Thursday, November 20, 2008

အဲဒီေနရာေလးမွာ…


ဘာနဲ ့တူသလဲဆိုေတာ့…
သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြနဲ ့ ဧည့္ခံတတ္တဲ့ လမ္းထိပ္က လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ခံုပုပုေလးေပၚ ထုိင္ရင္း နင္ရယ္.. ငါရယ္… သူရယ္… ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို အားရပါးရ အတူေ၀မွ်ၾကသလိုပဲ… တခါတခါ ခံစားခ်က္ေတြ ကာရံညီၾကတာလဲ ရိွရဲ့… တခါတခါ ခံစားခ်က္ေတြ အေရာင္ညွိမရတာလဲ ရွိရဲ့… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… ငါ့နံေဘးမွာ နင္ရွိတဲ့… နင္နံေဘးမွာ သူရွိတဲ့…သူ ့နံေဘးမွာ ငါရွိတဲ့… အထီးက်န္ျခင္းေတြကို ကန္ထုတ္ပစ္တတ္တဲ့… အဲဒီေနရာေလးကို ငါက ခ်စ္တယ္…

ဘာနဲ ့တူသလဲဆိုေတာ့…
ေက်ာင္းေရွ ့ စကားပင္ေလးနားက တို္င္လံုးၾကီးေတြ နံေဘးမွာ ဆံပင္ရွည္ေတြ ေလထဲ ကဗ်ာဆန္ဆန္ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ့ အရိပ္ေလးကို သူ မျမင္ေအာင္ တေယာက္ထဲ ခံစားရသလိုပဲ… အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးေပၚမွာ ေမ့ေမ့ေမ်ာေမ်ာ စီးေမ်ာေနမိျပန္တယ္… ရင္ခုန္သံေတြ အသစ္ျပန္ျပန္ ျဖစ္ျပီး အသက္အရြယ္နဲ ့မလိုက္ဖက္တဲ့ စကားလံုးနုနုေလးေတြ စီကာခ်… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလး တေယာက္လို ရင္ခုန္သံေတြ လတ္ဆတ္ေနလို ့ ရတဲ့ အဲဒီေနရာေလးကို ငါက ခ်စ္တယ္…

ဘာနဲ ့တူသလဲဆိုေတာ့…
မ်က္စိတဆံုး ျမစိမ္းေရာင္ေတြ လြွမ္းေနတဲ့ လြတ္လပ္က်ယ္၀န္းတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ၾကီးထဲ ငါရင္ထဲက မြန္းၾကပ္မွ ုေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပါက္ကြဲပစ္ရသလိုပဲ… တာ၀န္… ၀တၱရား… လူမွ ုေရး…စည္းမ်ဥ္း… ငါ့ကို တုတ္ေနွာင္ထားတဲ့ ၾကိုးေတြကို တစစီျဖည္ခ်ရင္း… ရင္ထဲက အတားအဆီးမရွိ ထြက္က်လာတဲ့ အေရာင္မဲ့သံစဥ္ေတြေပၚမွာ ကခုန္ရင္း… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… ဟန္ေဆာင္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ပူပူေလာင္ေလာင္ ၀တ္ရံုၾကိီးကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ခြ်တ္ခ်ပစ္လို ့ရတဲ့ အဲဒီေနရာေလးကို ငါကခ်စ္တယ္…

ဘာနဲ ့တူသလဲဆိုေတာ့…
စိတ္ကူးလွလွေလး တခုကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စုတ္တံေလးကိုင္ျပီး ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလး ျဖစ္ေအာင္ ေရးဆြဲေနရသလုိပဲ… အျပင္မွာ စိတ္တိုင္းမက်တဲ့ အေရာင္ေတြကို သဘာ၀က်က် မက်က် ငါ့စိတ္တိုင္းက် အေရာင္လွလွေတြနဲ ့ ျပင္ဆင္လို ့ရတယ္… အျပင္မွာ အက်ည္းတန္တဲ့ ဆင္းရဲနံုခ်ာျခင္းေတြကို ငါက အားရပါးရ ၾကီးျမတ္ခ်မ္းသာျခင္းေတြနဲ ့ အစားထိုးလို ့ရတယ္… အျပင္မွာ သည္းခံလို ့မရတဲ့ တရားမမွ်ေအာင္ စူးရွလြန္းတ့ဲ အေရာင္ေတြကို ငါက ေအးျမျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အျဖူေရာင္ေတြ မ်ားမ်ား ဖုန္းပစ္လို ့ရတယ္… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… ငါ့စိတ္ကူးေတြ ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ထင္တတ္တဲ့ အဲဒီေနရာေလးကို ငါကခ်စ္တယ္…

