ေမာင္

ခပ္လွမ္းလွမ္းက ပန္းခရမ္းေရာင္စြယ္ေတာ္ေတြက နိုင္ငံေရးသိပၼံ ဘာသာရပ္ထက္ စြဲျငိစရာေကာင္းတာေၾကာင့္ ဒီLေဆာင္က အခ်ိန္ေတြ မဖ်က္ျဖစ္တာပဲလား…။ အမွတ္တမဲ့နဲ ့ Lေဆာင္ မွန္ျပဴတင္းကို ၾကည့္မိေတာ့ ျမင္ေတြ ့ေနက် ေကာင္ေလးနံေဘးက လူတေယာက္ကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွိသြားခဲ့တယ္။ လိွ ုင္းခပ္ၾကီးၾကီးေတြပါတဲ့ ဆံပင္အၾကီးၾကီးရယ္… ေအာက္နားေလးမွာ ဘဲဥပံုလိုျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္မွန္ၾကီးၾကီးရယ္… ျပီးေတာ့ အဆင္ၾကီးၾကီး ဟာေ၀ယံရွပ္ရယ္… ။ အေတာ္ခင္စရာေကာင္းတဲ့သူပဲ။

သူငယ္ခ်င္းက စာအုပ္ေပၚမွာ တခုခုေရးျပီး ကုိယ့္ကို လွမ္းေပးတယ္။ စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ ဒီလို စာအုပ္နဲ ့ စကားေျပာတတ္တာ အက်င့္ျဖစ္ေနျပီ။ “ဟုိမွာ မ်က္ကပ္” တဲ့။ အဲဒီေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္လံုးေတြက နွာေခါင္းနားအေတာ္ကပ္ေနတာမို ့ ကိုယ္တို ့အုပ္စုမွာ Nick Name ေပးခဲတဲ့ ထူးက ေပးခဲ့တဲ့ နာမည္။ ထူးစာအုပ္ေပၚမွာ ကိုယ္ျပန္ေရးလိုက္တယ္။ “သူ ့ေဘးက တေယာက္က ဆံပင္က အၾကီးၾကီးပဲေနာ္… ရယ္ရတယ္… ခင္စရာပဲ” လုိ ့။ ထူးနဲ ့ထိုက္ ကိုယ့္စာဖတ္ျပီး ဟုိလူၾကီးဆီ အၾကည့္ေရာက္ျပီး တခစ္ခစ္ရယ္ၾကတယ္။ အဲဒီလူၾကီးကေတာ့ မ်က္ကပ္ေဘးမွာ သစၥာရွိစြာနဲ ့ အပါးေတာ္ျမဲလုိ ့။

မွတ္စုစာအုပ္ေအာက္က ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းစာအုပ္ေလး အၾကည့္ေရာက္သြားျပီး စိတ္ထဲက တုိးတိုးေလး ညည္းမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက စေတြ ့ျပီး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိခ့ဲမိတဲ့ အဲဒီလူၾကီးက ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေတြ စဲြမက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆိုတတ္လိမ့္မယ္လို ့ ကိုယ္သံသယမရွိခဲ့တာ အမွန္ပဲ။

*****************************

1-3/16 အခန္းေရွ ့မွာ လူၾကားထဲ ပါတိတ္အဆင္ၾကီးၾကီး ရွပ္အက်ီ္ကို အျပင္ထုတ္၀တ္ျပီး ပုဆိုးတိုတိုနဲ ့ အဲဒီလူၾကီးကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လိုက္ရေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုယ္ျပံဳးမိတယ္။ သူ ့ကိုေတြ ့လုိက္ရင္ အျမဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ ့ အေတာ္ေအးေအးလူလူ ေနတတ္မယ့္ပံု။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ လက္တဘက္ထဲ လြွဲေလ်ွာက္တတ္တာကို ကိုယ္ကလဲ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ သတိထားမိေသးရဲ့။

