Sunday, April 7, 2013

ထံုဇင္နဲ ့အလြဲမ်ား



“ ၾကက္သြန္နီပါးပါးလွီးရင္ အသားခုတ္တဲ့ ဒီဓားမၾကီးနဲ ့မလွီးသင့္ဘူး… ဒီဓားေလးဆိုအေတာ္ပဲ… ဓားေရြးခ်ယ္မွဳကလဲ ဟင္းခ်က္ရာမွာ အေတာ္အေရးၾကီးတယ္… ၾကက္သြန္နီကို ခုလို နွစ္ျခမ္းျခမ္း ျပီးေတာ့ ဟုိဘက္လက္ကေလးနဲ ့အသာကိုင္ျပီး ဒီဘက္ကေန အထူအပါးကို ကိုယ္လုိသေလာက္ညီညီလွီးရတယ္… အထူအပါးမညီရင္ အက်က္လဲမညီဘူး… ဘေဘာေပါက္တယ္ေနာ္”

ေဘးလူၾကားရင္ ကြ်န္မအသံက ဟင္းခ်က္တဲ့ တီဗီြအစီအစဥ္တခုခု အတြက္ပဲ ေလ့က်င့္ေနသလိုလို… ဒါမွမဟုတ္ ကိုရီးယားကားေတြ အၾကည့္မ်ားျပီး ဟင္းခ်က္တာေတာင္ ဇာတ္ကားထဲက စတုိင္အတုိင္း လုပ္ေနသလုိလို ထင္ပါလိမ့္မယ္…။ တကယ္ေတာ့ အဲဒါေတြ တခုမွ မဟုတ္ပါဘူး…။ ကြ်န္မနဲ ့ အတူေန ကြ်န္မ၀မ္းကြဲညီမေလးကို ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းသင္ေနတာပါ။ ကြ်န္မနဲ ့ေနတာ နွစ္နွစ္ေလာက္ရွိျပီး စ ေနကတည္းက ယေန ့ထက္ထိ သင္ေနရတုန္းပါ။ တခိ်ဳ ့ဟင္းေတြေတာ့ လက္လြွတ္လို ့ရေပမယ့္ တခါတခါ ေၾကာင္ေၾကာင္ျပီး တလြဲေတြ လုပ္တတ္လြန္းလို ့ အဲဒီလို အေသးစိတ္ကို ေန ့တုိင္းနီးပါး ရွင္းျပရပါတယ္။

ကြ်န္မဦးေလးနဲ ့အေဒၚက သမီးေလးတေယာက္ထဲပါတယ္ဆို ဖူးဖူးမွဳတ္ထားေတာ့ မီးဖုိေခ်ာင္ဆိုတာ အေဖနဲ ့အေမေနရာလုိ ့ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္မညီမ ခုမွ ဘြဲ ့လြန္သင္တန္းပဲ တက္ေနသလုိလို အေတာ္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ သင္ယူရပါတယ္။ တခါတေလ သူ ့အေတြးေလးနဲ ့မ်ား လုပ္တတ္မလားလို ့ လြွတ္ထားေပးၾကည့္ အေသအခ်ာကို လြဲေတာ့တာပါပဲ။ လဲြလြန္းလို ့ အေမေပးတဲ့ နာမည္လွလွေလးကေန “ထံုဇင္” လို ့ေျပာင္းရမလုိပါ။ သူလြဲတဲ့ အလြဲေလးေတြ နဲနဲေျပာရရင္ေတာ့….

