလးေတြကို တသသလြမ္းတယ္။
ခ - ရင္ဘတ္ခ်င္းတူတဲ့ အမၾကီးခင္မင္းေဇာ္ကို ရင္ဘတ္ထဲက နင့္နင့္သီးသီးလြမ္းတယ္။ စတိုင္ထူးတဲ့ မခင္ဦးေမ စာေတြဖတ္ျပီး ျပံဳးေပ်ာ္ၾကည္နူးခ်င္တယ္။ ရင္ဘတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ခ်ျပတတ္တဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့ ညီမေလးခြန္ျမလိွ ုင္တင္မက… သူ ့သမီးေလးလဲလြမ္းတယ္။ မၾကာေသးခင္ကမွ ေကာက္ရလုိက္ေပမယ့္ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္နွစ္ဆယ္ကလုိ ရင္းရင္းနွီးနွီးရွိလြန္းတဲ့ အမခ်စ္ၾကည္ေအးေရ… လြမ္းတယ္။
ဂ - ဘေလာ့ေပၚက ေပ်ာက္သြားလုိက္တာ အေတာ္ၾကာေနေပမယ့္ ျပန္ေရာက္လာဦးမလားလို ့ေမ်ွာ္ေနမိေသးတယ္ ညီမေလးဂ်စ္တူးေရ။
င - ထူးျခားတဲ့ ကဗ်ာေတြ၊ ထူးျခားတဲ့ အေတြ ့အၾကံဳေတြကို ေရးတတ္တဲ့ ကိုျငိမ္းေ၀ဘေလာ့ေလးလဲ လြမ္းတဲ့အထဲပါတယ္။
စ - အျပင္မွာ သံေယာဇဥ္ၾကီးသလုိပဲ ဘေလာ့ေပၚမွာလဲ သံေယာဇဥ္ၾကီးတဲ့ ေလးစားခ်စ္ခင္ရတဲ့ ေမာင္နွံ ဆရာကိုဧရာနဲ ့ ခ်စ္တဲ့မမသီတာတို ့ စိုနားတားေလးကိုလဲ အေတာ္ၾကီးကိုလြမ္းမိတယ္။
ဆ - အျပင္မွာ စိတ္ထားေလးခ်ိဳ၊မ်က္နွာေလးခ်ိဴသလို စာခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြေရးတတ္တဲ့ စာေလးေတြဖတ္ရင္း သူငယ္ခ်င္းမ်က္နွာေလး ျမင္ေယာင္လာတတ္တဲ့ ဆိြေရ… လြမ္းတယ္ဆိြရယ္။
ဇ - မျမင္မေတြ ့ဖူးေပမယ့္ ေမာင္ေလးနဲ ့ညီမေလးလို စိတ္ထဲက ခ်စ္ရတဲ့ ကိုဇနိနဲ ့မဇနိ။ တခါတခါအရမ္းလြမး္မိတယ္။ တျခားနာမည္ေလးနဲ ့မ်ားေရးေနမလား၊ ကိုယ္ပဲမသိတာမ်ားလားလို ့ မၾကာမၾကာစဥ္းစားမိေသးတယ္။ ပင္လယ္ျခားေနတဲ့ နွလံုးသားေလးေတြေပါင္းဆံုသြားၾကျပီဆုိ ၀မ္းသာရေအာင္ အီးေမးလ္ပုိ ့ဦးေနာ္။
ည - နာမည္ေလးစၾကားကာစကတည္းက ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးတဲ့ လမင္းမိုမို ဇာတ္ေကာင္ ညေလးလို ခ်စ္စရာေလးေနမွာလို ့ ပံုေဖာ္ၾကည့္ေနမိတာ။
တ- တေက်ာင္းထဲထြက္တဲ့ ေမာင္နွမ… ခရီးသြားေဆာင္းပါးေလးေတြ အေရးေကာင္းတဲ့ ကိုေတာင္ငူတေယာက္ ဘာေဆာင္းပါးေလးေတြမ်ားေရးေနမလဲလို ့ သတိရမိသား။
