++++++++++
ကြန္ႁပူတာမွာ အာ႐ုံစိုက္ေနရင္း ကိုယ့္ဂုတ္ကို တစံုတေယာက္က တို႔လိုက္ေတာ့ လန္႕ၿပီးေနာက္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ နာမည္ေခၚလၽွင္ရပါလၽွက္ ဒီလိုလက္ပါတတ္သူေတြကို နဲနဲမွ သည္းမခံနုိင္။ ေဒါသတႀကီးျပန္ၾကည့္မိသူက ဒီဌာနရဲ႕ အႀကီးဆံုး။ ဘာကိစၥလဲလို႕ေမးလိုက္ေပမယ့္ မ်က္နွာက ဘယ္လိုမွ ဟန္ေဆာင္မရ။ ထံုးစံအတိုင္း ရင္ထဲက စကားလံုးေတြ ထြက္က်ကုန္သည္။ "ကၽြန္မကိုေနာက္တခါ စကားေျပာရင္ လက္မပါပါနဲ႕"။ အလုပ္ႁပုတ္လဲ ႁပုတ္ေစေတာ႔။ တခါတေလ အစည္းအေဝးခန္းမွာ နံေဘးက မိန္းခေလးပခံုးကို ဖက္ၿပီးေဆြးေနြးတတ္သည့္ သူ႕အက်င္႕ေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ ေလးစားလို႕မရ။ ပြင္႔လင္းေဖာ္ေ႐ြမွူနွင့္ လက္ရဲဇက္ရဲ႐ွိမွူက ေရာခ်လို႕မရေအာင္ အဓိပၸါယ္ အေတာ္ကြာပါသည္။ အဲဒီကစလို႔ ကိုယ့္ကို လက္မပါရဲေတာ့။ ဒါေပမယ္႔လာဘ္စားမွူျဖင္႔ သူႁပုတ္သြားေသာအခါမွ ေၾကာလံုစြာ အလုပ္လုပ္လို႕ရခဲ႕သည္။ ++++++++++
ဆံပင္ပံုအသစ္နဲ႔ အထက္အရာ႐ွိကိုေတြ႕ေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ တြန္႕လိမ္ဆံပင္ေတြကို တယုတယကိုင္ရင္း ကိုယ့္ဆီက စကားတခြန္း ေမၽွာ္လင့္ေနပံုရသည္။ မတတ္သာသည့္အဆံုး "ဆံပင္ေတြေကာက္လိုက္တယ္ေနာ္"ဟု အသိအမွတ္ႁပု သေဘာေမးလိုက္သည္။ "နုသြားတယ္" (သို႕) "ပိုလွလာတယ္" စသျဖင္႔ ေနာက္ဆက္တြဲေလး ပါသင့္ေသာ္လည္း အရင္က ဆံပင္စင္းစင္းေလးကသာ သူနဲ႕လိုက္ဘက္တာမို႕ ကိုယ့္နွူတ္ေတြခပ္ေလးေလး။ ေမၽွာ္လင့္ထားသည့္ စကားတခြန္း မဟုတ္ေတာ့ သူ႕မ်က္နွာ အီလည္လည္နွင့္ "ဟုတ္တယ္၊ ေဒၚလာ၂၀၀ ေတာင္ေပးရတယ္" လို႕ေျဖသည္။ နဲတဲ့ပိုက္ဆံမဟုတ္။ တခုခုေတာ့ ဆက္ေျပာသင့္တယ္လို႕ စဥ္းစားတုန္း ကယ္တင္႐ွင္ေတြ ေရာက္လာၾကသည္။ "ဟယ္...လွလိုက္တာ" "အဲဒီအေကာက္ေလးေတြ ခုေခတ္စားေနတာ" "အေရာင္ေလးကမင္းနဲ႕လိုက္မွလိုက္"။ အရာ႐ွိမ်က္နွာ လမင္းႀကီးလို ဝင္းပသြားသည္။ လိုခ်င္မွန္းသိလ်က္နဲ႔ မေပးမိတာ အစစ္အမွန္ မဟုတ္လို႕ပါလို႕ တေယာက္ထဲ ႀကိတ္ေျပာမိ သည္။ ေသြးေအးသြားမွ ေဒၚလာ၂၀၀ ကုန္စရာမလိုပဲ နဂိုအဆင္ေျပေနသည့္ အေၾကာင္းေျပာမယ္ေလ။ ခင္ပြန္းသိရင္ေတာ့ စကားေလးတခြန္းေတာင္ ဆိုဖို႕ ေခါင္းမာသူက ဘယ္လိုလုပ္ အရာ႐ွိအခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္မလဲဟု ေဝဖန္လိမ့္မည္။ ++++++++++
တခါတေလက်ေတာ့ ခံစားမွူေတြ ျပင္းထန္လာတဲ့အခါ အားစိုက္စရာမလို စကားလံုးေတြ ႃပိုဆင္းလာတတ္သည္။တခါတေလက်ေတာ့ ေျပာသင့္တဲ့စကားလံုးေတြက လက္ေတြ႕နဲ႕ကြဲလြဲေနတဲ့အခါ ကိုယ့္နွုတ္ေတြ ဆြံ႕အသြားတတ္ျပန္သည္။
တန္ခူး
5:46pm 25 Jan 2008
9 comments:
ခံစားမွူေတြ ျပင္းထန္လာတဲ့အခါ အားစိုက္စရာမလို စကားလံုးေတြ သူ ့အလိုလို ၿပိဳဆင္းလာတတ္ေပမယ့္ တခါတေလက်ေတာ့ ေျပာသင့္တဲ့စကားလံုးေတြက လက္ေတြ႕နဲ႕ကြဲလြဲေနတဲ့အခါ ကိုယ့္နွုတ္ေတြ ဆြံ႕အသြားတတ္ျပန္သည္။
ဒီတစ္သက္ေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ အရာ႐ွိအခ်စ္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္ၿပီ...။
ေၾသာ္....ငါ႔ချမာ ဘာဘဲ ၀တ္ထားထား ၾကည့္ေကာင္းတယ္လုိ႔ သူတခါမွ မေျပာဘူးတာ ဒါေၾကာင့္ကုိး.......ခုေတာ့သိၿပီ....အဟင့္...ရႊတ္......