လြဲလြဲေလး(၁)

ထံုဇင္ >> “မမ… မေန ့က ၀ယ္လာတဲ့ ေပါက္စီၾကီးက ေရခဲေသတၱာထဲ ဘာလုပ္မလုို ့ထည့္ထားတာလဲ”

ကြ်န္မ >> “မေန ့က ဘာေပါက္စီမွ မ၀ယ္ခဲ့ပါလားဟယ္”

ထံုဇင္ >> “ဒီမယ္ေလ ဒါၾကီးေျပာတာ”

သူ ့လက္ထဲက ေပါက္စီဆိုတာ ၾကည့္မိေတာ့ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္မိပါတယ္…။ ပင္နင္းဆိုးလားမွာ ႏြားနို ့ခဲေတြ ့လို ့ ခ်က္စားရေအာင္ ၀ယ္လာခဲ့တာ အညာသူထံုဇင္လက္ထဲေရာက္မွ ႏြားနို ့ခဲက ေပါက္စီဘ၀ေျပာင္းေတာ့တာပါပဲ။

**********************

လြဲလြဲေလး (၂)

ထံုဇင္ >> “မမ၀ယ္လာတဲ့ ဒန္ ့ဒလြန္သီးၾကီးက ရင့္လုိက္တာ ဘယ္လိုမွ သင္လုိ ့မရဘူး”

ကြ်န္မ >> “ဟုတ္လုိ ့လား… ေသေသခ်ာခ်ာ မရင့္တာေလးေတြ ေရြး၀ယ္လာတာပါ”

ထံုဇင္ >> “ဒီမယ္ေလ… ခ်ိဳးလို ့မွမရတာ… ၾကည့္ပါဦး”

ဒန္ ့သလြန္သီးကို အခြံမျခစ္ ဓားမသံုးပဲ ကန္စြန္းရြက္သင္သလုိ ခ်ိဳးျပီး ကြ်န္မကို ရင့္တာၾကီး ၀ယ္လာရလားလုိ ့ အျပစ္တင္ေနတဲ့ ညီမကို ၾကည့္ျပီး မျပံဳးပဲ ၀ါးလံုးကဲြ ရယ္မိပါေတာ့တယ္။

**********************

လြဲလြဲေလး (၃)

ကြ်န္မ >> “အိုး… ဘယ္လုိျဖစ္လုိ ့ ဒီဗူးၾကီးက ေရခဲေသတၱာထဲေရာက္ေနတာလဲ”

ထံုဇင္ >> “မေန ့က မမအမ်ိဴးသား၀ယ္လာတဲ့ အေအးဗူးေလ… ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ”

လက္ေဆးဆပ္ျပာကို လိေမၼာ္ေရာင္ ၀ယ္လာသည့္ ကြ်န္မ အမ်ိဳးသားကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား… ဆပ္ျပာရည္နဲ ့အေအး မကြဲျပားသည့္ ညီမကုိပဲ အျပစ္တင္ရမလား… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေဖာက္ရေသးတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါေသးတယ္။

**********************

လြဲလြဲေလး (၄)

ကြ်န္မ >> “ဒီေန ့ၾကက္ျမစ္ၾကက္သဲဟင္းခ်က္မယ္… မခ်က္ခင္ အုိင္ဒီယာေလးရေအာင္ ေမးပါရေစဦး.. အသဲနဲ ့အျမစ္ ဘယ္ဟာက ပိုမာသလဲ”

ကြ်န္မက ၾကက္ျမစ္ၾကက္သဲခ်က္ရင္ အျမစ္ေလးကို အရင္ေပ်ာ့ေအာင္ ျပဳတ္ျပီးမွ အသဲနဲ ့အတူေရာခ်က္တာပါ။ ဒါမွအက်က္ေလးညီေအာင္လုိ ့ပါ။ အသဲေနာက္မွထည့္ရင္ သိပ္မေမြွးဘူးထင္လုိ ့။ အဲဒါရွင္းျပဖို ့ညီမကို အေပၚကလုိ ေမးခြန္းထုတ္တာပါ။

ထံုဇင္ >> “အသဲမာတယ္”

ကြ်န္မ >> “ဘယ္လုိ… ၀တၳဳထဲသီခ်င္းထဲက စာသားလား… အသဲနဲ ့အျမစ္နဲ ့မကြဲတာလားဟယ္”