န - ခ်စ္သမီးေလးတေျဖးေျဖး ပိုပိုခ်စ္ဖုိ ့ေကာင္းလာတာကို နုကိုလြမ္းတိုင္ အလြမ္းေျပဓာတ္ပံုေလးေတြ သြားသြားေငးရတယ္ နုေရ။ စာတပုဒ္ဖတ္မိတာနဲ ့ ေနာက္ပုိ ့စ္ေတြ မရပ္တမ္းဖတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စာအေရးေကာင္းတဲ့ ေမဂ်ာတူ၊အတန္းငယ္၊တေက်ာင္းထဲထြက္တဲ့ ကိုနဗနရဲ့ ပို ့စ္တပုဒ္ေလာက္ဖတ္လုိက္ရရင္ စိတ္ဖိအားေတြအေတာ္ေလ်ာ့သြားတတ္မို ့… ဖတ္ခ်င္မိတယ္။
ပ - လက္ဖ်ားခါေလာက္ေအာင္ ကေလာင္သြားထက္လြန္းတဲ့ ညီမေလးပန္ဒိုရာရဲ့လက္ရာ ကဗ်ာတပုဒ္ကို တခါတခါအာသီသျဖစ္တတ္တာ မဆန္းပါဘူးေနာ္။ အေရးက်ဲေပမယ့္ ေရးသေလာက္ ရင္ထဲစြဲတဲ့ ပုိ ့စ္တုိင္းမွာ messageေလးတခုမဟုတ္တခုေပးတတ္တဲ့ ညီမေလးပံုရိပ္ရဲ့ ရိုးရုိးေလးနဲ ့ဆန္းတဲ့ စာေလးေတြလဲ လြမ္းတယ္။ သူ ့ပို ့စ္ေလးေတြ ဖတ္ရတုိင္း ေကာ္မန္ ့အျပန္အလွန္ေပးတိုင္း ညီမေလးတေယာက္လုိ ရင္းရင္းနွီးနွီးၾကီးကို ခံစားရလြန္းတဲ့ ေပါက္… ခ်န္ခ်န္ေလးေနေကာင္းလားညီမေရ။ ဓာတ္ပံုအရိုက္ေတာ္သလို၊ စာလဲအေရးေကာင္းတဲ့ ကိုပီတိကိုေတာ့ (သက္ေ၀စကားနဲ ့ေျပာရရင္) နွစ္က်ပ္ခြဲေတြေတြ ့တုိင္း သတိရမိပါရဲ့။
မ - ေန ့တေန ့ ရဲ့ အစကို ေမ့စာေလးေတြနဲ ့စတတ္တာမို ့ ဘေလာ့နဲ ့ေ၀းေနတဲ့ အခ်ိန္ ေမ့စာေတြနဲ ့ေ၀းေနတဲ့အခ်ိန္ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာၾကီး ညီမေလးေမဓာ၀ီေရ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ေတြေနာက္က်ိရွ ုပ္ေထြးေနပေစ ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ ပုိ ့စ္ေလးေတြ ေရးတတ္တဲ့ ညီမေလးခ်ိဳသင္းရဲ့ ပို ့စ္ေလးေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြၾကည္လင္သြားတတ္တာမို ့ ခုလို စိတ္ေတြ ရွ ုပ္ေထြးေနခ်ိန္မွာ ခ်ိဳသင္းပုိ ့စ္ေလးတပုဒ္ကို စိတ္ခြန္အားရေအာင္ ဖတ္ခ်င္မိတယ္။ စာေတြကတဆင့္ ရင္ထဲကို ထုိးေဖာက္ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ပြင့္လင္းလြန္းတဲ့ ဟိုးအရင္ကတည္းက စြဲလန္းခဲ့ရတဲ့ မမေမျငိမ္းရဲ့ စာေတြကို စိတ္ေအးလက္ေအးေလး ဖတ္ခြင့္ရခ်င္လုိက္တာ။ စာေအးေအးေလးေတြကို အေတြးအေခၚေကာင္းေလးေတြနဲ ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေလးေရးတတ္တဲ့ ညီမေလးမီယာကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ျပီးေတာ့… ေမာင္ေလးအရင္းတေယာက္လုို ခင္မင္ရတဲ့ ေမာင္ေလးေမာင္မ်ိဳးရဲ့ အျဖဴထည္စာေလးေတြလဲ ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္။
