ေျဖာင့္ခ်က္

ဟိုးမိုးေကာင္းကင္မွာ
၁၃ေတြၿခိမ္းတဲ့ေန ့က
ကိုယ့္အက်ႋျဖဴျဖဴေလး
မီးကြ်မ္းသြားခဲ့တယ္...

ေရာင္စံုဖန္ခြက္ေလးေတြကို
၁၃ေတြလႊတ္လြတ္ခ်ေတာ့
ကိုယ့္ဖဝါးေလး
ေသြးေတြစြန္းခဲ့တယ္...

အဝါေရာင္ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလးကို
ဝိညာဥ္မဲ့ေစတဲ့၁၃ေၾကာင့္
ပန္းေျခာက္ေလးေပၚ
မ်က္ရည္စီးခဲ့တယ္...

Chocolate Coated ႏွလံုးသားတခုကို
တံခါးမေခါက္ပဲ
ကိုယ့္အိမ္ထဲအေရာက္
ပို ့ခဲ့တဲ့၁၃...

အခ်စ္အခ်စ္လို ့
ေအာ္ေရာင္းေနတဲ့၁၃ေရ
ဘဝတခုလံုးေပးဝယ္လိုက္ရတာက
ဗ်ဴဟာမာယာ အပုပ္အသိုးေတြ...

ခဏခဏမက္တဲ့
အိပ္မက္ဆိုးေတြထဲ
ေကာင္းကင္ႀကီးက
၁၃ေတြရြာရြာခ်တိုင္း
ကိုယ္ဟာအကြယ္အကာမဲ့
ဒဏ္ရာေတြနဲ ့
တဆိတ္... မ်ားလြန္းၿပီ၁၃ရယ္...

ညကလကိုခဏဖြက္လို ့
ျပကၡဒိန္ထဲက၁၃ေတြ
အၿပီးထုပ္ပိုးၿပီး
စၾကာဝဌာအျပင္ဘက္
လႊင့္ပစ္ခဲ့တယ္...။

တန္ခူး
8:41am 16-Jan-2018

အခ်စ္ရွိသလား

Do you have love?

ခုတေလာ သားက အခ်စ္အေၾကာင္း လာလာေဆြးေႏြးေတာ့ သားကို ႀကိတ္စူးစမ္းေလ့လာရင္း သားရဲ႕ထူးဆန္းတဲ့အေတြးေတြကို ျမင္ရတာက စၿပီး ဒီစာေလးေရးဖို ့စဥ္းစားမိတာပါ... High School ေက်ာင္းသား သားပတ္ဝန္းက်င္မွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုး ဟိုတစ ဒီတစ ၾကားရၿပီထင္ပါတယ္...

"ေမေမ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္မရွိဘူး... တကယ္ေတာ့ လူေတြက သူတို ့မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ က်န္ရစ္ခဲ့ေစခ်င္လို ့ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာ... ခ်စ္လို ့မဟုတ္ဘူး" တဲ့...

သားေျပာတာ တစိတ္တပိုင္းမွန္ေပမယ့္ အကုန္မမွန္ဘူးသားရဲ႕... ေမေမ အခ်စ္အေၾကာင္းစာတပုဒ္ေရးမယ္... ဒါေပမယ့္ ေမေမေရးမယ့္အခ်စ္က love between every relationship လို ့သားကို အၾကမ္းဖ်င္းေျပာခဲ့ပါတယ္...

အခ်စ္ဆိုတာ လူတေယာက္ခ်င္းစီက သူ ့အေတြ ့အၾကံဳအရ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပၸါယ္ဖြဲ ့ဆိုၾကတာမို ့ ခုကြ်န္မေရးမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာလဲ ကြ်န္မအျမင္သက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္း အရင္ဆံုးအသိေပးပါရေစေနာ္...

အခ်စ္ဆိုတာ ၂မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္နဲ ့ သူတပါးကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္... relationship တိုင္းမွာ ကြ်န္မေျပာတဲ့၂မ်ိဳးက ၿပိဳင္တူညီတူမွ်တူ ရွိေနဖို ့ခဲယဥ္းလြန္းလွတယ္... တခုက အၿမဲအေလးသာၿမဲ...

မိဘနဲ ့သားသမီး, ေမာင္ႏွမသားခ်င္း, ဆရာနဲ ့တပည့္, လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္, သူငယ္ခ်င္း, ခ်စ္သူ, လင္မယား... စတဲ့စတဲ့ relationship တိုင္းမွာ တခ်ိဳ ့က ကိ္ုယ္ကခ်စ္တတ္သူလို ့ထင္ေပမယ့္ တကယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ေနၾကတာပါ... ဥပမာေျပာရရင္ ကိ္ုယ့္သားသမီးကို တေသြးတသံတမိန္႔ ကိုယ္ေျပာတာ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့မိဘေတြဟာ သားသမီးကို ေကာင္းတာျဖစ္ေစခ်င္လို ့ ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ တကယ္က သူတို ့ကိုယ္သူတို ့ခ်စ္ေနၾကတာပါ... သားသမီးေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ခံစားမွဳ, ႏွလံုးသားကို လ်စ္လ်ဴရွဴထားလိုက္တာဟာ သားသမီးေတြကို ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ...

ဒီလိုပါပဲ... မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း, သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာလဲ တခ်ိဳ ့က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္လြန္းလို ့ သူမ်ားခ်စ္တာခံခ်င္ၾကတယ္... လုပ္ေပးလိုက္တဲ့အလုပ္တိုင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ေနာက္က ကပ္ပါတယ္... ဟင္းေလးခ်က္ေကြ်းမယ္, ပစၥည္းေလးလက္ေဆာင္ေပးမယ္, ယုတ္စြအဆံုး စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ က်ေအာင္ေျပာမယ္... အဲဒီအျပဳအမူေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြပါေနတယ္... တဘက္လူက ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတိုင္း မလုပ္ရင္ သြားၿပီ... တဘက္လူက သူ ့စိတ္ႀကိဳက္အတိုင္း မလိုက္ရင္ အဲဒီလူအဆိုးျဖစ္ၿပီ... တကယ္ေတာ့ သူက သူ ့ကိုယ္ပိုင္ေပတံနဲ ့ သူမ်ားကို တိုင္းၿပီး ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္လို ့ ေၾကျငာေနေပမယ့္ သူတကယ္ခ်စ္တာ သူ ့ကိုယ္သူပါ...

လင္မယားေတြၾကားမွာေတာ့ အသိသာဆံုးေပါ့... ခ်စ္လို ့လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကတယ္ ဆိုတဲ့ လင္မယားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူကကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္ထင္လို ့, သူခ်စ္တာ ဂ႐ုစိုက္တာခံခ်င္လို ့, သူ ့ဆီက အခ်စ္လိုခ်င္လို ့ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္လို ့ လက္တြဲထားၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ... တခ်ိဳ ့ဆို ကိုယ့္ကို မခ်စ္ေတာ့မွာစိုးလို ့, ကိုယ့္ကိုပစ္သြားမွာစိုးလို ့ဆိုတဲ့ အေၾကာက္နဲ ့ ကိုယ့္ေယာက်ၤားအရက္ေသာက္ေနလဲ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး မတားပဲ သူ ့ကို ပိုခ်စ္ေအာင္ နားလည္မွဳရွိတယ္ဆိုတာ ျပခ်င္လို ့ဆို အျမည္းေလးလုပ္ေပး, အရက္ေလးငွဲ ့ေပးေပါ့... ေရာဂါရသြားမွျဖင့္ သူ ့ခမ်ာေရာဂါေဝဒနာ ဒဏ္ခံရရွာမယ္ဆိုတာေတြထိ မေတြး...အမုန္းခံမတားျမစ္... ကြ်န္မျမင္ဖူးတာ ေယာက်ၤားက ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ေရာဂါႀကီးတခုခံစားလို ့ အရက္နဲ ့လံုးဝမတည့္တာေတာင္ မုန္းမွာေၾကာက္လို ့ဆို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့ တခ်ိဳ ့အမ်ိဳးသမီးေတြပါ... သူတို ့ ကိ္ုယ့္ကိုယ္ကို ပိုခ်စ္ၾကသူေတြေပါ့... တကယ္ေတာ့ ေအးလဲအတူ အပူလဲမွ်ၾကဖို ့ ဘဝ၂ခုေပါင္းခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား....

