Wednesday, August 7, 2013

ဖိနပ္ေလးတရံ



လုိက္ကာ ေအာက္ပုိင္းေလးက လြတ္ေနတဲ့ ေနရာက ျမင္ရတဲ့ ေျခေထာက္ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလး ကစျပီး အဖိုးက အဖြားကို စြဲလန္းခဲ့တာလို ့ ကြ်န္မအဖြား၀မ္းကြဲက သူတို ့ဇာတ္လမ္းေလးကို ၾကည္ၾကည္နူးနူး ေျပာျပတိုင္း အသက္ရ၀ေက်ာ္တာေတာင္ မို ့မို ့သြယ္သြယ္ေလးနဲ ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အဖြားေျခေထာက္ေလးေတြကို တို ့ထိအားက်မိျမဲ…။ တကယ္လုိ ့သာ အဖြားေနရာမွာသာ ကြ်န္မသာဆို လိုက္ကာေနာက္မယ္ ေယာက်ၤားတေယာက္လို ့ ထင္မွတ္မွားေလာက္ေအာင္ ကြ်န္မက ေျခေထာက္ရုပ္ဆုိးဆိုးေတြ ပိုိင္ဆုိင္ထားသူေလ။ ေျခေထာက္ ကားကာားျပားျပားနဲ ့ေျခသဲပုတိုတိုေလးေတြနဲ ့ မုိ ့ ဘယ္လို ဖိနပ္မ်ိဳး၀တ္၀တ္ ထူးျခားလွမလာဘူး။ ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ သူမ်ားေျခေထာက္လွလွေလးေတြ အားက်ျပီး ေျခသဲေလးေတြ အရွည္ထား ေျခသဲနီေရာင္စံုေလးေတြနဲ ့ ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါတယ္။ စင္ဒရဲလား ပံုျပင္ထဲက စင္ဒရဲလားရဲ့ stepsister ေတြ ဖိနပ္မေတာ္တာၾကားတိုင္း ငါ့လိုေျခေထာက္ေတြ ေနမွာေပါ့လို ့ အျမဲေတြးမိပါတယ္။

ေျခေထာက္ေတြ မလွလို ့ ဖိနပ္လွလွေလးေတြ ဖက္ရွင္က်က် စီးရမွာ ၀ါသနာမပါတာလား… ဖိနပ္လွလွေလးေတြ မခ်စ္တတ္လို ့ပဲ အရုပ္ဆုိးဆုိး ေျခေထာက္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ရတာလား…။ ဖိနပ္လွလွေလးေတြဟာ အျမဲတမ္း ကိုယ္နဲ ့သူစိမ္းျပင္ျပင္ပါပဲ။ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ကေန ဘြဲ ့ရတဲ့အထိ ကြ်န္မသစၥာရွိရွိနဲ ့ အျမဲမေျပာင္းပဲ ၀တ္ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္ေလးတရံက အနက္ေရာင္ ယင္းမာ နံပါတ္ခုနွစ္ပါ။ ဖိနပ္ပါးေလးက ေျခလွမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္တတ္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေစတဲ့အျပင္ ခုိင္ခံလြန္းလို ့ ေငြအကုန္အက်လဲ သက္သာလွပါတယ္။ အဲဒီတမ်ိဳးထဲကိုသာ စီးခဲ့လို ့ ဖိနပ္ဆုိင္သြားတိုင္း ကြ်န္မ ဟိုေရြးဒီေရြး ဦးေနွာက္စား စရာမလိုပါဘူး။ ကြ်န္မ အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္က အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္မနွစ္သက္တဲ့ အျဖဴေရာင္ေလးကို ေျခေထာက္ေအာက္မွာ မထားခ်င္လုိ ့အနက္ေရာင္ေလးပဲ ေရြးျခယ္၀တ္ခဲ့တာပါ။ ဘယ္ေလာက္ထိ အဲဒီဖိနပ္ေလးတရံကို စြဲလန္းသလဲဆို စာေရးရင္ေတာင္ ကြ်န္မဇာတ္ေကာင္ ေကာင္မေလးကိုလဲ ဒီဖိနပ္ေလးပဲ စီးခိုင္းခဲ့တာပါ။

ဒီနိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ကြ်န္မနဲ ့ ကြ်န္မခ်စ္တဲ့ ဖိနပ္ေလးတရံ ေ၀းခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္မအလုပ္က ေျခေခ်ာင္းေတြေပၚတဲ့ ဖိနပ္ကို ၀တ္ခြင့္မေပးတာမို ့ ကြ်န္မေျခေထာက္နဲ ့ သင့္ေတာ္မယ့္ ဖိနပ္ေတြ ေရြးရတာ အေတာ္ကို ဒုကၡမ်ားလွပါတယ္။ တခ်ိဳ ့လဲ ေျခေခ်ာင္းေတြ နာလြန္းလို ့ တခါနွစ္ခါ ၀တ္ျပီး ေခ်ာင္ထိုးထားလုိက္ရတာရွိသလို တခ်ိဳ ့က်ေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ ေျခလွမ္းျမန္ျမန္ေတြေနာက္ မလုိက္နိုင္ပဲ ခဏနဲ ့လမ္းခြဲလုိက္ရတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ေစ်းေပါတာ ေစ်းၾကီးတာနဲ ့ မဆိုင္ပဲ ကြ်န္မေျခေထာက္နဲ ့သာ ဆုိင္တာမို ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ဖိနပ္ေလးေတြကိုလဲ ရိုးမယ္မဖြဲ ့ရက္ပါဘူး။ ဖိနပ္တရံနဲ ့ အဆင္မေျပျဖစ္တုိင္း ငယ္ခ်စ္ယင္းမာေလးကို တသသ လြမ္းမိတာပါပဲ။

ခုံျမင့္ဖိနပ္ေတြနဲ ့ မယဥ္ပါးတာေၾကာင့္ပဲလား ေျခေခ်ာင္းေတြကို ဖိနွိပ္ခ်ဴပ္ထားရလုိ ့ပဲလား မသိပါဘူး… ဒီႏွစ္မွာ ေျခေထာက္နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က ေျချမင့္ဖိနပ္ေတြ မ၀တ္ရလုိ ့ေျပာလုိက္မွပဲ ထြက္ေပါက္ရပါေတာ့တယ္။ ရံုးက ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ ့ flip flop ဖိနပ္ေလးကို ယင္းမာဖိနပ္ေလးအစား အစားထိုးရပါတယ္။ ဆရာ၀န္က အရမ္းျပားတဲ့ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြလဲ မစီးရဘူး ဆိုလို ့ ကြ်န္မစြဲလန္းလြန္းတဲ့ ယင္းမာဖိနပ္ေလးနဲ ့ျပန္ဆံုခြင့္မွ ရွိပါဥိီးမလားလုိ ့ ေတြးပူမိပါတယ္။ အစဲြအလန္းဆိုတာ ဘယ္အရာမွ မေကာင္းေပမယ့္ နွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာၾကာ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္မစိတ္သြားရာကိုယ္ပါေအာင္ အျမဲကူညီေပးခဲ့ဲတဲ့ ကြ်န္မငယ္ခ်စ္ ယင္းမာဖိနပ္ေလးတရံကို ဘယ္ေတာ့့မွ မေမ့နိုင္တာ အျပစ္လားေနာ္။

တန္ခူး

9:10pm 7-Aug-2013

(စာၾကြင္း ။ ဘေလာ့အရင္ ေခတ္က ခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါေမာင္နွမေတြ တက္ဂ္ဂိမ္းေလးေတြ ေရးၾကတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို တေယာက္နဲ ့တေယာက္ပိုလို ့ ရင္းနွီးေစတာမို ့ အျမဲလြမ္းေနတတ္ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခ်စ္တဲ့ညီမေလးခြန္ျမလွိဳင္က ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚ တက္ဂိမ္းေလး တက္ထားတာေတြ ့ေတာ့ အရမ္းကို ၀မ္းသာသြားတာပါ။ ညီမလွိဳင္ေရ… အမကို အမွတ္တရ တက္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ)

7 comments:

kay said...

ေျခေထာက္ရုုပ္ဆိုုးသူ ေနာက္တေယာက္... ဒီမွာ ရွိေသးတယ္။ း)

Khunmyahlaing said...