ယ - နာမည္ေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္း ျမတ္နိုးဆိုတဲ့ နာမည္ေလးကို ရင္ထဲစြဲျပီး ရင္းနွီးေနမိတာ အထူးဆန္းသားလားယုယျမတ္နုိးေရ။ ျမတ္နုိးဆိုတဲ့ နာမည္ေလးျပန္သံုးေတာ့ ရင္ထဲေပ်ာ္မိသြားတာအမွန္ပဲ။ ရိုးသားျဖဴစင္လြန္းတဲ့ ညီမရဲ့ စာေလးေတြေရာ ညီမကိုပါလြမ္းမိတာ ယံုတယ္ဟုတ္။
ရ - အသက္ငယ္သေလာက္ စာအေရးေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ တေယာက္အပါအ၀င္မို ့ ဘေလာ့မေရးေတာ့တာကို နွေမ်ာမိပါရဲ့ရြာသားေရ။ ေလးနက္တည္ျငိမ္တဲ့ စာျငိမ္ျငိမ္ေလးေတြ ေရးတတ္တဲ့ ညီမေလးေရြွျပည္သူရဲ့ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုလဲ သတိရတယ္။ ထူးထူးျခားျခား ေမြးေန ့တူတဲ့ ညီမေလးရီတာဆီလဲ အလည္ေရာက္ခ်င္ေသးတယ္။
လ - ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ အိမ္နီးခ်င္းအျဖစ္ခ်င္ဆံုးကေတာ ့ညီမေလးလုလု။ အဲဒါမွ အိမ္ရွင္မပီသလြန္းတဲ့ သူ ့လက္ရာေတြ သင္ယူလုိ ့ရမွာေလ။ ညီမေရ… အရင္ကဆုိ ဘာခ်က္စားရင္ေကာင္းမလဲလုိ ့ ဦးေႏွာက္စားေနရင္ ထြက္ေပါက္ေပးတတ္တဲ့ ညီမေလးဆီ (အျပင္အစားအစာေတြကို မခ်စ္ေသာ္လဲ ေအာင့္ကာနမ္းေနရတဲ့ဘ၀မို )့ မေရာက္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာျပီေကာ။လြမ္းတယ္။
၀ - ကဗ်ာထဲက ပန္းေလးတပြင့္ရနံ ့ကို ရလုိက္သလုိ ကဗ်ာထဲက လိပ္ျပာေလးတေကာင္ ေတာင္ပံခတ္သံၾကားလုိက္သလုိ… ေခတ္စကားနဲ ့ေျပာရရင္ 3Dရုပ္ရွင္တကားၾကည့္ရသလို အသက္၀င္လြန္းတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြရဲ့ ဖန္တီးရွင္ ကိုေ၀လင္းေလ… ကဗ်ာတပုဒ္ေလာက္။
သ - သံေယာဇဥ္သီခ်င္းကို ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚသံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္တဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းသက္ေ၀ေရ… ဒီတက္ဂ္ပုိ ့စ္ေလးကို ေရးရတာ ဟိုတေန ့က သက္ေ၀ထည့္ေပးလုိက္တဲ့ ဖာလူဒါေလးေသာက္လုိက္ရသလုိ သက္ေ၀သံေယာဇဥ္ေတြကို ခံစားနားလည္ရလုိ ့ ပိုလို ့ခ်စ္မိတယ္ သက္ေ၀ေရ။ အလုပ္တဘက္နဲ ့ အိမ္ရွင္မတာ၀န္ေက်သလုိ၊ ဘေလာ့ဂါတာ၀န္လဲေက်တဲ့ သက္ေ၀ကို အားက်မိတယ္… တကယ္။ အမအရင္းတေယာက္လုိ ခ်စ္ရတဲ ့မမသီဂၤီရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့အိမ္ေလးကို အေျပးေလးသြားခ်င္မိတယ္။ လြမ္းလုိ ့ပါ။ ခ်စ္စရာအျပင္အဆင္ေလးေတြနဲ ့ ထူးျခားတဲ့ အေတြးအေခၚေလးေတြပါတဲ့ ပို ့စ္ေလးေတြေရးတတ္တဲ့ သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြနဲ ့ၾကိဳဆိုတတ္တဲ့ ညီမေလးသုနွင္းဆီ(မြန္)ကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ျပီးေတာ့.. ပန္းခ်ီေတာ္၊အကေတာ္၊စာေရးေတာ္၊ ကဗ်ာစပ္ေတာ္… အနုပညာမွာ ဘက္စံုေတာ္လြန္းတဲ့ ကိုသစ္နက္ဆူးရဲ့ အနုပညာလက္ရာေလးေတြ ခံစားခ်င္မိရဲ့။
အ - သူ ့စာတပုဒ္ဖတ္လုိက္ရရင္ စာထဲမွာ ကိုယ္ပါနစ္ေမ်ာ စီး၀င္ဆြတ္ပံ် ့သြားတတ္ေအာင္ ျငိဳ ့ယူနုိင္လြန္းတဲ့ ခ်စ္တဲ့စာေရးဆရာမေလး အိမ့္ကိုေတာ့ အိပ္မက္ထဲက မင္းသမီးေလးလုိ တဖြဖြသတိရမိတာလဲ အဆန္းလား။ သူ ့မိသားစု၊ ကိုယ့္မိသားစု ဘေလာ့ေပၚမွာ အေတြ ့အၾကံဳေတြဖလွယ္ ရင္ေသြးေတြအေပၚရင္ခုန္သံေတြ ကာရံညီၾကတဲ့ ကိုအန္ဒီရဲ့ မိသားစုဘေလာ့ေလးဆီလဲ အလည္ေရာက္ခ်င္တယ္။ ခံစားမွ ုေတြလြွမ္းထံုေနတဲ့ ကိုေအာင္သာငယ္ရဲ့ အက္ကြဲကြဲကဗ်ာေတြေလးေတြလဲ ဖတ္ခ်င္မိတယ္။
အ - အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ေလနုေအးကို သံေယာဇဥ္ၾကီးစြာ လာအားေပးၾကတဲ့ ခ်စ္တဲ့စာဖတ္ပရိသတ္ၾကီးအားလံုးကို တန္ခူးက အေလးအနက္အလြမ္းဆံုးပါပဲ။
*************************
သံေယာဇဥ္ရပ္၀န္းေပၚက ဘေလာ့ေရာင္းရင္းေတြကို လြမ္းတဲ့အလြမ္း၊ စာဖတ္သူေတြကို လြမ္းတဲ့အလြမ္းေတြကို ခုလုိေရးခြင့္ရတဲ့အတြက္ ခ်စ္တဲ့သက္ေ၀ေရ ေက်းဇူးေတြ တပံုၾကီးထပ္တင္လုိက္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ျပန္လာျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ လာလည္သူမ်ားအားလံုးေက်းဇူးပါ။
အရမ္းလြမ္းေနတဲ့
တန္ခူး
11:22am 14-Jun-2010
22 comments:
တ…တန္ခူး၊ ေလမွာျမဴး။
ပ… ပိေတာက္ရိပ္မွာ နားခုိပါ။
တန္ခူးလမွ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္တာဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘေလာ့ႏွစ္ခုက အမည္အားျဖင့္ အျပန္အလွန္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္တယ္။ အညမည ပစၥေယာ ေဟာတု ေပါ႔ဗ်ာ။ လူအျမင္ကတ္ေအာင္ ပါဠိပါဌ္သားေလးေတြ ထည့္႐ြတ္ၾကည့္တာပါ ဟဲဟဲ။
