တာ၀န္ေက်တဲ့ ျမန္မာေလး

ဒီနုိင္ငံကေက်ာင္းေတြမွာ မိဘ၊ဆရာ၊ကေလး ေတြ႕ဆံုေဆြးေနြးပြဲေတြကို ပံုမွန္မၾကာခဏလုပ္ေပးေလ႔႐ွိတယ္။အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္က ကေလးရဲ႔အားနည္းခ်က္၊အားသာခ်က္ေတြကို မိဘနဲ႔ဆရာေဆြးေနြးျပီး ဒီထက္တိုးတက္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲလို႔ တိုင္ပင္ၾကတာပါ။ ေက်ာင္းသားအသစ္စက္စက္သားရဲ႕ေက်ာင္းက ဖိတ္ေခၚလို႕ က်ြန္မတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံလဲ ပထမဆံုးအေတြ႔အၾကံူအျဖစ္ သြားခဲ႔ၾကတယ္။ ေက်ာင္းေနသက္တမ္း ၃လအတြင္း သားရဲ႕တိုးတက္မွူေတြဘယ္ေလာက္ရွိလဲ၊အဆင္ေျပရဲ႕လား၊အရမ္းေဆာ့တဲ့သားမို႕ ဘာေတြမ်ားအတိုင္ခံရမလဲလို႕ ရင္တထိတ္ထတ္နဲ႕။
ဆရာမက ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သားကအရမ္းလိမၼာယဥ္ေက်းေၾကာင္း၊ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆို ဆရာမအားလံုးကိုႏွူတ္ဆက္ျပီး ဆရာမေတြကျပန္ႏွူတ္မဆက္ခ်င္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ေစာင္႕ျပီးမွျပန္တတ္ေၾကာင္း ေတြကိုေျပာေတာ့ က်ြန္မေရာခင္ပြန္းပါ ပီတိအျပံုးေတြနဲ႕။ျမန္မာလူမ်ိဳးတေယာက္ပီသစြာ ယဥ္ေက်းလိမၼာေအာင္ အသက္ ၃ႏွစ္နဲ႕နားလည္ေအာင္ က်ြန္မတို႕ၾကိုးပမ္းရကိ်ဳး အနည္းငယ္ေတာ့နပ္ျပီ။
ဆရာမက အားသာခ်က္ေတြေဆြးေႏြးျပီး ဒါေပမယ့္ေလးခံလာေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္။ သားကဆက္ဆံေရး အားနည္းတယ္၊အဓိကဘာသာစကားျပႆနာ လို႕ဆိုတယ္။အိမ္မွာဘာ ဘာသာစကားနဲ႕ေျပာသလဲလို႕ေမးေတာ့ ျမန္မာစကားလို႕ မဆိုင္းမတြေျဖမိတယ္။ဆရာမက ဘာသာစကားက်ြမ္းက်င္ေအာင္ အိမ္မွာပါ အဂၤလိပ္လိုေျပာဖို႕ေတာင္းဆိုတယ္။က်ြန္မနဲ႕ခင္ပြန္း တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္မိၾကတယ္။ ဆရာမကို ဟုတ္ကဲ့လို႕ကတိေပးခဲ့တဲ့ ခင္ပြန္းကို အျပန္လမ္းမွာေမးၾကည့္မိတယ္။ က်ြန္မကေတာ့ သားကိုျမန္မာလိုပဲ ေျပာမွာပဲ၊ေမာင္ေရာလို့္ဆိုေတာ့ ေမာင္လဲသားကိုျမန္မာလိုပဲ ေျပာမွာပဲဆိုျပီး ျပံုးမိၾကတယ္။
သားေလးစကားေျပာတတ္တဲ့အရြယ္မေရာက္ခင္ကတည္းက က်ြန္မတို႕ၾကိုတင္စီမံကိန္းခ်ထားခဲ့ၾကတာပါ။အေျခအေနအရ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာေနရေပမယ့္ သားေလးကျမန္မာလူမ်ိဳးပါ။သားေလးလက္ထက္မွာ ျမန္မာစကားမေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္

ထိန္းသိမ္းဖ႕ို က်ြန္မတို႕မိဘေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။အခ်ိန္တန္ရင္ အဂၤလိပ္စကားက က်ြမ္းက်င္သြားမွာပါ။က်ြန္မတို႕ေတာင္ ၅တန္းမွ အဂၤလိပ္သင္ရျပီး ေလ့လာရင္းနဲ႕တတ္သြားေသးတာပဲ။
ႏိုင္ငံျခားမွာေမြးတဲ့ ျမန္မာကေလးတခ်ိဳ႕က ျမန္မာလိုေျပာတာကို နားသာလည္ျပီး ျပန္မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆို ျမန္မာလိုေျပာရတာကိုပဲ ရွက္ေနတတ္ၾကပါတယ္။အဲဒီလို ကေလးေတြေတြ႕တိုင္း က်ြန္မေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။အဲဒီလို ကေလးေတြမ်ားေလေလ က်ြန္မတို႕ဘာသာစကားေပ်ာက္ကြယ္ဖို႕မ်ားေလေလပါပဲ။တရုတ္လူမ်ဳိးနဲ႕ကုလားလူမ်ဳိးေတြက ဘာသာစကားထိန္းသိမ္းတဲ့ေနရာမွာ အတုယူဖို႕ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ဘယ္ႏုိင္ငံဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္ သူတို႕ဘာသာစကားကို မေပ်ာက္ပ်က္ေစပါဘူး။
က်ြန္မအတြက္ေတာ့ သားေလးနာမည္ကိုေခၚလို႕ ခင္ဗ်ာလို႕ထူးသံေလးဟာ ဘ၀အေမာေတြကိုေျပေစပါတယ္။ဆြမ္းအုပ္နီနီအေမရြက္လုိ႕အစခ်ီတဲ့ ျမန္မာကဗ်ာေလးကို မက္မက္ေမာေမာဆိုတတ္တဲ့ သားေလးဟာ

တာ၀န္ေက်တျဲ့မန္မာကေလးတေယာက္ပါပဲ။

တန္ခူး

5:00PM 27-Dec-2007