ခ်စ္သူေတြမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္တာလား, သူ ့ကိုခ်စ္တာလားဆိုတာ ေဝခြဲရခက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့... ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေနေစခ်င္တာနဲ ့ အျပန္အလွန္ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေပးေနေတာ့ တကယ္ခ်စ္သလား, အနစ္နာခံသလား ေဝခြဲရအေတာ္ခက္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ တကယ္ၾကည့္ရင္ ျမင္လို ့ရပါတယ္... ငါကေတာ့ သူ ့ကိုလြမ္းလိုက္ရတာ သူကေတာ့ ဘာသိဘာသာႀကီးလား... ငါ့ကိုဒီလိုလုပ္လို ့ ငါစိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္လို ျဖတ္မယ္ကြာ ဆိုတာမ်ိဳး... ကိုယ့္ခ်စ္သူမွာ love အခ်စ္ရွိလား ေသခ်ာၾကည့္ရင္ အမွားနဲႏိုင္ပါတယ္...

ဘယ္relationship မ်ိဳးမဆို give & take concept က လံုးဝမေကာင္းပါဘူး... ကြ်န္မ မႀကိဳက္ဆံုးေဆာင္ပုဒ္တခုက "သင္ေကာင္းလ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္မဆိုးပါ" ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ပါပဲ... အဲဒီစာသားထဲမွာကို အေပးနဲ ့အယူႀကီးက ပါေနၿပီေလ... တဘက္လူဆီက ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ပါေနၿပီ... ေပးဆပ္ျခင္းဟာ တဘက္လူကိစၥ အရင္မစဥ္းစားခင္ ပထမဆံုးၿငိ္မ္းခ်မ္းတာ ကိုယ့္ကိုယ္ပါ... ကိုယ့္ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္လို ့ကို ကိုယ္လုပ္ေပးတာ, ေစတနာမွန္လို ့ကို ကိ္ုယ္ေပးတာ ဘာျပန္ရစရာလိုေသးလို ့လဲေနာ္...

ခုေနာက္ပိုင္း Facebook ယဥ္ေက်းမွဳနဲ ့အတူ ပရဟိတဖက္ရွင္ေတြပါ ေခတ္စားလာၾကတယ္... ပရဟိတ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္ ့တကယ္လုပ္တဲ့သူေတြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလြန္နည္းၾကပါတယ္... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးနဲ ့ ပရဟိတလုပ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တခုခုလြဲေခ်ာ္ေနၿပီေပါ့ေနာ္... တကယ္ေပးခ်င္သလား... ျပတ္ေအာင္ေပးပလိုက္ပါလို ့ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္... ငါက ပရဟိတ လုပ္ေနတာ... ငါလိုလူမ်ိဳးကို ေက်းဇူးမတင္ဘူးဆို သြားၿပီေပါ့ေနာ္... ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့သူေတြကို တကယ္ခ်စ္တာလား... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္လို ့ သူမ်ားေတြကခ်စ္ေစခ်င္လို ့အျပလုပ္တာလား အေတာ္ကိုကြာပါတယ္...

ဒီလိုပါပဲ Facebook ယဥ္ေက်းမွဳထြန္းကားလာတဲ့အခါ ေကာ္မန္ ့ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ လိုခ်င္ၾကေတာ့ virtual world မွာ fake relationship ေတြ မ်ားလာတယ္... ကိုယ့္နဂိုပံုစံ real image ေပၚမွာ အေရခြံလွလွေလးေတြ ျခံဳျပလာၾကတယ္... စ႐ိုက္ၾကမ္းတဲ့သူကလဲ အျပယဥ္ေက်းလာတယ္... ရက္စက္တတ္တဲ့သူက ၾကင္နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္လာတယ္... အရမ္းအႏၲရာယ္မ်ားပါတယ္... ေၾကာင္ၾကာၾကာေရမငုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ relationship မွာ complications ေတြျဖစ္လို ့ ဇာတ္သိမ္းေတြက block တာနဲ ့ unfriend လုပ္တာနဲ ့ အက်ည္းေတြတန္ကုန္ၾကပါတယ္...

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တာအျပစ္လားလို ့ ကြ်န္မကိုမ်ားေမးလာခဲ့ရင္ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးလို ့ ကြ်န္မေျဖမွာပါ... ကြ်န္မလဲ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မခ်စ္ပါတယ္... ကြ်န္မေျပာခ်င္တာက relationship တိုင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္စိတ္အားႀကီးေနရင္ တကယ္မခ်စ္တတ္ေတာ့ ေရရွည္မွာ impact ျဖစ္ႏိုင္တာကို ေျပာခ်င္တာပါ... အဆိုးဆံုးကေတာ့ အတၱအရမ္းႀကီးလာရင္ အခ်စ္ေပ်ာက္သလို, respect အျပန္အလွန္ေလးစားမွဳလဲ ေပ်ာက္သြားတာပါ... ကြ်န္မေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္ပါ... ဒါေပမယ့္ သူတပါးကို မထိခိုက္မနစ္နာေစပါနဲ ့လို ့...

သင့္မွာအခ်စ္ရွိသလား Do you have love?

ရွိတယ္လို ့အလြယ္တကူေျဖၾကမွာပါ... သင့္မွာ သူတပါးကို ကိ္ုယ္ခ်င္းစာတတ္, စာနာသနားတတ္, မွ်ေဝခံစားတတ္တဲ့အခ်စ္ရွိပါသလား... အဲဒီလို အခ်စ္ရွိရင္ every relationship becomes beautiful relationship ျဖစ္လာမွာပါ... လူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တကယ္လိုအပ္တာဟာ စကားခ်ိဳခ်ိဳေတြေျပာတတ္တဲ့ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားတခုမဟုတ္ပါဘူး... တကယ္ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားတခုပါ...

တန္ခူး
6:00pm
15 Jan 2017

မွန္

ကြဲက်သြားခဲ့လဲ
အပိုင္းအစေတြထဲက
ၿမဲေနတဲ့သစၥာ။

တန္ခူး
2:15am
15-Jan-2018

ကိုယ္ကစလို ့ျပဳျပင္ပါ

အေမွာင္ကိုမႀကိဳက္ရင္
အလင္းျပသူကိုမေစာင့္နဲ ့
ကိုယ္ကအလင္းျပႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ...

ေနပူတာမႏွစ္သက္ရင္
အရိပ္ေပးမယ့္သူကိုမေမွ်ာ္နဲ ့
ကိုယ္ကအရိပ္ေပးသူျဖစ္ေအာင္အားထုတ္ပါ...

သီလပ်က္သူကိုမႏွစ္ၿမိဳ ့ရင္
အျပစ္ဖို ့လို ့ကဲ့ရဲ႕မဆိုနဲ ့
ကိုယ္သာသီလလံုေအာင္ေစာင့္ထိန္းပါ...

လဲၿပိဳတာကိုလက္မခံႏိုင္ရင္
ေဖးကူသူကိုမေငးနဲ ့
ကိုယ္ကကိုယ့္ကိုမလဲၿပိဳေအာင္ရဲရင့္ပါ...