ဒါထက္…. Praising all alike is praising none…. တဲ့ဗ်။ အားလုံးကုိ ခ်ီးမြမ္းထားတာ မေကာင္းဘူး။ အဲဂလုိ မျဖစ္ေလေအာင္ က်ေနာ့္ကုိ အားလုံးထက္ ပုိပုိသာသာေလး ခ်ီးက်ဴးေပးလုိက္ေရာေပါ႔ဗ်ာ….အဟိ။ မိတ္ေဆြအရင္းႀကီးပဲဟာကုိ။
ပုိ႔စ္မဖတ္ခင္ ပိေတာက္ရိပ္ဆုိေတာ့ “ပ” မွာ အရင္ေျပးရွာၾကည့္လုိက္ေသးတယ္။ (အတၱ…အတၱ)။အဲသည္မွာ ပန္ဒုိရာကုိ ေတြ႕ေတာ့မွ လန္႔ၿပီး ပုိ႔စ္အစကုိ အေျပးျပန္လာရတယ္ဗ်။ “ပ” မူပုိင္ခြင့္နဲ႔ တရားစြဲေနမစုိးလုိ႔။ း-)
သတိတရ ထည္႔ေရးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမေရ..
ခ်ိဳသင္းကလဲ အျမဲ သတိရေနတာပါ။ ဘေလာ႔ စေရးခ်ိန္တုန္းက အားေပးေဖာ္ စာေရးဖက္မို႔ မမစာေတြ အျမဲ ေမွ်ာ္မိပါတယ္။
မိုက္တယ္ တန္ခူးေရ...
Good Idea... :))
ခဏ အေနေဝးေနေပမယ့္လဲ ဘေလာ့ဂ္ေလးနဲ႕ ဘေလာ့ဂ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚရွိေနတဲ့ တန္ခူးရဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ပိုစ့္ေလးပါပဲ...
ကိုယ့္ကိုလဲ ခ်ီးက်ဴးမေစာပါနဲ႕ တန္ခူးရယ္...
ဘယ္ေန႕မွာ အဆူခံရၿပီး ဘေလာ့ဂ္တာ ရပ္သြားမယ္ မသိႏိုင္ပါဘူး... ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ သိပ္မ်ားေနလို႕ နဲနဲေတာ့ လြန္ေနတယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိေနပါတယ္... ေလွ်ာ့မယ္လို႕ ေတြးေနတာလဲ ခဏ ခဏ... း))
ama, good idea.. great post.
thanks for remembering me.:)
Myatnoe
ကၽြန္ေတာ့္လို လူမႈေရး မေကာင္းတဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို မွတ္မွတ္ရရထည့္ေရးလိုက္တာ အားေတာင္ နာသြားတယ္။ ကေလးေတြအတြက္ကေတာ့ မတန္ခူးကိုပဲ ေမးရမွာ။ အထူးသျဖင့္ ဘာသာေရးအေၾကာင္း။ ကေလးေတြက သင္လို႔ေတာ့ ရတယ္။ ဦးခ်တာမ်ိဳး။ (ရုပ္ထုျမင္ရင္ ဦးေတာ္လို႔ေတာင္ ထင္ေနလို႔ ခက္ေနတယ္။) ဒါေပမယ့္ ပါရမီအခံနည္းသလိုမ်ိဴးမ်ား ျဖစ္ေနသလားလို႔ တကယ္နားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရမလဲဆိုတာမ်ိဳးေလး ရွိရင္ မွ်ပါဦးဗ်ာ။
အ-ထဲမွာ ကိုယ့္ နံမည္ပါသြားလို႕ ဆြံ႕အသြားမိတယ္... က်ေနာ့္ကဗ်ာေတြ က အက္ကြဲကြဲတဲ့လား... း)
ေလႏုေအး... ကား... ေနာ့ဆဲကိုး...
ေက်းဇူးပါ မတန္ခူး... း)
တ- တန္ခူး မတန္ခူး ေရ..