အဟိ..ခြိ..တူမ်ားဂ်ပင္ေခ်ာင့္လိုက္တုန္းကေတာ့လွတြားတယ္လို႔ေျပာဝူး
တယ္..အဲဒါ..အဂယ္ေပါ့ေနာ္..ဟိ:-)
'စ' တာေနာ္...ဒီပို႔စ္ေလးလဲႄကိုက္တာဘဲ။အမွန္အတိုင္းေတြေျပာမိလို႔ေဂ်ာက္က်ခဲ့တာေတြ..ေနာက္ၿပီးရင္ထဲကအ႐ွိအတိုင္းဟန္မေဆာင္နိုင္ဘဲ အာေမဋိတ္မွားသံုးမိလို႔ဒုကၡေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုပါေျပးသတိရမိတယ္။
တန္ခူးေရ...
C Box ကေလး လုပ္ပါလားဟင္...
လာလည္တဲ့အခါတိုင္း... လာလည္တဲ့သူတိုင္း... အလြယ္တကူ ႏႈတ္ဆက္လို ့ရတာေပါ့။
အဲဒီလို ေျခေထာက္နဲ႔ ညႊန္တာကို က်ေနာ္လဲ အလုပ္၀င္ခါစက ၾကဳံဖူးတယ္။ တန္ခူးလိုပါပဲ။ ညႊန္တာက ကိုယ့္အလုပ္ရွင္လဲျဖစ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ဆီမွာ ဒါက မထူးဆန္းသလိုလဲျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက သူ အဲဒီလို ညႊန္လိုက္တိုင္း ကုိယ္က ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာပဲ။ က်ေနာ္ ေျဖရွင္းခဲ့တာကေတာ့ တန္ခူးထက္စာရင္ နည္းနည္း ပုိရင့္သီးသြားမလား မသိဘူး။ က်ေနာ္က သူ တခုခုကို ေျခေထာက္နဲ႔ ညႊန္တဲ့အခါ က်ေနာ္ကလည္း ေျခေထာက္နဲ႔ ျပန္ညႊန္ၿပီးေတာ့ `ခင္ဗ်ား ျပတာ အဲဒါလား´ လုိ႔ ျပန္ျပန္ေမးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ အလုပ္ရွင္က သတိထားမိဟန္ တူပါတယ္။ ေျခေထာက္နဲ႔ မျပေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္လုပ္ရပ္ကေတာ့ သိပ္မေကာင္းလွပါဘူး။ အမွန္ဆုိရင္ တန္ခူးေျပာသလိုပဲ ေျပာသင့္တာ။
သူမ်ားကို လမ္းမွာေတြ႕ရင္လည္း လွမလွ၊ ၀တ္စားထားတာ ၾကည့္ေကာင္းမေကာင္း အမွန္အတိုင္း ေျပာေနာ္.. ဟဲ
အက္ေဆးေလးေကာင္းတယ္
ဟုတ္တယ္သက္ေဝေရ...ဒီတစ္သက္ေတာ့ အရာ႐ွိအခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ဖို႕ ေမၽွာ္လင္႕ခ်က္မ႐ွိ္ ...။
ကိုေပါေရ...ခုေျပာမယ္ေနာ္။ စိတ္ေကာင္း႐ွိတဲ႕ကိုေပါက ဘာဝတ္ဝတ္ ခင္ဖို႕ေကာင္းၿပီးသားပါ။
ဆံပင္စင္းစင္းေလးနဲ႕ ထေနာင္းက တမ်ိဳးခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတာ အမွန္ပါ။
သက္ေဝေရ...ဧည့္သည္ေတြကို တာဝန္မေက်မွာစိုးလို႕ cboxမထားတာပါ။
ကိုေစးထူးေရ...ယဥ္ေက်းမွူကြာဟခ်က္ရဲ႕ အခက္အခဲေတြေပါ့ေနာ္။
စိတ္ခ်ပါ ပန္ရယ္။ စာလွလွေလးေတြေရးတတ္တဲ့ ပန္ကလွမွာပါ။ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ သိရေအာင္ ဓာတ္ပံုေလးျပပါလားဟင္။
အားေပးတာ ေက်းဇူးပါ ေကာင္းကင္ကို။
မတန္ခူးကိုလြမ္းလို႔ပိုစ္႔အေဟာင္းေလးေတြလာဖတ္ပါတယ္ေနာ္...
သတိရေနတဲ႔
ဆုျမတ္
Post a Comment