ငယ္ငယ္တုန္းက သီတင္းကြ်တ္

ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီေန ့လိုေန ့မတိုင္ခင္ တပတ္အလိုကတည္းက ေမေမက အက်ီၤလွလွေလးေတြ ၀ယ္ေပးဖို ့ စေကာ့ေစ်းက ဦးေလးၾကီးဂါ၀န္ဆိုင္ကို ေခၚသြားေနက်…။ ေမေမေရြးေပးတဲ့ ဂါ၀န္ေလးေတြ၀ယ္ျပီး သီတင္းကြ်တ္ပြဲေတာ္ အတြက္ ၾကိုေတြးျပီး ေပ်ာ္ေနေရာ။ အဲဒီတုန္းက ဂါ၀န္ ၃ ထည္မွ တရာ…(အံ့ၾသသြားလား… ကေလးတို ့ေရ)။ အျပန္က်ေတာ့ ေဖေဖက ေက်ာက္ကုန္း ကုန္းဆင္းက ဆိုင္မွာ မီးပံုးေလးေတြ ၀ယ္ေပး…။ ေမာင္ေလးက သူမ်ားထက္ထူးတဲ့ သေဘၤာၾကီးေတြ၊ အေျမွာက္ကားၾကီးေတြမွ ပူဆာတာ…။ ေဖေဖကေတာ့ သားေလး ဒီတေယာက္ထဲရွိတာဆို ၀ယ္ေပး…။ ကိုယ္ကေတာ့ တြန္းလို ့ရတဲ့ ယုန္ေလးျဖစ္ျဖစ္… ၾကက္ကေလးျဖစ္ျဖစ္ ရျပီ။ ညီမေလးကေတာ့ ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲကေန တခစ္ခစ္နဲ ့ အရုပ္ေလးေတြ ၾကည့္ျပီးသေဘာက်လို ့…။

လမ္းထဲမွာေတာ့ အကိုၾကီးေတြက တက္တက္ၾကြၾကြ မီးထြန္းဖိုု ့တုိင္ေတြျမွပ္ဖို ့ တြင္းေတြတူးၾက…။ မီးၾကိုးေတြ သြယ္ၾက…။ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲအတြက္ မ႑တ္ထိုးၾက…။ ပြဲပါတဲ့ႏွစ္ေတြဆို ပိုစည္စည္ကားကား…။ အိမ္ေရွ ့က တူးမာတို ့အိမ္မွာ ညဘက္ဆို ဆိုင္းသံ၊ဗံုသံ တညံညံနဲ ့… အကတိုက္၊ ယိမ္းတိုက္၊ျပဇာတ္တိုက္…။ ညဆို အိမ္ကေပ်ာက္လို ့လိုက္ရွာရင္ ခါတိုင္းလို ဦးေႏွာက္သိပ္မစားရ။ အကတိုက္တဲ့ေရွ ့ ပါးစပ္ေလးဟ ေငးေနမယ့္ ကိုယ့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ေတြ ့ရမယ္ေလ…။ ျပဇာတ္မန္ေနဂ်ာ ကိုကုလားကေတာ့ သိမ္ၾကီးေစ်းသြားျပီး ျပဇာတ္အတြက္လိုအပ္တဲ့ ေသနတ္အတုတို ့၊ ေသြးအတုတို ့၊ ပန္းအတုေတြ ၀ယ္..။ အိမ္ေဘးက အခ်က္အျပုတ္တာ၀န္ခံ မနုတို ့အဖြဲ ့ကေတာ့ ကုန္ေျခာက္ေတြစု…။ လျပည့္ေန ့မေရာက္ခင္ကတည္းက အေတာ္ကို စည္စည္ကားကား သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း…။