ဘာနဲ ့တူသလဲဆိုေတာ့…
လွ်င္ျမန္တဲ့ အရွိန္နဲ ့ စိတ္သြားတိုငး္ ကိုယ္ပါနိုင္ေအာင္ လိုရာပို ့ေပးေနတဲ့ ယဥ္ပ်ံတခုနဲ ့ စီးနင္းလုိက္ပါ ကမာၻပတ္ရသလိုပဲ… စကၠန္ ့ပိုင္းအတြင္း ကမာၻအေရွ ့ပိုင္းက နင့္ဆီမွာ နင္တည္ခင္းတဲ့ အရသာရွိတဲ့ အစားအစာေတြကို ျမိ္န္လ်က္စြာစား … ကမာၻအေနာက္ပိုင္းက သူ ့ဆီမွာ သူဖန္ဆင္းတဲ့ အနုပညာေတြကို ခံစား… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… အိပ္မက္တခုထက္ေတာင္ ထူးဆန္း အ့့ံၾသဖြယ္ေကာင္းတဲ့ တေနရာစီမွာ ရွိေနတ့ဲ နင္ရယ္ ငါရယ္ သူရယ္ အျမဲအတူဆံုလို ့ ရေအာင္ လွလွပပ ဆက္သြယ္ေပါင္းကူးေပးထားတဲ့ အဲဒီေနရာေလးကို ငါကခ်စ္တယ္…

ဘာနဲ ့တူသလဲဆိုေတာ့…
ငယ္ငယ္တုန္းက သခ်ၤာဘာသာမွာ ပ်မ္းမွ်ျခင္းတြက္ရ သလိုပဲ… ငါ့မွာ ပန္းသီး ၂လံုး… နင့္မွာ ပန္းသီး ၃လံုး… သူ ့မွာ ပန္းသီး ၄ လံုး… ငါတို ့ေတြ ေပါင္းျပီး ပ်မ္းမွ်ျခင္းခ်လုိက္ေတာ့ တေယာက္ ပန္းသီး ၃ လံုး… ဘယ္ေလာက္ တရားမွ်တတဲ့ သခ်ၤၤာပ်မ္းမွ်ျခင္းလဲေနာ္… အဲဒီလိုပဲ အသက္ ၂၀ ရွိတဲ့ နင္ရယ္ အသက္ ၃၀ရွိတဲ့ သူရယ္ ျပီးေတာ့ အသက္ ၄၀ရွိတဲ့ ငါရယ္ေပါင္း… အသက္ေတြ ပ်မ္းမွ်ျခင္းခ်ေတာ့… ရြယ္တူေတြလုိ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ေတြလို…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… တေယာက္နဲ ့တေယာက္ မျမင္မေတြ ့ဖူးတာေတာင္ ပ်မ္းမွ်ျခင္းခ်လိုက္သလို သံေယာဇဥ္ေတြ မတိမ္းမယိမ္းနဲ ့ ေႏြးေထြးတဲ့ အဲဒီေနရာေလးကို ငါကခ်စ္တယ္…