ခုေလာေလာလတ္လတ္ ၀ယ္ထားတဲ့ လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ေလးထဲက ကိုသွ်ားကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖတ္ေနရင္း ဆရာေရာက္လာေတာ့ ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားတဲ့ ပါတိတ္အက်ီ္ၾကားၾကားကုိ လွမ္းေတြ ့လိုက္ရတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္း 8-1/2မွာ… ေႏြးေအးမွာ… ကားပတ္ကင္မွာ… မ်က္ကပ္နဲ ့အတူ ေတြ ့ရစိတ္လြန္းေတာ့ မ်က္မွန္ၾကီးၾကီးေအာက္က အဲဒီလူၾကီးရဲ့ မ်က္ရစ္မပါတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ ့ေတာင္ ကိုယ္ကရင္းနွီးလာသလို။

*****************************

တြဲတဲ့သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္နဲ ့ ေမဂ်ာ ကြဲသြားရေတာ့ ရင္ထဲဟာတာတာ။ အတန္းထဲ ၀င္လာသူေတြကို တေယာက္ျပီးတေယာက္ေငးရင္း လိုက္မွတ္ေနတုန္း… ျဗဳန္းဆို အဆင္ၾကီးၾကီး စီ၀ုိင္စီအက်ီ္ၾကီးနဲ ့ အဲဒီလူၾကီးကို ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုယ္၀မ္းသာသြားမိတယ္။ သူနဲ ့ကိုယ္ စကားမယ္မယ္ရရ မေျပာဖူးပါပဲ ေဆြလိုမ်ိဳးလို ကိုယ့္စိတ္ထဲ ရင္းနွီးေနမိတာ ထူးဆန္းသားလား။ မ်က္မွန္ေအာက္က မ်က္လံုးေတြက ကိုယ့္ဆီအေရာက္ သူကေယာင္ေယာင္ေလး ျပံဳးျပသြားတယ္။ သူ ့ပံုၾကည့္ရတာ ကိုယ္ဒီေမဂ်ာရတာ သိျပီးေနသလို။ ျပီးေတာ့… ေမဂ်ာကဲြသြားတဲ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းေလးအတြက္ ေၾကကြဲေနသလို။

ပထမနွစ္ကတည္းက မတြဲျဖစ္ေပမယ့္ ရင္းနွီးလက္စရွိတဲ့ ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ကို ျပံဳးျပလုိက္တယ္။ စကားေဖာင္ဖဲြ ့တတ္တဲ့ ကိုယ့္အက်င့္အတုိင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ ့။ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ ့ ျမန္မာအက်ီၤေလးေတြ ၀တ္တတ္တဲ့ အျမဲျပံဳးေနတတ္တဲ့ မဟာဆန္သူေလးရယ္… ရွပ္အက်ီ္ပြပြေလးေတြ အျမဲ၀တ္တတ္တဲ့ ေယာက်ၤားေလးနဲ ့တူတဲ့ ေကာင္မေလးရယ္… မ်က္မွန္ေလးနဲ ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းစကားေျပာတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးရယ္… ျပီးေတာ့ ကိုယ္ရယ္။ အဲဒီလူၾကီးနဲ ့ကိုယ္တုိ ့ေတြ အမ်ိဳးေတာ္ရလိမ့္မယ္လုိ ့ မထင္မွတ္ခဲ့ဘူး။

*****************************

“ညည္းတို ့ကို ငါက programming ရွင္းျပမယ္… ငါ့ကို ညည္းတို ့က Microwave ရွင္းျပ”

ကိုယ္တို ့ကို အဲဒီလူၾကီးက သူ ့တူမေတြကို စကားေျပာသလို ညည္းတို ့လုိ ့ နာမ္စားသံုးျပီး ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူနဲ ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လြယ္လြယ္ကူကူ ခင္မိသြားသလားမသိ။ သူနဲ ့စကားေျပာရတာ ကိုယ့္ေဆြကိုယ္မ်ိဳးနဲ ့ စကားေျပာရသလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတယ္။ ဘာအထာမွမရွိ။ သူ၀တ္ထားတဲ့ အ၀ါေရာင္ေတာက္ေတာက္ တီရွပ္ေပၚက ကာတြန္းရုပ္ေလးၾကည့္ျပီး သူ ့အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္က အ၀ါေရာင္ထင္ရဲ့လို ့ ကိုယ္ကအေတြးနယ္ခ်ဲ ့ေနမိတယ္။