အလိ္မ္အညာကိုနာက်င္ရင္
မလိ္မ္ညာတတ္သူကိုမရွာနဲ ့
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကမလိ္မ္တတ္ေအာင္က်င့္ၾကံပါ...

သူ ့ေၾကာင့္ငါေၾကာင့္
မင္းေၾကာင့္ဒင္းေၾကာင့္လို ့
ထိုးတဲ့လက္ညွိးေတြခဏသိမ္းလို ့
ကိုယ္ကိုယ့္ကိုအေသအခ်ာဆန္းစစ္
ေမတၱာအႏွစ္ေတြနဲ ့
ကိုယ္ကစလို ့ျပဳျပင္ပါ...။

တန္ခူး
11:33pm
7-Jan-2018

ဆံပင္ရွည္မ်ားမွတဆင့္….

“ေယာက်ၤားတို ့ဘုန္းလက္ရံုး၊ မိန္းမတို ့ဘုန္းဆံထံုး” ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားကို မသိနားမလည္ခင္ အရြယ္ကတည္းက ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြကို ကြ်န္မက နွစ္သက္တတ္ခဲ့တာ ခုထိမွတ္မိေနေသးတယ္…။ ကြ်န္မ ၂တန္း၊ ၃တန္း အရြယ္ “က” တမ္း၊ “ခုန္” တမ္း ကစားၾကျပီဆို မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါၾကီးကို ေခါင္းမွာအုပ္ျပီး ဆံပင္အရွည္ၾကီးလုပ္ခဲ့တာ…။ အဲဒီတုန္းက အေမ့ဆံပင္ေတြက ေျခသလံုးထိရွည္ေသးတယ္…။ အေမမ်ား ေခါင္းျဖီးေနျပီဆို ကြ်န္မက အေမ့နံေဘးေနရင္း အေမဆံပင္ေတြကို ကိုင္ကိုင္ၾကည့္လို ့ အားက်ေနခဲ့တာ…။ အေမတို ့ တကၠသိုလ္တက္တုန္းက အေမ့ဆံပင္ေတြက ေျခမ်က္စိထိရွည္တယ္လို ့ အေမျပန္ေျပာေတာ့ ကြ်န္မတကၠသိုလ္တက္ရင္ အဲဒီေလာက္ ဆံပင္ရွည္ၾကီးနဲ ့ ျဖစ္ခ်င္မိခဲ့ျပန္တယ္္…။ ရွစ္တန္းေလာက္ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ တခ်ိဳ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံပင္အရွည္ေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ့ နဂိုကဆံပင္ရွည္ထားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ထိန္းမနုိင္ျဖစ္ျပီး အေဖ့ကို ပူဆာမိခဲ့တယ္…။ အေဖက အပ်ိဳၾကီးစိတ္ျဖစ္မွာစိုးလို ့ အခိ်န္တန္ရင္ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ စႏၵာပံုပါပဲ...။ တကၠသိုလ္ ပထမနွစ္ေရာက္တဲ့အထိ အေဖခြင့္မျပဳလို ့ ေယာက်ၤားဆန္ဆန္ ဆံပင္တိုတိုနဲ ့တက္ခဲ့ရတယ္…။

ကြ်န္မတို ့ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ဆံပင္အရွည္ေတြအရမ္းေခတ္စားတဲ့ေခတ္…။ မင္းသမီး ဇင္မာဦး… တင္နီလာ၀င္း… လင္းဇာနည္ေဇာ္… စိုးျမတ္သူဇာ… သူတို ့အကုန္ဆံပင္ရွည္ေလးေတြနဲ ့ အလြန္လွၾကတာ…။ တကၠသိုလ္က သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလဲ ဆံပင္ရွည္ေလးေတြ တ၀ဲ၀ဲနဲ ့….။ ေခတ္စားတဲ့ သီခ်င္းေတြကလဲ “ညေနခင္းရဲ့ေလေျပထဲမွာ…. မင္းဆံႏြယ္ေတြ ေတာင္ပံခတ္လုိ ့ေန” တို ့…. “ဆံပင္ရွည္ရွည္အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ့္ခ်စ္သူေလး..” တို ့…. “ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေကာင္မေလးမ်ားေတြ ့ရင္ ေယာင္ရမ္းျပီးရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္”…. တုိ ့နဲ ့ သီခ်င္းေတာ္္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေကာင္မေလးေတြက ေနရာယူလို ့ထားျပန္တာ….။ ဒုတိယနွစ္ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေယာက်ၤားဆံပင္နဲ ့ကြ်န္မကို အေဖက သနားသြားပံုရတယ္…။ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ မေခၚသြားေတာ့ ကြ်န္မကလဲ တေန ့ထက္တေန ့ ရွည္လာတဲ့ဆံပင္ေလးေတြကို တကိုင္ကိုင္နဲ ့ ေပ်ာ္လို ့ေလ…။ ဆံပင္ေလးေတြ ကုတ္ေထာက္တဲ့ အရွည္ေရာက္ေတာ့ ကုတ္ေထာက္ရင္ အရွည္မျမန္တတ္ဘူးဆိုလို ့ စည္းထားလုိက္ ေခါက္တင္လုိက္နဲ ့ အလုပ္ေတြကိ္ု ရွဳပ္လုိ ့….။ ညအိပ္ရင္ က်စ္ဆံျမီးက်စ္အိပ္ရင္ ဆံပင္အရွည္ျမန္တယ္ဆိုုလို ့ က်စ္ဆံျမီးက်စ္အိပ္လား အိပ္ရဲ့…။ ေက်ာင္း၃နွစ္ပိတ္ျပီး ျပန္ဖြင့္ေတာ့ ကြ်န္မဆံပင္ေလးေတြ ကုတ္ေက်ာ္ျပီး ဆံပင္အရွည္ စာရင္း၀င္လာခဲ့ျပီေလ…။ အိမ္ကၾကီးၾကီးကလဲ ကြ်န္မဆံပင္ေလးေတြကို ဆံထုံုးေလးထံုးေပးလိုက္… က်စ္ဆံျမီးေလးက်စ္ေပးလိုက္…. တ၀က္ခြဲစည္းေပးလိုက္နဲ ့ တေန ့တမ်ိဳး မရုိးရေအာင္ လုပ္ေပးတတ္ပါတယ္…။