အဲဒီေနရာေလးမွာ ငါရဲ့ေပါက္ကြဲသံေတြကို သည္းခံနားေထာင္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ…
အဲဒီေနရာေလးမွာ ငါ့ရဲ့ေပ်ာ္ရြွင္မွ ုေတြကို ေ၀မွ်ခံစားေပးတာ ေက်းဇူူူးပါ…
အဲဒီေနရာေလးမွာ ငါ့ရဲ့မ်က္ရည္ေတြကို ေဖးကူအားေပးတာ ေက်းဇူးပါ…
အဲဒီေနရာေလးမွာ ငါေခၚတဲ့ အတိ္တ္ေန ့ရက္ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ…
အဲဒီေနရာေလးမွာ ငါ့ခံစားမွ ုမွတ္တိုင္ေလးေတြ ၁၀၀ ျပည့္တဲ့အထိ င့ါနံေဘးမွာ နင္ရယ္ သူရယ္ ရွိေနေပးတာ ေက်းဇူးပါ…
အဲဒီေနရာေလးမွာ ငါ့ခံစားမွ ုမွတ္တိုင္ေလးေတြ မေရမတြက္တဲ့အထိ င့ါနံေဘးမွာ နင္ရယ္ သူရယ္ ရွိေနေပးဦးမယ္ဆိုတာ ငါေလးေလးနက္နက္ ယံုေနတယ္…

(ပို ့စ္ ၁၀၀ ျပည့္ အမွတ္တရ)

(စာၾကြင္း- ဘေလာ့ဂ္ အေဖာ္ေတြထဲမွာ ကြ်န္မထက္ အသက္အရြယ္ၾကီးတဲ့ သူေတြ ရွိသလို အသက္အရြယ္ငယ္တဲ့ သူေတြလဲ ပါပါတယ္… နင္ရယ္ ငါရယ္ သူရယ္လုိ ့ အသက္ေတြ ပ်မ္းမွ်ျခင္း ခ်ျပီး ေႏြးေထြးတဲ့ နာမ္စားေတြ သံုးလိုက္တာ အျပစ္ရွိခဲ့ရင္ အခ်စ္ေတြနဲ ့ေက်ေပးလိုက္ပါေနာ္)

တန္ခူး
2:40pm 20-Nov-2008

23 comments:

kay said...

ေ၀း---- ပထမဆံုးမန္႕ခြင့္ရတယ္ကြ။
မတန္ခူးေရ- က်မ အသက္ေကာ..ပ်မ္းမွ် ေ၀စု ဘယ္ေလာက္ရသလည္းဟင္... ၂၀ ေလာက္ဆို မဆိုးဘူး။ ဟိ

ကဲ- ပို႕စ္ ၁၀၀ မွသည္- --------
ၾကိဳက္သေလာက္ ဆက္ေရး နိုင္ပါေစ။ း)

Anonymous said...

I am one of your fan.

ကုိေပါ said...

တန္ခူးေရ…အဲဒီေနရာေလးကုိ တန္းတန္းစြဲျဖစ္မိေနလုိ႔ အိပ္ပ်က္ညေတြလည္း မ်ားခဲ့ပါေပါ႔။ း-)

tg.nwai said...

တန္ခူးေရ... ရင္နဲ.ထပ္တူ ခံစားသြားပါတယ္...နင္ရယ္ ငါရယ္ သူရယ္.. အဲဒီေနရာေလးမွာ ဆံုခြင့္ရၾကလုိ႔...။

ပို.စ္ ၁၀၀ မွသည္.. အဲဒီေနရာေလးမွာ ဆက္လက္ဆံုေတြ.ၾကရေအာင္ေနာ္...

Sonata Cantata said...

တန္ခူးေရ အေဖာ္လုပ္ခြင့္ရလို႔ ၀မ္းေျမာက္လို႔ မဆံုး

တန္ခူးရဲ႕ အဲ့ဒီေနရာေလးကို ေကာ္မန္႔ေလးေရးၿပီး
အမွီလိုက္ရတာေတာင္ အေမာသား...
အေဖာ္ေတြနဲ႔ဆို ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဒါေပမဲ့ မေမာဘူး...

ဇနိ said...

အမေရ - ဒီေနရာေလးမွာ အေဖာ္အေပါင္းေတြ အသက္ႀကီးသူ ဂုဏ္ႀကီးသူ .... အားလုံးကို ေတြ႕ခြင့္ရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္..
ေနာင္ ပို႔စ္ မ်ားစြာ ဆက္လက္ ေရးသားႏိုင္ပါေစ

pandora said...

