ဒီေနရာေလးရဲ႕ေကာင္းသတင္းကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆီက ၾကားဖူးခဲ႔ပါတယ္။ သြားမယ္သြားမယ္လို႕ အားခဲၿပီး တခါမွမေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ေရာက္ျဖစ္သြားတဲ့အခါ အေရာက္ေနာက္က်ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိတယ္။ ဒီေနရာေလးက မက်ယ္ဝန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ သူကေပးတဲ႔ ဗဟုသုတက အကန္႕အသတ္မဲ႔။ ဒီေနရာေလးက မခန္းနားပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ျမင္႕ျမတ္တဲ႕စိတ္ဓါတ္႐ွိသူတို႔ေပးဆပ္ရာ။ ဒီေနရာေလးမွာ အသက္အ႐ြယ္စံု၊ လူတန္းစားမိ်ဳးစံုတို႕နဲ႕ စည္ကားလို႕ေနတယ္။ ဒီေနရာေလးက အျခားမဟုတ္။ ဒီလိုနုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ေတြ႕ရခဲတဲ႔ ျမန္မာစာၾကည့္တိုက္ေလးပါ။ ျမန္မာစာေပကို တန္ဖိုးထားတဲ့၊ ျမန္မာျပည္ကိုခ်စ္ျမတ္နုိးတဲ့ လူငယ္ေလးေတြစုေပါင္း ထူေထာင္ထားၾကတာပါ။ စာေရးဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စာအုပ္ေကာင္းေတြက လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ႄကိုးပမ္းအားထုတ္မွူသက္ေသပင္။ ေလးစားစရာ၊ေက်းဇူးတင္စရာ။ နံရံေပၚမွာ စာေရးဆရာႀကီးတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ႐ွားပါးပံုတခ်ိဳ႕။ ျပီးေတာ့ သူတို႕စံထားတဲ႕ သူတို႕ရဲ႕သူရဲေကာင္းပံုတခ်ိဳ႕။ စာၾကည့္တိုက္ကေလးအတြက္ ကဗ်ာတပုဒ္။ စာၾကည့္တိုက္ကေလးနာမည္က အားလံုးအတြက္ အလင္းတစ။ စိတ္ႄကိုက္စာအုပ္ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးငွားေတာ့ ေဖာ္ေ႐ြတဲ့အႃပံုးေလးေတြနဲ႕ လုပ္အားေပးေနေသာ လူငယ္ေလးေတြ။ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားေသာ ဒီနုိင္ငံမွာ ရသမၽွအခ်ိန္ေလးကို အနားမယူၾက။ သူတို႕ရဲ႕မ်က္လံုးေတြမွာ သူတို႕ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ရဲရင္႕ေသာစိတ္ဓါတ္္ေလးေတြ အထင္းသားေတြ႕ရသည္။ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ညွိညိွနွုိင္းနုွိင္းတိုင္တိုင္ပင္ပင္စည္းစည္းလံုးလံုး။ အဲဒီေစတနာရနံ႕ေလးေတြထံုသင္းေသာ ေနရာေလးမွျပန္လာေတာ့ ေနြးေထြးေသာအႃပံုးေလးမ်ားက မ်က္လံုးထဲကမထြက္။ ဒီေနရာေလးနဲ႕ဒီလူငယ္ေလးေတြက ပနံရလိုက္ဖက္ညီလွတယ္။ ေသခ်ာတာေတာ့ ဒီေနရာေလးဆီ မၾကာမၾကာေရာက္ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။
တန္ခူး
09-Feb-2008 12:52AM
7 comments:
ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့လမ္းျပမယ့္ၾကယ္ရဲ႕အလင္း
ေနဆယ္စင္းေတာင္အ႐ွုံးေပးေလာက္ပါရဲ႕။
ကေလာင္သြက္တဲ့တန္ခူးေရ..ဒီပို႔စ္အတြက္လဲေက်းဇူး။
ma yae,
Thanks for such a lovely description of "lan pya kyal" !! indeed..poem like style for our beloved library!
Giving us not only knowledge but also information, uniting all of us as one family..
it is the guiding stars..for burmese in sg!..
thanks for the founders, for the volunteers, for the supports from readers :D
လာဖတ္သြားတယ္ ဗ်ိဳ႕ ... :D
တခါမွမေရာက္ေသးတဲ႕ဒီေနရာေလးကိုသြားၾကည့္အံုးမယ္,,,,ေက်းဇူးဘဲတန္ခူးေရ..လမ္းျပေပးတဲ့အတြက္...
တန္ခူးေရ…
ဓာတ္ပုံေလးေတြပါ ရိုက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ပိုေကာင္းမွာပဲဗ်ာ။ ေ၀ေ၀ဆာဆာေလးလဲ ျဖစ္သြားမယ္ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ ဓာတ္ပုံရိုက္ခြင့္ ေပးပ့ါမလားဘဲေနာ္။
က်ေနာ္တုိ႔မွာ ကိုယ္ပုိင္အကၡရာ ကုိယ္ပုိင္စာေပ နဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ဘာသာစကားရွိတာ ဂုဏ္ယူစရာပါ။ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြမွာ အဲသည္လုိမ်ဳိးမရွိဘူး။
စာၾကည့္တုိက္ကေတာ့ တကယ္ဘဲ အသိဉာဏ္ကုိဖြင့္ေပးတဲ့ေနရာ။ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စာၾကည့္တုိက္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္သာခဲ့ရင္ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံအေနအထားကလည္း တမ်ဳိးတဖုံ ျဖစ္ေနႏုိင္တယ္။
စကၤာပူမွာ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တုိက္ေပၚလာတာကေတာ့ တကယ္ဘဲ အက်ဳိးရွိလွပါတယ္။
သိပ္မွန္တာေပါ့ထေနာင္းရယ္။ဒီၾကယ္ရဲ႕အလင္း ေနဆယ္စင္းတကယ္အ႐ွုံးေပးေလာက္ပါရဲ႕။
ညီမေလးဆုေဝေရ...လူသာငယ္ေပမယ့္စိတ္ဓါတ္ျမင့္မားရင့္က်က္တဲ႔ လမ္းျပၾကယ္ေလးေတြကို အရမ္းေလးစားမိပါတယ္။
ကိုစိုးထက္ေရ...လာလည္တာေက်းဇူးပါ။ေနာက္လဲအၿမဲလာပါေနာ္။ ဧည့္သည္ေတြနဲ႕အၿမဲစည္ကားေနတဲ့ကိုစိုးထက္Blogေလးကေဖာ္ေ႐ြတယ္ေနာ္။
သြားျဖစ္ေအာင္သြားလိုက္ပါနွင္းပန္းေရ။
ကိုေစးထူးေရ...ဒီတခါစာအုပ္သြားအပ္ရင္ဓာတ္ပံု႐ုိက္ခဲ့ပါမယ္။
ကိုေပါေရ...ဒီcommentေလးဖတ္ၿပီးကဗ်ာေလးတပုဒ္ေရးမိသြားတယ္...ေနာက္postမွာပါ
Post a Comment