အေၾကေကာက္ေတြ… 3 steps 4 steps ေတြ ေခတ္စားလာတဲ့အခ်ိန္က် အေဖ့ဆီက အရင္ကလုိ စႏၵာပံုအစား “ေယာက်ၤားတို ့ဘုန္းလက္ရံုး၊ မိန္းမတို ့ဘုန္း ဆံထံုး” ဆိုတဲ့ စကားတဖြဖြၾကားရတတ္ပါတယ္…။ တေန ့တျခားရွည္လာတဲ့ ကြ်န္မဆံပင္ကို ျဖတ္ပစ္မွာ အေဖစိုးရိမ္လာျပီး စာေမးပြဲနားနီးလို ့ ဆံပင္နဲနဲတိရင္ေတာင္ အေဖမသိေအာက္ တိတ္တိတ္ေလး တိရတဲ့အထိပါပဲ…။ ကြ်န္မကိုယ္တုိင္ကလဲ ဆံပင္ရွည္ေတြ ျမတ္နိုးတာမို ့ ကြ်န္မဆံပင္ရွည္ေတြကို ျဖတ္ပစ္ဖို ့ဆိုတာ နဲနဲေလးမွမစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး…။ ထက္ထက္မိုးဦးဆံပင္ရွည္ေလးနဲ ့ ေၾကာ္ျငာေတြ ရွမ္းရွမ္းေတာက္ ေအာက္ျမင္ေနတဲ့အခ်ိန္က် ဆံပင္ရွည္ေတြျပန္ေခတ္စားျပန္တယ္…။ ကြ်န္မကေတာ့ တျခားဆံပင္ပံုဘယ္လုိမွ လုပ္မရတဲ့ ေျဖာင့္လြန္းတဲ့ဆံပင္ေတြေၾကာင့္ ေရွ ့ကဆာမူရိုင္းနဲ ့ ေနာက္အရွည္ၾကီးကို မူပိုင္ထားခဲ့တာပါ…။ ကြ်န္မနဲ ့ အဲဒီဆံပင္ကို လူေတြတဲြမွတ္မိတဲ့အထိပါပဲ…။ ဆံပင္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ ရူူးသြပ္သလဲဆို ဆံပင္ပ်က္စီးမွာစိုးလို ့ မေလွ်ာ္ခင္ အုန္းဆီမွန္မွန္လိမ္းျပီး သဘာ၀တေရာ္၊ ကင္မြန္းေခါင္းေလ်ွာ္ရည္နဲ ့သာ ေလွ်ာ္ခဲ့ပါတယ္…။ ဆံသားေတြ ပ်က္စီးမွာစိုးလုိ ့ သိပ္ေတာင္ မစီးျဖစ္ပဲ ဘယ္ေလာက္အိုက္အုိက္ ဒီတုိင္းခ်ထားတတ္ပါတယ္…။ ကြ်န္မၾကီးၾကီးကိုယ္တုိင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ လုပ္ေပးတဲ့ လဘက္ပုပ္၊ ေထာလပတ္ရြက္ နဲ ့အုန္းဆီ ေရာစပ္ထားတဲ့ ဆံပင္လိမ္းေဆးကိုလဲ ပံုမွန္လိမ္းရင္း ကြ်န္မဆံပင္ရွည္ေတြကို အေတာ္ဂရုစိုက္ခဲ့ပါတယ္…။ ဒီေရာက္ေတာ့ ဒီကေရေၾကာင့္ရယ္ အခ်ိန္မရသဘာ၀ေခါင္းေလွ်ာ္ေရမရေတာ့ chemicalေခါင္းေလွ်ာ္ေရေတြ ေလွ်ာ္တာေၾကာင့္ရယ္ ကြ်န္မဆံပင္ေတြ အရင္ကလိုမဟုတ္ပဲ အရမ္းကြ်တ္ျပီး ပိုပိုပါးလာခဲ့ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္လဲ ဆံပင္ရွည္ျမတ္နို္းတဲ့ကြ်န္မ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ဆက္ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ပါတယ္…။



ဆံပင္ရွည္ေတြကို က်န္းမာေရးမေကာင္းလို ့ျဖတ္ရင္ေတာင္ ေက်ာ္လယ္ေလာက္ထိသာ ျဖတ္ျပီး အရွည္အတိုင္းထားခဲ့တာ ျပီးခဲ့တဲ့နွစ္ကုန္ထိပါပဲ…။ ေသြးအရမ္းအလွဴခ်င္တဲ့ ကြ်န္မ ေသြးနီဥအားနည္းတတ္တာမို ့ ဆရာ၀န္က ေသြးမလွဴခုိင္းပါဘူး...။ ေသြးလွဴဖို ့ အခြင့္မရခဲ့တာမို ့ ဆံပင္ေတြကို ေရြွဆံပင္တံတားလမ္းအတြက္ လွဴလုိ ့ရတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့ ကြ်န္မတသက္လံုး ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးထားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လွဴခ်င္တဲ့ သဒၵါတရားေပၚခဲ့ပါတယ္…။ ဆံပင္ျဖတ္ဖို ့ဆို အျမဲတုန္ ့ေနွးေနတတ္တဲ့ကြ်န္မဆီမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့လွဴခ်င္တဲ့စိတ္ကို ကြ်န္မကို ကြ်န္မအ့့ံၾသမိတဲ့အထိပါပဲ…။ ေရြွဆံပင္တံတားလမ္းဆိုတာကေတာ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲလြန္းလို ့ (၁၀)မိုင္ေ၀းတဲ့ အရပ္မွာရွိတဲ့ ေဆးရံုကို ၃နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ သြားရလုိ ့ အသက္မဆံုးရွံဳးသင့္ပဲ ဆံုးရွံဴးသြားခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြကို မ်က္ျမင္ေတြ ့ျပီး ဆရာေတာ္အရွင္ေ၀ပုလႅက ဦးေဆာင္ျပီး ပိုက္ဆံရွိသူေရာ မရွိသူပါလွဴဒါန္းနိုင္တဲ့ ဆံပင္အလွဴ( ဇိ၀ိတဒါနအလွဴ) နဲ ့ လမ္းေတြ တံတားေတြခင္းခဲ့တာ အခုဆို အေလာင္းေတာ္ကႆပပင္မလမ္း နဲ ့ တံတားေပါင္းမ်ားစြာ ခင္းနိုင္ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္…။ ေငြလွဴလိုက္လို ့ ရတာမ်ား ဆံပင္ဘာလို ့လွဴသလဲလို ့ ကြ်န္မကို ေမးခဲ့ရင္ေတာ့ အထက္ကေျပာသလို ကြ်န္မျမတ္နိုးတဲ့ ကြ်န္မခႏၶာကိုယ္က အစိတ္အပုိင္းကို လွဴရတာမိုလို ့ ေငြထက္ပိုအဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ အလွဴလို ့ ခံစားၾကည္နူးမိလို ့လို ့ ေျဖရမွာပါပဲ…။

အျမဲေၾကာလယ္ေလာက္ထက္တိုေအာင္ မညွပ္တဲ့ကြ်န္မ ဒီတခါေတာ့ ဆံပင္ေတြကို တေပေက်ာ္လွဴလို ့ ရေအာင္ ကုတ္ေက်ာ္ေက်ာ္အထိ ညွပ္ျပီး လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္…။ ဆရာေတာ္ဆီမွာ ဆံပင္ကို လွဴဒါန္းေနခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့ပီတိက တခါမွမျဖစ္ဖူးတဲ့ တကယ့္ၾကည္နူးစရာေကာင္းတဲ့ပီတိပါ…။ မရွိလုိ ့ မလွဴရဘူးဆိုသူမ်ား ကြ်န္မရဲ့ဒီပို ့စ္ေလးဖတ္မိရင္ ကိုယ့္ဆံပင္ေတြကလဲ ျမတ္ေသာအလွဴတခုျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း သိသြားခဲ့ရင္ ကြ်န္မေက်နပ္မိမွာပါ…။ ဆံပင္လွဴလိုသူမ်ားရွိရင္ ေအာက္ပါ contact မ်ားမွတဆင့္လွဴဒါန္းနိုင္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးပါရေစ…။

ဦးပညာ၀ံသလကၤာရ၊ ဦးသုေဘာဂ

အေရွ ့၀ါယာလက္ ၂ လမ္း၊ ကမာၻေအး၊ မရမ္းကုန္းျမိဳ ့နယ္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ ့။

ဖုန္း - ၀၉-၆၄၅၀၆၅၄၊ ၀၉-၂၅၆၁၉၈၀၉၁

ဆံပင္အလွဴကတဆင့္ လမ္းတံတားအလွဴျဖစ္တာမို ့ လမ္းတံတားလွဴဒါန္းရျခင္းကရတဲ့ အက်ိဳး ၅မ်ိဳးကို ေ၀မွ်ပါရေစေနာ္…။