လမ္းထိပ္ အ၀င္၀ကို တလမ္းနဲ ့တလမ္း အျပိုင္အလွဆင္ၾက။ တနွစ္နဲ ့တနွစ္ကလဲ မထပ္ေစရ။ ကေလးဆိုေတာ့ ငါတုိ ့ ဂိတ္က ပိုလွ သူတို ့ဂိတ္က ပိုလွနဲ ့ျငင္းၾကခုန္ၾကေပါ့။ လျပည့္ေန ့မတိုင္ခင္ တရက္လိုထဲက မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးေအာင္ စထြန္းၾကေရာ..(အံ့ၾသသြားလား… ကေလးတို ့ေရ)။ အသံခ်ဲ ့စက္ကလည္း ဆင္ျပီးသားဆိုေတာ့ ဦးေအးၾကိုင္တို ့က လျပည့္ေန ့အစီအစဥ္ေတြ ေၾကျငာလိုက္ သီခ်င္းေလးေတြ ဖြင့္လိုက္နဲ ့။ တခ်ိဳ ့က ငွားထားတဲ့ မိုက္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးနဲ ့ Testing 1 2 3, Hello Testing 1 2 3 လုပ္ရတာလဲ အေမာ။ မနုတို ့အဖြဲ ့က ၾကက္သြန္ႏြွာ၊ ၾကက္သားကိုင္၊ ဆန္ေရြး… စအလုပ္ရွ ုပ္ေနၾကေရာ…။ ကိုယ္တို ့ကေတာ့ အဲဒီေန ့ကတည္းက ေမေမ၀ယ္ေပးတဲ့ ဂါ၀န္ေလး၀တ္၊ ေဖေဖ၀ယ္ေပးတဲ ့ မီးပုံုးေလးတြန္းျပီး ရြာရိုးကိုးေပါက္ စေလွ်ာက္ျပီ…။ အဆန္းၾကို္က္တဲ့ ေမာင္ေလးမီးပံုးေၾကာင့္ သူ ့ေနာက္မွာ ကေလးေတြက ရထားတန္းၾကီးလို ပါလာတာ သူက ခပ္ျပံုးျပံုးနဲ ့ ဂုဏ္ယူလို ့ေလ…။

လျပည့္ေန ့ကေတာ့ မနက္လင္းအားၾကီးထဲက စပီကာသံ ဆူဆူညံညံ။ အာရုဏ္ဆြမ္းအတြက္ တအိမ္ကို ဟင္းတခြက္ပို ့ၾကရေတာ့ တရပ္ကြက္လံုး နိုးေနၾကျပီ။ ေမေမကေတာ့ အညာသူပီပီ ၀က္ပုန္းရည္ဟင္းေလး ခ်က္ပို ့ေနက်။ တရားနာထဲက ထမီေလး၀တ္ ေမေမ့ေနာက္ လိုက္သြားျပီး လက္အုပ္ေလးခ်ီ ဟိုေငးဒီေငး။ ဘုန္းၾကီးျပန္ၾကြေတာ့ စပီကာထဲက မင္းေအာင္တို ့ အနိုင္တို ့…အျပိုင္အဆိုင္ထြက္လာတယ္…။ ဒီဘက္လမ္း အနိုင္၊ ဟိုဘက္လမ္းက မင္းေအာင္၊ ေနာက္တလမ္းက တြံေတးသိန္းတန္…။ “ကိုေရ…စိုးသေဘၤာေပၚတက္ခဲ့မယ္ေနာ္”… “မတက္ခဲ့နဲ ့စိုး” “ဟယ္လို… ကိုကုလား..ဟယ္လုိ … ကိုကုလား… ေရာက္ရာအရပ္က အျမန္ဆံုး မ႑တ္ရွိရာ လာခဲ့ပါ” “ကေလးေတြ… ကေလးေတြ မ႑တ္ေပၚမွာ မခုန္ပါနဲ ့” “ခ်က္ျပုတ္ေရးအဖြဲ ့က ေကာင္ေလးေတြ ဒီမွာ ေရကုန္ေနျပီ”…. အဲဒီလို သီခ်င္းသံၾကားထဲမွာ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ ဆက္သြယ္ဖို ့ေတာင္ စပီကာသံုးၾကတာ ရယ္လဲရယ္ခ်င္စရာ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္စရာပါ။

