ညီမေလး

ညီမေလးေရ... ေမေမက က်ဳပ္ဘ၀ထဲကို က်ဳပ္ အသက္ ၁၀ နွစ္မွာ အဖိုးမျဖတ္နုိင္တဲ့ လက္ေဆာင္ကေလး တခုယူလာခဲ့တယ္… အဲဒါဟာ ညည္းပဲေပါ့…။ ညည္းနဲ ့က်ဳပ္ၾကား ထူးျခားတဲ့ တိုက္ဆိုင္မွ ုေတြကို ၁၀နွစ္သမီးအရြယ္ က်ဳပ္ေတာင္ အံ့ၾသေနခဲ့တာ … က်ုဳပ္ေမြးတဲ့လ က်ဳပ္ေမြးတဲ့ တနၤလာေန ့မွာပဲ ညည္းကေလးက ေလာကထဲကို ေရာက္လာခဲ့တယ္မိုလား…။ ညည္းကို က်ဳပ္ပထမဆံုးျမင္ဖူးတဲ့ေန ့က အက်ီၤအစိ္မ္းေရာင္ ရွန္သားေလးနဲ ့ညည္းက မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းၾကီးေတြနဲ ့ က်ုဳပ္ကို အေတာ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာ။ ညည္းကို မကြ်မ္းမက်င္ခ်ီထားတဲ့ ေၾကာင္ဂ်ီးရုပ္နဲ ့က်ဳပ္ကုိ ညည္းအမလို ့ မသိေသးတဲ့ ရက္သားအရြယ္ေပါ့။

ညီမငတ္တဲ့ က်ဳပ္အဖို ့ေတာ့ ညည္းက ကစားစရာလူရုပ္ေလးပါပဲ။ ညည္းေမြးျပီးေနာက္ပိုင္း ရြာရိုးကိုးေပါက္ ကစားထြက္ေနတဲ့ က်ဳပ္အိမ္မွာနဲနဲျမဲလာတယ္ေလ။ ညည္းကေလးကလဲ ၁၀နွစ္ၾကီးတဲ့ အမကို အေဖာ္လုပ္ရလို ့ထင္တယ္ လူျဖစ္ျမန္ပါ့။ ကေလးျဖစ္ခိ်န္ သိပ္မရွိလိုက္သလိုပဲ။ ညည္းက အငယ္ဆုံးဆုိေတာ့ တအိမ္လံုး ၀ိုင္းခ်စ္တာ ခံရေပမယ့္ အက်ီၤအသစ္၊ ကစားစရာအသစ္ေတြေတာ့ သိပ္မရေတာ့ဘူးေလ။ ညည္းျပီးရင္ အေမြဆက္ခံမယ့္သူမရွိလုိ ့တဲ့။ က်ဳပ္ကေတာ့ ညည္းကို သနားျပီး ညည္းကစားတတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ကတ္ထူျဖဳျဖဳေလးေတြနဲ ့ အက်ီၤလဲေပးလို ့ရတဲ့ အရုပ္မလွလွေလးေတြ လုပ္ေပးတာ။ က်ဳပ္ဆြဲေပးတဲ့ အက်ၤီေလးေတြဆို ညည္းက အျမဲၾကိဳက္ေနတတ္တာ။ ျပီးရင္ အရုပ္ေလးေတြကို ကတ္ထူဗူးေလးေတြထဲထည့္ စည္းကမ္းရွိရွိ သိမ္းထားတတ္တယ္။ အဲဒီအက်င့္က ခုထိပါသြားတယ္ ထင္တယ္… ညည္း၀တ္ဖို ့ အက်ီၤေလးေတြ ခုထိ ဒီဇိုင္းထြင္ေပးရတုန္းေလ။

ညည္းနဲ ့က်ဳပ္ တူတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိသလို မတူတဲ့ အခ်က္ေတြကလဲ အမ်ားသား။ က်ဳပ္က အေပါင္းအသင္း ခံုမင္တယ္။ ညည္းက အိမ္ကလူေတြနဲ ့ပဲ ေနခ်င္တယ္။ ငယ္ငယ္က လမ္းထဲက လူေတြနဲ ့ ထုတ္ဆီးတိုးရင္ေတာင္ အမပါ ပါမွ။ ညည္းထုတ္ဆီး ေကာင္းေကာင္းတိုးတတ္တဲ့ အရြယ္မွာ က်ဳပ္က RIT ေရာက္ေနျပီ။ မၾကီးမငယ္နဲ ့ ကေလးေတြနဲ ့ အိုးပုတ္တမ္း ေဆာ့တာကို အေဖက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေပမယ့္ ထုတ္ဆီးတုိးတာကိုေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တားျမစ္ပါေလေရာ။ က်ဳပ္မွာ ညည္းကို သနားလို ့ ျခံထဲမွာ တ္ိုးမယ္လို ့ ေစ်းဆစ္ရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ အေဖက ခြင့္ျပဳလုိ ့။