တကယ္ေတာ့ အသဲကို အျမစ္လုိ ့မွတ္… အျမစ္ကို အသဲလုိ ့မွတ္… လြဲခ်င္တိုင္းလြဲေနတာမို ့ အဲဒီလို အေျဖလဲြေလးကို ကြ်န္မၾကားတာပါ။

**********************

ဒါက မီးဖိုေခ်ာင္နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ အလြဲဥပမာပါ…။ ယေန ့ထက္ထိ အသီးအရြက္နာမည္ေတြ အေပါက္မတည့္ေသးသလို ငါးေျခာက္ေတြလဲ ေရာေႏွာေနတုန္းပါ။ ငါးရံ့ေျခာက္ေလး ထုတ္ခဲ့ပါဆို ငါးပုတ္ေျခာက္ထုတ္လာတတ္ျပီး အာျဗဲေျခာက္ဆို ငါးနီတူးယူလာတုန္းပါ။ ဒီပို ့စ္မွာ တင္ထားတဲ့ ပံုေလးကေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ့ အသီးအရြက္နဲ ့ အသားစာရင္းကို သူျပဳစုထားတာပါ။ မွင္နီေလးေတြ ၀ိုင္းထားတာကေတာ့ လြဲေနတာေတြေပါ့။ တို ့စားတဲ့ ခရမ္းကေစာ့သီးက ခရမ္းေဆာ့သီးဆိုတဲ့ နာမည္အသစ္ေပးခံရသို ခ၀ဲသီးကို သပြတ္သီးဘ၀ေျပာင္းလုိက္တာလဲ သူပါပဲ။ စားေတာ္ပဲျပဳတ္ကို ပဲျပဳတ္ျဖဴလို ့ေခၚတာ သူတေယာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္ရဲ့ေနာ္။ မီးဖိုေခ်ာင္တင္မက တျခားေနရာေတြမွာလဲ ထိုနည္းတူလြဲတတ္ပါေသးတယ္။

လြဲလြဲေလး (၅)

သားေနမေကာင္းတာ ေဆးတုိက္ဖို ့ေဆးေတြကို သူ ့ကိုေျပာျပထားျပီးသားပါ။ ေဆးတမိ်ဳးက တေန ့၂ၾကိမ္၊ က်န္တဲ့ေဆးေတြက တေန ့၃ၾကိမ္။ ခုေန ့လည္ေဆးကို တေန ့၂ၾကိမ္ေဆးပါတုိက္မယ္လုပ္ေနေတာ့ ကြ်န္မေမးရပါျပီ။

ကြ်န္မ >> “အဲဒီေဆးက တေန ့၂ၾကိမ္ေလ… ဘာလို ့ေန ့လည္ၾကီးတိုက္ေနတာလဲ”

ထံုဇင္ >> “ဟုတ္တယ္ေလ မမရဲ့… တေန ့၂ၾကိမ္ဆိုေတာ့ မနက္တၾကိမ္ ေန ့လည္တၾကိမ္တုိက္… ညက်တိုက္စရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့”

သူ ့အေျဖေၾကာင့္ ဘာစကားမွျပန္မေျပာနုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ အေတြးေတြလဲြခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္ပါပဲ။ မနက္ကို တျပိဳင္တည္း ၂ၾကိမ္ မတိုက္တာပဲ ေတာ္ရဲ့လို ့ ေျပာရမလိုပါပဲ။

**********************

လြဲလြဲေလး (၆)

ထံုဇင္ >> “မမ ဟိုဘက္အိမ္က အကူမိန္းမၾကီး သူတို ့အိမ္ထဲ ေယာက်ၤားၾကီးတေယာက္ ၀င္လာလို ့ ျပူတင္းေပါက္ေန ဒီဘက္ခုန္တာ ကံေကာင္းလို ့ျပဳတ္မက်တယ္… ေျခေထာက္ေတြ ဒဏ္ရာေတြ ရကုန္တာ”