ေန ့ဆြမ္းကပ္ျပီးတဲ့အခါ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ စပါတယ္။ အဖိုးေတြက ရွပ္အျဖူသန္ ့သန္ ့ေလးေတြနဲ ့ အဖြားေတြက ရွန္သားျဖူျဖူေလး၀တ္ျပီး သနပ္ခါးေလးေတြနဲ ့ သူတို ့ၾကည့္ရတာ အေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ…။ ေဖေဖက နွစ္တိုင္း လူၾကီးေတြ ကန္ေတာ့ခ်ိဳးကို ေရွ ့ကတိုင္ေပးေနက်။ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ အဖိုးတေယာက္က ဆုေပး၊ ဆံုးမစကားေျပာ…။ ျပီးေတာ့ တလမ္းလံုး မ႑တ္ထဲမွာ တိုးတိုးေ၀ွ ့ေ၀ွ ့နဲ ့ ထမင္းစားၾက…။ ၾကက္သားဗူးသီး ကာလသားခ်က္ေလးနဲ ့ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ ၾကြတ္ၾကြတ္ေလးနဲ ့ ထမင္းက ေလ်ာကနဲေလ်ာကနဲ ျမိန္ခ်က္…။

ညေနေစာင္းေတာ့ အိမ္က အေဒၚက မိတ္ကပ္ဗူးေတြ သယ္ျပီး ဆိုမယ့္ ကမယ့္ သူေတြ မိတ္ကပ္လိမ္း ဆံပင္ျပင္ဖို ့ တူးမာတို ့အိမ္ေျပးေတာ့ ကိုယ္ကလဲ စပ္စုခ်င္တာနဲ ့ သူ ့ေနာက္က မေယာင္မလည္လိုက္သြား…။ အေဒၚက မိတ္ကပ္စိုးစိုး စတိုင္နဲ ့ တမ်က္နွာျပီး တမ်က္နွာ လိမ္းေတာ့တာပဲ။ ျပဇာတ္မင္းသမီးကိုေတာ့ နဲနဲ အခ်ိန္ေပးျပင္… ျပဇာတ္မင္းသားကိုလဲ ေပါင္ဒါေလး နဲနဲတို ့...။ သူငယ္ေတာ္ကမယ္ ့ ကို၀င္းသိန္းတို ့အဖြဲ ့က်ေတာ့ ပါးကြက္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြ ညီညီညာညာကြက္… ။ ျပဇာတ္ဆရာ ကိုကုလားကေတာ့ အဂၤုလိမာလ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္အတြက္ မုန္ ့ၾကြတ္ေခ်ာင္းေလးေတြကို လက္ညိွးေလးေတြနဲ ့ တူေအာင္ သီလို ့…။ အေဒၚက မိတ္ကပ္ျပင္ရာက ပြဲၾကည့္စင္ေရွ ့ ေနရာဦးဖို ့ အမွတ္ရလိုက္ေသးတယ္…။ နဲနဲေမွာင္လာေတာ့ ျပင္ဆင္တဲ့နားက ထလာျပီး အိမ္က မီးပံုးဆြဲျပီး ထြက္ေတာ့ တာပဲ။ တလမ္းလံုး လမ္းတဘက္ တခ်က္မွာ ဗန္ဒါရြက္ေလးေတြဆိုင္ျပီး ဖေယာင္းတို္င္ေလးေတြ စီစီညီညီ ထြန္းၾကရတာ ေပ်ာ္စရာ။ ေမာင္ေလးတို ့ အုပ္စုကေတာ့ မီးပံုးေတြ ေဘးခ်ျပီး ေျဗာက္အိုးေဖာက္ေနျပီ။