ကမ္းပါးသစ္ပင္၊

ေတာင္တြင္ထိပ္က၊

လိမ့္၍က်လည္း၊

ေဘးမွလြတ္ဘိ၊

မွီခုိရွိ၏၊

မွတ္ဘိတစ္မ်ိဳး၊

သူခိုးမင္းေဘး၊

နွိပ္စက္ေ၀းျပီး၊

ရန္ေဘးတဖန္၊

ေအာင္နုိုင္ျပန္၍၊

လွ်င္ျမန္ဆင္ျမင္း၊

ယာဥ္ရျခင္းပ၊

ဤငါး၀သည္၊

မွတ္ၾကလမ္းတံတား လွဴက်ိဳးတည္း။

တန္ခူး

9:15pm 8-Feb-2015

စာေလးတေစာင္

ဟိုးအေ၀းက ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူတေယာက္ေယာက္ဆီက တံဆိပ္ေခါင္းေလး ကပ္ထားတဲ့ စာအိတ္ကေလးနဲ ့ စာေလးတေစာင္ ဖတ္ခ်င္တဲ့အာသီသေတြ ကိုယ့္မွာ ျဖစ္ေနတာ မဆန္းဘူးလား…။ အဲဒီစာေလးထဲမွာ စာပို ့လုိက္သူက သူ ့ခံစားခ်က္ေတြကို နွလံုးသားကတဆင့္ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြဆီ စီးေမ်ာရင္း ကိုယ့္ဆီကို အေရာက္ပို ့ထားတဲ့ စကားလံုးေလးေတြရွိေနရမယ္…။ ျဖစ္နုိင္ရင္ အဲဒီစာေလးကို နက္ျပာေရာင္ ယူနီေဖာင္းေလး၀တ္ထားတဲ့ မ်က္နွာခ်ိဳခ်ိဳနဲ ့ စာပို ့သမားေလးက အိမ္ေရွ ့ကေန စက္ဘီးေလး ကလင္ကလင္ အသံျပဳျပီး ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အခိ်န္မွာ လာပို ့တာမ်ိဳးေပါ့…။ စာေလးကို လက္ခံလုိက္ျပီး စာအိတ္ေလးေပၚက လက္ေရးေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း စာအိတ္ေလးထဲက စာတေစာင္ကို ရင္ခုန္စြာ မွန္းဆေပ်ာ္ရြွင္ရတဲ့ ခံစားမွဳ…။ အဲဒီလုိ ခံစားမွဳေလးမခံစားရတာမ်ား ဆယ္စုနွစ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေရာေပါ့…။ ဒီေတာ့လဲ… ဒီခံစားမွဳေလးကို လြမ္းမိတာ ဆန္းသလားေနာ္…။

လက္ရွိအေျခအေနမွာ စာေတြနဲ ့မ်ား ေ၀းေနလို ့ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး…။ စာေတြ စာေတြ တေန ့တေန ့ ဖတ္လုိက္ရတာ မနဲ ပါဘူး…။ ျပန္လိုက္ရတဲ့စာေတြကလဲ မနဲပါဘူး…။ အဲဒီစာေတြက စာအိတ္မဲ့တဲ့စာေတြ… လက္ေရးမဲ့တဲ့စာေတြ… ထိေတြ ့ကိုင္တြယ္လို ့မရတဲ့စာေတြ…။ အဲဒီစာေတြထဲမွာ ေတာင္းဆိုမွဳေတြ… တာ၀န္ေတြ… အလုိမက်မွဳေတြ… ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ… မေတာ္ေလာဘေတြ… တုိက္ခုိက္မွဳေတြနဲ ့… မြန္းၾကပ္လုိ ့ေနတယ္…။ အဲဒီစာေတြကို ကိုယ္မလိုခ်င္ မဖတ္ခ်င္ မျပန္ခ်င္ေပမယ့္လဲ… အဲဒီစာေတြက ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ထမင္းတလုပ္ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့…။ တေန ့တေန ့မ်ားျပားလွတဲ့ အဲဒီစာေတြၾကားထဲမွာ ကိုယ္က စာရြက္ျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ လက္ေရးေလးနဲ ့ေရးထားတဲ့ စာေလးတေစာင္ကို အေမာတေကာ ရွာေဖြေနတတ္တယ္…။ ေမတၱာတရားေတြ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ ့ ထံုမြွမ္းထားတဲ့စာတေစာင္… ဘယ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနပါလိမ့္ေနာ္…။

တိုးတက္လာတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ ခလုတ္ေလးတခ်က္နွိပ္လုိက္ရံုနဲ ့ ဟိုးကမာၻတျခမ္းကသူကို ဒီဘက္ကေန ဆက္သြယ္လို ့ရေနမွေတာ့ စာတတန္ ေပတတန္ေတြ အလုပ္ရွဳပ္ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္လို ့ ေျပာရတဲ့ေခတ္ၾကီးမို ့ ကိုယ့္ကို လူေတြက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လို ့ ထင္ၾကမလားပဲေနာ္…။ email… facebook… viber… skype… အဲဒီေလာက္ လူတေယာက္နဲ ့တေယာက္ လြယ္ကူစြာ ဆက္သြယ္လို ့ရေနတဲ့ေခတ္မွာ စာေလးတေစာင္ရဲ့ အေရးပါမွဳက ေမွးမွိန္လုိ ့မ်ား သြားခဲ့သလား…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရးသူရဲ့ ကိုယ္ပုိင္လက္ေရးေလးေတြကို ကိုယ့္လက္ေလးနဲ ့ထိေတြ ့ ဖတ္ခြင့္ရတဲ့ စာတေစာင္မွာ စာပို ့သူနဲ ့စာလက္ခံရသူရဲ့ၾကားက မျမင္နိုင္တဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြက တိတ္တိတ္ေလး အသက္၀င္ေနတယ္ဆိုတာ ျငင္းမရပါဘူး…။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ စာအိတ္ေပၚမွာ ကိုယ့္နာမည္ေလးေရးျပီး တံဆိပ္ေခါင္းေလးကပ္လုိ ့ ကိုယ့္ဆီ အေရာက္ပို ့တဲ့ စာေလးေပါင္း မ်ားစြာ လက္ခံရခဲ့ဘူးတာမို ့ ျပန္ေတြးမိတိုင္း ေက်နပ္မိပါတယ္…။ ဒီေခတ္ၾကီးမွာသာ ေမြးခဲ့ရင္ စာအိတ္ေပၚေရာ စာရြက္ေပၚမွာပါ ကြန္ျပဴတာပံုနွိပ္စာလံုးေတြနဲ ့ ေရးထားတဲ့ စက္ရုပ္ဆန္တဲ့ ကြန္ျပဴတာဆန္တဲ့စာေတြပဲ ေတြ ့ဖူးမွာလုိ ့ ေတြးမိပါတယ္…။

