စြယ္ေတာ္ေဝးေဝး

အဲဒီေန႔က စြယ္ေတာ္ေတြ ခ်ဳံးပြဲခ်ငိုၾကတယ္။ ေဆာက္တည္ရာမရေတာ့ ေျခလွမ္းေတြက ဦးတည္ရာမဲ့။ အားလံုးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက လြမ္းရိပ္သန္းလို႕။ တိုင္လံုးႀကီးေတြကိုဖက္ျပီး ပက္ပက္စက္စက္ငိုေနတဲ႔ အတန္းထဲကေကာင္ေလးကိုေတြ႕ေတာ႕ ခါတိုင္းလို မႃပံုးျဖစ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က မ်က္ရည္ဝဲ။ ေႂကြက်လာတဲ႕ စကားပန္းႁဖူႁဖူေလးေတြ တျမတ္တနုိးေကာက္ေနမိေတာ့ နွစ္ငယ္တန္းကေက်ာင္းသူတခ်ိဳ႕ နားမလည္သလို ေငးသြားၾကတယ္။ ကားပတ္ကင္မွာေတာ႔ အေျဖမရမက ေတာင္းခံေနရပံုရတဲ႕ ေကာင္မေလး။ အ႐ူးအမူးစြဲလန္းေနတဲ႕ မ်က္ဝန္းတစံုေအာက္မွာ ႐ွက္ေသြးေတြျဖာလို႕။ ေလနုေအးကေနာ႔ေတာ့ ကိုယ္ဆံပင္႐ွည္ေတြက ခပ္လွမ္းလွမ္းက ျမက္႐ုိင္းေတြနဲ႕အႃပိုင္ အထိန္းအကြပ္မဲ႕။ ခေရပန္းရနံ႕ေလးကသင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕။ ခေရပင္ေလးေတြ စီစီရီရီနဲ႕ ခ်စ္သူလမ္းၾကားေလးမွာ တြဲလက္ေတြ။ ဘဝထဲဝင္ဖို႕ အားယူေနၾကရဲ႕။ ခ်ိဳင္႕ဝွမ္းေလးထဲက စာသင္ေဆာင္ေတြမွာ ပထမနွစ္က ေျခရာေတြ႐ွာေဖြမိေသး။ တီေပတံတကားကား၊ ပံုဆြဲစကၠဴလိပ္ကို႔႐ုိ့ကားယားနဲ႔ ဆံပင္တိုတိုေကာင္မေလးတေယာက္ပံုရိပ္က မျပတ္မသား။ စြယ္ေတာ္ေတြက အဲဒီနားတဝိုက္မွာ အေဖာ္အသင္းနဲ႔။ ဟိုးကမိုးပ်ံတံတားေပၚမွာ ေခ်ာ္လဲခဲ႔တုန္းက ဝိုင္းလက္ခုပ္တီးခဲ႔တဲ႔ အစုတ္ပလုတ္ေတြကို ခုေတာ့လြမ္းခ်င္ခ်င္။ မၾကာေသးခင္ကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ ေမတၱာမၽွသြားတဲ့ ဆရာနဲ႕ဆရာမကို ေတြ႕ေတာ့အားက်မိသလိုလို။ ဒီအရိပ္ေအာက္က သူတို႕ဘဝက ၿငိမ္းခ်မ္းပါဘိ။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အနာဂတ္လမ္းက ေဝေဝဝါးဝါး။ လက္ခုပ္သံတခ်ိဳ႕ေၾကာင္႕ ေငးၾကည့္မိေတာ႔ ေမဂ်ာမတူ၊ နွစ္တူတဲ့ေက်ာင္းသားတေယာက္ ၾသဘာလမ္းမွာ အမွတ္တရေျခရာေတြ ေႁခြခ်။ Lေဆာင္ေတြေ႐ွ႔က ေလွကားထစ္ေတြမွာ ခဏမွီေငး။ စိန္ပန္းပင္ေတြက ကနြဲ႕ကလ်နဲ႔။ ဆင္းရဲသားဂိတ္ကေလးက စည္စည္ကားကား။ ငုဝါပင္ကေလးေတြက ထီးမပါ။ ABCD ညီအကိုေတြက ညေနမေစာင္းခင္ မူးေနၾကၿပီ။ တစ္တစ္ခြခြဆဲသံတခ်ိဳ႕ကပဲ လြမ္းစရာ။ ဒီေလွကားထစ္ကေလးရဲ႕ေအာက္မွာ ခင္ေမာင္တိုးနဲ႕ လြမ္းေနၾကသူတခ်ိဳ႕။ ေနြးေအးကို နွုတ္ဆက္အနန္းေပးေနတုန္း အေဆာင္သူယဥ္ယဥ္ေလးက AUTOေပၚကို အမွတ္တရေတြ အန္ခ်ခိုင္းတယ္။ AUTOေပၚက ကိုယ္႕ဓာတ္ပံုနံေဘးမွာ စကားလံုးေတြ ဖြဲ႕သီေပး။ လွူပ္လွီလွူပ္လွဲ႕ ယဥ္စစအလွဘုရင္မေလးရဲ႕ ေျခလွမ္းကို ခံစားေနၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသားတစုက နံေဘးမွာ။ အခ်ိန္မတန္ခင္ ယစ္မူးေပါက္ကြဲေနတဲ႔သူတခ်ိဳ႕ကို စာနာမိေသး။ ေလအေဝွ႔မွာ ပိေတာက္ပင္ေတြ႐ွိူက္သံ။ ဆည္းဆာမွာ ဂ်ီေဟာကႀကိတ္ႀကိတ္ငို။ အေဆာင္သူေတြအလြမ္း ဘယ္ေျပလိမ္႔။ အေဆာင္တံခါးေခါက္ အလည္ေရာက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းေတြနီနီရဲ။ ျပန္ဆံုနိုင္မွာလား။ အခုလို ဆယ္စုနွစ္ေတြၾကာေအာင္။ သံေယာဇဥ္ေတြက ထပ္ထပ္ရစ္ေနွာင္။ အႁဖူေရာင္ဘဝရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္။ အလြမ္းေတြနစ္ႁမုပ္ေနတဲ႔ ဂ်ီေဟာည။ အေဆာင္ေ႐ွ႕က ေတးသံေတြက ငိုေႂကြးေနဆဲ။ မနက္ျဖန္ဆို ငါဟာေက်ာင္းသားမဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ႔။ ႐ွူး...မူးမူး႐ူး႐ူးနဲ႕ မေအာ္နဲ႕ကြာ။ အဲဒီအမွန္တရား ငါမၾကားခ်င္ဆံုးပဲ။

တန္ခူး

5:30PM 05-Feb-2008