ကိုယ့္အၾကိဳက္

ခ်စ္တဲ့မမသီတာ တက္ဂ္ထားတဲ့ တက္ဂ္ဂိမ္းေလးနဲ ့ ခ်စ္ေသာသူေတြဆီ ျပန္လာပါျပီ။ ပထမဆံုး မေျပာမဆိုပဲ ေပ်ာက္ေနမိတာကို ေတာင္းပန္ပါရေစ…။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္ေၾကာင့္ပါ။ ခုေတာ့ နဲနဲအသက္ရွ ုေခ်ာင္သြားျပီမို ့ အရမ္းကို လြမ္းေနမိတဲ့ ခ်စ္ေသာသူေတြဆီ ျပန္လာပါျပီ။ ဘာပို ့စ္အသစ္မွ မရွိပဲ ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေလနုေအးဆီ လာလည္ျပီး ပို ့စ္အေဟာင္းေလးေတြ ဖတ္သြားတဲ့ စာဖတ္သူေတြကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္မိပါတယ္။ အေၾကြးဆပ္တဲ့အေနနဲ ့ ဒီကေရွ ့အဲဒီလိုၾကီး ေျခာက္ကပ္ကပ္ မျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားပါမယ္လို ့…။ မမသီတာေရ… အေတာ္ေလးကို ေနာက္က်မွ ေရးရတာကို ခြင့္လြတ္ပါေနာ္…။ ခုလို ေပ်ာက္ေနတဲ့ ညီမေလးကို ေမ့မထားပဲ အမွတ္တရ တက္ဂ္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ မ ေရ။

*****************

ငယ္တုန္းက အျငိမ့္မင္းသမီးေလးေတြ ထမီနားခပ္တာ သိပ္သေဘာက်မိတာ။ ဒီေတာ့ ထမီ တထည္မွ မရွိတဲ့ ကိုယ္က ကတမ္းခုန္တမ္း ကစားရင္ အေမ့ထမီခိုး၀တ္ျပီး ရွည္ေနတဲ့အပုိင္းကို ထမီနားခပ္ရတာ အေမာ။ ေခါင္းေပၚမွာလဲ အိမ္ကတဘက္ အရွည္ၾကီးကို ပတ္ျပီး ဆံပင္လို လုပ္ထားရေသးတာေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီမင္းသမီးကို ကစားေဖာ္ေတြကေတာ့ အားေပးသား။ ထမီေတြ ခဏခဏခုိး၀တ္တာ မခံနုိင္ေတာ့ အေမက နားေအးေအာင္ စပ္ထမီေလး တထည္ခ်ဳပ္ေပးတယ္။ ပထမဆံုးရတဲ့ ထမီေလးမို ့ ျမတ္နိုးမိတာ မေျပာပါနဲ ့။ ရ တန္းေလာက္ထိ အေရာင္အေသြးစံု၊ အဆင္စံုတဲ ့အဲဒီစပ္ထမီေလးကို ခ်စ္လြန္းလို ့ သိမ္းထားေသးတာ။

အေဖက အပ်ိဳစိတ္၀င္မွာ စိုးလို ့ ထမီ၀တ္တာမၾကိဳက္။ ထမီေလးေတြ ခ်စ္တဲ့ကိုယ္က ၆တန္းကစ ၀တ္ရတဲ့ ေက်ာင္း၀တ္စံု ထမီအစိမ္းေလးေတြကိုပဲ တျမတ္တနုိး၀တ္ရတာ။ မွတ္မွတ္ရရ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္္ ထမီေတြထက္ အစိမ္းပုပ္ေရာင္ ထမီေလးေတြကို ကိုယ္က ပုိနွစ္သက္မိတယ္။ အျဖဴေရာင္္ လက္စက အက်ီၤေလးေတြထက္ အျဖဴေရာင္လက္ရွည္ တကၠသိုလ္ရင္ဖုန္းအက်ီၤေလးေတြကို ပိုျမတ္နုိးမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ စပ္ထမီေလးျပီးရင္ အစိမ္းေရာင္ ေက်ာင္းထမီေလးေတြသာ ကိုယ္က ခ်မ္းသာခဲ့တာေလ။