စာေလးတေစာင္ဟာ ရပ္ေ၀းေျမျခားက ဘိုးဘြားေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို သယ္ေဆာင္ယူနိုင္စြမ္းရွိတယ္ဆိုရင္ ယံုမလား…။ အညာက အဖိုး၊အဖြား၊ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ သတိတရတလတခါေလာက္ ပို ့လုိက္တဲ့စာေလးေတြကလဲ အညာနဲ ့အျမဲထိေတြ ့နီးစပ္ေနရသလို… ေဆြမ်ိဳးေတြ ကိုယ့္နံေဘးေရာက္ျပီး ဟုိကအျဖစ္အပ်က္ေတြ ေျပာျပေနသလို ရင္ထဲကို ေႏြးေထြးမွဳေတြ အေရာက္ပို ့ေပးတတ္တယ္…။ ေဖာင္တိန္အမဲေရာင္ေလးနဲ ့ စာေရးစကၠဴေလးေပၚမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္… အျဖစ္အပ်က္ေတြ စီစီရီရီ ေရးတတ္တဲ့ စာေလးေတြက ကိုယ့္အဖိုး ( ေမေမ့အေဖဆီက) စာေလးေတြပါ…။ အဖိုးစာေလးေတြမွာ ဆံုးမစာေလးေတြအျမဲထည့္ေရးတတ္သလို ျမင္းျခံတျမိဳ ့လံုးက အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြလဲ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ထည့္ေရးတတ္တာမို ့ ရသစံုတဲ့ စာေလးေတြ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္…။ အဖိုးစာမ်ားေရာက္လာျပီဆို ကိုယ္တို ့တမိသားစုလံုး အတူစိတ္၀င္တစား ဖတ္ၾကျမဲပါ…။ ကိုယ္တို ့ေခတ္က အေရးတၾကီး အေၾကာင္းၾကားစရာရွိရင္ သံၾကိဳးရိုက္ေလ့ရွိပါတယ္…။ သံၾကိဳးဆိုတာ စာလို စာအိတ္ေလးေတြနဲ ့ ကဗ်ာမဆန္ေပမယ့္ စာတေၾကာင္းနွစ္ေၾကာင္းမွာ ေျပာခ်င္တာ လိုရင္းတိုရွင္းျဖစ္ေအာင္ ေရးရတာမ်ိဳးပါ…။ စာပို ့သမားကလဲ သံၾကိဳးပါတယ္ဗိ်ဳ ့ဆို နိုးနိုးၾကားၾကားရွိေအာင္ အိမ္ေရွ ့ကေန စက္ဘီးဘဲလ္သံေလးတင္မက လူကပါေအာ္ေျပာတတ္ပါတယ္…။ သံၾကိဳးလို ့ဆိုတာနဲ ့ ပူပင္မွဳေတြ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္… ဘယ္သူမ်ားေနမေကာင္းလို ့လဲဆိုတဲ့ ပူပင္မွဳမ်ိဴးပါ…။ ဒါေပမယ့္… သံၾကိဳးက တခါတေလ ၀မ္းသာစရာ သတင္းေတြ သယ္လာတတ္ေသးတာ…။ ဆယ္တန္းကို ေတာ္ေတာ္နဲ ့မေအာင္တဲ့ ကိုယ့္ဦးေလး ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့နွစ္က “ေက်ာက္ခဲေရေပၚေပၚျပီ” ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ဘၾကီးရဲ့ ၆လံုးထဲေသာ သံၾကိဳးတေစာင္က ကိုယ္တို ့တမိသားစုလံုးအတြက္ ေပ်ာ္ရြွင္မွဳေတြ သယ္ေဆာင္လာတာ ခုထိကိုယ္အမွတ္ရေနတုန္း…။

စာေလးတေစာင္ဟာ အကြာအေ၀းဆိုတာေတြကို ေမ့ေပ်ာက္နုိင္ေအာင္ ခ်ဳံ ့ယူနိုင္စြမ္းရွိေနျပန္ေရာ…။ ေက်ာင္းေတြပိတ္တုန္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္းလြမ္းၾကလို ့ တျမိဳ ့တရြာကေန တကူးတက အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး အလြမ္းေတြစာအိတ္ေလးထဲထည့္ ပို ့လိုက္တဲ့ စာေလးေတြက သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားက သံေယာဇဥ္ကို ပိုလို ့အျမစ္တြယ္ ခိုင္ျမဲေစေအာင္ အစြမ္းေတြထက္လြန္းလွတယ္…။ စာအိတ္ေပၚက လက္ေရးေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး… ဘယ္သူငယ္ခ်င္းဆီက ျဖစ္မလဲဆိုတာ မွန္းဆၾကည့္ရတာ ရင္ခုန္စရာပါ…။ ကိုယ္တုိ ့ေခတ္က အာအိုင္တီက တနုိင္ငံလံုး တေက်ာင္းထဲရွိတာမို ့ … အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက စာေလးေတြ လက္ခံရရွိတာ ေပ်ာ္စရာပါ…။ တခိ်ဳ ့အနုပညာ ၀ါသနာပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကဗ်ာတို ကဗ်ာစေလးေတြ ထည့္ေရးေပးတတ္တဲ့အခါ ကိုယ္ျဖင့္ေပ်ာ္လို ့မဆံုးပါဘူး…။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက တကူးတက ေရးပို ့တဲ့ စာေလးေတြကို တျမတ္တနုိး အမွတ္တရ သိမ္းထားျပီး လြမ္းတိုင္းဖြင့္ဖတ္တတ္ပါတယ္…။ အထူးသျဖင့္.. အေရးအခင္း ၃နွစ္ပိတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြက စာေလးေတြ ကိုယ့္ေသတၱာေလးထဲမွာ အမ်ားၾကီးစုမိတဲ့အခ်ိန္ေလးပါပဲ…။

စာေလးတေစာင္ဟာ ဘ၀နွစ္ခု အစျပဳဖို ့လဲ ျဖစ္ေနတတ္ေသးတာ မဟုတ္လား…။ ပြင့္လင္းျမင္သာလာတဲ့ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ေကာင္ေလးတေယာက္က ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ဖုန္းထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္… chattingလုပ္ရင္း ျဖစ္ျဖစ္…ဒါမွမဟုတ္… ကဗ်ာဆန္တဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတခုမွာျဖစ္ျဖစ္… သူ ့ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို ရင္ဖြင့္ၾကပါတယ္…။ ကိုယ္တို ့ေခတ္မွာေတာ့ တခ်ိဳ ့ေတြက ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို စာေလးတေစာင္နဲ ့ ရင္ဖြင့္တတ္ၾကတယ္…။ ကိုယ္နဲ ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူ ( ခုေတာ့ ကိုယ့္ခင္ပြန္းေပါ့) ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ နံရံေလးကို ျဖိဳခြင္းလို ့ ခ်စ္သူဘ၀အစျပဳဖို ့ စခဲ့တာလဲ ခ်စ္သူရဲ့ ရိုးသားလြန္းတဲ့… အဖြဲ ့အႏြဲ ့မပါ.. လက္ေတြ ့ဆန္ေပမယ့္ ခ်စ္သူရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို ထိုးေဖာက္ျမင္နိုင္တဲ့ စာေလးတေစာင္က စခဲ့တာပါ…။ အဲဒီစာေလးဟာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့မွတ္တုိင္ေလးတခုဆိုလဲ မမွားသလို ကိုယ္တို ့နွစ္ေယာက္တဘ၀ထူေထာင္ဖို ့အမွတ္တရ လွပတဲ့ နိဒါန္းေလးဆိုလဲ မမွားဘူးေလ…။

စာေလးတေစာင္ဟာ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းေနတဲ့ ခ်စ္သူနွစ္ဦးရဲ့ အလြမ္းေတြေ၀ဒနာေတြကို ေျဖေလ်ာ့သက္သာသြားေအာင္လဲ ကုစားတတ္ေသးရဲ့ေလ…။ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ေ၀းေနတဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ သစၥာတရားေတြ… ဂရုစိုက္မွဳေတြ… နားလည္မွဳေတြ… လြမ္းဆြတ္တမ္းတမွဳေတြဟာ စာေလးကတဆင့္ တေယာက္နွလံုးသားကေန တေယာက္နွလံုးသားဆီ စီးဆင္းသြားတတ္တာ…။ ခ်စ္သူကိုယ္တုိင္ေရးတဲ့ ခပ္ေသာ့ေသာ့ ခ်စ္သူလက္ေရးေလးေတြက ခ်စ္သူကိုယ့္နံေဘးမွာ ရွိေနသလို နာက်င္ခါးသက္တဲ့ အလြမ္းေ၀ဒနာေတြက ခဏထြက္ေပါက္ရ သက္သာေစခဲ့တာ ကိုယ္ေတြ ့ပါပဲ…။ ကိုယ့္အလြမ္းေ၀ဒနာေတြကို ကုစားသက္သာေပးခဲ့တဲ့ အဲဒီစာေလးေတြကို ကိုယ္ျမတ္နုိးလြန္းလို ့ ကိုယ့္ဘီရိုေလးထဲက ကတ္ထူပံုးေလးမွာ ယေန ့ထက္ထိ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ သိမ္းဆည္းထားဆဲပါ…။