အဲဒီလို သဲထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းၾကားလိုက္ရေတာ့ ကြ်န္မအေတာ္ပူသြားရပါတယ္။ ဘယ္နွယ့္ အိမ္ထဲသူစိမ္းေယာက်ၤား၀င္ရသတဲ့လား။ ကြ်န္မပူသြားရတာ သူ ့အတြက္ပါ။ သူကရိုးရိုးနံုနံုနဲ ့ဟိုဘက္အိမ္လူ၀င္သလုိ ကိုယ့္အိမ္မ်ား၀င္ရင္ေတာ့ ဒုကၡေပါ့။

ကြ်န္မ >> “ဟုတ္လုိ ့လားဟယ္… သူေျပာတာေရာ ေသခ်ာနားလည္လုိ ့လား”

ထံုဇင္ >> “ေအာ္…ဟုတ္ပါတယ္ဆို… အိမ္ေရွ ့အိမ္က အန္တီၾကီးကိုေျပာေနတာ”

ကြ်န္မလဲ စိတ္ပူျပီး အိမ္ေရွ ့အိမ္က အန္တီကို ေမးမိေတာ့ ဇာတ္လမ္းအမွန္က တမ်ိဳးပါ။ အိမ္ေဘးအိမ္က ဖီလစ္ပုိင္မိန္းမက ကေလးကို တံခါးပိတ္ထားခဲ့ျပီး ေအာက္မွ သူ ့ဖဦးထုတ္အေဖာ္ေတြနဲ ့ ေပ်ာ္ပဲြစားေနတုန္း aircon maintenance လုပ္ဖုိ ့ သူ ့အိမ္ရွင္ခိ်န္းထားတဲ့သူက ေရာက္လာတာပါ။ အိမ္တံခါးက ပိတ္ထားေတာ့ အိမ္ရွင္လွမ္းဖုန္းဆက္ အိမ္ရွင္က ဖီလစ္ပိုင္မကိုဆက္ သူက အေျပးျပန္လာ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေသာ့ၾကီး အိမ္ထဲထည့္ျပီး ေသာ့ခတ္မိေနလုိ ့ ျပဴတင္းေပါက္က ေက်ာ္ဖြင့္ရတာပါ။ ကဲ… ဖီလစ္ပိုင္မက အိမ္ေရွ ့က ကုလားလူမ်ိဳးအန္တီကို အဂၤလိပ္လုိေျပာတာကို ကြ်န္မတို ့ျမန္မာမေလးထံုဇင္က ျမန္မာမွဳျပဳလိုက္တာ ဘယ္ေလာက္နီးစပ္သလဲေနာ္…

**********************

လြဲလြဲေလး (ရ)

ထံုဇင္ >> “မမေျပာေတာ့ Lake Side နဲ ့ Bukit Batok ” ၾကားထဲ ရထား ၃မွတ္တိုင္ဆို… ခုတကယ္သြားေတာ့ တမွတ္တိုင္တိုးလာတယ္”

ကြ်န္မ >> “ဟဲ့… ရထားဘူတာက ဘယ္နွယ့္ေနရင္းထိုင္ရင္း တမွတ္တိုင္တိုးပါ့မလဲ… ၃မွတ္တုိ္င္ပါ”

သားေက်ာင္းက ေရကူးသင္တန္းရွိတဲ့ေနရာကို သြားခိုင္းရာမွ ကြ်န္မရဲ့လမ္းညြန္မွဳကို ေဒၚထံုဇင္တို ့ complaint တက္ေနပါျပီ။ ဘယ္လိုေရေရ ၃မွတ္တုိင္ပဲမို ့ သူ ့ဘယ္လိုမ်ားေရဘာလိမ့္လို ့ စိတ္၀င္တစားေမးၾကည့္ေတာ့…

ထံုဇင္ >> ”မမတြက္ၾကည့္ေလ… lake side က Chinese garden ၁မွတ္တိုင္… Chinese gardenကေန Jurong East ၁ မွတ္တိုင္… Jurong East အစိမ္းလုိင္းက အနီလိုင္း ၁ မွတ္တိုင္…”