ေဖေဖနဲ ့ေမေမကို ေမာင္နွမေတြ ကန္ေတာ့ၾကျပီး မုန္ ့ဖိုးေတြလဲရေရာ ရပ္ကြက္ ပြဲေစ်းတန္းေလးဆီ ေျပးတာပဲ…။ မသန္းႏြဲ ့ရဲ့ ငွက္ေပ်ာေပါင္း၊ အေမေက်ာ့ရဲ့ မုန္ ့ၾကတ္တိုက္၊ မနုရဲ့ အသုတ္စံု… မုန္ ့ဖုိးေျပာင္မွ အေဒၚဦးထားတဲ့ ဖ်ာေနရာဆီ အေျပးအလြွားသြား…။ ကိုကုလားေတာင္ အစီအစဥ္ ေၾကျငာေနျပီ။ အဖြင့္သီခ်င္းဆိုေတာ့မွ ကိုယ့္အေဒၚ ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ သိရတယ္…။ လမ္းထဲက အပ်ိဳေတြလွလိုက္တာ မင္းသမီး အစစ္ေတြ အတိုင္း။ ကို၀င္းသိန္းတို ့ ပြင့္တူရြက္တူေတြ ေခါင္းထိပ္တည့္တည့္ပန္ျပီး သူငယ္ေတာ္ကသြားတာ ရယ္စရာ…။ ပန္းပိေတာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ အကိုၾကီးနဲ ့ အမၾကီးက ပီျပင္လြန္းလို ့ တကယ္ၾကိုက္ေနသလားေတာင္ ထင္ရတယ္ (ထင္တာ မွန္ပါတယ္… အဲဒီေန ့ညပဲ ခိုးေျပးသြားၾကတာေလ… မွတ္မိေနေသးတယ္)…။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေရ ခုေတာ့ ငယ္ကြ်မ္းေဆြက သီတင္းကြ်တ္ပြဲတိုင္းရဲ့ ဇာတ္၀င္ေတးလို ျဖစ္ေနျပီ…။ ေနာက္ပိုင္း ျပဇာတ္မတိုင္ခင္ ေမေမက အိပ္ရေအာင္ လာေခၚေတာ့ ဘူးခံျငင္းတယ္…။ မ်က္လံုးကလဲ ျပူးက်ယ္လို ့…။ ပြဲခင္းထဲ လာေရာင္းတဲ ့ မုန္ ့ေလေပြ ကလဲ ေကာင္းမွေကာင္း။

လာပါျပီ… ကိုကုလားရဲ ့ ျပဇာတ္ ။ သူ ့ကိုယ္တိုင္ ဒါရုိက္တာလုပ္ျပီး သူကိုယ္တိုင္ ဇာတ္လိုက္မင္းသမီးရဲ့ အကိုေနရာက သရုပ္ေဆာင္…။ စကားေျပာဟန္က ျမတ္ေလးအတိုင္း…။ သူ ့မွာ အနုပညာဗီဇက အျပည့္…။ ခက္တာက ပြဲခင္းထဲမွာ ေမာင္တင္ဦးမပါ… ေမာင္နႏၵမပါ… ။ သူ ့ခမ်ာ မီးခဲျပာဖံုး…။ လူဆိုးနဲ ့ဖုိက္ၾကေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း… ။ ေနာက္ပိုင္း အဂုၤလိမာလဇာတ္က သရုပ္ေဆာင္ေတြ အားလံုးမာန္ပါပါလ်က္ မိန္းမလ်ာမေအးၾကြယ္ကို အေမလုပ္ခိုင္းေတာ့ သနားရမယ့္အစား တ၀ါး၀ါး ပဲြေတြက်… ။ မနက္လင္းအားၾကီးမွ ပြဲကျပီးတယ္… ။ လၾကီးကေတာ့ သာေနတုန္း…။ ကိုယ့္ဖ်ာကိုလိပ္ျပီး ခပ္ေႏွးေနွး ေျခလွမ္းေတြနဲ ့ အိမ္ျပန္ၾကတယ္…။ ျပီးေတာ့… အိပ္မက္ထဲမွာလဲ သီတင္းကြ်တ္… ။

(သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန ့မွာ ဘေလာ့ဂ္ေရာင္းရင္းတို ့ ကို္ယ္စိတ္နွစ္ျဖာက်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို ့… )

တန္ခူး
5:00pm 14-Oct-2008 (သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန ့)