စာေလးတေစာင္ဟာ တခါတေလက်ျပန္ေတာ့ တီးတိုးတိုင္ပင္ ရင္ဖြင့္စရာ ေနရာေလးျဖစ္ေနတတ္ျပန္ေရာ…။ ပို ့သူရဲ့ ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုခု… ဒါမွမဟုတ္ မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ အေျခအေနတခုခု… ဒါမွမဟုတ္ အားငယ္ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ ခံစားခ်က္တခုခုကို သိေစခ်င္သူ တေယာက္အတြက္ အလံုျခံဳဆံုး ရင္ဖြင့္စရာေနရာက စာေလးတေစာင္ျဖစ္လို ့…။ လက္ခံရရွိသူရဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား… ေမတၱာတရားေတြ အေျခခံတဲ့ ရင္နဲ ့ရင္းတဲ့ အၾကံဥာဏ္ေလးေတြ အျပည့္ပါတဲ့ ျပန္စာေလးတေစာင္ဟာ ပို ့သူရဲ့ လက္ရွိအခက္အခဲကေန လြတ္ေျမာက္စရာ ေနရာေလးတခုပါပဲ…။

အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ကုိယ့္ဆီကို စာေရးသူရဲ့ လက္ေလးနဲ ့ေရးထားတဲ့ လက္ေရးစာေလးတေစာင္ တကယ္ကို ့ ရရွိလာခဲ့ပါတယ္…။ ကိုယ္တခါမွ မျမင္ဘူးတဲ့ ပို ့သူရဲ့စာေလးဟာ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ၾကည္ႏူးမွဳေတြ ေပးစြမ္းနုိင္တာ မဆန္းဘူးလား…။ စာေလးထဲမွာ ေက်းဇူးတရားေတြပါတယ္… အားငယ္မွဳေတြပါတယ္… အနာဂတ္အတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြပါတယ္… အင္အားေတြပါတယ္… ၾကိဳးစားမွဳေတြပါတယ္… ေႏြးေထြးရင္းနွီးမွဳေတြပါတယ္… ျပီးေတာ့ စာေလးထဲမွာ ဘ၀တခုပါတယ္…။ အဲဒီစာေလးဟာ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတာထက္ ပိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ ေလးနက္မွဳေတြ ေပးနုိင္လြန္းတာမို ့ စာပို ့သူေလးကို ေက်းဇူးတင္ေနမိေတာ့တယ္...။



(စာၾကြင္း…။ BPP အတြက္ ကြ်န္မကို တခုတ္တရ စာေရးျဖစ္ေအာင္ တက္ဂ္ေပးၾကတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းစုခ်စ္သူနဲ ့ ခ်စ္ညီမေလး ေမဓာ၀ီ တို ့ကို ခ်စ္လုိ ့ ဒီပုိ ့စ္ေလးကို ေရးပါတယ္…။ BPP ရည္ရြယ္ခ်က္မပ်က္ရေအာင္.. တက္ဂ္ဂိမ္းတို ့ထံုးစံမပ်က္ေအာင္ ဆက္တက္ဂ္ခ်င္သူမ်ားကေတာ့.

၁) စာမေရးတာ အေတာ္ၾကာေနတဲ့ ခ်စ္သမီးေလးနွစ္ေယာက္ေမေမ ညီမေလးနုစံ

၂) ဖဘေပၚမွာ note ေလးေတြေရးျပီး ဘေလာ့ေပၚေပ်ာက္ေနတဲ့ ညီမေလးခြန္ျမလွိဳင္နဲ ့

၃) ဖဘေပၚ status ေလးေတြမၾကာမၾကာတင္ျပီး ဘေလာ့ေပၚေပ်ာက္ေနတဲ့ ညီမေလးေပါက္

၄) ေပ်ာက္ေနတာၾကျပီျဖစ္တဲ့ ခ်စ္ေသာ အာအုိင္တီ မမ မသိဂီၤ

၅) အမိျမန္မာျပည္ေရာက္ ခ်စ္ေသာမမ မခင္ဦးေမ

၆) စာေရးေကာင္းတဲ့ ကြ်န္မနွစ္သက္ေသာ စာေရးဆရာမမ မေမျငိမ္း

ရ) ဖဘေပၚမွာ ေန ့တုိင္းေတြ ့ေနရေပမယ့္ ဘေလာ့ေပၚမွာ လြမ္းမိေနတဲ့ မမ မခင္မင္းေဇာ္

တပံုၾကိီးတက္ဂ္တာ စာေတြတပံုၾကီးဖတ္ခ်င္လုိ ့ပါ… စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္…)

တန္ခူး

27-Sep-2014 8:20PM

ကင္းတဲေလးနဲ ့ဂီတသံ

ကြ်န္မညဘက္ေတြ ညည့္နက္တဲ့အထိ အလုပ္လုပ္ရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကြ်န္မကို အမ်ိဳးသားက တီဗီြၾကည့္ရင္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေပးတတ္ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ သူပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးဆို ကြ်န္မသူ ့ကို အိပ္ခုိင္းျပီး တေယာက္ထဲ သားနဲ ့အမ်ိဳးသား အိပ္ေနတဲ့ ကုတင္နံေဘးမွာ အလုပ္လုပ္တတ္ပါတယ္…။ အဲဒီအခါတုိင္း ပတ္၀န္းက်င္က ဆိတ္ျငိမ္ ေနတတ္တာေၾကာင့္ တခါတခါ ဟိုးအေ၀းက ဂီတသံေလးကို လြမ္းမိတတ္တယ္…။ ကြ်န္မလြမ္းပံု ဆန္းခ်က္မ်ား ဆိတ္ျငိမ္တတ္လြန္းမွဳကို သည္းမခံနုိင္တဲ့အခါ ေခြးေဟာင္သံေတာင္ တမ္းတမိတဲ့အထိပဲ…။

ကြ်န္မက ငယ္ငယ္က သိပ္ေၾကာက္တတ္ခဲ့တာ…။ ညည့္နက္သန္းေခါင္ စာက်က္တဲ့အခါ ကြ်န္မၾကီးၾကီးက ကြ်န္မနံေဘးမွာ အိပ္ရင္းေစာင့္ေပးရတဲ့အထိ…။ ခုမွသာ အသံေတြကို မက္မက္ေမာေမာ ေတာင့္တတတ္ေနေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက အသံေလး ခြ်တ္ခြ်တ္ၾကားတာနဲ ့ ၾကီးၾကီးကို နွိဳးပါေလေရာ…။ ၾကီးၾကီးခမ်ာ ကြ်န္မစာေမးပြဲနီးတဲ့အခိ်န္ဆို အိပ္ေရး၀တယ္ မရွိပါဘူး…။ ၾကီးၾကီး အညာကို အျပီးျပန္သြားေတာ့ ကြ်န္မေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ တေယာက္ထဲစာက်က္ရတဲ့ညေတြမွာ ကြ်န္မအေဖာ္က ဂီတသံေလးပါပဲ…။ အဲဒီတုန္းက လမ္းတိုင္းလမ္းတုိင္းမွာ ရပ္ကြက္လံုျခံဳေရး၊ မီးေရး၊ ထင္းေရး အတြက္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထနဲ ့ ကင္းေစာင့္ဖို ့ ကင္းတဲေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္…။ ခုေတာ့ အဲဒီလိုရွိေသးလား မသိဘူးေနာ္…။ ကင္းတဲေလးေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျခတံရွည္ ၀ါးခင္း၊သက္ကယ္ သို ့ ဓနိမိုးေလးေတြပါ…။ ကင္းတဲထဲမွာ အေရးဆို အခ်က္ေပးလုိ ့ရေအာင္ သံျပား၀ုိင္းၾကီးတခုနဲ ့သံေခ်ာင္းတခုရွိပါတယ္…။ အဲဒီသံေခ်ာင္းသံၾကားျပီဆို ရပ္ကြက္က မီးလား သူခိုးလားဆို နိုးနိုးၾကားၾကားရွိၾကပါတယ္…။