ပို႕စ္တစ္ရာေျမာက္ ေရးတဲ့ ပို႕စ္ေလးကိုက ကဗ်ာဆန္ လွပေနေတာ့တယ္။

ေလႏုေအးကေလး ေ၀့၀ဲေနတဲ့ အဲဒီေနရာေလးမွာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေစ။

Anonymous said...

“အဲဒီေနရာေလးမွာ...” စကားေတြ အမ်ားႀကီးဆက္ေျပာၾကတာေပါ့ေနာ္ အမတန္ခူး။
အမရဲ႕ ပို႔စ္ ၁၀၀ မွ ေနာင္ပို႔စ္အမ်ားႀကီး ဆက္ေရးနိုင္ပါေစ။

သက္ေဝ said...

၁၀၀ ေျမာက္ ပိုစ့္ေလး...
စကားလံုးေတြက လွလိုက္တာ...
တန္ခူး ခ်စ္တဲ့ တို ့ေတြအားလံုး အတူတူခ်စ္တဲ့...
ရင္ခုန္သံေတြ ကာရန္ေတြ တူညီတဲ့...
ဒီေနရာေလးမွာ ေနလို ့ရသေလာက္ ကာလရွည္ၾကာ ေနသြားၾကတာေပါ့ေနာ္...။

၁၀၀ ေျမာက္မွတ္တိုင္ေလးမွသည္... မွတ္တိုင္ေပါင္း အနႏ ၱသို ့အေရာက္ လွမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ တန္ခူးေရ...။

**** အသက္ေတြကို ပ်မ္းမွ်ျခင္း ခ်လိုက္ရင္ တို ့ေတြ ျမတ္မွာ ေသခ်ာတယ္ တန္ခူးေရ... တို ့ေတြရဲ ့ လက္ရွိအသက္ထက္ အနည္းဆံုးေတာ့ ၄ ႏွစ္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ငယ္သြားႏိုင္တယ္...။ ဟီးဟီး.. :-P

nu-san said...

မတန္ခူးက စာေရးေကာင္းတယ္..

ေနာင္လည္း ပုိ႔စ္ေတြ အမ်ားၾကီး.. အမ်ားၾကီး ဆက္ေရးႏုိင္ပါေစ အမေရ....

အမေရ.. အသက္ေတြ ပ်မ္းမွ်ျခင္းခ်ျပီး မတြက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္.. ဒီဘေလာ့ခ္ကုိ စေရာက္ခါစတုန္းကဆုိ မတန္ခူးကုိ ကုိယ့္ထက္ အသက္ၾကီးမွန္းေတာင္ မသိဘူးရယ္.. မသက္ေ၀ေရာပဲ.. ေနာက္ပုိင္းမွ သိတာ... အဟီး.. ဒါေၾကာင့္ သီတင္းကၽြတ္မွာ လာကန္ေတာ့ရတာေပါ့.. ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ကုိယ္ကခ်ည္း အကန္ေတာ့ခံေနခဲ့ရတာ... :)

PAUK said...

မတန္ခူးးးးး
အဲဒီေနရာေလးမွာ...
ခင္သြားၾကတာပဲေလ..

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

၁၀၀ ေျမာက္ပိုစ့္
အားေပးလို႔ ဖတ္ရႈသြားပါေၾကာင္း။

သုခမိန္(E-Journal)

Moe Cho Thinn said...

ပို႔စ္ ၁၀၀ ျပည္႔ကို အဲဒီလိုေလး ေရးေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာ လိုက္တာ။
အဲဒီေနရာေလးက ေမတၱာေတြလဲ ေပးတယ္၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမွဳေတြလဲ ေပးတယ္။ ဗဟုသုတလဲ ေပးတယ္။ အဲ..ကိုေပါ ေျပာသလို အိပ္ပ်က္ညေတြလဲ အမွန္အကန္ ေပးပါတယ္ မတန္ခူးေရ..။
ပို႔စ္ တေထာင္၊ ပို႔စ္ တေသာင္း ဒီလိုေရးခြင္႔ၾကံဳၿပီး ဒီေနရာေလးမွာ အတူ ခိုလွဳံပါရေစေနာ္..
ခ်စ္ေသာ
ခ်ိဳသင္း

Anonymous said...

me too

ThuHninSee said...

