ကမာၻႀကီးက ႐ြာႀကီးတ႐ြာလို
က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္ဆိုတဲ့စကား
အဲဒီတဒဂၤမွာ
ယံုၾကည္ဖို႕ အေတာ္ခက္သြားခဲ့တယ္...။
အလြတ္ရေနတ့ဲ နံပါတ္ေတြေပၚ
ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ေသာကေတြေမာင္းနွင္ေတာ့
ေညာင္းရေကာင္းမွန္းလဲမသိ
ေခါင္းမာလြန္းတဲ့
ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာတခုကို
က်ိန္ဆဲရင္း...။
႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ့
ဒုကၡေတြမနိုင္မနင္းသယ္ပိုး
ဘယ္အညိွးေၾကာင့္မ်ား
ဒီေျမေပၚမွာမွ
အစြမ္းကုန္ၾကမ္းျပခဲ့လဲ
ရမ္းကားလြန္းတဲ့နာဂစ္ေရ...။
သတင္းေတြ ေကာက္သင္းေကာာက္
ရင္ထဲေရာက္သြားတဲ့
ထိ႐ွနာက်င္ျမင္းကြင္းတခု
ေလကိုအန္တုလို႕
မိုးကိုဂ႐ုမႁပုအား
ရင္ေသြးငယ္ကိုေထြးဖက္ထားတဲ့
မိခင္တေယာက္ရဲ႕အင္အားက
မုန္တိုင္းနဲ႕ေနသားက်သလို
သန္းေခါင္ထက္ညဥ့္မနက္သလို...။
တန္ခူး
12:18AM 5 May 2008
မတန္ခူးေရ.. ကဗ်ာနဲ႔အတူ ရန္ကုန္ရဲ႕ျဖစ္ရပ္က တကယ္ကုိ ရင့္နင့္စရာပါပဲေနာ္.. ဖတ္ရတဲ့သတင္းေတြကလည္း မသက္သာလွသလုိ ဖုန္းဆက္လုိ႔မရေတာ့ ပုိျပီး စိတ္ပူမိတယ္.. ဒီကေန ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ အပ်က္အစီး အေသအေပ်ာက္ေတြ နည္းႏုိင္သမွ် နည္းပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေနရတယ္...
ReplyDeleteအမေရ.. ထပ္တူက်တဲ့ ခံစားခ်က္မို့.. ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး..။
ReplyDeleteလက္ေတြနာေနေပမဲ့ ေခၚေနဆဲပဲ..
မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို့..
အပူမီးေတြနဲ့..။
စိတ္မေကာင္းဘူးဆိုတာ ေအာ္ေနယံုပဲတတ္ႏိုင္တဲ့ဘ၀..။
ျမန္မာျပည္ကပ္ဆိုက္ေနပီလား။ တဖက္ကေတြးရင္ ရာသီဥတုေတြ ေဖာက္ျပန္တာ.. တဖက္ကေတြးရင္..
သိေတာ့ပါဘူး..အမရာ
ကမၻာႀကီးက က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္ဆုိေပမယ့္
ReplyDeleteပေဒသရာဇ္ေခတ္အခင္းအက်င္းနဲ႔
လူလူခ်င္း နင္းၿပီးအသက္ရွင္ၾကလုိ႔
တြင္းဆုံးက်ေနတဲ့ ေဒသတခုကို
ခဏခ်င္း ဆက္သြယ္ဘုိ႔ဆုိတာ
ငွက္ေပ်ာသီးအခြံခြာစားရသလုိ လြယ္မွာမဟုတ္။
ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္လာၿပီး ကဗ်ာကုိ ခံစားသြားပါတယ္ တန္ခူးေရ…
ReplyDeleteအားလံုး ရင္ထဲထိ ေရာက္ေအာင္ ေရးေပးတဲ့ မကို ေက်းဇူးပါ
ReplyDeleteအားလံုး ရင္ထဲထိ ေရာက္ေအာင္ ေရးေပးတဲ့ မကို ေက်းဇူးပါ
ReplyDeleteႏု..ျမတ္ႏိုး..ကိုေပါ…မယ္မဒီ…မွ်ေ၀ခံစားေပးတာေက်းဇူးပါ…ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ မိသားစုေတြ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလို ့….
ReplyDelete