RIT ေရာက္ေတာ့ အေဖက ထမီ၀တ္ခြင့္ျပဳျပီ။ အေဒၚ၀ယ္ေပးတဲ့ ေၾကာင္ျခစ္ေျပာင္ လံုခ်ည္ေလးေတြရယ္… အဲဒီေခတ္က ေခတ္စားတဲ့ တရုတ္ပိတ္ အဆင္နုတ္နုတ္ေလးေတြရယ္ေတြထဲမွာ ရွားရွားပါးပါး အဖြားဆီက အေမြရထားတဲ့ ရွာလံုခ်ည္ အနက္ခံေပၚ အျပာနုရင့္အဆင္ေလးနဲ ့ ထမီေလးကို အျမတ္နုိးဆံုး။ တရုတ္ပိတ္ ထမီေလးေတြထဲမွာေတာ့ အျဖဴခံေပၚ အနက္လံုးေလးေတြနဲ ့ ထမီေလးက ကိုယ့္ကို အဆဲြေဆာင္နုိင္ဆံုး။ ဓာတ္ပံုအေဟာင္းေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီ ထမီေလးနဲ ့မို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ ျပံဳးမိတယ္။ အျဖဴေရာင္က ကိုယ္က ရူးသြပ္သူမို လား။

ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့ ကိုယ္သိပ္လိုခ်င္တဲ့ ျမန္မာခ်ည္ထမီေလးကို အေမက လက္ေဆာင္ရခဲ့တယ္။ အေမ့ဆီက အဲဒီထမီေလးကို ေတာင္းေတာ့ အေမက ေပးခဲ့တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို ့မရနိုင္မယ့္ သမိုင္းရွိတဲ့ ထမီေလးတထည္ပါ။ ပခုကၠဴက အေဒၚလက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ပင္နီအက်ီၤေလးနဲ ့ အလြန္လုိက္ဖက္တဲ့ ထမီေလးေပါ့။ ခုထက္ထိ အိမ္က ဘီရိုေလးထဲမွာ အမွတ္တရသိမ္းထားဆဲပါ။ (ခုခိ်န္ထိ ၀တ္ခ်င္ဆဲေပမယ့္ ၀ လာလို ့ ၀တ္မရေတာ့ ပါဘူး)




စတုတၳနွစ္ေလာက္က အရိုင္းစံပယ္ထဲက မုိ ့မုိ ့ျမင့္ေအာင္ ၀တ္တဲ့ ဒူးနားခ်ိတ္ေလေတြကို သိပ္သေဘာက်ခဲ့တာ။ အေမ့ကို ပူဆာေတာ့ မီးခုိးေရာင္ေအာက္ခံေပၚ အ၀ါေရာင္ခ်ိတ္ေလးေတြပါတဲ့ ထမီေလးရယ္… အ၀ါေရာင္ ျမန္မာအက်ီၤလက္ရွည္ေလးရယ္ ခ်ဴပ္ေပးခဲ့တယ္။ ခ်စ္လြန္းလို ့ ေက်ာင္းတုန္းက ခဏခဏ ၀တ္ခဲ့တဲ့ ၀တ္စံုေလးပါ။




ခုေတာ့ ျမန္မာခ်ည္ထမီေလးေတြ ခ်စ္ေပမယ့္ ၀ လာတာမို ့ ဘယ္လုိမွ ၾကည့္မေကာင္းလို ့ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရပါတယ္။ ျမန္မာ၀တ္စံုေလးေတြမ၀တ္ရ မေနနုိင္တာမို ့ သိပ္ၾကီးမထူတဲ့ အသားေလးေတြကို ပန္းေလးထိုးရင္ထိုး.. ဒါမွ ရင္ဖုန္းပံုဆန္းေလးေတြ ထြင္ျပီး ၀တ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္အိမ္နားက ပန္းထိုးေတာ္တဲ့ ခ်စ္တဲ့ညီမေလးကလဲ လုိခ်င္တဲ့ပံုရေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္ ပန္းထိုးေပးပါတယ္။ ခရမ္းေရာင္ေျပာင္ထမီေလးေပၚ ပန္းေရာင္အပြင့္ေလးေတြ စီတန္းထိုးထားတဲ့ ထမီေလးက ခုေလာေလာဆယ္ အၾကိဳက္ဆံုး ထမီေလးပါပဲ။

(ပုိ ့စ္အသစ္တင္ခ်င္လြန္းလို ့ ဓာတ္ပံုေလးေတြ အသဲအသန္ရိုက္လုိက္ရတာပါ… အရည္အေသြးအေတာ္ညံ့တဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေတြ အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္)

တန္ခူး
10:55pm 15-Feb-2010