ဟိုဟိုဒီဒီ နို၀င္ဘာ

ျမန္မာေက်ာင္းသားေလး ၂ ေယာက္ အိမ္ေျပာင္းဖို ့ တက္စီထဲ ပစၥည္းေတြ တင္ေနတုန္း ေလာ္ရီကားက ေနာက္ကေန ၀င္တုိက္လုိ ့ ေျခေထာက္ေတြ အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာရတဲ့ သတင္းကို ဖတ္ျပီး အေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဒီမွာ တခုုုခုျဖစ္ရင္ ေဆးကုသစရိတ္က အရမ္းမ်ားပါတယ္။ အသက္အာမခံ မ၀ယ္ထားရင္ ပုိဆိုးပါတယ္။ ဒီကေလးနွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းလာတက္ေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္အသက္အာမခံ ၀ယ္နုိင္ပါ့မလဲ။ ေကာင္မေလးရဲ့ ေဆးကုသစရိတ္ဆို ေဒၚလာ ၇ ေသာင္းေလာက္ က်ေနျပီတဲ့။ ကိုယ္တတ္နိုင္သေလာက္ အလွဴေငြ ပါ၀င္ဖို ့ အီးေမးလ္ေတြ ရေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ့လို ့ စိတ္ထဲ ဟင္းခ်နိုင္ပါတယ္။ ဒီနိုင္ငံမွာ ျမန္မာေတြ အေတာ္မ်ားေနတာ တေယာက္ကို အနည္းဆံုး $10 နွ ုန္းနဲ ့ ဒါမွမဟုတ္ $5 နွ ူန္းနဲ ့ပဲ လွ ူၾကဦး သူတို ့အတြက္ အေတာ္ အေထာက္အကူရမွာပါ။ နဲတယ္မ်ားတယ္ သေဘာမထားပဲ ကိုယ္တတ္နိုင္သေလာက္ လွ ူျဖစ္လိုက္တာက ပိုထိေရာက္မယ္လုိ ့ ထင္မိပါတယ္။ သူတို ့ခမ်ာ မိေ၀းဖေ၀း သူစိမ္းေတြ ၾကားထဲ ေက်ာင္းလာတက္ေနရတဲ့ အျပင္ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးနဲ ့ ၾကံဳရေတာ့ အေတာ္ကို အားငယ္၀မ္းနည္းေနၾကမွာပါ။ ဒီလို တကယ္လုိအပ္ေနတဲ့သူကို လွ ူရတဲ့ အလွ ူက ပိုျပီး အက်ိဴးရွိပါတယ္။ တဆက္တည္း အလွ ူေငြ ထည့္၀င္ဖုိ ့ နွိ ုးေဆာ္တဲ့ volunteer ေတြနဲ ့ အသက္အာမခံကိစၥ၊ ေဆးရံုကိစၥ ကူညီေပးသူေတြကိုလဲ ေလးစား ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ လူအခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီၾကလိုတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ ့ စိတ္ဓါတ္ကို ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။