ဘာေၾကာင့္ တဘူတာပိုလဲ သိလုိက္ရပါျပီ။ ဒီေလာက္ေျမပံုဆြဲရွင္းျပလိုက္ရက္နဲ ့ Jurong East အစိမ္းနဲ ့အနီေလး ကူးလိုက္တာကို တမွတ္တိုင္စာတြက္ပလုိက္တာေလ။

**********************

လြဲလြဲေလး (၈)

ကြ်န္မ >> “ၾကာလုိက္တာဟယ္… ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲလုိ ့”

သားက်ဴရွင္သြားပို ့ျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ ့ျပန္မေရာက္ေတာ့ စိတ္ပူလုိက္ရတာ…။ ဖုန္းဆက္တာလဲမၾကား။ ကြ်န္မေမးတာကို ျပံဳးစိစိျဖစ္ေနတာၾကည့္ရင္း တခုခုလြဲျပီဆုိတာ စိတ္ထဲက သိလိုက္ပါတယ္။

ထံုဇင္ >> “Boonlay Interchange မွာ ဘတ္စ္ကားစီးတာ လမ္းေၾကာင္းမွား စီမိလို ့”

ကြ်န္မ >> “လမ္းေၾကာင္းမွားလဲ လမ္းေၾကာင္းျပန္ေျပာင္းလုိ ့ရတာပဲ”

ထံုဇင္ >> “မဟုတ္ဘူးေလ… လမ္းေၾကာင္းမွားတာ ကားေပၚေရာက္ျပီး တျခားလမ္းထဲေကြ ့သြားမွ သတိထားမိတယ္… နံပါတ္မၾကည့္ပဲ လိုက္စီးသြားတာ… ဟဲဟဲ…”

ကြ်န္မ >> “အိုး.. ျဖစ္ရမယ္… အဲဒါအိမ္ကို ဘယ္လုိျပန္လာလဲ”

ထံုဇင္ >> “လမ္းေလ်ွာက္လာတာေလ”

လမ္းေလွ်ာက္တာမလြဲတာကိုပဲ ေတာ္ေသးရဲ့လို ့ဆိုရမလိုပါပဲ။

**********************

ကြ်န္မနဲ ့မေနခင္က ျမန္မာျပည္က စတိုးဆိုင္တခုမွ ေငြကိုင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စတုိးဆိုင္က အိမ္နဲ ့ဘတ္စကား ၂မွတ္တိုင္ေလာက္ပဲ ေ၀းတာမို ့ သူ ့အကိုက စက္ဘီးနဲ ့အျမဲလုိက္ပုိ ့ပါတယ္။ တရက္သားမွာ သူ ့အကို မအားတာနဲ ့ဘတ္စ္ကားနဲ ့သြားမယ္ဆို ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ပါတယ္။ ဘတ္စ္ကားတစီးလာတာနဲ ့ တက္စီးသြားတာ သူ ့စတုိးဆုိင္ေက်ာ္မွ သတိထားမိပါတယ္။ ကားေမာင္းတဲ့ အဖုိးၾကီးက သမီး၀န္ထမ္းအသစ္လားလုိ ့ေမးမွ သူစီးသြားတာ လုိင္းကားမဟုတ္ပဲ ရံုးဖယ္ရီၾကီးျဖစ္ေနပါသတဲ့။