မတန္ခူးေရးလိုက္တာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။
ဒါေႀကာင္႔႔ပဲ ဘေလာ႔ဂ္ကို လူေတြစြဲေနတာထင္တယ္။
တစ္ခုက်န္ေသးတယ္..
ဒီေနရာေလးမွာ စကားရည္လုပြဲလို ၿငင္းခုန္ႀက။
:P စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္။

ကုိေအာင္ said...

မတန္ခူးရယ့္ ပုိ႕စ္ေတြ ဖတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕
ဖတ္ေနတာ 100 ေတာင္ ျပည့္သြားျပီကို။
ေနာက္ထပ္ လာမဲ့ ပုိ႕စ္ေတြ အတြက္ ၾကိဳတင္
အားေပးလ်က္ပါ အမေရ။

သစ္နက္ဆူး said...

မတန္ခူးေရ....
၁၀၀ ရာေျမာက္ ပို့စ္ေလးကို ဖတ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္။။
ဂုဏ္ျပဳပါတယ္...စာကိုဖတ္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အရမ္း
ေအးခ်မ္းလွပါတယ္....
စာေတြ အမ်ားၾကီးဆက္ေရးနိုင္ပါေစ..။

Kaung Kin Ko said...

ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခင္မင္ခြင့္ရတဲ့ ေနရာေလးအေၾကာင္း ဖတ္သြားပါတယ္။

Taungoo said...

“ေမဂ်ာတူ စီနီယာအမသို႔”

ေဆြသဟာ လူေတြၾကားမွာ
အပူေတြကြာ ေျပခုေဝး ေစဖို႔
“ေလႏုေအး” ရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာ
ပို႔စ္တစ္ရာ ေရာက္လာျပီမို႔
ဘေလာက္မွာ ေအာ္ကာေျပာလိုက္မယ္
ဝမ္းေျမာက္ပါေၾကာင္း။

ေမတၱာျဖင့္

khin oo may said...

တို႕လဲ post 200 ၿပည္႕တယ္။ တန္ခဴး။

အေရအတြက္နဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႕ မၿပိူင္လုိပါ။ :P

Anonymous said...

အခုမွ ၀င္လို႕ရလို႕ ဘေလာ႕ဂ္ေတြ လိုက္လည္ေနတယ္.. အမတန္ခူး ပိုစ္ေတြအမ်ားၾကီး ဆက္ေရးနိုင္ပါေစ။ မေလးလဲ မေန႕က ပိုစ္ ၁၀၀ ၾကီးမ်ားေတာင္ ျပည္႕သြားတယ္ ေဒါ႕ကြန္းမွာ :P တစ္နွစ္ၾကာေသာအခါေလ။ ဒီပိုစ္ဖတ္ျပီးမွ ကိုယ္႔ပိုစ္ဘယ္ေလာက္ရွိလဲၾကည္႕ေတာ႕မွ ၁၀၀ ျပည္႕မွန္းသိတာ။

Anonymous said...

ဘာနဲ ့ တူသလဲဆိုုတာ မသိေပမယ့္ နင္ ရယ္ ငါရယ္ သူရယ္ ထဲမွာ ကိုလည္း ပါခြင့္ရတာ ေက်နပ္မိတယ္ ။ အစ္မ စာေတြ အမ်ားၾကၤီးဆက္ေရးနိုင္ပါေစ ။

Anonymous said...

အမေရ

ေလႏုေအး ရပ္၀န္းက ဘေလာ့သစ္ပင္ေလးမွာ ပို႕စ္ အသီးအပြင့္ေတြ တစ္ရာ မက အျမဲ စိမ္းလန္းေ၀ဆာ ေနႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္း ေနမိတယ္...