သူနဲ ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္မွ သူ ့ပံုစံနဲ ့မဆီမဆိုင္ သိခဲ့ရတာေတြ…. လူကသာ လူၾကီးပံုျဖစ္ေပမယ့္ သူက ကိုယ့္ထက္ေတာင္ ၆လ ငယ္ေသးတာရယ္… သူ ့အိမ္ကေၾကာင္ေလးေတြ အေၾကာင္းေျပာျပတဲ့အခါ သူ ့မ်က္လံုးေတြျပံဳးေနတာရယ္… ျပီးေတာ့ သူဂီတာကို ခံုခံုမင္မင္ တီးတတ္တာရယ္… ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းေတြ အရူးအမူးၾကိဳက္တတ္တာရယ္။

*****************************

ေက်ာင္းေရွ ့တိုင္လံုးၾကီးေတြ ေနာက္ခံထားျပီး လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာေနၾကတဲ့ ကိုယ္တို ့ ၄ ေယာက္ရဲ့ ေက်ာင္းသူဘ၀လြတ္လပ္ျခင္းေတြ အထင္းသား ေပၚလြင္ေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးျပန္ၾကည့္ ျဖစ္ရင္ အဲဒီလူၾကီးကို လြမ္းတတ္တယ္။ (သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ အလြမ္းနဲ ့ပါ)။ အဲဒီဓာတ္ပံုေလးကို ကိုယ္တို ့ေနာက္ဆံုးနွစ္က သူရိုက္ေပးခဲ့တာ။

ေနာက္ဆံုးနွစ္အမွတ္တရ စာအုပ္ေလးထုတ္ေတာ့ သူ ့ေအာ္တိုစာမ်က္နွာမွာ ကိုယ္က သူ ့အတြက္ ေကာင္မေလးတေယာက္ရွာေပးဖို ့ တာ၀န္ယူခဲ့တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဦးေလး လူပ်ိဳၾကီးတေယာက္အတြက္ တူမက ၾကင္ယာရွာေပးခ်င္ရံုသက္သက္ပါ။ ေက်ာင္းျပီးလို ့ အလုပ္၀င္တဲ့အထိ သင့္ေတာ္တာေလးမ်ားေတြ ့ရင္ ကိုယ္က သူ ့ကို သတိရေနမိတယ္။

ျပန္ေတြ ့တဲ့အခါ သူ ့ဆံပင္အၾကီးၾကီး ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီဆံပင္အၾကီးၾကီးကို လြမ္းလိုက္တာ။ ကိုယ္ သူ ့ကို စခင္မိတဲ့အထဲမွာ ဆံပင္အၾကီးၾကီးက စတာမိုလား။ ျပီးေတာ့ အဆင္ၾကီးၾကီး အက်ီၤေတြ သူ ့ကိုယ္ေပၚမွာ မေတြ ့ရပဲ ရွပ္အျဖဴလက္ရွည္ကို ပုဆိုးထဲ ထည့္၀တ္လို ့… ကိုယ့္စိတ္ထဲ အရင္က ကိုယ္တို ့ဦးေလးမဟုတ္ေတာ့သလို… ခပ္စိမ္းစိမ္းနဲ ့။ လူၾကီးအေတာ္ဆန္သြားတဲ့သူက ကြန္ျပဴတာေတြၾကားထဲမွာ ေပ်ာ္ေနခဲ့ခ်ိန္… ကို္ယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက ကေလးဆန္တဲ့အက်င့္ေတြ မေပ်ာက္ပဲ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္နဲ ့ အလုပ္ခြင္မွာ လူၾကီးမျဖစ္တျဖစ္။

*****************************

အမွတ္မထင္ သူနဲ ့ျပန္ဆံုတဲ့အခါ ရင္ထဲပိုလို ့ ေႏြးေထြးခဲ့မိတယ္။ ေက်ာင္းကို လြမ္းနာက်ေနတဲ့ ကိုယ္က ေက်ာင္းတုန္းက အရမ္းရင္းနွီးတဲ့ သူ ့ကို ျပန္အေတြ ့ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ ့လို ့မကုန္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းေတြလဲ ေျပာျဖစ္ၾကေသးရဲ့။ ခပ္၀ါး၀ါး အနာဂတ္လမ္းတခုေပၚ ကိုယ္တုိ ့ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္။

တစံုတခုေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူနဲ ့ကိုယ္ မၾကာခဏ ျပန္ဆံုမိခဲ့တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ညေနရံုးကျပန္ေရာက္ခ်ိန္ဆို သူ ့ဖုန္းသံကို ကိုယ္က ေမွ်ာ္တတ္လာတယ္။ ကိုယ္တကယ္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတာ။ အရင္က သူဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ဖို ့ သတိမရပဲ ခုမွ ေန ့တိုင္းလုိလို ဖုန္းေတြ ဆက္ေနခဲ့ရတာလဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဖုန္းဆက္သူက နားေထာင္သူျဖစ္ျပီး… ကိုယ္က ကိုယ့္အက်င့္အတိုင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ ့ ေနတတ္တာ။ သူ ့ဖုန္းသံေတြ စိတ္လာေတာ့ ေမေမက သံသယစကား တခြန္းေျပာခဲ့တယ္။ သံသယ…. ကိုယ္တုိ ့နွစ္ေယာက္ၾကားက အျဖဴေရာင္နံရံတခု ပါးသထက္ပါးလ်လာတာ ကိုယ္တကယ္ သတိမထားမိခဲ့တာပါ လူၾကီးေရ။

*****************************

အျဖဴေရာင္ ဗလာစာရြက္ေပၚမွာ ခပ္ရွင္းရွင္းေရးထားတဲ့ ကဗ်ာသိပ္မဆန္လွတဲ့ စာတေစာင္ကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ အလြတ္ရတဲ့ အထိ ကိုယ္ဖတ္ေနမိခဲ့တယ္။ ဘယ္အရာတခုက ကိုယ္တို ့နွစ္ေယာက္ၾကားကို ခပ္ဆိတ္ဆိတ္၀င္လာျပီး ပါးလ်ေနတဲ့ နံရံပါးပါးကို ျဖိဳခ်ခဲ့သလဲ။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ေမးခြန္းေတြ ေမးလိုက္။ အေျဖေတြေျဖလိုက္။ သံေယာဇဥ္ေတြကို ေရလုိက္နဲ ့။ တေယာက္ထဲ ရူးခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ။

ကိုယ့္နာမည္ကို တိုးတိုးေလးတလံုးထဲ သူေခၚတဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ သူ ့ကို ေပးဖို ့အေျဖတခု ဘာေၾကာင့္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့သလဲ။ ထူးဆန္းလိုက္တာ လူၾကီးေရ။ ဆယ္နွစ္လံုးလံုး ကိုယ့္နံေဘးမွာ သူရွိေနတုန္းက ဘယ္မွာ သြားေရာက္ခိုပုန္းေနခဲ့တဲ့ အဲဒီအရာက ခုက်မွ ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္တို ့နွစ္ေယာက္ၾကားကို ရုတ္တရက္ ေရာက္လာခဲ့သလဲ။ သူေပးခဲ့တဲ့ အေကာင္ေလးတေကာင္နဲ ့တူတဲ့ ေဘာပင္ လိေမၼာ္ေရာင္ေလးကို မသံုးရက္ပဲ တိတ္တိတ္သိမ္းထားမိခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကိုယ္တကယ္မသိေတာ့ဘူးေလ။

*****************************

ကိုယ္က ေစာင့္ဆို သူက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ကိုယ္က လာဆိုမွ သူလွမ္းလာခဲ့တယ္။ သူမ်ား သမီးရီးစားေတြလို ေပ်ာ္ရြွင္လြတ္လပ္မွ ု မရွိတဲ့ ကိုယ္ေပးတဲ့ဘ၀မွာ သူေနသားက်ေအာင္ ေနေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ္က ေနရစ္ခဲ့ဥိီး ဆုိေတာ့လဲ သူမတားရက္ပဲ တေယာက္ထဲ ေနခဲ့တယ္။