အဲဒီ အုုိင္ဒီယာေလး ေတာ့ သေဘာက်သြားျပီ။
အခုု လိုု ၀ိေသသ ျပဳ ေပးတာကိုုလည္း.. ကိုုယ့္ဖာကိုုယ္ အသိဆံုုး မိုု႕... မ်က္ႏွာပူပူ ထူထူ ျပံဳးျပံဳးၾကီး နဲ ႕ေက်းဇူးတင္ ရပါတယ္ ( ရွဴး..ကိုုေပါ မၾကားေစနဲ႕ ေနာ္... း)
စကားမစပ္.. မတန္ခူး ေရးခိုုင္းဖူးတဲ့.. K for Kay ဆိုုတဲ့ တဂ္ ကိုု မေရးျဖစ္ပဲ.. ခုုေတာ့..နာမည္ကိုု..အဲအတိုုင္း ေျပာင္းျပစ္လိုုက္ျပီ။ မတန္ခူး ေက်းဇူး...
( အဲ..ေက်းဇူးက..ပါလာျပန္ျပီ.. ရွဴးးးးး) :P
မွတ္ခ်က္.. ကိုုေပါကိုု ခင္မင္စြာ နဲ႕ ေနာက္တာပါ။
မေက...
အမကေသနတ္မိုးေပၚေထာင္ပစ္ပီးမွ ပစ္ပါဘူးဆိုပီ..ညာတာေတာ့ ေကာင္းပါဘူး။..ဟီးဟီးး
ရန္တိုက္ေပးသြား၏
အမကို မွတ္မွတ္ရရ မေမ့မေလ်ာ့ ထည့္ထားေပးတာ ဝမ္းသာတယ္ ညီမတန္ခူးေရ...ဟို ဍ႒ဋဎဠ တို႔နဲ႔ စတဲ့ ဘေလာ္ဂါမ်ားေတြ႔မလားလို႔ ဟိဟိ ...:)
သံေယာဇဥ္ေတြအတြက္....ေက်းဇူးပါ :D
တန္ခူးေရ အမလည္း ဘေလာ့ဂ္ေပၚကေနပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနရသူပါ...
ေပ်ာက္ေန ေပ်ာက္သြားၾကရင္ လြမ္းၿပီး စာမ်က္ႏွာေလးေတြ ဖြင့္ ဖြင့္ ၾကည့္ရင္ အလြမ္းေျဖရပါတယ္။
အမွတ္တရ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ စာရင္းတို႕ထားလို႕ ေက်းဇူးပါပဲ။ ကိုေပါနဲ႕ တစ္ဂိုဏ္းတည္း အဲေလ.. တစ္ဖြဲ႕တည္း မျဖစ္လိုက္ရတာကိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူးေလ။ မတန္ခူးက ဘေလာ့ဂ္ေရးသူရဲ႕ နာမည္ကို ယူလိုက္တာကိုး။ :)
ျဖည္းျဖည္းက်ဲက်ဲ ေရးႏိုင္သေလာက္ ေရးပါေလ။ ေစာင့္ဖတ္ေနဆဲ။
မ...
ဘေလာဂါေတြ..စာေရးသူေတြ.. ဖတ္သူေတြနဲ႔က လူခ်င္းသာ မသိၾကေသာ္လည္း အခုလိုမ်ိဳးေလလိႈင္းေတြေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ေနၾက.. ခင္မင္ေနၾက.. (ျငင္းခုံရန္ျဖစ္ၾက..အဲ.. :P) မ်ိဳးက ဟိုးလြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္သုံးဆယ္ကဆို အိပ္မက္ေတာင္မက္ျဖစ္ခဲ႔ၾကမွာ မဟုတ္ဖူးေနာ္..
တစ္ကယ္႔ကို ဟိုးတုန္းက ေရစက္ေတြပဲျဖစ္မယ္။
အဆင္ေျပမွေရးပါ.. တစ္လမွ ၂ပုဒ္ေရးေရး လာဖတ္ေနမွာပါ။
မတန္ခူးကို
မေန႔က ဘေလာ့ေပၚက အစ္မတစ္ေယာက္ဆီ
စာေရးရင္း သတိရေနတယ္..