ညည္းက အိမ္ကို ဘယ္ေလာက္ ခင္တြယ္သလဲဆို မူၾကိဳလံုး၀ ထားလို ့မရဘူး။ တေန ့လံုး ငိုေၾကာရွည္ေနေတာ့ ဆရာမေတြေတာင္ စိ္တ္ညစ္သြားတယ္။ ဒီေလာက္ ေက်ာင္းပ်င္းတဲ့ ေကာင္မေလး စာမွေတာ္ပါ့မလားလုိ ့ စိတ္ပူလိုက္ရတာ။ သူငယ္တန္းအထိ ငိုယိုျပီး အေမ့ဆီသြားလိုက္ က်ဳပ္ရဲ့ ၁၀တန္းအခန္းထဲလာလိုက္နဲ ့ အေမေရာ က်ဳပ္ပါ အေတာ္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ၁ တန္းကေနစျပီး ေက်ာင္းေပ်ာ္သြားျပီး ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ စာေတြ ၾကိဳးစားလုိ ့ နွစ္တိုင္းဆုရခဲ့တာေလ။

က်ဳပ္က ေခါင္းမာတယ္။ သိပ္ၾကီး လိမ္လိမ္မာမာ ထဲက မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္လဲ မသိဘူး။ အေဖက က်ဳပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ဆံုး။ ညည္းက လိမၼာတယ္။ လူၾကီးစကား နားေထာင္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တုိ ့ ေမာင္နွမ ၃ ေယာက္တဲမွာ ဥာဏ္မေကာင္းဆံုး။ က်ဳပ္တုန္းက အေဖ့သေဘာက် မျဖစ္ခဲ့တာကို အေၾကြးဆပ္တဲ့ သေဘာနဲ ့ ညည္းကို က်ဳပ္က ဟိုးငယ္ငယ္ ကတည္းက ပံုသြင္းခဲ့တာ။ ညည္းကို ဂ တန္းအထိ ဘယ္က်ဳရွင္မွ မထားပဲ က်ဳပ္ကိုယ္တုိုင္ စာျပခဲ့တာ။ ဆံပင္က အစ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ညွပ္ေပးခဲ့တာ။ ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္က ညည္းရဲ့ ဂိုက္ေပါ့။ ဥာဏ္မေကာင္းေပမယ့္ ၀ိရီယရွိတဲ့ ညည္းကို က်ဳပ္တို ့ စိုးရိမ္ခဲ့ရေသးတယ္။ က်ဳပ္မအားလို ့ စာမစစ္နုိင္ရင္ ညည္းက ကိုယ့္ဘာသာျပန္ဆို မွားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တျဖန္းျဖန္းရိုက္တတ္လို ့ ေဂါက္သြားမလား စိုးရိမ္ခဲ့ရတာေလ။ က်ဳပ္ဘ၀မွာ ၀မ္းသာလြန္းလို ့ တခါမွ မ်က္ရည္မက်ဘူးခဲ့ေပမယ့္ ညည္း ၀မ္းသာလြန္းလို ့ က်တ့ဲ မ်က္ရည္ကို ေတြ ့ျပီး က်ဳပ္ပါ အျပိဳင္က်ခဲ့တယ္။ ညည္း ၁၀ တန္း ေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ့ ေန ့ကေပါ့။ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးရတဲ့ ညည္းက က်ဳပ္ကို ကန္ေတာ့ျပီး “မမေက်းဇူးေတြပါဗ်ာ” လုိ ့ငိုသံပါၾကီးနဲ ့ ေျပာျပီး တရွုံ ့ရံွ ု ့ငိုေတာ့ က်ဳပ္လဲ ဘယ္မ်က္ရည္ခိုင္ေတာ့ မလဲေလ။