ခုတေလာ လူက အလုပ္ရွ ုပ္ခ်က္ကေတာ့ သတင္းစာလဲ မဖတ္နုိင္၊ တီဗီြလဲ မၾကည့္နုိုင္နဲ ့ မနက္မိုးလင္းတာနဲ ့ ကြန္ျပဴတာၾကီးထဲ ေခါင္း၀င္မတတ္ ညလဲအေတာ္မိုးခ်ဴပ္တဲ့အထိပါ။ ဟုိတေန ့က အရာရွိက ၾကားျပီးျပီလား သတင္းထူးဆုိေတာ့ ကြ်န္မက မွ ုန္၀ါး၀ါးနဲ ့။ အေဖအရင္းက သူ ့မိန္းမမရွိတုန္း သူေမြးထားတဲ့ ၅နွစ္နဲ ့ ၃နွစ္အရြယ္ ကေလးနွစ္ေယာက္ကို မီးရွိ ု ့သတ္ျပီး သူ ့ကိုယ္သူပါ သတ္ေသသြားတယ္တဲ့။ ဘုရား… ဘုရား။ အဲလိုသတင္းမ်ိဳးၾကားရရင္ ရင္ထဲမွာေမာျပီး အသက္ရွ ုေတြ က်ပ္မိတယ္။ မနွစ္ကလဲ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ သူ ့ကေလးနွစ္ေယာက္နဲ ့အတူ သတ္ေသသြားတာ ၾကားရေသးတယ္။ ခုလာျပန္ျပီ။ အရာရွိက အဲဒီသတင္းၾကားရတာ သူအရမ္းpainful ျဖစ္တယ္လို ့ ေျပာေတာ့ ကိုယ္လဲ နားလည္မိပါတယ္။ မိခင္ေတြဆို ခံစားခ်က္က ပိုဆိုးမယ္ထင္တယ္ေလ။ အဲဒီမွာ ထံုးစံအတုိင္း စဥ္းစားျပီး ေမးမိတာပါပဲ။ ဒီမွာက အိမ္ခန္းေလးေတြနဲ ့ ေနတာ။ ဟိုဘက္အခန္းက ေခ်ာင္းဟန္ ့တာေတာင္ ဒီဘက္အခန္းက ၾကားရတတ္ေသးတာ။ ဒီေလာက္ မီးရွို ့သတ္တာေတာင္ အိမ္နီးခ်င္းေတြက မသိလိုက္ဘူးတဲ့လား။ နဲနဲေလးမွ သံသယမျဖစ္ဖူးတဲ့လား။ ကေလးေတြရဲ့ “အေဖရယ္မလုပ္ပါနဲ “့ ဆိုတဲ့ အသံကိုေတာင္ အိမ္နီးခ်င္းတခ်ိဳ ့က ၾကားတယ္ဆုိပဲ။ တခုခုပံုမွန္မဟုတ္ပဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ တကယ္ေတာ့ သိသာမွာပါ။ ေနနိုင္လြန္းတဲ့ စိတ္ေတြ။ တကယ္လုိ ့မ်ား အျပင္က တံခါးဘဲလ္ကို နိွပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဲကို ဖုန္းေလး တခ်က္ေကာက္လွည့္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္လုိက္နုိင္ရင္ ကေလးေတြေရာ လူၾကီးအသက္ပါ ကယ္တင္နိုင္ရင္ ကယ္တင္နိုင္မွာပါ။ (မနွစ္က ပို ့စ္တခုမွာ ေလးေလာင္းျပိဳင္လူသတ္မွ ုတခုမွာလဲ အဲဒီလို ေတြးျပီး ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္)။ အရာရွိက သူ ့နိုင္ငံျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ္ေထာက္ျပတာကို လက္ခံတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမ်ိဳးဆက္ေတြ ပိုဆိုးလာတယ္လုိ ့ သူက ဆိုပါတယ္။ သားအတြက္ေတြးပူမိရင္း မိဘဆရာေတြ ့ဆံုပြဲ ၾကိဳတင္ေဆြးေႏြးတဲ့ formထဲမွာ ကေလးေတြ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ ပိုခ်စ္ခင္ သံေယာဇဥ္ရွိၾကဖုိ ့ ေမတၱာထားတတ္ဖို ့ ရိုင္းပင္းကူညီတတ္ဖို ့့ programေလးေတြ သင္ရိုးထဲ ထည့္သင္ဖို ့အၾကံေပးမိတယ္။