အမတန္ခူးေရ... ညီမက ယင္းမာ နံပါတ္၉ ရွင့္။ အနက္ေရာင္မၾကိဳက္ေတာ့ မိုုးတြင္းဆိုု မိုုးစီး ထံုုးေျခာက္ေရာင္ အျမဲစီးျဖစ္တယ္။ ေဆာင္းနဲ႕ေႏြ ဆိုုရင္ေတာ့ ရွားေရာင္ကတီပါ ေပါ့။ ပြဲတက္ဆိုုရင္ သာ ေက်ာက္စီေတြ စီးတာပါ။ ခုုထိ လူၾကံဳနဲ႕ အဲဒီဖိနပ္ေလးေတြ ျမန္မာျပည္က မွာျပီး စီးျဖစ္ေန တံုုး။ လူၾကံဳမရွိလဲ ထိုုင္းမွာေတာ့ ျမန္မာ မ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြက ေစ်းဆိုုင္ေလးေတြမွာ ခုုေနာက္ပိုုင္း ၀ယ္လိုု႕ရလာျပီ။ ထိုုင္းဆိုုတာ ျမန္မာ တိုု႕ရဲ႕ ဒုုတိယအိမ္ မိုု႕လား။ ႏိုုင္ငံျခားျဖစ္ ဖိနပ္ေတြက ကိုုယ့္ေျခေထာက္နဲ႕ ဘယ္လိုုမွ အဆင္မေျပ ဘူး။ ေျခဖ၀ါးက ျပားရတဲ့အထဲ ေျခဖမိုုးကျမင့္ေသးတယ္။ ေျချပားက ၾကီးျပီး ဗ်က္က်ယ္ေတာ့ ျပီး ပါေလေရာ.. western formal ပြဲေတြမွာ ရွဴးမ်ား စီးရျပီဆိုုရင္ ေျခေထာက္ငရဲ က်တဲ့ ေန႕ပဲ။ ျမန္မာဖိနပ္ေလးေတြပဲ ခ်စ္တယ္။

Maung Myo said...

ေျခဖ၀ါးျဖဴျဖဴ ေျခသည္းမရွိပဲ ညွပ္ထားတဲ့ ကတ္တီပါဖိနပ္စီးတဲ့ မိန္းေလးမ်ိဳးဆို က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္တာ း)

ဘာမွမဆိုင္ဘူးေနာ့္

သက္ေဝ said...

ဖိနပ္ေလးတစ္ရံပိုုစ့္ေရးဖိုု႔ တန္ခူးေေရးတာေလး အရင္ လာဖတ္သြားတယ္... း)

ponyate said...

ပုံရိပ္လည္း ညွပ္ဖိနပ္၀တ္ရတာကုိ လြမ္းတယ္။ ပုံရိပ္ကေတာ့ မႏၱေလး သားေရ ဖိနပ္ စီးျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ယင္းမာ ဖိနပ္ကုိလည္း ႀကဳိက္တယ္။

Sonata Cantata said...

အမ ေျခေထာက္ေတြက ရုပ္ဆိုးတယ္...။
ေက်ာင္းတုန္းက ဖိနပ္အျဖဴလွလွေလး စီးမိလို႔ သူ႔ေျခေထာက္မဲမဲႀကီးနဲ႔လို႔ အေလွာင္ခံရတာ.. အခုထိ ရင္နာစြာ အမွတ္ရေနတုန္း...

Lorem Ipsum said...

ဆုျမတ္ေျခေထာက္ကေဖာင္းျပီး ေသးေသးေလး စလံုးက ဖိနပ္ေတြဆိုရင္ ၃၄ ...၃၅ ေလာက္နဲ႔ေတာ္တယ္.. လူကထြားၿပီးေျခေထာက္ေသးေတာ႔ အၿမဲတမ္းအစခံရတယ္ ။ ျမန္မာမွာေနတုန္းကေတာ႔ ယိုးဒယားျဖစ္ ဖိနပ္ဒီဇိုင္းစံုလွလွေလးေတြစီးဖူးတယ္။ ကတၱီပါဖိနပ္ေတာ႔သိပ္မစီးျဖစ္သလိုပဲ ။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ဖိနပ္ဆယ္ရံရွိတာေတာ႔မွတ္မိပါတယ္ း)