က်ဳပ္တုန္းက အေဖ အရမ္းျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆရာ၀န္ မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ညည္းက အေဖဆႏၵကို ျဖည့္နုိင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအတြက္ ညည္းကို အျမဲေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ညည္းက လူနာေတြၾကားတဲ့မွာ ေပ်ာ္တဲ့သူ။ ခဲြခန္းထဲမွာ ေပ်ာ္တဲ့သူ။ ျမန္မာျပည္ ျပန္တိုင္း ညည္းအေတြ ့အၾကံဳသစ္ေတြကို မေမာနိုင္ မပန္းနိုင္ေျပာျပရတာ။ ညည္းရသမွ် ပိုက္ဆံကို လူဆင္းရဲေဆးရံုက လူနာေတြ အတြက္ ေဆး၀ယ္တာ၊ မခြဲစိတ္နုိုင္တဲ့ လူနာေတြ အတြက္ ခြဲစိတ္ခ လွဴ တန္းတာနဲ ့ ညည္းကေက်နပ္ေနတာ။ အေဖကေတာ့ သမီးညီမက ေန ့တိုင္း ကုသိုလ္ေတြရေနတာလုိ ့ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေျပာျပီး ေက်နပ္ေနတတ္တာ။ မနွစ္က နာဂစ္ဒုကၡသည္ စခန္းကို သြားဖို ့ မဲေပါက္ေတာ့ ညည္းက ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။ ေဆးကုေပးတဲ့အျပင္ ပါသြားတဲ့ ပိုက္ဆံ အကုန္ေျပာင္တဲ့ အထိ လွဴခဲ့တာ။ ေဆြမ်ိဳးထဲက မနာမက်န္း ျဖစ္တဲ့သူေတြဆိုလဲ ညည္းဆီပဲ အားကိုးတၾကီး ေျပးလာၾကတာ။ အညာျပန္ရင္ေတာင္ ညေနဘက္ဆို က်ဳပ္တုိ ့ ဦးေလးအိမ္က ေဆးခန္းျဖစ္သြားေရာ။ ေဆြမ်ိဳးေတြအျပင္ ရပ္ကြက္ထဲက သူေတြပါ လာကုၾကတာ။ ဒါလဲ ညည္းရဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ အလွဴေတြပဲမိုလား။ ညည္းက ဆရာ၀န္ျဖစ္ဖို ့ ေမြးလာသလား ထင္ရေအာင္ ဆရာ၀န္စိတ္ အျပည့္ရွိသူမို ့ က်ဳပ္အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္။

ညီမေလးေရ။ ခုလဲ အေဖ၊အေမ၊ တိုင္းျပည္ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ ့ ညည္းက က်ဳပ္တုိ ့လို ကိုယ္လြတ္မရုန္းဘူးေနာ္။ ညည္းက အသက္ငယ္သေလာက္ ရင့္က်က္လြန္းလို ့ ေက်နပ္ရေပမယ့္ တခါတခါ က်ဳပ္စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဘ၀မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာက္ဆံုးဦးစားေပးအဆင့္မွာ ထားျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တတ္တာကို အားမလုိ အားမရျဖစ္မိတယ္။ မိသားစုအတြက္ေရာ လူနာေတြအတြက္ပါ စိတ္ေကာင္းနွလံုးေကာင္း ရွိတဲ့ ညီမေလးရဲ့ ေစတနာေတြက ညီမေလးကို အျမဲအက်ိဳးျပန္ေပးမွာလို ့ က်ဳပ္ကေတာ့ ယံုၾကည္ေနတယ္။ ငယ္ငယ္က အေမက ညည္းကို ေပးတဲ့ အိမ္နာမည္ေလးတခု ရွိတယ္။ မေနာျဖဴ၀င္းတဲ့။ အဲဒီနာမည္ေလးနဲ ့ညည္းက တကယ္ကို လိုက္ဖက္လွပါတယ္ေအ။

(ခ်စ္တဲ့ညီမေလးရဲ့ ေမြးေန ့အမွတ္တရ။ ညီမေလးကို စကားေျပာရင္ သံုးတဲ့နာမ္စားအတိုင္း သံုးထားတာမို ့ ဖတ္ရတာ တမ်ိဳးျဖစ္ရင္ ခြင့့္လြွတ္ပါ။)

တန္ခူး
1:00pm 21-Apr-2009