ဟိုတလက အိပ္ခါးနီး တခုခုတူးတဲ့ အနံ ့ရလို ့ အမ်ိဴးသားကို အေဖာ္စပ္ေတာ့ သူလဲ အနံ ့ရတယ္တဲ့။ တူးနံ ့က အမဲသားလို အသားတမ်ိဳးတူးနံ ့ပါ။ အဲဒီေန ့က အိမ္မွာ မီးခိုးတိတ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္အိမ္က မဟုတ္တာေသခ်ာတာမို ့ မိုးခ်ဴဳပ္မွ ဟင္းခ်က္တတ္တဲ့ ေအာက္ထပ္အိမ္ကလို ့ပဲ စိတ္ထဲထင္မိတာ။ တေျဖးေျဖး အနံ ့က ဆိုးလာတဲ့ အျပင္ မီးခိုးေတြပါ အေပၚေရာက္လာေတာ့ နွစ္ေယာက္လံုး လွ ုပ္လွ ုပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားပါတယ္။ တံခါးဖြင့္ျပီး အျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့ မီးခိုးေတြ ေတြ ့ရပါတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ တုပ္တုပ္မွ မလွ ုပ္ၾကေတာ့ မေနနိုင္ပဲ တံခါးေတြ ေခါက္ေမးမိတယ္။ သူတို ့ကလဲ အဲဒီေတာ့မွ ျပာျပာသလဲ။ သူတို ့အိမ္ေတြက မဟုတ္တာ ေသခ်ာတဲ့အခါ အမ်ိဳးသားက ဘယ္ကလဲ ေသခ်ာေအာက္ တိုက္ေအာက္ဆင္းၾကည့္ပါေတာ့တယ္။ ၆ ထပ္က လူၾကီးတေယာက္က တတိုက္လံုး ထူးထူးျခားျခား သူတေယာက္ပဲ ထြက္ၾကည့္ျပီး တိုက္ေအာက္ေရာက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားကို ေအာ္ေျပာပါတယ္။ ၅ ထပ္က… မင္းလဲ တက္လာခဲ့ ငါနဲ ့အတူသြားမယ္တဲ့။ သူတို ့ နွစ္ေယာက္သြားျပီး တံခါးေခါက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ တံခါးလာမဖြင့္ေပးပါဘူး။ သူတို ့လဲ တံခါးကို မရရေအာင္ ဖြင့္မွ ျဖစ္မယ္လုိ ့ တိုင္ပင္ေနတုန္း လူငယ္ေလးတေယာက္ အျပင္က ျပန္လာပံုနဲ ့ ေျပးလာျပီး ဒါင့ါအိမ္ဆို တံခါးဖြင့္ပါတယ္။ တံခါးဖြင့္လိုက္မွ အိမ္ထဲဘာမွ မျမင္ရေအာင္ မီးခိုးေတြ ပိတ္ေမွာင္ေနတယ္ဆိုပဲ။ ခဏေနေတာ့ မီးခိုးၾကားထဲက အဖုိးၾကီး တေယာက္ထြက္လာမွ အားလံုးသေဘာေပါက္ပါေတာ့တယ္။ လူငယ္ေလးက ငါ့အေဖဟင္းခ်က္ျပီး ေမ့သြားတယ္ထင္တယ္တဲ့။ မီးဖိုကေတာ့ မီးေတြေတာက္ေနလို ့ အကုန္၀ိုင္းျပီးျငိွမ္းရပါတယ္။ ကံေကာင္းလို ့ပါ။ တကယ္လုိ ့သာ လူငယ္ေလး အခိ်န္မွီေရာက္မလာခဲ့လုိ ့ရွိရင္… ကြ်န္မအမ်ိဳးသားနဲ ့ ၆ထပ္က လူၾကီးသာ ငါ့အိမ္က ေညွာ္တာမွ မဟုတ္တာဆိုျပီး အိမ္တံခါးေလး အသာပိတ္ေနခဲ့ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အဖုိးၾကီး မီးခိုးေငြ ့ေတြထဲ တခုခုျဖစ္သြားနိုင္တဲ့အျပင္ အဲဒီအခန္းကစတဲ့ မီးက ဘယ္ေလာက္ထိ ပ်ံ ့နွံ ့သြားမယ္ မသိပါဘူး။ ၾကြက္ကေလး ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ့တဲ့ ပံုျပင္လုိပါပဲ။ ငါနဲ ့မဆိုင္ဆို ဘာသိဘာသာေနခဲ့ရင္ တခိ်န္က် ငါ့ဆီ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာသလုိပဲေပါ့။ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ ဖတ္စာေလးသြားသတိရတယ္။ လဲေနသူကို ထူေပးပါ… အားငယ္သူကို အားေပးပါတဲ့။

ဒီမွာ အဲဒီလုိ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ ေႏြးေထြးမွ ုေတြ ပါးလ်လာလုိ ့ ထင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့ အျဖစ္ေတြ၊ ရထားလမ္းထဲ အတင္းခုန္ခ်တဲ့အျဖစ္ေတြ၊ ယဥ္ယဥ္ေလးရူးရတဲ့အျဖစ္ေတြ အေတာ္ကိုမ်ားပါတယ္။ ရံုးမွာ အဲဒီလို အခက္အခဲေတြ ခံနုိင္ရည္မရွိတဲ့အခါ တေယာက္ထဲျမိဳသိပ္မထားဖို ့ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းခံဖုိ ့ counselor လုပ္တဲ့ company တခုကို ငွားထားပါတယ္။ အဲဒီသတင္းၾကားမိေတာ့ အဖိုးကို သတိရမိတယ္။ ဟိုတခါ အညာျပန္ေတာ့ ကိုယ္နဲ ့စိမ္းတဲ့ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ အဖိုးဆီ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ ့။ သူတို ့က တုိးတိုး တိုးတိုးနဲ ့ ေျပာၾကေတာ့ ကိုယ္လဲ စပ္စုမရ။ ေနာက္မွ သိရတာက အဖုိးတုိ ့ ရပ္ကြက္ထဲက ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ၾကတဲ့ လင္မယားေတြတို ့ သားအဖအခ်င္းခ်င္း နားလည္မွ ုလြဲၾကတာေတြကို အဖုိးဆီမွာ အဆံုးအမလာခံ အၾကံဥာဏ္ လာယူၾကတယ္ဆုိပဲ။ ကြ်န္မအဖိုးက အသက္၉၀နားနီးေနျပီဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက အၾကီးဆံုးကို ဂါရ၀ျပဴ အဆံုးအမ နာယူၾကတာ ၾကားရတာ ၾကည္ႏူးစရာပါ။ သူမ်ားအပူကို မွ်ယူေျဖရွင္းေပးလို ့ အပူေတြ ျငိမ္းသြားတာ သူလဲ ဘယ္ေလာက္ကုသိုလ္ရလုိက္ပါသလဲေနာ္။ ဒီနိုင္ငံက counselor အယူအဆလိုမ်ိဳးကို ကြ်န္မတုိ ့နုိင္ငံမွာေတာ့ ဟိုးေရွးေခတ္ကတည္းက ယဥ္ေက်းမွ ုတရပ္ အေနနဲ ့ က်င့္သံုးလာတာ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ၾကရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းမွာကားေပၚမွာ ခရီးသြားအခ်င္းခ်င္း ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ၾကရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖန္ေျဖမယ့္ counselorေတြက သူ ့အလိုလို အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္မွာ ေပၚလာေအာင္ နီးစပ္လြန္းတဲ့ နွလံုးသားေတြ သံေယာဇဥ္ေတြကို ကြ်န္မျဖင့္ ေစ့ေစ့ေတြးေလ ၾကက္သီးေမြွးညွင္းထေအာင္ အံ့ၾသေလပါပဲ။