တကယ္ဆို ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ကပဲ ရူးမတတ္လြမ္းခဲ့တာ။ ကိုယ္တုိ ့ နွစ္ေယာက္ဆံုေနက် အင္းလ်ားကန္နံေဘးက သစ္ပင္ေလးကို ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ ထိုင္ခံုေလး။ အင္းလ်ားကန္နံေဘးဆိုလို ့ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလးမွ မဟုတ္တာ။ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ လူသူရွ ုပ္ေထြးတဲ့ ကိုယ္တို ့ရံုး အ၀င္၀က ခုံတန္းေလးေပါ့။ သူနဲ ့ျပန္ဆံုရဦးမွာလား… ျပန္မဆံုရေတာ့ဘူးလား… ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေနာက္ ေလာဘတၾကီးလုိက္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္က တကိုယ္ေကာင္းဆန္သူပါ ခ်စ္သူေရ။ တခါတခါ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို လြွင့္ပစ္ျပီး ကုိယ့္လက္ေလးကို ဖြဖြဆုတ္ကိုင္တတ္တဲ့ သူ ့ဆီသာ ထြက္ေျပးလုိက္ခ်င္မိတယ္။ လြမ္းတယ္ေမာင္။

*****************************

သူက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို တဖြဖြမဆိုတတ္ေပမယ့္ အခက္အခဲေတြနဲ ့ရင္ဆိုင္ရရင္ မတည္မျငိမ္ေသြးပ်က္တတ္တဲ့ ကိုယ့္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ လူၾကီးဆန္လာေအာင္ မသိမသာ ပံုသြင္းေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားမိတဲ့အခါ… သူ ့ကို ကုိယ္အတန္တန္ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ သူက ဒါလုပ္လုိ ့ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ အမိန္ ့ မေပးခဲ့ေပမယ့္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ပါးနပ္စြာ ခ်ျပေပးခဲ့တာ ကုိယ္ေတာင္ မရိပ္မိလုိက္ပဲ… ရိပ္မိသိရွိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က သူခ်ျပေပးခဲ့တဲ့ လမ္းေပၚမွာ အေတာ္ေတာင္ ခရီးေရာက္ခဲ့ျပီေလ။

သူ ့ဆီက ရင္ခုန္လိွ ုက္ေမာစရာ ကဗ်ာဆန္ဆန္လက္ေဆာင္ဘာတခုမွ မရခဲ့ဘူးေပမယ့္… သူ ့အေတြ ့အၾကံဳေလးေတြ ေ၀မွ်ရင္း… သူ ့အေတြးအေခၚေလးေတြ ျဖန္ ့ေ၀ရင္း… ေလာကၾကီးကို ရင္ဆိုင္တတ္ဖို ့ သူေပးခဲ့တဲ့အင္အားတခုဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ လက္ေဆာင္တခုပါပဲ။ သူေပးခဲ့တဲ့ သူေပးေနဆဲျဖစ္တဲ့ သူေပးေနဦးမယ့္ အိမ္ေထာင္တခုရဲ့ အဆီအနွစ္ျဖစ္တဲ့ လွပတဲ့ သစၥာတရားနဲ ့ ေအးျမတဲ့ေမတၱာတရား လက္ေဆာင္ေလးေတြထက္ ကိုယ္က ဘာမ်ားလိုအပ္ဦးမွာလဲ။

ဖခင္နဲ ့တူေသာခင္ပြန္း…
အကိုနဲ ့တူေသာခင္ပြန္း…
သူငယ္ခ်င္းနဲ ့တူေသာခင္ပြန္း…
ကိုယ့္ရဲ့ ခ်စ္ေသာေမာင္… ဒီေမြးေန ့မွသည္ ခ်စ္တဲ့ မိသားစုေလးနဲ ့အတူ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာစြာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ ့ ေမြးေနေပါင္း ရာေထာင္ေသာင္းတိုင္ပါေစလုိ ့…။

(25-Oct-2009 မွာ က်ေရာက္တဲ့ ခ်စ္ေသာခင္ပြန္းေမြးေန ့အမွတ္တရ)

တန္ခူး
10:26pm 26-Oct-2009