တကယ္ေတာ့ လြဲတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြသာ ထိုင္ေရးရရင္ လံုးခ်င္းတအုပ္ထြက္နုိင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္လြဲသလဲဆို မလဲြတဲ့ေန ့မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းေလးထဲကအတုိင္း လြဲလဲြေလးပဲေကာင္းပါတယ္ဆုိတာ သူ ့အတြက္မ်ား စပ္ထားသလား ထင္ရပါတယ္။ ဆရာမင္းလူသာ သူနဲ ့ေနရရင္ လွထံုလို ဇာတ္ေကာင္တေယာက္ေတြ ့ပဟဆို ကုန္ၾကမ္းေတြ မနဲမေနာရမွာ အမွန္ပဲ။ စိတ္ထားေလးကျဖဴစင္ျပီး သေဘာေလးေကာင္းတာမို ့ မိန္းခေလးလဲျဖစ္ေနေတာ့ အလြဲၾကီးေတြ မလြဲရေအာင္ အလြဲေသးေလးေတြက တဆင့္ သင္ခန္းစာယူတတ္ေအာင္ သင္ေပးရပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့ အိမ္မွာေတာ့ တေန ့တေန ့အလဲြေတြ ထပ္မလြဲရေအာင္ ကြ်န္မက သင္လုိက္ ထံုဇင္က လြဲျပီးရင္းလဲြလုိက္နဲ ့ ဆူညံျမိဳင္ဆုိင္လုိ ့ေနပါေတာ့တယ္။

တန္ခူး 6:50pm 5-Apr-2013

10 comments:

Anonymous said...

ဖတ္ျပီး ျပံဳးေနရတယ္..။
ထပ္ေရးပါအုန္း...
ထံုအေဖြဲ႔ဝင္သစ္အေၾကာငိး



ေပါက္
.
.
.
.
.
.
ထံု

Anonymous said...

အေပၚကတေယာက္ စာလံုးေပါင္းေတြမွားခ်က္

JuneOne said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္မမ...ဆက္ပါအံုး

Anonymous said...

Lovely :)

သက္ေဝ said...

:D :D :D

NSA said...

ထံုသူ တစ္ေယာက္တိုးေတာ့ အေဖာ္ရပေဟးလို႕ ဝမ္းသာသြားသူ ေပါက္ထံု .
.
.
. အလဲ့..အခုေရးေနတဲ့သူက မထံုရွာဘူး ဆိုေတာ့ကာ

:P

စင္စင္

Anonymous said...

It's really love to read it, A Ma!!!
looking forword to next next posts :-) :-):-)

Anonymous said...

ဖတ္ၿပီးေတာ့ ရယ္လိုက္ရတာ အမတန္ခူးရယ္ ... ။
ရယ္ၿပီးေတာ့မွ သနားသြားတယ္။
အမတန္ခူးရဲ႕ ေလႏုေအးေလးက တန္ခူးေလနဲ႔အတူ ျပန္အသက္၀င္လာတာ ၀မ္းသာပါတယ္။
ခ်စ္စရာ စာေလးေတြ ဆက္ေရးပါေနာ္ ... ။

ခ်စ္တဲ့
ေမ

(ေမဓာ၀ီ)

Lorem Ipsum said...

အမတန္ခူးဘေလာ႔ကိုခုမွ ေရာက္ဖူးတယ္... ဖတ္ရတာ တကယ္၀မ္းသာၾကည္ႏူးမိတယ္..။ အစအဆံုးျပန္ဖတ္ေနတာ သံုးရက္ရွိျပီ... အရမ္းကိုေကာင္းတဲ႔စာေတြေရးေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးပါ အမ း)

တန္ခူး said...

ေပါက္ေရ. ထံုဇင္ကေတာ့ ေပါက္တို ့စံခ်ိန္ခ်ိဳးသြားျပီထင္တယ္

ေက်းဇူးပါညီမေက်ာ့ေရ. ထံုသစ္ေလးေတြမ်ားလာရင္ ထပ္တင္လိုက္မယ္ေနာ္

ေက်းဇူးပါ.

သက္ေဝျပံဳးေနသည္

စင္စင္ေရ. ထံုေသာသူသည္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္

ခုလိုအားေပးတာေက်းဇူးပါ အမည္မေဖာ္လိုသူညီမေလး/ေမာင္ေလးေရ

ေမေရ. အမွန္ပဲ. တခါတေလလဲ အေတာ္သနားမိတယ္. တန္ခူးေလက လာနွိဳးသြားတာေမရဲ့

ေက်းဇူးပါညီမဆုေရ. အမကလဲ ညီမေလးတေယာက္တိုးလာတာ ဝမ္းသာမိပါတယ္