ရပ္ကြက္ထဲက ေယာက်ၤားသားရွိတဲ့ အိမ္တုိင္း ညဖက္ အလွည့္က် ကင္းေစာင့္ေလ့ရွိပါတယ္…။ ေယာက်ၤားသားမရွိတဲ့အိမ္ေတြကို ရပ္ကြက္ထဲက အကိုၾကီးေတြက ေစာင့္ေပးပါတယ္…။ ရပ္ကြက္ေလး ျငိမ္းခ်မ္းေနျပီဆို ကင္းေစာင့္တဲ့အကိုၾကီးေတြက ဂီတာေလးကို တိုးတိုးေလးတီးျပီး သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုတတ္ပါတယ္…။ ကြ်န္မတို ့အိမ္က လမ္းေထာင့္မွာမို ့ ၀ရန္တာကၾကည့္ရင္ ကင္းတဲေလးကို လွမ္းျမင္ရပါတယ္…။ ညဖက္ေတြမွာ လတ္ဆတ္တဲ့ေလေအးေအးရတဲ့ ၀ရန္တာမွာ ကြ်န္မစာက်က္ေလ့ ရွိပါတယ္…။ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ ကင္းတဲက ဂီတာသံတုိးတိုးေလးနဲ ့ သီခ်င္းသံတိုးတိုးေလးက ဒီညမွာ ငါတေယာက္ထဲမဟုတ္ပါလားဆို ေၾကာက္စိတ္ေျပေစတာမို ့ ကင္းတဲထဲက ကင္းေစာင့္တဲ့ အကိုၾကီးေတြကို ၾကိတ္ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္…။

လူေျခတိတ္ခ်ိန္မို ့ ဂီတာကို အက်ယ္ၾကီး မတီး… သီခ်င္းကို အက်ယ္ၾကီးမဆိုေပမယ့္ ကြ်န္မတို ့အိမ္က အနီးေလးမို ့ သူတို ့ဆိုတဲ့ သီခ်င္းတုိင္းကို ေသခ်ာၾကားရပါတယ္…။ ခဏခဏ ၾကားရတတ္တဲ့သီခ်င္းေလးေတြက မြန္းေအာင္ရဲ့ ရိုးရိုးေလး၊ ၀တ္မွဳန္၊ ယု၊ လြမ္းရတဲ့ညေတြ လြန္ပါေစ၊ ၈/၈၂ အင္းလ်ား၊ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ ေမျမိဳ ့မိုး၊ ေမာင့္လျပည့္၀န္း၊ ေလညာအရပ္ကအခ်စ္၊ ေမာင့္အရိုင္းပန္း၊ ခုိင္ထူးရဲ့ သိလား၊ တခ်ိဳ ့ေတြေနနိုင္လြန္းတယ္၊ စစ္ကိုင္းလမ္း၊ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ ျမည္ေနျပီ၊ ေ၀းသြားတဲ့အခါ၊ ေဂ်ညီညီရဲ့ အရိပ္ကေလး… စတဲ့ သိပ္ဆူဆူညံညံၾကီး မဟုတ္ပဲ ညရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳထဲမွာ စီး၀င္ေမ်ာပါသြားနိုင္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြပါ…။ တခ်ိဳ ့ဆို တကယ့္ကို အဆုိေတာ္ၾကီးေတြလို ဆိုနုိင္တာ အံ့ၾသစရာပါ…။ စာေမးပြဲနားနီးလို ့ ပင္ပန္းေနတဲ့စိတ္ေတြက အဲဒီကင္းတဲက ပ်ံ ့လြင့္လာတဲ့ ဂီတသံေလးေၾကာင့္ ျပန္လည္ၾကည္လင္တတ္လာလို ့ ကင္းတဲေလးနဲ ့ ဂီတသံဟာ ကြ်န္မအေဖာ္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္…။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ညေတြမွာ ဂီတာသံေလးေပ်ာက္ေနရင္ တခုခုလိုအပ္ေနသလို ခံစားရတဲ့အထိပါ…။

ေခတ္ေတြေျပာင္းလာျပီး ကြ်န္မေမာင္ေလးတုိ ့ေခတ္ေရာက္လာေတာ့ မြန္းေအာင္၊ ခုိင္ထူး၊ စို္င္းထီးဆုိင္ကေန ေဇာ္၀င္းထြတ္၊ေလးျဖဴ၊အငဲ၊မ်ိဳးၾကီး၊ မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္…။ စာမက်က္ရေတာ့တဲ့ ကြ်န္မက အိပ္ယာထဲကေန အဲဒီသီခ်င္းေလးေတြလဲ နွစ္သက္စြာနားေထာင္ျမဲပါ…။ ညနဲ ့ဂီတ ဘယ္ေလာက္ ပနံရလုိက္ဖက္လုိက္ပါသလဲေနာ္…။ ညရဲ့ ျငိမ္သက္ျငိမ္းခ်မ္းမွဳေၾကာင့္ သီခ်င္းသီဆိုသူေတြကလဲ ျငိမ္းခ်မ္းေအးေဆးတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ ေရြးဆိုတတ္ၾကတယ္…။ ကြ်န္မက အေဆာင္မေနဘူးသူဆိုေတာ့ အေဆာင္ေရွ ့ဂီတ၀ို္င္းေလးေတြဆို ပိုလို ့ေတာင္ အသက္၀င္ နားေထာင္ေကာင္းလိမ့္မယ္ဆိုတာ မွန္းဆလုိ ့ရပါတယ္…။

ဒီေရာက္ျပီးမွ အိမ္အလည္ျပန္တဲ့အခါ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမွာ အိမ္ေရွ ့က ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ကင္းတဲေလးနဲ ့ ဂီတသံကို လြမ္းမိတတ္ပါတယ္…။ အေမ့စံပယ္ရံုေလးက ခံုတန္းရွည္ေလးေအာက္မွာ ထုိင္ရင္း ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က ၀ရန္တာမွာ စာေအာ္က်က္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ပံုရိပ္ေလးကို ကိုယ္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္…။ အိမ္ေဘးလမ္းေစ်းဆိုင္ေလးမွာ လူငယ္ေလးေတြ ဂီတာတီးသံၾကားေတာ့ ကြ်န္မနွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့တဲ့ ဂီတသံေလးမုိ ့ နွစ္ျခိဳက္စြာ နားစြင့္မိပါတယ္…။ စို္င္းစိုင္းခမ္းလွိဳင္ည… ရဲေလးည… ဆုိေတးည… ဘန္နီျဖိဳးည… ေခတ္ေတြ အခါခါေျပာင္းလာေပမယ့္… ပါးေပၚမွာ သနပ္ခါးေလးနဲ ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကြယ္ဆိုတာေလးနဲ ့ ေခတ္သစ္ညရဲ့ဂီတကိုလဲ ကြ်န္မက နွစ္သက္ျမတ္နုိုးဆဲပါ…။ ကင္းတဲေလးက ဂီတသံအလြမ္းေျပေပါ့ေလ…။

တန္ခူး

12:01 am 5 Sep 2014