(တကယ္ေျပာတာပါ..
တကယ္ေျပာတာပါ..)
တန္ခူးရဲ႔ တက္ဂ္ပို႕စ္ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ ... ကိုယ္႔နာမည္ေလး မထင္မွတ္ပဲ ေတြ႔လိုက္ရေတာ႔ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္ ... သတိတရရွိတဲ႔ တန္ခူးကုိလဲ ပိုခင္သြားတယ္ ...
တန္ခူးစာေလးေတြ မဖတ္ရတာၾကာေတာ႔ လြမ္းမိသား။
အမတန္ခူးေရ...
ဘေလာ့ေပၚမွာ အေရးက်ဲရာက လခ်ီျပီး ေပ်ာက္ေနတဲ့ ညီမတေယာက္ကို မွတ္မွတ္ရရ ထည့္ေရးထားတာ ေတြ႕ရေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ.. ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ မ်ားမ်ား ခုလို ေမာင္ႏွမေတြ ဆံုေတြ႕ခြင့္ ရေနတဲ့ ဘေလာ့ရပ္၀န္းကို ဘယ္မွာ စြန္႕ခြာ ႏိုင္ပါ့မလဲေနာ္.. ႏွလံုးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလဲ အိမ္ မို႕လား :)
မေရ ..
ေနာက္က်သြားတယ္။
ဒီေန႔မွ စာေမးပြဲျပီးလို႔ အေျပးေလး လာခဲ့တာ။
ေမ့ နာမည္ကို အမွတ္တရ ထည့္ထားလို႔ ၀မ္းသာသြားတာပဲ။
ဟိုးအရင္ကတည္းကစျပီး ေမ့ကို အျမဲအားေပးေနတဲ့ မ-ကိုလည္း လြမ္းေနပါတယ္။
ေလာဘၾကီးတာ ေလာဘၾကီးတာ ဒီပို႔စ္ကို စဖြင့္လိုက္ထဲက “က” ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ ဘေလာ့ဂါနာမည္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ေက်ာ္ျပီး “မ” ကိုၾကည့္လိုက္တာ က်ေနာ့္နာမည္မပါရင္ေတာ့ အစ္မၾကီးကို ေမးလ္ပို႔ျပီး ဂ်စ္တိုက္အံုူးမလို႕ ေတြ႕သြားေတာ့ ေပ်ာ္သြားတယ္ း) ေက်းဇူးပါ ဘယ္လိုပဲ ေက်ာခိုင္းခဲ့ ခိုင္းခဲ့ ဘေလာ့ေပၚက ခင္ရတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို မေမ့နိုင္ပဲ ျပန္ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္ အဲ့အတြက္လည္း ေက်နပ္တယ္ ေနာင္လည္း ခင္မင္စရာအမွတ္တရေတြရွိေနအံုးမွာပါ ။
အိုင္ဒီယာေလးဆန္းတယ္... ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္
သားကတင္မဟုတ္ဘူး အေမကလည္း အေတြးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေရးထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘေလာ့က ေမာင္ႏွမေတြကို သတိရပါရဲ႕ ဒါေပမယ့္ မအားေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္... :(
အမ သတိတရရွိလုိ႔လည္း ေက်းဇူးပါ :)
အစ္မတန္ခူးရဲ႕ က မွ အ ေရးသြားတဲ့ စိတ္ကူးေလးကုိ သေဘာက်မိတယ္။
စာေတြ ဆက္ေရးပါေနာ္။ :)
မတန္ခူးေရ။ ဘေလာ့ေလာကထဲ ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္။
စာလည္း ေကာင္းေကာင္းမဖတ္ ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ အစ္မေရ။ ပုံရိပ္ကုိ သတိတရ ထည့္ေရးထားတာ ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ပုံရိပ္လည္း အၿမဲ သတိရပါတယ္။
Post a Comment