မနက္ျဖန္ Nov 13th က World Kindness Dayပါ။ ၾကင္နာမွ ုေတြ ရွားပါးတဲ့ အရပ္မွာ ကြ်န္မ အီးေမးလ္ တေစာင္ ခုေလးတင္ရပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့ ႒ာနရဲ့ Kindness Dayကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အစီအစဥ္ကေတာ့ ေန ့တဓူ၀ ကြ်န္မတို ့ပတ္၀န္းက်င္ေလး သန္ ့ရွင္းသပ္ရပ္ေအာင္ ေစတနာ အျပည့္နဲ ့ လုပ္ေပးရွာတဲ့ သန္ ့ရွင္းေရးအန္တီကို လက္ေဆာင္ေလးေပးဖို ့ ကိုယ္တတ္နုိင္သေလာက္ ပါ၀င္လွ ူဒါန္းၾကတဲ့ အစီအစဥ္ပါပဲ။ အဲဒီလုိ ေမတၱာတရားေလးေတြနဲ ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေလးျဖစ္ေအာင္ လွံ ု ့ ေဆာ္ စည္းရံုးေပးတဲ့ ကြ်န္မလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အမၾကီးကို အရမ္းေလးစားၾကည္ညိဳမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူေရြးခ်ယ္လုိက္တဲ့သူဟာ ကြ်န္မသံေယာဇဥ္ၾကီးရတဲ့၊ အလုပ္မလာရင္ ေနမ်ားမေကာင္းလို ့လားလုိ ့ စိုးရိမ္မိတဲ့၊ သူ ့အိမ္က အပင္ေသးေသးေလးေတြကို ကြ်န္မအလုပ္စားပဲြေဘးမွာ အလွဆင္ဖို ့ ပန္းအိုးလွလွေလးနဲ ့ လက္ေဆာင္ေပးတတ္တဲ့၊ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္တဲ့အခါ သူ ့အိမ္သူရာလုိ ေစတနာထားလုပ္ေပးတတ္တဲ့ သန္ ့ရွင္းေရးအန္တီျဖစ္ေနလို ့ ပိုလို ့ၾကည္ႏူး၀မ္းသာမိပါတယ္။ World Kindness Dayမွာ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္က တစံုတေယာက္ကို ကူညီျဖစ္ေအာင္ ကူညီၾကစို ့လား။

(Nov 13th World Kindness Day အမွတ္တရ)
(တခါတခါ အေၾကာင္းအရာ ေသးေသးေလးေတြကို ေရးခ်င္ျပီး ပို ့စ္တခုလို ခ်ဲ ့ေရးျပန္လဲ မေကာင္း… ေရးကလဲေရးခ်င္ဆိုေတာ့… မေရးျဖစ္ပဲ စိတ္ထဲမွာသာ ရွိျပီး ေပ်ာက္သြားတာ အေတာ္မ်ားပါတယ္… ဟိုတခါက ဟိုဟိုဒီဒီဆိုျပီး အသုတ္စံုလို ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္… ခုလဲ အဲဒီလို အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေရးခ်င္လာျပန္တာေၾကာင့္ ဟိုဟိုဒီဒီ နို၀င္ဘာလို ့ ေပးျပီး ေရးလိုက္ပါတယ္… ေနာင္လဲ ေရးျဖစ္တဲ့လေလး ေနာက္ကထည့္ျပီး ဟိုဟိုဒီဒီေလးေတြ စိတ္ထဲေပၚရင္ေပၚလာသလို ေရးမိေနဦးမယ္ ထင္ပါတယ္… တကူးတက ဖတ္ေပးၾကတာ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္)


တန္ခူး
5:36pm 12-Nov-2009